Διαχείριση προβλημάτων σχολικής τάξης

[spaceoddity]

Καλημέρα σε όλους, και (καθυστερημένες) ευχές για Καλή Χρονιά (και χρόνια πολλά σε Θανάσηδες-Αθανασίες!)
Λοιπόν, χτες το βράδυ, ούτε λίγο ούτε πολύ, ένας μαθητής μας βγήκε από το παράθυρο της αίθουσας (1ος όροφος) και πήδηξε στο προαύλιο. Όσο απίστευτο κι αν ακούγεται, συμβαίνουν κι αυτά... Δεν έπαθε τίποτα απολύτως, και ο λόγος που το έκανε ήταν ό ίδιος λόγος που κάνει οτιδήποτε: για χαβαλέ.
Αυτά συνέβησαν στο Εσπερινό Γυμνάσιο (με λυκειακές τάξεις), όπου είμαι νεοδιόριστη καθηγήτρια Πληροφορικής. Η πλάκα ότι χτες ήμουν εφημερία στον όροφο (ξέρω με τι αστέρια έχω να κάνω, και έκανα "περιπολίες" στον όροφο... αυτό συνέβη τη στιγμή ακριβώς που χτύπησε το κουδούνι για μέσα). Και απ'οτι έμαθα μετά από τις παλιότερες, ο καθηγητής σε εφημερία έχει ευθύνη γενικώς ότι και να συμβεί (όχι μόνο στο διάλειμμα-αυτό μπορεί να το επιβεβαιώσει κανείς;)
Απόψε θα κάνουμε σύσκεψη καθηγητών, και σε πρώτη φάση έχουμε σκοπό να του ρίξουμε αποβολή... το πρόβλημα όμως είναι γενικότερο: οι γονείς (ο πατέρας συγκεκριμένα απ'ότι μου έχουν πει, δεν τον έχω γνωρίσει η ίδια αλλά τον ξέρουν οι υπόλοιποι καθηγητές) είναι μονίμως μεσ'στη μαστούρα, οπότε καταλαβαίνετε τις "συνθήκες διαπαιδαγώγησης" που βιώνει στο σπίτι του... και έχουμε και άλλες 2-3 περιπτώσεις δύσκολες (για άλλους λόγους) στο σχολείο, οι υπόλοιποι ως ενήλικες είναι ευσυνείδητοι και γίνεται ωραίο μάθημα... όταν με φτάνουν στο νυν και αεί οι "προβληματικοί" απλά τους ρίχνω ωριαία αποβολή για να μπορέσω να συνεχίσω το μάθημα με τους υπόλοιπους που ενδιαφέρονται... και οι καλοί δείχνουν ανοχή σε γενικές γραμμές-τους θαυμάζω!-πλέον όμως έχουν αρχίσει να χάνουν κι αυτοί την υπομονή τους, και κινδυνεύουμε να χάσουμε και τους καλούς μαθητές (αν δεν διατηρήσει κάποια ελάχιστα μαθητών, θα πάει για φούντο το Εσπερινό...)
Το θέμα της συμπεριφοράς των παιδιών αυτών μας έχει απασχολήσει πολλές φορές στο σχολείο, και εγώ "ξηγήθηκα" μαζί τους όταν έβαλα βαθμούς στο πρώτο τρίμηνο (αυτά τα προβλήματα τα έχουμε μόνο Α'-

[PDE ads]

[sophie]

Καλή σου μέρα Μίνα και καλή χρονιά!
Εμπειρία,βέβαια,από τέτοια θέματα δεν έχω και ούτε θα το παίξω ειδική.Θα σου πω μόνο ότι σε παρόμοια περίπτωση (έντονης "παραβατικότητας",αν θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε έτσι) που αντιμετώπισε η αδερφή μου πέρισυ, σε δημοτικό όμως,υπήρξε επέμβαση του Σχολικού Συμβούλου(η δασκάλα του παιδιού και η αδερφή μου είχαν ζητήσει επανειλημένα να το δει ψυχολόγος το παιδί).Δεν ξέρω τι απέγινε τελικά γιατί όλα αυτά διαδραματίστηκαν στο τέλος της σχολικής χρονιάς,κι αφού είχαν φτάσει στο αμήν και κινδύνεψαν πολλές φορές να πληρώσουν τη "νύφη" οι δάσκαλοι(φέτος η αδερφή μου δεν είναι στο ίδιο σχολείο).Μετά όμως από συνεχόμενες συσκέψεις με διευθυντή-δασκάλους-σύμβουλο,το θέμα πήγαινε προς την κατεύθυνση να μετάφερθεί το παιδί σε άλλο σχολείο (πιθανότατα ειδικό).Ανεξάρτητα από το αν υπάρχει κάτι τέτοιο στην Κεφαλλονιά, αν το παιδί χρήζει ειδικής βοήθειας,η τελική απόφαση πρέπει να ανήκει στον σύμβουλο της

[spaceoddity]

πολύ σωστή η ιδέα σου για το σχολικό σύμβουλο... η πλάκα είναι ότι η σχολική σύμβουλος είχε έρθει στο σχολείο νωρίτερα το απόγευμα για ευχές (πριν το συμβάν). Θα το προτείνω βεβαίως στους υπόλοιπους το βράδυ, ευχαριστώ

[mat]

Καλημέρα και από εμένα κορίτσια και Καλή Χρονιά
Ούτε εγώ είμαι ειδικός ούτε θέλω να το παίξω ειδικός. Επιπλέον, δεν έχω καμμιά εμπειρία από σχολική τάξη και λειτουργία του σχολικού πλαισίου. Για αυτό συγχωρέστε μου αν πω ή προτείνω κάτι ανέφικτο. Από ότι διάβασα τα παιδιά αυτά έχουν πρόβληματα που ξεκινούν από το οικογενειακό τους περιβάλλον μήπως θα έπρεπε να κοιτάξετε ως σύλλογος την περίπτωση να παρέμβει και κάποιος Κοινωνικός Λειτουργός (εάν υπάρχει κάποια τέτοια υπηρεσία στην Κεφαλονιά βέβαια). Επίσης μήπως ως σύλλογος καθηγητών αφού ενημερώσετε και τον Σχολικό Σύμβουλο συμβουλευτήτε και κάποιον αντίστοιχο οργανισμό όπως ο ΟΚΑΝΑ πχ για  να εξετάσετε την περίπτωση αν οι μαθητές αυτοί κάνουν και οι ίδιοι χρήση? Μπορείτε ακόμη και αν δεν υπάρχει αντίστοιχος οργανισμός να επικοινωνήσετε μαζί τους ακόμη και μέσω Ιnternet. Πάντως κατά την άποψή μου τα μέτρα "καταστολής" δεν είναι τόσο αποτελεσματικά σε τέτοιες περιπτώσεις. Ούτε θεωρώ πως η ιδρυματοποίηση (ειδικά σχολεία κτλ) βοηθούν προς ουσιαστική κατεύθυνση.
Διώχνοντας τα παιδιά αυτά από το σχολείο τους επιβεβαιώνετε ακόμη πιο πολύ τη χαμηλή αυτοεκτίμηση που έχουν για τους ίδιους τους ευατούς τους. Ανατροφοδοτήται μάλλον ένας φαύλος κύκλος της κακής εικόνας που έχουν για τον ευατό τους και τους άλλους.
Επίσης επέτρεψε μου να σου πω ότι ούτε η "προνομιακή" - χαριστική μεταχείριση από μεριάς σου τους βοηθάει. Μήπως λέω θα έπρεπε αντί να τους χαριστείς από την αρχή θα έπρεπε να τους αντιμετωπίσεις το ίδιο με τους υπολοιπους. Καταλαβαίνω για ποιο λόγο και με τι πνεύμα το έκανες αλλά δεν βοηθάει πιστεψέ με. Τους στριμώχνεις ποιο αποτελεσματικά το "φιλότιμο" αν τους αντιμετωπίσεις ώς "ωριμους" και υπεύθυνους παρότι δεν είναι. Τους κλονίζεις έτσι την αυτοεπιβεβαιούμενη κακή εικόνα που έχουν οι ίδιοι για τον ευτό τους.
Επειδή μου φαίνεται πως είσαι αρκετά ευαισθητοποιημένη θα έλεγα έστω και από μόνη σου να ψάξεις κάποιους ειδικούς που μπορούν να σε συμβουλέψουν πως πρέπει να τους αντιμετωπίσεις και ίσως αν στο επιτρέψει η διοικητική γραφειοκρατία της εκπαίδευσης να πας στον σύλλογο των καθηγητών και τον σχολικό σύμβουλο με κάποιες προτάσεις. Τώρα το πόσο θα σε ακούσουν είναι άλλο θέμα.
Συνήθως τα παιδιά σε αυτή την ηλικία, οι έφηβοι, με τέτοιες παραβατικές συμπεριφορές εκπαίμπουν σήμα SOS και νομίζω ότι εσύ το ακούς αυτό το σήμα.

Σημ. το site του ΟΚΑΝΑ είναι: www.okana.gr μπές εκεί και δες τηλ. και διευθύνσεις και άλλων φορέων σχετικών ανά την ελλάδα. Νομίζω αν θυμάμαι καλά ότι υπάρχει κάτι αντίστοιχο και στην Κεφαλονιά.

[PDE ads]

[sophie]

Mat,όλα αυτά που λες,σωστά είναι.Πρόσφατα όμως διάβαζα σε ένα εκπαιδευτικό περιοδικό για τις αρμοδιότητες του σχολικού συμβούλου και έλεγε ότι υπεύθυνος αποφάσεων για την προσέγγιση-παρέμβαση-συνεργασία άλλων φορέων (Κοινωνικών Λειτουργών,Ψυχολόγων,ΚΔΑΥ...κλπ) είναι μόνο αυτός.Η ευθύνη-αρμοδιότητα των εκπαιδευτικών είναι μόνο,εφόσον εντοπιστεί κάποιο πρόβλημα το οποίο έχει και συχνότητα και ένταση και δεν αντιμετωπίζεται με τα συνήθη παιδαγωγικά μέσα,να αναφέρουν τα γεγονότα (και όχι να διαγνώσουν συμπτώματα) στον σχολικό σύμβουλο,κι από εκεί και πέρα,με την συνεργασία των αρμόδιων φορέων,να αντιμετωπιστεί το ζήτημα.Ουσιαστικά δηλαδή μετατίθεται η ευθύνη σε πιο ειδικούς.
Πολύ περισσότερο δε επειδή, στην περίπτωση που αναφέρει η spaceoddity,δεν υπάρχει συνεργασία με το σπίτι,μόνο η πολιτεία μπορεί να παρέμβει.Οποιαδήποτε κίνηση είτε του εκπαιδευτικού μεμονωμένα,είτε του συλλόγου διδασκόντων για επαφή με ΟΚΑΝΑ ή Κοινωνικο Λειτουργό,μπορεί να θεωρηθεί ότι υπερβαίνει τις αρμοδιότητες τους και να κινηθεί νομικά εναντίον τους ακόμα και ο γονιός.
Και κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι διάβασα πως ελάχιστοι εκπαιδευτικοί γνωρίζουν μέχρι πού φτάνει το έργο των σχολικών συμβούλων (φυσικά ούτε εγώ το ήξερα...) και πότε πρέπει να ζητούν τη βοήθειά του!!!
Τέλος να συμπληρώσω ότι,κατά τη γνώμη μου,ειδικό σχολείο δεν σημαίνει απαραίτητα ιδρυματοποίηση.Όταν ένα παιδί διαγνωστεί από ειδικούς ότι χρήζει τέτοιας βοήθειας (είτε με την παρακολούθηση-συνεδρίες από αρμόδιους επιστήμονες είτε με την άμεση ένταξή του σε ειδικό σχολείο),η "άρνησή" μας να του τη δώσουμε μπορεί να βάλει σε κίνδυνο τη ζωή του ίδιου του παιδιού (σκέψου στην προκειμένη περίπτωση ότι θα μπορούσε να είχε χτυπήσει πολύ άσχημα) ή τη ζωή των άλλων παιδιών (στην περίπτωση της αδερφής μου τον είχαν βρει να έχει έρθει με σουγιά στο σχολείο και είχε πετάξει μέχρι και θρανίο σε άλλο παιδί!),με συνακόλουθο αποτέλεσμα να την πληρώσει ο εκπαιδευτικός για κάτι που ήταν πάνω από τις δυνάμεις του να αντιμετωπίσει...

[euler]

   Δεν ξέρω αν είναι σύμπτωση ή αν σε κάνει να νιώσεις καλύτερα αλλά μου συνέβη και μένα ακριβώς το ίδιο φέτος , μόνο που εγώ είμαι σε Λύκειο (ακόμα χειρότερα).
Στην συγκεκριμένη περίπτωση ο μαθητής όχι μόνο πήδηξε από τον 1ο όροφο αλλά έσπασε και το χέρι του!!! Εγώ ήμουν εφημερία και παρ'όλα αυτά δεν πήρα χαμπάρι τίποτα
γιατί ήταν μέσα στην αίθουσα και είχαν κλείσει την πόρτα. Μετά ήρθε ασθενοφόρο κλπ.

Τώρα από εκεί και πέρα να πεις στις "παλιότερες" ότι δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Τι πάει να πει ότι έχεις την εύθυνη για ότι συμβεί? Δηλαδή στην προκειμένη περίπτωση τι θα έπρεπε να κάνεις? Να πηδήξεις να πιάσεις τον μαθητή? Εκτός φυσικά αν ο νόμος μιλάει για τον καθηγητή-Τιραμόλα που ειδικεύεται στο να πιάνει μαθητές στον αέρα (πως λέμε πουλιά στον αέρα)
    Η ουσία είναι ότι ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΜΙΑ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΟΤΙ ΣΥΜ

[sophie]

  !!!
Tί έγινε ρε παιδιά?Είναι της μόδας τώρα να πηδάνε τα παιδιά απ'τα μπαλκόνια των σχολείων???
Τι άλλο θ'ακούσουμε πια...

[euler]

Ο δικός μου έβαλε στοίχημα με τους άλλους για το αν θα πηδήξει, τον έφαγε ο τζόγος

!!!
Tί έγινε ρε παιδιά?Είναι της μόδας τώρα να πηδάνε τα παιδιά απ'τα μπαλκόνια των σχολείων???
Τι άλλο θ'ακούσουμε πια...

[spaceoddity]

Πολύ χρήσιμα αυτά που γράφετε και σας ευχαριστώ
Θα συμφωνήσω περισσότερο με τη Σοφία σχετικά με το θέμα "ειδικό σχολείο": εδώ δεν μιλάμε για περιθωριοποίηση ή ιδρυματοποίηση, απλά σε ένα πλήθος όπου υπάρχουν εργαζόμενοι, νοικοκυρές, και φιλότιμοι νέοι - και τυχαίνει να συνυπάρχουν και μερικοί προβληματικοί: να διευκρινήσω, ο συγκεκριμένος που πήδηξε έχει διαπιστωμένα προβληματικό οικογενειακό περιβάλλον, οι υπόλοιποι είναι απλά κακομαθημένα χαβαλεδάκια από νορμάλ ή σχετικά νορμάλ οικογένειες και δεν μ'αρέσει που τα αποκαλώ έτσι, αλλά κάποια στιγμή και ο πιο προσιτός και χαλαρός καθηγητής χάνει την υπομονή του - σε ένα τέτοιο πλήθος δηλαδή, το οποίο υπάρχει αναγκαστικά επειδή δεν υπάρχει ειδικό σχολείο για αυτούς με το πρόβλημα προσαρμοστικότητας ή παραβατικότητας, θα αδικούνται αυτοί που έχουν έρθει με όρεξη για μάθηση, και δεν μπορεί ο ευσυνείδητος εκπαιδευτικός να μην το λάβει αυτό υπόψη του... αλλιώς θα "ιδρυματοποιηθεί" εκ των πραγμάτων το ίδιο το εσπερινό, και ουτε σωστό είναι ούτε θέλουμε κάτι τέτοιο, ούτε αρμόδιοι είμαστε να το παίξουμε κοινωνικοί λειτουργοί και ψυχολόγοι! Οπότε παρά τη καλή μας διάθεση - ΟΛΩΝ ανεξαιρέτως, του Διευθυντή συμπεριλαμβανομένου - μονόδρομος είναι, αν δεν βρεθεί άλλη λύση, να τους διώξουμε από το σχολείο για να "σωθούν" τουλάχιστον οι υπόλοιποι! Ο Διευθυντής μας είχε επισημάνει το πρόβλημα από το πρώτο τρίμηνο και κάλεσε ειδική σύσκεψη, μήπως πρέπει να τους βάλουμε κάτω από τη βάση να αποθαρρυνθούν να φύγουν (δεν είναι ότι θα τους αδικούσαμε κιόλας! αφού τη βάση δεν την αξίζουν έτσι κι αλλιώς)... εμείς όχι, να δώσουμε ευκαιρία στα παιδιά, να τα ενθαρρύνουμε, εγώ τους έβαλα και στο περιβαλλοντικό - ανάθεμα κι αν πάτησαν - ε, να τα αποτελέσματα... σε αναγκάζουν οι συνθήκες να γίνεις σκληρός... να που τα ειδικά σχολεία έχουν και παραέχουν σκοπό ύπαρξης... (σε άλλες περιοχές τι γίνεται; λειτουργούν τέτοια σχολεία; μιλάμε πάντα για προβλήματα κοινωνικής προσαρμογής - παραβατικότητα)
Euler σ'ευχαριστώ για τις πληροφορίες, εξαιρετικά χρήσιμες

[sophie]

...σε άλλες περιοχές τι γίνεται; λειτουργούν τέτοια σχολεία; μιλάμε πάντα για προβλήματα κοινωνικής προσαρμογής - παραβατικότητα

Έχω την εντύπωση ότι τα ειδικά σχολεία δεν έχουν να κάνουν μόνο με μαθησιακές δυσκολίες που οφείλονται σε κάποιο παθολογικό παράγοντα (πχ μέτρια-μεγάλη νοητική υστέρηση).Επειδή ειλικρινά όμως δεν είμαι καθόλου σίγουρη,για να μη λέω και καμιά βλακεία ,ίσως με μια περιήγηση στο internet να μπορούσες να μάθεις περισσότερα (ή από το γραφείο της

[euler]

 Η sophie έχει δίκιο, ο μαθητής που περιγράφεις δεν έχει θέση σε ειδικό σχολείο. Από όσο ξέρω για να πάει κάποιος σε ειδικό σχολείο πρέπει να έχει κάποια ψυχοπαθολογικά προβλήματα, δηλαδή κάποια νοητική στέρηση ή κάτι τέτοιο. Οι μαθητές με παραβατική συμπεριφορά έχουν θέση στο κανονικό σχολείο. Αν θες να βοηθήσεις κάποιον υπάρχουν οι κοινωνικοί λειτουργοί και κάποιοι οργανισμοί ανά περιοχή. Για παράδειγμα σε κάποιες περιοχές υπάρχουν συμβουλευτικοί σταθμοί, με ψυχολόγους κλπ.
     Τώρα το πρόβλημα που θίγει η spaceoddity είναι το κλασικό πρόβλημα που "ανακαλύπτουν" όσοι διδάσκουν πρώτη φορά σε κάποιο γυμνάσιο ή Λύκειο (εκεί πολύ περισσότερο), ότι δηλαδή έχεις μια τάξη με διαβαθμισμένου επιπέδου μαθητές και έχεις και κάποιους που σου χαλάνε το μάθημα. Το θέμα είναι τι κάνεις για αυτό. Κάποιοι λένε "τι φταίνε τα υπόλοιπα παιδιά, δεν μπορώ εγώ να ασχολούμαι συνέχεια με 2-3 άτομα κλπ". Κάποιες φορές το λέμε όλοι αυτό. Ωστόσο σύμφωνα με την παιδαγωγική (από τα λίγα που ξέρω) θα πρέπει να βοηθήσεις όσο μπορείς αυτούς τους μαθητές και να μην τους απομονώσεις. Για αυτό είναι ψιλοπαράνομο να φτιάχνεις τμήματα ανάλογα με το επίπεδο των μαθητών, αυτό είναι καθαρά αντιπαιδαγωγικό πάλι. Φυσικά θα μου πεις ότι αρκετοί από αυτούς που κάνουν διδακτορικά στα παιδαγωγικά και επινοούν θεωρίες δεν έχουν μπει ποτέ σε πραγματική τάξη για κάποια χρόνια αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
    Ο μόνος που μπορεί να βοηθήσει το παιδί είναι ο δάσκαλος στο δημοτικό, κανείς άλλος. Αν αυτός δεν μπορεί να κάνει τίποτα σίγουρα ο εκπαιδευτικός ο οποίος έχει μεγαλύτερη απόσταση από το παιδί έχει πολύ πιο δύσκολο έργο.
     Πάντως η δική μου άποψη είναι ότι σαν καθηγητής δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Αν δεν υπάρχει βοήθεια από το σπίτι δεν έχεις καμία ελπίδα. Το παιδί το βλέπεις 2-3 ώρες την εβδομάδα, οι γονείς του το βλέπουν όλη την ημέρα. Αν αυτοί είναι το πρόβλημα έχεις χάσει από την αρχή. Για αυτό καλύτερα να μην ασχοληθείς καθόλου γιατί το πιθανότερο είναι οτι θα βρεις το μπελά σου. Άσε που σήμερα με αυτά που ακούμε δεν τολμάς να πλησιάσεις έναν μαθητή ειδικά του άλλου φύλου για να τον/την βοηθήσεις, πολύ πιθανό να "παρεξηγηθούν" οι προθέσεις σου. Φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις άλλα είναι σταγόνα στον ωκεανό. Ξέρω ότι αυτά που λέω είναι σκληρά αλλά είναι αυτή είναι η κατάσταση που επικρατεί και δεν φαίνεται ότι μπορεί να αλλάξει. Και δυστυχώς αργά ή γρήγορα θα "εγκλιματιστείς" και εσύ όσο καλές προθέσεις και να έχεις.
   

[sophie]

Επειδή είναι σχετικό,κατά κάποιο τρόπο,με το θέμα μας να σας δώσω ένα site,το οποίο νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να επισκεφτεί κάποιος,ιδίως αν είναι εκπαιδευτικός.
Έχει πολύ ενδιαφέροντα άρθρα, γραμμένα από ειδικούς παιδαγωγούς,ψυχολόγους κλπ και αφορούν τόσο μαθησιακά προβλήματα όσο και κάποια προβλήματα συμπεριφοράς και τρόπους αντιμετώπισής τους : http://www.specialeducation.gr/
Θεωρώ ότι είναι αρκετά αξιόλογο,γιατί πραγματικά ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να αντιμετωπίσεις κάποια στιγμή και καλό είναι να είσαι ενημερωμένος σχετικά!

[mat]

Η ελλιπής κοινωνικοποίηση των μαθητών που εμφανίζουν παρεκκλίνουσα ή βίαιη συμπεριφορά προς τους άλλους ή και τον ίδιο τους τον εαυτό σίγουρα δεν είναι μόνο ευθύνη του σχολείου ή του καθηγητή που τον βλέπει 2-3 ώρες την εβδομάδα.
Αλλά νομίζω είναι ευθύνη και του σχολείου (ή τουλάχιστον έτσι διαβάζω τόσα χρόνια στα βιβλία της κοινωνιολογίας) να συμβάλλει στην κοινωνικοποίηση , ή την επανακοινωνικοποίηση αυτών που αποκλίνουν.
Ή αν θέλετε το σχολείο ως θεσμός μπορεί να λειτουργήσει ως προληπτικό μέσο για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της κοινωνικής απόκλισης. Μπορώ να δεχθώ την ελλιπή ψυχοπαιδαγωγική κατάρτιση των εκπαιδευτικών, ή τα κενά ή τις δυσλειτουργίες στο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των σχολείων. Αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορώ να δεχθώ ότι δεν είναι δουλειά/ευθύνη του εκπαιδευτικού σε όλες τις βαθμίδες να ασχοληθεί με τους «προβληματικούς» μαθητές.
Σε κάθε βαθμίδα της εκπαίδευσης ο δάσκαλος ή ο καθηγητής έχει το δικό του μερίδιο ευθύνης και τον δικό του ρόλο να παίξει για να συμβάλει στην  μαθησιακή, συναισθηματική - νοητική ανάπτυξη και ωρίμανση των μαθητών του. Είναι άλλα τα θέματα που έχει να διαχειριστεί ο εκπαιδευτικός στο νηπιαγωγίο, άλλα στο δημοτικό, άλλα στο γυμνάσιο και άλλα στο λύκειο. Η μετάθεση ή η καταμέτριση του μερτικού ευθύνης από τον έναν στον άλλο εκπαιδευτικό διαφορετικής βαθμίδας δεν νομίζω ότι εξυπηρετεί κανένα σκοπό παρά μόνο την αποποίηση των πραγματικών ευθυνών μας.
Δεν είναι σίγουρα ο ρόλος του εκπαιδευτικού ίδιος με εκείνο του ψυχολόγου, του ψυχαναλυτή ή του κοινωνικού λειτουργού.
Επιτρέψτε μου όμως να επιμένω ότι ο ρόλος του εκπαιδευτικού, τουλάχιστον θεωρητικά, γιατί υποψιάζομαι τις είδους ενστάσεις θα έχετε για το τι επιβάλλεται ή τι συμβαίνει στην πραγματικότητα, ότι δεν είναι μόνο να μεταδίδει γνώσεις, να μαθαίνει εξισώσεις, γραμματικούς κανόνες ή εντολές.
Ακόμη  euler επέτρεψε μου να σχολιάσω πως η άποψη σου:
«οι γονείς του το βλέπουν όλη την ημέρα. Αν αυτοί είναι το πρόβλημα έχεις χάσει από την αρχή. Για αυτό καλύτερα να μην ασχοληθείς καθόλου γιατί το πιθανότερο είναι οτι θα βρεις το μπελά σου. Άσε που σήμερα με αυτά που ακούμε δεν τολμάς να πλησιάσεις έναν μαθητή ειδικά του άλλου φύλου για να τον/την βοηθήσεις, πολύ πιθανό να "παρεξηγηθούν" οι προθέσεις σου. Φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις άλλα είναι σταγόνα στον ωκεανό. Ξέρω ότι αυτά που λέω είναι σκληρά αλλά είναι αυτή είναι η κατάσταση που επικρατεί και δεν φαίνεται ότι μπορεί να αλλάξει. Και δυστυχώς αργά ή γρήγορα θα "εγκλιματιστείς" και εσύ όσο καλές προθέσεις και να έχεις.»
το λιγότερο που μπορώ να πω είναι ότι με βρίσκει εντελώς αντίθετη.
Δηλαδή, τι μας λες πως αν κάποιος έχει την ατυχία, γιατί περί ατυχίας πρόκειται, να γεννηθεί από «ανάξιους» γονείς, εμείς οι υπόλοιποι, οι υποτίθεται υγιείς πρέπει να του δίνουμε μία να πάει πιο κάτω, να τον τιμωρούμε, για κάτι που δεν ευθύνεται? Γιατί κι αυτή η στάση της παραίτησης ότι «αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα που αργά ή γρήγορα θα εγκλιματιστείς» στην τιμωρία απολήγει όπως και η άποψη να τον στείλουμε σε ειδικό σχολείο.
Εγω τα μόνα ειδικά σχολεία που έχω υπόψη μου για μαθητές με προβλήματα κοινωνικής απόκλισης είναι του τύπου «Σωφρονιστικά Καταστήματα» Αυτά άραγε έχει υπόψη του και ο θεολόγος που προτείνει κάτι τέτοιο? 
Συγνώμη βρε παιδιά για το υπερβάλον ίσως ύφος μου αλλά, εδώ μιλάμε νομίζω για ΠΑΙΔΙΑ όχι ενήλικες που σε τελική ακόμη και για αυτούς πρέπει να διαθέτουμε τουλάχιστον λίγη ενσυναίσθηση αλλιώς θα γίνουμε κόλαση. Καμιά κατάσταση στις σχέσεις μας με τους άλλους δεν μπορούμε να την διαχειριστούμε άν δεν μπορούμε να "μπούμε" για λίγο στη θέση του άλλου. Και λέγοντας να "μπούμε στη θέση του" εννοώ να καταλάβουμε το γιατι και το πως αισθάνετε και ενεργεί ο άλλος όχι για να τον δικαιώσουμε αλλά για να καταλαβουμε πως πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε και αν όχι να το βοηθήσουμε να κάνουμε τη δική μας ζωή ευκολότερη. Η ζωή δεν είναι άσπρο – μαύρο ούτε ο κόσμος συντίθεται από καλούς – κακούς. Καμιά κατάσταση δεν είναι μη αναστρέψιμη.
Τελικά, spaceoddity νομίζω ότι οι συμμαθητές των άτακτων μαθητών σας έχουν την πιο ωριμη στάση απέναντι στους "κακούς".
Κλείνοντας το σχόλιο μου θα θελα να  πω στη sophie ευχαριστώ που πάει και ξετρυπώνει ενδιαφέροντα site γιατί τελικά μου επιβεβαιώνει την πεποίθηση ότι υπάρχει πάντα φως στο τουνελ για όσους θέλουν να το δούν.

[Κανενας]

...Ακόμη  euler επέτρεψε μου να σχολιάσω πως η άποψη σου:
«οι γονείς του το βλέπουν όλη την ημέρα. Αν αυτοί είναι το πρόβλημα έχεις χάσει από την αρχή. Για αυτό καλύτερα να μην ασχοληθείς καθόλου γιατί το πιθανότερο είναι οτι θα βρεις το μπελά σου. Άσε που σήμερα με αυτά που ακούμε δεν τολμάς να πλησιάσεις έναν μαθητή ειδικά του άλλου φύλου για να τον/την βοηθήσεις, πολύ πιθανό να "παρεξηγηθούν" οι προθέσεις σου. Φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις άλλα είναι σταγόνα στον ωκεανό. Ξέρω ότι αυτά που λέω είναι σκληρά αλλά είναι αυτή είναι η κατάσταση που επικρατεί και δεν φαίνεται ότι μπορεί να αλλάξει. Και δυστυχώς αργά ή γρήγορα θα "εγκλιματιστείς" και εσύ όσο καλές προθέσεις και να έχεις.»
το λιγότερο που μπορώ να πω είναι ότι με βρίσκει εντελώς αντίθετη.
...Κλείνοντας το σχόλιο μου θα θελα να  πω στη sophie ευχαριστώ που πάει και ξετρυπώνει ενδιαφέροντα site γιατί τελικά μου επιβεβαιώνει την πεποίθηση ότι υπάρχει πάντα φως στο τουνελ για όσους θέλουν να το δούν.

"To,τι δεν αλαζι ο κοζμος, δεν σιμενι πος πρεπι να τα παρατισουμε." Γκατσος, Κεμαλ