Προβλήματα στις σχέσεις με τα παιδιά..

[daffyduck]

Μα λύσε μου μια απορία:  Αυτοκτόνησε κάποιος μαθητής επειδή επιβάλλατε αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος;;; Επιβάλλατε γενικώς κάτι τέτοιο;  ή απλά προνοείς μήπως συμβεί;;

Οι υποθέσεις που θέτεις είναι τόσο ακραίες που πραγματικά δεν νομίζω ότι μπορούν να αποτελούν τη βάση ρεαλιστικής συζήτησης. Δηλαδή η λογική: "δεν πρέπει να βάζουμε αποβολές ή ποινές > γιατί ο μαθητής ίσως να αυτοκτονήσει > άρα δεν ψηφίζω τη σχετική απόφαση > θέλω να απέχω για να μην έχω συμμετοχή στην ευθύνη εάν τελικά αυτοκτονήσει ο μαθητής ή πάθει άλλο ψυχολογικό" διαθέτει αρκετά λογικά άλματα....

Προφανώς οι ποινές πρέπει να δίνονται με μέτρο, προσοχή, συναίσθηση παιδαγωγικής ευθύνης, ακόμη και αγάπης προς το παιδί κλπ κλπ κλπ -- αλλά ναι, εμείς είμαστε οι υπεύθυνοι ΚΑΙ γι'αυτό. Είναι το ugly part of the job - every job has one and someone's got to do it!!!!!

(Μη σου πω ότι ΚΑΛΥΤΕΡΑ να το κάνουμε εμείς, το παιδί έχει τότε πολύ αυξημένες πιθανότητες να αντιμετωπιστεί με παιδαγωγικά κριτήρια και την ανάλογη επιείκεια και αγάπη, κατανόηση κλπ).

[PDE ads]

[alexel]

Όταν ήμουν μαθητής είχα καθηγητή θεολόγο που κάπνιζε μέσα στην τάξη την ώρα του μαθήματος. Δεν διαμαρτυρόταν κανείς. Καθηγητής είναι λέγαμε!! σίγουρα είναι απαράδεκτο αυτό, απλά το ανέφερα για να δείξω το πως αλλάζει η αντίληψη των παιδιών για τους καθηγητές:

Η φράση "να ακους τους καθηγητές σου" δεν νομίζω ότι λέγεται πλέον στα σπίτια...

Εγώ αν έλεγα στους γονείς μου ότι ο δάσκαλος στο σχολείο μου εδωσε χαστούκι, τότε μου έδιναν και αυτοί άλλο ένα γιατί σου λέει κάτι θα έκανες.
Τώρα αν το κάνεις αυτό, θα έρθει ο γονιός στο σχολείο την άλλη μέρα και θα φας εσυ το ξύλο!

Όταν λοιπόν τα παιδιά έχουν αυτή την υποστήριξη και βλέπουν έτσι τα πράγματα, πως να μην δημιουργούνται προβλήματα στις σχέσεις με τους καθηγητές;

Και γω, όταν φοιτούσα στο δημοτικό είχα δάσκαλο για 2 ή 3 χρόνια-δε θυμάμαι καλά-που καθόταν δίπλα ακριβώς από τη σόμπα πετρελαίου και όσο μας έκανε μάθημα κάπνιζε και έπινε τον καφέ του.Τόσο εθισμένος στο τσιγάρο που τα μπροστινά του δόντια ήταν χρωματισμένα καφέ απαλό.

Είχε όμως και ένα μεγάλο καλό.Ποτέ δε θα ξεχάσω τα μεγάλα διαλείμματα, που μας άφηνε να παίζουμε, απολαμβάνοντας έτσι την παιδική μας ηλικία.
Ωραία χρόνια,ξέγνοιαστα.

Με τα υπόλοιπα που γράφεις killbill, συμφωνώ απόλυτα.

[killbill]

βρε daffyDuck μην γενικεύεις τα λόγια μου. Δεν είπα να καταργηθούν οι ποινες και η σκέψη μου δεν είναι τόσο αλγοριθμική σαν να βγήκε από πρόγραμμα υπολογιστή!!

Η συζήτηση που έχω ανοίξει αφορά αποκλειστικά και μόνο περιπτώσεις σοβαρές όσον αφοράτην ψυχολογία ενός μαθητή ,  όπου πιστεύω ότι είναι λάθος να ασχοληθεί ο σύλλογος καθηγητών με αυτές και ότι θα πρέπει να επέμβουν πιο ειδικοί από εμάς στην ειδική αγωγή.

Αυτό είπα και σε αυτό αναφέρομαι. Φυσικά ο σύλλογος να ρίξει 1 μέρα αποβολή αν κάποιος πχ καπνίζει μέσα στην τάξη κλπ.
Αναφέρομαι σε παιδιά με ψυχολογικά προβλήματα όπου καλείται ένας σύλλογος καθηγητών να βγάλει το φίδι από την τρύπα!!!, που για μένα είναι λάθος

(όσο για αυτό που ρώτησες , ναι συνεβει πριν 3 χρόνια ευτυχώς χωρίς να καταλήξει η μαθήτρια....)

[daffodils]

Η συζήτηση που έχω ανοίξει αφορά αποκλειστικά και μόνο περιπτώσεις σοβαρές όσον αφοράτην ψυχολογία ενός μαθητή ,  όπου πιστεύω ότι είναι λάθος να ασχοληθεί ο σύλλογος καθηγητών με αυτές και ότι θα πρέπει να επέμβουν πιο ειδικοί από εμάς στην ειδική αγωγή.

Αυτό είπα και σε αυτό αναφέρομαι. Φυσικά ο σύλλογος να ρίξει 1 μέρα αποβολή αν κάποιος πχ καπνίζει μέσα στην τάξη κλπ.
Αναφέρομαι σε παιδιά με ψυχολογικά προβλήματα όπου καλείται ένας σύλλογος καθηγητών να βγάλει το φίδι από την τρύπα!!!, που για μένα είναι λάθος

(όσο για αυτό που ρώτησες , ναι συνεβει πριν 3 χρόνια ευτυχώς χωρίς να καταλήξει η μαθήτρια....)

Με μια τέτοια περίπτωση ασχολείται ο σύλλογος στο σχολείο μου από την αρχή της χρονιάς. Και εφόσον η δικαιοδοσία του συλλόγου σταματά στην πρόταση και μόνο για περαιτέρω ενέργειες, κυνηγάμε την ουρά μας και τσακωνόμαστε μεταξύ μας για ένα θέμα που πλέον είναι φανερό ότι χρήζει ειδικής αντιμετώπισης αν όχι αγωγής. Και εξηγούμαι: παιδί το οποίο αδιαφορεί για το αν υπάρχει καθηγητής μέσα στην τάξη, δε φέρνει ποτέ βιβλίο, κάνει φασαρίες, προκαλεί συμμαθητές του, βάζει τρικλοποδιές, φτύνει, βρίζει, απειλεί τη σωματική ακεραιότητα όλων των συμμαθητών και α΄λλων παιδιών, βρίζει χυδαία καθηγητές, χτυπάει στο κεφάλι όποιον το στραβοκοιτάξει, παριστάνει κάθε ήχο ζώου που μπορεί να μιμηθεί μέσα στην τάξη....... Η λίστα δεν έχει τελειωμό. Σε πληροφορώ λοιπόν ότι το συγκεκριμένο παιδί δεν είχε πάρει ούτε μια ωριαία αποβολή μέχρι το Δεκέμβριο!!!!!!!! Μόνο επιπλήξεις Επειδή προσπαθούσαν όλοι να αντιμετωπίσουν το θέμα πιο ανθρώπινα. Χάθηκαν αμέτρητες ώρες εκτός ωραρίου για να προταθούν λύσεις. Ποιές λύσεις όταν λες στη μάνα ότι για να προφυλάξει το παιδί της πρέπει επειγόντως να επισκεφτεί κάποιο συμβουλευτικό σταθμό, να μιλήσει με ψυχολόγο, να πάρει μια καλύτερη γνώμη και αυτή σε κοροιδεύει επί 2 μήνες? Και όταν στριμώχνεται απειλεί ότι θα τα σπάσει όλα στο σχολείο? 'Οταν σκάει μύτη με οικογενειακές ενισχύσεις για εκφοβισμό του συλλόγου? Κλήθηκε σύμβουλος παιδαγωγικής ευθύνης να προτείνει λύση στο αδιέξοδο και μόνο που δε λύθηκε στα γέλια που ακόμη πάμε παρακαλώντας!!!! Θα'πρεπε με όλα αυτά τα παραπτώματα να έχει φάκελο μεγαλύτερο από του Ψωμιάδη (αγαπούλα!)
Και τώρα τί κανουμε? Γι'αυτό λοιπόν αγαπητέ killbill αυτές τις καταστάσεις τις τελειώνεις από την αρχή με αποφασιστικότητα. Μια εβδομάδα επιπλήξεις, τη 2η ωριαία, τις επόμενες 2-3 ξανά επίπληξη, έπειτα ωριαία με πρόταση για 2ήμερη. Στο επόμενο σοβαρό παράπτωμα 3ήμερη, έπειτα συνεδριάζει ο σύλλογος για 5θήμερη. Εννοείται ότι μετά τις επιπλήξεις (που εννοείται ότι γράφονται ποινολόγιο) και πριν τις αποβολές καλούνται οι γονείς του μαθητή. 'Οταν έχεις δημιουργήσει προηγούμενο ανοχής πώς περιμένεις να μη σε καβαλήσουν οι μαθητές σου. Παιδιά είναι όχι βλάκες. Αν μυριστούν ότι τα ανέχεσαι θα το εκμεταλευτούν.

[PDE ads]

[lkjhgfd]

Τα άλλα παιδιά που έβλεπαν τη συμπεριφορά του μαθητή καιτουσ καθηγητές να μην κάνουν τ'\ίποτα δεν αποθρασσύνονταν;(Γιατί η επίπληξη για μένα μετά την πρώτη-δεύτερη φορά δεν έχει καμία ισχύ). Επειδή σε μια τάξη δεν είναι μόνο αυτό το ένα, αλλά και οι υπόλοιποι μαθητές, οι οποίοι βλέπουν τουσ καθηγητές να μην έχουν καμία εξουσία ή να μην αναλαμβάνουν καμία ευθύνη

[daffodils]

'Οσα είχαν την 'προδιάθεση' συνέχιζαν το τσίρκο!!! Η πλειοψηφία όμως, κυρίως εκείνοι που ήταν στο ίδιο τμήμα, δεν άντεχαν άλλο. 'Οσο για την ανοχή των καθηγητών... τα παιδιά καταλάβαιναν ότι δεν είναι στο χέρι τους. Διέρρευσε ότι η ανοχή ήταν επιβεβλημένη από αλλού... Δυστυχώς δεν μπορώ να μπω σε λεπτομέρειες επειδή το θέμα έχει πάρει έκταση και δεν έχω εμπιστοσύνη και σε κανέναν.... 'Ομως αν ακουγόταν όλα τα γεγονότα θα έφριτταν όλοι

[BLONDIE]

Ανοιγω το θεμα βλεπω μετα απο πολυ καιρο!τι εγινε βρε παιδια?επαψαν να υπαρχουν προβληματα?!!
Εχω προβλημα με ενα απο τα παιδια μου κ πραγματικα εχει αρχιζει να με προβληματιζει πολυ κ δεν ξερω τι να κανω να το αντιμετωπισω.... να πω οτι δουλευω σε νηπιαγωγειο κ το παιδι ειναι νηπιο.εχει πολυ εντονο το συναισθημα του θυμου μεσα του κ υπαρχουν πολλες στιγμες που δεν μου επιτρεπει να κανω την δουλεια μου πλεον αρκετες απο τις μερες.ειναι πολυ απαιτητικο κ δεν μπορει να αντιληφθει οτι δεν μπορει να κανει μονο ο,τι θελει το ιδιο.ξεκιναμε απο πολυ απλα πραγματα του στυλ δεν καταλαβαινει οτι δεν μπορει να μιλαει μονο αυτο στην παρεα μας(κ εννοειται θυμωνει πολυ οταν του το θυμιζω!!),οπως επισης δεν μπορει να σεβαστει καποιους κανονες που εχουμε βαλει.δεν σεβεται τους συμμαθητες του,βριζει,χτυπαει κ μετα οταν τον ρωταω το παραδεχεται χωρις ενδιασμους κ λεει με πληρη ψυχραιμια πχ. "το εκανα αλλα κ ο γιωργος δεν μου το εδινε ενω το ηθελα" η "τον χτυπησα γιατι δεν ηθελε να παιξει μαζι μου".το ξερει πως κανει λαθος (φανταστειτε πως υπαρχουν φορες που ερχεται κ "καρφωνει" παιδια που κανουν κατι λαθος)
θα σας πω τα κλασικα,οτι το παιδι εχει χωρισμενους γονεις που εχουν κακη σχεση,με παππουδες που ειναι καταπανω του κ δυστυχως για μενα, με μαμα που ειναι εντελως αγαθη κ που τα λογια της στο σπιτι δεν πιανουν αφου οι παππουδες ειναι του στυλ "μη μαλωνεις,μη μιλας ετσι στο παιδι"!!να φανταστειτε ηρθε να το παρει μια μερα η γιαγια κ με "ελουσε" απο πανω μεχρι κατω επειδη μαλωνω το παιδι κ να μην το ξανακανω!!!!!!!!δυστυχως για μενα ενω της ζητησα να παραμεινει να το συζητησουμε κ να της εξηγησω καποια πραγματα,αυτη σηκωθηκε κ εφυγε καθως "δεν ειχαμε τιποτα να πουμε"!!
πραγματικα εχω φτασει να μην ξερω τι να κανω.υπαρχει καποιος με αναλογη περιπτωση να μου προτεινει καμια αντιμετωπιση?ευχαριστω παντως!!

[athlag]

Καλησπέρα σε όλους!

Όπως λέει λοιπόν και ο τίτλος του post, αντιμετωπίζω κάποιο πρόβλημα στη σχέση μου με τα παιδάκια του δημοτικού.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή τα πράγματα..

Είμαι 4ετής φοιτήτρια στο τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και φιλολογίας του Αριστοτελείου Παν/μιου Θεσ/νικης. Αυτό λοιπόν το 6μηνο κάνω την πρακτική μου σε ένα δημοτικό σχολείο (αφού τελείωσα με το γυμνάσιο τον προηγούμενο μήνα)  και συγκεκριμένα στην τετάρτη δημοτικού. Σήμερα είναι η τρίτη φορά που είδαμε τα παιδάκια με την partner μου. Από την πρώτη κιόλας στιγμή που πατήσαμε το πόδι μας στο σχολείο ένιωσα ότι τα παιδάκια αυτά δεν με συμπαθούν.. Έβαλα όμως στην άκρη τη σκέψη αυτή θεωρώντας ότι είναι πολύ νωρίς ακόμα για να σχηματίσω γνώμη.. Επίσης στο γυμνάσιο που ήμαστε πριν πάμε στο δημοτικό, τα παιδιά με υπέρ λάτρεψαν και λυπήθηκαν πολύ όταν τους είπα ότι πρέπει να φύγω, επομένως σκέφτηκα ότι και τα παιδάκια του δημοτικού μπορεί να χρειάζονται χρόνο μέχρι να με συνηθίσουν. Όμως δεν μου πέρασε αδιάφορο το γεγονός ότι κατασυμπάθησαν από την πρώτη κιόλας ματιά τη parter μου, η οποία κοπέλα είναι φίλη μου και γλυκύτατος άνθρωπος. Τα παιδιά λοιπόν πάνε συνεχώς πάνω της, την αγγίζουν, την αγκαλιάζουν και την φιλάνε ενώ εμένα ούτε καν που θα τα πείραζει είτε ήμουν είτε δεν ήμουν μαζί τους.

Ο προβληματισμός μου λοιπόν δεν προέρχεται ούτε από ζήλια ούτε από κακία ή κάτι τέτοιο. Αυτό που θα ήθελα αν μπορείτε, αγαπητοί συνάδελφοι, είναι να με συμβουλέψετε ως προς το τι να κάνω για να τα προσεγγίσω και να τα κάνω να με αγαπήσουν? Δεν θα πω στα παιδάκια ποιόν να συμπαθούν και ποιόν όχι φυσικά καθώς αυτό πηγάζει από την ψυχή του καθενός και από το τι σου βγάζει ο άλλος αλλά θα ήθελα να ξέρω τι πάει στραβά..  Τι κάνω λάθος? Φταίει που είμαι ψηλή και τρομάζουν? Ολη μέρα μες το χαμόγελο είμαι και τους κάνω όποια χάρη μου ζητήσουν.. Νιώθω πολύ άσχημα με αυτήν την κατάσταση και κυρίως γιατί έχω ήδη κάποιους μαθητές του δημοτικού που τους κάνω μάθημα  και έχουμε όχι απλά άριστη, καταπληκτική σχέση, που με αγαπούν και τα αγαπώ αντίστοιχα πολύ! Γι αυτό λοιπόν μου φαίνεται πολύ περίεργο!

Συγγνώμη αν σας κούρασα αλλά ειλικρινά θέλω πολύ να ακούσω τη γνώμη σας.
Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας!!

[gpapage]

Απ' ό,τι κατάλαβα, αυτό που σε προβληματίζει περισσότερο είναι το γεγονός ότι τα παιδιά έχουν συμπαθήσει περισσότερο τη συνάδελφό σου και όχι ότι έχουν κάποιο πρόβλημα μαζί σου. Όπως τα περιγράφεις, φυσιολογική συμπεριφορά μου φαίνεται αυτή που έχουν μαζί σου και μάλλον υπερβολική η συμπάθεια προς τη συνάδελφο. Γενικά τα πιτσιρίκια σε αυτές τις ηλικίες είναι απρόβλεπτα στον τρόπο που εκφράζουν τα συναισθήματά τους. Το παραμικρό αρνητικό συμβάν μπορεί να τα κάνει να συμπεριφερθούν πολύ σκληρά, να παρεξηγηθούν, να προσβάλλουν ή ακόμα και να χτυπήσουν. Και αντίστοιχα κάτι θετικό μπορεί να τα ξεσηκώσει και να λατρέψουν κάποιον. Πχ. μπορεί να ανέφερε η συνάδελφό σου το αγαπημένο παιχνίδι των "αρχηγών" της τάξης και να τη συμπάθησαν τρελά μόνο και μόνο γι' αυτό! Ή μπορεί να μοιάζεις εμφανισιακά ή να έχεις το ίδιο όνομα με κάποια δασκάλα που αντιπαθούν και να σε πήρε και σένα η μπάλα! Πάντως αν πρόκειται γι' αυτό, είναι θέμα χρόνου να αλλάξουν στάση...

Το πιο χαρακτηριστικό με αυτά τα πιτσιρίκια είναι ότι δεν θα σε επιβραβεύσουν όταν έχεις κάνει κάτι σπουδαίο για το οποίο θεωρείς ότι πρέπει να σε επιβραβεύσουν και αισθάνεσαι την ανάγκη να επιβραβευθείς. Αλλά μόνο όταν τα ίδια αισθανθούν την ανάγκη και την ικανοποίηση να σε επιβραβεύσουν. Αν εσύ έχεις μια θετική συμπεριφορά, αντιμετωπίζεις τα παιδιά με τον ίδιο τρόπο από την πρώτη στιγμή, δεν υπάρχει κανένας λόγος για τα παιδιά να σου δείξουν ότι σε συμπαθούν. Μπορεί ακόμα και να σου φερθούν άσχημα από περιέργεια για να δουν τα όριά σου! Τη θετική συμπεριφορά λογικά θα τη βιώσεις περισσότερο σε βάθος χρόνου από μικρές στιγμές της καθημερινότητας και όχι από ακραίες συμπεριφορές λατρείας.

Πχ. θα σου τύχει πολλές φορές να μαλώσεις την τάξη επειδή 4-5 παιδιά συμπεριφέρονται άσχημα. Αμέσως θα δεις ότι κάποιοι από τους υπόλοιπους θα σου πουν κάτι θετικό, να εξασφαλίσουν ότι έχουν ακόμα την αποδοχή σου. Αντίθετα, ένας δάσκαλος που θα ανεχτεί την άσχημη συμπεριφορά και θα συνεχίσει με το χαμόγελο, όχι μόνο δεν θα δει αποδοχή, αλλά μπορεί οι άσχημες συμπεριφορές να επεκταθούν σε περισσότερους μέχρι να δουν τα όριά σου.

Συμπέρασμα; Συνέχισε τη θετική στάση, προσπάθησε να μη δείχνεις ότι αποζητάς την έγκριση ή την αγάπη των μαθητών, προσπάθησε να κάνεις σωστά τη δουλειά σου και η συμπάθεια θα έρθει με το χρόνο!

[kyra_daskala]

Να μην κάνεις τίποτα ιδιαίτερο για να σε αγαπήσουν...
Είναι αρκετά μεγάλα για να την "πιάσουν στον αέρα" την ανάγκη σου αυτή και είναι ικανά να σε "στρώσουν" 

Οι αγκαλιές και τα χάδια, κυρίως στα κορίτσια, είναι κολλητικά σαν το χασμουρητό. Αν ξεκινήσει ένα κοριτσάκι και ανταποκριθεί η δασκάλα, θα έρθουν και τα υπόλοιπα διότι έχουν ανάγκη να αισθανθούν την αποδοχή και ότι είναι μέρος της ομάδας.
Μπορεί το ύψος να έπαιξε ρόλο, όχι γιατί είσαι ψηλή και τρομάζουν αλλά ίσως γιατί η συνάδελφος σου μπορεί να τους φάνηκε πιο προσιτή (και εύκολη στο να τη φτάσουν  )
Μπορεί το κριτήριό τους να μην το βάζει καν ο νου σου, από το κάτι που φορούσες μέχρι το αν έχεις βαφτεί.

[apri]

Απίστευτο επεισόδιο! Δάσκαλος ακινητοποίησε μαθητή και έβαλε τους συμμαθητές του να τον χαστουκίζουν

http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=264871&catid=6


Ένας 50χρονος δάσκαλος, κρατείται από το απόγευμα στο Αστυνομικό Τμήμα της Άρτας, ύστερα από καταγγελία που έκανε η μητέρα ενός μαθητή της

[Ματίνα]

Ανοιγω το θεμα βλεπω μετα απο πολυ καιρο!τι εγινε βρε παιδια?επαψαν να υπαρχουν προβληματα?!!
Εχω προβλημα με ενα απο τα παιδια μου κ πραγματικα εχει αρχιζει να με προβληματιζει πολυ κ δεν ξερω τι να κανω να το αντιμετωπισω.... να πω οτι δουλευω σε νηπιαγωγειο κ το παιδι ειναι νηπιο.εχει πολυ εντονο το συναισθημα του θυμου μεσα του κ υπαρχουν πολλες στιγμες που δεν μου επιτρεπει να κανω την δουλεια μου πλεον αρκετες απο τις μερες.ειναι πολυ απαιτητικο κ δεν μπορει να αντιληφθει οτι δεν μπορει να κανει μονο ο,τι θελει το ιδιο.ξεκιναμε απο πολυ απλα πραγματα του στυλ δεν καταλαβαινει οτι δεν μπορει να μιλαει μονο αυτο στην παρεα μας(κ εννοειται θυμωνει πολυ οταν του το θυμιζω!!),οπως επισης δεν μπορει να σεβαστει καποιους κανονες που εχουμε βαλει.δεν σεβεται τους συμμαθητες του,βριζει,χτυπαει κ μετα οταν τον ρωταω το παραδεχεται χωρις ενδιασμους κ λεει με πληρη ψυχραιμια πχ. "το εκανα αλλα κ ο γιωργος δεν μου το εδινε ενω το ηθελα" η "τον χτυπησα γιατι δεν ηθελε να παιξει μαζι μου".το ξερει πως κανει λαθος (φανταστειτε πως υπαρχουν φορες που ερχεται κ "καρφωνει" παιδια που κανουν κατι λαθος)
θα σας πω τα κλασικα,οτι το παιδι εχει χωρισμενους γονεις που εχουν κακη σχεση,με παππουδες που ειναι καταπανω του κ δυστυχως για μενα, με μαμα που ειναι εντελως αγαθη κ που τα λογια της στο σπιτι δεν πιανουν αφου οι παππουδες ειναι του στυλ "μη μαλωνεις,μη μιλας ετσι στο παιδι"!!να φανταστειτε ηρθε να το παρει μια μερα η γιαγια κ με "ελουσε" απο πανω μεχρι κατω επειδη μαλωνω το παιδι κ να μην το ξανακανω!!!!!!!!δυστυχως για μενα ενω της ζητησα να παραμεινει να το συζητησουμε κ να της εξηγησω καποια πραγματα,αυτη σηκωθηκε κ εφυγε καθως "δεν ειχαμε τιποτα να πουμε"!!
πραγματικα εχω φτασει να μην ξερω τι να κανω.υπαρχει καποιος με αναλογη περιπτωση να μου προτεινει καμια αντιμετωπιση?ευχαριστω παντως!!

Τελικα το πιο σοβαρο προβλημα ειναι η μη παραδοχη του προβληματος...

[theodora7]

Εγώ πάλι έχω το αντίθετο πρόβλημα από την εκπαιδευτικό που επιζητα να την αγαπούν πιο πολύ. Εμένα με αγκαλιαζουν όλα τα παιδιά, με κοιτούν προσεκτικά και διεκδικούν την προσοχή μου σαν να με γνωρίζουν χρόνια.  Ενώ με βλέπουν μια ή δύο μέρες μόνο. Στο τέλος νιώθω σαν πάστα ή ξέρω και γω, γλυκό πάντως. Έχει πλάκα αλλά όταν όλα σε φωνάζουν να τα προσέχεις για ο,τι κάνουν τότε....

[ppil]

.