Έκθεση Γ' Λυκείου

[Filso]

Συνάδελφοι, καλησπέρα...
Με ποιον τρόπο (/τρόπους) πιστεύετε ότι αναπτύσσεται η παρακάτω παράγραφος;

Με τις εισαγωγικές αυτές παρατηρήσεις, μπορεί πλέον να απαντηθεί το ερώτημα, σχετικά με τον τρόπο αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου από τον σύγχρονο Έλληνα κατά τρόπο όχι υπεραπλουστευτικό, όπως συνήθως συμβαίνει. Ασφαλώς υπάρχουν στην Ελλάδα οι ιδιομορφίες της υποανάπτυξης, αλλά κατά βάση λειτουργούν και εδώ τα στοιχεία, που προαναφέρθηκαν και που – τουλάχιστον στη δυτική περιοχή – εμφανίζουν μια παγκοσμιότητα. Ιδιομορφικό ελληνικό στοιχείο είναι χωρίς αμφιβολία ένας πολύ υψηλότερος βαθμός ανασφάλειας σε σύγκριση με άλλες προηγμένες χώρες του κόσμου. Ο υψηλότερος αυτός βαθμός ανασφάλειας σε συνδυασμό με μια απότομη έξαρση του καταναλωτισμού, που εμφανίζεται σ' όλες τις χώρες, οι οποίες έχουν βγει πρόσφατα από το στάδιο της υπανάπτυξης και της στέρησης, οδηγεί το μέσο αστικοποιημένο Έλληνα σε αναζήτηση μιας πρόσθετης απασχόλησης, που ουσιαστικά ελαχιστοποιεί τον ελεύθερο χρόνο για πολύ μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Ένα δεύτερο ελληνικό ιδιομορφικό χαρακτηριστικό είναι ότι το απότομο πέρασμα από παραδοσιακά κοινωνικά μορφώματα στη σύγχρονη κοινωνία της «αφθονίας» έχει προκαλέσει μια τρομακτική αξιολογική σύγχυση, με αποτέλεσμα ό,τι είναι «μοντέρνο», οσοδήποτε βάναυσο και χυδαίο, να θεωρείται και ποιοτικά ανώτερο. Σ' αυτό ακριβώς οφείλεται το γεγονός ότι το βάρος της «ετεροκατεύθυνσης» –βασικά η επιρροή της διαφήμισης– είναι τόσο συνθλιπτικό στη χώρα μας, το οποίο τελικά σημαίνει ότι ο μέσος σύγχρονος Έλληνας διαμορφώνει τα πρότυπα ζωής του –και φυσικά του ελεύθερου χρόνου του– σύμφωνα με τα συμφέροντα των προαγωγών του επιδεικτικού καταναλωτισμού.

[PDE ads]

[erietta]

Δεν ξέρω ποιος έγραψε αυτή την παράγραφο, αλλά η γλώσσα της είναι.....Δεν θα μπω καν στον κόπο να ασχοληθώ με τον τρόπο ανάπτυξης.

[khpouros24]

τι συλλογισμός είναι ο εξής: Διαπράττει καθημερινά πολλά ανθρωπιστικά έργα άρα είναι ένας ενάρετος άνθρωπος.

[khpouros24]

Θα μπορούσατε, παρακαλώ, να διακρίνετε τη δομή του επιχειρήματος; (προκειμενες-συμπερασμα)

¨Αυτό, δηλαδή, που κάνει ο δράστης μιας ανθρωποκτονίας και που συνιστά ακριβώς τη βαθύτερη ουσία του εγκληματικού χαρακτήρα της πράξης του, ότι δηλαδή περιφρονεί το νόημα της ανθρώπινης ζωής, που ξεφεύγει από τη λογική μας σύλληψη, δεν επιτρέπεται να το διαπράττει και η ίδια η κοινωνία με το Δίκαιό της και να το αποκαλεί ποινή, η οποία (πολιτεία) μάλιστα αποβλέπει στο να διδάξει ¨σεβασμό¨ προς την ανθρώπινη ζωή....".

[PDE ads]

[theodora7]

Συνάδελφοι, καλησπέρα...
Με ποιον τρόπο (/τρόπους) πιστεύετε ότι αναπτύσσεται η παρακάτω παράγραφος;

Με τις εισαγωγικές αυτές παρατηρήσεις, μπορεί πλέον να απαντηθεί το ερώτημα, σχετικά με τον τρόπο αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου από τον σύγχρονο Έλληνα κατά τρόπο όχι υπεραπλουστευτικό, όπως συνήθως συμβαίνει. Ασφαλώς υπάρχουν στην Ελλάδα οι ιδιομορφίες της υποανάπτυξης, αλλά κατά βάση λειτουργούν και εδώ τα στοιχεία, που προαναφέρθηκαν και που – τουλάχιστον στη δυτική περιοχή – εμφανίζουν μια παγκοσμιότητα. Ιδιομορφικό ελληνικό στοιχείο είναι χωρίς αμφιβολία ένας πολύ υψηλότερος βαθμός ανασφάλειας σε σύγκριση με άλλες προηγμένες χώρες του κόσμου. Ο υψηλότερος αυτός βαθμός ανασφάλειας σε συνδυασμό με μια απότομη έξαρση του καταναλωτισμού, που εμφανίζεται σ' όλες τις χώρες, οι οποίες έχουν βγει πρόσφατα από το στάδιο της υπανάπτυξης και της στέρησης, οδηγεί το μέσο αστικοποιημένο Έλληνα σε αναζήτηση μιας πρόσθετης απασχόλησης, που ουσιαστικά ελαχιστοποιεί τον ελεύθερο χρόνο για πολύ μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Ένα δεύτερο ελληνικό ιδιομορφικό χαρακτηριστικό είναι ότι το απότομο πέρασμα από παραδοσιακά κοινωνικά μορφώματα στη σύγχρονη κοινωνία της «αφθονίας» έχει προκαλέσει μια τρομακτική αξιολογική σύγχυση, με αποτέλεσμα ό,τι είναι «μοντέρνο», οσοδήποτε βάναυσο και χυδαίο, να θεωρείται και ποιοτικά ανώτερο. Σ' αυτό ακριβώς οφείλεται το γεγονός ότι το βάρος της «ετεροκατεύθυνσης» –βασικά η επιρροή της διαφήμισης– είναι τόσο συνθλιπτικό στη χώρα μας, το οποίο τελικά σημαίνει ότι ο μέσος σύγχρονος Έλληνας διαμορφώνει τα πρότυπα ζωής του –και φυσικά του ελεύθερου χρόνου του– σύμφωνα με τα συμφέροντα των προαγωγών του επιδεικτικού καταναλωτισμού.

Με μια πρόχειρη ματιά διότι είμαι κουρασμένη θεωρώ ότι έχουμε εμφανώς σύγκριση - αντίθεση και αιτιο-αποτέλεσμα.

[theodora7]

τι συλλογισμός είναι ο εξής: Διαπράττει καθημερινά πολλά ανθρωπιστικά έργα άρα είναι ένας ενάρετος άνθρωπος.

Επειδή έχει τη μορφή αιτιου - αποτελέσματος προφανώς επαγωγικος.

[khpouros24]

Θα μπορούσατε, παρακαλώ, να διακρίνετε τη δομή του επιχειρήματος; (προκειμενες-συμπερασμα)

¨Αυτό, δηλαδή, που κάνει ο δράστης μιας ανθρωποκτονίας και που συνιστά ακριβώς τη βαθύτερη ουσία του εγκληματικού χαρακτήρα της πράξης του, ότι δηλαδή περιφρονεί το νόημα της ανθρώπινης ζωής, που ξεφεύγει από τη λογική μας σύλληψη, δεν επιτρέπεται να το διαπράττει και η ίδια η κοινωνία με το Δίκαιό της και να το αποκαλεί ποινή, η οποία (πολιτεία) μάλιστα αποβλέπει στο να διδάξει ¨σεβασμό¨ προς την ανθρώπινη ζωή....".

[gia 96]

Θα μπορούσατε, παρακαλώ, να διακρίνετε τη δομή του επιχειρήματος; (προκειμενες-συμπερασμα)

¨Αυτό, δηλαδή, που κάνει ο δράστης μιας ανθρωποκτονίας και που συνιστά ακριβώς τη βαθύτερη ουσία του εγκληματικού χαρακτήρα της πράξης του, ότι δηλαδή περιφρονεί το νόημα της ανθρώπινης ζωής, που ξεφεύγει από τη λογική μας σύλληψη, δεν επιτρέπεται να το διαπράττει και η ίδια η κοινωνία με το Δίκαιό της και να το αποκαλεί ποινή, η οποία (πολιτεία) μάλιστα αποβλέπει στο να διδάξει ¨σεβασμό¨ προς την ανθρώπινη ζωή....".

Κατά τη γνώμη μου κι έτσι όπως το σκέφτομαι:
Προκείμενη α΄ : Ο δράστης μιας ανθρωποκτονίας περιφρονεί (και δεν σέβεται) την ανθρώπινη ζωή.
Προκείμενη β΄ : Η κοινωνία με το Δίκαιό της διδάσκει τον σεβασμό προς την ανθρώπινη ζωή.
Συμπέρασμα    : 'Αρα, η κοινωνία μας δεν επιτρέπεται να λειτουργεί/συμπεριφέρεται ως ανθρωποκτόνος
(αποδίδοντας ποινές με τιμωρητικό κι όχι σωφρονιστικό χαρακτήρα).

[khpouros24]

Κατά τη γνώμη μου κι έτσι όπως το σκέφτομαι:
Προκείμενη α΄ : Ο δράστης μιας ανθρωποκτονίας περιφρονεί (και δεν σέβεται) την ανθρώπινη ζωή.
Προκείμενη β΄ : Η κοινωνία με το Δίκαιό της διδάσκει τον σεβασμό προς την ανθρώπινη ζωή.
Συμπέρασμα    : 'Αρα, η κοινωνία μας δεν επιτρέπεται να λειτουργεί/συμπεριφέρεται ως ανθρωποκτόνος
(αποδίδοντας ποινές με τιμωρητικό κι όχι σωφρονιστικό χαρακτήρα).
Ευχαριστώ πάρα πολυ για την απαντηση

Θέτω κάτι ακόμα:
Με ποιον τροπο και ποια μεσα πειθους χρησιμοποιει ο αρθρογραφος στο παρακατω αποσπασμα:
Να αιτιολογήσετε την απάντησή σας με αναφορά σε χωρία.

"Φυσικά, η εποχή μας προσφέρει στους νέους ζωή πιο άνετη, πιο ελέυθερη, πιο "κοσμοπολίτικη", με πολύ περισσότερες δυνατότητες και ευκαιρίες μόρφωσης, επικοινωνίας, ψυχαγωγίας, παρά η μεσοπολεμική και άμεσα μεταπολεμική ΕΛλάδα, η αφανισμένη από πολέμους, κατοχές, εμφυλίους, η "επαρχιώτικη" Ελλάδα, με τις προλήψεις, τις προκαταλήψεις της, με τις απαγορεύσεις και τις καταπιέσεις, που μάστιζαν τη νεολάια του καιρού εκείνου Θα μπορούσαν, οι τωρινοί νέοι, να πουν όπως ο Σαιξπηρικός Πίστολ ¨ο κόσμος για μένα είναι ένα στρείδι, που θα τ΄ανοίξω εγώ με το σπαθί μου¨.

[gia 96]

Κατά τη γνώμη μου κι έτσι όπως το σκέφτομαι:
Προκείμενη α΄ : Ο δράστης μιας ανθρωποκτονίας περιφρονεί (και δεν σέβεται) την ανθρώπινη ζωή.
Προκείμενη β΄ : Η κοινωνία με το Δίκαιό της διδάσκει τον σεβασμό προς την ανθρώπινη ζωή.
Συμπέρασμα    : 'Αρα, η κοινωνία μας δεν επιτρέπεται να λειτουργεί/συμπεριφέρεται ως ανθρωποκτόνος
(αποδίδοντας ποινές με τιμωρητικό κι όχι σωφρονιστικό χαρακτήρα).
Ευχαριστώ πάρα πολυ για την απαντηση

Θέτω κάτι ακόμα:
Με ποιον τροπο και ποια μεσα πειθους χρησιμοποιει ο αρθρογραφος στο παρακατω αποσπασμα:
Να αιτιολογήσετε την απάντησή σας με αναφορά σε χωρία.

"Φυσικά, η εποχή μας προσφέρει στους νέους ζωή πιο άνετη, πιο ελέυθερη, πιο "κοσμοπολίτικη", με πολύ περισσότερες δυνατότητες και ευκαιρίες μόρφωσης, επικοινωνίας, ψυχαγωγίας, παρά η μεσοπολεμική και άμεσα μεταπολεμική ΕΛλάδα, η αφανισμένη από πολέμους, κατοχές, εμφυλίους, η "επαρχιώτικη" Ελλάδα, με τις προλήψεις, τις προκαταλήψεις της, με τις απαγορεύσεις και τις καταπιέσεις, που μάστιζαν τη νεολάια του καιρού εκείνου Θα μπορούσαν, οι τωρινοί νέοι, να πουν όπως ο Σαιξπηρικός Πίστολ ¨ο κόσμος για μένα είναι ένα στρείδι, που θα τ΄ανοίξω εγώ με το σπαθί μου¨.

Ως προς τους τρόπους και τα μέσα πειθούς στο απόσπασμα που παραθέτεις, έχω να παρατηρήσω τα εξής:
γίνεται α) επίκληση στη λογική, αφού χρησιμοποιούνται στοιχεία της πραγματικότητας και συμβάντα της σύγχρονης και της παλαιότερης συλλογικής εμπειρίας (σήμερα οι νέοι ζουν με ανέσεις και έχουν πολλές ευκαιρίες να μορφωθούν, να ψυχαγωγηθούν κλπ., ενώ στο παρελθόν η χώρα μας εξαιτίας των πολέμων και των εμφυλίων συγκρούσεων, ήταν περισσότερο μια χώρα όπου κυριαρχούσαν οι προκαταλήψεις και η καταπίεση, η στενότητα σκέψης και οι φοβικές συμπεριφορές) και β) επίκληση στην αυθεντία, καθώς παραθέτονται αυτούσια τα λόγια ενός Σαιξπηρικού ήρωα, μέσα σε εισαγωγικά ("ο κόσμος ... σπαθί μου").

[khpouros24]

Ως προς τους τρόπους και τα μέσα πειθούς στο απόσπασμα που παραθέτεις, έχω να παρατηρήσω τα εξής:
γίνεται α) επίκληση στη λογική, αφού χρησιμοποιούνται στοιχεία της πραγματικότητας και συμβάντα της σύγχρονης και της παλαιότερης συλλογικής εμπειρίας (σήμερα οι νέοι ζουν με ανέσεις και έχουν πολλές ευκαιρίες να μορφωθούν, να ψυχαγωγηθούν κλπ., ενώ στο παρελθόν η χώρα μας εξαιτίας των πολέμων και των εμφυλίων συγκρούσεων, ήταν περισσότερο μια χώρα όπου κυριαρχούσαν οι προκαταλήψεις και η καταπίεση, η στενότητα σκέψης και οι φοβικές συμπεριφορές) και β) επίκληση στην αυθεντία, καθώς παραθέτονται αυτούσια τα λόγια ενός Σαιξπηρικού ήρωα, μέσα σε εισαγωγικά ("ο κόσμος ... σπαθί μου").

Θα μπορούσε κατά τη γνώμη σας να αποτελεί επίκληση στο συναίσθημα; Λόγω χρήσης ασύνδετου, περιγραφής, επιθέτων, μεταφορών, υπερβολής και συγκινησιακής φόρτισης..

[gia 96]

Ως προς τους τρόπους και τα μέσα πειθούς στο απόσπασμα που παραθέτεις, έχω να παρατηρήσω τα εξής:
γίνεται α) επίκληση στη λογική, αφού χρησιμοποιούνται στοιχεία της πραγματικότητας και συμβάντα της σύγχρονης και της παλαιότερης συλλογικής εμπειρίας (σήμερα οι νέοι ζουν με ανέσεις και έχουν πολλές ευκαιρίες να μορφωθούν, να ψυχαγωγηθούν κλπ., ενώ στο παρελθόν η χώρα μας εξαιτίας των πολέμων και των εμφυλίων συγκρούσεων, ήταν περισσότερο μια χώρα όπου κυριαρχούσαν οι προκαταλήψεις και η καταπίεση, η στενότητα σκέψης και οι φοβικές συμπεριφορές) και β) επίκληση στην αυθεντία, καθώς παραθέτονται αυτούσια τα λόγια ενός Σαιξπηρικού ήρωα, μέσα σε εισαγωγικά ("ο κόσμος ... σπαθί μου").

Θα μπορούσε κατά τη γνώμη σας να αποτελεί επίκληση στο συναίσθημα; Λόγω χρήσης ασύνδετου, περιγραφής, επιθέτων, μεταφορών, υπερβολής και συγκινησιακής φόρτισης..

Κατ' εμέ δεν γίνεται εδώ επίκληση στο συναίσθημα. Δεν υπάρχει εδώ ούτε συγκινησιακά φορτισμένος λόγος ούτε ποιητική λειτουργία της γλώσσας, ούτε παρατηρώ κάποια προσπάθεια να διεγερθεί συναισθηματικά ο αναγνώστης. Αντίθετα, υπάρχουν λογικά κριτήρια, με τα οποία αναδεικνύεται η διαφορά της τότε Ελλάδας με τη σημερινή.

Σου παραθέτω ένα παράδειγμα, στο οποίο κυριαρχεί η επίκληση στο συναίσθημα, ώστε να δεις τη διαφορά:

"Σημασία επομένως δεν έχει να συναντηθούμε αν ποτέ συναντηθούμε στο πολύ μακρινό μέλλον με κάποια όμοια ή ανόμοια με μας δημιουργήματα της εξελίξεως. Το σπουδαίο θα ήταν να μπορούμε τότε να υπερηφανευθούμε, σε χιλιάδες ή εκατομμύρια χρόνια, ότι το ανθρώπινο είδος έχει κατακτήσει υψηλά επίπεδα ισότητας και αξιών, και ότι οι πόλεμοι έχουν εκλείψει και ότι η Γη, το λίκνο της ανθρώπινης ζωής, έχει επουλώσει τις πληγές στις θάλασσες,
τα δάση ή την ατμόσφαιρά της, και είναι πάλι ένας πανέμορφος πλανήτης. Διάσπαρτα άλλωστε, εδώ ή εκεί, θα βρίσκονται πάντοτε τα επιτεύγματα των σπουδαίων πολιτισμών, που αιώνες τώρα συνοδεύουν τη διαδρομή του ανθρώπου".
Νομίζω πως είναι είναι εμφανέστατη η διαφοροποίηση, όταν έχουμε να κάνουμε με επίκληση στο συναίσθημα.
Υπάρχει μία αίσθηση λογοτεχνικότητας, ο λόγος είναι υποκειμενικός, στόχος του γράφοντος είναι η ευαισθητοποίηση, η συγκίνηση κι ο προβληματισμός του αναγνώστη και ως προς τη γλώσσα, χρησιμοποιούνται λέξεις και εκφράσεις με συναισθηματική φόρτιση ("λίκνο της ζωής", "επουλώσει" κλπ.).

[theodora7]

Θα μπορούσατε, παρακαλώ, να διακρίνετε τη δομή του επιχειρήματος; (προκειμενες-συμπερασμα)

¨Αυτό, δηλαδή, που κάνει ο δράστης μιας ανθρωποκτονίας και που συνιστά ακριβώς τη βαθύτερη ουσία του εγκληματικού χαρακτήρα της πράξης του, ότι δηλαδή περιφρονεί το νόημα της ανθρώπινης ζωής, που ξεφεύγει από τη λογική μας σύλληψη, δεν επιτρέπεται να το διαπράττει και η ίδια η κοινωνία με το Δίκαιό της και να το αποκαλεί ποινή, η οποία (πολιτεία) μάλιστα αποβλέπει στο να διδάξει ¨σεβασμό¨ προς την ανθρώπινη ζωή....".

Προκείμενες έχουμε, συμπέρασμα δεν βλέπω.
Α)ο δράστης περιφρονεί το νόημα της ανθρώπινης ζωής.
Β)δεν επιτρέπεται να το διαπράττει και η ίδια η κοινωνία με το Δίκαιό της και να το αποκαλεί ποινή.
 Το συμπέρασμα λείπει εκτός και αν υπάρχει παρακάτω.

[khpouros24]

Ευχαριστώ πάρα πολύ για τις απαντήσεις σας!