μεθοδοι πειθαρχειας στο νηπιαγωγειο

[zouki]

Ειπα να ανοιξω ενα θεμα ωστε να μοιραστουμε τις γνωσεις κ τις εμπειριες μας πανω στο θεμα την πειθαρχειας κ της επιβολης των κανονων στην ταξη του νηπιαγωγειου. παρακολουθω site και forum ξενων παιδαγωγων κ παρατηρω οτι χρησιμοποιουν πολυ εξωτερικα επιβαλλομενα κινητρα. για παραδειγμα εχουν ενα πινακα με τα ονοματα των παιδιων. Καθε πρωι το καθε παιδι ξεκιναει με χαρουμενη φατσουλα, αν δεν ακολουθησει καποιον κανονα(δινουν πολυ σημασια στους κανονες) φευγει η χαρουμενη φατσα απο τον πινακα κ αντικαθισταται απο μια πιο κατσουφα κ τελος μια λυπημενη. καθε αλλαγη καρτας εχει κ μια επιπτωση οπως παρατηρηση, time-out, στερηση της αγαπημενης του δραστηριοτητας, ακομη κ σημειωμα στο σπιτι. καθε παιδι βεβαια εχει την ευκαιρια να επανορθωσει κ να ανακτησει την χαρουμενη φατσα του αν φερθει καλα.αν καταφερουν να κρατησουν τις φατσουλες τους ολη τη βδομαδα παιρνουν μικροδωρακια. Αλλοι παλι δεν συμφωνουσ με τετοιου ειδους μεθοδους κ προτειμουν να απομονωνουν κ να μιλανε στο παιδι με την μη αποδεκτη συμπεριφορα ωστε να μην το κανουν να αισθανθει ασχημα μπροστα σε ολη την ταξη. Εσεις τη γνωμη εχετε η κ αλλες ιδεες που να αρμοζουν στην ελληνικη πραγματικοτητα?

[PDE ads]

[kathyk]

το θεωρω αγχωτικο ολο αυτο ειδικα με τον τροπο που γινεται δηλ να χανει κατι το παιδι. προτιμω να ενισχυουμε κατι θετικο που βλεπουμε πανω του..πχ,(δεν εχει σχεση με την πειθαρχια αλλα με τη θετικη εικονα του παιδιου) καθε μερα λεμε ολοι τι μας αρεσει στη συμπεριφορα καποιου συγκεκριμενου παιδιου και τα σημειωνουμε. λεμε μονο τα θετικα και  μαθαινουνε να επικεντρωνομαστε σ αυτα. θα ηθελα κ εγω να ακουσω γνωμες γιατι μ ενδιαφερει να επιβαλλουμε την πειθαρχια με..το γαντι!

[nikaki]

Καλησπέρα σας! αν και δεν ειμαι πολύ καιρό στο site θα ήθελα να εκφράσω την άποψη μου. Πιστεύω ότι ένας από τους πρωταρχικούς σκοπούς του νηπιαγωγείου είναι η κοινωνικοποίηση του παιδιού και μετά όχι τόσο η πειθαρχεία, αλλά όσο το να υπακούν τα παιδιά σε κανόνες! να ξέρουν ότι όταν κάνουν κάτι που δεν πρέπει, αυτό έχει συνέπειες! και φυσικά δεν υπονοω κανένα αυστηρο εκπαιδευτικό προφιλ! πιστευω δηλαδή ότι θα πρέπει να βάλουμε π.χ. την λυπημένη φατσούλα στο παιδί αν έκανε κάτι αντίστοιχο, κάτι που δεν έπρεπε, αλλά ταυτόχρονα να δώσουμε έμφαση σε κάτι θετικό που έκανε εκείνη την ημέρα π.χ. αν έφερε υγειυνό φαγητό ή κάτι παρόμοιο. πιστεύω πρέπει να συνδυάζονται κατάλληλα και τα δύο. Έτσι το παιδί θα καταλαβει ότι αυτό που έκανε λαθος είχε συνέπειες και στο ίδιο και πιθανόν και στους άλλους, ενώ όταν ταυτόχρονα τονίζουμε κάτι καλό και σωστό που έκανε του ανεβάζομαι την αυτοεκτίμησή του , την αυτοεικόνα του, και ανεβαινει η αυτοπεποίθηση του ιδίως όταν αυτό γίνεται μπροστά στους άλλους. το παιδί βιώνει ταυτόχρονα δύο αντίθετα συναισθήματα και έτσι  και μετέπειτα πράττει καλύτερα!

[sophie]

Προσωπικά πιστεύω ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένη μέθοδος πειθαρχίας που θα ακολουθήσει κάποιος και θα έχει πάντα σίγουρα αποτελέσματα. Θέλω να πω ότι θα πρέπει να προσαρμόζουμε διάφορες και διαφορετικές μεθόδους ανάλογα με το παιδί. Άλλα παιδιά πειθαρχούν με το "ανέβασμα του τόνου της φωνής", άλλα με ένα αυστηρό βλέμμα, άλλα με "καλόπιασμα", άλλα με χάδι και κουβέντα, άλλα θέλουν να έχουν κάποιο κίνητρο για να το κάνουν, άλλα "χτυπώντας" τα στο φιλότιμο (κάτι που το κάνω πάρα πολύ συχνά)...κλπ.
Τώρα σε "ομαδικό" επίπεδο (αν και μέχρι στιγμής δεν έχω αντιμετωπίσει ιδιαίτερα προβλήματα) μπορεί κάποιος να "εφεύρει" διάφορα τρικ. Εγώ πέρισυ είχα φτιάξει από δύο βραχιολάκια (ένα για τα αγόρια κι ένα για τα κορίτσια) για το "βασιλιά και τη "βασίλισσα της ησυχίας" (και γενικότερα της σωστής συμπεριφοράς κατά τη διάρκεια της ημέρας) που τα φορούσαν φεύγοντας το μεσημέρι όσοι τα είχαν κερδίσει με την αξία τους   και όφειλαν να τα επιστρέψουν την επομένη μέρα σε άριστη κατάσταση γιατί ήταν κάτι που ανήκε σε όλους. Κρατούσαμε ημερολόγιο (κάναμε και μαθηματικά έτσι  ) όπου μετρούσαμε στο τέλος της εβδομάδας πόσες φορές το πήρε ο καθένας). Ήταν κάτι που "έπιασε" εύκολα (χώρια που, απ' ό,τι μου είπαν γονείς, τους έδινε την ευκαιρία να εξιστορούν στο σπίτι τους αναλυτικά και με καμάρι πώς και γιατί το κέρδισαν συνειδητοποιώντας έτσι καλύτερα τους κανόνες της "ενδεδειγμένης" συμπεριφοράς... )
Επίσης θεωρώ ότι, όπως ζητάμε από τα παιδιά να κάνουν αυτό ή το άλλο, πρέπει να τους δίνουμε την ευκαιρία να μας πουν και τι θέλουν εμείς  να κάνουμε και πώς θέλουν εμείς  να τους φερόμαστε. Κάποια περίοδο που είδα ότι ήταν πολύ ανήσυχα και απείθαρχα τα έβαλα κάτω και τους είπα "Βλέπω αυτό κι αυτό. Σας στενοχωρεί κάτι, δεν σας αρέσει κάτι από αυτά που κάνουμε-κάνω, θέλετε να αλλάξω εγώ σε κάτι?" Στην αρχή μπλόκαραν (προφανώς δεν περίμεναν να τους ζητήσω να ασκήσουν κριτική στη δασκάλα τους! ) Μετά όμως πήραν θάρρος και τελικά εξελίχθηκε σε μία πολύ όμορφη κουβέντα που είχε αποτελέσματα.
Νομίζω ότι μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Προσαρμόζεται κανείς ανάλογα με την τάξη κάθε φορά και πάντα μαθαίνουμε από την εμπειρία...

[PDE ads]

[Ritalamp]

Γενικά είμαι πολύ αυστηρή ξεκινώντας από τον εαυτό μου. Όπως είναι αναμενόμενο (καρμικά   ) μου τυχαίνουν πάντα τμήματα που δεν τιθασσεύονται με τίποτα (με απηυδυσμένες τις προηγούμενες δασκάλες ή τμήματα που τα χωρίζουν στα δυο την επόμενη χρονιά) οπότε η αυστηρότητα δεν έχει κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Αυτό που κατάλαβα στην πορεία είναι ότι έχεις πολύ περισσότερες πιθανότητες να έχεις ένα πειθαρχημένο τμήμα όταν δημιουργείς προϋποθέσεις επιτυχίας για κάτι τέτοιο.

π.χ. Απλοί και ξεκάθαροι κανόνες και κυρίως λίγοι! Επίσης ξεκάθαρες ρουτίνες που εδραιώνονται από την πρώτη μέρα.
      Να έχουν την αίσθηση ότι ζουν στο big brother (ότι ανά πάσα στιγμή παρακολουθείς και είσαι ενήμερος για το τι συμβαίνει, άρα και θα παρέμβεις)
      Να κρατάς χαμηλά το επίπεδο του θορύβου μέσα στην τάξη (πολύ σημαντικό το να πηγαίνεις κοντά και να τους μιλάς και όχι να φωνάζεις από την άλλη άκρη)
      Να ενθαρρύνεις το "θύμα" ή την ομάδα που ενοχλείται να αναλαμβάνει ευθύνη και να εκφράζει λεκτικά τη δυσαρέσκειά του.
      Να ενισχύεις πάντα τις επιθυμητές συμπεριφορές και γενικά να δίνεις ανατροφοδότηση έστω και με νεύμα.
      Οι παρεμβάσεις να γίνονται κατ' ιδίαν. Συχνά λέω "Τάδε μπορώ να σε δω μια στιγμή έξω;" Και τότε σοβαρά και χωρίς φωνές κάνω την παρατήρησή μου, σαν να εξέφραζα δυσαρέσκεια ή παράπονο σε συνάδελφο, σε ισότιμο! Πολλές φορές δε, παίρνω το παιδί έξω ακόμη κι αν πρόκειται να το επαινέσω οπότε πάντα έρχονται (φατσούλα με σανατανικό γελάκι δεν έχουμε ε;).
      Κάθε φορά που υπάρχει σοβαρό πρόβλημα συγκαλώ την ολομέλεια και το συζητάμε και ίσως αποφασίσουμε νέο κανόνα ή νέα συνέπεια.
     Δέχομαι κριτική (αν και ομολογώ ότι με πειράζει πολύ, παρόλα αυτά προσπαθώ να την αξιοποιώ).
     Προσπαθώ να καταλάβω σε τι κατάσταση είναι τα παιδιά ως μονάδες, αλλά και ως δυναμική ομάδας.
     Σπάστε τις κλίκες!
     Δουλέψτε σε γωνιές ώστε να είναι μικρές και διαχειρίσιμες οι ομάδες.

ΟΡΙΑ ΟΡΙΑ ΟΡΙΑ ΟΡΙΑ ΟΡΙΑ ΟΡΙΑ!!!!!


Δεν τα καταφέρνω πάντα. Πολλές είναι οι φορές που έχω γυρίσει κλαίγοντας στο σπίτι (δουλεύω με παιδιά 10 χρόνια υπό διάφορες συνθήκες) και εξίσου πολλές οι φορές που έχω ζητήσει από συναδέλφους είτε να μου πουν τη γνώμη τους είτε να με δουν τι κάνω και να μου κάνουν παρατηρήσεις (κι αυτό μ' ενοχλεί, αλλά πραγματικά σου δίνει τρομερές πληροφορίες). Εννοείται ότι φατίω εγώ όταν δεν πάει κάτι καλά. Το παιδί δε μπορεί να φταίει.

Διαβάστε για  τις τεχνικές διαχείρισης προβλημάτων σχολικής τάξης. Υπάρχουν πολλά σχετικά βιβλία. Και το κυριότερο παρατηρήστε τις παλιές (που είχαν στην τάξη τους και 35 και 40 παιδιά). Είναι μεγάλο σχολείο!!!!

[zouki]

πολυ ωραιες οι απαντησεις σας κοριτσια κ χρησιμες. εγω δουλευα σε ιδιωτικο περσυ (συνοικιακο) με την διευθυντρια(η οποια κληρονομησε το νηπιαγωγειο) συνεχως πανω απο το κεφαλι μου να μου λεει να τα πειθαρχω. πειθαρχια συμφωνα με εκεινη ηταν να καθονται με σταυρωμενα χερια. και εγω δυστυχως το επεβαλλα για να μην με λεει αχρηστη. πραγματικα σιχαθηκα τον εατο μου εκει μεσα. δεν ειμαι ετσι αυστηρη. περιμενα να φευγει για να τα αγκαλιασω, να παιξουμε, να μιλησουμε ελευθερα δλδ. ευτυχως παναγια μου που διοριστηκα με πρωτη φορα ασεπ(β φουρνια) κ τωρα περιμενω κ για αναπληρωτρια να κανω μια καινουργια αρχη. ελπιζω να τα καταφερω γιατι απο περσυ σπασαν τα νευρα μου

[nikaki]

πολυ ωραιες οι απαντησεις σας κοριτσια κ χρησιμες. εγω δουλευα σε ιδιωτικο περσυ (συνοικιακο) με την διευθυντρια(η οποια κληρονομησε το νηπιαγωγειο) συνεχως πανω απο το κεφαλι μου να μου λεει να τα πειθαρχω. πειθαρχια συμφωνα με εκεινη ηταν να καθονται με σταυρωμενα χερια. και εγω δυστυχως το επεβαλλα για να μην με λεει αχρηστη. πραγματικα σιχαθηκα τον εατο μου εκει μεσα. δεν ειμαι ετσι αυστηρη. περιμενα να φευγει για να τα αγκαλιασω, να παιξουμε, να μιλησουμε ελευθερα δλδ. ευτυχως παναγια μου που διοριστηκα με πρωτη φορα ασεπ(β φουρνια) κ τωρα περιμενω κ για αναπληρωτρια να κανω μια καινουργια αρχη. ελπιζω να τα καταφερω γιατι απο περσυ σπασαν τα νευρα μου

Συγχαρητηρια για τον διορισμο σου, εισαι πολυ τυχερη. δυστυχως στα ιδιωτικα υπάρχουν πολλων ειδων προβλήματα, αλλα στην φάση που ειμαι τωρα παρακαλαω να δουλευα σε ενα ιδιωτικο! η υπομονη σου ανταμειφθηκε! ελπιζω να εχεις και καλο τμημα φετος!
μου άρεσαν πολυ οι απαντησεις της ritalamp τις sophies,μπράβο κορίτσια. υπάρχουν πολλά που δεν ξέρουμε και όλα μαθαίνονται στην πράξη...

[zouki]

σιγουρα νινακι υπαρχουν κ καλα ιδιωτικα(λιγα βεβαια). παρολο που δεν ηταν καλα εκει που δουλευα με βοηθησε αρκετα η επαφη κ μονο με τα παιδια. εφτιαχνα μονη μου προγραμμα κατι το οποιο αποδειχθηκε σωτηριο για ασεπ. το θεμα για την ημερα νυχτα το ειχα κανει μονη μου μολις την προηγουμενη βδομαδα απο ασεπ. απλα στο δημοσιο,αμα θελεις βεβαια, δουλευεις καλυτερα. οσο για το υλικο μαζευεται σιγα σιγα. σου ευχομαι να βρεις γρηγορα δουλεια κ μην απογοητευεσαι΄κ εμενα πριν την περσυνι δουλεια μου ειχαν τυχει 2 αναποδιες απανωτες κιολας.

[nikaki]

σιγουρα νινακι υπαρχουν κ καλα ιδιωτικα(λιγα βεβαια). παρολο που δεν ηταν καλα εκει που δουλευα με βοηθησε αρκετα η επαφη κ μονο με τα παιδια. εφτιαχνα μονη μου προγραμμα κατι το οποιο αποδειχθηκε σωτηριο για ασεπ. το θεμα για την ημερα νυχτα το ειχα κανει μονη μου μολις την προηγουμενη βδομαδα απο ασεπ. απλα στο δημοσιο,αμα θελεις βεβαια, δουλευεις καλυτερα. οσο για το υλικο μαζευεται σιγα σιγα. σου ευχομαι να βρεις γρηγορα δουλεια κ μην απογοητευεσαι΄κ εμενα πριν την περσυνι δουλεια μου ειχαν τυχει 2 αναποδιες απανωτες κιολας.

φετος τελειωσα και θα ηταν πολυ μεγαλη η χαρα αν μπορουσα να δουλεψω. ξερω ειναι δυσκολα. ομως παντου υπάρχουν δυσκολιες, αλλα οταν εχεις να κανεις με παιδακια ολα αλλαζουν. εχεις αλλη διαθεση.σε ευχαριστω πολυ και μακαρι αυτο που ειπες να γινει αληθινο!

[kathyk]

.
      Να έχουν την αίσθηση ότι ζουν στο big brother (ότι ανά πάσα στιγμή παρακολουθείς και είσαι ενήμερος για το τι συμβαίνει, άρα και θα παρέμβεις)
    

  καποια στιγμη που ειχα ενα πολυ ζωηρο παιδι και το κοιτουσα παντα ενω εκανα ταυτοχρονα τις δουλειες μου στην ελευθερη ωρα,ειχε πολυ πλακα γιατι οπου πηγαινε γυριζε να δει αν το κοιταω! δν του ελεγα κατι απλα συναντουσε συνεχεια το βλεμα μου!πραγματικα ομως επιασε!
τελικα πιστευω οτι η "πειθαρχια"ερχεται οταν ειμαστε πολυ συνεπεις στα ορια που βαλαμε μαζι με τα παιδια. επισηε δεν μπορω να βλεπω η να το κανω, κανονες που ξεκινανε με τη λεξη δεν και μην..ποσο πιο ωραιο ειναι αντι να λεμε δεν τρεχουμε να λεμε περπαταμε σιγα..

[Ritalamp]

Σωστό! Άλλωστε αντί να αποτρέπουμε καλύτερο είναι να προτείνουμε εναλλακτικές.
Κάθυ δοκίμασέ το και με το ένα φρύδι σηκωμένο (βλέμμα "ουαι κι αλίμονό σου") 

[Melina04]

  Γειά σας και από μένα!
Έχουν ειπωθεί πολλά απ όσα θεωρώ σημαντικά για την πειθαρχία ως τώρα...
Κι εγώ πιστεύω ότι κάθε τάξη παιδιών είναι ξεχωριστή και σε κάνει να ψάχνεσαι, και να διαφοροποιείσαι στο ζήτημα της πειθαρχίας, αλλά υπάρχουν και κάποιες "στάνταρ πρακτικές" που βοηθούν να έχεις μια πειθαρχημένη τάξη.
 
 1.Πολύ σημαντικό είναι να υπάρχουν κανόνες (μπορεί να φτιαχτούν και σε συνεργασία με παιδιά) και ακόμη πιο σημαντικό να γίνεται συζήτηση, συνεχής υπενθίμηση και σχετικές δραστηριότητες για το λόγο που υπάρχουν. Η καταφατική μορφή των κανόνων όπως είπε και η kathyk βοηθά πράγματι πολύ περισσότερο στην εφαρμογή τους.

2.Ρουτίνες (γιατί δίνουν σταθερότητα και ασφάλεια)

3. Ενθάρρυνση, μεγάλη προσοχή, και έπαινος στα παιδιά που φέρονται σωστά και ελάχιστη προσοχή στις σκανταλιές.

4.Χαμηλό επίπεδο θορύβου στην τάξη. Ρίτα συμφωνώ πάρα μα πάρα πολύ σε αυτό που είπες για το να πηγαίνεις κοντά και να τους μιλάς. Αν εσύ μιλάς σε κανονικό τόνο σιγά-σιγά σε αντιγράφουν.

Επίσης βοηθάνε και μη λεκτικά σήματα για να κάνουν ησυχία. Π.χ. κάτι που είχα εφαρμόσει από ένα βιβλίο και έπιασε πολύ ήταν το σήμα με τεντωμένο δείκτη και αντίχειρα κοντά στο αυτί που σημαίνει "ακουσέ με"

5. Σαφείς και αναλυτικές οδηγίες για ότι πρόκειται να ακολουθήσει και για το τι αναμένεται να κάνουν.

6.Πολλές ευκαιρίες να είναι υπεύθυνα και να επιλέγουν, γενικά προώθηση ανεξαρτησίας..

7.Δραστηριότητες που να μην προκαλούν πλήξη.

7. Τρικ όπως της sophie με έμφαση όπως είπε στο τι κατάφεραν ώστε να νιώσουν όμορφα απ' τα επιτεύγματά τους.

Εγώ δεν έχω μεγάλη διδακτική εμπειρία και γι΄αυτό είχα θέσει το θέμα με τίτλο "χρήσιμες συμβουλές για τη διδασκαλία" για να ανταλλάξουμε απόψεις πάνω σε τέτοιου είδους θέματα. Μάλλον φταίει ο τρόπος που το έθεσα, ίσως να ήταν πολύ γενικό δεν ξέρω, γιατί δεν υπήρξε μεγάλη συμμετοχή..  
Μπράβο zouki για το θέμα που ξεκίνησες!

Υ.Γ
Μου έκανε εντύπωση sophie αυτό που είπες για το ότι ρώτησες τα παιδιά τι θέλουν να αλλάξεις εσύ...Πολύ καλό!
Ρίτα μου άρεσε πολύ που είπες ότι δεν τα καταφέρνεις πάντα, γιατί μας θυμίζεις ότι δεν πρέπει να απογοητευόμαστε αν κάτι δεν έχει αποτέλεσμα..

[sophie]

Κάθυ δοκίμασέ το και με το ένα φρύδι σηκωμένο (βλέμμα "ουαι κι αλίμονό σου")  

..."Πιάνει" εξίσου και ο υπερβολικά χαμηλός τόνος φωνής!!!!! (υποδηλώνοντας "είμαι ένα βήμα πριν την έκρηξη"... )

Έχω να προτείνω και κάτι άλλο το οποίο το είδα να "δουλεύει" στην πράξη και μου άρεσε αφάνταστα.
Σε δειγματική που παρακολούθησα η συνάδελφος είχε "ορίσει" συγκεκριμένο τραγούδι-μουσική που παιζόταν από το κασετόφωνο για κάθε δραστηριότητα ρουτίνας. 'Αλλο για το "μαζεύουμε", άλλο για το "καθόμαστε στην παρεούλα", άλλο για το "στη σειρά για έξω", άλλο για το "σειρά για πλύσιμο χεριών και φαγητό", άλλο για το "παίρνουμε τσάντες και μπαίνουμε στο τρένο για αποχώρηση", άλλο για το "ώρα παραμυθιού" κλπ. Ο τόνος και το ύφος δε του τραγουδιού είχε φροντίσει ώστε να ταιριάζουν στο είδος της "δουλειάς" που έπρεπε να κάνουν τα παιδιά (πιο ξεσηκωτικά κομμάτια για το συμμάζεμα πχ της τάξης και τέτοια)
Κορίτσια ήταν απίστευτο το πώς "δούλευε" η συγκεκριμένη μέθοδος. Δεν χρειαζόταν να φωνάξει για τίποτα ή να δώσει εντολές για να κάνουν κάτι μια-δυο και τρεις φορές και άλλα παιδιά να μην ακούν, άλλα να κάνουν την πάπια   (τα γνωστά... )
Με το που άκουγαν τα παιδιά το συγκεκριμένο κομμάτι, σταματούσαν ό,τι έκαναν λες και μαγεύονταν!
Εγώ δεν το εφάρμοσα γιατί θεωρώ ότι είναι μίια μέθοδος που πρέπει να τη μάθουν από την αρχή (όπως οι κανόνες της τάξης) ώστε να τους γίνει βίωμα και να συνδέσουν τον ήχο του τραγουδιού με αυτό που πρέπει να κάνουν. Η δε μουσική για το "η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου και πρέπει να ηρεμήσετε" ήταν το κάτι άλλο...
Σκέφτομαι φέτος να το δοκιμάσω αλλά πρέπει να βρω τα "σωστά" κομμάτια!

[sophie]

Μου έκανε εντύπωση sophie αυτό που είπες για το ότι ρώτησες τα παιδιά τι θέλουν να αλλάξεις εσύ...Πολύ καλό!

Μελινάκι, αυτό το είχα δοκιμάσει στα δικά μου τα παιδιά στο σπίτι και επειδή είχε "πιάσει" είπα να το κάνω και στο σχολείο!
Είναι ένας συνδυασμός του "χτυπάω στο φιλότιμο" που είπα παραπάνω (για τα παιδιά που δεν είχαν πχ κανένα παράπονο και μπήκαν στη διαδικασία να σκεφτούν "αφού μου φέρεται καλά η δασκάλα μου μάλλον πρέπει κι εγώ να κάνω το ίδιο" ) και του περιβόητου "προβληματισμού" (που λέει και ξαναλέει και ο οδηγός) για τα παιδιά που "εντόπισαν" κάποια δικά μου λάθη (εντός και εκτός εισαγωγικών)
Υπήρξαν πχ παιδάκια που μου είπαν "δε μας αρέσει που βγαίνουμε τόση λίγη ώρα στην αυλή" (λογικό, όλα αυτό θέλουν). Επίτηδες το δέχτηκα αδιαμαρτύρητα και την επόμενη μέρα τους άφησα έξω πάαααααααααρα πολλή ώρα. Συνειδητοποίησαν όμως ότι δεν προλάβαμε πχ να τελειώσουμε μία κατασκευή που είχαμε αρχίσει ούτε να παίξουμε ελέυθερα στο κουκλοθέατρο (όπως είχαμε καθορίσει για την συγκεκριμένη μέρα) και αυτό δεν τους άρεσε. Έμμεσα λοιπόν κατάλαβαν ότι πχ κάποια πράγματα που μου χρέωσαν ως "λάθη" δεν ήταν ακριβώς έτσι...
Συμφωνώ απόλυτα με όσα αναφέρατε πάντως!!!!!! Νομίζω ότι αν τα ακολουθήσει κάποιος δύσκολα θα έχει υπερβολικά ανεξέλεγκτες καταστάσεις...