Παραβατική συμπεριφορά μαθητή

[georgia4]

Έκανα ένα λάθος! Ήθελα να γράψω: Δηλαδή η γνωστή μου θα αξιολογηθεί αρνητικά επειδή οι μαθητές είναι παράλογοι;

[PDE ads]

[georgia4]

Θα γίνει αξιολόγηση φέτος λένε! Αν κάνεις σε ένα τμήμα μάθημα που οι μαθητές βρίζουν τον καθηγητή ο καθηγητής αυτός θα αξιολογηθεί αρνητικά; Με ποια κριτήρια θα γίνει η αξιολόγηση; Μία γνωστή μου παρόλο που φέρεται στους μαθητές της με τον καλύτερο τρόπο οι μαθητές τη βρίζουν και λένε ψέμματα στη διοίκηση του σχολείου για το άτομο της! Δηλαδή η γνωστή μου θα αξιολογηθεί αρνητικά επειδή οι μαθητές της συμπεριφέρονται με άσχημο τρόπο ενώ αυτήν φέρεται στους μαθητές με τον καλύτερο τρόπο; Η γνωστή μου μου λέει: Πρέπει να κάνω τον "κλόουν" στην τάξη όταν οι μαθητές με βρίζουν! Οι συγκεκριμένοι μαθητές απαιτούν η γνωστή μου καθηγήτρια να είναι μες στην τρελή χαρά όταν οι μαθητές τη βρίζουν! Αισθάνεται σαν την αρκούδα που οι μαθητές της βαράνε το ντέφι και αυτή πρέπει να χορέψει! Όταν δεν κάνει το κέφι των μαθητών και τους κάνει παρατηρήσεις για να συνεχιστεί το μάθημα οι μαθητές τη φοβερίζουν ότι θα καλέσουν τη διοίκηση του σχολείου! Η γνωστή μου θα αξιολογηθεί αν μπορεί να κάνει τον "κλόουν" όταν οι μαθητές τη βρίζουν;

[georgia4]

Η γνωστή μου διδάσκει σε δύο σχολεία! Στο άλλο σχολείο οι μαθητές δεν τη βρίζουν!

[Έσπερος]

Σ εσάς δηλαδή δεν έχει τύχει ποτέ να βλέπετε συγκεκριμένα τμήματα και ν σκέφτεστε ότι κάποια παιδιά αδικούνται σ αυτά; Δεν λέω καν για τα δικά σας παιδιά. Γενικα λέω. Δεν εννοώ ότι καταστρέφεται η σχολική πορεία τους επειδή μπορεί να έκαναν μια ιστορική πηγή λιγότερη επειδή ο καθηγητής αναλώνεται σε παρατηρήσεις. Απλώς γιατί είναι σε ένα ασχημο κλίμα τάξης. Δυστυχώς υπάρχουν κι αυτά. Υπάρχουν τμήματα με ανταγωνισμούς, χωρίς χημεία μεταξύ τους, με φασαρία, με περισοασμους, με παιδιά που μονοπωλούν το ενδιαφέρον. Για εμάς τα τμήματα έρχονται και παρέρχονται, οι μαθητες όμως «παντρεύονται» ένα τμήμα για 3 ή 6 χρόνια, κάθε μέρα, κάθε ώρα. Χρόνια μετά μπορεί να μην θυμουνται κατθ, όμως την ώρα που το βιώνουν, δεν είναι ευχάριστο κι όμως είναι υποχρεωμένα να το ανεχτούν χωρίς να μπορούν να κάνουν κάτι γι αυτό.

[PDE ads]

[georgia4]

Συμφωνώ! Σε ένα τμήμα των 25 ατόμων τα 10 παιδιά μπορεί να κάνουν φασαρία! Τα υπόλοιπα 15 αδικούνται από τη φασαρία! Και ο εκπαιδευτικός προσπαθεί να κάνει μάθημα για να μην αδικηθούν αυτοί οι 15 μαθητές που θέλουν να μάθουν!

[Scout]

θα προτιμούσα το παιδί μου να μένει σπίτι παρα να είναι σε σχολείο, κρίνοντας από την υποκουλτούρα που θα συναντήσει. Αυτό όμως δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να αποδίδεται στους εκπαιδευτικούς. Αυτή είναι η κοινωνία μας δυστυχώς, από σπίτια βγαίνουν αυτά τα παιδιά, οι εκπαιδευτικοί είναι εξίσου θύματα όπως και οι μαθητες. Το σχολείο για τα προσεγμένα σοβαρα παιδιά είναι μια αναίτια επιβάρυνση συναναστροφής με άτομα που δεν θα επέλεγαν ποτέ να κάνουν παρέα και που σίγουρα δεν θα συναντήσουν στο παν/μιο και σε χώρους εργασίας ΠΕ.

Ο όρος "υποκουλτούρα", κοινωνιολογικά δεν σημαίνει αυτό που υποθέτω ότι θέλετε να εννοηθεί, δηλαδή κάτι σαν το "υπόκοσμος". Δηλαδή δεν φέρει αρνητικό-μειωτικό φορτίο. Χρησιμοποιείται απλώς για να δηλώσει υποσύνολο/-α μιας κουλτούρας.

Για τα υπόλοιπα παρατιθέμενα, θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω. Να είστε σίγουρη ότι τα παιδιά σας, όπως και τα δικά μου, όσο κι αν θα θέλαμε -προσωπικά δεν θα ήθελα- δεν πρόκειται να κλειστούν σε κάποια γυάλα υπερβαρικού οξυγόνου και να μεγαλώσουν εκεί. Ειδικά αν είναι αγόρια, κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής τους θητείας θα γνωρίσουν, και αναγκαστικά θα συναναστραφούν έστω στοιχειωδώς, για να μην τρελαθούν, αυτό που ο κόσμος λέει "κάθε καρυδιάς καρύδι". Αλλά αυτό δεν θα περιοριστεί μόνο εκεί. Επειδή ούτε το εργασιακό μας περιβάλλον έχουμε πάντα την πολυτέλεια να το επιλέγουμε, τουλάχιστον στο βαθμό που θα θέλαμε, να ξέρετε ότι ακόμα κι εκεί θα συναντήσουν και θα συγχρωτίζονται καθημερινά με ένα σωρό χαρακτήρες ανθρώπων που θα προέρχονται από διαφορετικά μορφωτικά, αλλά και οικονομικά περιβάλλοντα. Και μάλιστα αργότερα είναι πολύ πιθανό να κληθούν να διαχειριστούν τέτοιους διαφορετικούς ανθρώπους. Είναι κάτι που δεν θα αποφύγουν, γι αυτό ας το... απολαύσουν, και εν προκειμένω ας εκτεθούν σε διαφορετικά ερεθίσματα, δεν κάνει κακό. Σημασία έχει να φροντίσετε να τους αναπτύξετε από μικρά την αξιολογική ικανότητα, προκειμένου να "φιλτράρουν" τα διαφορετικά ερεθίσματα και να κρατούν το καλύτερο από κάθε ένα εξ αυτών.

[ppil]

Εγώ θα προτιμούσα να μείνει σπίτι στις μέρες μας όχι για τους λόγους που προαναφέρθηκαν, αλλά γιατί θέλω το παιδί μου να έχει ηθικές αξίες και παρεμποδίζεται σε αυτό το περιβάλλον. Είναι πολύ μικρό για αρνητικά πρότυπα συμπεριφοράς, είτε παιδιών, είτε γονιών, είτε δασκάλων. Θα έρθει η ώρα και γι΄αυτά... Να σημειωθεί ότι το λειτούργημα του Δασκάλου είναι για μένα το σημαντικότερο λειτούργημα στην κοινωνία.

[Έσπερος]

@Scout πώς θα συναντήσει κάποιος στο εργασιακό του περιβάλλον άτομα από διαφορετικά υπόβαθρα; Σε μια εργασθα έχουν όλοι τα ίδια προσόντα γιατί έχουν επιλεγεί για αυτό.  Άρα είναι όλοι στο ίδιο μήκος κύματος. Έξαλλου θα αγαπούν ολοι τη δουλειά τους και θα έχουν κι αυτό ως κοινό σημείο εοαφησ.Φυσικά στην εργασία θα συναντήσει άλλα προβλήματα λόγω χαρακτήρων όπως ανταγωνισμούς, αυταρχικούς ανθρώπους κλπ που δεν είναι θέμα μόρφωσης. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.

Έχω την εντύπωση ότι πιστεύετε πώς το πρόβλημα μου είναι οι κακές επιρροές. Όχι. Σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτό. Το πρόβλημα μου είναι το ασχημο περιβάλλον. Τα σχολεία τα δικά σας θεωρείτε ότι είναι ωραία περιβαλλοντα; Ότι ένα παιδί από σπίτι νιώθει άνετα; Ότι βρίσκει παρέες με κοινά ενδιαφέροντα; Επαναλαμβανω, σε τι κολέγια διδάσκετε; Εγω είμαι σε σχολείο χωρίς μπουλινγκ, χωρίς παραβατικότητα, με αρκετο ενδιαφέρον για την καλή επίδοση (δεν θα έλεγα για τη γνώση) και αρκετά υψηλο πολιτισμικό επίπεδο για επαρχία, θα έλεγα αντίστοιχο μιας μέσης γειτονιάς της Αθήνας, υπάρχει βέβαια αρκετή φασαρία και εσχάτως κάποια ανησυχητικά περιστατικά, αλλά ώς εκεί, όχι κάτι ανησυχητικό. Κι ομως σε καμία περίπτωση δεν θα έλεγα ότι το θεωρώ ευχάριστο κλίμα για τα παιδιά σοβαρών οικογενειών. Ειδικά για τα αγόρια που λόγω επαρχίας μεγαλώνουν δυστυχώς με τη λογική ότι μπορεί να κάνουν παραπάνω χαβαλέ ή να το παίζουν πιο άνετοι. Ειλικρινα το σχολείο δείχνει στα παιδιά τη χειρότερη εικόνα της κοινωνίας. Και επιμενω. Μιας κοινωνίας που δεν θα ξαναδεί σε τόσο στενή καταναγκαστική επαφή κανένας φυσιολογικός άνθρωπος ως ενήλικας εκτός αν το άλλο απαιτεί η δουλειά του, όπως εμείς ή όσοι εργάζονται με ακόμα πιο περιθωριακές ομάδες. Ο στρατος που λετε είναι ένας χρόνος και ούτε και αν πας στα 30 μετά τις σπουδές σου, εχεις άλλες άμυνες. Δεν είναι όπως ο μαθητής είναι υποχρεωμένος κάθε μέρα να βλέπει τα ίδια ενοχλητικα άτομα που δεν έχουν τίποτα κοινό και πρέπει και να παριστάνει ότι είναι μια ομάδα, ενώ υφίσταται και τις συνέπειες τξς δίκης τους συμπεριφοράς.

[Schoolikui]

Ξέρετε ότι νιώθω ότι και η Έσπερος και ο Scout δίκιο έχουν. Το σχολείο είναι ένα σχεδόν χάλια μέρος, εντελώς ακατάλληλο για παιδιά που θέλουν να κρατήσουν την αθωότητα τους. Ακόμα και αν βγουν αλώβητα δεν θα είναι πια αθώα..
Από την άλλη μεριά το περιβάλλον απλά αντανακλά την ίδια την κοινωνία και δεν θα τα βγάλουν πέρα χωρίς προετοιμασία. Ισχύει αυτό που λέει ο Scout ότι πρέπει να βοηθήσουμε τα παιδιά να αναπτύξουν αξιολογική ικανότητα από μικρά αλλά ταυτόχρονα διαφωνώ γιατί εξ ορισμού η παιδική ηλικία χαρακτηρίζεται από έλλειψη αξιολογικης ικανότητας. Ζητάμε υπερβολικά πολλά.
Λέμε ότι πρέπει να γίνει δουλειά στο σχολείο για να βελτιωθεί η κοινωνία. Διαφωνώ. Πρέπει να βελτιωθεί η κοινωνία για να γίνει δουλειά στο σχολείο.

[Scout]

Πρέπει να βελτιωθεί η κοινωνία για να γίνει δουλειά στο σχολείο.

"Καληνύχτα Κεμάλ... αυτός ο κόσμος δεν θ' αλλάξει ποτέ... Καληνύχτα..."

[emmaki]

@Scout πώς θα συναντήσει κάποιος στο εργασιακό του περιβάλλον άτομα από διαφορετικά υπόβαθρα; Σε μια εργασθα έχουν όλοι τα ίδια προσόντα γιατί έχουν επιλεγεί για αυτό.  Άρα είναι όλοι στο ίδιο μήκος κύματος. Έξαλλου θα αγαπούν ολοι τη δουλειά τους και θα έχουν κι αυτό ως κοινό σημείο εοαφησ.Φυσικά στην εργασία θα συναντήσει άλλα προβλήματα λόγω χαρακτήρων όπως ανταγωνισμούς, αυταρχικούς ανθρώπους κλπ που δεν είναι θέμα μόρφωσης. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.

Εσπερε, στη δουλεια σου δεν εχεις συντησει ατομα με διαφορετικα υποβαθρα; Επειδη τελειωσατε/με ενα πανεπιστημιο (ή και περισσοτερα) αυτο μας κανει ιδιους;
Δεν εχεις δει κατινιες, μικροτητες, bullying, παραβατικες συμπεριφορες, αυταρχικες συμπεριφορες, «ξερολιαση», ανεπαρκειες γνωστικες κλπ κλπ κλπ

Βασικες αρχες κοινωνιολογιας….. καμια ομαδα δεν ειναι ομοιογενης, απο οσα «κοσκινα» και αν περασει!

Ισα ισα το εργασιακο περιβαλλον ειναι πολυ μεγαλη τυχη για το που θα πεσεις, οπως και το σχολειο
Και οσο πιο ανεβασμενο το μορφωτικο επθπεδο, τοσο μεγαλυτερες οι κατινιες και οι επιθεσεις και μαλιστα βασισμενες σε «επιστημονικα» επιχειρηματα!

[Έσπερος]

Εσπερε, στη δουλεια σου δεν εχεις συντησει ατομα με διαφορετικα υποβαθρα; Επειδη τελειωσατε/με ενα πανεπιστημιο (ή και περισσοτερα) αυτο μας κανει ιδιους;
Δεν εχεις δει κατινιες, μικροτητες, bullying, παραβατικες συμπεριφορες, αυταρχικες συμπεριφορες, «ξερολιαση», ανεπαρκειες γνωστικες κλπ κλπ κλπ

Βασικες αρχες κοινωνιολογιας….. καμια ομαδα δεν ειναι ομοιογενης, απο οσα «κοσκινα» και αν περασει!

Ισα ισα το εργασιακο περιβαλλον ειναι πολυ μεγαλη τυχη για το που θα πεσεις, οπως και το σχολειο
Και οσο πιο ανεβασμενο το μορφωτικο επθπεδο, τοσο μεγαλυτερες οι κατινιες και οι επιθεσεις και μαλιστα βασισμενες σε «επιστημονικα» επιχειρηματα!

Το σχολείο μου στα τυπικα προσόντα είναι η χαρά της Κεραμεως. Διδακτορικά, κάποια σε πρωτοκλασάτα παν/μια παγκοσμίως, μεταπτυχιακά από τις αθώες εποχές που έμπαινες με εξετάσεις, διδακτική έμπειρα σε ΑΕΙ… Ούτε σχολείο της Αθήνας να ήμασταν. Και σε επίπεδο σοβαροτητας στη διδασκαλία κ υπηρεσιακής συνέπειας είμαστε άψογοι. Σε επίπεδο κατινιας, κουτσομπολιού, μαχαιρωμάτων, μηχανορραφίας, κλίκας, επίσης διαπρέπουμε. Λες κάτι σε κάποιον και είσαι σιγουρος ότι στο άλλο κενό θα πιάσει κ θα τα πει σ αυτόν που κατά τ άλλα σου έθαβε πριν. Έτερον εκατερον. Ξέρω όμως ότι μπορούμε να μιλήσουμε για τις εμπειριες μας στο εξωτερικό, για τις ταινίες ή τις σειρές που βλέπουμε (όχι τα σκουπίδια της tv, για ένα βιβλίο, τα παιδιά μας πάνε στις ίδιες δραστηριότητες, ανταλλάσσουμε ιδέες για την ανατροφή τους κλπ. Πραγνατα που δεν μπορώ να κάνω με τις περισσότερες μαμάδες συμμαθητών. Οι συνάδελφοι μου δεν κάθονται στις κούνιες με το κινητό στο αυτί κ το τσιγάρο στο στόμα και τα παιδιά αμολημένα ούτε τα παρκάρουν σ ένα καφέ με το κινητό για να ησυχάσουν. Το παιδί μου όμως στο σχολείο είναι υποχρεωμένο να συναναστραφεί και με τα παιδιά αυτών των οικογενειών.

Όταν στην τάξη εχεις 2-3 παιδιά που διαβάζουν λογοτεχνικά μόνο, και τα υπόλοιπα μετά βίας έχουν ακούσει τη Ζωρζ Σαρη κι αυτό εξαιτίας κάποιου προγραμματος φιλαναγνωσίας στο δημοτικό, είναι αυτό ωραίο περιβάλλον; Όταν πας να μιλήσεις για κάτι σοβαρό και ο άλλος πετάγεται και αναπαριστά το τελευταίο viral «αστείο» του tik tok είναι ωραίο περιβάλλον; Όταν στην εκδρομή βάζουν κ ακούνε τραπ είναι ωραίο περιβάλλον; Όταν ζωγραφίζουν χασισοφυλλα στα θρανία είναι ωραίο περιβάλλον;  Ε όχι ρε παιδιά, δεν είναι ωραίο περιβάλλον, πώς να το κάνουμε. Εμείς διαλέξαμε να διδάσκουμε και ξέρουμε ότι θα τα δούμε αυτά και ακόμα χειρότερα. Τα παιδιά μας όμως δεν το διάλεξαν.

[Schoolikui]

"Καληνύχτα Κεμάλ... αυτός ο κόσμος δεν θ' αλλάξει ποτέ... Καληνύχτα..."

Εννοείται δεν έχω τέτοιες ελπίδες.

[Έσπερος]

Εννοείται δεν έχω τέτοιες ελπίδες.

Επειδη έχει γίνει μόδα η «μαμαδοσυνη» με τα διαβάσματα, τις ομάδες κλπ, κάτι που αφορά παιδιά που τώρα είναι σε ηλικία το πολύ δημοτικού, ίσως υπαρχει μια ελπίδα ότι θα έχουμε παιδιά που οι γονείς ασχολήθηκαν ποιοτικά και τους προσέφεραν ευκαιρίες να ανεβάσουν το επίπεδο. Βέβαια αν δεις γύρω γύρω καταλαβαίνεις ότι αυτοί οι γονείς είναι λιγότεροι απ όσο φαντάζεσαι παρακολουθώντας τις ομάδες κ επίσης όσο περνούν τα χρόνια βάζουν νερό στο κρασί τους σε σχέση με χρήση οθόνης, ποιότητα διατροφής κλπ. Το κακό όμως μ αυτούς τους γονείς είτε πώς νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα και έχουν a priori κακή γνώμη για τους εκπαιδευτικούς και μεγάλο κόμπλεξ για το δημόσιο σχολείο, κι έχουν καταλάβει τελείως λάθος τις έννοιες της θετικής διαπαιδαγώγησης κ της ενσυναίσθησης, οπότε τα παιδιά τους δεν έχουν όρια και δεν δέχονται όχι. Στην πρωτοβάθμια φαντάζομαι φαίνεται ήδη εμφανώς αυτή η κατηγορία γονέων. Κι ομολογώ ότι δεν θα ήθελα να συνεργαστώ μαζί της.