0 μέλη και 5 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
@serton δεν κάνω προβολές. Τα δικά μου μαθητικά χρόνια θυμάμαι. Τη δυσκολία επικοινωνίας με τα άλλα παιδθα, την κοροϊδία. Θυμάμαι έκτη δημοτικού να μου λέει μια συμμαθήτρια γιατί με πάνε σε παιδικά θέατρα, αυτή πήγαινε σε επιθεωρήσεις. Τύπου Σεφερλή δηλαδή. Ωραία κοινωνικοποιηση. Ποιοτικές συναναστροφές για να ανεβάσεις το επίπεδο σου. Ενώ στο λύκειο που κυνηγούσαμε οι δυο κολλητές έναν πολύ καλλιεργημένο συμμαθητή μας και κοιτούσαμε ποια θα του φανεί πιο διαβασμένη (όχι στα σχολικα), ξενερα και φλωριά. Είχαμε και σχολικό συγκρότημα τότε. Ψωνάρες. Προφανώς έπρεπε να έχουμε ενταχθεί στη συμμορία τξς γειτονιάς για να μην είμαστε σνομπ με τους γύρω μας, αντί να ασχολούμαστε με τα ενδιαφεροντά μας.
Θα εξηγήσω για τελευταία φορά αυτό που θέλω να πω γιατί δεν το καταλαβαίνετε. Δεν με ενδιαφέρουν οι κακές επιρροές όπως φαντάζεστε. Εξηγω απλα ότι το σχολείο παρέχει στα παιδιά μια εικόνα της κοινωνίας διαστρεβλωμένη γιατί βλέπει πράγματα που ένας ενήλικας δεν θα συναντήσει ποτέ στην αληθινή ζωή. Αυτά που βλέπουμε εμείς στα σχολεία δεν τα βλέπουν οι άλλοι άνθρωποι που κάνουν άλλες δουλειές. Κι όμως τα παιδιά τους είναι υποχρεωμένα να τα βλέπουν στα σχολεία τους.
Δεν είμαι υπέρ του ιδιωτικού και δεν θεωρώ ότι εκεί θα συναντήσει πιο ποιοτικό κόσμο. Ας το πω αλλιώς. Ένας άνθρωπος με σοβαρές σπουδές, ένα μεταπτυχιακό στο εξωτερικό και μια διυλεια στο αντικείμενο του σε μια εταιρεία ή φορέα του δημοσίου (δλδ ο μέσος άνθρωπος σήμερα) στην ενήλικη ζωή του θα έχει επαφή με αυτούς τους ανθρώπους της δουλειάς του που θα έχουν παρόμοια πορεία ζωής. Δεν θα ξανασυναντήσει το παιδάκι από το χωριό που δεν έχει πάει ούτε φροντιστήριο αγγλικών, όπως μου έχει τύχει ΚΑΙ αυτό να δω σε μαθητή μου. Δεν θα συναντήσει το παιδί που το πήρε ο πατέρας από την ναρκομανή εκδιδόμενη μάνα, όπως επίσης μου έχει τύχει. Ούτε θα δει πολύτεκνες οικογένειες σε ακραία φτώχεια όπως θυμάμαι στη γειτονιά μου στα παιδικά μου χρόνια, Αυτά μόνο στο σχολείο τα βλέπεις, μετά δεν διασταυρώνεσαι ξανά.
Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι το παιδί σου θα κάνει μεταπτυχιακό στο εξωτερικό και θα βρει δουλειά σε εταιρεία ή φορέα του δημοσίου; Πώς το προεξοφλείς αυτό; Μπορεί να θέλει να γίνει χορευτής, κομμωτής, μάγειρας, μουσικός του δρόμου. Μπορεί να προτιμήσει να γίνει υδραυλικός, ηλεκτρολόγος, μηχανικός αυτοκινήτων ή και αεροπλάνων. Κοινωνικός λειτουργός, σώματα ασφαλείας, υπάρχουν τόσες επιλογές χωρίς μεταπτυχιακά στο εξωτερικό. Μπορείς να ξέρεις από τώρα τι θα τον κάνει ευτυχισμένο σε 10 και σε 20 χρόνια; Οι δικές σου επιλογές σε έκαναν να μην διασταυρωθείς με τέτοιους ανθρώπους. Δεν ξέρεις όμως τι επιλογές θα κάνει το παιδί σου. Και από ένα σημείο και πέρα, δεν είναι και στο χέρι σου. ΥΓ. Αν ασχοληθεί με τον τουρισμό, εκεί να δεις τι έχουν να δουν τα μάτια του. Ακόμα και σε υψηλόβαθμες θέσεις του δημοσίου...
Αλήθεια, αν το παιδί σου θέλει να γίνει μάγειρας ή καλλιεργητής βιολογικών προϊόντων, ηθοποιός, μακιγιέρ, κάτι που δεν χρειάζεται απαραίτητα πανεπιστήμιο, θα το αντέξεις;
Δεν έχετε σκεφτεί ποτέ για κάποιον μαθητή σας ότι αδικείται σε ένα τμημα με φασαρία ή με πολύ χαμηλό επίπεδο;