0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Επαναλαμβάνω, τι χρειάζεται ο ΑΣΕΠ αν αξιολογούμε ο καθένας τον εαυτό μας;
Πόσοι απ' όσους διδάσουν στα δημόσια σχολεία αξιολογούν τον εαυτό τους και κάνουν αυτοκριτική;
Όπως έχω ξαναγράψει σε μέλη που καταθέτουν εδώ μέσα την καθαρά προσωπική τους άποψη ως... νόμο, το Τρίτο Μνημόνιο (08.2015) δεν ορίζει πουθενά στις διατάξεις του πάγωμα μόνιμων διορισμών, πόσω μάλλον κατάργηση διορισμών στο δημόσιο!Οι προκηρύξεις του ΑΣΕΠ για μόνιμο διορισμό, έφτασαν τις εννέα (9) κατά το 2016, ενώ αυτές του 2017 αναμένεται να φθάσουν, τουλάχιστον, τις δώδεκα (12), αν συνυπολογισθεί και αυτή που αναμένεται για τους εργαζομένους στην καθαριότητα.Ο περιορισμός διορισμών-αποχωρήσεων και η αναλογία 1:5, η οποία ίσχυε από το 2010 μέχρι και την 31.12.2016, με το τέλος της πρώτης αξιολόγησης πέρυσι τον Μάιο, νομοθετήθηκε να μειωθεί προοδευτικά για το 2017 σε 1:4 και για το έτος 2018 ορίσθηκε να μειωθεί περαιτέρω σε 1:3.
Όλοι εκτός από εσένα και πέντε-έξη ακόμα
Εσύ υπεράνω όλων...κάτι σαν την Θεία Δίκη.Καληνύχτα και όνειρα αξιολογημένα
Εσύ προς το παρόν κοιμήσου ήσυχος! Να ανησυχήσεις μόνο αν ακούσεις να ξεκινά η αξιολόγηση, γατί όπως δείχνεις την φοβάσαι πολύ!Καλό βράδυ!
Γραμμα βουλωμένο διαβάζεις....και όχι μονο το διαβάζεις αλλά το διαστρεβλώνεις επιπλέον.
Εσύ με όσα γράφεις συνεχώς έχεις καταλάβει πόσο χαμηλά στα μάτια της ελληνικής κοινωνίας ρίχνεις το λειτούργημα του εκπαιδευτικού; Να αφήσω δε τις απαντήσεις που πάντα αποφεύγεις να δώσεις, γιατί δεν έχεις τι να πεις! Να αφήσω και το πόσο προκατειλημμένος είσαι απέναντι στους νέους συναδέλφους, που ακόμη κι αν διοριστούν, ο κατήφορος της εκπαίδευσης δεν θα σταματήσει, οπότε ας μην διοριστεί κανένας άλλος!Μην ανησυχείς, αν μας διακαιώσουν τα δικαστήρια και διοριστούμε, δεν θα έρθουμε να διώξουμε κανέναν από τη θέση που έχει, ούτε να τον εμποδίσουμε από την άσκηση του έργου και των καθηκόντων του! Απλά, θα προσπαθήσουμε να κάνουμε καλά το έργο μας, χωρίς να διατυμπανίζουμε όλη τη μέρα πως το επάγγελμα του εκπαιδευτικού είναι τρομερά δύσκολο και πως κουραζόμαστε να τρέχουμε καθημερινά σε 3-4 σχολεία ( όποιος, κύριέ μου, χαίρεται να προσφέρει τα "φώτα" του, με χαρά πηγαίνει σε 3-4 σχολεία και δεν το κάνει θέμα) και θα ζητήσουμε αξιολόγηση για όλους, από την αρχή της "καριέρας" τους, για να δείξουν τα πεπραγμένα τους, να αποδείξουν και να δικαιολογήσουν την χρησιμότητα του έργου τους!
"Με χαρά πηγαίνει σε 3-4 σχολεία": δηλαδή ο ρόλος του εκπαιδευτικού είναι να είναι μάρτυρας και να αυτομαστιγώνεται μέρα-νύχτα, να λέει πόσο του αξίζει η περιφρόνηση της κοινωνίας και των συναδέλφων (ειλικρινά, είσαι συνάδελφος;) και να αρνείται οποιοδήποτε εργασιακό δικαίωμα. Ένας εκπαιδευτικός που πηγαίνει σε 3-4 σχολεία, πώς ακριβώς εγκλιματίζεται στον σύλλογο διδασκόντων; Πώς μαθαίνει τις ιδιαιτερότητες του κάθε σχολείου και του κάθε τμήματος, που εκείνος βλέπει 1 φορά την εβδομάδα και αν; Στο κάτω κάτω, με τι μυαλό μπαίνει για μάθημα, αν ξέρει ότι στο διάλειμμα πρέπει να διακτινιστεί σε άλλο σχολείο και να μπει λαχανιασμένος στην αίθουσα; ΟΚ, δεν έχουν όλοι στον κλάδο μας την ίδια ευαισθησία απέναντι στους μαθητές, ούτε δείχνουν ευελιξία για να αντιμετωπίσουν τις ιδιαίτερες ανάγκες του κάθε τμήματος, αλλά θα βγάζουμε και τα μάτια μας μόνοι μας; Κι όλα αυτά σε μια συζήτηση για το ιδανικό σύστημα διορισμών; Θα τα διαβάζει κανένα νέο παιδί και θα σκέφτεται ότι αν διοριστεί θα μπει σε έναν παράδεισο λούφας και καλοπέρασης όπου το ένα λαμόγιο ανταγωνίζεται το άλλο για να βγάλει στην Ελβετία τα εκατομμύρια που μαζεύει από τα ιδιαίτερα και πηγαίνει με τα ιδιωτικά του σκάφη στην άγονη γραμμή που είναι διορισμένος.