0 μέλη και 28 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Όπως το είπε η υπουργός, κατάργηση των πινάκων των αναπληρωτών. Μας μένουν οι πίνακεσ της πδσ. Από αυτούς βγάζουμε όσους δούλευαν προηγούμενα χρόνια πδσ, που σημαίνει ότι είναι βύσματα. Μας μενουν οι καθαροί. Κι επειδή είπε η υπουργός σα βασική προυπόθεση την επιτυχία του ασεπ, διορίζουμε το σεπτέμβρη ( μεταβατική περίοδος) τους καθαρούς που έχουν επιτυχία στον ασεπ. Μετά ΜΟΝΟ ΑΣΕΠ!Επίσης διορίζουμε τις μελαχρινές με πολύ κατσαρά μαλλιά 1,75 αδύνατες κούκλες επειδή πρέπει να τις διασφαλίσουμε να διαιωνίσουν χωρίς άγχος το είδος μας. Μια παρασπονδία μέσα σε όλη αυτή την αξιοκρατία δικαιολογείται. Αυτά...
Έκανα μία πρόταση για το πως να γίνονται οι διορισμοί. Θα ήθελα να ακούσω και άλλες προτάσεις μήπως ακούσουν και οι πάνσοφοι προϊστάμενοί μας.
Παράθεση από: ΜΙΛΤΟΣΤΑΜΜΥ στις Νοέμβριος 14, 2009, 02:48:32 μμΈκανα μία πρόταση για το πως να γίνονται οι διορισμοί. Θα ήθελα να ακούσω και άλλες προτάσεις μήπως ακούσουν και οι πάνσοφοι προϊστάμενοί μας.Και εγώ είμαι αυτής της άποψης. Και το κυριότερο: να πάνε αυτές οι προτάσεις στη διαβούλευση. Πλαίσιο συζήτησης δε θέλει. Ας της καταθέσουμε συγκεκριμένες προτάσεις για το γενικό πλαίσιο, μήπως και λάβει τίποτα υπόψη... Όχι λοιπόν μόνο στο pde τις ιδέες μας, αλλά και στο forum που θα ανοίξει το υπουργείο τη Δευτέρα για διαβούλευση.Αν μπαίνουμε εκεί και λέμε: "Τι θα γίνει με μένα που διάβασα/έτρεξα/μόχθησα σε δυσπρόσιτο/ξαναδιάβασα/ξανά επιτυχών/έκανα ΠΔΣ" μεμονωμένα δε θα μας λάβει και στα σοβαρά υπόψη. Αν γίνονται προτάσεις για συζήτηση, π.χ. ένα μοντέλο υπολογισμού προϋπηρεσίας και επιτυχιών ΑΣΕΠ, μπορεί να της πάρει το μάτι έστω κάποιου συνδικαλιστικού οργάνου, αν όχι τον ιδίων στο Υπουργείο, και να πιέσουν προς μια πιο σωστή και πιο αξιοκρατική κατεύθυνση.
Μετά απο 3 επιτυχημένους διαγωνισμούς ΑΣΕΠ, 3 χρόνια ωρομίσθια στο Β.Αιγαίο με απίστευτες θυσίες συναισθηματικές και υλικές δεν επιτρέπω σε ΚΑΝΕΝΑΝ να θεωρεί οτι δεν αξίζει να δουλεύω. Δηλαδή μεχρι τώρα το μεγαλύτερο ποσοστό των αναπληρωτών και ωρομισθίων δεν ήταν επιτυχόντες του ΑΣΕΠ; '...................
Για όποιον παρακολουθεί, έστω και στοιχειωδώς, αυτό το φόρουμ, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι υποψήφιοι καθηγητές Δ.Ε. παραμένουν βαθύτατα διχασμένοι. Η διαμάχη μεταξύ ΑΣΕΠΙτων και οπαδών της προυπηρεσίας (επετηρίδας), με τα διάφορα παρακλάδια τους, καλά κρατεί. Σ' έναν κλάδο όπου εδώ και καιρό έχουν χαθεί οι συλλογικές διεκδικήσεις και η συναδελφική αλληλεγύη, αυτό είναι αναμενόμενο. Τα τόσα χρόνια θριάμβου του (νεο)φιλελευθερισμού, σε όλα τα επίπεδα και τους τομείς, έχουν κάνει καλά τη δουλειά τους. Σε συνθήκες άτακτης υποχώρησης όλων των κατακτήσεων και διεκδικήσεων των εργαζομένων, ο καθένας προσπαθεί να σωθεί απ' τον μπαμπούλα της ανεργίας, προβάλλοντας τα ιδιαίτερα συμφέροντά του. Δεν πρόκειται να πάρω θέση σχετικά με το ποιό σύστημα προσλήψεων είναι το καλύτερο, για μένα το ουσιαστικό πρόβλημα είναι αλλού. Πιθανότατα έχει δίκιο ο συνάδελφος Χρήστος Κάτσικας όταν γράφει στο φόρουμ του ότι " Ξέρει τι κάνει το Υπουργείο Παιδείας καθώς αίφνης θεωρεί ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να φάει όλο το φαγητό των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων των υφισταμένων του με μια κουταλιά. Τώρα είναι η ευκαιρία να ξεμπερδεύει με την εξαφάνιση μιας κατηγορίας εκπαιδευτικών, κλείνοντας το μάτι σε μια άλλη κατηγορία που βλέπει μόνο με τα μυωπικά μάτια του στενού συμφέροντος. Γνωρίζει το Υπουργείο Παιδείας ότι η εποχή πριμοδοτεί την παρουσία εκπαιδευτικών που θα ζητωκραυγάσουν το τσάκισμα μιας κατηγορίας συναδέλφων τους νομίζοντας οι τυφλοί ότι ανοίγει το πράσινο φως για τη δική τους πρόσληψη. Αυταπάτες που τρέφονται από τον ατομισμό και τις προσδοκίες!" Όλοι οι συνάδελφοι επιχειρηματολογούν για το ποιό σύστημα προσλήψεων είναι το καλύτερο, αλλά λίγοι συνειδητοποιούν ότι με τις δηλώσεις της η Διαμαντοπούλου εισάγει επίσης και την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών πριν το διορισμό (δόκιμοι) και ακόμη λιγότεροι φαίνεται να υπολογίζουν το προσεχές πέρασμα της ευθύνης των σχολείων στους δήμους και κυρίως την προαναγγελθείσα από την Υπουργό μείωση των διορισμών. Μας ενδιαφέρει με ποιό κριτήριο θα διοριστούμε, αλλά όχι το πότε (και αν) θα μας δοθεί αυτή η δυνατότητα λόγω της μείωσης των διορισμών. Το ακόμη πιό σημαντικό, όμως, κατά τη γνώμη μου είναι να αντιληφθούμε ότι οι διορισμοί των εκπιαδευτικών αποτελούν απλά μέρος του γενικότερου προβλήματος του διορισμού στο δημόσιο τομέα. Πληροφορηθήκατε για τις σχεδιαζόμενες αλλαγές στις προσλήψεις στο δημόσιο τομέα; Ένα απ' τα σημαντικότερα σημεία τους είναι η αυξημένη μοριοδότηση μεταπτυχιακών και διδακτορικών. Ε και, θα πείτε, αυτό δεν επιβάλλει η αξιοκρατία; Σίγουρα ναι, αλλά κάθε πράγμα έχει αρκετές όψεις. Για παράδειγμα η κ. Παπαρήγα- με το κόμμα της οποίας με χωρίζει άβυσσος- είπε σήμερα στη Βουλή ότι έχει πρόβλημα μ' ένα σύστημα που΄δεν εξασφαλίζει δουλειά και σε πολίτες που έχουν μόνο ένα πανεπιστημιακό πτυχίο, χωρίς μεταπτυχιακό. Συμβαίνουν αυτά στην υπόλοιπη Ευρώπη; Όχι, σας απαντώ. Τότε, γιατί συμβαίνουν στη χώρα μας; Γιατί εδώ ένας πολύ μεγάλος αριθμός πολιτών επιδιώκει διορισμό στο δημόσιο τομέα, ενώ οι διαθέσιμες θέσεις είναι πολύ λιγότερες. Τους λόγους, λίγο-πολύ, όλοι τους ξέρουμε: μονιμότητα, καλύτεροι μισθοί και πιο χαλαροί ρυθμοί δουλειάς απ' ότι στον ιδιωτικό τομέα. Επομένως, η πολιτεία πρέπει να στηριχθεί σε κάποια κριτήρια για να κάνει τις προσλήψεις των υπαλλήλων της. Και αφού στο δημόσιο τομέα, λόγω και του αριθμού των υποψηφίων, δεν μπορεί να γίνει ουσιαστική αξιολόγησή τους- όπως γίνεται στον ιδιωτικό τομέα- αναγκαστικά η επιλογή γίνεται με βάση τα τυπικά προσόντα. Που μας έχει οδηγήσει αυτό ιστορικά; Όσο οι πολίτες αυξάνουν τα τυπικά προσόντα τους, προκειμένου να διοριστούν στο δημόσιο, τόσο η πολιτεία ανεβάζει τον πήχυ για να επιλέξει τους λίγους που χρειάζεται. Έτσι, ξεκινήσαμε απ' το 19ο αιώνα όπου για τη κατάληψη μιας αξιόλογης θέσης στο δημόσιο αρκούσε το απολυτήριο γυμνασίου και φτάσαμε στο σήμερα όπου ακόμη και το πανεπιστημιακό πτυχίο σε αρκετές περιπτώσεις δεν είναι αρκετό. Με αυτό το ρυθμό σύντομα θα απαιτείται διδακτορικό για την κατάληψη οποιασδήποτε σχετικά καλοπληρωμένης θέσης στο δημόσιο. Δεν είναι καθόλου αστείο αυτό παιδιά. Στην υπόλοιπη Ευρώπη οι ειδικοί εκπλήσσονται απ' την αύξηση κατά 600% των διδακτορικών διατριβών στην Ελλάδα κατά την τελευταία δεκαετία, επίδοση που μας φέρνει στην πρώτη θέση παγκόσμια. Που μας έχουν οδηγήσει όλα αυτά; Σε μια όλο και διευρυνόμενη διάρκεια σπουδών (απ' τα 4 στα 6 και σύντομα στα 10 χρόνια- παράπλευρη θετική συνέπεια για το κράτος η αποφυγή αύξησης της ανεργίας, αφού οι φοιτητές δεν καταγράφονται ως άνεργοι) για να παίρνουμε στο τέλος χίλια ευρώ το μήνα. Αν ο πτυχιούχος με τα 4-5 χρόνια σπουδών αγανακτεί με τέτοιους μισθούς, φανταστείτε πως θα αισθάνεται αυτός που σπούδασε το λιγότερο 10 χρόνια. Και δεν είναι μόνο αυτό. Σκεφτείτε ότι έτσι κάποιος αργεί αρκετά να αρχίσει να πληρώνεται για την εργασία του και επιβαρύνει όλο και περισσότερο τους γονείς του. Ποιά είναι η λύση; Η πρέπει να βελτιωθούν οι εργασιακές συνθήκες στον ιδιωτικό τομέα, ή πρέπει να χειροτερεύσουν στο δημόσιο τομέα, ώστε μέρος της ζήτησης να στραφεί προς τον ιδιωτικό τομέα. Αν δεν συμβεί ένα απ' τα δύο, τότε οι προτροπές των κυβερνήσεων προς τους νέους να ενδιαφερθούν και για θέσεις στον ιδιωτικό τομέα δεν θα έχουν καμία απολύτως ανταπόκριση. Ο καθένας μπορεί να δει που είναι το συμφέρον του. Και επειδή το να συμβεί το πρώτο είναι απλά σενάριο επιστημονικής φαντασίας, ετομαστείτε για το δεύτερο: άρση μονιμότητας, καθήλωση μισθών, αξιολόγηση υπαλλήλων, εντατικοποίηση εργασίας. Το σενάριο αυτό συζητούνταν ήδη σε πολιτικούς κύκλους απ' την εποχή της προηγούμενης κυβέρνησης. Ας έλθουμε τώρα και στο χώρο των εκπαιδευτικών Δ.Ε. Πάρα πολλοί πολίτες ενδιαφέρονται να προσληφθούν ως καθηγητές στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ενώ οι διαθέσιμες θέσεις είναι λίγες. Μη γελιέστε, απ' εδώ ξεκινάει το πρόβλημα. Δεν είναι μόνο όσοι (-ες) τελείωσαν σχολές που δεν έχουν προφανείς εναλλακτικές λύσεις (φυσικά εδώ έχει ευθύνη και η πολιτεία που δεν ενδιαφέρεται να προσαρμόσει την παραγωγή επιστημόνων στις ανάγκες της αγοράς εργασίας). Εδώ βλέπετε και γιατρούς, δικηγόρους, μηχανικούς κ.α., πολλές φορές με καλές καρριέρες, να τα παρατάνε και να επιδιώκουν διορισμό ως καθηγητές στη Δ.Ε. Τους λόγους τους αναλύσαμε παραπάνω. Αναπόφευκτα προκύπτει η ανάγκη για επιλογή. Γι' αυτόν τον λόγο (αναντιστοιχία προσφοράς και ζήτησης εργασίας) καταργήθηκε η επετηρίδα λέει η Διαμαντοπούλου σε σημερινές της δηλώσεις και όχι γιατί επιδίωκαν να προσλάβουν τους "καλύτερους" καθηγητές. Αν ίσχυε το τελευταίο δεν θα υπήρχαν δεκάδες παραθυράκια, ούτε θα αντιμετωπίζονταν διαφορετικά η περίπτωση των δασκάλων (εδώ υπάρχει ισορροπία προσφοράς και ζήτησης). Επομένως τι επιδιώκει η Υπουργός με τις σχεδιαζόμενες μεταρρυθμίσεις; Αυτά που περιέγραψα παραπάνω για το δημόσιο τομέα γενικότερα. Να δυσκολέψει τις προυποθέσεις πρόσληψης, αλλά και τις συνθήκες εργασίας, για να αποθαρρύνει όσο το δυνατόν περισσότερους ώστε να μην στραφούν προς την εκπαίδευση. Συνεχείς διαγωνισμοί ΑΣΕΠ, αξιολόγηση πριν την πρόσληψη, λιγότεροι διορισμοί, αυστηροποίηση μεταθέσεων -αποσπάσεων, αυτά προς το παρόν. Γιατί αν αυτά περάσουν, σίγουρα έπεται και συνέχεια. Α, και κάτι ακόμη για όσους, όπως προανέφερα, θέλουν να παρατήσουν το επάγγελμά τους και να ασχοληθούν με την εκπαίδευση. Η Διαμαντοπούλου εξάγγειλε σήμερα ότι όλες οι σχολές θα έχουν ένα παιδαγωγικό κομμάτι και μόνο όσοι το παρακολουθούν θα μπορούν να επιδιώξουν διορισμό στη Δ.Ε. Συμπερασματικά, για μένα οι δηλώσεις της Διαμαντοπούλου ένα, κυρίως, μήνυμα στέλνουν προς τους υποψήφιους καθηγητές Δ.Ε.: "μήπως θα πρέπει να κοιτάξετε πουθενά αλλού για δουλειά;"
Παράθεση από: korinad στις Νοέμβριος 14, 2009, 02:23:46 μμΜετά απο 3 επιτυχημένους διαγωνισμούς ΑΣΕΠ, 3 χρόνια ωρομίσθια στο Β.Αιγαίο με απίστευτες θυσίες συναισθηματικές και υλικές δεν επιτρέπω σε ΚΑΝΕΝΑΝ να θεωρεί οτι δεν αξίζει να δουλεύω. Δηλαδή μεχρι τώρα το μεγαλύτερο ποσοστό των αναπληρωτών και ωρομισθίων δεν ήταν επιτυχόντες του ΑΣΕΠ; '...................Παίρνω απλά ως αφορμή το μήνυμα της απάντησης. Δεν απαντώ σε αυτό.Στόχος τους δεν είναι ούτε ο ΑΣΕΠ ούτε η Διαφάνεια ούτε η Αξιοκρατία. Αν τα ήθελαν πραγματικά όλα αυτά, θα τα είχαν πραγματοποιήσει προ καιρού. Στόχος τους είναι, αντιλαμβάνομαι, να μας έχουν διαρκώς σε αναμμένα κάρβουνα, να μην έχουμε υψηλό ηθικό , σταθερή ψυχολογία, να μη θεωρούμε τίποτε ως δεδομένο. Η αξιοκρατία και η διαφάνεια δεν συμβαδίζουν με ασέβεια προς των κόπο ανθρώπων που προσπάθησαν αποκτώντας μόρια μέσα από διαδικασίες που προβλέπονται από το ΥΠΕΠΘ. Δεν έχουν καμία σχέση με τη πρόκληση κλίματος αναστάτωσης, αβεβαιότητας και τη δημιουργία ψυχολογίας ανεπαρκούς και αναξιοπρεπούς ανθρώπου. Πρώτα σεβασμός στον άνθρωπο .Όσον αφορά τις προτάσεις που κάνετε για το καταλληλότερο σύστημα προσλήψεων, μάλλον άδικα χάνετε τον χρόνο σας. Αν κουράζονταν και οι υπεύθυνοι όσο εσείς .... Είδαμε όλοι με πόση μεγάλη ευκολία δόθηκε μία συνέντευξη για να προκαλέσει αναστάσωση ή να μετρήσει αντιδράσεις στο όνομα δήθεν της αξιοκρατίας και του ΑΣΕΠ αδιαφορώντας για το ότι οι αποδέκτες της είναι άνθρωποι που έχουν κοπιάσει , που έχουν προγραμματίσει τη ζωή τους με βάση τα ισχύοντα και που οι περισσότεροι έχουν μπει στους πίνακες λόγω επιτυχίας σε ΑΣΕΠ. Αν μπάζει το παράθυρο στο σπίτι , φτιάχνεις το παράθυρο , δεν γκρεμίζεις το σπίτι. Αλλά, όπως είπα και στην αρχή στόχος δεν είναι ούτε το ΑΣΕΠ ούτε η αξιοκρατία. Ζούμε σε μία εποχή κρίσης και αυτό πρέπει να αποδεικνύεται διαρκώς.