To ποίημα της ημέρας

[aeee]

Κούραση


Εἶμαι τόσο κουρασμένος ἀπ᾿ τὰ λόγια τὰ ῾πωμένα
κι ἀπ᾿ τὰ λόγια ποὺ θὰ ποῦμε κι ἀπ᾿ τοὺς ἄλλους κι ἀπὸ μένα
κι ἀπ᾿ τὸ κάλεσμα τοῦ στίχου, μὲ τὸ μάταιο λυρισμό,
ποὺ ἡ ψυχή μου δὲν ἐλπίζει, παρὰ μόνο στὸ Λιμάνι
καὶ στὸ σάλπισμα τῆς Μοίρας, ποὺ μιὰ μέρα θὰ σημάνει
τὸν αἰώνιο Γυρισμό!

Τότε μόνο, λυτρωμένος ἀπ᾿ τῆς γῆς τὴν ἱστορία,
μέσ᾿ στῶν κόσμων καὶ τῶν ἄστρων τὴν ἀτέρμονη πορεία,
φῶς ἀνέσπερο, χυμένο σὲ μιὰν ἔξαλλη στροφή,
τὸ Τραγούδι τὸ Μεγάλο, ποὺ ποτὲ δὲν ἔχω γράψει,
τὸ στερνό μου τὸ Τραγούδι, σὰ μιὰ δόξα ποὺ θ᾿ ἀνάψει,
τότε μόνο θὰ γραφεῖ!

ν. Λαπαθιωτης

[PDE ads]

[ageliki87]

Τώρα πρέπει να διαλέξω
Την πέτρα ή την καρδιά μου;

Εγω λέω την πέτρα, γιατί σε αυτήν θα χτίσεις την καρδιά σου

εγω παλι θα ελεγα να ακολουθουμε το δρομο που μας υποδεικνυει η καρδια. Η πετρα ειναι "σκληρη" λεξη.

και απο μενα ενα ποιημα που με αυτο παιρνω το "βαπτισμα" σε αυτο το τοπικ,

Ε Π Ε Σ Τ Ρ Ε Φ Ε    του Κ.Π.Καβαφη

μονο που θα το ακουσετε και θα δουλεψει η φαντασια με την εικονα πανω στη φωνη της Ελλης Λαμπετη

http://www.youtube.com/watch?v=a-5r65ZS2w8

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ

Υπάρχουν πολλοί που νιώθουν
τον πειρασμό να γυρίσουν και γυρνάνε,
παίρνουν το αεροπλάνο της επιστροφής

και βρίσκονται ξανά σε χώματα που ξέρουν,
υπάρχουν πολλοί που θέλουν να χαθούν
και χάνονται επικαλούμενοι

την ηχώ του χρόνου που πια δεν ακούν,
υπάρχουν πολλοί που σαν σταγόνες βροχής
δεν προσβάλλονται από τίποτα και

ψιθυρίζουν μεταξύ τους διάφανες σιωπές
μέσα σε νεφελώματα λησμονημενοι,
μέσα σε πυραμίδες διπλωμένοι,

υπάρχουν και λίγοι, ελάχιστοι,
που ονειρεύονται ζωή σε άλλον γαλαξία,
και στην πλανητική σιγή ακούνε μουσική,

αντικατοπτρισμούς αστέρων σε κονσέρτο,
και είναι οι ίδιοι τα έγχορδα
και οι χορδές και οι χορδιστές.

Ντίνος Σιώτης, Δεν Γνωρίζω, δεν απαντώ

[aeee]

Τώρα πρέπει να διαλέξω
Την πέτρα ή την καρδιά μου;

Εγω λέω την πέτρα, γιατί σε αυτήν θα χτίσεις την καρδιά σου

εγω παλι θα ελεγα να ακολουθουμε το δρομο που μας υποδεικνυει η καρδια. Η πετρα ειναι "σκληρη" λεξη.

και εγω την καρδια θα διαλέξω δεν αντεχω άλλη πετρα.....    μου θυμιζει λιθοβολισμό........

[ageliki87]

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Έτσι που γυρίσαμε
γυαλίζουνε οι ράγιες στο σκοτάδι
απ΄την πολλή σιωπή
έτσι που γυρίσαμε
βρήκαμε τους εισπράκτορες σφαγμένους
και το πεντακοσάρικο για το εισιτήριο
θα μας περισσεύει
και τα τέσσερα χρόνια
γι΄αυτό που λέγαμε ζωή μας
θα μας λείπουν
έτσι που γυρίσμε κι οι δρόμοι προχωράνε
τετραγωνίζοντας την άδεια πολιτεία
σε πένθιμους φακέλλους
κι αυτός ο αστυφύλακας περνάει και χασμουριέται
Θεέ μου ! ας μίλαγε τουλάχιστον αυτός
κι ας μου ζητούσε
                   την ταυτότητά μου.

ΑΡΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, 1952

(Παιδιά ξέρω... το παράκανα για σήμερα! Το πήρα μονότερμα! )

[PDE ads]

[domenica]

Λόγω της ημέρας ....


Ἀρχηγοί

Τοῦ Διογένη πιάσετε ἀμέσως τὸ φανάρι,
κι᾿ ἐλᾶτε νὰ γυρέψουμε κανέναν ἀρχηγό·
ἀλλὰ καθένας μας, θαρρῶ, εἶν᾿ ἄξιος νὰ πάρῃ
τὴν ἀρχηγίαν κόμματος, ἀκόμη δὰ κι᾿ ἐγώ.
Γιὰ τὰ πρωτεῖα ξεψυχᾷ κάθε Ρῳμιὸς λεβέντης,
μόνον αὐτὸς πρωθυπουργός, μόνον αὐτὸς ἀφέντης.

Τί ἀρχηγῶν κατακλυσμός! ... κι᾿ οἱ ἕλληνες ἐκεῖνοι,
ποὺ τὸν καφφέ των βερεσὲ εἰς τὰ Χαυτεῖα πίνουν,
ἂν ἀρχηγίαν ἔξαφνα κανένας τοὺς προτείνῃ,
δὲν θὰ διστάσουν βέβαια καὶ Ἀρχηγοὶ νὰ γίνουν.
Κι᾿ αὐτὸς ὁ ἕσχατος Ρωμηὸς γιὰ ὅλα κάτι ξέρει,
ἕλληνος τράχηλος ποτὲ ζυγὸν δὲν ὑποφέρει.

Ἰδοὺ νταῆς φουστανελλᾶς μὲ φέσι καὶ σελάχι!
ποιὸς ξέρει ἂν Πρωθυπουργὸς δὲν γίνῃ καμμιὰ ᾿μέρα;
ποιὸς ξέρει πόσα σχέδια καὶ ἀπαιτήσεις θἄχη,
καὶ ἂν τὴν διπλωματικὴ δὲν συνταράξῃ σφαῖρα;
Ὤ! ναί! ποτὲ τὸν ἕλληνα μὴ θεωρῆτε πτῶμα...
᾿ς ὅλους θὰ ἔλθη ἡ σειρὰ νὰ κυβερνήσουν κόμμα.

Μᾶς λείπει ἕνας ἀρχηγός;... πενῆντα ξεφυτρόνουν,
τὸ ἕνα κόμμα χάνεται;... θὰ ἔβγουν ἄλλα δέκα·
ὅλοι γιὰ τὸ ἀξίωμα τοῦ ἀρχηγοῦ μαλλόνουν,
κι᾿ ἴσως ἀργότερα μᾶς βγῇ ᾿ς τὴ μέση καὶ γυναῖκα.
Ἀλλὰ κι᾿ ἐγὼ ὁ ἀφανὴς τῶν Ἀθηνῶν πολίτης
ἐλπίζω πὼς καμμιὰ φορὰ θὰ γίνω Κυβερνήτης.

Ἐμπρός! μὲ πόζα ἀρχηγοῦ καθένας ἂς προβάλλη,
ἀπ᾿ ὅλους ἂς κυβερνηθῆ ἡ προσφιλὴς Ἑλλάς·
ἂς γίνῃ ὁ Ἡμέτερος, ἂς γίνουν ὅμως κι᾿ ἄλλοι,
ἂς γίνῃ κι ὁ Κατσικαπῆς κι᾿ αὐτὸς ὁ Μπουλελᾶς.
Ἂς πλημμυρίσῃ μ᾿ ἀρχηγοὺς τὸ ἔθνος πέρα πέρα,
ἂς μᾶς σηκώσῃ ἔξαφνα καὶ ἡ Ροζοῦ παντιέρα.

Μονάχα ἕνας βασιλεὺς μὴ μένη ᾿ς τὸ Παλάτι,
πενῆντα δυὸ τουλάχιστον ἂς ἦνε βασιλεῖς,
ὅλοι ἂς ἔβγουν κύριοι ᾿ς τῶν ἄλλων τὸ γεινάτι,
κι᾿ ὀγδόντα πέντε Πρόεδροι ἂς γίνουν τῆς

[ageliki87]

Περίληψη

Παιδί, η μάνα μου
μου φόραγε κατάσαρκα το πατερημών
και γαλάζια φυλαχτά της Τήνου.
Έπαιρνε ένα μεγάλο κλειδί
και διπλοκλείδωνε τον ύπνο μου.
Το πρωί μέτραγε τα όνειρα
και τα κατάγραφε σ΄ένα τετράδιο.
Τώρα μου ξορκίζει
το τραγούδι απ΄τα χείλια
όταν κοιμάμαι
και κάθε βράδυ το κρεβάτι μου
γίνεται ένα κεντημένο κάντρο
που γράφει "Ελευθερία ή Θάνατος".

Τζένη Μαστοράκη, Το Σόι, 1978.

[aghathi]

"Η καρδιά είναι πιο δόλια από οτιδήποτε άλλο
και βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση.
Ποιός μπορεί να τη γνωρίσει;" Παλαιά Διαθήκη

Νομίζω αναφέρεσαι σε αυτό:

"βαθεῖα ἡ καρδία παρά πάντα, καὶ ἄνθρωπός ἐστι· καὶ τίς γνώσεται αὐτόν; "

Ιερεμίας 17:9

(συγγνώμη για την "παρέμβαση" ...αν και μαθηματικός θαυμάζω την ακρίβεια που αποδίδεται από το κείμενο στα αρχαία  )

Όντως είναι Ιερεμίας 17:9

[maklin]

ΙΘΑΚΗ

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρείς,
αν μέν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·
να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν' ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξίδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ' έδωσε το ωραίο ταξίδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Αλλο δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Ετσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν

Κ. Καβάφης

[tttzzz]

Κάτι αισιόδοξο για καλημέρα.. :p

Θέλω να φύγω πια από δω, θέλω να φύγω πέρα,
σε κάποιο τόπο αγνώριστο και νέο,
θέλω να γίνω μια χρυσή σκόνη μες στον αιθέρα,
απλό στοιχείο, ελεύθερο, γενναίο.

Σαν όνειρο να φαίνονται απαλό και να μιλούνε
έως την ψυχή τα πράγματα του κόσμου,
ωραία να 'ναι τα πρόσωπα και να χαμογελούνε,
ωραίος ακόμη ο ίδιος ο εαυτός μου.

Σκοτάδι τόσο εκεί μπορεί να μην υπάρχει, θεέ μου,
στη νύχτα, στην απόγνωση των τόπων,
στο φοβερό στερέωμα, στην ωρυγή του ανέμου,
στα βλέμματα, στα λόγια των ανθρώπων.

Να μην υπάρχει τίποτε, τίποτε πια, μα λίγη
χαρά και ικανοποίησις να μένει,
κι όλοι να λένε τάχα πως έχουν για πάντα φύγει,
όλοι πως είναι τάχα πεθαμένοι.

Καρυωτάκης-Θέλω να φύγω πια..

[aghathi]

δεν μπορώ να αντέξω τοοόση αισιοδοξία πρωί πρωί  .

Με όνειρα τον ύπνο μου ξορκίζω,
πότέ δεν ήθελα τα μάτια μου να κλείνω,
φωνάζω σε ό,τι γύρω μου βουίζει
¨Κάνε το κουνούπι να γυρίζει".
Το θεριό έκανα φίλο
να με ξυπνάει πριν τον ήλιο,
πριν η πρώτη του η λάμψη
της πεταλούδας τα φτερά μου κάψει.

[aeee]

Κάτι αισιόδοξο για καλημέρα.. :p

"Αισιοδοξία" Κ. Καρυωτάκης

Ας υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει
στο μαύρο αδιέξοδο, στην άβυσσο του νου.
Ας υποθέσουμε πως ήρθανε τα δάση
μ' αυτοκρατορικήν εξάρτηση πρωινού
θριάμβου, με πουλιά, με το φως τ' ουρανού,
και με τον ήλιο όπου θα τα διαπεράσει.

Ας υποθέσουμε πως είμαστε κει πέρα,
σε χώρες άγνωστες, της δύσης, του βορρά,
ενώ πετούμε το παλτό μας στον αέρα,
οι ξένοι βλέπουνε περίεργα, σοβαρά.
Για να μας δεχθεί κάποια λαίδη τρυφερά,
έδιωξε τους υπηρέτες της ολημέρα.

Ας υποθέσουμε πως του καπέλου ο γύρος
άξαφνα εφάρδυνε, μα εστένεψαν, κολλούν,
τα παντελόνια μας και, με του πτερνιστήρος
το πρόσταγμα, χιλιάδες άλογα κινούν.
Πηγαίνουμε -- σημαίες στον άνεμο χτυπούν --
ήρωες σταυροφόροι, σωτήρες του Σωτήρος.

Ας υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει
από εκατό δρόμους, στα όρια της σιγής,
κι ας τραγουδήσουμε, -- το τραγούδι να μοιάσει
νικητήριο σάλπισμα, ξέσπασμα κραυγής --
τους πυρρούς δαίμονες, στα έγκατα της γης,
και, ψηλά, τους ανθρώπους να διασκεδάσει.

[domenica]

Με ξάφνιασε δυσάρεστα η είδηση ότι ο Μάνος Ξυδούς "έφυγε" από κοντά μας...Ας μου επιτραπεί να μεταφέρω κάποιους στίχους του στο "χώρο" αυτό .

Ετσι είναι ο Έλληνας

Στις γειτονιές όταν βραδιάζει τα παιδιά
λένε τραγούδια σαν το κύμα λυπημένα
και ψιθυρίζουν προσευχές σε φυλαχτά
που έχουν πάντα στον λαιμό τους κρεμασμένα

Σαββατοκύριακα στης μπάλας το ρυθμό
βλέπουνε πράσινα τα κόκκινα φανάρια
σε μία θέση στην εξέδρα τον φτωχών
αναζητούνε την χαμένη υπερηφάνεια

Έτσι είναι ο Έλληνας και δεν φοβάται
τρελοί αγγέλοι πάνω του όταν κοιμάται
Έτσι είναι ο Έλληνας κι αν τον μπερδέψεις
να ξέρεις δύσκολα πολύ θα ξεμπερδέψεις

Στις παραλίες απόγευμα γυμνοί
η ζέστη αυτή μπορεί να σε τρελάνει
χωρίς να νοιάζονται για ότι κι αν συμβεί
ανακατεύουν της ψυχής τους το χαρμάνι

Ανεμοστρόβιλος φουρτούνες και βροχή
από νοτιάς το 'χει γυρίσει ντραμουντάνα
μ' αυτοί την πέφτουν σε μια ξέμπαρκη μικρή
και ας μην έχουνε στην τσέπη τους δεκάρα

Έτσι είναι ο Έλληνας και δεν φοβάται
τρελοί αγγέλοι πάνω του όταν κοιμάται
Έτσι είναι ο Έλληνας κι αν τον μπερδέψεις
να ξέρεις δύσκολα πολύ θα ξεμπερδέψεις..



και http://www.youtube.com/watch?v=oLc-JOZYL7w

για όσους επιθυμείτε να το ακούσετε από τον

[MARKOS]

Ἀρ. Κουρτίδης
Τὸ Ἑλενάκι καὶ τὸ πετειναράκι


Ἕνα μικρὸ πετειναράκι
τὸ ξύπναγε τὸ Ἑλενάκι
ἀπὸ τὸν ὕπνο τὸ γλυκό.
«Γιατὶ ξυπνᾶς πετειναράκι,
τὸ ἔμορφο τὸ Ἑλενάκι,
γιατὶ εἶσαι ἀδιάκριτο κακό;»

Μὰ μιὰ ἡμέρα τὸ Λενάκι
κοιτάζει τὸ πετειναράκι
σφαγμένο κάτω στὴν αὐλή.
Τὸ ἴδιο τὸ πετειναράκι
ποὺ ξύπναγε τὸ Ἑλενάκι
μὲ τὴ φωνή του τὴν ψιλή.

Καὶ τὸ μικρὸ τὸ Ἑλενάκι
λυπήθη τὸ πετειναράκι
ποὺ τὄσφαξαν γιὰ τὸ φαγί.
Καὶ λέγει τότε τὸ Λενάκι:
«Ἂς ζοῦσες σὺ πετειναράκι,
κι ἂς μὲ ξυπνοῦσες τὴν αὐγή».


(συγκινηθηκα....!!!)


 

[ageliki87]

ΟΤΑΝ ΤΟ ΣΩΜΑ

Όταν το σώμα
υποσχεθεί στον εαυτό του
κι εκπληρώσει την υπόσχεσή του
επιθυμώντας με φωνές
που ξεχύνονται στον κήπο
και κολλάν στους κλάδους
σαν ρετσίνι,
όταν το σώμα εξαρθεί αναγγέλλοντας
"υπάρχω απόλυτα στο χάος"
και κάτω από δυνατούς γλόμπους
ανοίξει στα δύο
για να χωθεί μισό
στο άλλο μισό του άλλου,
όταν ο λόγος του γίνεται
κατακόρυφη γραμμή
που το συνδέει με τα ουράνια,
όταν το σώμα
φαρμακωθεί απ΄τους χυμούς
φασκιωθεί απ΄τ΄αγγίγματα
φανερωθεί σαν ολομόναχο
και συνεπαρμένο,
όταν όσα δίνει καταπίνει
όπου πιέζει ενδίδει,
όταν η μετρημένη επιφάνειά του
έχει μετρηθεί άπειρες φορές
με το μάτι, το στόμα
το φακό του χρόνου εξονυχιστικό
πάνω στο κάθε σπυρί, πόρο
όταν κουλουριαστούν ξέπνοες
οι ωραίες αναλογίες
κι εξαντληθεί το επιχειρήμα
¨ερωτεύομαι άρα υπάρχω¨
οι φωνές ξαναγυρίζουν
στις ρίζες των νεφρών
κι ένα πουλί κρυμμένο
αλώβητο στα τόσα σάλια και φιλιά
πετάει, φεύγει πίσω
απ΄τον ερημότοπο
σπαρμένο δόντια και μαλλιά,
που άφησε πίσω του το σώμα,
όταν το σώμα...

Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, Ενάντιος Έρωτας, Ποιήματα, 1982.