To ποίημα της ημέρας

[LK]

Α, και για να συμπληρώσω, ο Πωλ

[PDE ads]

[Αναστασια 76]

με προλαβες αυτο ακριβως ηθελα να πω...

[fivo]

Boldini, πολύ ωραίο το ποίημα του Νερούντα. Πιστεύω ότι ο Λόρκα ήταν κάτι σαν τον Ελύτη. Θέλω να πω ότι χρησιμοποιούσε τη γλώσσα μαγικά. Δυστυχώς, πολλοί δεν μπορούμε να απολαύσουμε την ποίηση του στα ισπανικά, αλλά και από τη μετάφραση καταλαβαίνεις τι δύναμη είχαν οι λέξεις που χρησιμοποιούσε. Εμένα μου αρέσουν τα τελευταία λόγια που προφέρει η μάνα στο  "ματωμένο γάμο".

Ούτε το χέρι δεν το πιάνει
μα κείνο μπαίνει παγωμένο
στη ξαφνιασμένη μας καρδιά,
και σταματά εκεί που τρέμει
θολή κι αξήγητη για πάντα
η σκοτεινή μας ρίζα της κραυγής

Τι ευρηματικά που περιγράφει το θάνατο, παρομοιάζοντάς τον με μαχαίρι που σταματά την κραυγή μας, δηλαδή την υπαρξιακή μας αγωνία.

ΥΓ: καλή η ανάλυση Αναστασία;

γιατί αυτή η εικόνα "για μένα μόνο μια αγκαλιά λουλούδια πια"("εσύ παιδί μου" εννοείται) που λέει η μάνα για το χαμένο της παιδί; έχετε δει πατέρα σε εθνική οδό να αλλάζει καταμεσήμερο, κατακαλόκαιρο το μπουκέτο λουλουδιών του παιδιού του με μοναδική προσήλωση; κάθε φορά που βλέπω μπουκέτο λουλουδιών στους δρόμους το σκέφτομαι...ή το "μα ο άλλος ...ποτάμι που δεν μπορώ να αντισταθώ" της νύφης; Ο ματωμένος γάμος είναι κορυφαίο έργο.  Στοχεύει καθολικά στο νευρικό σύστημα του ανθρώπου ...
Όσο πιο σημαντικό είναι το προϊόν της τέχνης τόσα πιο πολλά και διαφορετικά λέει στον καθένα από εμάς με βάση τις εμπειρίες, παιδεία κλπ. Η πραγματικά σπουδαία τέχνη μπορεί να συνομιλήσει με τον οποιοδήποτε αλλά σε διαφορετικά επίπεδα.
Εννοείται πως ο τρόπος προσέγγισης (διδασκαλία) της ποίησης στο ελληνικό σχολείο είναι ο απεχθέστερος και ακαταλληλότερος. Αντί να κάνουμε τα παιδιά να νιώσουν, να δουν, να ταξιδέψουν, να ακουμπήσουν, να φανταστούν τους αναλύουμε την τρίχα κάνοντάς την τριχιά...  

[LK]

Πάνω σε αυτό που λέει η Fivo (πολύ χαίρομαι που ξαναβρισκόμαστε ηλεκτρονικά) έχω να καταθέσω την εξής εμπειρία. Φέτος δίδασκα λογοτεχνία στην Α' λυκείου, σε δύο τμήματα. Πάντα μιλούσαμε πριν κάνουμε ένα έργο για τον ποιητή και την εποχή του. Λοιπόν, όταν κάναμε τη "σατραπεία" του Καβάφη, καταλήξαμε στο ότι για τον καθένα σημαίνει κάτι διαφορετικό. Τότε ένα κορίτσι (το οποίο, σύμφωνα με το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα ήταν κάτω του μετρίου" μου λέει τα εξής: για τον ίδιο τον Καβάφη η "σατραπεία" μπορεί να ήταν η ίδια η δουλειά του, που είπαμε τις προάλλες ότι δούλευε σε εκείνη την αγγλική εταιρεία αδρεύσεως, αφού ο ίδιος είπε ότι πρόδιδε την τέχνη του και συνεπώς δεν είχε την εκτίμηση των άλλων ποιητών". Παρόμοιες απαντήσεις έπαιρνα από πολλά παιδιά που θεωρούνταν "μέτροι" ή "κακοί" μαθητές.

[PDE ads]

[fivo]

Πάνω σε αυτό που λέει η Fivo (πολύ χαίρομαι που ξαναβρισκόμαστε ηλεκτρονικά) έχω να καταθέσω την εξής εμπειρία. Φέτος δίδασκα λογοτεχνία στην Α' λυκείου, σε δύο τμήματα. Πάντα μιλούσαμε πριν κάνουμε ένα έργο για τον ποιητή και την εποχή του. Λοιπόν, όταν κάναμε τη "σατραπεία" του Καβάφη, καταλήξαμε στο ότι για τον καθένα σημαίνει κάτι διαφορετικό. Τότε ένα κορίτσι (το οποίο, σύμφωνα με το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα ήταν κάτω του μετρίου" μου λέει τα εξής: για τον ίδιο τον Καβάφη η "σατραπεία" μπορεί να ήταν η ίδια η δουλειά του, που είπαμε τις προάλλες ότι δούλευε σε εκείνη την αγγλική εταιρεία αδρεύσεως, αφού ο ίδιος είπε ότι πρόδιδε την τέχνη του και συνεπώς δεν είχε την εκτίμηση των άλλων ποιητών". Παρόμοιες απαντήσεις έπαιρνα από πολλά παιδιά που θεωρούνταν "μέτροι" ή "κακοί" μαθητές.

(Και εγώ χαίρομαι γλυκιά μου LK. Ελπίζω και από κοντά κάποια στιγμή. )
Αχ τι θέμα πιάσαμε 21 του Ιούλη...ξέρεις πόσο τυχερή είσαι που μπορείς και κάνεις ποίηση σε δημόσιο σχολείο και πριν τη γ λυκείου. Με εσένα η ποίηση είναι σε καλά χέρια.Σπάσε τα δεσμά όσο μπορείς... 

[desperino]

γιατί αυτή η εικόνα "για μένα μόνο μια αγκαλιά λουλούδια πια"("εσύ παιδί μου" εννοείται) που λέει η μάνα για το χαμένο της παιδί; έχετε δει πατέρα σε εθνική οδό να αλλάζει καταμεσήμερο, κατακαλόκαιρο το μπουκέτο λουλουδιών του παιδιού του με μοναδική προσήλωση; κάθε φορά που βλέπω μπουκέτο λουλουδιών στους δρόμους το σκέφτομαι...ή το "μα ο άλλος ...ποτάμι που δεν μπορώ να αντισταθώ" της νύφης; Ο ματωμένος γάμος είναι κορυφαίο έργο.  Στοχεύει καθολικά στο νευρικό σύστημα του ανθρώπου ...

…κορυφαίο έργο και δίνει τη δυνατότητα και για καλή θεατρική απόδοση /για σκηνοθετικά ευρήματα, προφανώς επειδή είναι τόσο άρτιο.Θυμάμαι σε μια παράσταση που είχα δει, το αίμα που χύθηκε το αισθητοποίησαν με ένα κουβάρι κατακόκκινη κλωστή/νήμα  που έτρεξε και ξετυλίχθηκε επί σκηνής.Δεν θυμάμαι ποιου ήταν η σκηνοθεσία…

Όσο πιο σημαντικό είναι το προϊόν της τέχνης τόσα πιο πολλά και διαφορετικά λέει στον καθένα από εμάς με βάση τις εμπειρίες, παιδεία κλπ. Η πραγματικά σπουδαία τέχνη μπορεί να συνομιλήσει με τον οποιοδήποτε αλλά σε διαφορετικά επίπεδα.
Εννοείται πως ο τρόπος προσέγγισης (διδασκαλία) της ποίησης στο ελληνικό σχολείο είναι ο απεχθέστερος και ακαταλληλότερος. Αντί να κάνουμε τα παιδιά να νιώσουν, να δουν, να ταξιδέψουν, να ακουμπήσουν, να φανταστούν τους αναλύουμε την τρίχα κάνοντάς την τριχιά...

Σίγουρα ,ειδικά τη λογοτεχνία μπορείς με μια τάξη παιδιών να τη φτάσεις σε πολύ εγγύτερο σημείο προσέγγισης από ένα βοήθημα.Το ίδιο συνέβαινε και με μένα σε εσπερινό σχολείο με μεγάλους σε ηλικία,όπου μου φώτιζαν με τις ερωτήσεις/απόψεις τους πλευρές που δεν υπήρχαν σχολιασμένες στο καλούπι των βοηθημάτων.

[desperino]

ποιος ...;

ποιος είναι,  ρωτάνε

[apri]

Mε αφορμή τη θλιβερή επέτειο… ένα απόσπασμα από το λόγο που είχε εκφωνήσει ο Οδυσσέας Ελύτης στις 5 Αυγούστου 1980 στο πολιτικό μνημόσυνο του Μακαρίου στη Λευκωσία. Είναι σημαντικό, γιατί ξεφεύγει από τα πολιτικά γεγονότα και καταγίνεται με την ποιότητα του λαϊκού πολιτισμού και της γλώσσας διαχρονικά και τη σύνδεσή τους με την ιστορική μνήμη.

Μόνο ως ποίημα θα μπορούσα να το καταχωρίσω.

" Ο (άγνωστος) λόγος του Οδυσσέα Ελύτη στην Κύπρο

Αγαπητοί φίλοι

Με έχουν ονομάσει, κατά καιρούς, ποιητή της θάλασσας, ποιητή των νησιών και του ήλιου. Και ώς ένα σημείο είμαι. Αλλά δεν είμαι μόνο αυτό. Δεν είμαι μόνο αυτό που αντιλαμβάνεται κανείς, όταν ακούει τέτοιους χαρακτηρισμούς και νομίζει ότι έχει να κάνει με εντυπώσεις και περιγραφές, με μια απλή φυσιολατρεία.  Τα φυσικά στοιχεία έχουν μια δεύτερη και μια τρίτη σημασία, όπου η γλώσσα και η ιστορική μνήμη εμπλέκονται και δημιουργούν μια άλλη πραγματικότητα, για τις καθημερινές μας στιγμές ασύλληπτη. Αποτελούν, θα έλεγα, στην κλίμακα του πνεύματος, ένα αλφάβητο που με την κατάλληλη χρήση του, εξαιρετικά δύσκολη –πρέπει να το πω και αυτό αμέσως–, ξεκλειδώνει τα μυστικά και αποδίδει το μυστήριο που μας περιβάλλει, το κάνει προσιτό στην ψυχή μας. Και η ψυχή μας είναι μεγάλη υπόθεση. Η ατομική μας ψυχή και η ομαδική. Γιατί υπάρχει και η ομαδική ψυχή, που αντιπροσωπεύει κάθε λαό στο σύνολό του και στην ιδιοτυπία του.
Απ’ αυτή την άποψη ήθελα να πω λίγα πράγματα, και αν μίλησα στην αρχή για τον εαυτό μου –πράγμα που δεν το συνηθίζω– το έκανα για να φτάσω ακριβώς εκεί.

Μου δόθηκε η ευκαιρία στους πέντε μήνες που πέρασα στην Κύπρο το καλοκαίρι του ‘70, να την τριγυρίσω όλη, να δω τα αρχαία της, τα

[MARKOS]

μα, πρεπει να διδαξει κανεις την....ποιηση....για να καταλαβει οτι εχει πολλες, μα παρα πολλες ερμηνειες?
τοσες, οσοι και οι ανθρωποι πιστευω.
με τη διδακαλια καταλαβαινεις τη....γοητεια της λογω της πολυσημιας !! Ετσι δεν ειναι?

Ποίηση είναι ΟΤΙ μιλά στις καρδίες τών ανθρώπων....ένα τοπίο ,μια μελωδία,ένας πίνακας,μια κρυφή αμαρτωλή σκέψη....ενα πρόσωπο,ο,τι άπιαστο εν τέλει....
Πολύ καλημέρα σας!!

[LK]

Πολύ ωραίος ο λόγος του Ελύτη που παρέθεσες, Apri.  Εξήγησε με πολύ όμορφο τρόπο τον προβληματισμό για το ρόλο της προσωπικότητας στην ιστορία. Οι μεγάλες προσωπικότητες είναι γέννημα των ιστορικών συγκυριών και εκφράζουν την εποχή τους και αντλούν τη μεγαλοσύνη τους από την ανεξάντλητη πηγή της παράδοσης. Και, επίσης, μου άρεσε και το άλλο που σημείωσε, ότι η αναγέννηση και ο νεοκλασικισμός κράτησαν το περίβλημα, αλλά όχι την ουσία του ελληνικού πνεύματος και ότι η ουσία της παράδοσης μας διασώζεται στο λαϊκό πολιτισμό. Πολύ ωραίο, μπράβο!!!!!!!!

[MARKOS]

και κατι αλλο, η ποιηση γραφεται γιαυτους που την εχουν αναγκη !!!

[fivo]

όλους δηλαδή. 

[MARKOS]

μμμμ,....δεν ξερω αν ολοι την εχουν αναγκη!!!!   και δεν ξερω και αν μερικους τους αγγιζει εστω και λιγο....
οταν εχουν θεοποιησει το χρημα και δεν μπορουν να χαρουν τη ζωη.....