To ποίημα της ημέρας

[xenos]

Αφού με στίχους θέλετε
εδώ να ομιλούμε,
εις τον χορό θα μπω κι εγώ,
κι ας νιώθω ν' απειλούμαι.

Μια καλησπέρα θα σας πω
και ας φοβάμαι τόσο
στιχάκια  που έχουνε ειρμό
πως πρέπει να μπαλώσω

Στιχάκια βρώμικα κι αν πω,
και αν δε ταιριάζουν τόσο
μην με παρεξηγήσετε
ίσως να διορθώσω.

Στιχοπλόκοι η δολοπλόκοι;
φιλολόγοι ,η χημικοί; 
ω θεέ μου τι είναι τούτοι;
που θαρρούν ότι επιάσαν
τον παπά απ το πουλί;

Θαρρώ πως έχετε ροπή 
στους στίχους να κυλιέστε
και να διαμαρτύρεστε
μα και να γαργαλιέστε.

Είναι τα λόγια πονηρά
και βρώμικα εν τέλει
η είναι οι σκέψεις πονηρές
για όποιον έτσι θέλει;

Αν κάτι δεν σας άρεσε
σε μένα μην το πείτε
στην εκκλησιά να τρέξετε
να εξομολογηθείτε.

xenos

[PDE ads]

[marvac]

Μία απόσπαση ζητώ
Αλλιώς θα πέσω στο κενό!
Ή μια μετάθεση λοιπόν
Σ´ολο τον κόσμο θα το πώ!

Marvac

[nikitas]

Παλιόπαιδα, μου μεταδώσατε τον ποιητικό σας οίστρο. Πάμε μαέστρο!!

ΝΕΑ ΚΑΡΙΕΡΑ

Η μάνα μου, μου έλεγε γιατρός να πα να γίνω,
Τον πόνο του συνάνθρωπου να μάθω ν’ απαλύνω,
Να δει τη ρόμπα τη λευκή, είχε κρυφό μαράζι,
Να με κοιτάει ο ντουνιάς, και να με κάνει χάζι.

Εγώ όμως δεν την άκουσα, έγινα προφεσόρος,
Η θάλασσα με έφαγε, ο λόγκος και το όρος.
Τόσο πολύ που αισθάνομαι, ωσάν το Ροβινσώνα,
Που πάσχιζε απ’ την ερημιά, να φύγει τόσα χρόνια.

Μάνα καλή, μάνα γλυκιά, μη μου στεναχωριέσαι,
Όπου δεν έγινα γιατρός, κι όλο μου τυραννιέσαι,
Τη ρόμπα τόσο που ποθείς, τώρα την επροβάρω,
Τη δένουνε στην πλάτη μου, για το Δαφνί σαλπάρω!

Υ.Γ. Ε ρε Άρβι, τι μας κάνεις φέτος.

<a href="http://www.youtube.com/v/gQsk6dimpEM" target="_blank" class="new_win">http://www.youtube.com/v/gQsk6dimpEM</a>

ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΑΩ ΜΙΚΡΕΣΣΣΣ, ΠΡΑΣΙΝΕΣΣΣΣ ΜΟΛΟΧΕΣΣΣΣΣ!

[Μαίρη Κ.]

ΥΣΤΕΡΑ ΟΙ ΣΙΩΠΕΣ

 Ύστερα οι σιωπές

έγιναν ιστορίες κι ερωτηματικά

ξεκίνησαν να κατεβαίνουνε από τα κάδρα

χωρίς να έχουν εντελώς αποκαθηλωθεί

κατέβαιναν και όλο κάτι τις κρατούσε

κάτι σαν δισταγμός,

τις κρατούσε μετέωρες,

μετέωρες και αναποκατάστατες,

αδιαμαρτύρητες  κι εγκλωβισμένες

σαν τον αέρα που σκεπάζεται στα σύννεφα

να κοιμηθεί  και ξεχνιέται

την ώρα που πηγαίνουν για βροχή .

(10/9)

[PDE ads]

[Μαίρη Κ.]

«ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ»
Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν, μ’ακούς
 Δέν έχουν εξημερωθεί τά τέρατα μ” ακούς
 Τό χαμένο μου τό αίμα καί τό μυτερό, μ” ακούς
 Μαχαίρι
 Σάν κριάρι πού τρέχει μές στούς ουρανούς
 Καί τών άστρων τούς κλώνους τσακίζει, μ” ακούς
 Είμ” εγώ, μ” ακούς
 Σ” αγαπώ, μ “ακούς
 Σέ κρατώ καί σέ πάω καί σού φορώ
 Τό λευκό νυφικό τής Οφηλίας, μ “ακούς
 Πού μ” αφήνεις, πού πάς καί ποιός, μ” ακούς
 Σού κρατεί τό χέρι πάνω απ” τούς κατακλυσμούς
 Οί πελώριες λιάνες καί τών ηφαιστείων οί λάβες
 Θά” ρθει μέρα, μ” ακούς
 Νά μάς θάψουν κι οί χιλιάδες ύστερα χρόνοι
 Λαμπερά θά μάς κάνουν περώματα, μ “ακούς
 Νά γυαλίσει επάνω τούς η απονιά, ν” ακούς
 Τών ανθρώπων
 Καί χιλιάδες κομμάτια νά μάς ρίξει
 Στά νερά ένα– ένα , μ” ακούς
 Τά πικρά μου βότσαλα μετρώ, μ” ακούς
 Κι είναι ο χρόνος μιά μεγάλη εκκλησία, μ” ακούς
 Όπου κάποτε οί φιγούρες Τών Αγίων
 βγάζουν δάκρυ αληθινό, μ” ακούς
 Οί καμπάνες ανοίγουν αψηλά, μ” ακούς
 Ένα πέρασμα βαθύ νά περάσω
 Περιμένουν οί άγγελοι μέ κεριά καί νεκρώσιμους ψαλμούς
 Πουθενά δέν πάω , μ” ακους
 Ή κανείς ή κι οί δύο μαζί, μ” ακούς
 Τό λουλούδι αυτό τής καταιγίδας καί μ” ακούς
 Τής αγάπης
 Μιά γιά πάντα τό κόψαμε
 Καί δέν γίνεται ν’ανθίσει αλλιώς, μ” ακούς
 Σ” άλλη γή, σ” άλλο αστέρι, μ” ακούς
 Δέν υπάρχει τό χώμα δέν υπάρχει ο αέρας
 Πού αγγίξαμε, ο ίδιος, μ” ακούς
 Καί κανείς κηπουρός δέν ευτύχησε σ” άλλους καιρούς
 Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ” ακούς
 Νά τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ” ακούς
 Μές στή μέση τής θάλασσας
 Από τό μόνο θέλημα τής αγάπης, μ” ακούς
 Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ” ακούς
 Μέ σπηλιές καί μέ κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
 Άκου, άκου
 Ποιός μιλεί στά νερά καί ποιός κλαίει — ακούς;
 Είμ” εγώ πού φωνάζω κι είμ” εγώ πού κλαίω, μ” ακούς
 Σ “αγαπώ, σ” αγαπώ, μ” ακούς.

Οδυσσέας Ελύτης (απόσπασμα)

[epak]

Καλημέρα

Ζήτησα...και έλαβα..



Ζήτησα δύναμη...και ο Θεός μου έδωσε δυσκολίες για να με κάνει δυνατό

Ζήτησα σοφία...και ο Θεός μου έδωσε προβλήματα για να τα λύσω.

Ζήτησα εμπειρία...και ο Θεός μου έδωσε μυαλό και υγεία για να δουλέψω.

Ζήτησα κουράγιο...και ο Θεός μου έδωσε εμπόδια για να τα ξεπεράσω.

Ζήτησα αγάπη...και ο Θεός μου έδωσε πονεμένους ανθρώπους για να τα τους βοηθήσω.

Ζήτησα χαρές...και ο Θεός μου έδωσε ευκαιρίες.

Δεν έλαβα τίποτα απο ότι ζήτησα...Όμως έλαβα όλα όσα χρειαζόμουν!!!

[nikitas]

Shall I compare thee to a summer's day? (Sonnet 18)

 
by William Shakespeare

Shall I compare thee to a summer's day?
Thou art more lovely and more temperate.
Rough winds do shake the darling buds of May,
And summer's lease hath all too short a date.
Sometime too hot the eye of heaven shines,
And often is his gold complexion dimmed;
And every fair from fair sometime declines,
By chance, or nature's changing course, untrimmed;
But thy eternal summer shall not fade,
Nor lose possession of that fair thou ow'st,
Nor shall death brag thou wand'rest in his shade,
When in eternal lines to Time thou grow'st.
     So long as men can breathe, or eyes can see,
     So long lives this, and this gives life to thee.

Μετάφραση:

(Πώς) να σε συγκρίνω με μια καλοκαιρινή μέρα;
Συ είσαι πιο υπέροχη και μετρημένη•
Άγριοι άνεμοι μαστιγώνουν τα αξιαγάπητα μπουμπούκια του Μαγιού,
Και του καλοκαιριού το μίσθιο βαδίζει προς το τέλος του•

Μερικές φορές το μάτι του παραδείσου λάμπει υπερβολικά καυτό,
Και συχνά η χρυσαφένια επιδερμίδα του θαμπώνει•
Και καθετί όμορφο απ’ την ομορφιά εκπίπτει,
Από τύχη ή από την μεταβαλλόμενη, κακοτράχαλη ρότα της μοίρας•

Αλλά το αιώνιο καλοκαίρι σου δε θα μαραθεί,
Ούτε θα χάσεις την ομορφιά που κατέχεις•
Ούτε ο θάνατος θα καυχηθεί ότι περιπλανήθηκες στον ίσκιο του,
Όταν οι αιώνιοι στίχοι σε θρέψουν αναλλοίωτη στο χρόνο,

Όσο οι άνθρωποι αναπνέουν ή τα μάτια θωρούν,
Τόσο θα ζουν αυτοί (οι στίχοι) και θα δίνουν ζωή σε σένα.

[blethalassa]

πολυ ωραιο, σ ευχαριστουμε ... (βεβαια το δικο σου λιγο πιο πανω δεν παιζεται... )

[nikitas]

πολυ ωραιο, σ ευχαριστουμε ... (βεβαια το δικο σου λιγο πιο πανω δεν παιζεται... )

Υποθέτω εννοείς το δικό μου... δικό μου, ε; Για να γελάσουμε και λίγο. Δεν αντέχεται άλλο η μαυρίλα.

[blethalassa]

το "νεα καριερα" φυσικα... (το δε βιντεακι το απογειωσε) , βρε μηπως ν αφησεις την εκπαιδευση να πας στη heaven ή εστω στη spicy για στιχουργος, μην τους πεις ποιητης θα τους κομπλαρεις  ...

[nikitas]

το "νεα καριερα" φυσικα... (το δε βιντεακι το απογειωσε) , βρε μηπως ν αφησεις την εκπαιδευση να πας στη heaven ή εστω στη spicy για στιχουργος, μην τους πεις ποιητης θα τους κομπλαρεις  ...

Μπα, δε νομίζω να με θεωρήσουν αρκετά εμπορικό. Αυτοί ψάχνουν για στιχουργούς της καψούρας... προδοσίες, απατημένους, απατημένες, τρίγωνα, τετράγωνα, πολύγωνα, κι αυτά πλέον με το σταγονόμετρο. Να κι ένα καλό που έκανε η κρίση. Μας έχει γλιτώσει από πολλούς... φελλούς. Λίγοι μένουν ακόμα.

[blethalassa]

H ALFA ROMEO

Θαύμασα τον παρθενώνα
και στην καθε του κολώνα
βρήκα τον χρυσό κανόνα

'Ομως σήμερα το λέω
βρίσκω το καλό κι ωραίο
σε μια σπορ  Αλφα Ρομεο

Καλοκαίρια και χειμώνες
να ναι γύρω μου ελαιώνες
πίσω μου ολ' οι αιώνες

Κι όπου μπρός μου ο δρόμος βγάζει
και σε πειρασμό με βάζει
δωσ του να πατάω το γκάζι

Με τη δύναμη του λιόντα
και με του πουλιού τα φόντα
πιάνω τα εκατόν ογδόντα

Γεία σας θάλασσες και όρη
γεία σας κι έχω βάλει πλώρη
για της Αστραπής την κόρη

Ελύτης ...

[nikitas]

Ομολογώ ότι αυτό το ποίημα δεν το 'ξερα. Γκαζιάρης ο νομπελίστας, ε; Πάντως, σοφός σε όλα του. Συμφωνώ απόλυτα μαζί του ότι οι ALFA ROMEO είναι έργα τέχνης. Όχι βέβαια ανάλογα ενός Παρθενώνα, αλλά έργα τέχνης τω όντι.

[nikitas]

For whom the bell tolls
(No man is an island)

                                          John Donne

No man is an island,
Entire of itself.
Each is a piece of the continent,
A part of the main.
If a clod be washed away by the sea,
Europe is the less.
As well as if a promontory were.
As well as if a manor of thine own
Or of thine friend's were.
Each man's death diminishes me,
For I am involved in mankind.
Therefore, send not to know
For whom the bell tolls,
It tolls for thee.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Κανένας άνθρωπος δεν είναι ένα νησί,
Από μόνος του.
Καθένας είναι κομμάτι μιας ηπείρου,
Ένα μέρος του όλου.
Αν ένας σβόλος γης παρασυρθεί απ' τη θάλασσα,
Η Ευρώπη γίνεται μικρότερη.
Καθώς επίσης (θα γινόταν αν παρασυρόταν) κι ένα ακρωτήρι.
Καθώς επίσης και μια έπαυλη δική σου,
Ή ενός φίλου σου.
Με φθείρει ο θάνατος κάθε ανθρώπου,
Γιατί είμαι κομμάτι της ανθρωπότητας.
Άρα, μη ζητάς να μάθεις για ποιον χτυπά η καμπάνα*,
Χτυπάει για σένα.

*... που αναγγέλλει το θάνατο.