0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Στεναχωριέμαι που υπάρχουν εκπαιδευτικοί που δεν βλέπουν τι ενόχλησε στο θέμα της Εκθεσης. Δεν αναφέρεται στο ¨γηράσκω αεί διδασκόμενος" ούτε για την φυσική/πνευματική ανάγκη του ανθρώπου να μορφώνεται/καλλιεργείται καθ'όλη την διάρκεια της ζωής του. Το θέμα δεν έχει καμία σχέση με τις ανθρωπιστικές αξίες της μόρφωσης. Στο ξεκίνημα ορίζεται η αυτομόρφωση ως "αποφασιστική συμβολή στην επαγγελματική και εκαπιδευτική κατάρτιση" . Θεωρεί και παρουσιάζει ως δεδομένα εικασίες του τύπου "ο άνθρωπος θα αλλάζει 2-3 επαγγέλματα στον εργασιακό του βίο" , καταργεί την έννοια δασκάλου-μαθητή και φέρνει την έννοια εκαπιδευτή-εκπαιδευόμενου. Οταν μιλά για "άτομα των σύγχρονων κοινωνιών" εννοεί τους απλούς εργαζόμενους η εργάτες οι οποίοι "οφείλουν" να τρέχουν (και να πληρώνουν) από επάγγελμα σε επάγγελμα για να μην μείνουν άνεργοι. Και σε τελική ανάλυση ρε παιδιά μόνο εγώ βλέπω την ΓΑΙΔΟΥΡΙΑ και την απροκάλυπτη πολιτική προπαγάνδα του να εντυπώνεις στο μυαλό 80000 17άρηδων -που αγωνιούν να είναι "εντός θέματος" - τις υπο αίρεση απόψεις μίας υπουργού; Τους λένε κοιτάξτε τι σας περιμένει, αναλύστε το κιόλας!
Έχεις απόλυτο δίκοι στην προηγμένη καπιταλιστική δύση όπως είναι ιστορικά τεκμηριωμένο ο εργάτης στη χαλυβουργία της Ρουρ, στα εργοστάσιο της Πεζό, στα ανθρακωρυχεία του Βελγίου και της Αγγλίας επειδή "βαριόταν" έλεγε δεν αλλάζω δουλειά να ανανεωθώ λιγάκι. Μάλιστα το σλόγκαν των συνδικάτων ηταν: μπουχτίσαμε μονιμότητα εμπρός για εργασιακή περιπλάνηση ανανέωσης.Ας σοβαρευτούμεΟ πιο ακραία ιδεολογικός λόγος παρουσιάζεται σαν αντικειμενικός και μάλιστα ντυμένος το μανδύα του προοδευτισμού. Στην πραγματικότητα κάποιος με ελάχιστες γνώσεις ιστορίας μπορεί να θυμηθεί πόσες φορές έχουν ειπωθεί αυτά στη διάρκεια των δυο προηγούμενων αιώνων. Είναι τέτοια η ιδεολογική τρομοκρατία που η οποιαδήποτε αντίθετη άποψη πολύ γρήγορα χαρακτηρίζεται ρομαντική. όποιος δεν αποδέχεται ως μοναδικές τις επιλογές των νεοφίλελεύθερων δογμάτων είναι κολλημένος στην εφηβική ηλικία, είναι αντιδραστικός και βολεμένος στα κεκτημένα. Η πραγματικότητα επιβάλλει ευελιξία, προσαρμοστικότητα και εργασιακή ανασφάλεια. Η τεχνολογία δεν προκαλεί την εργασιακή ανασφάλεια, αντίθετα φτιάχνει τους όρους για την απελευθέρωση της εργασίας. Τον εργασιακό μεσαίωνα επιθυμούν οι καπιταλιστές και τα τσιράκια τους. Αιδώς φιλισταίοι... όπως θα έλεγε και κάποιος σοφότερος.
Συγγνώμη αλλά στο περιεχόμενο στηριζόμαστε, στο "τι μας λέει" η παράγραφος, για να αναγνωρίσουμε και τον τρόπο που αναπτύσσεται. Τρόπος ανάπτυξης, πορεία συλλογισμού και αξιολόγησή του είναι μεταξύ τους στοιχεία αλληλένδετα.
Αλλά δε μπορώ να δεχτώ και ότι είμαστε "τσιγγάνοι τού εργασιακού χώρου",
Γιατί είναι προτιμητέα επιλογή ο βαριεστημένος 55άρης που έχει μείνει κολλημένος πίσω από ένα γραφείο 30 χρόνια και περιμένει απλά να βγει στη σύνταξη;
Στη βορειοδυτική Ευρώπη (που οκ υπάρχουν ακόμη δουλειές) οι άνθρωποι αλλάζουν επάγγελμα για λόγους που εδώ ούτε καν τους φανταζόμαστε, όπως αναζήτηση ενδιαφέροντος, δημιουργικότητας και καλύτερων συναδελφικών σχέσεων και όχι μόνο για περισσότερα χρήματα. Δε μένουν καθηλωμένοι σε μία δουλειά, απλά επειδή έτυχε να τη βρουν (ή να τους τη βρουν όπως συμβαίνει κατά κόρον εδώ).
Συμφωνώ κι εγώ με τις παρατηρήσεις από τις συναδέλφους παραπάνω... (Ήμουν "εκθεσού φροντιστού" για χρόνια... έκανα πολλούς μαθητές από 08 τη μια χρονιά να γράφουν 16 την επόμενη... κοκ.. Το πρόβλημα μ' έχει απασχολήσει και το έχω ψάξει από πολλές μεριές...). Στο προκείμενο τώρα: Πέραν των ιδεολογικών ενστάσεων που διατηρώ σε σχέση με τα φετινά θέματα, θέλω να σημειώσω κάτι αναφορικά προς την αναγνώριση της μεθόδου ανάπτυξης της τελευταίας παραγράφου (ζήτημα Β2α) ). Νομίζω πως η δυσκολία να εντοπιστεί ο τρόπος ανάπτυξης προκύπτει και από το γεγονός πως η επιχειρηματολογία της κειμενογράφου σ' αυτήν ειδικά την παράγραφο δεν είναι καθόλου στέρεη. Πιο συγκεκριμένα, στη θ.π. εκφέρεται η άποψη πως η εκπαίδευση σήμερα δε νοείται ως μετάδοση γνώσεων από γενιά σε γενιά. Στις λεπτομέρειες, όμως, έπειτα δεν πείθει όταν προσπαθεί να επεξηγήσει πως νοείται εν τέλει η εκπαίδευση σήμερα. Και τούτο γιατί επαναλαμβάνει ότι η εκπαίδευση είναι το αντικείμενο διαπραγμάτευσης ανάμεσα στις διαφορετικές γενιές μαζί με όλα τα άλλα που αναφέρει συμπληρωματικά, τα οποία ούτως ή άλλως λειτουργούν συμπληρωματικά κατά την εκπαιδευτική διαδικασία σε κάθε εποχή και δεν αποτελούν καινοτομία της δικής μας. Επομένως οι εξηγήσεις που δίνει δεν είναι επαρκείς.. γι' αυτό και η αιτιολόγηση ως τρόπος ανάπτυξης φαίνεται σε πολλούς ως "λειψός χαρακτηρισμός". Το θέμα αυτό ήταν άστοχο ακριβώς γιατί αναζητώντας τον τρόπο ανάπτυξης της παραγράφου σε βάζει στη διαδικασία να την ακτινογραφήσεις και να δεις τις αδυναμίες της σε επίπεδο περιεχομένου.
Προπαγάνδα... με όχημα την «αυτομόρφωση»http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=543078
Θα παρεμβάλω λίγο Βιολογία γενικής παιδείας στο θέμα. Στο θέμα Β1 οι μαθητές μπορούσαν να γράψουν σαν παραδείγματα τους απέναντι από το σπίτι τους λόφους που επανέκαμψαν σε 6 χρόνια από την πυρκαγιά ? Η εκφώνηση είναι αστεία, ξενυχτησμένοι τα βάζουν τα θέματα?
Συνάδελφοι, αυτό έχει σχολιαστεί; http://www.pde.gr/forum/index.php?page=1527
Παράθεση από: bikini στις Μάιος 17, 2010, 11:39:35 πμΣυνάδελφοι, αυτό έχει σχολιαστεί; http://www.pde.gr/forum/index.php?page=1527Στο τέλος του κειμένου εξηγούνται όλα. "Μια οργισμένη αδιόριστη φιλόλογος, θύμα...".Δεν υπάρχει νηφαλιότητα, υπάρχει οργή, υπερβολή και μίσος...Κατανοητά όλα αυτά...
Παράθεση από: panos2 στις Μάιος 17, 2010, 11:57:14 πμΠαράθεση από: bikini στις Μάιος 17, 2010, 11:39:35 πμΣυνάδελφοι, αυτό έχει σχολιαστεί; http://www.pde.gr/forum/index.php?page=1527Στο τέλος του κειμένου εξηγούνται όλα. "Μια οργισμένη αδιόριστη φιλόλογος, θύμα...".Δεν υπάρχει νηφαλιότητα, υπάρχει οργή, υπερβολή και μίσος...Κατανοητά όλα αυτά... διακατεχεται απο την ασθενεια που εχει γινει μεταδοτικη τους τελευταιους μηνες...διαμαντοπουλιαση..αυτη την εχει αναπτυξει ομως σε ανησυχητικο βαθμο...