0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Παράθεση από: venti1986 στις Νοεμβρίου 18, 2011, 06:17:04 pmΠαράθεση από: ioannis00 στις Νοεμβρίου 18, 2011, 05:27:48 pmΑγαπητοί συνάδελφοι χαίρομαι ιδιαίτερα που πολλοί από εμάς έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν μερικές, πολύ σκληρές, αλήθειες. Όπως έχω ξαναγράψει στο φόρουμ, στη χώρα μας οι ενδιαφερόμενοι να απασχοληθούν στην εκπαίδευση, για λόγους που όλοι λίγο- πολύ γνωρίζουμε, είναι υπερβολικά πολλοί σε σχέση με τις προσφερόμενες θέσεις. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την απαίτηση ολοένα και πιο αναβαθμισμένων τυπικών προσόντων ως προυπόθεση διορισμού, όπως συνέβαινε εξάλλου και στο δημόσιο γενικότερα. Έτσι φτάσαμε να γίνουμε ένας λαός υπερεκπαιδευμένων (υπερκαταρτισμένων), με τα περισσότερα μεταπτυχιακά τμήματα σε όλη την Ευρώπη και τη μεγαλύτερη αύξηση παγκοσμίως (600%) την τελευταία δεκαετία στην απόκτηση διδακτορικών τίτλων. Ακόμη και όσοι από εμάς διέβλεπαν το διαφαινόμενο αδιέξοδο, αδυνατούσαν να απεγκλωβιστούν απ' το όνειρο (χίμαιρα) της απασχόλησης στην εκπαίδευση, υποβαλλόμενοι σε υπερβολικές θυσίες (επενδυμένα χρήματα, κόποι, επενδυμένος χρόνος, χαμηλές απολαβές). Εδώ ακόμη και γιατροί, μηχανικοί και δικηγόροι εγκατέλειψαν δουλειές με σαφώς καλύτερες προοπτικές για να δουλέψουν στην εκπαίδευση, με τους χαμηλότερους μισθούς στο Δημόσιο. Η οικονομική κρίση, όμως, αλλάζει άρδην τα δεδομένα. Έγινε πια φανερό ότι όχι μόνο οι διορισμοί στην εκπαίδευση (και στο Δημόσιο γενικότερα) θα είναι ελάχιστοι, στην καλύτερη περίπτωση, τα επόμενα χρόνια, αλλά και πολλοί απ' τους ήδη διορισμένους θα μεταταγούν, θα καλύψουν θέσεις που μέχρι τώρα αναλάμβαναν αναπληρωτές ή ωρομίσθιοι και οι πιό άτυχοι απ' αυτούς θα απολυθούν. Όταν αυτά θα συνειδητοποιηθούν πλήρως απ' τους ενδιαφερόμενους- πράγμα που μπορεί να καθυστερήσει λίγο λόγω της κοινωνικής αδράνειας- είναι βέβαιο ότι, συντελούσης και της μείωσης του διαθέσιμου εισοδήματος, θα μειωθεί δραματικά η ζήτηση για τα μεταπτυχιακά προγράμματα και τα εκατοντάδες σεμινάρια που έχουν κατακλύσει τη χώρα μας, τα περισσότερα των οποίων αντιμετωπίζονται ως προσόντα (μόρια) διορισμού στο Δημόσιο. Το ερώτημα τι μπορούμε να κάνουμε εν όψει όλων των παραπάνω, προφανώς δεν επιδέχεται ενιαία απάντηση για όλους. Καθένας μας κουβαλάει τη δική του ιστορία, τη δική του προσωπικότητα, τα δικά του δυνατά και αδύνατα σημεία. Άλλοι θα φύγουν στο εξωτερικό, άλλοι θα συνεχίσουν να «κυνηγούν» το όνειρο διορισμού στην εκπαίδευση ή γενικότερα στο δημόσιο τομέα, και μερικοί θα το επιτύχουν, άλλοι θα ανοίξουν δική τους επιχείρηση (όσο και δύσκολη να είναι η συγκυρία, αυτός που έχει επιχειρηματικές ικανότητες δεν θα χαθεί) και άλλοι θα αναζητήσουν μισθωτή εργασία στον ιδιωτικό τομέα, ακόμη και εκτός εκπαίδευσης. Για τους τελευταίους το μόνο που θα ήθελα να επισημάνω, αν δεν το γνωρίζουν ήδη, είναι ότι τα κριτήρια πρόσληψης στον ιδιωτικό τομέα είναι πολύ διαφορετικά απ’ αυτά του δημοσίου. Μια απ’ τις βασικές διαφορές είναι ότι στον ιδιωτικό τομέα δεν ενδιαφέρονται τόσο πολύ για τα αυξημένα τυπικά προσόντα. Πρόσφατα άκουσα σε ημερίδα εκπρόσωπο της επιχειρηματικής τάξης να λέει τα εξής: «Στη χώρα μας πολλοί νέοι σπουδάζουν σε επίπεδο που απαιτείται μόνο για τα ανώτερα στελέχη. Εμείς, όμως, έχουμε ανάγκη μεσαίων και όχι ανώτερων στελεχών. Αν λοιπόν προτείνεις μια θέση μεσαίου στελέχους, με αμοιβή κάτω από χίλια ευρώ, σ’ ένα άτομο που έχει σπουδάσει για δέκα χρόνια ή και περισσότερο, αυτό είτε θα την αρνηθεί είτε, αν την αποδεχτεί, θα αισθάνεται ματαίωση και απογοήτευση». Εύχομαι σε όλους την καλύτερη τύχη στο δρόμο που θ’ ακολουθήσουν και ελπίζω να διατηρήσουμε την επιμονή που επιδείξαμε μέχρι τώρα και να αποφύγουμε το πελατειακό σύστημα που είναι ένα απ’ τα βασικά αίτια της σημερινής πολύπλευρης κρίσης που περνάει η χώρα μας. εεεεεεε???τι θέλει να πεί ο ποιητής???πάντα δύσκολα ήταν τα πράγματα και πάντα έτσι θα είναι, αν έχεις ονειρο να εργαστείς στην εκπαίδευση θα το καταφέρεις όλα τα άλλα που λές είναι άλλα λόγια να αγαπίωμαστε.o ioannis έχει απόλυτο δίκιο, μπορεί να μην μας αρέσει η αλήθεια αλλά έτσι έχει η κατάσταση :'(όσοι είστε μικροί σε ηλικία ακούστε και κάποιους που έφαγαν την εκπαίδευση με το κουτάλι, δεν θέλουμε το κακό σας, θέλουμε να ξυπνήσετε και να μην πάνε χαμένα τα χρόνια σας κυνηγώντας άπιαστα όνειρα
Παράθεση από: ioannis00 στις Νοεμβρίου 18, 2011, 05:27:48 pmΑγαπητοί συνάδελφοι χαίρομαι ιδιαίτερα που πολλοί από εμάς έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν μερικές, πολύ σκληρές, αλήθειες. Όπως έχω ξαναγράψει στο φόρουμ, στη χώρα μας οι ενδιαφερόμενοι να απασχοληθούν στην εκπαίδευση, για λόγους που όλοι λίγο- πολύ γνωρίζουμε, είναι υπερβολικά πολλοί σε σχέση με τις προσφερόμενες θέσεις. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την απαίτηση ολοένα και πιο αναβαθμισμένων τυπικών προσόντων ως προυπόθεση διορισμού, όπως συνέβαινε εξάλλου και στο δημόσιο γενικότερα. Έτσι φτάσαμε να γίνουμε ένας λαός υπερεκπαιδευμένων (υπερκαταρτισμένων), με τα περισσότερα μεταπτυχιακά τμήματα σε όλη την Ευρώπη και τη μεγαλύτερη αύξηση παγκοσμίως (600%) την τελευταία δεκαετία στην απόκτηση διδακτορικών τίτλων. Ακόμη και όσοι από εμάς διέβλεπαν το διαφαινόμενο αδιέξοδο, αδυνατούσαν να απεγκλωβιστούν απ' το όνειρο (χίμαιρα) της απασχόλησης στην εκπαίδευση, υποβαλλόμενοι σε υπερβολικές θυσίες (επενδυμένα χρήματα, κόποι, επενδυμένος χρόνος, χαμηλές απολαβές). Εδώ ακόμη και γιατροί, μηχανικοί και δικηγόροι εγκατέλειψαν δουλειές με σαφώς καλύτερες προοπτικές για να δουλέψουν στην εκπαίδευση, με τους χαμηλότερους μισθούς στο Δημόσιο. Η οικονομική κρίση, όμως, αλλάζει άρδην τα δεδομένα. Έγινε πια φανερό ότι όχι μόνο οι διορισμοί στην εκπαίδευση (και στο Δημόσιο γενικότερα) θα είναι ελάχιστοι, στην καλύτερη περίπτωση, τα επόμενα χρόνια, αλλά και πολλοί απ' τους ήδη διορισμένους θα μεταταγούν, θα καλύψουν θέσεις που μέχρι τώρα αναλάμβαναν αναπληρωτές ή ωρομίσθιοι και οι πιό άτυχοι απ' αυτούς θα απολυθούν. Όταν αυτά θα συνειδητοποιηθούν πλήρως απ' τους ενδιαφερόμενους- πράγμα που μπορεί να καθυστερήσει λίγο λόγω της κοινωνικής αδράνειας- είναι βέβαιο ότι, συντελούσης και της μείωσης του διαθέσιμου εισοδήματος, θα μειωθεί δραματικά η ζήτηση για τα μεταπτυχιακά προγράμματα και τα εκατοντάδες σεμινάρια που έχουν κατακλύσει τη χώρα μας, τα περισσότερα των οποίων αντιμετωπίζονται ως προσόντα (μόρια) διορισμού στο Δημόσιο. Το ερώτημα τι μπορούμε να κάνουμε εν όψει όλων των παραπάνω, προφανώς δεν επιδέχεται ενιαία απάντηση για όλους. Καθένας μας κουβαλάει τη δική του ιστορία, τη δική του προσωπικότητα, τα δικά του δυνατά και αδύνατα σημεία. Άλλοι θα φύγουν στο εξωτερικό, άλλοι θα συνεχίσουν να «κυνηγούν» το όνειρο διορισμού στην εκπαίδευση ή γενικότερα στο δημόσιο τομέα, και μερικοί θα το επιτύχουν, άλλοι θα ανοίξουν δική τους επιχείρηση (όσο και δύσκολη να είναι η συγκυρία, αυτός που έχει επιχειρηματικές ικανότητες δεν θα χαθεί) και άλλοι θα αναζητήσουν μισθωτή εργασία στον ιδιωτικό τομέα, ακόμη και εκτός εκπαίδευσης. Για τους τελευταίους το μόνο που θα ήθελα να επισημάνω, αν δεν το γνωρίζουν ήδη, είναι ότι τα κριτήρια πρόσληψης στον ιδιωτικό τομέα είναι πολύ διαφορετικά απ’ αυτά του δημοσίου. Μια απ’ τις βασικές διαφορές είναι ότι στον ιδιωτικό τομέα δεν ενδιαφέρονται τόσο πολύ για τα αυξημένα τυπικά προσόντα. Πρόσφατα άκουσα σε ημερίδα εκπρόσωπο της επιχειρηματικής τάξης να λέει τα εξής: «Στη χώρα μας πολλοί νέοι σπουδάζουν σε επίπεδο που απαιτείται μόνο για τα ανώτερα στελέχη. Εμείς, όμως, έχουμε ανάγκη μεσαίων και όχι ανώτερων στελεχών. Αν λοιπόν προτείνεις μια θέση μεσαίου στελέχους, με αμοιβή κάτω από χίλια ευρώ, σ’ ένα άτομο που έχει σπουδάσει για δέκα χρόνια ή και περισσότερο, αυτό είτε θα την αρνηθεί είτε, αν την αποδεχτεί, θα αισθάνεται ματαίωση και απογοήτευση». Εύχομαι σε όλους την καλύτερη τύχη στο δρόμο που θ’ ακολουθήσουν και ελπίζω να διατηρήσουμε την επιμονή που επιδείξαμε μέχρι τώρα και να αποφύγουμε το πελατειακό σύστημα που είναι ένα απ’ τα βασικά αίτια της σημερινής πολύπλευρης κρίσης που περνάει η χώρα μας. εεεεεεε???τι θέλει να πεί ο ποιητής???πάντα δύσκολα ήταν τα πράγματα και πάντα έτσι θα είναι, αν έχεις ονειρο να εργαστείς στην εκπαίδευση θα το καταφέρεις όλα τα άλλα που λές είναι άλλα λόγια να αγαπίωμαστε.
Αγαπητοί συνάδελφοι χαίρομαι ιδιαίτερα που πολλοί από εμάς έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν μερικές, πολύ σκληρές, αλήθειες. Όπως έχω ξαναγράψει στο φόρουμ, στη χώρα μας οι ενδιαφερόμενοι να απασχοληθούν στην εκπαίδευση, για λόγους που όλοι λίγο- πολύ γνωρίζουμε, είναι υπερβολικά πολλοί σε σχέση με τις προσφερόμενες θέσεις. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την απαίτηση ολοένα και πιο αναβαθμισμένων τυπικών προσόντων ως προυπόθεση διορισμού, όπως συνέβαινε εξάλλου και στο δημόσιο γενικότερα. Έτσι φτάσαμε να γίνουμε ένας λαός υπερεκπαιδευμένων (υπερκαταρτισμένων), με τα περισσότερα μεταπτυχιακά τμήματα σε όλη την Ευρώπη και τη μεγαλύτερη αύξηση παγκοσμίως (600%) την τελευταία δεκαετία στην απόκτηση διδακτορικών τίτλων. Ακόμη και όσοι από εμάς διέβλεπαν το διαφαινόμενο αδιέξοδο, αδυνατούσαν να απεγκλωβιστούν απ' το όνειρο (χίμαιρα) της απασχόλησης στην εκπαίδευση, υποβαλλόμενοι σε υπερβολικές θυσίες (επενδυμένα χρήματα, κόποι, επενδυμένος χρόνος, χαμηλές απολαβές). Εδώ ακόμη και γιατροί, μηχανικοί και δικηγόροι εγκατέλειψαν δουλειές με σαφώς καλύτερες προοπτικές για να δουλέψουν στην εκπαίδευση, με τους χαμηλότερους μισθούς στο Δημόσιο. Η οικονομική κρίση, όμως, αλλάζει άρδην τα δεδομένα. Έγινε πια φανερό ότι όχι μόνο οι διορισμοί στην εκπαίδευση (και στο Δημόσιο γενικότερα) θα είναι ελάχιστοι, στην καλύτερη περίπτωση, τα επόμενα χρόνια, αλλά και πολλοί απ' τους ήδη διορισμένους θα μεταταγούν, θα καλύψουν θέσεις που μέχρι τώρα αναλάμβαναν αναπληρωτές ή ωρομίσθιοι και οι πιό άτυχοι απ' αυτούς θα απολυθούν. Όταν αυτά θα συνειδητοποιηθούν πλήρως απ' τους ενδιαφερόμενους- πράγμα που μπορεί να καθυστερήσει λίγο λόγω της κοινωνικής αδράνειας- είναι βέβαιο ότι, συντελούσης και της μείωσης του διαθέσιμου εισοδήματος, θα μειωθεί δραματικά η ζήτηση για τα μεταπτυχιακά προγράμματα και τα εκατοντάδες σεμινάρια που έχουν κατακλύσει τη χώρα μας, τα περισσότερα των οποίων αντιμετωπίζονται ως προσόντα (μόρια) διορισμού στο Δημόσιο. Το ερώτημα τι μπορούμε να κάνουμε εν όψει όλων των παραπάνω, προφανώς δεν επιδέχεται ενιαία απάντηση για όλους. Καθένας μας κουβαλάει τη δική του ιστορία, τη δική του προσωπικότητα, τα δικά του δυνατά και αδύνατα σημεία. Άλλοι θα φύγουν στο εξωτερικό, άλλοι θα συνεχίσουν να «κυνηγούν» το όνειρο διορισμού στην εκπαίδευση ή γενικότερα στο δημόσιο τομέα, και μερικοί θα το επιτύχουν, άλλοι θα ανοίξουν δική τους επιχείρηση (όσο και δύσκολη να είναι η συγκυρία, αυτός που έχει επιχειρηματικές ικανότητες δεν θα χαθεί) και άλλοι θα αναζητήσουν μισθωτή εργασία στον ιδιωτικό τομέα, ακόμη και εκτός εκπαίδευσης. Για τους τελευταίους το μόνο που θα ήθελα να επισημάνω, αν δεν το γνωρίζουν ήδη, είναι ότι τα κριτήρια πρόσληψης στον ιδιωτικό τομέα είναι πολύ διαφορετικά απ’ αυτά του δημοσίου. Μια απ’ τις βασικές διαφορές είναι ότι στον ιδιωτικό τομέα δεν ενδιαφέρονται τόσο πολύ για τα αυξημένα τυπικά προσόντα. Πρόσφατα άκουσα σε ημερίδα εκπρόσωπο της επιχειρηματικής τάξης να λέει τα εξής: «Στη χώρα μας πολλοί νέοι σπουδάζουν σε επίπεδο που απαιτείται μόνο για τα ανώτερα στελέχη. Εμείς, όμως, έχουμε ανάγκη μεσαίων και όχι ανώτερων στελεχών. Αν λοιπόν προτείνεις μια θέση μεσαίου στελέχους, με αμοιβή κάτω από χίλια ευρώ, σ’ ένα άτομο που έχει σπουδάσει για δέκα χρόνια ή και περισσότερο, αυτό είτε θα την αρνηθεί είτε, αν την αποδεχτεί, θα αισθάνεται ματαίωση και απογοήτευση». Εύχομαι σε όλους την καλύτερη τύχη στο δρόμο που θ’ ακολουθήσουν και ελπίζω να διατηρήσουμε την επιμονή που επιδείξαμε μέχρι τώρα και να αποφύγουμε το πελατειακό σύστημα που είναι ένα απ’ τα βασικά αίτια της σημερινής πολύπλευρης κρίσης που περνάει η χώρα μας.
Παράθεση από: venti1986 στις Νοεμβρίου 19, 2011, 01:32:12 pmεεεεεεε???τι θέλει να πεί ο ποιητής???πάντα δύσκολα ήταν τα πράγματα και πάντα έτσι θα είναι, αν έχεις ονειρο να εργαστείς στην εκπαίδευση θα το καταφέρεις όλα τα άλλα που λές είναι άλλα λόγια να αγαπίωμαστε.δηλαδή τι μας μένει? να πάμε όλοι μαζί για φούντο???ευχαριστώ δεν θα πάρω.δεν υπάρχει περίπτωση να μιζεριάσω,είμαι πολύ νέος για να σταματήσω να αγωνίζομαι.
για οποιον ακομη ενδιαφερεται: πηγα σημερα στον ΔΟΑΤΑΠ για πληροφοριες για το συγκεκριμενο μεταπτυχιακο και μου ξεκαθαρησαν οτι δεν προκειτε να αναγνωρισουν τον τιτλο εφοσον δεν πραγματοποιουντε 28 ωρες εβδομαδιαιως. επισης μου ειπαν πως τους πιασανε να μοιραζουν πλαστα χαρτια που λενε πως οι φοιτητες μενουν στη Σοφια και πως βαζουν παρουσιες χωρις να παρισταντε. . τους μεσαζοντες τους αποκαλεσαν κοινως αλητες. τα ιδια μου ειπαν και για το παρεμφερες μεταπτυχιακο στην Ιταλια. οσο για τα παιδια που ηδη φοιτουν, δυστυχως .. γελαστηκανε. στην ερωτηση μου πως θα ξεχωρισουν ενα παιδι που εμενε Σοφια απο ενα αλλο που πηγαινοερχοταν η απαντηση ηταν σαφης: πολυ ευκολα.