Μία απελπισμένη καθηγήτρια...

[stargate]

joessa εμεις οι αδιόριστοι συνάδελφοι που το Υπουργείο παιζει συνεχώς μαζί μας ειμαστε περισσότερο άξιοι για λύπηση παρά εσύ που έχεισ κατοχυρώσει μια θέση σε δημόσιο σχολείο....άλλωστε το υπουργείο σε εκρινε καταλληλη και για να μπορεισ να επιβληθείς και στα παιδιά....αυτή δεν ειναι άλλωστε η αδιαμφισβήτητη αξία του ΑΣΕΠ;

Ότι να ναι.   
Ενώ το ραβασάκι από τον Κύριο υπουργό/βουλευτή ήταν πιο αξιόπιστο! Και τι σημαίνει "σε κρίνω κατάλληλο να επιβληθείς στα παιδιά"; O εχθρός είναι προ των πυλών;
http://www.youtube.com/watch?v=PLsu3IzOCYQ
Μήπως να κάνει και εκπαίδευση πεζοναύτη; 
Προτιμώ κάποιον σαν την joessa  παρά κάποιον που απλά κλαίγεται στα forum.

[PDE ads]

[Χριστίνα]

Παρακαλώ να εκφράζουμε τις απόψεις μας χωρίς να προσβάλλουμε τους άλλους. Όλοι οι προβληματισμοί είναι αποδεκτοί για συζήτηση.

Ευχαριστώ πολύ

[desperino]

Σε όλους- και κυρίως στους μαθητές -αρέσει ο καθηγητής τους να είναι περιποιημένος. Συμφωνεί με την έφεση του ανθρώπου προς το ωραίο.Όχι πως πάντα πηγαίνουμε περιποιημένοι στα σχολεία ,αλλά έτσι θα έπρεπε.Η λύση φαρδιά ρούχα και όχι βάψιμο είναι εκτός πραγματικότητας ,κατά τη γνώμη μου,αν κάποιο άτομο το συνηθίζει και αρέσκεται να το κάνει στην καθημερινή του ζωή.


είπα πουθενά να πηγαίνουμε απεριποίητοι... κρίμα βρε παιδιά που είστε και καθηγητές...σχετικά με το βάψιμο: μιλάω για μια συγκεκριμένη περίπτωση και μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή.... αλλά και πάλι βάψιμο από βάψιμο έχει διαφορά... όποια έχει΄βιώσει ανάλογες καταστάσεις θα με καταλάβει...

εγώ θα έλεγα ευτυχώς που είμαστε και καθηγητές

[Wolfgang]

Με όλο τον σεβασμό προς τους συναδέλφους που λένε ότι πρέπει να πλησιάζουμε τα παιδιά και να τα καταλάβουμε και ότι δεν κερδίζουμε κάτι με την επιβολή φόβου, εγώ θα εξακολουθήσω να διαφωνώ. Η παραπάνω οδηγία είναι ορθότατη, αλλά δεν είναι γενική και δεν εφαρμόζεται από την αρχή μέχρι το τέλος της καριέρας ενός εκπαιδευτικού. Εγώ προσωπικά, πρώτα θα μάθω να επιβάλω τον φόβο στην τάξη (στην αρχή της καριέρας μου δηλαδή), αφενός γιατί δεν μπορώ να το χειριστώ αλλιώς σε αυτή την φάση, αφετέρου για να έχω μία καβάτζα για καμιά δύσκολη περίπτωση (μάθε τέχνη κι άστηνε) και μετά, αφού θα έχω καταφέρει να φέρω την τάξη σε μία κατάσταση που να μην θυμίζει τσίρκο, θα βρω τον τρόπο να εμπνεύσω τον σεβασμό.
Τουλάχιστον αυτό είναι το "πλάνο" μου. Η ζωή μπορεί να με διαψεύσει φυσικά 

Όταν πήγα πρώτη φορά σε σχολείο (Δημοτικό) ο διευθυντής μου είπε σαν συμβουλή "τα παιδιά δεν πρέπει να σε φοβούνται, πρέπει να σε τρέμουν".  Εγώ σκέφτηκα ότι είναι υπερβολικός και ότι αυτά γινόταν το 1950. Αλλά τελικά δεν είχε και τόσο άδικο. Τουλάχιστον για πρώτη φορά δεν πρέπει να είσαι πολύ χαλαρός και να σου πάρουν τον αέρα, αλλά να δείξεις ότι υπάρχουν όρια.

[PDE ads]

[joessa]

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλους για το ενδιαφέρον που δείξατε και για τις συμβουλές που μου δώσατε! Καταρχάς, θα ήθελα να κάνω κάποιες διευκρινίσεις γιατί κάποιοι συνάδελφοι δείχνουν να παρεξηγούν ορισμένα πράγματα.  Αναφέρθηκα στην εμφάνισή μου απλά και μόνο επειδή δεν έχετε τη δυνατότητα να με βλέπετε και για να καταλάβετε τη φύση του προβλήματός μου! Δεν ήθελα να το παίξω ωραία, δεν είχα κανένα λόγο να το κάνω αυτό άλλωστε! Η τυχερούλα 2 που φαίνεται να έχει βιώσει ανάλογες καταστάσεις μπορεί να με καταλάβει! Επίσης, όταν είπα ότι είμαι μικροκαμωμένη δεν εννοούσα κοντή αλλά λεπτεπίλεπτη!!! Και εννοείται πως παίζει ρόλο η εμφάνιση και κυρίως όταν μιλάμε για μικρά παιδιά και για το χώρο του σχολείου! Ας θυμηθούμε κι εμείς από τα παιδικά μας χρόνια: Π.χ: Mε τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζαμε έναν καθηγητή κάποιας ηλικίας, επιβλητικό και μία νεαρή ( όταν και εάν υπήρχε ) καθηγήτρια; Επίσης, εννοείται πως δεν αντιμετωπίζω το ίδιο πρόβλημα και με την ίδια έκταση σε όλα τα τμήματα! Απομόνωσα κάποια περιστατικά που ήταν και τα πιο τρανταχτά και τα ανέφερα! Αυτό που θέλω να επισημάνω σαν γεγονός είναι το εξής: Πώς ένας νέος άνθρωπος που ξεκινά με όνειρα και πραγματικό ενδιαφέρον για τα παιδιά, με πραγματική διάθεση να τα ακούσει και να τα νιώσει και με γνώσεις συναντά μπροστά του ένα ανυπέρβλητο τείχος: από τη μια μεριά την αρνητική έως και προκλητική πολλές φορές στάση των παιδιών και από την άλλη την έλλειψη συνεργασίας και βοήθειας από την πλευρά του συλλόγου και της διεύθυνσης! Δε φοβάμαι να εκθέσω την κατάσταση που επικρατεί μέσα στην τάξη μου και στην ουσία να εκτεθώ και εγώ η ίδια γιατί ξέρω ότι είμαι σωστή στη δουλειά μου ( για κάτι το οποίο μπορεί να με κατηγορήσει κάποιος είναι η υπερβολική αγάπη και επιείκεια που δείχνω προς τα παιδιά) και από την άλλη πιστεύω ότι πρέπει να πάψουμε να κουκουλώνουμε την κατάσταση που επικρατεί στα σχολεία και οι απέξω πάντα να αποδίδουν ευθύνες στους καθηγητές! Εγώ τόσα χρόνια ακούω για τα δικαιώματα των παιδιών που υποφέρουν μέσα στις τάξεις από την αυστηρότητα και την αδιαφορία των καθηγητών και όταν πάει ένας νέος καθηγητής να αλλάξει την κατάσταση γίνεται τελικά αυτός θύμα! Θα ήθελα να δώσω κάποιες απαντήσεις σε κάποιους συναδέλφους:
- Προς bitch: Πολύ έξυπνη η μέθοδος που μου πρότεινες για τις αποβολές, θα την εφαρμόσω!
- Προς stargate: Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που τα λες! Αν θες μπορείς να μου στείλεις pm να τα πούμε!
- Προς desperino: Εγώ ανέφερα τα περιστατικά, μάλιστα ανέφερα κάποια ενδεικτικά, εσύ αναφέρεις αυτούς τους χαρακτηρισμούς! Επίσης για όποια άλλη απορία έχεις εγώ είμαι εδώ για να στη λύσω!
-Προς steven_seagal: Σε ποιο σχολείο διδάσκεις για να παρακολουθήσω το μάθημά σου μήπως και μάθω πώς να διδάσκω κι εγώ γιατί όπως φαίνεται δεν το " ' χω ";

[Boldini]

σε καλοσωρίζω στην πραγματικότητα...

όταν ξεκίνησα πέρσι να δουλεύω ο μπαμπάς μου μου είπε"μην τα χαιδεύεις πάρα πολύ"
δεν έδωσα την προσοχή που έπρεπε σ'αυτήν τη συμβουλή του
αργότερα χτυπούσα το κεφάλι μου στον τοίχο

από την ελάχιστη εμπειρία μου συμπέρανα τα εξής
πρέπει να είσαι,αυστηρή,συνεπής,αδιάλλακτη στη αρχή τουλάχιστον,να βάλεις κανόνες στον εαυτό σου πρώτα απ'όλα,
χρειάζεται να σε φοβούνται και λίγο τα παιδιά
και μην ξεχνάς....όχι πολλές αγάπούλες..

[bitch]

πάντως καλό είναι οι πιο "παλιοί" και έμπειροι εκπ/κοί να μην ξεχνάν πως κι εκείνοι καποτε ήταν πρωτόπειροι και σίγουρα αντιμετώπισαν θέματα πειθαρχίας και διαχείρισης της τάξης. Είναι φυσικό να υπάρχουν τέτοια θέματα και μην ντρεπόμαστε να το ομολογήσουμε.
Θυμάμαι ακόμα με πικρία και απογοήτευση όταν ερχόταν αναπληρωτές και ωρομίσθιοι στο τελευταίο σχολείιο που δούλεψα και εκτός απο δύο -τρία άτομα οι υπολοιποι ούτε καν τους χαιρετούσαν. Ο νέος εκπ/κός θέλει στήριξη και υποστήριξη - δεν του κάνει καλό να τον κοιτάς με σνομπ ύφος θεωρώντας ότι εσύ είσαι και κανένας άλλος. Δεν ωφελεί την εκπ/ση γενικότερα να γελάς υποτιμητικά εις βάρος του νέου.
Και ναι, θα συμφωνήσω με steven_seagal πως " ή το χεις ή δεν το χεις"! Θα διοφοροποιηθώ μόνο ως προς το εξής: αυτό ισχύει εφόσον έχεις δοκιμαστεί, έχεις "περάσει" απο πολλές και απαιτητικές ενίοτε καταστάσεις ώστε να ξέρεις πώς να διαχειριστείς τις κρίσεις και ακόμα εφόσον έχεις υπηρετήσει με οργανική ή ων/ούσα στη διάθεση αλλά στην ίδια σχολική μονάδα για ικανό αριθμό ετών ώστε κάποιες συνιστώσες να είναι γνωστές και δεδομένες ( βλ. κουλτούρα σχολικής μονάδας, διευθυντής, γονείς, μαθητές κτλ).  Αφού λοιπον κάποιος "δει" όλη αυτή την πορεία μπορεί με ασφάλεια να αποφανθεί αν πράγματι Το χει ή δεν το χει ο οποιοσδήποτε!

[kyriakh]

Συμφωνω απολυτα με τη bitch,  ακριβως τα ιδια μου συνέβησαν κι εμενα καποτε και πίστευα οτι δεν το΄χω καθολου και τωρα μπαινω στο χειροτερο μπαχαλο και σε μια βδομαδα ειναι ακακα αρνακια και μπορει στο διαλειμμα να εχουμε οικειοτητα ,στην ταξη μεσα δεν τους αφήνω να βγαλουν κιχ (και δεν υστερω στην εμφανιση γλυκια μου ,ασε  που και οι λιγοτερο ομορφες αντιμετωπιζουν προβλημα διαχειρισης της ταξης, δε νομιζω να εχει σχεση με την εμφανιση η πειθαρχια).Μη σκας καλε, θα το βρεις το κολπο και θα μπαινεις με αερα και αυτοπεποιθηση ,θα σε σεβονται και θα σε αγαπανε παραλληλα.Στα ματια σου να δουνε τον ενθουσιασμο σου για το μαθημα σου και πιασε την κιμωλια και αλλαξε της τα φωτα ,μην κρυβεσαι στην εδρα ,το μαθημα ορθια μεχρι τα 67 μας ,αντε και να μας πεις ευχαριστα

[stargate]

Τελικά όλες οι όμορφες εδώ είναι 
Μόνο εγώ συνάντησα άσχημες στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο άτιμη κοινωνία

[Χριστίνα]

Τελικά όλες οι όμορφες εδώ είναι 
Μόνο εγώ συνάντησα άσχημες στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο άτιμη κοινωνία

ΧΑΑΧΑΧΑΧΑΧ είδες γκαντεμιά;;;

[rukaki]

Εγώ πάντως κάνω κάθε χρόνο που αλλάζω σχολείο το εξής με μεγάλη επιτυχία : Στην αρχή είμαι γκεσταπίτισσα, δεν τα αφήνω να πάρουν ούτε αναπνοή και φυσικά κάποια παιδιά δε με συμπαθούν γιατί είμαι πολύ αυστηρή, τα κατεβάζω στην αυλή όταν έχω εφημερία ενώ οι άλλοι συνάδελφοι το παίζουν καλοί και τα αφήνουν στις τάξεις τους. Μέχρι το Φεβρουάριο έχουν λάβει το μήνυμα ότι δε τα παίρνει να κάνουν μαγκιές γιατί τα όρια είναι ξεκάθαρα. Εκεί αρχίζω και χαλαρώνω και τους αφήνω λίγο πιο χαλαρά. Έτσι καταλαβαίνουν πιστεύω ότι κι εγώ έχω ένα ρόλο στο σχολείο και ότι αυτός ο ρόλος απαιτεί κια συγκεκριμένη συμπεριφορά. Στο τέλος της χρονιάς έχουμε φτάσει να μιλάμε πολύ φιλικά μεταξύ μας και να με ρωτάνε αν θα είμαι και του χρόνου στο σχολείο. Μερικά μάλιστα στεναχωριούνται κιόλας αν τους πω όχι. Και τότε τελειώνει η χρονιά και φτου κι απ΄την αρχή με καινούρια παιδιά και πάλι αυστηρό πρόσωπο.
Όταν πάντως είχα πάει σε ένα σχολείο όπου οι περισσότεροι συνάδελφοι ήταν της άποψης να είμαστε πολύ επιεικείς με τα παιδιά, εγώ υποστήριξα ότι δε θα είμαι καθόλου επιεικής και ότι πρέπει να υπάρχουν κανόνες. Ένας συνάδελφος με έπιασε παράμερα και μου είπε :
" ΜΟΝΟ ΕΣΥ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΚΑΛΑ "!

[bitch]

Ακριβώς αυτό νομίζω κι εγώ είναι το μυστικό της επιτυχίας! Στην αρχή Γκεστάπο και μετά σιγά σιγά αμολάμε καλούμπα!!

[planety]

εχω δουλεψει σε γυμνασιο λυκειο ιδιωτικο τρια χρονια και τωρα με πηραν αναπληρωτρια και με τοποθετησαν σε εσπερινο, ενδεχεται βεβαια να με αλλαξουν πολυ συντομα γιατι επεστρεψε ο συναδελφος που αναπληρωνα. ειμαι 25 περιπου, εμφανισιμη και η αληθεια ειναι οτι στην αρχη που με πηραν αναπληρωτρια φοβομουν το πρωινο λυκειο γιατι δεν ηξερα αν θα τα καταφερω, το ιδιωτικο δεν ειναι το ιδιο πραγμα... τελικα με βαλανε στο εσπερινο... επειδη ειχα κανει σε ιεκ εναμιση χρονο δε με ξενισε το εσπερινο, ηταν καλυτερα απο το ιεκ. αυτο που κανω εγω παντως καθε φορα οταν μπαινω σε μια καινουργια ταξη ειναι να ειμαι αρκετα ψυχρη στην αρχη, οπως υποστηριξαν και αλλοι συναδελφοι, και μαλιστα θυμαμαι τα παιδια στο ιεκ πριν καιρο μου ειχαν πει οτι στην αρχη ημουν πολυ ξινη κι απομακρη και δνε τους αρεσε (δεν με πειραξε καθολου, γιατι ηταν μια χαρα ησυχοι) και οτι μετα ηρεμησα και τους αρεσα καλυτερα(αλιμονο!). θα συμφωνησω με την προλαλησασα απο πανω, οτι ειναι μια καλη μεθοδος αυτη, κι εχει και σε μενα σχεδον τα ιδια αποτελεσματα, εγω βεβαια κανω αγγλικα και η θεση μου ειναι λιγο πιο δυσκολη, γιατι τα παιδια τα εχουν λιγο γραμμενα τα αγγλικα...
παντως τωρα που μπηκα στο εσπερινο, που οι περισσοτεροι στην ταξη ειναι πιο μεγαλοι απο μενα, μπηκα απομακρη αλλα προσιτη ως προς το μαθημα. ανθρωπινη γιατι καταλαβαινω οτι δουλευουν αλλα απαιτητικη στο 40 λεπτο του μαθηματος. το βασικο μου μοτο ειναι οτι αυτα που εχω αποφασισει να κανω θα τα κανω μεσα στο μαθημα (εννοειται αυτο αναφερεται στον προγραμματισμο μου, δεν εννοω οτι αν καποιος θελει να του εξηγησω κατι παραπανω δεν θα το κανω για να βγαλω αυτο που θελω εγω, το μαθημα μπορει να διαφοροποιηθει αναλογα με τις συνθηκες και τα παιδια, αυτο εννοειται, απλως δεν υποκυπτω σε πειρασμους εξωταξικους με τους οποιους τα παιδια ξερουν να παιζουν πολυ καλα...) αυτο που μου εκανε εντυπωση στο εσπερινο λοιπον ειναι οτι ενω τα παιδια στην αρχη ειχαν ενα υφος: "τι θες κι εσυ τωρα και ηρθες να μας πρηξεις με τα αγγλικα, καλα καθομασταν τοσο καιρο χωρις μαθημα...", ηδη απ το πρωτο δευτερο μαθημα αλλαξαν σταση και φτασαμε να λεμε ολοι μαζι φωναχτα τα ανωμαλα ρηματα... χαρηκα πολυ που συμμετειχαν ακομα και παιδια που δεν ειχαν καμια ορεξη...

νομιζω τελικα οτι πρεπει να προσπαθεις να πιανεις τον καθενα ξεχωριστα, ξερω οτι ειναι δυσκολο. αλλα για μενα βασικο μου μελημα σε μια καινουργια ταξη ειναι να "πιασω" τα αγορια... τα αγορια σε μια ταξη ειναι το παν για μενα, ειτε ειναι καλοι μαθητες, ειτε οχι, γιατι αν ειναι καλοι μαθητες, σου φτιαχνουν την ταξη, αν δεν ειναι, αποφευγεις τα προβληματα. τα αγορια "τα εχω", γιατι εχω χιουμορ και τους απαντω χρησιμοποιωντας το, ασχολουμαι με ποδοσφαιρο, οποτε οταν το αναφερω με νιωθουν κοντα τους και με συμπαθουν και ειμαι οσο χαριτωμενη χρειαζεται για να με προσεξουν...
τα κοριτσια ειναι για μενα δυο κατηγοριων: οι απλες περιπτωσεις που χαιρονται που εχουν νεα καθηγητρια και μαλιστα γυναικα οποτε σε συμπαθουν με τη μια, και οι αλλες που ειναι οι πιο δυσκολες περιπτωσεις... κοριτσια που ζηλευουν χωρις λογο, ειτε το οτι εισαι νεα, ειτε οτι εισαι πιο ωραια απο εκεινες, ειτε απλως περνανε την εφηβεια τους και δεν θελουν να σε δουν μπροστα τους... ολα κατανοητα, αλλα ολα τα υπερνικαμε... εγω με αυτην την δευτερη κατηγορια εχω αποφασισει οτι ενα αποφθεγμα βοηθαει: keep your friends close and your enemies closer (εννοειται με την ευρεια εννοια οι οροι εχθρος και φιλος). οποτε λιγο το χιουμορ, λιγο το πιο εντονο ενδιαφερον καποιες φορες για αυτες, τις κανει και ξεκλειδωνουν, και τσουπ... πεφτουν στην παγιδα μου!!   
νομιζω πραγματικα οτι τα παιδια εχουν πολυ ενστικτο και μυριζονται τον φοβο μας και την ανασφαλεια μας, γι αυτο το κλειδι ειναι να πιστευεις στον εαυτο σου και να το βγαζεις... εκει παγωνουν και σεβονται! και φυσικα να εχεις τον δικο σου αληθινο τροπο, εγω ας πουμε ειμαι χαλι να με πατησεις αν εισαι καλος, αλλα οταν θα κανεις λαδια, το βλεμμα που θα σου ριξω σου κοβει τα ποδια... ουκ ολιγες φορες εχει συμβει, εχουν κοκκαλωσει ακομα και αυτοι που το παιζανε πολυ μαγκες... δεν χρειαζεται δηλαδη παντα η φωνη, αρκει κι ενα βλεμμα, αλλα πρεπει να το πιστευεις πρωτα εσυ οτι με αυτο το βλεμμα μου σε καρφωνω...

[kathyk]

ειναι κριμα που τα παιδια δεν ξερουν πως να δεχτουν το καλο την ωραια συμπεριφορα την ευγενεια την ελευθερια..
οταν εχουν μαθει με το βουρδουλα δεν ξερουν να εκτιμησουν το φυσιολογικο......