0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Χωρίς να έχω δακρύσει ή να έχω "επηρεαστεί" ψυχολογικά, γνωρίζοντας επιφανειακά την "ιστορία" της ειδικής αγωγής στην ελληνική εκπαίδευση και χωρίς να έχω κάποιο προσωπικό ενδιαφέρον για το θέμα, θεωρώ απολύτως λογικό το προβάδισμα των πτυχιούχων των τμημάτων ειδικής αγωγής έναντι όλων των υπολοίπων. Το γράφω αυτό, γιατί διάβασα κείμενα που μου φάνηκαν περισσότερο προσπάθεια απαξίωσης των συγκεκριμένων πτυχιούχων και μια προσπάθεια να παρουσιαστεί ότι οι κάτοχοι μεταπτυχιακών και διδακτορικών έχουν μόνο επιχειρήματα και οι άλλοι τίποτα. Ως ουδέτερο παρατηρητή όμως, έχω την ακριβώς αντίθετη άποψη.Και θα βάλω μερικά ρητορικά ερωτήματα:Ως πληροφορικός αν κάνω μεταπτυχιακό στο δίκαιο που διέπει το ηλεκτρονικό εμπόριο, θα έχω δικαίωμα να ανοίξω δικηγορικό γραφείο;Ως πληροφορικός αν κάνω μεταπτυχιακό στην ιατρική πληροφορική ή διδακτορικό σε κάποιο διάχυτο ιατρικό υπολογιστικό σύστημα θα μπορέσω να κάνω ειδικότητα καρδιολόγου σε κάποιο νοσοκομείο;
Η δημιουργία ενός προπτυχιακού τμήματος σε οποιοδήποτε αντικείμενο σημαίνει κατά τη γνώμη μου οτι η πολιτεία αποδέχεται το συγκεκριμένο αντικείμενο ως ξεχωριστή και διακριτή επιστήμη και γι' αυτό θεωρεί απαραίτητη την ύπαρξη πανεπιστημιακού τμήματος σε αυτό το επιστημονικό αντικείμενο.
Το επιχείρημα της Βίκυς με τον καρδιοχειρούργο περισσότερο επιβεβαιώνει τα λεγόμενα μου, παρά τα διαψεύδει. Προφανώς και απαιτείται πτυχίο ιατρικής για να πάρεις οποιαδήποτε ιατρική ειδικότητα, οπότε θα έλεγα κι εγώ ότι θα πρέπει να απαιτείται βασικό πτυχίο Ειδικής Αγωγής για να ασκήσει κανείς το συγκεκριμένο αντικείμενο στο σχολείο.
Ούτε το επιχείρημα με τους καθηγητές πανεπιστημίου που αναφέρεις είναι ισχυρό. Πρώτα από όλα οι διδάσκοντες στα πανεπιστήμια δεν διδάσκουν, ούτε εξασκούν μία ολόκληρη επιστήμη, αλλά ένα πολύ συγκεκριμένο και περιορισμένο αντικείμενο που πολλές φορές είναι και απλά επικουρικό σε σχέση με την επιστήμη που το τμήμα θεραπεύει. πχ σε ένα τμήμα πληροφορικής, θα υπάρχουν οπωσδήποτε μέλη ΔΕΠ με διδακτορικό στη στατιστική, στη διδακτική της πληροφορικής, εξειδικευμένα θέματα μαθηματικών (πχ γραμμικός προγραμματισμός), φυσικής (πχ ραδιοσήματα, κεραίες κλπ) και το βασικό τους πτυχίο μπορεί να προέρχεται από μια πλειάδα τμημάτων που δεν έχουν σχέση με την πληροφορική (μαθηματικό, φυσικό, παιδαγωγικό). Προφανώς αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν κανένα δικαίωμα να διοριστούν, οπουδήποτε ως πληροφορικοί.
Επίσης (και είναι το ουσιαστικότερο) το συγκεκριμένο φαινόμενο (δηλαδή απόφοιτοι άλλων σχολών να είναι διδάσκοντες) είναι συνηθισμένο σε όλες τις νέες επιστήμες. Οι νέες επιστήμες δεν προκύπτουν από παρθενογένεση, αλλά μέσα από την ανάπτυξη κάποιου συγκεκριμένου (συνήθως διεπιστημονικού) αντικειμένου σε τέτοιο βαθμό, ώστε να καταστεί ανάγκη πλέον να θεωρηθεί ξεχωριστή επιστήμη και να αντιμετωπίζεται ως τέτοια. Πάντοτε οι "πατέρες" των νέων επιστημών προέρχονται από τις επιστήμες, στοιχεία των οποίων συνδυάζει η νέα επιστήμη. Όπως όμως συμβαίνει και με τους ανθρώπους έτσι όταν κάθε επιστήμη ενηλικιώνεται οι "πατέρες" χάνουν πλέον κάθε δικαίωμα ελέγχου στη νέα επιστήμη. Το ίδιο έγινε πχ στην πληροφορική. Φυσικοί, μαθηματικοί και πλήθος εμπειροτεχνών ήταν οι πατέρες της και η πρώτη γενιά πανεπιστημιακών σε όλο τον κόσμο αποτελούνταν κυρίως από φυσικούς και μαθηματικούς. Στους πανεπιστημιακούς των τελευταίων 15 ετών όμως το ποσοστό όσων πήραν θέση για να διδάξουν εξειδικευμένο αντικείμενο της πληροφορικής και έχουν άλλο βασικό πτυχίο έχει αριστερά από την υποδιαστολή τον αριθμό 0. Το ίδιο συμβαίνει νομοτελειακά και με την ειδική αγωγή από τη στιγμή που στην Ελλάδα και σε κάποιες άλλες χώρες αναγνωρίστηκε ως ξεχωριστή επιστήμη.
Νάτες και οι εικασίες και τα υπονοούμενα, λαμπρά.