Μουσικά αφιερώματα

[apri]

Σας ευχαριστώ πολύ όλους. 
Χαίρομαι που σας άρεσε. Κουράστηκα λίγο, γιατί ενώ για τους βλάχους είχα ψάξει παλιότερα, το θέμα με το κηρύκειο δεν το γνώριζα καθόλου.
Ήταν ανακάλυψη της τελευταίας στιγμής, οπότε ήθελε λίγο ψάξιμο παραπάνω. Νομίζω όμως ότι άξιζε τον κόπο. Έμαθα πολλά ψάχνοντας γι' αυτό.


ΥΓ. Μάρκο, δεν ξέρω πως, αλλά ο τίτλος του τραγουδιού που έβαλες, ταίριαξε πολύ στη διάθεση που είχα τώρα το απόγευμα... Το έβαλες και με μεγάλα γράμματα. Όταν το πρωτοείδα, ένιωσα σαν να μου έστειλε μήνυμα το σύμπαν, ένα πράγμα.

[PDE ads]

[xenos]

Κατάλαβα από χθες ποια θα ήταν η αφιέρωση της apri….δεν σας το είπα γιατί δεν ήθελα να κερδίσω ετσι την αφιέρωση της.
θα προτιμούσα να μου αφιερώνει σε ανύποπτο χρόνο …και όχι  μετά από "επιτυχία".

Να προσθέσω  ότι μέχρι πριν λίγα χρόνια…..οι έλληνες βλαχόφωνοι ,ενδιαφερόμενοι να σπουδάσουν στην Ρουμανία…έπρεπε να παρουσιάσουν στις ρουμανικές αρχές   βεβαίωση από τον κοινοτάρχη ότι είναι "βλάχικης καταγωγής.....(χωρις να ειμαι σιγουρος μαλλον θα επρεπε να αναγραφει οτι ειναι ρουμανοβλαχος).

Οι βεβαιώσεις αυτές δίνονταν αφειδώς στους έλληνες βλαχόφωνους  ( αρκετοί βλάχοι ΠΕ-11 έχουν σπουδάσει στην Ρουμανία) και στις περισσότερες των περιπτώσεων χωρίς να γνωρίζουν το παιχνίδι που παίζονταν σε βάρος της ελλάδας από τους ρουμάνους οι οποίοι   προσπαθώντας να εκμεταλλευτούν τους έλληνες βλάχους έθεταν θέμα ύπαρξης ρουμάνικης μειονότητας στην ελλάδα.

Ένας εκ των "συμμάχων" των ρουμάνων ήταν ο βλαχόφωνος έλληνας δημοδιδάσκαλος Διαμαντής.

και για να ειμαι στο θεμα.... ακουστε/δείτε .......μια ωραια βουλγαρα βλαχα ..
(πλακα κανω ,δεν ξερω αν ειναι).

Galena
http://www.youtube.com/watch?v=WcJNB1ijCdw&NR=1

[apri]

Κατάλαβα από χθες ποια θα ήταν η αφιέρωση της apri….δεν σας το είπα γιατί δεν ήθελα να κερδίσω ετσι την αφιέρωση της.
θα προτιμούσα να μου αφιερώνει σε ανύποπτο χρόνο …και όχι  μετά από "επιτυχία".

Έτσι είναι όπως τα λες για τους Ρουμάνους. Με το ζόρι να παρουσιάσουν τους Έλληνες και άλλους

[xenos]

apri....σ ΄ευχαριστω για την αφιερωση ..........για τους ρουμάνους ,ναι  έτσι είναι.

για μας λοιπον τους σαρακατσανους......."λενε"πως το ονομα εχει τις ριζες του απο το μακεδονικο δορυ την σαρισα.

Η σάρισα ήταν αρχαίο όπλο, ένα δόρυ μεγάλου μήκους, το βασικό επιθετικό όπλο της μακεδονικής φάλαγγας
ήταν κατασκευασμένη από σκληρό ξύλο κρανιάς ,δέντρο που αφθονεί στα βουνά της δυτικής Μακεδονίας    φτάνει σε μεγάλο ύψος με ευθύ κορμό, παρέχοντας έτσι δόρατα με μεγάλο μήκος, σχετικά ελαφρά, με σκληρότητα και αντοχή.
Σάρισες ονομάζονταν τα μακεδονικά δόρατα και προ του Φιλίππου, αυτός όμως είναι που επινόησε την αύξηση του μήκους τους και ως εκ τούτου δημιούργησε τη μακεδονική φάλαγγα.

Η λέξη είναι άγνωστης ετυμολογίας  ουτε γνωριζω πως το συνδεουν οι παλιοι σαρακατσανοι. 
σε μενα αρεσει αυτη η "ερμηνεια".......και αυτη  κρατω

εικονα με την μακεδονικη σαρισα.



Μάρθα Φριτζήλα.

Το παιδί και η φλογέρα

Μιά φορά κι έναν καιρό παιδί φτιάχνει φλογέρα
τον είδε η αγάπη του , μιλάει στον αέρα :
- Καρδιά μου δέκα δάχτυλα γιατί ένδεκα οι τρύπες ;
κοιτάζει αυτός τα μάτια της , του ουρανού πλανήτες

Μιά φορά κι έναν καιρό παιδί φτιάχνει φλογέρα
σαν είδε την αγάπη του μιλάει στον αέρα :
- Την τρύπα την ενδέκατη την έχω παραθύρι
ν' ανοίγω κι ο αγέρας σου να μπαίνει με την γύρη.

- Τη φλογέρα να ρουφώ , να μην την φυσάω
να σκάσουνε τα χείλη μου να ζεσταθεί η καρδιά μου

Μια φορά κι έναν καιρό το παιδί και η φλογέρα
σμίξανε τα χείλη τους .
 
http://www.youtube.com/watch?v=o5mlHMp_uxo


 καλό απογευμα

[PDE ads]

[giota8]

πολυ ενδιαφερον και αυτο το αφιερωμα apri μου.
τωρα μαλιστα θα μπορω να λεω στο μπαμπα μου, που αναρωτιοταν παντα, οτι δε φταιω εγω για το χαρακτηρα μου αλλα το οτι γεννηθηκα σαρακατσανα! 

Τριανταφυλλιά (Γυναικείος Σαρακατσάνικος Χορός)

http://www.youtube.com/watch?v=lcMb7aXhoQA

[apri]

[xenos]

πολυ ενδιαφερον και αυτο το αφιερωμα apri μου.
τωρα μαλιστα θα μπορω να λεω στο μπαμπα μου, που αναρωτιοταν παντα, οτι δε φταιω εγω για το χαρακτηρα μου αλλα το οτι γεννηθηκα σαρακατσανα! 

Τριανταφυλλιά (Γυναικείος Σαρακατσάνικος Χορός)

http://www.youtube.com/watch?v=lcMb7aXhoQA

και συ "τσουπρα μ" ..... σαρακατσανα;;

apri οι περισσοτεροι σαρακατσανοι εζησαν .....και βρισκονται στη μακεδονια......ακομη και μεις οι της κεντρικης ελλαδας μεχρι πριν λιγα χρονια .....πηγαινοερχομασταν με τα κοπαδια στη μακεδονια.( εγω δεν το προλαβα).....το κορδελιο στη θεσ/νικη εχει εναν απο τους πιο ζωντανους και πολυπληθείς συλλογους σαρακατσανων.....οχι πως ειναι δειγμα....ετσι για την" ιστορια".
 

[apri]

apri οι περισσοτεροι σαρακατσανοι εζησαν .....και βρισκονται στη μακεδονια......ακομη και μεις οι της κεντρικης ελλαδας μεχρι πριν λιγα χρονια .....πηγαινοερχομασταν με τα κοπαδια στη μακεδονια.( εγω δεν το προλαβα).....το κορδελιο στη θεσ/νικη εχει εναν απο τους πιο ζωντανους και πολυπληθείς συλλογους σαρακατσανων.....οχι πως ειναι δειγμα....ετσι για την" ιστορια".
 

To ότι βρίσκονται στη Μακεδονία πολλοί δεν το αμφισβητώ. Το ίδιο ισχύει και για τους

[apri]

apri πάλι εξαιρετικό το αφιέρωμά σου! Όταν βρεις χρόνο και αν ενδιαφέρεσαι μην αφήσεις εμάς τους καραγκούνηδες παραπονεμένους...

Kara Gün

Η μαύρη μέρα



“Οι καραγκούνηδες χώρισαν απ’ τους γύφτους.   
Τράβηξαν για το χωριό τους, που μόλις υψωνόταν πάνω απ’ το χώμα.
Ούτε ένας καπνός δε στεφάνωνε τις χαμηλές στέγες.
Ούτε μια φωνή δε ζωντάνευε τους μίζερους αυλαγάδες. 
Όλοι -άντρες, γυναίκες και παιδιά- είχαν πάει στο θέρο.

Μέσα στο λυκοφώτισμα,  η ανάρια παρέα τους σερνόταν αμίλητη κι άχαρη. 
Κανένα πρόσχαρο χρώμα πάνω στα ξεραμένα κορμιά.   
Όλοι φορούσαν βαριά σιγκούνια από μαύρο μαλλί,
ξεβαμμένο απ’ τον ήλιο, ποτισμένο απ’ τις βροχές και τους ιδρώτες. 

Καθώς περνούσαν μπροστά απ’ το κονάκι , που ήταν λίγο πιο έξω απ’ το χωριό,
χαιρέτισαν τον αφέντη τους τον τσιφλικά, καμπουριάζοντας το κορμί. 
Άχνα δεν βγήκε απ’ το λαρύγγι τους….

Η γη ήταν χτήμα του τσιφλικά.
Κι οι καραγκούνηδες τη δούλευαν από πατέρα σε παππού,  την πότιζαν με τον ιδρώτα τους, 
για να δίνουν το μισό γέννημα στον αφέντη.”


Aπoσπάσματα από το μυθιστόρημα του Μ. Καραγάτση «Το μπουρίνι» (1935)




Καραγκούνηδες αποκαλούνται οι κάτοικοι των πεδινών τμημάτων του Θεσσαλικού κάμπου   
κυρίως στην Καρδίτσα και σε ορισμένα χωριά των Φαρσάλων και των Τρικάλων.

Η ονομασία τους προέκυψε κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας, 
όταν απασχολούνταν σαν κολίγοι στα τσιφλίκια των τούρκων αφεντάδων.
«Kara Gün» στα τούρκικα σημαίνει «μαύρη μέρα»  ή μεταφορικά «κακή μέρα»,
ενώ ως μια λέξη είναι ένα συχνότατο τουρκικό επώνυμο,  όπως και το Akgün (=άσπρη μέρα).

Να είχαν στο μυαλό τους οι Τούρκοι τα συχνά καλοκαιρινά μπουρίνια,
όταν μαύριζε ο θεσσαλικός ουρανός ή τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης;
Να υπάρχει κάποια άλλη εξήγηση; 
Όσες άλλες ετυμολογίες έχουν προταθεί, όμως, είναι κι αυτές αμφίβολες.

Αυτό για το οποίο δεν υπάρχει καμία αμφιβολία  είναι η ομορφιά της φορεσιάς της Καραγκούνας, 
καθώς παρουσιάζει πρωτοφανή ποικιλία σε φυτικό και ζωικό διάκοσμο 
και διακρίνεται σε επίσημη καλοκαιρινή, επίσημη χειμωνιάτικη, καθημερινή και νυφιάτικη.
Δεν είναι τυχαίο ότι υμνήθηκε στο θρυλικό τραγούδι «Καραγκούνα»
που αποτελεί και έναν από τους κυριότερους χορούς της Θεσσαλίας.

Εσείς όμως δεν θα ακούσετε τραγούδι  για την Καραγκούνα με την αρχοντική της φορεσιά,
αλλά για την Καραγκούνα της καθημερινής σκληρής ζωής  που πάει να πλύνει στο ποτάμι…



ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΑ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΛΥΝΕΙ


http://www.youtube.com/watch?v=qEjPzKVYy58&feature=related


Καραγκούνα πάει να πλύνει
κι ο βοριάς δεν την αφήνει.

Τα ποτάμια παγωμένα
τα νερά κρυσταλλωμένα.


Αστηνε βοριά να πλύνει
και νυφούλα θε' να γίνει.

Να τα πλύνει να τ' απλώσει
να στεγνώσουν πριν νυχτώσει.

Πλεν' την προίκα που 'χει γνέσει
στον καλό της για ν' αρέσει.

Πηγές:
http://gym-mitrop.kar.sch.gr/history.htm
http://www.e-karditsa.gr/culture05.php
http://www.nooz.gr/page.ashx?pid=9&aid=317828

[apri]

Καλησπέρα σε όλους.
Ένα ακόμη αφιέρωμα σε συνέχεια εκείνου της προηγούμενης Δευτέρας, που αφορούσε το κηρύκειο του Ερμή.
 http://www.pde.gr/index.php?topic=4963.26754

Μυθικοί ήρωες
στα χνάρια των σαμάνων



Στο

[apri]

Aρχή του παραμυθιού. Καλησπέρα στην αφεντιά σας. 



Ο νυχτερινός χορός



«Ήταν ένα χειμωνιάτικο βράδυ του Νοέμβρη.
Το ομορφότερο κορίτσι όλων των νησιών, ξεκίνησε να πάει μέχρι την πηγή για να γεμίσει νερό,
όμως καθώς περπατούσε το πόδι της γλίστρησε και το κορίτσι έπεσε στο έδαφος.

Θεώρησε πως είναι κακός οιωνός και όπως σηκώθηκε και κοίταξε γύρω της,
της φάνηκε πως βρισκόταν σε ένα παράξενο και άγνωστο τόπο.
Όλα γύρω της έμοιαζαν να είναι διαφορετικά, λες και κάποιος τα μάγεψε και μεταμορφώθηκαν. 





Σε μικρή σχετικά απόσταση από εκεί που βρισκόταν,
διέκρινε μια μεγάλη συντροφιά μαζεμένη γύρω από μια εκθαμβωτική φωτιά.
Προχώρησε αργά προς το μέρος τους ώσπου βρέθηκε ανάμεσα στην παρέα.
Εκείνοι παρέμειναν σιωπηλοί να την κοιτάζουν και τότε η κοπέλα φοβήθηκε και γύρισε να φύγει μακριά τους,
αλλά δε μπορούσε.

Τότε ένας γοητευτικός νεαρός που έμοιαζε με πρίγκιπα,
όπως φορούσε τον κατακόκκινο μανδύα του και μια χρυσαφένια κορδέλα στα μακριά ξανθά μαλλιά του,
την πλησίασε και της ζήτησε να χορέψει μαζί του.
"Είναι πολύ ανόητο εκ μέρους σας, κύριε, να μου ζητάτε να χορέψουμε", του είπε, 
"δεν υπάρχει καθόλου μουσική."

Τότε εκείνος, σήκωσε το χέρι του ζωγραφίζοντας ένα σημάδι στον αέρα
και από την μεγάλη συντροφιά που καθόταν γύρω από τη φωτιά
ξεκίνησε η πιο γλυκιά μουσική που είχε ακούσει.



http://www.youtube.com/watch?v=4sfhbm0xNOc&feature=related



Ο νεαρός άντρας πήρε το χέρι της και χόρευαν και στροβιλίζονταν
ώσπου το φεγγάρι και τα αστέρια χάθηκαν από τον ουρανό.
Ένιωθε σαν να πετούσε στον αέρα
και τίποτα στον κόσμο δεν είχε σημασία πια
εκτός από τη γλυκιά μουσική και το χορό με τον νεαρό πανέμορφο άντρα.

Όταν τελείωσε ο χορός, ο νεαρός άντρας την ευχαρίστησε και την κάλεσε να δειπνήσει μαζί τους.
Τότε είδε ένα άνοιγμα στο έδαφος με σκαλοπάτια που έμοιαζαν να αιωρούνται στον αέρα.
Ο νεαρός άντρας που φαίνεται πως ήταν ο βασιλιάς ανάμεσα τους,
την οδήγησε κάτω από το έδαφος και η συντροφιά τους ακολούθησε. 
Κατέβηκαν αρκετά σκαλοπάτια και στο τέλος αντίκρισε μια τεράστια αίθουσα,
λαμπερή και πανέμορφη φτιαγμένη με χρυσό και ασήμι και πολλά φώτα τριγύρω.
Στο κέντρο της αίθουσας υπήρχε ένα μεγάλο τραπέζι στρωμένο με όλου του κόσμου τις λιχουδιές
και βαθύ κόκκινο κρασί μέσα σε χρυσές κούπες και κανάτες.

Κάθισε στο τραπέζι και όλοι την πίεζαν να φάει από τις λιχουδιές και να γευτεί το κρασί.
Όπως ήταν εξαντλημένη μετά το χορό η νεαρή κοπέλα,
πήρε στα χέρια της τη χρυσή κούπα με το αρωματικό κόκκινο κρασί που της πρόσφερε ο νεαρός πρίγκιπας
και την έφερε στα χείλια της για να πιει. 
Τότε ένας άντρας την πλησίασε και της ψιθύρισε πολύ σιγανά:
«Μη φας και μη πιεις τίποτα, αν θέλεις να ξαναδείς το σπίτι σου"
Η κοπέλα ταράχτηκε με αυτό που άκουσε, άφησε στο τραπέζι την κούπα και αρνήθηκε να πιει.

Τότε η συντροφιά άρχισε να θυμώνει και μεγάλος θόρυβος άρχισε να ακούγεται.
Ένας άγριος σκοτεινός άντρας σηκώθηκε από τη θέση του και της είπε:
"Όποιος έρχεται μαζί μας πρέπει και να πίνει μαζί μας." 
Την άρπαξε από το χέρι και της έβαλε την κούπα με το κρασί στα χείλη τόσο βίαια που η κοπέλα κατατρόμαξε.

Μα στο λεπτό ένας κοκκινομάλλης άντρας έτρεξε κοντά της
και την ελευθέρωσε από τη δυνατή λαβή του άγριου άντρα.
"Είσαι ασφαλής προς το παρόν," της είπε.
"Πάρε αυτό το βότανο και κράτα το στα χέρια σου μέχρι να φτάσεις στο σπίτι σου και κανείς δε θα σου κάνει κακό."
Και της έδωσε ένα κλαδί από ένα φυτό που ήταν γνωστό σαν Ather-Luss.
 Η κοπέλα πήρε το κλαδί κι άρχισε να τρέχει όσο πιο γρήγορα μπορούσε μέσα στη σκοτεινή νύχτα,
όμως όλη την ώρα άκουγε πίσω της βήματα να την καταδιώκουν.

Στο τέλος, αφού έφτασε στο σπίτι της, μπήκε μέσα και ασφάλισε την πόρτα πίσω της.
Την ώρα που ξάπλωνε στο κρεβάτι της, άκουσε βουητό μεγάλο από έξω και μια φωνή να την καλεί: 
"Η δύναμη που είχαμε επάνω σου χάθηκε εξαιτίας της μαγείας του βοτανιού,
όμως όταν χορέψεις ξανά με τη μουσική μας στο λόφο,
τότε θα μείνεις μαζί μας για πάντα και τίποτα δε θα μπορεί να το εμποδίσει να συμβεί."

Παρ' όλα αυτά, η κοπέλα κράτησε το μαγικό κλαδί σε ασφαλές σημείο
και οι νεράιδες δεν την ενόχλησαν ξανά.
Όμως πέρασε πάρα πολύς καιρός μέχρι να πάψει να ακούει στα αυτιά της την υπέροχη μουσική
που την έκανε να χορεύει με τον όμορφο πρίγκιπα στο νεραϊδότοπο,
εκείνο το βράδυ του Νοέμβρη…»



Παραδοσιακό ιρλανδικό παραμύθι

[apri]

Και άλλο ένα τραγούδι του Μάρκου μαζί με τις σχολικές του αναμνήσεις
που ξεκινούν από το μακρινό σχολικό έτος 1909-1910...
Καλό βράδυ.

Ήμουν μάγκας μια φορά




“Πέντε χρονώ (1909), µ’ έστειλε ο πατέρας σχολείο.
Από το υστέρηµα του µ’ αγόρασε ποδιά.
Ετότες φορήγαµε ποδιές. Αλατζαδένιες. Υπήρχαν και τα ντρίλια.
Κι ήµαστε όλα τα παιδιά µια κοψιά. Λόγω στολής.

Τα γράµµατα τ’ αγάπησα, τα ‘παιρνα στον αέρα.
Επήγα στο σχολείο. Ξύλινα θρανία. Κι ένας πίνακας.
Κιµωλίες µε το δελτίο, πιο ακριβές κι απ’ το γαρούφαλο.

[apri]

Όπως είχα πει και προχθές, για σήμερα ετοίμασα ένα αφιέρωμα με αφορμή
άλλη μια μελανή σελίδα της ελληνικής ιστορίας.
Αναφέρομαι στη δολοφονία του Καποδίστρια, που συνέβη στα πρώτα βήματα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους
και εν πολλοίς, προδιέγραψε και τη μετέπειτα πορεία του κράτους,
αλλά δυστυχώς, και το πρότυπο της πολιτικής ζωής που επικράτησε.
Και μπορεί να πέρασαν πολλά χρόνια από τότε, αλλά η αγωνία του ανθρώπου αυτού που έβλεπε πάντα πολύ πιο μπροστά από τους συγχρόνους του παραμένει τραγικά επίκαιρη:
«Σήμερα είμαστε περικυκλωμένοι από το σκοτάδι
και μετράω τις μέρες για να γνωρίσω αν μέλλουμε σαν κράτος να ζήσουμε αύριο!..»

Ο εντιμότατος κόμης
Capo d' Istria



«Ο κόμης Καποδίστριας είναι μία από τις πιο εξέχουσες και αξιοπρόσεκτες φυσιογνωμίες
που συναντά κανείς στα συνέδρια, όπως και σε αυτό του Aachen.
Με μαύρα μάτια, που σε εντυπωσιάζουν συγκλονιστικά,
 με ευχάριστο χαμόγελο γεμάτο γλυκύτητα και ευγένεια,
με καλλίγραμμη μύτη, καθαρά ελληνική,
με χλωμό δέρμα προσώπου και γκρίζα μαλλιά,
αρκετά υψηλός, με αριστοκρατική εμφάνιση και με γοητευτικό τόνο φωνής.
Όταν ομιλεί αναγκάζει και τον πιο αδιάφορο συνομιλητή του,
και τους πολιτικούς του αντιπάλους, να τον προσέξουν...
Τέλος, εάν το «καλός καγαθός» αποτελεί το βαθύτερο πιστεύω του,
οι ιδιότητες αυτές συνυπάρχουν στον χαρακτήρα του,
όπως τις περιγράφει ο Πλάτων και όπως τις αναζητά η σύγχρονη εποχή μας»
(O. Hoetzsch)


Sir Thomas Lawrence «Κόμης Ιωάννης Καποδίστριας» (1818-19),

[aeee]

Σαν Σήμερα...........



 Διεθνής Ημέρα Μη