Μουσικά αφιερώματα

[apri]

Τα κύματα της γης




«Κινήθη δ᾽ ἀγορὴ φὴ κύματα μακρὰ θαλάσσης
πόντου Ἰκαρίοιο, τὰ μὲν τ᾽ Εὖρός τε Νότος τε
ὤρορ᾽ ἐπαΐξας πατρὸς Διὸς ἐκ νεφελάων·

ὡς δ᾽ ὅτε κινήσῃ Ζέφυρος βαθὺ λήϊον ἐλθών,
λάβρος ἐπαιγίζων, ἐπὶ τ᾽ ἠμύει ἀσταχύεσσιν,
ὣς τῶν πᾶσ᾽ ἀγορὴ κινήθη……»



(=Όλη κινήθη η σύνοδος σαν του Ικαρίου Πόντου τ’ αγριεμένα κύματα
που ο Νότος με τον Εύρο από τα νέφη του πατέρα Δία ορμώντας, τα σηκώνουν∙

ή όπως το βαθύ σπαρτό μ’ όλα τα στάχυα κλίνει,
αν έλθει ξάφνου Ζέφυρος σφοδρός να το κινήση,
όμοια κινήθ’ η σύνοδος…)


Ομήρου "Ιλιάδα" (

[PDE ads]

[apri]

Unforgettable



Η Natalie Cole σε  ένα  «ντουέτο» με τον αξέχαστο πατέρα της Nat King Cole,
το οποίο μόνο η τεχνολογία θα μπορούσε να επιτρέψει…το 1992.

http://www.youtube.com/watch?v=THnGZuN0RbE



Robert Cornelius, (1809-1893), Φιλαδέλφεια, 1839.


Το πρώτο πορτρέτο στην ιστορία της φωτογραφίας, που δεν ξεχάστηκε ποτέ.
Τραβήχτηκε από τον ίδιο το φωτογράφο, τον Ολλανδό Robert Cornelius
έξω από το κατάστημά του στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ.

[apri]

Το αφιέρωμα που ακολουθεί, γίνεται με αφορμή τη σημερινή ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Αρμενίων
και την αντίστοιχη ημέρα για τους Ποντίους στις 19 Μαΐου.



Η ομάδα με το γράμμα «Π»



Στην πόλη Μερζιφούντα στη

[apri]

Και άλλη μια ανάρτηση για σήμερα,
ειδικά αφιερωμένη στους ποδοσφαιρόφιλους της παρέας με αφορμή το σημερινό αγώνα που είναι εν εξελίξει.



ΗΑΚΑ



«Το ποδόσφαιρο είναι πόλεμος»

Ρίνους Μίχελς
(ο επονομαζόμενος και «Στρατηγός», προπονητής της Εθνικής Ολλανδίας
που δεν µπόρεσε να την οδηγήσει σε νίκη επί της Γερµανίας στο Παγκόσµιο Κύπελλο του 1974)





Οι αθλητικοί αγώνες, κυρίως οι ποδοσφαιρικοί
λέγεται πως δίνουν τη δυνατότητα στους φιλάθλους
να αισθανθούν την εμπειρία της πολεμικής αναμέτρησης -σχεδόν- αναίμακτα,
να πάρουν εκδίκηση για παλιότερη ήττα ανώδυνα,
διαγράφοντας εύκολα από τη μνήμη τις κακές στιγμές του παρελθόντος.

Από αυτήν την άποψη καταλαβαίνει κανείς γιατί όταν οι Ολλανδοί έγιναν πρωταθλητές Ευρώπης το 1988
παίρνοντας εκδίκηση για την οδυνηρή ήττα τους στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974,
στους δρόµους της Ολλανδίας χόρευαν περισσότεροι άνθρωποι
από την ηµέρα που τελείωσε ο

[PDE ads]

[apri]

«Όλα καλά κι όλα ωραία…»


http://www.youtube.com/watch?v=7l1ybvKzNLw&feature=related





 «Τα κατά συνθήκην ψεύδη που μας έφεραν έως εδώ ήταν πολλά.
……Δημιουργούσαν οι ίδιοι μια παθολογία
και ύστερα ζητούσαν ευθύνες απ’ τον λαό, σαν να την είχε δημιουργήσει εκείνος.

Χρησιμοποίησαν κατά κόρον την προπαγάνδα τους,
ώστε να καταστήσουν έναν ολόκληρο λαό ενοχικόν και να τον τιμωρούν στη συνέχεια κατά το δοκούν.
Ψέματα διαρκώς. Άγρια ψέματα. Και συκοφαντίες. Και εκμαυλισμός.
Ένα συνεχές διαίρει τον λαό και βασίλευε στα κομμάτια του.


….Όχι μόνον δεν έχουμε τίποτε άλλο να μας πάρουνε,
αλλά πρέπει να διεκδικήσουμε την επιστροφή των κλεμμένων, των δικών μας «Ελγινείων»:
του οκτάωρου, της ασφάλισης, της αξιοπρέπειας, του αυτοσεβασμού,
του πολιτισμού της εργασίας,
της εθνικής κυριαρχίας, της ίδιας μας της ψυχής.

Δεν μπορεί να ζει ο άνθρωπος χωρίς την ελπίδα.
Δεν μπορούμε να παραδώσουμε Ελλάδα μικρότερη απ’ όσην ελάβαμε...»




Αποσπάσματα από το σημερινό άρθρο του Στάθη
http://www.enikos.gr/stathis/37609,To_yema_exei_konta_podaria_(oso_ki_an_.html

[apri]

Maria Elena



Ένα τραγούδι που γράφτηκε από τον Lorenzo Barcelata το 1932
για τη Maria Elena, σύζυγο του Μεξικανού Προέδρου, Emilio Portes Gil.


Ακούστε το στην ορχηστρική του μορφή από τους Los Indios Tabajaras το 1962
http://www.youtube.com/watch?v=014o4NZlnQU

και με στίχους, ερμηνευμένο από τη Cesaria Evora
http://www.youtube.com/watch?v=zhpK8yZQTjs




Basilica de Nuestra Senora de Guanajuato, Mexico

[apri]

Eroica


Στα χρόνια, ίσως στις μέρες που ζούμε
φαίνεται να γράφονται οι τελευταίες γραμμές σε άλλο ένα κεφάλαιο της Ιστορίας.
Ξεκίνησε πριν από 180 χρόνια με τη γέννηση ενός κράτους αρχοντοχωριάτικου και κομματοκρατούμενου,
που στο σύνταγμά του υποσχόταν στους πολίτες του ελευθερία και αξιοπρέπεια,
αλλά το πατριαρχικό του πνεύμα δυσκολευόταν διαχρονικά να τις ανεχθεί.

Οι εικόνες που θα δείτε
είναι από τις σελίδες των βιβλίων που εντυπώνονται στη μνήμη,
γιατί γεμίζουν με την πεμπτουσία του ρεμβασμού κάποιων ανθρώπων.
Κι αυτός είναι τελικά που θρέφει την ψυχή μας, όπως κι αν τη σμιλεύει ο χρόνος που περνά…


http://www.youtube.com/watch?v=B8SGza09naE




«Τι τα θέλεις;
Τρεφόμαστε από την πεμπτουσία του ρεμβασμού των άλλων,
όλοι εμείς τα παράσιτα της ζωής...».


Κοσμάς Πολίτης «Ερόικα» (1938)



 

[apri]

"Aν βγουν αλήθεια"




Στίχοι & Mουσική : Αττίκ (Κλέων Τριανταφύλλου)
Ερμηνεία: Δανάη Στρατηγοπούλου
Πιάνο: Μίμης Πλέσσας


http://www.youtube.com/watch?v=jEcpJhsfYt4&feature=related



Μου είπες φεύγω και σ' αφήνω
πουλί ελεύθερο θα γίνω
γιά νά βρω σ' άλλην αγκαλιά
άλλη φωλιά, γλυκύτερα φιλιά
 
Μα 'γω σου είπα ο καϋμένος
θα μετανοιώσεις ορισμένως
αγάπες ψεύτικες θα βρεις
μα δε μπορείς τέτοια καρδιά να βρεις
 
Αν βγουν αλήθεια
όσα νομίζεις παραμύθια
αν δυστυχήσεις
την πόρτα μου έλα να χτυπήσεις
 
θα στην ανοίξω
και θα σε κλείσω
στο στήθος μου χωρίς ντροπή
κι ο κόσμος ό,τι θέλει ας πει
 
Μου 'παν πως τώρα ευτυχισμένη
μέσ' τα διαμάντια βουτηγμένη
αγάπη ψεύτικη κερνάς
κι όπου περνάς πλανιέσαι και πλανάς
 
Σαν είν' η αγάπη πουλημένη
δυό βγαίνουν πάντα γελασμένοι
Θα 'ρθει στιγμή να βαρεθείς
και τότε ευθύς εμέ θα θυμηθείς



ΥΓ. Ο Αττίκ αναφέρει στην παρτιτούρα του ότι το έγραψε για την εντυπωσιακή ηθοποιό Μαρίκα Φιλιππίδου,
που ήταν και η δεύτερη γυναίκα του.
Μεγάλος έρωτας με ατυχή κατάληξη, καθώς τέσσερα χρόνια μετά το γάμο τους, δηλ. το 1914,
η Φιλιππίδου τον εγκατέλειψε και παντρεύτηκε το Σταμάτη Μερκούρη (παιδί τους η Μελίνα Μερκούρη),
γεγονός που πλήγωσε βαθειά τον Αττίκ.

Μάλιστα, κάποιο βράδυ η Φιλιππίδου με τον νέο σύζυγό της, τον ίλαρχο Σταμάτη Μερκούρη, εμφανίστηκε στη Μάντρα
και το κοινό, περιπαιχτικά, άρχισε να ζητά το "Είδα Μάτια", που ήταν γραμμένο για εκείνην.
Ο Αττίκ αποσύρθηκε πικραμένος και μετά από 10 λεπτά, αφού αυτοσχεδίασε,
επέστρεψε και έπαιξε το "Ζητάτε να σας πω" ως απάντηση.

[adigoni]

Παύλος Νιρβάνας, Ακουαρέλλα

Μπόρα δροσάτη του Μαγιού με το τρελό χαλάζι
ειν' η βροντή σου χάιδεμα κι η αστραπή σου νάζι
και τα λευκά σπιτόπουλα, στον έρμο γιαλόν όξω,
ο Μάης μ' ένα ουράνιο τα στεφανώνει τόξο




May Song (Cancion de Mayo) - http://www.youtube.com/watch?v=0xAr8j4Zq3g

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ

[apri]

Η ΜΙΚΡΗ ΕΛΠΙΔΑ



« Δὲν εἶχε ἀλλάξει διόλου πρὸς τὸ καλύτερο ἡ ζωή μας ὕστερ᾿ ἀπὸ τὸν πόλεμο.
Ὅλα εἶναι τὰ ἴδια σὰν καὶ πρίν.

Κι ὅμως εἶχε ἐλπίσει κι αὐτός, ὅπως εἶχαν ἐλπίσει ἑκατομμύρια ἄνθρωποι σ᾿ ὅλη τὴ γῆ,
πῶς ὕστερ᾿ ἀπὸ τὸν πόλεμο, ὕστερ᾿ ἀπὸ τόσο αἷμα ποὺ χύθηκε, κάτι θ᾿ ἄλλαζε.
Πὼς θἀρχόταν ἡ εἰρήνη, πὼς ὁ ἐφιάλτης τοῦ πολέμου δὲ θὰ ἴσκιωνε πιὰ τὴ γῆ μας,
πὼς δὲ θὰ γίνονταν τώρα αὐτοκτονίες γιὰ οἰκονομικοὺς λόγους, πὼς...

Σουρούπωνε. Μερικὰ φῶτα εἶχαν ἀνάψει κιόλας στὰ μαγαζιὰ ἀντίκρυ.
 Στὸ καφενεῖο δὲν εἴχανε ἀνάψει ἀκόμα τὰ φῶτα. Τοῦ ἄρεσε ἔτσι τὸ ἡμίφως.
Σκέφτηκε τὴ σύγχυση ποὺ ἐπικρατεῖ στὸν κόσμο μας σήμερα.
Σύγχυση στὸν τομέα τῶν ἰδεῶν, σύγχυση στὸν κοινωνικὸ τομέα, σύγχυση...

Δὲν ἔφταιγε ἡ ἐφημερίδα ποὺ ἔκανε τώρα αὐτὲς τὶς σκέψεις.
Τὰ σκεφτότανε ὅλα αὐτὰ τὸν τελευταῖο καιρό, πότε μὲ λιγότερη, πότε μὲ περισσότερη ἔνταση.

Σκεφτότανε τὸ σκοτεινὸ πρόσωπο τῆς ζωῆς.
Τὴν εἰρήνη, τὴ βαθιὰ τούτη λαχτάρα, ποὺ κρέμεται ἀπὸ μιὰ κλωστή.
Σκεφτότανε τὴ φτώχεια, τὴν ἀθλιότητα.
Σκεφτότανε τὸ φόβο ποὺ ἔχει μπεῖ στὶς καρδιές.

Στὸν καθρέφτη, δίπλα του, εἶδε τὸ πρόσωπό του. Ἕνα πολὺ συνηθισμένο πρόσωπο.
Τίποτα δὲ μαρτυροῦσε τὴν ταραχὴ ποὺ εἶχε μέσα του.
Εἶχε πολεμήσει κι αὐτὸς στὸν τελευταῖο πόλεμο. Καὶ εἶχε ἐλπίσει.
Μὰ τώρα ἤτανε πιὰ χωρὶς ἐλπίδα.
Ναί, δὲ φοβότανε νὰ τὸ ὁμολογήσει στὸν ἑαυτό του πῶς ἤτανε χωρὶς ἐλπίδα.

Μιὰ σειρὰ ἀπὸ διαψεύσεις ἐλπίδων ἦταν ἡ ζωή του.
Εἶχε ἐλπίσει τότε...Εἶχε ἐλπίσει ὕστερα...…..

Ξανάριξε μιὰ ματιὰ στὴν ἐφημερίδα: ἡ Ἰνδοκίνα, ἡ «Κοσμικὴ Κίνησις»,
 τὸ ρεσιτὰλ πιάνου, οἱ δυὸ αὐτοκτονίες γιὰ οἰκονομικοὺς λόγους, οἱ «Μικρὲς Ἀγγελίες»...

…..Ἔβγαλε τὴν ἀτζέντα του, ἔκοψε ἕνα φύλλο κι ἔγραψε μὲ τὸ μολύβι του:
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ

Ὕστερα πρόσθεσε τὸ ὄνομά του καὶ τὴ διεύθυνσή του. Φώναξε τὸ γκαρσόνι.
 Ἤθελε νὰ πληρώσει, νὰ πάει κατευθείαν στὴν ἐφημερίδα, νὰ δώσει τὴν ἀγγελία του,
νὰ παρακαλέσει,
νὰ ἐπιμείνει νὰ μπεῖ ὁπωσδήποτε στὸ αὐριανὸ φύλλο.»


Από το διήγημα του Αντώνη Σαμαράκη «Ζητείται ελπίς» (1954)




 «Άνυδρο το χώμα μέσα στην καρδιά μου
κι η Ελπίδα βρόχινο νερό…»




Στίχοι-Μουσική: Δημήτρης Αποστολάκης
Ερμηνεία: Χαΐνηδες

http://www.youtube.com/watch?v=xsb4tAHUABw

[apri]

Για τον Θανάση

[apri]

Δυο τραγούδια για σήμερα από τους Ξυλούρηδες.

Το πρώτο...


«Την καρδιά σου»



http://www.youtube.com/watch?v=Rq-tqfmZlFM




 

Στίχοι: Κώστας Καρυωτάκης
Μουσική: Λουκάς Θάνου
Ερμηνεία: Νίκος Ξυλούρης

 
Την καρδιά σου σε κύκλο διπλό να την κλείσεις
Σε κύκλο από φλόγα, σε κύκλο από πάγο
Και στα χείλη ν' ανθίζει πικρό χαμογέλιο
Ακούγοντας τον κρύφιο παθών τον Ιάγο

Ότι εζήτησες να 'ναι μακριά σου, μακριά σου
Κρυφά κι από 'σένα να το'χεις βαθιά σου
Στους μεγάλους τους δρόμους να φεύγεις αλήτης
Και να 'σαι εσύ η σκιά της σκιάς σου

Τη φλόγα να κρύβεις κι απ' τον αδερφό σου
Ηφαίστειο αναμμένο ώσπου να γένει
Και μια νύχτα η θύελλα που κρύβεις εντός σου
Να σε βρει σα φύλλο ξερό που το σέρνει

[apri]

Και το δεύτερο από τον αδελφό του, τον Ψαραντώνη...



«Πέτρα βουβή»



«Πέτρα βουβή στο βορινό πως νταγιαντίζεις πες μου
το ξεροβόρι του χιονιά, την όργητα τ' ανέμου.
Κι οι πέτρες δεν την έχουνε την τόση αμοναξιά μου
γιατί είδα μια κι είχε αγκαλιά τη ρίζα τ' ασφεντάμου.»


http://www.youtube.com/watch?v=XHNjn328IIk&feature=related



 


«Διότι οι ήσσονες είναι το μείζον.
Ο φοβερός και τρομερός λαός που πήρε το όνομά του απ’ τις πέτρες*,
λες και ήξερε ότι αιώνες μετά, με πετραδάκια-ψήφους θα εξέφραζε τη θέλησή του, τη δύναμή του
- ένα τουλάχιστον θαυμαστό πρωθύστερο…

...Όλοι θα ρίξουμε τις λέξεις μας, ο καθένας τη δική του, στην κάλπη.
Είθε αυτήν τη φορά η φράση που θα σχηματισθεί από τις λέξεις μας
να περιέχει την ελευθερία, την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισονομία, την ελπίδα,
το ήθος, την εθνική ανεξαρτησία, τη λαϊκή κυριαρχία, την αξιοπρέπεια των ανθρώπων.»



Από το σημερινό άρθρο του Στάθη
( http://www.enikos.gr/stathis/40270,O_ka8eis_kai_h_yyxh_toy_(en_prokeimenw_h.html )





* Σημείωση: Ο Στάθης αναφέρεται στην άποψη που εκφράζεται στη «

[domenica]

Καλημέρα  να έχετε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο !!!!



"Ballet of the Unhatched Chicks" - Victor Hartmann


Αφορμή για τη σημερινή μου μουσική επιλογή, η παγκόσμια πρεμιέρα του αγαπημένου κλασικού έργου Pictures at an Exhibition του Modest Mussorgsky (σε ενορχήστρωση Ravel) στις 03/05/1923, στο Παρίσι.

Αντιγράφω απόσπασμα από  σχετικό κείμενο του Γιώργου Θυμή:

"Οι μουσικές εικόνες του Mussorgsky είχαν για αφορμή μία έκθεση ζωγραφικής του Victor Hartmann, που ήταν επιστήθιος φίλος του συνθέτη. Ο Mussorgsky συνέθεσε το έργο για πιάνο μέσα σε διάστημα 3 εβδομάδων, τον Ιούνιο του 1874. Το 1922 όμως ο Ravel, μετά από παραγγελία του Ρώσου μαέστρου Sergiu Koussevitsky, ενορχήστρωσε το έργο που πρωτοπαίχθηκε τον Μάη του 1923 στο Παρίσι.
Το έργο αρχίζει με ένα τυπικό μοτίβο στην τρομπέτα, που χαρακτηρίζει το περιδιάβασμα που κάνει ο συνθέτης μέσα στην αίθουσα της έκθεσης και που χρησιμεύει σαν συνδετικός κρίκος μεταξύ των διαφόρων πινάκων. "

Για όσους επιθυμείτε να διαβάσετε περισσότερα και να δείτε τους πίνακες του ζωγράφου που έχουν διασωθεί :
http://en.wikipedia.org/wiki/Pictures_at_an_Exhibition

Picture at an Exhibition - Modest Mussorgsky