0 μέλη και 5 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Δεν συμφωνώ όμως ότι δεν σχετίζονται με το "βουλομένους λέγειν". Εμένα μου φαίνεται ότι κατά κάποιον τρόπο και οι δυο κατηγορίες ομιλητών αποτελούν τμήματα των "βουλομένων λέγειν".Αυτό που καταλαβαίνω, δηλαδή, είναι ότι από όσους θέλουν να μιλήσουν, λόγω της αρνητικής υποδοχής της αντίθετης άποψης, άλλοι τελικά δεν κατορθώνουν να μιλήσουν και έτσι δεν καταθέτουν τις όποιες χρήσιμες απόψεις έχουν και άλλοι αναγκάζονται να αλλάξουν στην πορεία άποψη και να προσαρμοστούν στην επικρατούσα.Καλό βράδυ
ἔστιν δ’ ἁμαρτάνειν μὲν βουλομένων τὸ συναναγκάζειν τὸν παριόνθ’ ἃ βούλεσθε λέγειν, βουλευομένων δ’ἀκούσαντας ἃ γιγνώσκει σκοπεῖν, κἄν τι καλῶς ἔχῃ, χρῆσθαι ποιό ειναι το υποκειμενο της μετοχης ακουσαντας;
Για μένα, το υποκ. της μτχ. ἀκούσαντας είναι το εννοούμενο ὑμᾶς, όπως και των απαρ. συναναγκάζειν, σκοπεῖν και χρῆσθαι.
ενώ ίδιον των ανθρώπων που διαβουλεύονται σωστά, είναι να εξετάζουν, αφού ακούσουν, την άποψη κάποιου."
Εμένα, αυτό που περιγράφει ο Δημοσθένης ως τρόπο συζήτησης στην Εκκλησία του Δήμου (κωλύειν τοὺς βουλομένους λέγειν/συναναγκάζειν τὸν παριόνθ’ ἃ βούλεσθε λέγειν), μου θυμίζει τον τρόπο που γίνονται οι συζητήσεις στα τηλεοπτικά παράθυρα. Αχ, βρε Δημοσθένη... Στα παλιά τους τα παπούτσια σε έγραψαν.
2 μεταρυθμιστικές προσπαθειες στην νεα Ρωμη.Η 1η ειναι αυτή των Γρακχων ( στην οικονομια) Η 2η ειναι του Ιουλιανου του παραβάτη ή αποστάτη.και οι 2 προσπαθειες επεσαν στον κενο.