0 μέλη και 5 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Και ένα άλλο παράδειγμα από τον Ξενοφώντα (http://www.greek-language.gr/greekLang/ancient_greek/tools/corpora/anthology/content.html?m=1&t=469):8.7.22] ..... εἰ μὲν οὖν οὕτως ἔχει ταῦτα ὥσπερ ἐγὼ οἴομαι καὶ ἡ ψυχὴ καταλείπει τὸ σῶμα,καὶ τὴν ἐμὴν ψυχὴν καταιδούμενοι ποιεῖτε ἃ ἐγὼ δέομαι· (=αν λοιπόν αυτά συμβαίνουν έτσι, όπως εγώ πιστεύω, και η ψυχή εγκαταλείπει το σώμα, τότε να κάνετε όσα σας παρακαλώ από σεβασμό στην ψυχή μου)Η πρόταση θα μπορούσε να είναι απευθείας "ει μεν, ώσπερ εγώ οίομαι, η ψυχή καταλείπει το σώμα......"
Πάντως, είναι χρήσιμο να προσέξει κανείς ότι τα ὡς, ὥσπερ, που τα ονομάζουμε συνήθως τροπικά, πολύ συχνά δεν εκφράζουν τρόπο, αλλά αναφέρονται σε γεγονότα ή καταστάσεις, κυρίως σε προτάσεις που δεν χρησιμοποιούνται στερεότυπα ως παρενθετικές, οπότε γίνεται παραβολή δύο γεγονότων ή καταστάσεων, έστω και χωρίς την παρουσία δεικτικού στην κύρια πρόταση. Διαβάζω τώρα παραδείγματα τέτοιων αναφορικών προτάσεων, στις οποίες η καθαρά τροπική σημασία απουσιάζει πλήρως από τα εισαγωγικά τους. Αναφέρω μόνο δύο: Θουκυδ. V, 39, 3 οἱ δὲ Βοιωτοὶ οὐκ ἔφασαν ἀποδώσειν, ἢν μὴ σφίσι ξυμμαχίαν ἰδίαν ποιήσωνται ὥσπερ Ἀθηναίοις (ενν. ξυμμαχίαν ἰδίαν ἐποιήσαντο)· Θουκυδ. ΙΙ, 47, 2 Πελοποννήσιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι τὰ δύο μέρη ὥσπερ καὶ τὸ πρῶτον (ενν. ἐποίησαν) ἐσέβαλον ἐς τὴν Ἀττικήν
Πάντως, είναι χρήσιμο να προσέξει κανείς ότι τα ὡς, ὥσπερ, που τα ονομάζουμε συνήθως τροπικά, πολύ συχνά δεν εκφράζουν τρόπο, αλλά αναφέρονται σε γεγονότα ή καταστάσεις, κυρίως σε προτάσεις που δεν χρησιμοποιούνται στερεότυπα ως παρενθετικές, οπότε γίνεται παραβολή δύο γεγονότων ή καταστάσεων, έστω και χωρίς την παρουσία δεικτικού στην κύρια πρόταση. Διαβάζω τώρα παραδείγματα τέτοιων αναφορικών προτάσεων, στις οποίες η καθαρά τροπική σημασία απουσιάζει πλήρως από τα εισαγωγικά τους. Αναφέρω μόνο δύο: Θουκυδ. V, 39, 3 οἱ δὲ Βοιωτοὶ οὐκ ἔφασαν ἀποδώσειν, ἢν μὴ σφίσι ξυμμαχίαν ἰδίαν ποιήσωνται ὥσπερ Ἀθηναίοις (ενν. ξυμμαχίαν ἰδίαν ἐποιήσαντο)· Θουκυδ. ΙΙ, 47, 2 Πελοποννήσιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι τὰ δύο μέρη ὥσπερ καὶ τὸ πρῶτον (ενν. ἐποίησαν) ἐσέβαλον ἐς τὴν Ἀττικήν.
Αυτές τις προτάσεις που ανέφερες, με τις οποίες γίνεται παραβολή καταστάσεων χωρίς το όπως να έχει τροπική σημασία, πώς θα τις χαρακτηρίσουμε, παρενθετικές ή παραβολικές;
Όχι, δεν είναι τελικές, γιατί ο ομιλητής δεν θεωρεί αληθές το περιεχόμενό τους, αλλά υποθετικό.Το "ώσπερ τιμωρησόμενοι" σημαίνει "λες και επρόκειτο να τιμωρήσουν ή σαν να επρόκειτο να τιμωρήσουν".Τέτοιες μετοχές τις χαρακτηρίζουν ως αιτιολογικές υποθετικής/ψευδούς αιτιολογίας ή ως υποθετικές που δείχνουν παρομοίωση.
Πελοποννήσιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι τὰ δύο μέρη ὥσπερ καὶ τὸ πρῶτον [/i](ενν. ἐποίησαν) ἐσέβαλον ἐς τὴν Ἀττικήν.
Τὸ μὲν γὰρ πέρας ὡς ἂν ὁ δαίμων βουληθῇ πάντων γίγνεται: ισχύει και για τις αναφορικές παραβολικές ότι παίρνουν την θέση του προσδιοριζόμενου όρου; Εδώ, δηλαδή, μπορούμε να πούμε ότι η πρόταση λειτουργεί ως επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου, κατά παράλειψη του ούτως; (Την πρόταση την έχω δει και με κόμμα και χωρίς)
Είναι λάθος να εννοήσουμε ρήμα ἐσέβαλον;