0 μέλη και 8 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Όταν το κατ’ αιτιατική αντικείμενο είναι σύστοιχο, π.χ. γράφομαί τινος χρήματα, χαρακτηρίζεται άμεσο;
Δεν βλέπω να υπάρχει σύστοιχο αντικείμενο στο παράδειγμά σου. Τα "χρήματα" δεν είναι ομόρριζο του ρήματος.
Τα Συντακτικά αναφέρουν ότι, όταν το σύστοιχο αντικείμενο παραλείπεται και τίθεται σε αιτιατική το όνομα το οποίο, αν υπήρχε το σύστοιχο αντικείμενο, θα ετίθετο σε γενική ως ετερόπτωτος προσδιορισμός αυτού, η αιτιατική είναι ιδιόρρυθμο σύστοιχο αντικείμενο, π.χ. νικώ ναυμαχίαν = νικώ νίκην ναυμαχίας, αγωνίζομαι στάδιον = αγωνίζομαι αγώνα σταδίου, πρεσβεύω την ειρήνην = πρεσβεύω πρεσβείαν ειρήνης . Σύμφωνα με αυτά θεώρησα ότι και το γράφομαι χρήματα ισοδυναμεί με γράφομαι γραφήν χρημάτων. Εσύ με τι από τα δύο δεν συμφωνείς, με αυτό που γράφουν τα Συντακτικά γενικά ή ειδικά με το γράφομαι χρήματα;
Αλλά ας πάρω ως δεδομένο ότι κάποιο συντακτικό το γράφει έτσι, ακολουθώντας τη λογική με την οποία παίρνουμε ως σύστοιχα αντικείμενα επίθετα και αντωνυμίες, εφόσον έχει παραλειφθεί το πραγματικό σύστοιχο αντικείμενο.Σ' αυτήν την περίπτωση, θα σου πω ότι κατά τη γνώμη μου ξεφεύγουμε... Γιατί από τη στιγμή που έχει παραλειφθεί το σύστοιχο και η γενική έχει γίνει αιτιατική (π.χ νικώ νίκην ναυμαχίας----νικώ ναυμαχίαν), έχουμε πλέον ένα άλλο αντικείμενο, που αμφιβάλλω αν μπορεί να θεωρηθεί εσωτερικό, αφού πλέον δεν έχει το ίδιο σημασιολογικό προφίλ με το σύστοιχο (δεν εκφράζει το αποτέλεσμα της ενέργειας του ρήματος ούτε είναι ομόρριζο/σημασιολογικά συγγενές).
Μπορείς να πεις ότι το κάνει εμμέσως, δηλ. ως μετωνυμία του σύστοιχου αντικειμένου που παραλείφθηκε, αλλά δεν μπερδεύουμε πολύ τα πράγματα; Δεν είναι πιο απλό να πούμε ότι λειτουργεί πλέον ως εξωτερικό αντικείμενο;
Ότι μπερδεύουμε πολύ τα πράγματα είναι βέβαιο, αλλά από την άλλη δεν ξέρω αν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και απλό αντικείμενο, γιατί το «νικώ ναυμαχίαν» δεν σημαίνει «νικώ τη ναυμαχία» (όπως «νικώ τους Πέρσες») αλλά «νικώ στη ναυμαχία», επομένως κάτι λείπει. Νομίζω ότι το πιο σωστό θα ήταν αυτές οι περιπτώσεις να αναλύονται και να συντάσσονται κανονικά, με σύστοιχο αντικείμενο και ετερόπτωτο προσδιορισμό.