Απόφαση για διορισμό 10.500 μονίμων εκπαιδευτικών

[ΡΕΑ.Τ]

επειδή έχω κάνει και τα δυο, είναι απαιτητικά το ίδιο
άλλο να διαβάζεις 2 χρόνια σε ένα ΜΠΣ και άλλο 6 μήνες για ασεπ
απαιτητικά και τα δυο , δε τίθεται θέμα συζήτησης

Πάντως κάθε ένα από τα τρία γνωστικά στους ΠΕ02 ένα χρόνο περίπου διάβασμα απαιτεί. Εκτός των παιδαγωγικών που ήταν κοινά για όλους τους κλάδους.

[PDE ads]

[th1]

το ότι παίρνεις ένα πτυχίο δε σημαίνει ότι μπορείς και να μπεις σε τάξη

Περαν τουτου που λετε και ειναι ολοσωστο υπαρχει ζητημα νοοτροπιας...
Δεν μπορει να γινει αντιληπτο οτι επειδη καποιος η καποια πηρε ενα πτυχιο συγκεκριμενου τυπου δεν θα πρεπει υποχρεωτικα να διοριστει στο δημοσιο εχει δεν εχει θεσεις...
Υπαρχει η αντιληψη δηλαδη οτι με εναν απροσδιοριστο τροπο οσοι και να ειναι αυτοι οι αποφοιτοι θα πρεπει να διοριστουν στο δημοσιο διοτι...
"Τους το χρωσταει η κοινωνια" εναντι ολων των αλλων πολιτων.
Και ας μην υπαρχουν θεσεις και ας μην υπαρχει ιδιαιτερος λογος να αντιμετωπιζονται διαφορερικα οι αποφοιτοι αυτων των σχολων εναντι των αλλων πολιτων.
Ο καθενας και η καθε μια ας κανει οτι καλυτερο μπορει για να επιβιωσει.
Ας παει εξωτερικο (οχι ευκολο αλλα οποιος οποια νομιζει οτι εχει "κοτσια" ας το επιχειρησει) ας παει πωλητρια ας παει καθαριστρια εργατης ψαρας χτιστης η οτι αλλο μπορεσει να βρει.

[apri]

Επειδή έγινε λόγος για στρεβλώσεις, να καταθέσω μερικές παρατηρήσεις:

1. Δεν είναι σωστό να μιλάμε για "καθηγητικές" σχολές. Αν εξαιρέσει κανείς τις σχολές δασκάλων και νηπιαγωγών, οι υπόλοιπες σχολές δεν έχουν ως αποκλειστική επαγγελματική αποκατάσταση την εκπαίδευση. Γι' αυτό και προσφέρουν ελλιπή παιδαγωγική κατάρτιση.
Είναι ωστόσο αληθές ότι στην ελληνική πραγματικότητα οι διέξοδοι για κάτι άλλο είναι περιορισμένες, όπως είναι αληθές ότι όποιος επιλέγει τέτοιες σχολές τα τελευταία τριάντα χρόνια γνωρίζει ότι θα έχει δύσκολη επαγγελματική αποκατάσταση.

2. Δεν είναι σωστό να μιλάμε για ανεπαρκείς καθηγητικές σχολές. Προβληματικό είναι το σύστημα που επιλέγει επιστήμονες να διδάξουν όχι μόνο το αντικείμενό τους, αλλά και άλλα παρεμφερή π.χ ο ιστορικός φιλολογικά μαθήματα, ο φιλόλογος ιστορία κλπ. Δεν ξέρω αν οι λόγοι που το επέβαλαν είναι αυστηρά οικονομικοί ή αν έχει παίξει ρόλο και ο συνδικαλισμός, αλλά είναι ένα υπαρκτό πρόβλημα, το οποίο ως έναν βαθμό το πληρώνουν και οι μαθητές. Γιατί κακά τα ψέματα, άλλο να σε διδάσκει κάποιος που έχει σπουδάσει το συγκεκριμένο αντικείμενο και άλλο κάποιος που το προσεγγίζει περισσότερο με το προσωπικό του μεράκι και λιγότερο με εφόδια που έχει πάρει από τη σχολή του.


3. Οι υποψήφιοι εκπαιδευτικοί συνεχώς αυξάνονται και οι μαθητές μειώνονται, πράγμα που δυσκολεύει πολύ την απορρόφηση των εκπαιδευτικών σε σχέση με το παρελθόν, όποιο σύστημα πρόσληψης και αν εφαρμοστεί.

4. Ο αριθμός των αναπληρωτών είναι εξαιρετικά μεγάλος σε σχέση με άλλες δεκαετίες, πράγμα που σημαίνει ότι ένα μεγάλο μέρος τους δεν αναπληρώνει προσωρινά κενά, αλλά μόνιμα. Γι' αυτό και οι αναπληρωτές νιώθουν πάντα -δικαίως κατά τη γνώμη μου- ένα είδος εργασιακής ομηρίας, αφού προσλαμβάνονται και ξαναπροσλαμβάνονται χωρίς όμως τα δικαιώματα και την ασφάλεια των μονίμων.

 
Σχετικά με τον γραπτό διαγωνισμό, θα έλεγα ότι θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως αυτό που είναι όλοι οι γραπτοί διαγωνισμοί στο δημόσιο, δηλ. ως ένα αντικειμενικό σύστημα πρόσληψης υπαλλήλων, και όχι ως το καλύτερο μέσο αξιολόγησης των γνώσεων των εκπαιδευτικών. Γιατί μπορεί να τύχει να γράψεις καλά σε έναν διαγωνισμό. Να τύχει να τελειώσεις μια πανεπιστημιακή σχολή, όμως, όχι.


Η καλύτερη λύση θα ήταν σίγουρα να πάψουν να προσλαμβάνονται τόσοι αναπληρωτές και όλοι να δίνουν διαγωνισμό για μόνιμες θέσεις. Δεν ξέρω αν είναι ρεαλιστικό σχέδιο όμως.

Από την άλλη, όσο υπάρχουν δυο κατηγορίες εκπαιδευτικών, η ύπαρξη ενός ενιαίου τρόπου πρόσληψης, φοβάμαι ότι θα γεννά αδικίες. Τουλάχιστον, αυτό έδειξε η ιστορία μέχρι τώρα: μια μόνιμη συζήτηση για τα ποσοστά στις προσλήψεις (30-70%, 60-40%) ή για το πόσο πρέπει να μετράει η προϋπηρεσία έναντι του βαθμού στην γραπτή εξέταση, προσφυγές στα δικαστήρια από επιτυχόντες που θεωρούσαν ότι αδικήθηκαν λόγω των αναπληρωτών κλπ.

Αναρωτιέμαι λοιπόν μήπως έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα, θα ήταν καλύτερο να υπάρχουν δυο ξεχωριστές διαδικασίες πρόσληψης μονίμων, δηλ. γραπτός διαγωνισμός για όσους δεν έχουν προϋπηρεσία και σύστημα μοριοδότησης για όσους έχουν προϋπηρεσία λόγω αναπλήρωσης. Και τη μια σχολική χρονιά, να προσλαμβάνονται μόνιμοι από τον πίνακα του διαγωνισμού και την επόμενη από τον πίνακα της μοριοδότησης. Αυτό θα έδινε και το χρονικό περιθώριο να διοργανώνονται άνετα οι διαγωνισμοί.
Ξέρω, ότι αυτό θα καθυστερούσε λίγο την πρόσληψη των μεν και των δε. Αλλά δεν θα ήταν πιο δίκαιο για όλους; Μπορεί να κάνω και λάθος. Απλώς, το λέω ως ιδέα.

[th1]

Επειδή έγινε λόγος για στρεβλώσεις, να καταθέσω μερικές παρατηρήσεις:

1. Δεν είναι σωστό να μιλάμε για "καθηγητικές" σχολές. Αν εξαιρέσει κανείς τις σχολές δασκάλων και νηπιαγωγών, οι υπόλοιπες σχολές δεν έχουν ως αποκλειστική επαγγελματική αποκατάσταση την εκπαίδευση. Γι' αυτό και προσφέρουν ελλιπή παιδαγωγική κατάρτιση.
Είναι ωστόσο αληθές ότι στην ελληνική πραγματικότητα οι διέξοδοι για κάτι άλλο είναι περιορισμένες, όπως είναι αληθές ότι όποιος επιλέγει τέτοιες σχολές τα τελευταία τριάντα χρόνια γνωρίζει ότι θα έχει δύσκολη επαγγελματική αποκατάσταση.

2. Δεν είναι σωστό να μιλάμε για ανεπαρκείς καθηγητικές σχολές. Προβληματικό είναι το σύστημα που επιλέγει επιστήμονες να διδάξουν όχι μόνο το αντικείμενό τους, αλλά και άλλα παρεμφερή π.χ ο ιστορικός φιλολογικά μαθήματα, ο φιλόλογος ιστορία κλπ. Δεν ξέρω αν οι λόγοι που το επέβαλαν είναι αυστηρά οικονομικοί ή αν έχει παίξει ρόλο και ο συνδικαλισμός, αλλά είναι ένα υπαρκτό πρόβλημα, το οποίο ως έναν βαθμό το πληρώνουν και οι μαθητές. Γιατί κακά τα ψέματα, άλλο να σε διδάσκει κάποιος που έχει σπουδάσει το συγκεκριμένο αντικείμενο και άλλο κάποιος που το προσεγγίζει περισσότερο με το προσωπικό του μεράκι και λιγότερο με εφόδια που έχει πάρει από τη σχολή του.


3. Οι υποψήφιοι εκπαιδευτικοί συνεχώς αυξάνονται και οι μαθητές μειώνονται, πράγμα που δυσκολεύει πολύ την απορρόφηση των εκπαιδευτικών σε σχέση με το παρελθόν, όποιο σύστημα πρόσληψης και αν εφαρμοστεί.

4. Ο αριθμός των αναπληρωτών είναι εξαιρετικά μεγάλος σε σχέση με άλλες δεκαετίες, πράγμα που σημαίνει ότι ένα μεγάλο μέρος τους δεν αναπληρώνει προσωρινά κενά, αλλά μόνιμα. Γι' αυτό και οι αναπληρωτές νιώθουν πάντα -δικαίως κατά τη γνώμη μου- ένα είδος εργασιακής ομηρίας, αφού προσλαμβάνονται και ξαναπροσλαμβάνονται χωρίς όμως τα δικαιώματα και την ασφάλεια των μονίμων.

 
Σχετικά με τον γραπτό διαγωνισμό, θα έλεγα ότι θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως αυτό που είναι όλοι οι γραπτοί διαγωνισμοί στο δημόσιο, δηλ. ως ένα αντικειμενικό σύστημα πρόσληψης υπαλλήλων, και όχι ως το καλύτερο μέσο αξιολόγησης των γνώσεων των εκπαιδευτικών. Γιατί μπορεί να τύχει να γράψεις καλά σε έναν διαγωνισμό. Να τύχει να τελειώσεις μια πανεπιστημιακή σχολή, όμως, όχι.


Η καλύτερη λύση θα ήταν σίγουρα να πάψουν να προσλαμβάνονται τόσοι αναπληρωτές και όλοι να δίνουν διαγωνισμό για μόνιμες θέσεις. Δεν ξέρω αν είναι ρεαλιστικό σχέδιο όμως.

Από την άλλη, όσο υπάρχουν δυο κατηγορίες εκπαιδευτικών, η ύπαρξη ενός ενιαίου τρόπου πρόσληψης, φοβάμαι ότι θα γεννά αδικίες. Τουλάχιστον, αυτό έδειξε η ιστορία μέχρι τώρα: μια μόνιμη συζήτηση για τα ποσοστά στις προσλήψεις (30-70%, 60-40%) ή για το πόσο πρέπει να μετράει η προϋπηρεσία έναντι του βαθμού στην γραπτή εξέταση, προσφυγές στα δικαστήρια από επιτυχόντες που θεωρούσαν ότι αδικήθηκαν λόγω των αναπληρωτών κλπ.

Αναρωτιέμαι λοιπόν μήπως έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα, θα ήταν καλύτερο να υπάρχουν δυο ξεχωριστές διαδικασίες πρόσληψης μονίμων, δηλ. γραπτός διαγωνισμός για όσους δεν έχουν προϋπηρεσία και σύστημα μοριοδότησης για όσους έχουν λόγω αναπλήρωσης. Και τη μια σχολική χρονιά, να προσλαμβάνονται μόνιμοι από τον πίνακα του διαγωνισμού και την επόμενη από τον πίνακα της μοριοδότησης. Αυτό θα έδινε και το χρονικό περιθώριο να διοργανώνονται άνετα οι διαγωνισμοί.
Ξέρω, ότι αυτό θα καθυστερούσε λίγο την πρόσληψη των μεν και των δε. Αλλά δεν θα ήταν πιο δίκαιο για όλους; Μπορεί να κάνω και λάθος. Απλώς, το λέω ως ιδέα.

Πολυ καλη τοποθετηση.
Συμφωνω σε πολλα σημεια.
Επισημαινω οτι θεμα μονιμων διορισμων στην εκπαιδευση δεν υπαρχει πρακτικα οποτε οι προτασεις σας δεν εχουν πεδιο εφαρμογης.
Σχετικα με το 4 που αναφερετε (πληθος αναπληρωτων) συντομα θα μειωθει σημαντικα.
Και καθως περνα ο καιρος θα μειωνεται κι αλλο (επισης σημαντικα).

[PDE ads]

[th1]

Η αληθεια ειναι σκληρη αλλα κακα τα ψεματα...
Δεν χρωσταει η κοινωνια διορισμο στο δημοσιο στον καθε εναν και την καθε μια που πηρε καποιοι "καθηγητικο" πτυχιο....

[th1]

Οσονουπω η αναλογια προσληψεων αποχωρησεων στο δημοσιο γινεται 1:5.
Και μεταξυ μας...
λογικο ειναι.
Μας συμφερει η οχι ατομικα (προσωπικα μου ειναι αδιαφορο μια.και εδω και πολλα χρονια εργαζομαι εκτος εκπαιδευσης με συνειδητη επιλογη).

[JURE]

Το σημαντικο ειναι να γινει κατανοητο οτι δεν
ειναι υποχρεωμενη η κοινωνια να διοριζει στο δημοσιο ντε και καλα οποια και οποιον πηρε ενα πτυχιο ("καθηγητικης" σχολης)
Οοως επισης οτι το φαινομενο της ανεργιας δεν ειναι βαρυτερο για εναν με πτυχιο "καθηγητικης σχολης"  απ οτι ειναι για εναν με αλλο πτυχιο η με απολυτηριο λυκειου η γυμνασιου η δημοτικου....
Ο καθενας και η καθε μια  κανει οτι μπορει προκειμενου να επιβιωσει.
Αυτο ειναι το σωστο αυτο ειναι το λογικο.
Οτι μπορεσει να βρει καλο ειναι.
[/quote]Ορθολογισμός. Κοινή λογική. Πολύ σωστά. Η μιζέρια αυτού του κλάδου ίσως έγκειται και σε αυτό: κάποιοι θεωρούν ότι το δημόσιο τους οφείλει μια θέση. Αν δεχθούμε ότι οι θέσεις εισακτέων πρέπει να είναι τόσες όσες είναι (απαράδεκτο κατ εμέ!), οφείλουμε να αποδεχτούμε το γεγονός ότι μόνο με γραπτούς διαγωνισμούς είναι δυνατόν να επιλεγούν οι ικανότεροι για όποια δημόσια θέση. Οι θέσεις φυσικά είναι μετρημένες και φυσικά δεν μας ανήκουν προσωπικά. Υπηρετούμε. Εργαζόμαστε με συγκεκριμένους όρους, τους οποίους έχουμε αποδεχθεί από τη στιγμή που "μπήκαμε σε αυτόν τον χορό" και είναι αδιανόητο να απαιτούμε να μας αντιμετωπίσουν σαν τις καθαρίστριες π.χ. (καθόλου δεν υποτιμώ την εργασία τους, στηλιτεύω όμως το γεγονός ότι προσελήφθησαν για κομματικούς λόγους κατόπιν καθαρής συνδιαλλαγής και φυσικά αδικώντας άλλες κυρίες ικανές εξίσου ή περισσότερο που πιθανόν θα ήθελαν την εξασφάλιση της εργασιακής τους ζωής), ενώ το έργο μας είναι διάφορο και κομβικής σημασίας για την κοινωνία ολόκληρη (μην πω για τον κόσμο).
Το μεγαλύτερο κακό που χει κάνει η γκρίνια αναμεταξύ μας είναι η εκμηδένιση της αξιοπιστίας του δημόσιου δασκάλου/λειτουργού. Είναι απαράδεκτο να κονταροχτυπιόμαστε για το ποιος είναι ικανότερος. Όλοι είμαστε, ας κριθούμε όμως, αφού δεν χωράμε όλοι. Τόσο απλό. Δεν θα υπάρχει "ομηρία" στο εξής...όσοι δεν μπορούν να ξεπεράσουν άλλους, θα αναζητήσουν (- ούμε) κάτι άλλο. Αυτό είναι κοινή μοίρα των ανθρώπων της μελλοντικής κοινωνίας και το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Δυστυχώς ή ευτυχώς καμία σημασία δεν παίζει. Όπως ανέφερε ο συνάδελφος, είναι ζήτημα αποδοχής της πραγματικότητας. Και η αλλαγή της...ζήτημα αποδοχής είναι!

[apri]

Όμως επισημαινω οτι θεμα μονιμων διορισμων στην εκπαιδευση δεν υπαρχει πρακτικα οποτε οι προτασεις σας δεν εχουν πεδιο εφαρμογης ( οσονουπω η αναλογια διοριμων αποχωρησεων στο δημοσιο γινεται 1:5 -και λογικο ειναι δηλαδη να γινει αυτο εδω που τα λεμε μας συμφερει δεν μας συμφερει ατομικα).

Αυτό δεν είναι θέσφατο. Θέλω να πω πως δεν υπάρχει κάποια πίεση από τους δανειστές, για να πάνε οι προσλήψεις στο 1 προς 5.
Στην τελευταία έκθεσή της η Κομισιόν αποδεχόταν ως κανόνα το 1 προς 1 (https://www.ert.gr/eidiseis/oikonomia/elladaoikonomia/ekthesi-komision-paraviastike-o-kanonas-ton-proslipseon-symvasioychon-video/).
Άλλο τώρα το τι θα επιλέξουν να κάνουν τα κόμματα από μόνα τους.

[Logikos-3]

Αφου σου ειναι αδιαφορο γιατι σχολιάζεις εδω μεσα;Να σου πω γιατι.Γιατι πολυ θα ηθελες να δουλευεις στη δημοσια εκπαιδευση.Αλλα ειπαμε τι κανει ο Νεοελληνας.Να ψοφησει η κατσικα του Γειτονα. Απορω γιατι μπαινεις εδω μεσα....Μιζερος/η, κακος/ια και ζηλοφθων...Ντροπη σου.Τι αρλουμπες διαβαζω μεσα απο ατομα που επειδη δεν μπορουν να δουλεψουν στα σχολεια προτιμούν να καταστραφουν ολοι μαζι...Ειστε τραγικοι απλα.

[th1]

Αυτό δεν είναι θέσφατο. Θέλω να πω πως δεν υπάρχει κάποια πίεση από τους δανειστές, για να πάνε οι προσλήψεις στο 1 προς 5.
Στην τελευταία έκθεσή της η Κομισιόν αποδεχόταν ως κανόνα το 1 προς 1 (https://www.ert.gr/eidiseis/oikonomia/elladaoikonomia/ekthesi-komision-paraviastike-o-kanonas-ton-proslipseon-symvasioychon-video/).
Άλλο τώρα το τι θα επιλέξουν να κάνουν τα κόμματα από μόνα τους.

Πραγματι ειναι επιλογη της χωρας προκειμενου να μειωσει το λειτουργικο κοστος του δημοσιου.
Εχετε δικιο ετσι ειναι.
Ειναι επιλογη της χωρας και τους πορους που θα απελευθερωσει ετσι θα τους διαθεσει σε αλλους τομεις που τους θεωρει σημαντικοτερους (καλως η καλως).

[th1]

Το σημαντικο ειναι να γινει κατανοητο οτι δεν
ειναι υποχρεωμενη η κοινωνια να διοριζει στο δημοσιο ντε και καλα οποια και οποιον πηρε ενα πτυχιο ("καθηγητικης" σχολης)
Οοως επισης οτι το φαινομενο της ανεργιας δεν ειναι βαρυτερο για εναν με πτυχιο "καθηγητικης σχολης"  απ οτι ειναι για εναν με αλλο πτυχιο η με απολυτηριο λυκειου η γυμνασιου η δημοτικου....
Ο καθενας και η καθε μια  κανει οτι μπορει προκειμενου να επιβιωσει.
Αυτο ειναι το σωστο αυτο ειναι το λογικο.
Οτι μπορεσει να βρει καλο ειναι.
Ορθολογισμός. Κοινή λογική. Πολύ σωστά. Η μιζέρια αυτού του κλάδου ίσως έγκειται και σε αυτό: κάποιοι θεωρούν ότι το δημόσιο τους οφείλει μια θέση. Αν δεχθούμε ότι οι θέσεις εισακτέων πρέπει να είναι τόσες όσες είναι (απαράδεκτο κατ εμέ!), οφείλουμε να αποδεχτούμε το γεγονός ότι μόνο με γραπτούς διαγωνισμούς είναι δυνατόν να επιλεγούν οι ικανότεροι για όποια δημόσια θέση. Οι θέσεις φυσικά είναι μετρημένες και φυσικά δεν μας ανήκουν προσωπικά. Υπηρετούμε. Εργαζόμαστε με συγκεκριμένους όρους, τους οποίους έχουμε αποδεχθεί από τη στιγμή που "μπήκαμε σε αυτόν τον χορό" και είναι αδιανόητο να απαιτούμε να μας αντιμετωπίσουν σαν τις καθαρίστριες π.χ. (καθόλου δεν υποτιμώ την εργασία τους, στηλιτεύω όμως το γεγονός ότι προσελήφθησαν για κομματικούς λόγους κατόπιν καθαρής συνδιαλλαγής και φυσικά αδικώντας άλλες κυρίες ικανές εξίσου ή περισσότερο που πιθανόν θα ήθελαν την εξασφάλιση της εργασιακής τους ζωής), ενώ το έργο μας είναι διάφορο και κομβικής σημασίας για την κοινωνία ολόκληρη (μην πω για τον κόσμο).
Το μεγαλύτερο κακό που χει κάνει η γκρίνια αναμεταξύ μας είναι η εκμηδένιση της αξιοπιστίας του δημόσιου δασκάλου/λειτουργού. Είναι απαράδεκτο να κονταροχτυπιόμαστε για το ποιος είναι ικανότερος. Όλοι είμαστε, ας κριθούμε όμως, αφού δεν χωράμε όλοι. Τόσο απλό. Δεν θα υπάρχει "ομηρία" στο εξής...όσοι δεν μπορούν να ξεπεράσουν άλλους, θα αναζητήσουν (- ούμε) κάτι άλλο. Αυτό είναι κοινή μοίρα των ανθρώπων της μελλοντικής κοινωνίας και το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Δυστυχώς ή ευτυχώς καμία σημασία δεν παίζει. Όπως ανέφερε ο συνάδελφος, είναι ζήτημα αποδοχής της πραγματικότητας. Και η αλλαγή της...ζήτημα αποδοχής είναι!

Εξαιρετικη τοποθετηση
Απολυτως λογικη συγκροτημενη και σε επαφη με την πραγματικοτητα
Ολα θα γινουν κατανοητα.
Μεγαλο σχολειο η πραγματικοτητα...

[apri]

Πραγματι ειναι επιλογη της χωρας προκειμενου να μειωσει το λειτουργικο κοστος του δημοσιου.
Εχετε δικιο ετσι ειναι.
Ειναι επιλογη της χωρας και τους πορους που θα απελευθερωσει ετσι θα τους διαθεσει σε αλλους τομεις που τους θεωρει σημαντικοτερους (καλως η καλως).

Δεν είναι επιλογή της χώρας. Επιλογή συγκεκριμένου κόμματος ή συγκεκριμένων κομμάτων, μπορεί.
Και δεν είναι καλή επιλογή όσο υπάρχουν σημαντικά κενά σε νευραλγικούς τομείς, όπως είναι η παιδεία ή η υγεία.

[th1]

Δεν είναι επιλογή της χώρας. Επιλογή συγκεκριμένου κόμματος ή συγκεκριμένων κομμάτων, μπορεί.
Και δεν είναι καλή επιλογή όσο υπάρχουν σημαντικά κενά σε νευραλγικούς τομείς, όπως είναι η παιδεία ή η υγεία.

Αφου ειναι "νευραλγικος" τομεας οπως λετε η παιδεια γιατι τοτε εχει καταταχθει ως τελευταιας σημαντικοτητας απο την πλειοψηφια της κοινωνιας?
Κακα τα ψεματα...
ΔΕΝ εχει καταταχθει στους νευραλγικους τομεις καλως η κακως...
Αυτη ειναι η πραγματικοτητα...
Και γι αυτο εχει επιλεγει ως χωρος αντλησης δημοσιονομικου.οφελους.
Σχετικα δε με τα προγραμματα με συγχωρειτε αλλα δημοσιοποιημενα ειναι και σε αυτη τη βαση εγιναν και θα γινουν εκλογες.
Και οι πολιτες εγκρινουν η απορριπτουν.
Και οπως ξερετε ΕΝΕΚΡΙΝΑΝ...

[apri]

Αφου ειναι "νευραλγικος" τομεας οπως λετε η παιδεια γιατι τοτε εχει καταταχθει ως τελευταιας σημαντικοτητας απο την πλειοψηφια της κοινωνιας?

Αυτό είναι δική σας εκτίμηση. Αλλά ακόμα κι αν ισχύει, δεν είναι καθήκον του κράτους να ενισχύει μια τέτοια τάση, ακόμα και βάσει Συντάγματος. Δεν μπορεί να πάει μπροστά μια κοινωνία με ελλιπή παιδεία.