Γραπτός διαγωνισμός 23 και αργότερα

[Scout]

4. Αυτό που λέω είναι:

i. το προσοντολόγιο νομιμοποιεί στο έπακρο την ανωμαλία της αναπλήρωσης

ii. προλειαίνει το έδαφος για ακόμα πιο ελαστικές μορφές απασχόλησης, όπως τα τρίμηνα και ό,τι άλλο, καθώς πάντα θα υπάρχουν οι πρόθυμοι των χαμηλών στρωμάτων των πινάκων να δεχθούν οποιαδήποτε εξευτελιστική σχέση εργασίας για λίγα μόρια.

iii. ο γραπτός ΑΣΕΠ θα δημιουργήσει πίεση για μόνιμους διορισμούς σε σταθερή βάση. Αλλιώς δεν έχει νόημα άλλωστε όλη η προετοιμασία για τη διεξαγωγή του

iv. αντιθέτως, το προσοντολόγιο είναι ιδανικό για κυβερνήσεις που θέλουν να κάνουν μόνο το minimum των διορισμών και να καλύπτουν όλες τις υπόλοιπες ανάγκες με τις ατελείωτες "στρατιές εφεδρικών αναπληρωτών" των πινάκων

Για αυτό άλλωστε και το διατηρεί τελικά η ΝΔ, παρά τις μεγαλοστομίες της ενάντια στο νόμο Γαβρόγλου. Είναι το ιδανικό σύστημα για την πλήρη αποδόμηση της δημόσιας εκπαίδευσης, την περαιτέρω ενίσχυση του ανταγωνισμού μεταξύ των εκπαιδευτικών και την εμπέδωση όλο και πιο ελαστικών σχέσεων εργασίας.


5. Ναι. Υποστηρίζω ολόθερμα το γραπτό διαγωνισμό με την εγγύηση της σταθερής ροής διορισμών. Μόνο έτσι μπορεί άλλωστε να λειτουργήσει.

Διαφορετικά θα δημιουργεί εκτρωματικές καταστάσεις, όπως με τους επιτυχόντες του 2008.

Για αυτό όμως δεν φταίει ο γραπτός per se, αλλά οι πολιτικές αγυρτείες και οι ομάδες συμφερόντων που τα βρίσκουν με το υπουργείο πίσω από τις κλειστές πόρτες.

Και μην ξεχνάμε, οι ομάδες αυτές, ομάδες εκπαιδευτικών είναι, σαν εμάς...


6. όσο περνά ο καιρός, το προσοντολόγιο νομοτελειακά θα επιβραβεύει

i. όσους "ψώνισαν" τα περισσότερα "προσόντα"

ii. όσους δέχθηκαν τις πιο ελαστικές σχέσεις εργασίας.

Αν και grosso modo συμφωνώ με τον πυρήνα των παραπάνω (όχι όμως και με κάποιες πτυχές του), το κυρίαρχο ερώτημα που προκύπτει είναι τι σας κάνει να πιστεύετε ότι ο γραπτός διαγωνισμός εγγυάται τη "σταθερή ροή διορισμών"; Δηλαδή είναι δύσκολο να στηθεί μια "μηχανή" διαγωνισμών που θα εξυπηρετεί το κατά το δοκούν άνοιγμα της ποσοτικής στρόφιγγας αντί να καθιστά την ίδια τη στρόφιγγα δέσμιά της (όπως νομίζετε); Το παράδειγμα της υπερδεκαετούς απόλυτης αδιοριστίας μονίμων νομίζω ότι παραμένει πολύ νωπό για να ξεχαστεί. Και επειδή δυστυχώς στην Ελλάδα συνηθίζουμε να μετατρέπουμε τους ευσεβείς μας πόθους σε βεβαιότητες (για να σπάσουμε βέβαια τα μούτρα μας κατά την ανώμαλη προσγείωση), φοβάμαι ότι ακόμα δεν έχουμε καταλάβει το οικονομικό τσουνάμι που έρχεται ως απόρροια αφ' ενός των μακροχρόνιων περιορισμών ένεκα της πανδημίας (τους οποίους κάναμε όλοι προθύμως αβαβά γιατί βλέπαμε τα τυράκια των επιδομάτων αλλά όχι τη φάκα), όσο και της ενεργειακής κρίσης (τεχνητής ή μη). Πόσοι πιστεύουν σοβαρά ότι του χρόνου τέτοια εποχή θα είμαστε σε θέση να κάνουμε την ίδιας κλίμακας αισιόδοξη συζήτηση για μαζικούς διορισμούς όπως την κάναμε πέρσι και φέτος, και κυρίως ποιος αποκλείει η παγίωση αυτού του είδους των εξευτελιστικών σχέσεων δουλοπαροικοποίησης που αναφέρατε (τρίμηνα κ.λπ) να έρθει έτσι κι αλλιώς, ανεξάρτητα από το όποιο σύστημα επιλογής χρησιμοποιείται;

[PDE ads]

[Dume]

Αν και grosso modo συμφωνώ με τον πυρήνα των παραπάνω (όχι όμως και με κάποιες πτυχές του), το κυρίαρχο ερώτημα που προκύπτει είναι τι σας κάνει να πιστεύετε ότι ο γραπτός διαγωνισμός εγγυάται τη "σταθερή ροή διορισμών"; Δηλαδή είναι δύσκολο να στηθεί μια "μηχανή" διαγωνισμών που θα εξυπηρετεί το κατά το δοκούν άνοιγμα της ποσοτικής στρόφιγγας αντί να καθιστά την ίδια τη στρόφιγγα δέσμιά της (όπως νομίζετε); Το παράδειγμα της υπερδεκαετούς απόλυτης αδιοριστίας μονίμων νομίζω ότι παραμένει πολύ νωπό για να ξεχαστεί. Και επειδή δυστυχώς στην Ελλάδα συνηθίζουμε να μετατρέπουμε τους ευσεβείς μας πόθους σε βεβαιότητες (για να σπάσουμε βέβαια τα μούτρα μας κατά την ανώμαλη προσγείωση), φοβάμαι ότι ακόμα δεν έχουμε καταλάβει το οικονομικό τσουνάμι που έρχεται ως απόρροια αφ' ενός των μακροχρόνιων περιορισμών ένεκα της πανδημίας (τους οποίους κάναμε όλοι προθύμως αβαβά γιατί βλέπαμε τα τυράκια των επιδομάτων αλλά όχι τη φάκα), όσο και της ενεργειακής κρίσης (τεχνητής ή μη). Πόσοι πιστεύουν σοβαρά ότι του χρόνου τέτοια εποχή θα είμαστε σε θέση να κάνουμε την ίδιας κλίμακας αισιόδοξη συζήτηση για μαζικούς διορισμούς όπως την κάναμε πέρσι και φέτος, και κυρίως ποιος αποκλείει η παγίωση αυτού του είδους των εξευτελιστικών σχέσεων δουλοπαροικοποίησης που αναφέρατε (τρίμηνα κ.λπ) να έρθει έτσι κι αλλιώς, ανεξάρτητα από το όποιο σύστημα επιλογής χρησιμοποιείται;

Όντως κάνω μια υπόθεση εργασίας με δυο σκέλη:

α. ο γραπτός ΑΣΕΠ θα ασκήσει πίεση για διορισμούς

β. το προσοντολόγιο ευνοεί τη διαιώνιση της αναπλήρωσης

Για το β. είμαι βέβαιος. Είναι στη φύση του προσοντολογίου να παράγει έως εσχάτων ανταγωνισμό και να κάνει πολλούς από εμάς δεκτικούς στα πάντα, αρκεί να δίνουν λίγα μόρια.

Για το α. δεν μπορώ να είμαι βέβαιος, φυσικά. Ζω, όπως και εσείς, σε ένα τελείως αναξιόπιστο κράτος που αρέσκεται συχνά να μην τηρεί τους νόμους που το ίδιο ψηφίζει.

Από κει και πέρα ωστόσο, είμαστε πλέον σε μια εποχή *σχετικού* εξορθολογισμού των δημοσίων προσλήψεων. Έχει καταγραφεί το ανθρώπινο δυναμικό του δημοσίου τομέα, γνωρίζουμε τις ηλικίες του και μπορούμε να προβλέψουμε με καλό βαθμό προσέγγισης τις μελλοντικές ανάγκες στελέχωσης.

Σε αυτή τη λογική βασίζεται και ο "ετήσιος προγραμματισμός προσλήψεων" που έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση και σε αυτόν θα βασιστεί και ο γραπτός διαγωνισμός ΑΣΕΠ για γενικές θέσεις του δημοσίου, που είναι να λάβει χώρα στις αρχές του 2023.

Οι θέσεις αυτού του διαγωνισμού - τόσο ως αριθμός όσο και ως αντικείμενα - θα είναι γνωστές πριν το διαγωνισμό, οπότε οι διαγωνιζόμενοι θα ξέρουν τι ακριβώς διεκδικούν.

Στα πλαίσια αυτά, θεωρώ πως είναι μια καλή συγκυρία και για το γραπτό και στην εκπαίδευση, στη βάση προσδιορισμένων θέσεων εκ των προτέρων.

Κάτι που είναι πλέον τεχνικά δυνατό να γίνει, με έναν υπολογισμό της ηλικίας των εκπαιδευτικών, των συνταξιοδοτήσεων, του πληθυσμού των μαθητών κτλ.

.......

Θα μου πείτε, και γιατί να τηρήσουν αυτή τη δέσμευση;

Γιατί θα εμπεριέχεται εντός της προκήρυξης του διαγωνισμού, όπως θεωρητικά θα γίνει και με το γενικό γραπτό διαγωνισμό που επίκειται. 

Γιατί είναι άλλο να πουν σε αυτόν που θα γράψει καλά πως είναι "απλώς επιλέξιμος" και *ενδέχεται* να προσληφθεί (όπως με τον ΑΣΕΠ του 2008)

και είναι άλλο

να είναι εκ των προτέρων γνωστό το για πόσες και ποιες θέσεις διαγωνίζεται κανείς.

Στην περίπτωση αυτή, θα είναι πολύ πιο δύσκολο - νομίζω - να νομιμοποιηθεί τυχόν αδιοριστία και αθέτηση της κρατικής δέσμευσης.

Γιατί θα παράγει μαζική κατακραυγή με πολιτικό κόστος (η οποία είναι αδύνατη με την πολυδιάσπαση του προσοντολογίου) και επίσης θα είναι δικαστικά πολύ πιο εύκολα προσβαλλόμενη.

.......

Επιπλέον, καθώς ο μόνιμος διορισμός θα περνάει αποκλειστικά μέσω γραπτών εξετάσεων, θα ατονήσει το κίνητρο της συλλογής μορίων, το οποίο τροφοδοτεί την αναπλήρωση και μορφές ελαστικής εργασίας, όπως τα τρίμηνα.

Η αναπλήρωση θα ξαναγίνει η εξαίρεση, όπως πρέπει να είναι, καθώς η περιοδικότητα των γραπτών διαγωνισμών θα απαιτεί την τροφοδότησή τους με κενές οργανικές θέσεις - και όχι το κρύψιμό τους κάτω από το χαλάκι της αναπλήρωσης, όπως γίνεται σήμερα.

.....


ΥΓ1. Ασχέτως των παραπάνω, και ανεξαρτήτως της ευόδωσης του α, θεωρώ το προσοντολόγιο εντελώς άδικο, ευτελισμό των σπουδών και διαρκή ομηρία των εκπαιδευτικών. Ένα σύστημα που νομοτελειακά θα σκάσει συντόμως, έχοντας κάνει ανυπολόγιστη ζημιά σε πολλά επίπεδα.

Το γιατί, το ανέπτυξα στο προηγούμενο post μου.

ΥΓ2. Δυστυχώς έχω και εγώ την ίδια αίσθηση με σένα, scout, για την ευρύτερη εικόνα των πραγμάτων...

[manpan]

Παιδιά γραπτός να γίνει,να κλέψουν αυτούς που διαβάζουν και γράφουν υψηλά ούτως ώστε να έρχονται οι…ειδήμονες-φίρμες του…Pde να σας λένε πικραμένους,κλάψες και να χαίρονται που θα τους αδικήσει η Κεραμέως κράζοντας τους για το ήθος τους που τρέχουν στα Δικαστήρια!

[Dume]

Παιδιά γραπτός να γίνει,να κλέψουν αυτούς που διαβάζουν και γράφουν υψηλά ούτως ώστε να έρχονται οι…ειδήμονες-φίρμες του…Pde να σας λένε πικραμένους,κλάψες και να χαίρονται που θα τους αδικήσει η Κεραμέως κράζοντας τους για το ήθος τους που τρέχουν στα Δικαστήρια!

Ήταν αισχρή η επίθεση που δέχθηκες manpan.

 

[PDE ads]

[manpan]

Δεν πειράζει Dume.Συνηθισμένος.Μας έκλεψε το κράτος.Διορίστηκε αυτή/αυτός που μας έκραξε για το ήθος μας και χωρίς να κρίνουμε τα ακούσαμε κιόλας!Σκέψου να ήταν στην θέση μου!Και το χειρότερο:Έκανε την γνωστή ερώτηση επιτυχών ή διοριστέος που την κάνει ένας αδαής ή ένας που δεν θέλει και δεν μπορεί να σου πει ναι σε έκλεψαν!Και κλεμμένος και δαρμένος δλδ.

[Scout]

Όντως κάνω μια υπόθεση εργασίας με δυο σκέλη:

α. ο γραπτός ΑΣΕΠ θα ασκήσει πίεση για διορισμούς

β. το προσοντολόγιο ευνοεί τη διαιώνιση της αναπλήρωσης

Για το β. είμαι βέβαιος. Είναι στη φύση του προσοντολογίου να παράγει έως εσχάτων ανταγωνισμό και να κάνει πολλούς από εμάς δεκτικούς στα πάντα, αρκεί να δίνουν λίγα μόρια.

Για το α. δεν μπορώ να είμαι βέβαιος, φυσικά. Ζω, όπως και εσείς, σε ένα τελείως αναξιόπιστο κράτος που αρέσκεται συχνά να μην τηρεί τους νόμους που το ίδιο ψηφίζει.

Από κει και πέρα ωστόσο, είμαστε πλέον σε μια εποχή *σχετικού* εξορθολογισμού των δημοσίων προσλήψεων. Έχει καταγραφεί το ανθρώπινο δυναμικό του δημοσίου τομέα, γνωρίζουμε τις ηλικίες του και μπορούμε να προβλέψουμε με καλό βαθμό προσέγγισης τις μελλοντικές ανάγκες στελέχωσης.

Σε αυτή τη λογική βασίζεται και ο "ετήσιος προγραμματισμός προσλήψεων" που έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση και σε αυτόν θα βασιστεί και ο γραπτός διαγωνισμός ΑΣΕΠ για γενικές θέσεις του δημοσίου, που είναι να λάβει χώρα στις αρχές του 2023.

Οι θέσεις αυτού του διαγωνισμού - τόσο ως αριθμός όσο και ως αντικείμενα - θα είναι γνωστές πριν το διαγωνισμό, οπότε οι διαγωνιζόμενοι θα ξέρουν τι ακριβώς διεκδικούν.

Στα πλαίσια αυτά, θεωρώ πως είναι μια καλή συγκυρία και για το γραπτό και στην εκπαίδευση, στη βάση προσδιορισμένων θέσεων εκ των προτέρων.

Κάτι που είναι πλέον τεχνικά δυνατό να γίνει, με έναν υπολογισμό της ηλικίας των εκπαιδευτικών, των συνταξιοδοτήσεων, του πληθυσμού των μαθητών κτλ.

.......

Θα μου πείτε, και γιατί να τηρήσουν αυτή τη δέσμευση;

Γιατί θα εμπεριέχεται εντός της προκήρυξης του διαγωνισμού, όπως θεωρητικά θα γίνει και με το γενικό γραπτό διαγωνισμό που επίκειται. 

Γιατί είναι άλλο να πουν σε αυτόν που θα γράψει καλά πως είναι "απλώς επιλέξιμος" και *ενδέχεται* να προσληφθεί (όπως με τον ΑΣΕΠ του 2008)

και είναι άλλο

να είναι εκ των προτέρων γνωστό το για πόσες και ποιες θέσεις διαγωνίζεται κανείς.

Στην περίπτωση αυτή, θα είναι πολύ πιο δύσκολο - νομίζω - να νομιμοποιηθεί τυχόν αδιοριστία και αθέτηση της κρατικής δέσμευσης.

Γιατί θα παράγει μαζική κατακραυγή με πολιτικό κόστος (η οποία είναι αδύνατη με την πολυδιάσπαση του προσοντολογίου) και επίσης θα είναι δικαστικά πολύ πιο εύκολα προσβαλλόμενη.

.......

Επιπλέον, καθώς ο μόνιμος διορισμός θα περνάει αποκλειστικά μέσω γραπτών εξετάσεων, θα ατονήσει το κίνητρο της συλλογής μορίων, το οποίο τροφοδοτεί την αναπλήρωση και μορφές ελαστικής εργασίας, όπως τα τρίμηνα.

Η αναπλήρωση θα ξαναγίνει η εξαίρεση, όπως πρέπει να είναι, καθώς η περιοδικότητα των γραπτών διαγωνισμών θα απαιτεί την τροφοδότησή τους με κενές οργανικές θέσεις - και όχι το κρύψιμό τους κάτω από το χαλάκι της αναπλήρωσης, όπως γίνεται σήμερα.

.....


ΥΓ1. Ασχέτως των παραπάνω, και ανεξαρτήτως της ευόδωσης του α, θεωρώ το προσοντολόγιο εντελώς άδικο, ευτελισμό των σπουδών και διαρκή ομηρία των εκπαιδευτικών. Ένα σύστημα που νομοτελειακά θα σκάσει συντόμως, έχοντας κάνει ανυπολόγιστη ζημιά σε πολλά επίπεδα.

Το γιατί, το ανέπτυξα στο προηγούμενο post μου.

ΥΓ2. Δυστυχώς έχω και εγώ την ίδια αίσθηση με σένα, scout, για την ευρύτερη εικόνα των πραγμάτων...

Ευχαριστώ και χαίρομαι που μπήκατε στον κόπο να επιχειρηματολογήσετε τόσο εμπεριστατωμένα. Διατηρώ, ωστόσο, τις επιφυλάξεις μου για το αν η τυχόν θέσπιση του γραπτού διαγωνισμού συνδεθεί και με "σταθερή ροή διορισμών", γιατί όσο και να θεωρούμε ότι είναι προβλέψιμος ο ρυθμός αποχωρήσεων λόγω συνταξιοδότησης, ή ο ρυθμός διακύμανσης του μαθητικού πληθυσμού, οι γενικότερες πολιτικές επιλογές δεν θα είναι ποτέ. Για παράδειγμα, οποία μεγαλύτερη αντίφαση από τους μαζικούς διορισμούς πέρσι και φέτος -και... του χρόνου, όπως θεωρούν οι (υπερ)αισιόδοξοι- από τη μία, και τις συγχωνεύσεις των τμημάτων σε 27μελή από την άλλη. Όσο για τον μαθητικό πληθυσμό, μπορεί βέβαια να περιπτωσιολογήσω με αυτό που θα πω, αλλά ήδη ξέρω δύο λύκεια σε συγκεκριμένη περιοχή (νομό), το ένα σε κωμόπολη και το άλλο σε πόλη, στα οποία φέτος τα τμήματα των δύο πρώτων τάξεων θα μειωθούν κατά το ήμισυ, ενώ τα κοινά μαθήματα στις κατευθύνσεις Υγείας και Τεχνολογική επίσης θα διδάσκονται σε συγχωνευμένο τμήμα (για εκείνες τις ώρες διδασκαλίας). Έχει να πέσει υπεραριθμία (εκπαιδευτικών) που θα πάει σύννεφο. Και εμείς μιλάμε για σταθερή ροή διορισμών...

Τέλος, θα μου επιτρέψετε να έχω διαφορετική γνώμη σε σημαντικό βαθμό ως προς τις κατηγορίες που δέχεται περί "ταξικότητας" το λεγόμενο προσοντολόγιο. Δεν πρόκειται βέβαια να το υπερασπιστώ ατόφιο "ως έχει", αλλά νομίζω ότι η συγκεκριμένη κατηγορία σε πολλές περιπτώσεις είναι υπερβολική. Για παράδειγμα, εκτός από τα μεταπτυχιακά (με δίδακτρα) υπάρχουν και περιπτώσεις εκπαιδευτικών με διδακτορικά, τα οποία απέκτησαν χωρίς δίδακτρα ή/και με υποτροφία ακόμα. Και οι οποίοι ενδεχομένως να στράφηκαν στην Α/θμια και τη Β/θμια εκπαίδευση ως διέξοδο μετά από χρόνια άγριων σχέσεων δουλοπαροικίας με "μπλοκάκι" και ελαστικοποίησης χωρίς προοπτική σε ανώτατα ιδρύματα. (Σχετικά μηνύματα επ' αυτού έχω γράψει στο νήμα για τις μετατάξεις σε θέσεις ΕΔΙΠ, όπου κι εκεί θα διακρίνετε απροκάλυπτες επιθέσεις κοινωνικού αυτοματισμού εναντίον αυτών των ανθρώπων.) Για ποια "ταξικότητα" λοιπόν μιλάμε στις περιπτώσεις αυτές; Ποιος είναι το θύμα και ποιος ο θύτης; Μήπως τα όρια τελικά είναι δυσδιάκριτα;

[Έσπερος]

Και η αναπλήρωση ώς ένα σημείο είναι ταξική, ή για να το πω απλα, δεν είμαστε όλοι οι εκπαιδευτικοί στο ίδιο καζάνι, συγκρίνουμε στον τρόπο ζωής μας με συναδέλφους μόνιμους ή αναπληρωτές, κάποιοι ζούμε μόνο με τους μισθούς μας πολύ μετρημένα και άλλοι φαιβεται ότι έχουν μια α άνεση, τι να κάνουμε, αυτά συμβαίνουν. Επίσης οι αναπληρωτές από επαρχία συχνά πηγαίνουν κοντά στον τόπο διαμονής τους, ενώ αυτοί από Αθήνα ή άλλα αστικά κέντρα είναι καταδικασμένοι.

Και το μεταπτυχιακό μπορεί να είναι ταξικό από τη στιγμή που πλέον τα περισσότερα έχουν δίδακτρα. Το 2005 όταν έκανα εγω, ένας φιλόλογος μπορούσε να κάνει δωρεάν μεταπτυχιακό, αλλά… guess what…. θα έδινε εξετάσεις για να μπει… οπότε το έκαναν όσοι το ήθελαν. Τώρα δεν είναι έτσι.

Συγκριτικά με τα παραπάνω, ναι κι εγω θεωρώ ότι ο γραπτός διαγωνισμός δίνει ίσες ευκαιρίες.

Κι επειδή κάποιος ρώτησε πιο πριν, εγω που σπούδασα 2001-2005, μόνο διαγωνισμό είχα στο μυαλό μου. Δεν ήξερα καν τότε ότι υπήρχαν κι οι άλλοι πίνακες κι έβγαινε με ποσοστά. Και όταν τελείωσα δεν υπήρχε περίπτωση να δηλώσω αναπληρώτρια εκτός Αθηνών, ούτε υπήρχε περίπτωση να τσοντάρει η οικογένεια μου σε κάτι τέτοιο εάν αρνουμουν να δώσω εξετάσεις, θα θεωρούσαν κι εκείνοι αδιανόητο να μην θέλω να διαγωνιστω. Βέβαια τότε φανταζόμουν ότι θα εμένα στην έρευνα και τον διαγωνισμό τον είχα σαν δικλείδα ασφαλείας για να έχω μια οικονομική σταθερότητα μέχρι να πάω στο πανεπιστήμιο, όπως νόμιζα ότι θα έκανα, αυτό είναι άλλη ιστορία, αλλά σίγουρα κριτήριο για να στραφώ στην εκπαίδευση ήταν ο διαγωνισμός, αν υπήρχε άλλο σύστημα βασισμένο σε προϋπηρεσια που θα έπρεπε να φύγω από την Αθήνα, δεν θα το σκεφτόμουν.

[Dume]

Ευχαριστώ και χαίρομαι που μπήκατε στον κόπο να επιχειρηματολογήσετε τόσο εμπεριστατωμένα. Διατηρώ, ωστόσο, τις επιφυλάξεις μου για το αν η τυχόν θέσπιση του γραπτού διαγωνισμού συνδεθεί και με "σταθερή ροή διορισμών", γιατί όσο και να θεωρούμε ότι είναι προβλέψιμος ο ρυθμός αποχωρήσεων λόγω συνταξιοδότησης, ή ο ρυθμός διακύμανσης του μαθητικού πληθυσμού, οι γενικότερες πολιτικές επιλογές δεν θα είναι ποτέ. Για παράδειγμα, οποία μεγαλύτερη αντίφαση από τους μαζικούς διορισμούς πέρσι και φέτος -και... του χρόνου, όπως θεωρούν οι (υπερ)αισιόδοξοι- από τη μία, και τις συγχωνεύσεις των τμημάτων σε 27μελή από την άλλη. Όσο για τον μαθητικό πληθυσμό, μπορεί βέβαια να περιπτωσιολογήσω με αυτό που θα πω, αλλά ήδη ξέρω δύο λύκεια σε συγκεκριμένη περιοχή (νομό), το ένα σε κωμόπολη και το άλλο σε πόλη, στα οποία φέτος τα τμήματα των δύο πρώτων τάξεων θα μειωθούν κατά το ήμισυ, ενώ τα κοινά μαθήματα στις κατευθύνσεις Υγείας και Τεχνολογική επίσης θα διδάσκονται σε συγχωνευμένο τμήμα (για εκείνες τις ώρες διδασκαλίας). Έχει να πέσει υπεραριθμία (εκπαιδευτικών) που θα πάει σύννεφο. Και εμείς μιλάμε για σταθερή ροή διορισμών...

Τέλος, θα μου επιτρέψετε να έχω διαφορετική γνώμη σε σημαντικό βαθμό ως προς τις κατηγορίες που δέχεται περί "ταξικότητας" το λεγόμενο προσοντολόγιο. Δεν πρόκειται βέβαια να το υπερασπιστώ ατόφιο "ως έχει", αλλά νομίζω ότι η συγκεκριμένη κατηγορία σε πολλές περιπτώσεις είναι υπερβολική. Για παράδειγμα, εκτός από τα μεταπτυχιακά (με δίδακτρα) υπάρχουν και περιπτώσεις εκπαιδευτικών με διδακτορικά, τα οποία απέκτησαν χωρίς δίδακτρα ή/και με υποτροφία ακόμα. Και οι οποίοι ενδεχομένως να στράφηκαν στην Α/θμια και τη Β/θμια εκπαίδευση ως διέξοδο μετά από χρόνια άγριων σχέσεων δουλοπαροικίας με "μπλοκάκι" και ελαστικοποίησης χωρίς προοπτική σε ανώτατα ιδρύματα. (Σχετικά μηνύματα επ' αυτού έχω γράψει στο νήμα για τις μετατάξεις σε θέσεις ΕΔΙΠ, όπου κι εκεί θα διακρίνετε απροκάλυπτες επιθέσεις κοινωνικού αυτοματισμού εναντίον αυτών των ανθρώπων.) Για ποια "ταξικότητα" λοιπόν μιλάμε στις περιπτώσεις αυτές; Ποιος είναι το θύμα και ποιος ο θύτης; Μήπως τα όρια τελικά είναι δυσδιάκριτα;

Καλημέρα scout και ευχαριστώ και εγώ για την απάντηση.

Θα αρχίσω από το τέλος της απάντησής σου. Γνωρίζω την επισφάλεια που επικρατεί στην τριτοβάθμια για τους νέους διδάκτορες κτλ. Θεωρώ μάλιστα πως μια από τις σκοπιμότητες που διέπουν το νόμο Γαβρόγλου, ήταν ακριβώς αυτή. Να αποφορτίσει τις πιέσεις που δέχονται τα ανώτατα ιδρύματα από τους νέους ερευνητές, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να διοριστούν απευθείας - στις περισσότερες ειδικότητες - στη δευτεροβάθμια και πρωτοβάθμια.

[σε στυλ, σταματήστε να μας πρήζετε. Παρκάρετε λίγο στη δευτεροβάθμια να έχετε κάπως να ζήσετε και αν τυχόν ανοίξουν θέσεις ΔΕΠ το ξαναβλέπετε στο μέλλον]

..........

Στους πίνακες του 2020, η κατοχή διδακτορικού ισοδυναμούσε στις περισσότερες περιπτώσεις με διορισμό.

Στους πίνακες του 2023 πάντως, αυτό δεν νομίζω πως θα ισχύει άλλο, τουλάχιστον στο 100%. Θα εμφανισθούν πολλά καινούρια διδακτορικά, πολλά από το "εξωτερικό" και στο περισσότερο που θα μπορούν να ελπίζουν οι κάτοχοί τους θα είναι μια καλή θέση αναπληρωτή (πρώτες φάσεις, κοντά στον τόπο τους).

Και αυτή είναι άλλη μια ειρωνεία. Για να διοριστείς στη δευτεροβάθμια, θα χρειάζεσαι πλέον διδακτορικό + κάτι ακόμα!

Από κει και πέρα, σαν και σένα ή την Έσπερος είμαι και εγώ και πολλοί άλλοι.

Αποκτήσαμε τα "προσόντα" μας σε άλλες εποχές, όταν δεν υπήρχε το προσοντολόγιο στον ορίζοντα, όταν πολλές από αυτές τις σπουδές ήταν δωρεάν, κατόπιν εισαγωγικών εξετάσεων και κανείς δεν σου διασφάλιζε πως βρέξει χιονίσει θα αποφοιτήσεις κιόλας.

Κατά μια έννοια, αυτό αποτυπώθηκε στον πρώτο γύρο του προσοντολογίου, το 2019. Μοριοδοτήθηκαν προσόντα που είχαν αποκτηθεί κυρίως για τη "χαρά της γνώσης" ή και από απόγνωση, καθώς πολλοί είμασταν καθηλωμένοι στους πίνακες μηδενικής προϋπηρεσίας για μια δεκαετία.

Η δεύτερη φορά του προσοντολογίου - αν υπάρξει, που το απεύχομαι - θα είναι εντελώς διαφορετική.

Το έχω ξαναγράψει. Αρκεί μια γύρα στις ομάδες του facebook για να δει κανείς να οργιάζουν μεσάζοντες για διδακτορικά από Βουλγαρία, ανθρώπους να βάζουν ή να απαντούν σε αγγελίες για εκπόνηση εργασιών κτλ.

Αρκεί επίσης μια γύρα στη Διαύγεια, για να δει κανείς μαζικές αποφάσεις αναγνώρισης μεταπτυχιακών σωρηδόν από συγκεκριμένο πανεπιστήμιο στην Ιταλία. Μιλάμε για αποφάσεις αναγνώρισης με τη σέσουλα, 30 και 40 τίτλων μεταπτυχιακού τη φορά.

Αίσχος.

Το προσοντολόγιο πυροδότησε ένα τεράστιο κυνήγι απόκτησης τίτλων. Σχεδόν πάντα με δίδακτρα και σχεδόν πάντα με τη βεβαιότητα πως αν τα πληρώσω, ε, ακόμα και αν τα ξύνω, σε 2, 3 χρόνια θα έχω τα 20 ή 28 ή 40 μόρια.

Λέω κάτι πολύ απλό. Το 99,99% αποφοιτά. Ε, δεν είναι νορμάλ αυτό.

Αν δεν κάνω λάθος, η τιμή για διδακτορικό στη Βουλγαρία κυμαίνεται στις 10.000 με 15.000 ευρώ. Κάποιοι τα έχουν. Και τόσο απλά, μπορούν να αγοράσουν 40 μόρια ή και 47 (χάρη στο bonus της άριστης ξένης γλώσσας) και έτσι να αγοράσουν διορισμό.

Ή έστω αναπλήρωση στο σπίτι τους και άρα σε δεύτερο χρόνο διορισμό.

.........

Ακριβώς εδώ έγκειται η ταξικότητα του προσοντολογίου και το μεγάλο μειονέκτημά του σε σχέση με το γραπτό διαγωνισμό, ο οποίος τουλάχιστον δίνει μια αρχική ισότητα στην εκκίνηση.

.........

Επιπλέον, μιλώντας για τα εγχώρια και μόνο διδακτορικά, αρκεί επίσης μια βόλτα στο Εθνικό Αρχείο Διδακτορικών Διατριβών, για να δει κανείς εντελώς άνισες δουλειές. Σοβαρά διδακτορικά και διδακτορικά της πλάκας, δίπλα δίπλα. Όλα ωστόσο 40 μόρια.

Όσοι έχουμε μια άλφα ή βήτα σχέση με το πανεπιστήμιο, ξέρουμε επίσης πως η επιλογή των διδακτόρων ή η αίσια εκπόνηση μιας διατριβής δεν ρυθμίζεται από κάποιους αντικειμενικούς κανόνες - όπως στην περίπτωση λ.χ. του γραπτού διαγωνισμού.

Πολλές φορές παίζουν ρόλο οι γνωριμίες, οι καλές σχέσεις και διάφορα άλλα. Ή για να μιλήσουμε λίγο με ορολογία, δεν διαλέγουν πάντα τον ικανότερο, αλλά συχνά αυτόν που έχει το μεγαλύτερο "κοινωνικό κεφάλαιο".

.........

Πολλοί θα μου ανταπαντήσουν, πως οκ, ναι, εγώ όμως μάτωσα για τις δικές μου σπουδές. Δεν το αμφισβητώ καθόλου. Αυτό έκανα και εγώ και για αυτό νιώθω αυτή την κατάφορη αδικία.

Το ότι για κάθε ένα κάλπικο μεταπτυχιακό ή διδακτορικό υπάρχουν και πέντε που οι κάτοχοί τους τα πήραν με το σπαθί τους, δεν αναιρεί την ύπαρξη των πρώτων και το γεγονός πως οι πρώτοι θα πάρουν τα ίδια μόρια - στρεβλώνοντας τον ανταγωνισμό στους πίνακες.

Με άλλα λόγια, η διεκδίκηση θέσεων στην εκπαίδευση είναι ήδη νοθευμένη. Θα δεχόμουν το προσοντολόγιο, αν υπήρχαν αυστηρές δικλείδες ασφαλείας από την Πολιτεία, οι οποίες θα διασφάλιζαν πως κάθε μεταπτυχιακό ή διδακτορικό που κυκλοφορεί εκεί έξω, αξίζει να λέγεται έτσι.

Δεν το κάνει αυτό όμως η Πολιτεία, αντιθέτως. Υποθάλπει τον ευτελισμό τους.

Το προσοντολόγιο είναι τίγκα στα χιλιάδες μεταπτυχιακά και διδακτορικά. Είναι όλα ισάξια; Έχουν παρθεί όλα με τους ίδιους βαθμούς; Από ιδρύματα ίσης δυσκολίας; Μέσα από τις ίδιες αντικειμενικές διαδικασίες;

Φυσικά και όχι.

Είναι πεταμένα όλα στην ίδια χοάνη, όλα 20 και 40 μόρια,

και κλάψτε

όποιον δεν έχει το χρόνο, τα χρήματα ή τις γνωριμίες

για να παίξει αυτό το παιχνίδι.

.........

Και μόνο τα παραπάνω αρκούν για να με κάνουν να υποστηρίζω ολόθερμα το γραπτό διαγωνισμό. Ακόμα και αν όσα γράφεις στο υπόλοιπο μήνυμά σου επιβεβαιωθούν και ο γραπτός δεν συναρτηθεί με σταθερή ροή διορισμών, και πάλι καλύτερα θα είναι, κατά τη γνώμη μου, από το αίσχος του προσοντολόγιου.

Και τον υποστηρίζω, επίσης, παρά το γεγονός πως σε δυόμιση ή τρία χρόνια θα είμαι και εγώ διδάκτορας, καλώς εχόντων των πραγμάτων.

.........

Γραπτός διαγωνισμός και σταθερές προσλήψεις στη βάση τουλάχιστον των οργανικών που προκύπτουν από τις συντάξεις, αυτό θα έπρεπε να είναι το αίτημά μας.

Γιατί το προσοντολόγιο είναι το ιδανικό εργαλείο για το Υπουργείο, ώστε να μας διασπάσει περαιτέρω και να διαιωνίσει το θεσμό των αναπληρωτών. Με το προσοντολόγιο πάντα θα βρίσκει πρόθυμους ακόμα και για την πιο εξευτελιστική θέση εργασίας στην εκπαίδευση, αρκεί να δίνει λίγα μόρια.

Και το ξαναλέω, για αυτό ακριβώς το διατήρησε η ΝΔ, παρά την υποτιθέμενη πρόθεσή της να το αλλάξει...

[Έσπερος]

Πολύ ωραία τα λες Dune. Τα διδακτορικά δεν είναι για διορισμό στο σχολείο, δεν είναι δυνατόν να θες προσόντα λέκτορα για να διδάξεις στο σχολείο και να σε θεωρούν και το κατακάθι της κοινωνίας. Αυτό είναι αρρωστημένο. Δεν έχει λογική να υποστηρίζουμε ένα τέτοιο σύστημα.

Και συγγνώμη που το λέω κιόλας, κι από συζητήσεις εδώ βλέπεις ανθρώπους που ρωτάνε για διδακτορικά και καταλαβαίνεις ότι δεν έχουν ιδέα τι είναι και τι σημαίνει έρευνα.

Δεν θα μπω στη συζήτηση για τα εξαποστασεως, γιατί, συγγνώμη και πάλι γι αυτό που θα πω, έχω δει σε παιδαγωγικά συνέδρια τι κυκλοφορεί και στην Ελλάδα και τραβάω τα μαλλιά μου. Γύρω από τη διδακτική και τις επιστήμες της αγωγής, υπάρχει και στην Ελλάδα ένα τσίρκο μεταπτυχιακών και διατριβών γελοίου επιπέδου και μεθοδολογίας. Όλα αυτά απόρροια τέτοιων προσοντολογιων.

[erietta]

Είναι αλήθεια πως οι κάτοχοι διδακτορικών προηγήθηκαν ως αναπληρωτές την χρονιά 2020-2021 και διορίστηκαν την χρονιά 2021-22. Δεν είναι κακό αυτό, ίσα-ίσα. Η αλήθεια είναι επίσης ότι κάποιοι από τους διδάκτορες νεοδιόριστους έλπιζαν να μεταπηδήσουν στο Πανεπιστήμιο ως ΕΔΙΠ, ελπίδα που μάλλον χάθηκε οριστικά με την κατάργηση του άρθρου (συζητήθηκε σε άλλο νήμα). Δεν πειράζει, τουλάχιστον θα έχουν μόνιμη εργασία.

[manpan]

Ταξικός βέβαια ο νόμος Γαβρόγλου με τα διδακτορικά και φυσικά <<φωτογραφικός>> υπέρ της προϋπηρεσίας.Είναι που ήταν…<<αριστερός>> ο Γαβρόγλου και που τον…κατακεραύνωνε προεκλογικά η Κεραμέως ε;

[Έσπερος]

Είναι αλήθεια πως οι κάτοχοι διδακτορικών προηγήθηκαν ως αναπληρωτές την χρονιά 2020-2021 και διορίστηκαν την χρονιά 2021-22. Δεν είναι κακό αυτό, ίσα-ίσα. Η αλήθεια είναι επίσης ότι κάποιοι από τους διδάκτορες νεοδιόριστους έλπιζαν να μεταπηδήσουν στο Πανεπιστήμιο ως ΕΔΙΠ, ελπίδα που μάλλον χάθηκε οριστικά με την κατάργηση του άρθρου (συζητήθηκε σε άλλο νήμα). Δεν πειράζει, τουλάχιστον θα έχουν μόνιμη εργασία.

Κακό γι αυτούς ίσως δεν είναι, αλλά δείχνει κι αυτό την ταξικότητα: εμένα όλοι οι διδάκτορες φίλοι μου ούτε που πάτησαν το πόδι σε σχολείο και λίγο λίγο είναι σε πανεπιστήμια πλέον, έστω και με αυτές τις άθλιες συμβάσεις (κάποιοι στο εξωτερικό βέβαια), γιατί είχαν οικονομική ή έστω ηθική υποστήριξη από το σπίτι τους να συνεχίσουν να το παλεύουν. Για εμένα το παιδί εκπαιδευτικών που όλος ο κόσμος τους ήταν το σχολείο, δεν υπήρχε άλλος δρόμος εκτός του διαγωνισμού και οριακά δέχτηκαν να βαλω σε προτεραιότητα το διδακτορικό με την προϋποθεδη ότι θα το τελειώσω τσάτρα πάτρα και θα γυρίσω να μη χάσω την πολυπόθητη θέση. Και έτσι από όλη την τότε παρέα μου κατέληξα ο φτωχός συγγενής.

Από πλευράς συστήματος όμως, είναι προβληματικό να εχεις overqualified προσωπικό στην εκπαίδευση. Αν είναι έτσι, ο «απλός» πτυχιούχος ή μεταπτυχιακός, πού θα πάει; Γιατί να είναι προσόν το διδακτορικό για να διδάσκεις σε ένα κωλόνησο μια τάξη 10 μαθητών που δεν έχουν κανέναν στόχο στη ζωή τους;

[Scout]

Κακό γι αυτούς ίσως δεν είναι, αλλά δείχνει κι αυτό την ταξικότητα: εμένα όλοι οι διδάκτορες φίλοι μου ούτε που πάτησαν το πόδι σε σχολείο και λίγο λίγο είναι σε πανεπιστήμια πλέον, έστω και με αυτές τις άθλιες συμβάσεις (κάποιοι στο εξωτερικό βέβαια), γιατί είχαν οικονομική ή έστω ηθική υποστήριξη από το σπίτι τους να συνεχίσουν να το παλεύουν. Για εμένα το παιδί εκπαιδευτικών που όλος ο κόσμος τους ήταν το σχολείο, δεν υπήρχε άλλος δρόμος εκτός του διαγωνισμού και οριακά δέχτηκαν να βαλω σε προτεραιότητα το διδακτορικό με την προϋποθεδη ότι θα το τελειώσω τσάτρα πάτρα και θα γυρίσω να μη χάσω την πολυπόθητη θέση. Και έτσι από όλη την τότε παρέα μου κατέληξα ο φτωχός συγγενής.

Από πλευράς συστήματος όμως, είναι προβληματικό να εχεις overqualified προσωπικό στην εκπαίδευση. Αν είναι έτσι, ο «απλός» πτυχιούχος ή μεταπτυχιακός, πού θα πάει; Γιατί να είναι προσόν το διδακτορικό για να διδάσκεις σε ένα κωλόνησο μια τάξη 10 μαθητών που δεν έχουν κανέναν στόχο στη ζωή τους;

Επειδή προφανώς αναφέρεστε σε διδάκτορες που συνέχισαν τις (πολυετείς, φαντάζομαι το γνωρίζετε, και συχνά ατελέσφορες) προσπάθειες για εισαγωγή στα πανεπιστήμια μετά τα διδακτορικά τους, και σε αυτή τους την προσπάθεια φαντάζομαι ότι εννοείτε πως είχαν την οικονομική υποστήριξη των οικογενειών τους, κάτι το οποίο θεωρείτε ότι δείχνει "ταξικότητα" κάποιου είδους, θα σας απαντήσω ότι τελικά ο καθένας μας κρίνει και ομιλεί ανάλογα με τις προσλαμβάνουσες που έχει, και ως εκ τούτου εγώ δεν κακίζω κανέναν. Να ξέρετε όμως ότι οι διδάκτορες των περιπτώσεων που αναφέρετε ΔΕΝ αποτελούν τον βασικό πυρήνα όσων διορίστηκαν/διορίζονται με το "προσοντολόγιο" στην εκπαίδευση, γιατί είναι αρκετά νέοι σε ηλικία ώστε αφ' ενός να θεωρούν ότι έχουν την "πολυτέλεια" να παραμένουν στις επισφαλείς συμβάσεις των πανεπιστημίων με την υποστήριξη των οικογενειών τους προκειμένου τελικά να "τρουπώσουν", και αφ' ετέρου δεν έχουν οικογενειακές υποχρεώσεις, ήτοι παιδιά, οι οποίες τούς εμποδίζουν να διαθέσουν τις ατελείωτες και ακατάστατες ώρες που απαιτεί η έρευνα (πολύ περισσότερο όταν είσαι έρμαιο της επισφάλειας και κάνεις τα πάντα όλα). Ο πυρήνας όσων διδακτόρων διορίστηκαν στην εκπαίδευση, αντίθετα, είναι ως επί το πλείστον μεγαλύτερης ηλικίας, που έχουν οικογένειες με παιδιά και απαιτήσεις, και που κατά κανόνα έφαγαν στη μάπα για πολλά χρόνια, ίσως και δεκαετίες, αυτού του είδους την επισφάλεια και δεν άντεχαν να την τρώνε άλλο. Δεν πιστεύω να θεωρείτε πως αυτό μειώνει την επιστημονική τους επάρκεια ή ότι -ακόμα χειρότερα- τους καθιστά φυγόπονους, ε; Ας φτάσει κάποιος, και κυρίως κάποια, στα 45 του/της για παράδειγμα, με δύο παιδιά ηλικιών σχολείου, και να δούμε αν δεν θα τον/την απασχολούσε κάτι πιο μόνιμο και σταθερό από τις συμβάσεις δουλοπαροικίας από τις οποίες βρίθουν τα πανεπιστημιακά εργαστήρια. Οπότε, το να καταλήξει, όπως λέτε, παρίας και "φτωχός συγγενής" στις παρέες του επειδή προτίμησε να επιλέξει την Α/θμια και Β/θμια εκπαίδευση, θεωρώ ότι αποτελεί μάλλον μια ψυχολογικού περιεχομένου "πολυτέλεια" (ας το πω "first world problems" πιο εκφραστικά σε μια γλώσσα διαφορετική από τη δική μας) παρά ένα υπαρκτό πρόβλημα, πόσο μάλλον επιβίωσης. Και σίγουρα θα προτιμήσει να πάει στο "κωλόνησο με τα 10 παιδιά χωρίς στόχους" -θέλω να ελπίζω ότι πρόκειται απλά για μια ατυχή έκφραση που κατά βάθος δεν πιστεύετε επ' ουδενί- για αρχή τουλάχιστον, παρά να τον/την πετάξουν σα στυμμένη λεμονόκουπα στα 50 από τις επισφαλείς συμβάσεις επειδή εκ των πραγμάτων (οι οικογενειακές υποχρεώσεις που λέγαμε...) δεν θα είναι "αρκετά" παραγωγικός/-ή σε papers και έρευνα εν γένει. Πείτε μου λοιπόν ξανά για την "ταξικότητα" του προσοντολογίου στις συγκεκριμένες περιπτώσεις ειδικά. Δεν "αγόρασαν" όλοι τα διδακτορικά τους, ξέρετε, έναντι δεκαχίλιαρων και δεκαπενταχίλιαρων, από πανεπιστήμια χωρών που έχουν φήμη ότι κάποτε μοίραζαν πτυχία με δυο ντενεκέδες λάδι.

(Υ.Γ. Μόλις πρόσεξα ότι έβγαλα όλα τα παραπάνω... απνευστί. Ζητώ συγγνώμη που θα βγουν τα μάτια όσων θα τα διαβάσουν, αλλά ακόμα και τώρα, κάνοντας επεξεργασία, αδυνατώ να βρω πού να βάλω αλλαγή παραγράφου.)

[Dume]

Δεν "αγόρασαν" όλοι τα διδακτορικά τους, ξέρετε, έναντι δεκαχίλιαρων και δεκαπενταχίλιαρων, από πανεπιστήμια χωρών που έχουν παράδοση ότι κάποτε μοίραζαν πτυχία με δυο ντενεκέδες λάδι.

Φυσικά και δεν τα "αγόρασαν" όλοι έτσι. (*)

Ωστόσο, το γεγονός πως κάποιοι τα αγόρασαν ή τα έλαβαν με την ήσσονα προσπάθεια - και αυτό το ξέρουμε οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ - και άρα θα πάρουν τα 40 μόρια (=διορισμός ή σχεδόν διορισμός), αποτελεί μια τεράστια στρέβλωση του προσοντολογίου. Μια ανεπίτρεπτη στρέβλωση που περνάει στο ντούκου.

Κατά τ΄ άλλα, συμφωνώ με Έσπερο πως είναι επίσης μεγάλη στρέβλωση να ζητάς overqualified προσωπικό, για πολλαπλούς λόγους.

Φυσικά, συμφωνώ και με όσα γράφεις εσύ, scout, σχετικά με τις συνθήκες επισφάλειας στην τριτοβάθμια. Όμως το να "ξεφορτώνεις" τους διδάκτορες σε μια χαμηλότερη εκπαιδευτική βαθμίδα, δεν είναι και η καλύτερη λύση. Είναι άλλο ένα μπάλωμα που κάνει αυτό το αστείο κράτος, άλλη μια μετάθεση του προβλήματος.

Θυμάστε ίσως μια προκήρυξη του ΑΣΕΠ με μοριοδότηση πριν κάποια χρόνια, για γραμματείς στα διοικητικά δικαστήρια; Θυμάστε πως η συντριπτική πλειοψηφία των διοριστέων εκεί είχαν διδακτορικό;

Μιλάμε για την παλιά θέση του "δακτυλογράφου", δηλαδή για μια θέση που κανονικά δινόταν σε αποφοίτους λυκείου.

Αυτό εννοώ λοιπόν ως ευτελισμό των σπουδών που προωθεί το ίδιο το κράτος. Από τη μία οι σπουδές χάνουν κάθε αξία, ενώ από την άλλη διαγκωνιζόμαστε να πληρώσουμε άλλο ένα μεταπτυχιακό ή να προσφέρουμε απλήρωτη εργασία όντας υποψήφιοι διδάκτορες, για να λάβουμε μερικά μόρια ακόμη.

Το προσοντολόγιο οξύνει ακριβώς το παραπάνω αντιφατικό φαινόμενο.

Να κυνηγάς σπουδές, οι οποίες την ίδια στιγμή απαξιώνονται εντελώς.


----

(*) και φυσικά δεν πρόκειται να αγοράσω το δικό μου. Το κάνω με κόπο, όπως έκανα και όλες τις σπουδές μου έως εδώ. Για αυτό και με εξοργίζει απίστευτα αυτό το όργιο απόκτησης προσόντων μέσω "αγοράς" τους, εκπόνησης εργασιών από άλλους κτλ.

Και αντί να παρακαλάω, σε 3 ή 4 χρόνια που θα μπορώ να βάλω και γω το δικό μου διδακτορικό στους μεθεπόμενους πίνακες, να έχει διατηρηθεί το προσοντολόγιο και να ελπίζω να αρκούν έως τότε τα 40 μόρια για διορισμό,

προτιμώ να διαγωνιστώ οποιαδήποτε στιγμή επί ίσοις όροις με αυτόν που τα προσόντα του τα απέκτησε με τον εύκολο τρόπο.

Και αυτό νομίζω θα έπρεπε να θέλει κάθε πτυχιούχος ή μεταπτυχιακός ή διδάκτορας που πιστεύει στις σπουδές που έκανε και το γνήσιο κόπο που κατέβαλε. Δεν θα έχει να φοβηθεί τίποτα.


ΥΓ. Σου απάντησα αναλυτικά και στο χθεσινό σου κείμενο πιο πάνω. Δεν ξέρω αν το είδες.