Αρχαία Ελληνικά: Γραμματική

[habanero]

Γεια σας! Θα μου πει κάποιος ομμόριζα του ρήματος αϊστόω;

[PDE ads]

[eirinaki81]

άϊστος=αφανής,άφαντος
αν θυμηθώ κάτι άλλο,θα σου πω!

[habanero]

Ευχαριστώ πάρα πολύ. :)Σε μια ερλωτηση για ομμόριζα, είναι θεμιτό ένας μαθητής να γράψει απλά ένα επίθετο βγαλμένο από ρήμα, ή πρέπει να γράψει κάτι πιο σύνθετο?

[eirinaki81]

κατα τη γνώμη μου αν ζητηθεί ομόρριζη λέξη,θα προτιμούσα τις απλές.κάποιες φορες τα παιδιά στην προσπάθεια τους να εντυπωσιάσουν με σπάνιες λέξεις,παρασύρονται,χάνουν χρονο και κάνουν λάθη.οπότε εγώ τους προτείνω να σκέφτονται με απλό τρόπο.

[PDE ads]

[apri]

άϊστος=αφανής,άφαντος
αν θυμηθώ κάτι άλλο,θα σου πω!

Επίσης, αΐστωρ (=αμαθής), αϊστοσύνη (=άγνοια)

[habanero]

Ευχαριστώ πάρα πολύ!!!

[AntreaEirini]

Συνάδερφοι καλησπέρα.
Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει για ποιο λόγο το "λελύσθαι" παίρνει οξεία;
Η κατάληξη του απαρεμφάτου παρακειμένου είναι βραχεία. Φαίνεται και από τύπους σαν το πεπρᾶχθαι και ἱδρῦσθαι  που παίρνουν περισπωμένη.Τα ρήματα αυτά έχουν την παραλήγουσα μακρά όπως φαίνεται και από άλλους τύπους (λῦον, λῦε, λῦσαι κ.τ.λ.). Γιατί συγκεκριμένα στο απαρέμφατο παρακειμένου του λύω το υ τονίζεται σαν να είναι βραχύ; Η μόνη λογική απάντηση που μπορώ να σκεφτώ είναιη βράχυνση, αλλά γιατί στη συγκεκριμένη περίπτωση και μόνο στον συγκεκριμένο τύπο;

Ευχαριστώ!

[GRIA]

Γιατί τα ρήματα που λήγουν σε -υω έχουν το δίχρονο μακρό εκτός από τα λύω, δύω, θύω που έχουν το δίχρονο βραχύ στον Παρακείμενο.

[AntreaEirini]

Γιατί τα ρήματα που λήγουν σε -υω έχουν το δίχρονο μακρό εκτός από τα λύω, δύω, θύω που έχουν το δίχρονο βραχύ στον Παρακείμενο.

Σ' ευχαριστώ πολύ για την άμεση απάντηση! 
Τον κανόνα που λες τον έχω βρει στη μεγάλη γραμματική του Οικονόμου, δεν εξηγεί όμως γιατί γίνεται, λέει απλά ότι γίνεται. Αυτό που καταλαβαίνω έιναι ότι το "υ" σ' αυτά τα ρήματα παθαίνει βράχυνση μπροστά από τα σύμφωνα εκτός του σ.
Αν κάποιος γνωρίζει έναν κανόνα για το πώς λειτουργεί η βράχυνση θα ήθελα να μάθω περισσότερες πληροφορίες.

[MARKOS]

βραχυνση ( ή συστολη) Ειναι μεταβολη "ποσοτική" δηλ. τροπή ενος μακρόχρονου σε βραχύχρονο φωνήεν. (το αντιθετο ειναι η "έκταση")
π.χ. έδωκα- έδομεν ,  έθηκα - έθεμεν , χιών - χιόνος.
δίδωμι , δωρον > δίδομαι, δόσις, δοτός
τίθημι > τίθεμαι,  φεύγω > έφυγον, ακούω > ακοή.

βράχυνση παθαίνουν και οι δίφθογγοι και συστέλλονται σε βραχύ φωνέν :  π.χ. λείπω - έλιπον,  πείθω- πιθανός.

[AntreaEirini]

βραχυνση ( ή συστολη) Ειναι μεταβολη "ποσοτική" δηλ. τροπή ενος μακρόχρονου σε βραχύχρονο φωνήεν. (το αντιθετο ειναι η "έκταση")
π.χ. έδωκα- έδομεν ,  έθηκα - έθεμεν , χιών - χιόνος.
δίδωμι , δωρον > δίδομαι, δόσις, δοτός
τίθημι > τίθεμαι,  φεύγω > έφυγον, ακούω > ακοή.

βράχυνση παθαίνουν και οι δίφθογγοι και συστέλλονται σε βραχύ φωνέν :  π.χ. λείπω - έλιπον,  πείθω- πιθανός.

Μάρκο σ' ευχαριστώ, αυτό όμως που θέλω να μάθω είναι πότε γίνεται βράχυνση.
Αν υπάρχει δηλαδή κάποιος κανόνας σαν αυτόν που υπάρχει για την αντέκταση, π.χ το βραχύ τρέπεται σε μακρό όταν φεύγει το ντ, νθ, νδ που βρίσκεται μπροστά από σ...

[MARKOS]

αυτο δεν το ξερω. θα ψαξω ομως σε 1, 2 βιβλια που εχω σχετικα με αυτα και αν βρω κατι θα επανελθω...

[MARKOS]

 οτι το φωνηεν μιας ριζας αλλαζει ποσοτικα, δηλ απο μακρο γινεται βραχυ δε σε καλυπτει?  ψαχνω αλλα.....δυστυχως.

[AntreaEirini]

οτι το φωνηεν μιας ριζας αλλαζει ποσοτικα, δηλ απο μακρο γινεται βραχυ δε σε καλυπτει?  ψαχνω αλλα.....δυστυχως.

Κι εγώ έψαξα όσες γραμματικές είχα αλλά δε βρήκα κάτι
Το φαινόμενο το ξέρω, προσπαθω να καταλάβω από τι προκαλείται.
Έχω βάλει και την κολλητή μου να ρωτήσει στο ιστορικό λεξικό! 

ευχαριστώ πάντως 
Αν βρω απάντηση θα επανέλθω κι εγώ!