0 μέλη και 2 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Η οκνηρία δεν έχει σχέση με τις οικογενειακές υποχρεώσεις. Ο τεμπέλης θα είναι πάντα τεμπέλης είτε έχει παιδιά, άρρωστους γονείς είτε όχι.Στο δικό μου σχολείο έτυχε να έχουμε αρκετούς τρίτεκνους και πολύτεκνους, που οι περισσότεροι μάλιστα κατοικούμε μακριά απ' το σχολείο. Ποτέ στα 2 χρόνια που είμαι εκεί δε δώσαμε δικαίωμα να κάνουμε κάτι λιγότερο από τους άλλους συναδέλφους. Όχι επειδή έχουμε πολλά παιδιά, αλλά επειδή δεν μας αρέσει το καθισιό. Αντίθετα, καναδυο άνδρες εργένηδες συνάδελφοι που απλώς "δεν μπορούν τη χαρτούρα" και τη "χωρίς λόγο παραμονή στο σχολείο" αργούν 1-2 ώρες να έρθουν αυτές τις μέρες, τον Ιούνιο δεν ήταν στα συνεργεία των εγγραφών, ενώ έκαναν επιτήρηση στις αίθουσες από τα βάθη...του διαδρόμου και η αντιγραφή πήγε σύννεφο. Ο δε διευθυντής έχει κουραστεί με την κατάσταση και απλώς τους αφήνει γιατί ξέρει ότι θα κάνουμε οι υπόλοιποι τη δουλειά που θα έπρεπε να κάνουν εκείνοι και μάλιστα αδιαμαρτύρητα.Άλλος συνάδελφος έχει κατάκοιτους γονείς που τους κρατάει το απόγευμα, επειδή μπορεί να πληρώνει γυναίκα μόνο τα πρωινά. Δεν το έφερε ως πρόσχημα ποτέ, αλλά δεν είναι και έγκλημα να επικαλεστείς οικογενειακούς λόγους εκτάκτως. Φοβάμαι ότι έχουμε γίνει λίγο κυνικοί και ψυχροί στο θέμα της οικογένειας και ξεχνάμε ότι η ελληνική πολιτεία δεν υποστηρίζει τη μητέρα που πρέπει να εργαστεί. Τα παιδιά δεν είναι παπούτσια να τα κλείσεις στο ντουλάπι για να πας στη δουλειά.Θέλω να πω ότι αυτός που λέει "έχω μικρά παιδιά και δεν μπορώ να κάνω αυτό ή το άλλο" στο σχολείο, έτσι κι αλλιώς βαριέται τη δουλειά, απλώς του φαίνεται πιο εύκολο να επικαλεστεί τα παιδιά του από το να πει "είμαι τεμπελχανάς, τι να κάνουμε;"
Α, και κατά προτίμηση ο manager από το εξωτερικό να είναι Γερμανός!!!!
εγώ αυτό που βλέπω είναι ότι το πρόγραμμα του σχολείου είναι πρόγραμμα καθηγητών και όχι πρόγραμμα μαθημάτων που αφορά τους μαθητές.το ζήτημα για μένα είναι αν πρέπει όλα αυτά που αναφέρθηκαν παραπάνω να δημοσιοποιούνται και να καταγγέλλονται ευθέως στο σύλλογο ή να μην μιλάει κανείς από φόβο διατάραξης του κλίματος συνύπαρξης.κάθε χρόνο 5-6 ευνοούνται στο πρόγραμμα γιατί έχουν ειδικά αιτήματα(έρχονται από μακριά, φεύγουν νωρίτερα για να μαγειρέψουν, δεν κάνουν εφημερίες γιατί λόγω ηλικίας δεν αντέχουν, και διάφορα άλλα).είναι καλό να συγκρούεται κανείς και να απαιτεί όλοι το ίδιο ή να μην μιλάει ώστε όλοι να ναι χαρούμενοι;