0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Πράγματι με παραξένεψε τούτη η μετοχή...Συμπεριέλαβα και τις δύο λύσεις,εντούτοις τυπολατρικά είναι απλή σκέψη.Πάντως αν τη θεωρηςουμε ως προσδοκώμενο θα πρεπει να αναλυθεί σε χρονικουποθετική.
περιμένετε στ' αλήθεια ένα 18χρονος μαθητής μέσα στο άγχος και την πίεση των πανελλαδικών να αναρωτηθεί εάν η μετοχή δηλώνει απλή σκέψη ή προσδοκία; Στο κάτω κάτω είναι θέμα ερμηνείας...
Εάν το να προσπαθούμε να βλέπουμε που και που τα πράγματα μέσα από την οπτική και τις αγωνίες των μαθητών μας είναι φροντιστηριακή λογική, οκ
η επίτευξη της πολυπόθητης ευδαιμονίας δεν είναι μια απλή γνώμη (σκέψη), αλλά το ζητούμενο για όλους τους ανθρώπους και ως τέτοιο εμπεριέχει πάντοτε και ένα αίσθημα προσμονής για την εκπλήρωσή του κάποια στιγμή στο μέλλον, κάτι που σαφώς εκφράζεται καλύτερα με έναν υποθετικό λόγο του προσδοκωμένου...
Κι όμως, ως απλή σκέψη ή πιθανότητα παρουσιάζει ο Πλάτωνας την επίτευξη της ευδαιμονίας, γι' αυτό και η δυνητική ευκτική. Αν η επίτευξη αυτή τον ενδιέφερε ως θετική προσδοκία, γιατί να μην κάνει χρήση της οριστικής μέλλοντα; Δεν θα είχαμε τότε καμία αμφιβολία για τις προθέσεις του.Στη συνέχεια της συζήτησής του με τον ωραίο Κλεινία, ο Σωκράτης, αφού απέρριψε την τέχνη των λογοποιών ως προϋπόθεση για την κατάκτηση της ευδαιμονίας, προτείνει στον συνομιλητή του τη στρατηγική τέχνη ως δεύτερη πιθανότητα για να είναι κανείς ευδαίμων, την οποία ο Κλεινίας απέρριψε. Και πάλι ο Πλάτωνας χρησιμοποιεί δυνητική ευκτική: ἡ στρατηγική μοι δοκεῖ, ἔφην εγώ, τέχνη παντὸς μᾶλλον εἶναι ἣν ἄν τις κτησάμενος εὐδαίμων εἴη.