Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη

[apri]

Και οι τρεις εμπρόθετοι (επι τούτω, επί τω καταχαρίζεσθαι, επί τω κρίνειν) είναι του σκοπού. Επιπλέον, το "τω καταχαρίζεσθαι" λειτουργεί ως επεξήγηση στο "τούτω".

Το "τα δίκαια" είναι αντικείμενο του "καταχαρίζεσθαι" και "ο δικαστής" είναι υποκείμενό του.

[PDE ads]

[maryvas]

Συμφωνώ πως δεν γίνεται ο εμπρόθετος να είναι επεξήγηση. Συμφωνώ και πως το καταχαρίζεσθαι είναι επεξήγηση, αλλά το   επί    πριν τω καταχαρίζεσθαι τι ρόλο παίζει?

το μονο που μπορω να σκεφτω ειναι οτι αν παρουμε το "επι τω καταχαριζεσθαι" ειναι εμπροθετος σκοπου. αν ομως παρουμε το "τω καταχαριζεσθαι" σκετο τοτε ειναι επεξηγηση στο "τουτω". γιατι φαντασου οτι δεν ειναι επεξηγηση στο "επι τουτω" αλλα μονο στο "τουτω".
ειναι σα να λεμε για εναν επιθετικο προσδιορισμο που αν αφαιρεσουμε το αρθρο του τοτε μπορει να εχει αλλη συντακτικη θεση.

πχ. "η κατά νόμον τιμωρία" αν παρουμε "η κατα νομον" ειναι επιθετικος προσδιορισμος στο "τιμωρια"
αν παρουμε ομως σκετο το "κατα νόμον" ειναι εμπροθετος της αναφορας

[maryvas]

Και οι τρεις εμπρόθετοι (επι τούτω, επί τω καταχαρίζεσθαι, επί τω κρίνειν) είναι του σκοπού. Επιπλέον, το "τω καταχαρίζεσθαι" λειτουργεί ως επεξήγηση στο "τούτω".

Το "τα δίκαια" είναι αντικείμενο του "καταχαρίζεσθαι" και "ο δικαστής" είναι υποκείμενό του.

δλδ θεωρεις οτι το "τω κρινειν" δεν ειναι επεξηγηση? συντακτικα αν το παρουμε οτι συνδεεται παρατακτικα με το "ουκ, αλλα" δεν πρεπει να ειναι. αν ομως το δουμε νοηματικα τοτε λογικα ειναι κ αυτο επεξηγηση

[apri]

Μα ούτε νοηματικά στέκει το "τω κρίνειν" ως επεξήγηση. Δεν λέει ότι ο δικαστής συνεδριάζει επί τούτοις, επί τω κρίνειν και επί τω καταχαρίζεσθαι. Λέει ότι δεν συνεδριάζει για το καταχαρίζεσθαι, αλλά για το κρίνειν.

[PDE ads]

[sapientia]

Σας ευχαριστώ!
Πραγματικά με βοηθήσατε 

[bikini]

Συνάδελφοι,
όταν ένα δίπτωτο ρήμα συντάσσεται με αιτιατική και απαρέμφατο, χαρακτηρίζουμε αντίστοιχα τα 2 Αντικείμενα άμεσο και έμμεσο;  

Π.χ.: Ουδέν κελεύω υμάς ποιείν.
Το υμάς και το ποιείν είναι τα 2 Αντικείμενα του ρήματος κελεύω (= διατάζω κάποιον να κάνει κάτι).

Είναι κάποιο από αυτά τα Αντικείμενα άμεσο ή απλώς λέμε ότι το υμάς και το ποιείν είναι τα 2 Αντικείμενα του ρήματος κελεύω;    

[karxarias29]

Κανονικά τα χαρακτηρίζουμε. Το υμας είναι το άμεσο και το ποιειν το έμμεσο.

[bikini]

Γιατί;   
Υπάρχει κανόνας στη γραμματική του σχολείου;   
Το απαρέμφατο δεν είναι πτωτικό, άρα γιατί να έπεται της αιτιατικής ή να προηγείται, π.χ., της γενικής;;;   

[karxarias29]

Επειδή αυτή τη στιγμή δεν έχω εύκαιρο τον Μπαχαράκη...
http://www.greek-language.gr/greekLang/ancient_greek/tools/composition/page_029.html

§3.24. Τα μεταβατικά ρήματα, ανάλογα με τον αριθμό των αντικειμένων τους, διακρίνονται σε δύο κατηγορίες:
(α) μονόπτωτα, που η σημασία τους συμπληρώνεται με ένα αντικείμενο σε μία από τις τρεις πλάγιες πτώσεις: γενική, δοτική ή αιτιατική.
(β) δίπτωτα, που η σημασία τους συμπληρώνεται με δύο αντικείμενα σε πλάγιες πτώσεις: δύο αιτιατικές, αιτιατική και γενική, αιτιατική και δοτική, γενική και δοτική. Τα δύο αντικείμενα των δίπτωτων ρημάτων διακρίνονται σε άμεσο και έμμεσο: άμεσο είναι το αντικείμενο σε αιτιατική, ενώ έμμεσο εκείνο σε γενική ή δοτική· όταν και τα δύο αντικείμενα είναι σε αιτιατική, τότε άμεσο είναι αυτό που δηλώνει πρόσωπο· τέλος στην περίπτωση δύο αντικειμένων σε γενική και δοτική, άμεσο είναι το αντικείμενο σε γενική.
Οι δευτερεύουσες ονοματικές προτάσεις και το απαρέμφατο ως αντικείμενο του ρήματος ισοδυναμούν με αιτιατική πτώση.

[bikini]

Επειδή αυτή τη στιγμή δεν έχω εύκαιρο τον Μπαχαράκη...
http://www.greek-language.gr/greekLang/ancient_greek/tools/composition/page_029.html

§3.24. Τα μεταβατικά ρήματα, ανάλογα με τον αριθμό των αντικειμένων τους, διακρίνονται σε δύο κατηγορίες:
(α) μονόπτωτα, που η σημασία τους συμπληρώνεται με ένα αντικείμενο σε μία από τις τρεις πλάγιες πτώσεις: γενική, δοτική ή αιτιατική.
(β) δίπτωτα, που η σημασία τους συμπληρώνεται με δύο αντικείμενα σε πλάγιες πτώσεις: δύο αιτιατικές, αιτιατική και γενική, αιτιατική και δοτική, γενική και δοτική. Τα δύο αντικείμενα των δίπτωτων ρημάτων διακρίνονται σε άμεσο και έμμεσο: άμεσο είναι το αντικείμενο σε αιτιατική, ενώ έμμεσο εκείνο σε γενική ή δοτική· όταν και τα δύο αντικείμενα είναι σε αιτιατική, τότε άμεσο είναι αυτό που δηλώνει πρόσωπο· τέλος στην περίπτωση δύο αντικειμένων σε γενική και δοτική, άμεσο είναι το αντικείμενο σε γενική.
Οι δευτερεύουσες ονοματικές προτάσεις και το απαρέμφατο ως αντικείμενο του ρήματος ισοδυναμούν με αιτιατική πτώση.

[karxarias29]

Δεν τον έχω στο σπίτι αυτή τη στιγμή... ώστε δεν το έχει ο ΘΕΟΣ...
Τέλος πάντων... να είσαι καλά

[bikini]

Δεν τον έχω στο σπίτι αυτή τη στιγμή... ώστε δεν το έχει ο ΘΕΟΣ...
Τέλος πάντων... να είσαι καλά

Τον έχω κι εγώ ευαγγέλιο... 
Σ'ευχαριστώ!  Τα δέοντα. 

[Iaki]

Γενικά υπερισχύει η αιτιατική. Αν έχεις απαρέμφατο και αιτιατική θα υπερισχύσει η αιτιατική. (αιτιατική άμεσο και απρμφτο έμμεσο)
'Οταν έχεις απαρέμφατο και δοτική, υπερισχύει το απαρέμφατο.. (δοτική έμμεσο και απρμφτο άμεσο)

Το ερώτημα είναι το εξής: Όταν έχεις απαρέμφατο και γενική; Υπερισχύει πάλι το απαρέμφατο;
Και ανάμεσα από τη γενική πτώση και τη δοτική ποιά υπερισχύει;;;

Γενικά τι σημαίνει ο όρος άμεσο και έμμεσο; Τι είναι το άμεσο και έμμεσο αντικείμενο σημασιολογικά; Υπάρχει κάποιος κανόνας, πέρα από τις πτώσεις, για να τα ξεχωρίζουμε;;

[bikini]

Γενικά υπερισχύει η αιτιατική. Αν έχεις απαρέμφατο και αιτιατική θα υπερισχύσει η αιτιατική. (αιτιατική άμεσο και απρμφτο έμμεσο)
'Οταν έχεις απαρέμφατο και δοτική, υπερισχύει το απαρέμφατο.. (δοτική έμμεσο και απρμφτο άμεσο)

Το ότι υπερισχύει η αιτιατική το γνωρίζω σαφέστατα.
Αλλά γιατί, εφόσον το απαρέμφατο δεν είναι πτωτικό (= δεν έχει πτώσεις), να χαρακτηρίζεται άμεσο ή έμμεσο;
Και γιατί αυτός ο κανόνας δεν υπάρχει στο επίσημο συντακτικό, στο σχολικό;  

Και ανάμεσα από τη γενική πτώση και τη δοτική ποιά υπερισχύει;;;

Υπερισχύει η γενική.