Αξιολόγηση εκπαιδευτικών

[real]

JURE, το προσυπογραφω! Όντας κι εγώ παιδί από πολύ φτωχή οικογένεια δεν πήγα φροντιστήριο. Βασιστηκα στο σχολείο και στο προσωπικό μου πολύ διάβασμα. Το σχολείο όμως ήταν απολύτως εκεί και το ακολούθησα πιστά, με απόλυτη εμπιστοσύνη στους καθηγητές μου που έκαναν άριστα τη δουλειά τους. Άφησα πίσω μου άριστους κατά τα άλλα μαθητές που έρχονταν στο σχολείο μόνο και μόνο για να μην μείνουν από απουσίες. Οι καθηγητές μου με καθόρισαν και πατάω στα βήματα τους για να κάνω κι εγώ την ίδια δουλειά. Και ναι, την κάνω καλά! Το δημόσιο σχολείο είναι πράγματι για ΌΛΟΥΣ και οφείλουμε να το στηρίξουμε!

[PDE ads]

[elranna]

JURE και apri, συμφωνώ κι εγώ 100%.

Και θα επαναλάβω: επειδή έχω δει αξιολόγηση σχολικής μονάδας και εκπαιδευτικών, τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως τα φαντάζεται η Δάφνη, αλλά ακριβώς το ανάποδο. Αξιολόγηση σημαίνει στήριξη του εκπαιδευτικού για τη βελτίωση του. Δεν είναι απειλή προς απόλυση. Όπως πάντα, στην Ελλάδα τα πάντα εφαρμόζονται μισά και διαστρεβλωμένα.

ΥΓ. Φυσικά, εδώ πρέπει να πούμε ότι στα σχολεία του εξωτερικού υπάρχουν γραμματείς που ασχολούνται με γραφειοκρατικά και θέματα απουσιών. Δεν κάθονται οι εκπαιδευτικοί να μετράνε απουσίες και να γράφουν πρωτόκολλα, πρακτικά και μητρώα. Για να μη συζητήσουμε για ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς και νοσοκόμες.

[silkcut]

..."Η μέτρηση του επιπέδου αξιολόγησης της ικανοποίησης των γονιών αποτελεί μόνο ένα τμήμα της συνολικής αξιολόγησης της σχολικής μονάδας. Είναι επίσης αυτονόητο ότι θα πρέπει τα αποτελέσματα ανά σχολείο να συγκρίνονται μόνο ανάμεσα σε σχολεία που λειτουργούν σε παρόμοια κοινωνικοοικονομικά περιβάλλοντα καθώς έχει φανεί ότι η επίδραση του κοινωνικού και μορφωτικού επιπέδου των γονέων σε αυτή τη μεταβλητή (ικανοποίηση από το σχολείο) είναι πολύ σημαντική."..........
.........."Η χαμηλή βαθμολογία ικανοποίησης μπορεί να βοηθήσει στην εξεύρεση των σχολείων που αντιμετωπίζουν προβλήματα και στο σχεδιασμό έγκαιρης σχολικής παρέμβασης με στόχο την άμβλυνση των προβλημάτων. Επιπλέον, η ποσοτική ανάλυση του συνόλου των δεδομένων ικανοποίησης θα μας επιτρέψει να αναδείξουμε τους προσδιοριστικούς παράγοντες της γονικής ικανοποίησης βοηθώντας στο σχεδιασμό εκπαιδευτικής πολιτικής σε εθνικό επίπεδο. Το σημαντικότερο, η συστηματική καταγραφή και δημοσιοποίηση των δεδομένων ικανοποίησης μπορεί να αποτελέσει τη βάση σχεδιασμού ενός σχεδίου ελεύθερης επιλογής σχολείου από τους γονείς."...........
https://www.alfavita.gr/ekpaideysi/292241_tasos-abrantinis-i-axiologisi-ton-sholikon-monadon-tha-boithisei-ola-ta-dimosia

[founes]

Μην μπαίνετε στο τριπακι. Τα ζήσαμε πριν 5
Χρόνια. Ότι είναι να γίνει θα γίνει. Έκανα το
Λάθος να αγχωθω κ να κάνω μεταταξη στην αθμιας
Κ το μετάνιωσα. Ψυχραιμία

[PDE ads]

[sapore]

Απλά, για να μην κουράζω, μιας και η συντριπτικότατη πλειοψηφία εδώ εκτός των 5-6 που γράφουν δε τα διαβάζουν (Τα € να πέφτουν, δε πα να...):

Ο ντετερμινισμός πέθανε και οι πανάκειες κατασκευασμένων λύσεων/εννοιών, όπως "αξιολόγηση" και "επίδοση" δεν επιλύουν τίποτα, παρά αναπαράγουν ένα σύστημα ήδη είναι ο πιο συντηρητικός θεσμός, την εκπαίδευση και τους "παιδαγωγούς" που το υπηρ€τούν χωρίς αυτο-επίγνωση:

Επτά αρχές για την παιδεία του μέλλοντος:
1) Όχι αυθεντία γνώσης/λύσεων
2) Πολυπλοκότητα κόσμου , όχι περιχαράκωση στην αναλυτικότητα/απομόνωση
3) Αυτοεπίγνωση του Homo Sapiens
4) Ομογενοποίηση πλανητικού Homo vs πατρίδα/κράτος (Εδώ έχουμε ακόμα την έναρξη του Συντάγματος με αναφορά στην ορθοδοξία)
5) Ο δάσκαλος στην 1η γραμμή της αβεβαιότητας (ΚΑΙ εδώ ψάχνουμε ακόμα πανάκειες στην "αξιολόγηση")
6) Αυτο-κριτικό έλεγχο (το μόνο που δεν παρέχει το διαδίκτυο στους νέους και ΣΤΑ ΠΡΩΤΑ ΣΤΑΔΙΑ της ζωής τους οφείλει να κάνει η εκπαίδευση: Αλλά δε νομίζω, ιδίως στο Ellada).
7) Ηθική-προσανατολισμός στην αυτονομία τους συλλογικού Homo Sapiens.


Αλλά πού; ΔΕ νομίζω....Αιώνες πίσω εδώ στο Ellada, με τον κοινοτισμό και τις "κουμπαριές": Που θέλουμε και αποτελέσματα απ'την βαυκαλιζόμενη "αξιολόγηση": Καλάααα....ΟΚ.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΝΑΚΕΙΕΣ.
Βιβλία του Edgar Morin

Υ.Γ.: Κι ΑΝ κάποιος/κάποια εκπαιδευτικός δεν πατά σχολείο (ή απουσιάζει διαρκώς: Γιατί τον "παίρνει"; ...ΟΚ!!!) ΔΕΝ είναι θέμα αξιολόγησης: Έεεελεος.

[elranna]

Η αξιολόγηση δεν είναι πανάκεια και ούτε μπορεί να γίνει. Είναι απλώς ένα εργαλείο ανάμεσα στα πολλά που υπάρχουν για τη βελτίωση της εκπαίδευσης. Και όπως συμβαίνει με κάθε εργαλείο, σημασία έχει ποιος το κρατάει.

[harac]

....και πως το χρησιμοποιεί...

[erietta]

ok, καλά και άγια όσα γράφετε. Αλλά μιλάμε εντελώς θεωρητικά. Να μιλήσουμε πρακτικά; Εγώ αν ήμουνα υπουργός, θα ξεκινούσα την θητεία μου με ένα μεγαλόπνοο μάλλον σχέδιο. Έλεγχος της στατικότητας των κτηρίων, όλα αυτά για τα οποία φωνάζουν οι σεισμολόγοι. Πυρασφάλεια, βελτίωση κτηριακών υποδομών σε συνεργασία με τους δήμους εννοείται. Διαδραστικούς πίνακες παντού. Επιμόρφωση ουσιαστική και όχι για την πλάκα. Ας μην ξεχνάμε τους υπεύθυνους τμημάτων που δεν ξέρουν να χειρίζονται υπολογιστή... και περνάνε άλλοι γι' αυτούς τις απουσίες. Ψυχολόγους σε όλα τα σχολεία. Και τόσα άλλα. Και μετά ας με αξιολογήσει όποιος θέλει. Όλα τα άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις για να μαζέψουμε ψήφους.

[dimi94]

Εγώ θέλω να εκφράσω και μία άλλη γνώμη, ασχέτως αν κάποιους τους ενοχλήσει και κάποιοι άλλοι, συνάδελφοι ή όχι, τη θεωρήσουν ολίγον αφελή.
Η αξιολόγηση άτυπα θεωρείται κομμάτι όχι μόνο της εκπαιδευτικής διαδικασίας, αλλά και μέρος της κοινωνικής μας υπόστασης, το πώς δηλαδή συμβαδίζουμε με τις εκάστοτε νόρμες.
Τι εννοώ; Όταν κάποιοι γονείς στο τέλος της χρονιάς σου απευθύνουν ένα θερμό "ευχαριστώ" για τον κόπο μας και τα αποτελέσματα του έργου μας στην τάξη, αυτό δεν θεωρείται, έστω άτυπα, μία μορφή αξιολόγησης; Όταν άλλοι γονείς ρίχνουν καχύποπτα- πολλές φορές- βλέμματα, στα εκάστοτε "πηγαδάκια", λίγο πριν από το χτύπημα του κουδουνιού το πρωί στο σχολείο ή σχολιάζουν- αρκετές φορές και με το δίκιο τους- για τον τάδε ή δείνα εκπαιδευτικό και το αν δουλεύει ή όχι στην τάξη σε συνάρτηση με την απόδοση των παιδιών τους, αυτό δε μπορεί να θεωρηθεί ένα είδος αξιολόγησης με τη μορφή κριτικής  στο έργο του εκπαιδευτικού; (υπάρχουν και οι κακοπροαίρετοι γονείς και για αυτό κανείς από μας δεν αμφιβάλλει, αλλά εδώ αναφερόμαστε στον κανόνα και όχι στην εξαίρεση).
Τα παιδιά τα ίδια δεν εντοπίζουν θετικά ή αρνητικά στοιχεία στον εκάστοτε δάσκαλο, τόσο για τη δουλειά του, όσο και για την προσωπικότητά του; Ας θυμηθούμε τα δικά μας σχολικά χρόνια. Συμπαθούσαμε όλοι το ίδιο όλους τους δασκάλους και τους καθηγητές; Δεν εντοπίζαμε σε κάποιους θετικά και σε άλλους μόνο αρνητικά στοιχεία; Πρέπει  να κάνει την πλατφόρμα ο Χατζηδάκης κι ο κάθε Χατζηδάκης όταν οι παραπάνω συμπεριφορές αντικατοπτρίζονται σχεδόν σε κάθε έκφανση της σχολικής ζωής και της επαγγελματικής μας δραστηριότητας;
Για να πιάσω και το άλλο: πόσοι από εσάς που ανήκουν στην Α/βάθμια εκπαίδευση, έχετε παρατηρήσει τον κακό χαμό που γίνεται τις πρώτες ημέρες του σχολικού έτους όπου συνάδελφοι επιμένουν να επιλέγουν αποκλειστικά και μόνο συγκεκριμένες τάξεις, χωρίς να θέλουν να δοκιμαστούν και σε άλλες; Είχα γνωρίσει κάποτε συνάδελφο, η οποία έπαιρνε αποκλειστικά και μόνο Α' Δημοτικού την οποία ποτέ δε συνέχιζε, ως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις και περίμενε κάθε χρόνο τη νέα φουρνιά πρωτακίων για να αναλάβει και μετά να τα παραλάβει στη Δευτέρα  ο επόμενος φουκαράς.. Τέτοιες συμπεριφορές που μάλλον παραπέμπουν σε παλιότερες εποχές και όχι στο σημερινό σχολείο δεν πρέπει να αξιολογούνται; Άλλωστε, δείχνουν ανθρώπους που δεν θέλουν- κυρίως- να έρθουν αντιμέτωποι με νέες προκλήσεις αναφορικά με τα διαφορετικά γνωστικά αντικείμενα από τάξη σε τάξη και από χρονιά σε χρονιά.
Σε καμία περίπτωση δεν αναφέρομαι σε τιμωρητικό χαρακτήρα της αξιολόγησης βάσει δεικτών που πολλές φορές δε συμβαδίζουν με την πραγματικότητα και της σχέσης της "αξιολόγησης" με τη μισθολογική εξέλιξη των εκπαιδευτικών. Εδώ είμαι κάθετα αντίθετη και νομίζω και η πλειοψηφία.

[harac]

Αν κανείς δεν παρακολουθούσε μαθήματα εκτός σχολείου, θα περνούσαν πάλι τα ίδια παιδιά και με την ίδια σειρά. Για τους επίδοξους αρχιτέκτονες μόνο και τα συναφή επαγγέλματα υπάρχει όντως έλλειμμα. Το σχέδιο σπάνια διδάσκεται στο σχολείο.
Η συνολική απαξίωση του ελληνικού σχολείου και η μιζέρια και η νοοτροπία μας μας κρατά πίσω. Το δημόσιο σχολείο δίνει ίσες ευκαιρίες. Είναι για όλους. Είναι σημαντικό κυρίως για τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα. Μην πέφτουμε στην παγίδα! Για εμένα ήταν σωτήριο πάντως... Οφείλουμε ΟΛΟΙ να το στηρίξουμε!

++++
Συμφωνώ σε όλα! Για το σχέδιο, μόνο, έχω να συμπληρώσω ότι υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά.  Το παιδί που δεν κάνει φροντιστήριο δεν υπάρχει περίπτωση να γράψει. Το μάθημα στο σχολείο όταν διδάσκεται, δεν αρκεί, είναι λίγο.  Στο νησί, που δεν υπάρχουν φροντιστήριο, δυστυχώς, πολλά παιδιά αναγκάζονται να το εγκαταλείψουν. Γνωρίζω περιπτώσεις όπου ένα ΣΚ κάθε μήνα, μαθητές Λυκείου από τη Σύμη πήγαιναν στη Ρόδο για φροντιστήριο σχεδίου.

[gia 96]

ok, καλά και άγια όσα γράφετε. Αλλά μιλάμε εντελώς θεωρητικά. Να μιλήσουμε πρακτικά; Εγώ αν ήμουνα υπουργός, θα ξεκινούσα την θητεία μου με ένα μεγαλόπνοο μάλλον σχέδιο. Έλεγχος της στατικότητας των κτηρίων, όλα αυτά για τα οποία φωνάζουν οι σεισμολόγοι. Πυρασφάλεια, βελτίωση κτηριακών υποδομών σε συνεργασία με τους δήμους εννοείται. Διαδραστικούς πίνακες παντού. Επιμόρφωση ουσιαστική και όχι για την πλάκα. Ας μην ξεχνάμε τους υπεύθυνους τμημάτων που δεν ξέρουν να χειρίζονται υπολογιστή... και περνάνε άλλοι γι' αυτούς τις απουσίες. Ψυχολόγους σε όλα τα σχολεία. Και τόσα άλλα. Και μετά ας με αξιολογήσει όποιος θέλει. Όλα τα άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις για να μαζέψουμε ψήφους.

Μα για όσα γράφεις, συναδέλφισσα, κρίνονται κάθε 4-5 χρόνια (ή και πιο συχνά) η εκάστοτε Κυβέρνηση και οι τοπικές ηγεσίες, δηλ. για το αν ασχολούνται με την ουσία της δημόσιας εκπαίδευσης και δαπανούν χρήματα για τη στατικότητα των κτιρίων, για την πυρασφάλεια, για την επιμόρφωση κλπ. που γράφεις κι όχι για τα υπόλοιπα που αποτελούν λίγο πολύ "βιτρίνα" για ένα σχολείο, όπως π.χ. συμμετοχή κάποιου σχολείου σε προγράμματα Erasmus. Κι αν πραγματικά ούτε οι τοπικοί φορείς, αλλά ούτε η κρατική ηγεσία καταπιάνονται με τα ουσιώδη ζητήματα του σημερινού δημόσιου σχολείου, ας πάνε στα σπίτια τους ή ας φανούν χρήσιμοι σε άλλους χώρους, που δεν είναι τόσο καθοριστικοί για τις επόμενες γενιές.
Όμως, η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, που είναι κι αυτή πολύ βασική, προκειμένου να βελτιωθεί η σημερινή άσχημη κατάσταση (όπου πολλοί εκ των συναδέλφων _και δε θα μείνω μόνο στην άγνοια γύρω από τους ηλεκτρονικούς υπόλογιστές_ δείχνουν χαρακτηριστική απροθυμία γα εφημερίες, για ανάληψη σχολικών εορτών, ακόμη και για συχνή διόρθωση τετραδίων και εργασιών, καθώς και για επικοινωνία με τους γονείς και κηδεμόνες των μαθητών), πρέπει να ξεκινήσει κάποια στιγμή και ξενίζει πραγματικά η άρνηση αρκετών εκπαιδευτικών να αξιολογηθούν, εφόσον είναι σωστοί στη δουλειά τους, αλλά και στην εν γένει παρουσία τους στη σχολική πραγματικότητα/ζωή.
Γιατί να φοβάται ή να αρνείται ένας εκπαιδευτικός την αξιολόγηση ή να θέτει άσχετες προυποθέσεις ως προς την εφαρμογή της (ας κριθούν πρώτα οι πολιτικοί π.χ., το σημερινό σύστημα π.χ. ... και μετά εγώ); Δεν πρέπει να βλέπει κανένας την αξιολόγηση ως μέσο ή ως αφορμή απολύσεων συναδέλφων, αλλά ως ένα χρήσιμο εργαλείο για τη βελτίωση των εκπαιδευτικών, των σχολικών μονάδων και κατ' επέκταση της σημερινής αρνητικής εικόνας που βλέπουμε όλοι μας σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό. Αν, λοιπόν, εφαρμοστεί από την ηγεσία του Υπουργείου έτσι και με αυτό το σκοπό, μόνο θετικά μπορεί να προσμετρηθεί, διαφορετικά δε θα έχει καμία τύχη!

[ΡΕΑ.Τ]

Λοιπόν,
το Ελληνικό σύστημα είναι το καλύτερο-απλά το λέει μόνο του, οι άλλοι βλάχοι από Αμερικές/ΕΕ συνήθως το βγάζουν στον πάτο.

Αυτο βολεύει-αυτό λέμε, ποιός άλλωστε δεν θα ήθελε να δουλευει 18-23 ώρες την εβδομάδα 7 μήνες το χρόνο, χωρις να αξιολογηθεί ΠΟΤΕ, να έχει οργανική στη Χίο και να είναι στη Θεσσαλονική "αποσπασμένος" 20 χρόνια, και το μόνο που σκεύτεται να είναι η σύνταξη!? μηδέν άγχος 

Μα και στη Γερμανία κ στην Αμερική να υπήρχε αυτό, σε δέκα χρόνια θα είχαν γίνει τα ίδια. Θα δούλευε μόνο όποιος ήθελε?!?!

Πάμε παρακάτω.

Ούτε ο Κούλης θα κάνει τίποτα, θα διορίσει λέει Ειδική με τον νόμο Γαβρόγλου=7μηνο μεταπτυχιακό του 5χιλιαρου σε γλώσσα Σουαχίλι που δεν ήξεραν οι "φοιτητές"+ προυπηρεσία που έχει αποκτηθεί χωρίας οποιαδήποτε μορφή αξιολογησης.

Συνεπώς, οι νέοι πτυχιούχοι, οι εργαζμενοι του ιδιωτικού τομέα , όσοι βλάκες έγραφαν ΑΣΕΠ 2-3 , αλλά δεν έχουν προυπ, πάλι έξω θα μείνουν χωρίς ευκαιρία.

Ελλάντα φορ έβερ.

Ο Κούλης  γλφει το δημόσιο κ τους αναπληρωτές  μπας κ πάρει κάνα ψφαλακι κι αυτός -κατάντια.

Ότι κ να ψηφισουμε τα ίδια είναι.

Στο παρακάτω άρθρο, το οποίο ΔΕΝ γράφτηκε από Έλληνα εκπαιδευτικό, καταγράφεται η επικρατούσα άποψη για τους εκπαιδευτικούς , στη Μεγάλη Βρετανία και ποιους σκοπούς εξυπηρετεί. Είσαι βέβαιη ότι αρκεί η αξιολόγηση και οι τίτλοι σπουδών για να βελτιωθεί το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα;

https://www.alfavita.gr/ekpaideysi/292350_giati-toso-dilitirio-enantia-stoys-ekpaideytikoys
Της Mary Compton, πρώην προέδρου της Εθνικής Ένωσης Εκπαιδευτικών Μεγάλης Βρετανίας
«Γιατί οι Άρχοντες του Σύμπαντος φοβούνται τους εκπαιδευτικούς»

Ένας λόγος είναι ότι η παγκόσμια δυσφήμιση των εκπαιδευτικών είναι επίθεση στην ίδια τη δημόσια εκπαίδευση κι ένας χρήσιμος τρόπος για την προώθηση της ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης. Πιστεύω όμως ότι υπάρχει κι άλλος λόγος. Οι κυρίαρχες τάξεις που ελέγχουν τον κόσμο μας φοβούνται.

Υπήρξαμε πάντα σημαντικοί παράγοντες στην αναπαραγωγή των αξιών της κοινωνίας, υπεύθυνοι για την πειθάρχηση των παιδιών και για την προετοιμασία τους για μια ζωή εργασίας και υπακοής στις νόρμες της κοινωνίας. Υπάρχουν όμως κι άλλες δυνατότητες. Μπορούμε και πράγματι βοηθάμε τα παιδιά να σκέφτονται κριτικά για τον κόσμο στον οποίο ζουν και τις κοινωνικές σχέσεις που οδηγούν στη φτώχεια και στην καταπίεση, μέσα στα οποία πολλά από αυτά ζουν.

Επιπλέον, η μοναδική μας θέση στις τοπικές κοινωνίες σημαίνει ότι οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται συχνά στην ηγεσία κοινωνικών κινημάτων που προσβλέπουν στην αλλαγή του τρόπου με τον οποίο ο κόσμος είναι οργανωμένος. Κι αυτή είναι η πραγματικότητα στον Παγκόσμιο Νότο, στην Τυνησία, στο Μεξικό ή στη Νιγηρία, όπως είναι και στο Σικάγο, στο Λονδίνο ή στην Αθήνα.

Όμως οι Άρχοντες του Σύμπαντος έχουν δίκιο να μας φοβούνται. Γιατί σε τελική ανάλυση, η διδασκαλία και η μάθηση είναι μια αμοιβαία ανθρώπινη σχέση, ου φτάνει πίσω στις απαρχές του χρόνου. Κανένας βαθμός δυσφήμισης και καμιά τεχνολογική εφαρμογή ή λειτουργικό σύστημα , όσο ιδιοφυής και κερδοφόρα κι αν είναι, δεν μπορεί να καταστρέψει αυτή την ανθρώπινη σχέση. Και ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τις κυρίαρχες τάξεις είναι ότι μπορούμε να δείξουμε ο ένας στον άλλον ότι ένας άλλος κόσμος είναι στα αλήθεια εφικτός, ότι η ανισότητα με βάση την οποία οι 85 πιο πλούσιοι άνθρωποι στον κόσμο κατέχουν τόσο πλούτο όσο τα πιο φτωχά 3,5 δισεκατομμύρια, δεν είναι θεόσταλτη ούτε αναπόφευκτη.

Εάν υποφέρετε λοιπόν από βάναυσες και σκληρές αξιολογήσεις, εάν προσβάλλεστε από συχνές δυσφημίσεις, μην αποθαρρύνεστε.

Το φταίξιμο δεν είναι δικό σας. Είναι γιατί οι κυρίαρχες τάξεις που κυβερνούν τον κόσμο σας φοβούνται.

[die]

Υποκλίνομαι στο συντάκτη.

[ΡΕΑ.Τ]

Υποκλίνομαι στο συντάκτη.

Νομίζω ότι απαντά σε πολλές ιδεοληψίες που επικρατούν στη χώρα μας.