Αξιολόγηση εκπαιδευτικών

[leon.]

Η δική μου εικόνα πάντως είναι οι παλιοί να αντιδρουν και οι νεοδιόριστοι να έχουν μια τελείως ρεαλιστική και προσγειωμένη στάση. Και όσοι είναι κατά, να είναι μόνο από συνδικαλιστική συνείδηση και όχι επειδή φοβούνται για τον εαυτό τους.

Από πότε η αποδοχή του επιθεωρητισμού είναι ρεαλιστική και προσγειωμένη κι όχι συντηρητική κι οπισθοδρομική;

[PDE ads]

[erietta]

Στο σχολείο που βρίσκομαι η μόνη συνάδερφος που αρνήθηκε την αξιολόγηση είναι και αυτή με τα περισσότερα αντικειμενικά προσόντα, όσα ακριβώς έχει και ο σύμβουλος! Διδακτορικό και δημοσιεύσεις!

[Έσπερος]

Από πότε η αποδοχή του επιθεωρητισμού είναι ρεαλιστική και προσγειωμένη κι όχι συντηρητική κι οπισθοδρομική;

Μήπως κάποιοι άνθρωποι με άλλη μόρφωση και άλλη εργασιακή κουλτούρα απλώς δεν θεωρούν επιθεωρητισμο να έχουν έναν έλεγχο του τι κάνουν στη δουλειά τους; Μήπως για ενήλικες μορφωμένοι άνθρωποι δεν θέλουν να γίνονται πιόνια συνδικαλιστών που μιλάνε σαν 20ρηδες φοιτητές των ΕΑΑΚ;

Καλό είναι να καταλαβαίνουμε λίγο και ότι υπάρχουν άτομα που  σκέφτονται διαφορετικά από εμάς. Μπορούμε να διαφωνούμε, αλλά πρέπει πάντα να καταλαβαίνουμε ότι δεν έχουν όλοι την ίδια θεώρηση των πραγμάτων. Και θα ήταν ανησυχητικό αν την είχαν.

Και αυτό που κάποιοι θεωρούμε ως ηθικό καθήκον, τη συμμόρφωση στη γραμμή που περναει για τα συμφέροντα του κλάδου, άλλους τους αφήνει αδιάφορους, για πολλούς λόγους. Εγω μπορεί να θεωρώ γελοια τη συνδικαλιστική ρητορική κ δράση κατά της αξιολόγησης αλλά να την ακολουθήσω απλώς από αίσθηση καθήκοντος. Άλλος μπορεί να μην νιώθει τετοια ανάγκη, γιατί δεν το θεωρεί ουσιώδες  και σοβαρό ζήτημα. Αλλάζουν οι καιροί, αλλάζουν οι νοοτροπίας, αλλάζουν τα μυαλά. Μακάρι και οι νεότεροι να έχουν και μια πιο φρέσκια ιδέα για το πώς μπορεις  να διατυπώνεις αιτήματα με πιο πειστικό και αποτελεσματικό τρόπο.

[leon.]

Μήπως κάποιοι άνθρωποι με άλλη μόρφωση και άλλη εργασιακή κουλτούρα απλώς δεν θεωρούν επιθεωρητισμο να έχουν έναν έλεγχο του τι κάνουν στη δουλειά τους; Μήπως για ενήλικες μορφωμένοι άνθρωποι δεν θέλουν να γίνονται πιόνια συνδικαλιστών που μιλάνε σαν 20ρηδες φοιτητές των ΕΑΑΚ;

Καλό είναι να καταλαβαίνουμε λίγο και ότι υπάρχουν άτομα που  σκέφτονται διαφορετικά από εμάς. Μπορούμε να διαφωνούμε, αλλά πρέπει πάντα να καταλαβαίνουμε ότι δεν έχουν όλοι την ίδια θεώρηση των πραγμάτων. Και θα ήταν ανησυχητικό αν την είχαν.

Και αυτό που κάποιοι θεωρούμε ως ηθικό καθήκον, τη συμμόρφωση στη γραμμή που περναει για τα συμφέροντα του κλάδου, άλλους τους αφήνει αδιάφορους, για πολλούς λόγους. Εγω μπορεί να θεωρώ γελοια τη συνδικαλιστική ρητορική κ δράση κατά της αξιολόγησης αλλά να την ακολουθήσω απλώς από αίσθηση καθήκοντος. Άλλος μπορεί να μην νιώθει τετοια ανάγκη, γιατί δεν το θεωρεί ουσιώδες  και σοβαρό ζήτημα. Αλλάζουν οι καιροί, αλλάζουν οι νοοτροπίας, αλλάζουν τα μυαλά. Μακάρι και οι νεότεροι να έχουν και μια πιο φρέσκια ιδέα για το πώς μπορεις  να διατυπώνεις αιτήματα με πιο πειστικό και αποτελεσματικό τρόπο.

Δεν αντιλαμβάνουμαι πόσο φρέσκιες ιδέες είναι εκείνες που εφαρμόζονταν το '67-'74 και πιο πριν, αλλ' άμα εσύ τις θεωρείς έτσι εγώ πάω πάσο. Κανείς δεν υποχρεώνεται να μη θεωρεί πρωτοποριακές τις πρακτικές αυταρχικών καθεστώτων. Μπορεί εξ άλλου, όπως επισημαίνεις κι εσύ, να βαφτίζει τον επιθεωρητισμό ως συλλογική συμβουλευτική πορεία για ένα καλύτερο αύριο ή όπως αλλιώς επιθυμεί. Κι ο Παπαδόπουλος Δημοκρατία ετύπωνε στα νομίσματα κι όχι Δικτατορία. Θέμα οπτικής γωνίας.

[PDE ads]

[ernesto]

Στο σχολείο που βρίσκομαι η μόνη συνάδερφος που αρνήθηκε την αξιολόγηση είναι και αυτή με τα περισσότερα αντικειμενικά προσόντα, όσα ακριβώς έχει και ο σύμβουλος! Διδακτορικό και δημοσιεύσεις!

Τυχαίνει να γνωρίζω κι εγώ κάποιους τέτοιους εξαιρετικούς συναδέλφους κι είναι τόσο παρήγορο.

[Έσπερος]

Δεν αντιλαμβάνουμαι πόσο φρέσκιες ιδέες είναι εκείνες που εφαρμόζονταν το '67-'74 και πιο πριν, αλλ' άμα εσύ τις θεωρείς έτσι εγώ πάω πάσο. Κανείς δεν υποχρεώνεται να μη θεωρεί πρωτοποριακές τις πρακτικές αυταρχικών καθεστώτων. Μπορεί εξ άλλου, όπως επισημαίνεις κι εσύ, να βαφτίζει τον επιθεωρητισμό ως συλλογική συμβουλευτική πορεία για ένα καλύτερο αύριο ή όπως αλλιώς επιθυμεί. Κι ο Παπαδόπουλος Δημοκρατία ετύπωνε στα νομίσματα κι όχι Δικτατορία. Θέμα οπτικής γωνίας.

Φρέσκες ιδέες στη ρητορική των διεκδικήσεων μας εννοώ.

Υπάρχουν νεοδιόριστοι, που δεν θεωρούν «επιθεωρητισμο» την αξιολόγηση. Γιατί πχ έχουν δουλέψει σε αλλά επαγγέλματα και έχουν συνηθίσει να παρακολουθείται η δουλειά τους. Γνωριζω κοπέλα που έχει διδάξει σε πανεπιστήμιο εξωτερικού πχ που μου ελεγε ότι οι επισκέψεις για αξιολόγηση ήταν απροειδοποίητες, οπότε δεν είχε τη δυνατότητα να κάνει έξτρα προετοιμασια. Προφανώς και σε εκείνην, μια προσυνεννοημένη παρακολούθηση μαθήματος σε επιλεγμένο τμήμα για επιλεγμένη ενότητα, της φαίνεται γελοιότητα ως προς το προσχηματικό του πράγματος, αλλά σε καμία περίπτωση απειλή ή έλεγχος ή οτιδήποτε άλλο αρνητικό. Αυτοί οι άνθρωποι που δεν είναι λίγοι, προφανώς βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά από κάποιον ππυ όλη του τη ζωή την έχει περάσει μόνο μέσα στα σχολεία.

[Scout]

Αυτοί οι άνθρωποι που δεν είναι λίγοι, προφανώς βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά από κάποιον ππυ όλη του τη ζωή την έχει περάσει μόνο μέσα στα σχολεία.

Δυστυχώς δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθεί, χωρίς ΠΟΛΛΗ αμφίπλευρη προσπάθεια, κοινή συνισταμένη μεταξύ εχόντων αμιγώς διδακτική εμπειρία στην ελληνική δημόσια εκπαίδευση και εχόντων και άλλες εμπειρίες από την εργασιακή ζωή. Δεν υποβαθμίζω κάποια πλευρά, ούτε βέβαια εξυψώνω κάποια άλλη, όμως αυτή είναι μια πραγματικότητα που όσο αργότερα μάθουμε να ζούμε μαζί της, τόσο δυσκολότερα θα εξυγιανθούν οι συναδελφικές σχέσεις. Face it.

[serton]

Αφελής όντως δεν είναι κανείς. Κανείς πάλι με σώας τας φρένας δεν θέλει να αξιολογηθεί με τους όρους της αξιολόγησης αυτής, ούτε νέος, ούτε γέρος. Αυτά είναι τα αξιώματα. Αφού λοιπόν κάποιοι δέχονται ευχαρίστως να αξιολογηθούν πρέπει να υποθέσουμε πως είναι είτε απελπισμένοι, είτε πονηροί. Οι πονηροί είναι συνήθως και κουτοπόνηροι, οπότε ξέρουμε ποιοι είναι. Οι απελπισμένοι είναι οι περισσότεροι. Αυτοί δεν έχουν την έγκρισή μας, αλλά πρέπει να έχουν την επιείκειά μας. Λέω εγώ δηλ.

και ποιος σου ζητησε  εγκριση ή επιεικεια ;;

[Έσπερος]

Δυστυχώς δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθεί, χωρίς ΠΟΛΛΗ αμφίπλευρη προσπάθεια, κοινή συνισταμένη μεταξύ εχόντων αμιγώς διδακτική εμπειρία στην ελληνική δημόσια εκπαίδευση και εχόντων και άλλες εμπειρίες από την εργασιακή ζωή. Δεν υποβαθμίζω κάποια πλευρά, ούτε βέβαια εξυψώνω κάποια άλλη, όμως αυτή είναι μια πραγματικότητα που όσο αργότερα μάθουμε να ζούμε μαζί της, τόσο δυσκολότερα θα εξυγιανθούν οι συναδελφικές σχέσεις. Face it.

Συμφωνώ. Αυτό κανονικά πρέπει να θεωρείται πλεονέκτημα ώστε να ξεφεύγουμε όλοι από αυτά που θεωρούμε δεδομένα. Και για τις δυο πλευρές το λέω. Γιατί έχω δει και συναδέλφους με προέλευση από άλλους χώρους, ππυ δυσκολεύονται να προσαρμοστούν επειδή έρχονται με ύφος σνομπ θεωρώντας a priori ότι είναι ανώτεροι και ότι εμείς είμαστε κολλημένοι  σ ένα βούρκο μιζέριας και αδράνειας. Ή επίσης να έχουν και τελείως άλλη οπτική του τι σημαίνει εργασιακό δικαίωμα και ωράριο, έχω ακούσει επίσης εκπαιδευτικό να αναρωτιέται γιατί δεν κάθεται η δασκάλα της τάξης να κάνει και τις ώρες του ολοήμερου που ήταν αρρωστη η δασκάλα, επειδή ενοχλήθηκε που το παιδί της θα σχολουσε νωρίτερα.  Από την άλλη όμως, όταν έρχεται κάποιος με διαφορετική νοοτροπία, και έχει δει και άλλα πράγματα στη ζωή του, έχει να προσφέρει και σε όποιον επι 10-15-20 χρόνια συναναστρεφεται μόνο με εκπαιδευτικούς. Οπότε, πρέπει όλοι να είμαστε ανοιχτοί.

[ppil]

και ποιος σου ζητησε  εγκριση ή επιεικεια ;;

Κι εσένα ποιος σου ζήτησε την άποψή σου για την άποψή μου;

ΥΓ. Είδες πόσο άσχημο είναι αυτό που έκανες; Μπορείς να πεις πού διαφωνείς και να μιλήσουμε ευγενικά και ωραία. Αν δεν θες, απλά προσπερνάς.

[serton]

Κι εσένα ποιος σου ζήτησε την άποψή σου για την άποψή μου;

ΥΓ. Είδες πόσο άσχημο είναι αυτό που έκανες; Μπορείς να πεις πού διαφωνείς και να μιλήσουμε ευγενικά και ωραία. Αν δεν θες, απλά προσπερνάς.

..
Ανηκω στους νεοδιοριστους αρα σ αυτους που λες οτι δινεις εγκριση ή επιεικεια για οποια αποφαση τους.. προσωπικα λοιπον δε στα ζηταω.δεν σε εχω ορισει κηδεμονα...θα κανω οτι νομιζω.. χάρες από ανωτερους ανθρωπους ή αναθεματα από όσους θεωρουν οτι τους χρωσταω ωστε να μην τους παρω στο λαιμό μου  με τις προσωπικες μου αποφασεις όπως έχει γραφτει ,δεν μου χρειαζονται ..

ΥΓ.. μην ανησυχεις δεν πληγωθηκα ωστε να δω αν ειναι ασχημο ή οχι. οταν λοιπον ολοι οσοι ειστε εξω απο το χορο χαρακτηριζετε ως αφελεις ή κουτοπονηρους ή οπως αλλιως σας ερχεται στο μυαλο, οσους βρισκονται μεσα στο χορο , δεν νομιζω οτι ο τροπος μου δεν ειναι ωραιος-εκτος αν θεωρεις εσυ ωραιο τροπο χαρακτηρισμους που και η ιδια εκανες- , εδικα οταν τοσα χρονια οπως εγραψα σε αλλον χρηστη του φορουμ, ανεχθηκα εγω- και το "εγω" το χρησιμοποιω για τη διευκολυνση της συζητησης,σε  ολους αναφερομαι στην ουσια- προσωπικες επιλογες του καθενος με γνωμονα τον ατομικισμο τους και την παρτη τους, αδιαφορωντας αν επαιρναν εμενα και τοσους αλλους στο λαιμο τους  ρίχνοντας το  στην αναγκη που ειχαν για δουλεια..οι υπολοιποι δεν εχουμε αναγκες, απο χομπι παιδευομαστε....

[mariliak]

Όπως έγραψα,είναι ανθρώπινο κανείς να φοβάται. Αυτό που προσπαθώ να πω (και απορώ πώς γίνεται κάποιοι να μην το βλέπουν ήδη) είναι πως με την εφαρμογή της αξιολόγησης η έννοια της μονιμότητας παύει να είναι πλέον αυτή που ήταν μέχρι τώρα!!!!!Με την εφαρμογή της αξιολόγησης δεν γίνονται οι "δόκιμοι" μόνιμοι αλλά όλοι οι μόνιμοι εσαεί δόκιμοι!!!Τι να κάνει ένας εκπαιδευτικός το τυπικό χαρτί της μονιμοποίησης αν ανά πάσα στιγμή τα πάντα είναι υπό αίρεσιν;;;Αυτό και τίποτα άλλο εννοούσα με το "κοντόφθαλμα",το οποίο κάποιοι πήραν τόσο προσωπικά.Δεν πειράζει.Ας περάσει να φανούν οι συνέπειές της.Μόνο που τότε θα είναι αργά για δάκρυα.

Καταλαβαίνω πώς το εννοείτε.
Μετά θα είναι μια διαδικασία που δε θα έχει τέλος...

[ppil]

Αφελής όντως δεν είναι κανείς. Κανείς πάλι με σώας τας φρένας δεν θέλει να αξιολογηθεί με τους όρους της αξιολόγησης αυτής, ούτε νέος, ούτε γέρος. Αυτά είναι τα αξιώματα. Αφού λοιπόν κάποιοι δέχονται ευχαρίστως να αξιολογηθούν πρέπει να υποθέσουμε πως είναι είτε απελπισμένοι, είτε πονηροί. Οι πονηροί είναι συνήθως και κουτοπόνηροι, οπότε ξέρουμε ποιοι είναι. Οι απελπισμένοι είναι οι περισσότεροι. Αυτοί δεν έχουν την έγκρισή μας, αλλά πρέπει να έχουν την επιείκειά μας. Λέω εγώ δηλ.

Θα είμαι ειλικρινής: ούτε εγώ γνωρίζω απελπισμένους...Απλά δεν είμαι σίγουρη πως εσύ και εγώ που είμαστε συνομήλικες, διορισμένες με τον ίδιο τρόπο γραπτών εξετάσεων χωρίς να έχουμε περάσει από αναπλήρωση, που έχουμε τα ίδια πάνω κάτω προσόντα και τα έχουμε αποκτήσει την ίδια περίοδο ( χωρίς πληρωμές, με υποτροφίες και βαριές εξετάσεις), που ασχοληθήκαμε με την έρευνα και που έχουμε μια κάποια αυτοπεποίθηση πως μπορούμε να τα καταφέρουμε σε αξιολογήσεις ακόμη και διαβλητές και το σημαντικότερο: υπηρετούμε σε τουριστικές, πλούσιες περιοχές της χώρας, γνωρίζουμε τους νεοδιόριστους του μέσου όρου. Σε πολλούς που έγραψαν νωρίτερα εδώ μέσα αναγνωρίζω σημάδια απελπισίας και μόνο έτσι μπορώ να δικαιολογήσω τη στάση τους.
Συμφωνώ όμως πως δεν μπορεί να εκφράζει κανέναν η υφιστάμενη ρητορική κατά της αξιολόγησης, προφανώς ούτε και εμένα. Προσπαθώ να δω τι θα έκανα η ίδια στη θέση τους και νομίζω πως παρόλο που έζησα ελπίζοντας να διδάσκω και μάλιστα ειδικά την ηλικιακή ομάδων των εφήβων όπως ήθελα, νομίζω πως θα είχα αρνηθεί. Για λόγους τιμής και αξιοπρέπειας, όχι για τον μισθό της πείνας ή τον μεγάλο αριθμό στις τάξεις, ούτε για το κοινό καλό της εκπαίδευσης δηλ. να μην περάσει η αξιολόγηση στους μόνιμους. Είμαι αυτή που είμαι, λογαριασμό δίνω μόνο στους μαθητές μου και τους γονείς τους και ζητάω λογαριασμό μόνο από εμένα. Δεν θα είχα να μου δώσω απόδειξη σε μια τέτοια περίπτωση. Αλλά δεν υπήρξα απελπισμένη, οπότε δεν ξέρω αν μπορώ να μιλάω για όσους υπήρξαν...

@serton
Αυτά είναι τα μόνα μηνύματά μου στα οποία γίνεται αναφορά στους νεοδιόριστους. Δεν χαρακτηρίζω αφελή κανέναν. Διακρίνω δυο κατηγορίες: α. όσους θα ευνοηθούν από την αξιολόγηση αυτή επειδή έχουν μέσο και τους χαρακτηρίζω πονηρούς και επειδή την υπερασπίζονται κιόλας αντί απλά να σωπαίνουν, ενώ ξέρουν πως είναι "αναξιοκρατική αξιολόγηση" τους λέω και κουτοπόνηρους β.όσους είναι απελπισμένοι, δηλ δεν έχουν άλλη επιλογή ουσιαστικά. Απελπισμένος δεν το λέω ειρωνικά, το λέω με απόλυτη ενσυναίσθηση. Αν είχε ανάμεσα στο να του πεινάσει το παιδί και να περάσει αξιολόγηση, με το μέρος του καθαρά είμαι. Και σιγά μην αφήσει το παιδί του πεινασμένο για να βάλει πλάτες να μην περάσει η αξιολόγηση σε όσους δεν έβαλαν πλάτη σε τίποτα.
Με όσα είπα, δεν νομίζω πως διαφωνούμε σε κάτι. Νομίζω λοιπόν πως σε θύμωσα όταν είπα πως η ίδια (που δεν βρέθηκα σε ανάγκη, το παραδέχτηκα δηλ και αυτό, άρα με εξαίρεσα από τους απελπισμένους και με εξέθεσα κιόλας) δεν εγκρίνω την στάση όσων δέχονται την αξιολόγηση, αλλά είμαι επιεικής και κάλεσα και τους άλλους να μην είναι σκληροί απέναντί σας. Γιατί όμως να μου θυμώσεις που δεν βρέθηκα σε ανάγκη; Και μόνο που καταλαβαίνω πως αισθάνεσαι και σε δικαιολογώ έπρεπε να σου φτάνει. Ούτε θα έπρεπε να σε ενοχλεί που κρίνω τους άλλους με μεγαλύτερη επιείκεια από εμένα την ίδια. Δεν είναι σύνδρομο ανωτερότητας αυτό, είναι ηθικός κώδικας.

[ernesto]

Καταλαβαίνω πώς το εννοείτε.
Μετά θα είναι μια διαδικασία που δε θα έχει τέλος...

Χαίρομαι πραγματικά που καταλαβαινόμαστε!