Αξιολόγηση εκπαιδευτικών

[sophie]

Κι εμένα οι περισσότεροι συνάδελφοι πιο πάνω (siobaras, daniel, math, kellykou...), νομίζω ότι μ' έχουν καλύψει.
Δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα να αξιολογηθώ (έχω βαρεθεί άλλωστε την "καραμέλλα" περί ανικανότητας των εκπαιδευτικών).
Όταν όμως ζητούν να αξιολογήσουν τη δουλειά σου θα πρέπει να έχουν υπόψιν τους ότι η επιτυχία-αποτελεσματικότητα μιας εργασίας, εξαρτάται άμεσα από τις συνθήκες κάτω από τις οποίες γίνεται αυτή η εργασία. Ας μου δώσουν τμήμα με 15 νήπια κι ένα περιβάλλον-τάξη επαρκώς εξοπλισμένο, κι ας έρθουν μετά να με αξιολογήσουν, όχι ένας και δυο...δεκαπέντε αν θέλουν!!!
Με 25 και 30 παιδιά όμως, δεν μπορεί να μου πει κανένας δεν έκανες καλά τη δουλειά σου ή απέτυχες...Σ' ένα εργοστάσιο με σάπια μηχανήματα φταίνε οι εργαζόμενοι αν δεν υπάρχει παραγωγή?
Το θέατρο του παραλόγου μας ζητούν να παίξουμε?...

[PDE ads]

[elranna]

Συμφωνώ απολύτως ότι πρέπει με κάποιο τρόπο να γίνει αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Το ζήτημα είναι με ποιο κριτήρια.

Πάνω κάτω, όλοι συμφωνούμε σε βασικά πράγματα. Δεν μπορεί να γίνει αξιολόγηση αν δεν αλλάξει η υποδομή των σχολείων, εάν δεν έχει εξασφαλιστεί εκ των προτέρων η αντικειμενικότητα των κριτών, και πάει λέγοντας. Ωστόσο, πώς ένας εξωτερικός παρατηρητής θα μπορέσει να κρίνει το "εκπαιδευτικό έργο"; Συνάδελφοι, εφόσον θέτουμε ευχαρίστως τους εαυτούς μας στη θέση του κρινόμενου, με ποια κριτήρια θέλουμε να κριθούμε; Πώς μπορεί να ποσοτικοποιηθεί η δουλειά που γίνεται ή δεν γίνεται μέσα στην τάξη; Μπορεί ο οποιοσδήποτε που δεν είναι παρών την ώρα του μαθήματος να έχει άποψη για το μάθημα;

Δεν ξέρω, μερικές σκέψεις εκφράζω. Με έχει προβληματίσει καιρό το ζήτημα, και μέχρι τώρα δεν έχω βρει ικανοποιητική απάντηση. Ελπίζω να βρεθεί κάποιος πιο εφευρετικός από μενα! 

[sophie]

Στο θέμα των κριτηρίων που αναφέρεις...δυο πράγματα που μου ήρθαν στο μυαλό, έτσι αυθόρμητα...Το ένα σκέλος θα μπορούσε να περιλαμβάνει μια είδους "στοχοποίηση" βασισμένη πάνω στο αναλυτικό πρόγραμμα και κατά πόσο αυτή επιτεύχθηκε (αν κι εδώ περνάμε σε άλλο αγκάθι, το γεγονός ότι τα αναλυτικά προγράμματα δεν μπορούν να αξιολογηθούν και να θεωρηθούν επιτυχημένα ή αποτυχημένα, εφόσον στην συγγραφή τους δεν μετέχουν εν ενεργεία-μαχόμενοι εκπαιδευτικοί, πράγμα για το οποίο "φωνάζουν" πολλοί από αυτούς που εμπλέκονται στη διαδικασία συγγραφής).
Ένα δεύτερο σκέλος θα μπορούσε να περιλαμβάνει την αξιολόγηση της παιδαγωγικής πράξης, της επαφής με τα παιδιά, την σχέση (σε επίπεδο ψυχολογίας πια) εκπαιδευτικού-παιδιών από κάποιον παιδοψυχολόγο που θα επισκέπτεται σε τακτά χρονικά διαστήματα την τάξη. Κι εδώ γελάμε  , γιατί αυτό το τελευταίο είναι "ψιλά γράμματα" για την ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα!!! Κι όμως, για μένα, αυτό είναι το βασικότερο (και το μόνο για το οποίο δεν εξετάζεται ποτέ ένας εκπαιδευτικός πριν μπει στην τάξη).
Έχω ζήσει μία τέτοια κατάσταση σε ιδιωτικό και μπορώ να πω ότι κάθε φορά που ερχόταν η παιδοψυχολόγος μέσα στην τάξη και να αξιολογούμαι ένιωθα (άλλωστε ένα μέρος του ρόλου της ήταν να μου επισημαίνει τα λάθη μου) και να βοηθιέμαι απίστευτα σε ό,τι πρόβλημα αντιμετώπιζα και να προσπαθώ να βελτιώνομαι συνεχώς εφαρμόζοντας πράγματα που μου είχε πει...Και φυσικά για την όποια εξέλιξη δινόταν αναφορά στον εργοδότη μου.

[daniel]

Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά που μας έγραψε η sophie και σαφώς έχει απόλυτο δίκιο για το βάρος της σχέσης εκπαιδευτικού - μαθητών και της παιδαγωγικής πράξης.. Και όλα αυτά που μας είπε για την παιδοψυχολόγο στο ιδιωτικό.. Σκεφτείτε κάτι αντίστοιχο στη δημόσια εκπαίδευση πόσο θα βοηθούσε (σε πραγματικές συνθήκες διδασκαλίας ,στα ΠΕΚ για παράδειγμα - δηλ. πριν διδάξει επίσημα ο εκπαιδευτικός - και σε σεμινάρια από καιρού εις καιρόν,  και όταν βεβαίως η αναφορά που θα δινόταν μετά, ήταν ακριβοδίκαιη και ανεπηρέαστη από κομματικά, συντεχνιακά, ρατσιστικά, σεξιστικά κριτήρια)..

Όσο για την παρεξήγηση που ανέφερα marion και επιμένω, είναι γιατί πουθενά στα λεγόμενα του ..chryssoulakiού (  ), δε βγαίνει το συμπέρασμα πως αρνείται ή απορρίπτει την αξιολόγηση, το αντίθετο θα' λεγα, τους φόβους της για το πως αυτή θα γίνει εκφράζει και αναρωτιέται (όπως και γω και πολλοί εδώ μέσα) μιας και το ψάρι βρωμάει απ' το κεφάλι κι όχι από την ουρά, μήπως πρέπει να συντελεστούν οι αλλαγές σε θεμελιώδη πράγματα πρώτα, όπως πρόγραμμα σπουδών, φιλοσοφία εκπαιδευτικού συστήματος, συγγραφή βιβλίων από εκπαιδευτικούς ενεργούς και "μπαρουτοκαπνισμένους" που "μιλάνε" τη γλώσσα των παιδιών (και όχι από καθηγητές πανεπιστημίων κομματικά τοποθετημένους στις σχολές τους που δεν πατάνε ποτέ και γράφουν βιβλία που πολλές φορές δεν τα καταλαβαίνουν ούτε οι ..φοιτητές τους, πόσο μάλλον παιδιά γυμνασίου), δημιουργία λειτουργικών και καλαίσθητων σχολείων εξοπλισμένων με τα απαραίτητα για όλες τις ειδικότητες, 20μελή το πολύ τμήματα μαθητών και καθηγητές από την αρχή της χρονιάς στα σχολειά και για όλες τις ειδικότητες για να πάψει αυτή η ανωμαλία και το καρκίνωμα με τις αναθέσεις ασχέτων (μαθημάτων) σε άσχετους (καθηγητές)...

Και μετά να γίνουν όλα αυτά που λες.. Και σαφώς και υπάρχουν ικανοί και αξιόλογοι άνθρωποι στο χώρο της εκπαίδευσης για να κρίνουν, όπως και κριτήρια..
Kαι κανείς μεχρι τώρα τουλάχιστον στην κουβέντα "δεν σπεύδει να απορρίψει εξ' ορισμού την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών", όπως αναφέρεις..

Όσο για το τελευταίο που λες και αντικειμενικά έχεις δίκιο (πως οι αλλαγές προκύπτουν από μας τους ίδιους), τι να το κάνουμε να προσπαθούμε να αλλάζουμε εμείς (που πολλοί από μας τους εκπαιδευτικούς το κάνουμε πολλές φορές και ειδικά τα τελευταία χρόνια με επιμορφώσεις σε νέες τεχνολογίες, περιβαλλοντικές, προγράμματα υγείας, μεταπτυχιακά παράλληλα με το εκπαιδευτικό έργο ή με χρήση εκπαιδευτικής άδειας, σεμινάρια παιδαγωγικών, παιδοψυχολογίας κλπ, και πολλοί πληρώνουν κι απ' την τσέπη τους για τέτοια σεμινάρια σε ιδιώτες, ινστιτούτα, κλπ), και όλα τα άλλα γύρω μας να μένουν ίδια και χειρότερα, ώστε η "δια βίου εκπαίδευσή μας", (γιατί περί αυτού πρόκειται, αυτό περιέγραψα) να μην μπορεί να βρεί πρόσφορο έδαφος στο διδακτικό μας έργο μέσα στις παιδικες ψυχές;

Εδώ δεν έχουν λυθεί βασικότατα πράγματα στην ελληνική παιδεία κι εμείς συζητάμε για παντεσπάνια..
Θέλω να πω πως στην παράγκα του καραγκιόζη και home-cinema να βάλεις, παράγκα θα 'χεις πάλι, και πιο γελοία μάλιστα..   

[PDE ads]

[leti77]

Συμφωνω απολυτα με daniel...Η εκπαιδευση στην Ελλαδα χρειαζεται αλλαγες εκ βαθρων...Ας διορθωσουν πρωτα τα βασικα και θεμελιωδη και μετα ας προχωρησουν σε αξιολογηση...

[tihea]

Ολοκληρωμένη άποψη για το θέμα δε μπορώ να έχω (και ποιος μου τη ζήτησε άλλωστε ) Δεν είμαι μόνιμη και δε μπορώ να μιλήσω εκ των έσω. Απ' όσα όμως ειπώθηκαν παραπάνω αρχίζω να καταλαβαίνω πως περίπου έχουν τα πράγματα. Όλο το σκηνικό μοιάζει σα να παραχωρεί πχ το κράτος στους πολίτες δωρεάν σαράβαλα αυτοκίνητα κι έπειτα τα όργανα της τάξης να κόβουν κλήσεις για έλλειψη ζωνών , εκπομπές ρύπων κλπ..
Αυτό που φοβάμαι είναι πως κάποια στιγμή το κράτος δε θα λάβει υπόψιν τις ενστάσεις κανενός και θα το κάνει.Θα έχει μάλιστα έτσι χειραγωγήσει την κοινή γνώμη ώστε να το δεχτεί ως βήμα προόδου
Το όλο ζήτημα έχει να κάνει πάνω απ' όλα με το γεγονός ότι κανένας απ' όσυς εμπλέκονται στο λεγόμενο "εκπαιδευτικό σύστημα" δε γνωρίζει με απόλυτη ακρίβεια τα όρια των ευθυνών του.Το κράτος περιμένει από τους εκπαιδευτικούς να κάνουν την παιδεία καλύτερη κι οι εκπαιδευτικοί περιμένουν απ' το κράτος. Εντω μεταξύ οι μεν εκπαιδευτικοί περιορίζονται (έως φιμώνονται) από το κράτος, το δε κράτος φιλοδοξεί να αξιολογήσει τους ήδη ευνουχισμένους εκπαιδευτικούς κι όχι τον εαυτό του.Περιμένει κανείς να βγεί κάτι καλό απ' όλο αυτό?
Η κρατική μηχανή έχει αποδείξει την αικανότητά της στήν αξιολόγηση των εκπαιδευτικών κατά τη φάση ήδη της εισόδου τους στη δημόσια εκπαίδευση.. ( Και μη θιχτούν σ' αυτό το σημείο οι διοριστέοι του Ασεπ.Κανείς δε λέει ότι δεν είναι ικανοί εκπαιδευτικοί. Όμως, θα διάβαζε άραγε κανείς τα ίδια για να γίνει Καλός Δάσκαλος μ' αυτά που διαβάζει για να πετύχει στον Ασέπ?)
Πέραν τούτου, το έργο του εκπαιδευτκού είναι πραγματικά πολύ δύσκολα αξιολογήσιμο. Δεν είναι προιόν να αναγράφει στη συσκευασία του τα συστατικά που περιέχει.Την προσφορά του εκπαιδευτικού δε μπορεί να την κρίνει κανείς ούτε εκ του αποτελέσματος. (Από τα χέρια κορυφαίων δασκάλων πέρασαν συχνά ως μαθητές άνθρωποι μετέπειτα διεφθαρμένοι.Αυτό χρησιμοποιήθηκε ως επιχείρημα από ένα διεφθαρμένο σύστημα για να βγάλει απ' τη μέση το Σωκράτη.)
Το μόνο που έχω να πω είναι πως δεν πρέπει κανείς μας να ευησυχάζει και ούτε να κουράζεται να διαφωτίζει αδιάκοπα τους γύρω του για το ζήτημα.
Η κοινή γνώμη πρέπει να γνωρίζει το πρόβλημα στις αληθινές του διαστάσεις. Ας επιδιώξουμε τουλάχιστον την επιεική αξιολόγηση του έργου μας απ' αυτήν την κοινωνία και τα μέλη της που το καρπώνονται άμεσα. Γιατί η μεγαλύτερη πίκρα είναι η απαξίωση του κόσμου για τη δημόσια εκπαίδευση κι αυτή την εικόνα πρέπει, πάση θυσία, να την αντιστρέψουμε.

[thlemaxos355]

κατα συμπτωση η σημερινη Καθημερινη εχει ενα ωραιο αρθρακι σχετιζομενο με το θεμα:

Δάσκαλοι από ανάγκη;

Του Αποστολου Λακασα

Πρέπει να χαιρόμαστε που όλο και περισσότεροι άριστοι μαθητές έχουν στόχο να γίνουν δάσκαλοι; Ή μήπως οι 18χρονοι δείχνουν μόνο τη διάθεσή τους να... αράξουν σε μία θέση στον δημόσιο τομέα και μάλιστα όσο το συντομότερο δυνατό;

Οι δυσκολίες στην εξεύρεση μιας καλής θέσης εργασίας ωθούν όλο και περισσότερους αποφοίτους λυκείου να διεκδικήσουν μια θέση σε κάποιο από τα εννέα παιδαγωγικά τμήματα των πανεπιστημίων της χώρας. Η ίδρυση των ολοήμερων δημοτικών σχολείων έχει οδηγήσει στην απορρόφηση όλων των αδιόριστων δασκάλων, με αποτέλεσμα το υπουργείο Παιδείας να προγραμματίζει και φέτος μια ακόμη αύξηση του αριθμού των εισακτέων στα παιδαγωγικά τμήματα για το ακαδημαϊκό έτος 2008-2009. Λογική κίνηση με δεδομένο ότι υπάρχουν ανάγκες. Πέρυσι μέχρι και ένας απόφοιτος παιδαγωγικών, ο οποίος δεν είχε ολοκληρώσει τη στρατιωτική του θητεία προσελήφθη άρον άρον για να καλύψει μια θέση σε δημοτικό σχολείο!

Μόνο που το «δασκαλίκι» είναι κάτι περισσότερο από μία μόνιμη θέση στο βαριεστημένο, γραφειοκρατικό, απωθητικό δημόσιο τομέα. Θέλει αγάπη για τα παιδιά, μεράκι για τη διδασκαλία, νέες ιδέες, ταλέντο στη μεταδοτικότητα, και ευρύτερα προσήλωση και πίστη στο λειτούργημα του δασκάλου. Δεν θέλει και αδιαφορία, ωχαδελφισμό και γκρίνια, που σίγουρα ενσκήπτουν μετά από 10 -15 χρόνια, όταν πλέον ξεφτίσει το όνειρο για τη «θεσούλα».

Πολλοί αναρωτιούνται για τα προβλήματα του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Και το συγκρίνουν με άλλα ευρωπαϊκά, όπως είναι το φινλανδικό σύστημα όπου οι μαθητές έχουν εξαίρετες επιδόσεις σε μαθηματικά, ανάγνωση, φυσική (αποτυπώθηκε στον διαγωνισμό PISA του ΟΟΣΑ) και στο σχολείο η μάθηση είναι χαρά και όχι στείρα απόκτηση γνώσεων. Ο σχετικός προβληματισμός ξεχνά την ευθύνη που έχει ο ίδιος ο δάσκαλος για την εκπαίδευση των παιδιών. Πώς θα ζητήσουμε αύριο, μεθαύριο από τους νέους που σήμερα διαγκωνίζονται να εισαχθούν σε μια σχολή με μόνη επαγγελματική προοπτική τον δημόσιο τομέα, να αξιολογηθούν και ίσως να χάσουν το βόλεμά τους εάν οι επιδόσεις τους δεν είναι ικανοποιητικές; Μα ακριβώς γι’ αυτό το... βόλεμα δεν αφιέρωσαν στα όμορφα χρόνια της εφηβείας τους χρόνο μελέτης οι ίδιοι, και χρήμα οι γονείς τους;

Στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν αρκεί η κατοχή πτυχίου παιδαγωγικού τμήματος για την πρόσληψη στη δημόσια εκπαίδευση. Απαιτούνται πρόσθετες σπουδές παιδαγωγικής κατάρτισης, ενώ οι υποψήφιοι ελέγχονται από αρμόδιο φορέα ως προς τις ικανότητές τους (όπως η μεταδοτικότητα κ.λπ.), αφού πολλοί έχουν ένα πτυχίο ΑΕΙ αλλά δεν μπορούν όλοι να διδάξουν.

Μήπως, εντέλει, και στην Ελλάδα η αύξηση του αριθμού των εισακτέων στα παιδαγωγικά τμήματα πρέπει να συνοδευτεί από μια ριζική αλλαγή του συστήματος προσλήψεων στη δημόσια εκπαίδευση;
 
 
 
 
 

[MATH]

Το παρακάτω κείμενο το έγραψα χθες , αλλά δεν το έστειλα.Δε μου φάνηκε ότι αποδίδει αυτό που έχω στο νου μου. Τώρα που το ξανακοιτάζω σκέφτομαι ότι είναι καλύτερα να το διαβάσετε , ακόμα και αν σας κουράσει με μερικά ασύνδετα μέρη. Ξεκίνησε ως απάντηση  στο παρακάτω καλό μήνυμα , αλλά εκτός από λίγες γραμμές στην αρχή , το άλλο εκφράζει μερικές σκέψεις  πάνω στο θέμα της αξιολόγησης.Συγχωρέστε με για ορισμένους λαϊκισμούς , αλλά και με το δοκιμιακό ύφος τι έχει βγει τόσα χρόνια ;

@ΜΑΤΗ

...............Βέβαια, εγώ το "η ομάδα που κυβερνάει τον τόπο(δεν εννοώ τις κυβερνήσεις αλλά τα άτομα και τις νοοτροπίες)  και που καρπώνεται τον εθνικό πλούτου" το λέω καπιταλιστικό σύστημα, αλλά όπως και να την ονομάζει κανείς αυτή την κατάσταση ένα είναι το συμπέρασμα:
η παιδεία δεν βρίσκεται μέσα σε 'γυάλα'. για να αλλάξει δραστικά προς το καλύτερο πρέπει να γίνουν αντίστοιχες δραστικές αλλαγές στην κοινωνία και στο πολιτικοοικονομικό σύστημα.

Και όπως λέει και η/ο kellykou το ερώτημα συνοψίζεται στο εξής:
"Ποιοι θα κανουν την αξιολογηση, με ποια κριτηρια και με ποιες συνεπειες?"

        Χωρίς καμιά αντίρρηση είναι όπως το λες.Δεν το διατύπωσα ξεκάθαρα ,αλλά κάπως διπλωματικά, για να μη δώσω έντονα πολιτική χρειά στο θέμα.Θεωρώ ως δεδομένο ότι η κουβέντα γίνεται για το ισχύον κοινωνικό σύστημα.Υπάρχουν καπιταλιστικές χώρες - έτσι θέλω να πιστεύω -  που έχουν καλύτερη εκπαίδευση από εμάς και αυτό φαίνεται και στην οικονομία και στο βιωτικό επίπεδο.Στην Ελλάδα παλεύουμε ουσιαστικά  να βελτιώσουμε το εκπ/κό σύστημα , ώστε  να γίνουμε πρώτα μια καλύτερη καπιταλιστική χώρα και μετά για όλα τα υπόλοιπα .Όμως και αυτό έχει και αυτό σημασία ! Αυτή τη στιγμή ο λαός  προσδοκά να δει τη χώρα να στέκεται στα πόδια της χωρίς να  έχει  όραμα που να φτάνει μέχρι το σοσιαλισμό. Όταν μόνο μέλημα είναι η καθημερινότητα , το όραμα για κάτι καλύτερο πάει περίπατο. ΑΥτό το όραμα μπορεί να το αποδεχτεί και να το κατανοήσει ίσως καλύτερα μέσα από μια καλή παιδεία μέσα σε καπιταλιστικές συνθήκες.Δεν μπορούμε να περιμένουμε  μια εξέγερση με αμφίβολο προσανατολισμό για να βάλουμε στόχους στην παιδεία.Οι βάσεις για τον άνθρωπο και το  μέλλον πρέπει να μπουν τώρα και  ο καπιταλισμός ας ακολουθήσει το δρόμο του.Η ιστορική πορεία θα δείξει πιο σύστημα ταιριάζει στον άνθρωπο , αν και  για μας τα πράγματα είναι μάλλον προδιαγραμμένα.Θα τελειώσουμε τη ζωή μας σε  σκληρά καπιταλιστικές συνθήκες. Αυτή η διαπίστωση  επιβάλλει να παλαίψουμε για όσο καλύτερη παιδεία γίνεται , χωρίς στιγμή να εφησυχάζουμε ή να αδρανούμε. Αν πιστεύουμε και σε κάτι άλλο ,ανώτερο ίσως ,  αυτό δεν μπορεί να έρθει χωρίς παιδεία. Αλλά να μην ξεχνάμε αυτό που διατύπωσα σε άλλο μήνυμα:

 Το θέμα της παιδείας για την Ελλάδα δεν είναι πια θέμα ιδεολογικό ,με την έννοια αν θα οδηγήσει σε ένα βαθύτερο μετασχηματισμό της κοινωνίας - δεν έχουμε πια αυτή την πολυτέλεια ! -  , αλλά πρωταρχικά ζήτημα επιβίωσης ! Η πορεία της παιδείας θα δείξει περίτρανα αν θα σταθούμε ως χώρα στο  διεθνή  ανταγωνισμό ή αν θα υποστούμε  εθνικές ήττες και οικονομικό εκφυλισμό .

Όπως όλα δείχνουν , ο λαός θα γνωρίσει πολύ σκληρές συνθήκες διαβίωσης και ο εκπαιδευτικός σε  δέκα  το πολύ χρόνια θα είναι ένας αξιοθρήνητος υπάλληλος που δε θα έχει να αγοράσε… ούτε ένα βιβλίο.Δε θα έχει καμιά σχέση με τον εκπαιδευτικό που οραματίζόμαστε σήμερα και για τον οποίο κάνουμε αυτή την κουβέντα σε αυτή τη σελίδα.Υπάρχουν πολλοί καλοί εκπαιδευτικοί , αλλά νοσεί βαθιά η πολιτική , η δημόσια διοίκηση  και ολόκληρη η αστική τάξη – μη μου πείτε ότι δεν την βλέπετε - και έτσι  οι εκπαιδευτικοί αυτοί δε θα μπορούν να αλλάξουν τίποτα. Έχει χαθεί πολύς χρόνος και τα προβλήματα είναι τόσα πολλά που με μικροαποφάσεις δε λύνεται κανένα.
Δεν έχει νόημα να απλωθώ περισσότερο. Το θέμα μας είναι η αξιολόγηση . Αλλά για να ενισχύσω τη θέση σου , ας βάλω μερικά ερωτήματα που δεν τα έβαλα σκόπιμα χθες :
  Υποθέστε ότι ξεκινάει η αξιολόγηση στη β/θμια εκπάιδευση , έστω με μια σχετικά καλή διάθεση.
α) Πόσο καλύτερο θα γίνει το δημόσιο σχολείο ;
β) Πόσο θα αυξηθεί το ενδιαφέρον των μαθητών για τη μάθηση ;
γ) Πόσο πιο ελκυστικό θα γίνει το σχολείο;
δ) Πόσο θα περιοριστούν οι καταλήψεις και τα παρόμοια προβλήματα ;
  Αγαπητοί φίλοι , η αξιολόγηση , όπως την εννοούν  σε αυτή τη φάση , δε θα επιφέρει  κανένα αποτέλεσμα από αυτά που προσδοκάτε. Αυτό που θα αλλάξει είναι τόσο λίγο που δεν αξίζει τον κόπο να το συζητάμε. Αν για παράδειγμα αυτή τη στιγμή η πολιτεία έπαιρνε την τολμηρή  απόφαση:
  α) να  ορίσει ανά 10 σχολεία και ένα σχολικό σύμβουλο με μεγαλύτερο βέβαια πεδίο δράσης και αρμοδιοτήτων ( που  να μη φτάνει φυσικά  στην αυθαιρεσία )
β) καθόριζε ως μεγαλύτερο αριθμό μαθητών ανά τμήμα τα 20 παιδιά στα Λύκεια , τα 16 στα Γυμνάσια και τα 12-14 στα Δημοτικά,
γ) τύπωνε απλά , καλογραμμένα σχολικά βιβλία βασισμένα σε ένα σύγχρονο αναλυτικό πρόγραμμα

 και άφηνε τους ίδιους εκπαιδευτικούς , χωρίς αυξήσεις - που έτσι κι αλλιώς ποτέ δε θα κάνει - και χωρίς καμιά άλλη μέριμνα,    θα είχε πολύ καλύτερα  αποτελέσματα από οποιαδήποτε μεγαλόπνοη αξιολόγηση !
 Αλλά πάλι ερωτώ : Ας πούμε ότι έγιναν και αυτά.Ωραία , οι μαθητές θα αποκτούν περισσότερη γνώση στο σχολείο . Νομίζετε ότι οι γονείς θα σταματήσουν να στέλνουν τα παιδιά τους στα φροντιστήρια(πώς θα τα αντέξουν όλο το απόγευμα στο σπίτι ; ) ή ότι οι εκπαιδευτικοί θα πηγαίνουν αυτομάτως με τραγούδι στο σχολείο ή ότι οι πολίτες θα αλλάξουν την αρνητική γνώμη για τους δασκάλους κλπ  ;Η νομίζετε  ότι αν ακολουθήσει και μια στυγνή αξιολόγηση , τότε  θα γίνουμε ..πυρηνική δύναμη ;
    Λοιπόν , δεν εξαντλείται το θέμα , αλλά αυτό που θα θεωρούσα αρκετό  για να αρχίσει να βελτιώνεται λίγο η κατάσταση είναι το εξής :
  α) Να σταματήσει η  φρενήρης  οικονομική αφαίμαξη του λαού από τράπεζες και λοιπούς (τους ξέρετε).
  β) Να στηριχτούν τα χαμηλά και  τα μεσαία στρώματα  , ώστε ο λαός να αποκτήσει  την εμπιστοσύνη του στα δημόσια αγαθά και τους ανθρώπους της κρατικής μηχανής.
  γ) Να αναβαθμιστούν σωστά οι σχολικοί σύμβουλοι , να ιεραρχηθεί  βαθμιαία ο εκπαιδευτικός και να γεννηθούν στελέχη μέσα από την εκπαίδευση.
 δ)  Να εκσυγχρονιστεί το θεσμικό πλαίσιο - βιβλία - οργάνωση - πολιτισμός στο σχολείο - προγράμματα κλπ.
 ε) Να  αρχίσουν  σοβαρές επιμορφώσεις , ετήσιες , εξαμηνιαίες κλπ , ώστε ο δάσκαλος να μην αποκόπτεται από την νέα γνώση και τη διδακτική πρακτική.
 στ) Να αναβαθμιστεί σταδιακά οικονομικά ο εκπαιδευτικός και να προβληθεί ο ρόλος του σχολείου στην κοινωνία.
ζ) Να αρχίσουν να μπαίνουν  τα πρώτα λιθαράκια μιας καλής και αποτελεσματικής αξιολόγησης με σταθερά κριτήρια και με σκοπό να εξαλειφθούν σε πρώτο στάδιο τυχόν αυθαιρεσίες των δασκάλων ή κραυγαλέα άρνηση ή ανικανότητα παροχής της βασικής   γνώσης.
  Ξέρω ότι  με τα α) και β) χαμογελάτε γιατί αυτά με τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξουν.Λοιπόν , επειδή συμφωνώ μαζί σας  , ξεκαθαρίζω :
 
 Καμία απόπειρα αξιολόγησης ή μεταρρύθμισης δεν θα πετύχει , διότι  σε αυτή τη χώρα κανείς δε νοιώθει ότι κάποιοι νοιάζονται για αυτόν.Η εμπιστοσήνη του πολίτη στις αξίες και τους θεσμούς έχει μηδενιστεί.Ο πολίτης νοιώθει προδομένος και εγκατελειμένος.Κι αν σε μια χώρα περιφρονήσεις το λαό , αυτός θα βρίσκεται απέναντί σου διαρκώς ως εχθρός. Μπορεί να μην ξέρει πώς να αντιδράσει , αλλά θα αντιδρά πάντα σε ό,τι και να κάνεις. Και γιατί να σε πιστέψει ή γιατί να σε ακολουθήσει , αφού ξέρει πώς ό,τι και να λές , άλλοι θα είναι οι κερδισμένοι ;
 Η ιστορία  και τα διδάγματά της εδώ είναι αμείλικτα :Αν από την καρδιά των ανθρώπων  και ενός λαού ξεριζώσεις την ελπίδα και το όραμα , αυτός θα σε τιμωρήσει.Μόνο που δεν ξέρεις το Πότε.
 ΑΥτό το αγνοούν προκλητικά όσοι κρατούν αυτή τη στιγμή τα ηνία .Η ρήξη θα έρθει , είναι αναπόφευκτη.Αλλά  η χώρα θα έχει υποστεί  μεγάλο κακό.Και θα το πληρώσουν οι νέες γενιές .
 Math

[chryssoulaki]

 Αναφερόμενη στον/στην morgan θα πω ότι είναι αλήθεια ότι η έκφραση '' οι δόλιοι καθηγητές'' είναι επιπόλαια. Ήταν απλώς μια εκφραστική υπερβολή από μέρους μου  που σίγουρα δεν αποσκοπούσε στο να δικαιολογήσει και να αγνοήσει τη γαϊδουριά μερικών(την οποία έχω ζήσει η ίδια από το Λύκειο εως το Πανεπιστήμιο), παρα μόνο να τονίσει τις συνθήκες στις οποίες οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων καλούνται να επιτελέσουν λειτούργημα. Πώς θα αξιολογηθεί η Sophie πχ για τη δουλειά της αν έχει σε ένα τμήμα 25-30(!) νήπια (αγώνα δρόμου μου θυμίζει εμένα αυτό) ο καθηγητής πληροφορικής 1 υπολογιστή ανα 4 μαθητές κ.ο.κ. Τέλος πάντων, όλοι συμφωνούμε για τις συνθήκες που επικρατούν στα σημερινά σχολεία που μάλιστα στα διάφορα σχολεία διαφέρουν (παράγοντας αρνητικός για τα κριτήρια αξιολόγησης).Συμφωνεί και το ραδίκι ότι το κράτος θέλει να τη βγάλει φτηνά με την εκπαίδευση και ότι προφανώς για του δικούς του λόγους τη θεωρεί τριτεύουσας σημασίας.'Ισως στο εξωτερικό βλ.Σουηδία, Φιλανδία κτλ υπάρχει αυστηρή αξιολόγηση, παράλληλα όμως έχει δοθεί από το κράτος και κατα συνέπεια από την κοινωνία, άλλο βάρος στην εκπαίδευση. Μάλλον θα λεγα ότι το πρώτο απορρέει από το δεύτερο. Συμφωνώ με τον MATH τόσο πολύ για την άποψή του για το ρόλο της εκπαίδευσης στη συνείδηση της κοινωνίας μας και φυσικά καλύτερα να μη μιλήσουμε για παιδεία(αυτά τα δύο έχουν τάσεις να αποκόπτονται!)!Και φυσικά με βρίσκει σύμφωνη για άλλη μια φορά η kellykou και όλοι όσοι παραπάνω συμφωνούν: τί ρόλο θα παίξουν τα κομματόσκυλα αυτή τη φορά, ποιοί θα κάνουν την αξιολόγηση?? Χαίρομαι που ερνήνευσε η Daniel σωστά το προηγούμενο μήνυμά μου, επιθυμώ την αξιολόγηση, αλλά με υπό τις σωστές συνθήκες. Και πραγματικά morgan δεν μου αρέσει καθόλου που το δημόσιο γενικά έιναι ξέφρενο αμπέλι και στον ιδιωτικό τομέα (όπου και εργάζομαι) μας πίνουν το αίμα και οφείλουμε ή να είμαστε ή αποδοτικοί (σε ορισμένες περιπτώσεις κορόϊδα) ή άνεργοι. Αξιολόγηση για όλους ναι αλλά με το σωστό τρόπο λοιπόν!

[apri]

Σίγουρα τα προβλήματα του σημερινού σχολείου είναι πολλά, οφείλω όμως να παρατηρήσω ότι -δυστυχώς- είναι διαχρονικά. Δεν θυμάμαι ποτέ οι οικονομικές απολαβές των εκπαιδευτικών ή οι πόροι που διατίθεντο για την εκπαίδευση να ήταν ποτέ ικανοποιητικοί, οι υλικοτεχνικές υποδομές τέλειες, τα προγράμματα τέλεια. Κι όμως, πιστεύω ότι το σχολείο παλιότερα λειτουργούσε καλύτερα. Και αυτό δεν οφειλόταν μόνο στην ύπαρξη αξιολόγησης, γιατί και τότε ήταν ενίοτε άδικη και αυθαίρετη. Λειτουργούσε καλύτερα, γιατί όλοι οι εμπλεκόμενοι -μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικοί- πίστευαν στην αξία της μάθησης, πίστευαν ότι "τα γράμματα" όχι μόνο θα σε βοηθήσουν να βρεις δουλειά, αλλά θα σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο εν γένει. Γι' αυτό και οι εκπαιδευτικοί , παρά τις αντίξοοες συνθήκες που αντιμετώπιζαν, υπερέβαιναν εαυτόν. Γιατί πίστευαν ότι έκαναν κάτι σπουδαίο και γιατί ήξεραν ότι και οι υπόλοιποι γύρω τους αναγνώριζαν το έργο τους.
 Η υποβάθμιση και η απαξίωση του σχολείου και του εκπαιδευτικού ακολούθησε τη γενικότερη υποβάθμιση του πολιτισμού, του πνευματικού έναντι του υλικού σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Από την στιγμή που ο δάσκαλος από αρχή του τόπου και καταξιωμένο (αν και οικονομικά ασθενές) μέλος της κοινωνίας έγινε ο δασκαλάκος που θα μας δώσει  απλώς "το χαρτί", για να τρυπώσουμε μετά σε μια θεσούλα, ή ο αφελής που ασχολείται με πράγματα που δεν θας οδηγήσουν στον πλουτισμό, ήταν αναπόφευκτο ότι σιγά σιγά το μεράκι θα έσβηνε, τουλάχιστον για κάποιους (και εκπαιδευτικούς και γονείς και μαθητές).
Δεν ξέρω κατά πόσο η αξιολόγηση από μόνη της θα ήταν ικανή να αλλάξει αυτήν την κατάσταση. Νομίζω πάντως ότι θα μπορούσε να δώσει μια ανάσα στο σχολείο, γιατί ο ρόλος του εκπαιδευτικού είναι καθοριστικός για τη λειτουργία του. Θεωρώ λοιπόν πολύ θετικό να αρχίσει μια συζήτηση γύρω από τα κριτήρια που θα μπορούσαν να κάνουν την αξιολόγηση δικαιότερη. Αν οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί δεν καταλήξουν κάπου, πώς περιμένουμε από την εκάστοτε εξουσία να βρει κάποια ικανοποιητική λύση;
Παρεμπιπτόντως, επειδή πιο πάνω έγινε λόγος για τους μαθητές (νομίζω από τον daniel), οι μαθητές είναι σίγουρα από τους καλύτερους κριτές για το εκπαιδευτικό έργο, φοβάμαι μόνο την πιθανότητα συναλλαγής (βάλε μου καλούς βαθμούς και εγώ θα σε αξιολογήσω θετικά). Καλό είναι πάντως να λαμβάνεται και η δική τους γνώμη.

[Joanne]

Συμφωνώ, απολύτως, με τους προλαλήσαντες.
Προβληματίζομαι μόνο στο τι μπορεί να τεθεί ως αντικείμενο αξιολόγησης. Ένα από αυτά είναι το γνωστικό επίπεδο, που η σημασία του είναι σπουδαιότατη. Αλλά οι καθηγητές του σχολείου μόνο αυτό παρέχουμε;Το ήθος μας, η προσωπικότητα μας, η συμπεριφορά μας, αυτά δεν είναι πιο σημαντικά; συγγνώμη, αλλά αυτά, πως αξιολογούνται;
Θα σας πω ένα παραδείγμα:
Φέτος, στο σχολείο μου, χάθηκε ένας μαθητής από τροχαίο. Την επόμενη μέρα, που μπήκα στις τάξεις, χωρίς σχέδιο διδασκαλίας, χωρίς στόχους, κάναμε μια κουβέντα με τα παιδιά και ήταν από τα πιο ωραία και επικοδομητικά μαθήματα. Ήταν για πρώτη φορά ήρεμα, συμμετείχαν με πολύ ώριμες απόψεις και είμαι σίγουρη από από όλα τα μαθήματα της φετινής χρονιάς αυτό έιναι το μόνο, που θα θυμούνται.
Όταν λοιπόν κάποιος θα μας αξιολογήσει, καλό είναι να πρώτον να έχει διδάξει και ο ίδιος σε σχολική τάξη, για να ξέρει για τι αρένα πρόκειται και δεύτερον ας μην επιμείνει μόνο στα γνωστικά επιτεύγματα, που θα ξεχαστούν ούτως ή άλλως, αλλά στα ολικά.
Γιατί ποιος από εμάς σε κάθε μάθημα επιτυγχάνει όλους τους στόχους του;(εγώ πάντα τους θέτω, αλλά ποτέ δεν είμαι πλήρως ικανοποιημένη)
Αν κάνουν φασαρία, αν είναι κουρασμένα επειδή πριν γράφαν διαγώνισμα δεν πρέπει τότε να τροποποιήσεις τα θέλω σου. Και αν κάποιος πει μια ωραία άποψη και θέλουν να συζητήσουμε περισσότερο πάνω σ΄αυτήν τι θα τους πω;
Α, ξέρετε στο επόμενο 5λεπτο πρέπει να πούμε τους αρχικούς χρόνους του ρήματος, γιατί έτσι είναι προγραμματισμένο;
Πότε θα θεωρούμαι καλή καθηγήτρια;
Μήπως τελικά είμαι η χαρά και η τροφή των φροντιστηρίων;
Αλλά και εγώ ως μαθήτρια, θυμάμαι πολύ καλύτερα τις φορές, που καθηγητές μας προβλημάτιζαν και μας έκαναν να σκεφτούμε πέραν των σχολικών βιβλίων, παράεκείνους, που μας βομβάρδισαν με γνώσεις και μόνο.
Και καταλήγω: συνεχής αξιολόγηση με βάση το βαθμό με τον οποίο ανταποκρίνομαστε οι καθηγητές στις οποιεσδήποτε (γνωστικές και μη)ανάγκες των μαθητών.
 

[happiness]

        Χωρίς καμιά αντίρρηση είναι όπως το λες.Δεν το διατύπωσα ξεκάθαρα ,αλλά κάπως διπλωματικά, για να μη δώσω έντονα πολιτική χρειά στο θέμα.Θεωρώ ως δεδομένο ότι η κουβέντα γίνεται για το ισχύον κοινωνικό σύστημα.Υπάρχουν καπιταλιστικές χώρες - έτσι θέλω να πιστεύω -  που έχουν καλύτερη εκπαίδευση από εμάς και αυτό φαίνεται και στην οικονομία και στο βιωτικό επίπεδο.Στην Ελλάδα παλεύουμε ουσιαστικά  να βελτιώσουμε το εκπ/κό σύστημα , ώστε  να γίνουμε πρώτα μια καλύτερη καπιταλιστική χώρα και μετά για όλα τα υπόλοιπα .Όμως και αυτό έχει και αυτό σημασία ! Αυτή τη στιγμή ο λαός  προσδοκά να δει τη χώρα να στέκεται στα πόδια της χωρίς να  έχει  όραμα που να φτάνει μέχρι το σοσιαλισμό. Όταν μόνο μέλημα είναι η καθημερινότητα , το όραμα για κάτι καλύτερο πάει περίπατο. ΑΥτό το όραμα μπορεί να το αποδεχτεί και να το κατανοήσει ίσως καλύτερα μέσα από μια καλή παιδεία μέσα σε καπιταλιστικές συνθήκες.Δεν μπορούμε να περιμένουμε  μια εξέγερση με αμφίβολο προσανατολισμό για να βάλουμε στόχους στην παιδεία.Οι βάσεις για τον άνθρωπο και το  μέλλον πρέπει να μπουν τώρα και  ο καπιταλισμός ας ακολουθήσει το δρόμο του.Η ιστορική πορεία θα δείξει πιο σύστημα ταιριάζει στον άνθρωπο , αν και  για μας τα πράγματα είναι μάλλον προδιαγραμμένα.Θα τελειώσουμε τη ζωή μας σε  σκληρά καπιταλιστικές συνθήκες. Αυτή η διαπίστωση  επιβάλλει να παλαίψουμε για όσο καλύτερη παιδεία γίνεται , χωρίς στιγμή να εφησυχάζουμε ή να αδρανούμε.

ΕΝ-ΝΟ-ΕΙ-ΤΑΙ ότι υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης και στο υπάρχον σύστημα και ναι, υπάρχουν αρκετά παραδείγματα - καπιταλιστικών φυσικά - χωρών όπου η εκπαίδευση είναι ανώτερη τουλάχιστον ως διαδικασία (δλδ υποδομή, συστηματικότητα κτλ) (διατηρώ επιφύλαξη για το αν είναι καλύτερη σε ουσία, δλδ. το ΤΙ διδάσκεται).
Και αυτός είναι ο λόγος που θα συμφωνήσω μαζί σου MATH. Αν μη τι άλλο, ένας απόλυτα εφικτός στόχος στο σημερινό σύστημα και πολύ "απλός" είναι η γενναία αύξηση της χρηματοδότησης για την παιδεία. Κάτι τέτοιο, ακόμα κι αν δεν είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση του μισθού των εκπαιδευτικών, θα σήμαινε τουλάχιστον πολλά καινούρια σχολεία ( => λιγότερα παιδιά ανά τμήμα) με νέες προδιαγραφές (=> γυμναστήρια, αίθουσες εκδηλώσεων, εργαστήρια πληροφορικής με υπολογιστές:μαθητές - 1:1, αίθουσες καλλιτεχνικών, αξιοπρεπή γραφεία καθηγητών (!!!) , βιβλιοθήκες, και πάει λέγοντας) .

Ακόμα και οι καπιταλιστές δεν θέλουν να έχουν αγύμναστα παιδιά. Κάνει κακό στην παραγωγή να παθαίνουν έμφραγμα οι εργαζόμενοι στα 40  . Άσε που με τόσα καινούρια κτίρια θα είναι η χαρά του μιζαδόρου 

chears!

[marion]

Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά που μας έγραψε η sophie και σαφώς έχει απόλυτο δίκιο για το βάρος της σχέσης εκπαιδευτικού - μαθητών και της παιδαγωγικής πράξης.. Και όλα αυτά που μας είπε για την παιδοψυχολόγο στο ιδιωτικό.. Σκεφτείτε κάτι αντίστοιχο στη δημόσια εκπαίδευση πόσο θα βοηθούσε (σε πραγματικές συνθήκες διδασκαλίας ,στα ΠΕΚ για παράδειγμα - δηλ. πριν διδάξει επίσημα ο εκπαιδευτικός - και σε σεμινάρια από καιρού εις καιρόν,  και όταν βεβαίως η αναφορά που θα δινόταν μετά, ήταν ακριβοδίκαιη και ανεπηρέαστη από κομματικά, συντεχνιακά, ρατσιστικά, σεξιστικά κριτήρια)..

Όσο για την παρεξήγηση που ανέφερα marion και επιμένω, είναι γιατί πουθενά στα λεγόμενα του ..chryssoulakiού (  ), δε βγαίνει το συμπέρασμα πως αρνείται ή απορρίπτει την αξιολόγηση, το αντίθετο θα' λεγα, τους φόβους της για το πως αυτή θα γίνει εκφράζει και αναρωτιέται (όπως και γω και πολλοί εδώ μέσα) μιας και το ψάρι βρωμάει απ' το κεφάλι κι όχι από την ουρά, μήπως πρέπει να συντελεστούν οι αλλαγές σε θεμελιώδη πράγματα πρώτα, όπως πρόγραμμα σπουδών, φιλοσοφία εκπαιδευτικού συστήματος, συγγραφή βιβλίων από εκπαιδευτικούς ενεργούς και "μπαρουτοκαπνισμένους" που "μιλάνε" τη γλώσσα των παιδιών (και όχι από καθηγητές πανεπιστημίων κομματικά τοποθετημένους στις σχολές τους που δεν πατάνε ποτέ και γράφουν βιβλία που πολλές φορές δεν τα καταλαβαίνουν ούτε οι ..φοιτητές τους, πόσο μάλλον παιδιά γυμνασίου), δημιουργία λειτουργικών και καλαίσθητων σχολείων εξοπλισμένων με τα απαραίτητα για όλες τις ειδικότητες, 20μελή το πολύ τμήματα μαθητών και καθηγητές από την αρχή της χρονιάς στα σχολειά και για όλες τις ειδικότητες για να πάψει αυτή η ανωμαλία και το καρκίνωμα με τις αναθέσεις ασχέτων (μαθημάτων) σε άσχετους (καθηγητές)...

Και μετά να γίνουν όλα αυτά που λες.. Και σαφώς και υπάρχουν ικανοί και αξιόλογοι άνθρωποι στο χώρο της εκπαίδευσης για να κρίνουν, όπως και κριτήρια..
Kαι κανείς μεχρι τώρα τουλάχιστον στην κουβέντα "δεν σπεύδει να απορρίψει εξ' ορισμού την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών", όπως αναφέρεις..

Όσο για το τελευταίο που λες και αντικειμενικά έχεις δίκιο (πως οι αλλαγές προκύπτουν από μας τους ίδιους), τι να το κάνουμε να προσπαθούμε να αλλάζουμε εμείς (που πολλοί από μας τους εκπαιδευτικούς το κάνουμε πολλές φορές και ειδικά τα τελευταία χρόνια με επιμορφώσεις σε νέες τεχνολογίες, περιβαλλοντικές, προγράμματα υγείας, μεταπτυχιακά παράλληλα με το εκπαιδευτικό έργο ή με χρήση εκπαιδευτικής άδειας, σεμινάρια παιδαγωγικών, παιδοψυχολογίας κλπ, και πολλοί πληρώνουν κι απ' την τσέπη τους για τέτοια σεμινάρια σε ιδιώτες, ινστιτούτα, κλπ), και όλα τα άλλα γύρω μας να μένουν ίδια και χειρότερα, ώστε η "δια βίου εκπαίδευσή μας", (γιατί περί αυτού πρόκειται, αυτό περιέγραψα) να μην μπορεί να βρεί πρόσφορο έδαφος στο διδακτικό μας έργο μέσα στις παιδικες ψυχές;

Εδώ δεν έχουν λυθεί βασικότατα πράγματα στην ελληνική παιδεία κι εμείς συζητάμε για παντεσπάνια..
Θέλω να πω πως στην παράγκα του καραγκιόζη και home-cinema να βάλεις, παράγκα θα 'χεις πάλι, και πιο γελοία μάλιστα..   

Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω συνάδελφε daniel γιατί επιμένεις να αναφέρεσαι σε μια παρεξήγηση, που δεν υφίσταται καν. Να επαναλάβω λοιπόν ότι με αφορμή έναν χαρακτηρισμό που δε με βρήκε σύμφωνη ξεκίνησα να καταγράφω τις σκέψεις μου. Και πάντως ουδέποτε θέλησα να κατηγορήσω ή να υποβαθμίσω την άποψη και τις θέσεις του μέλους chryssoullaki. Αλλά γιατί όλοι πρέπει να συμφωνούμε με όλους; Η συνάδελφος εξάλλου έσπευσε να διευκρινήσει ότι ίσως πρόκειται για ατυχή χαρακτηρισμό και να επιβεβαιώσει τα λεγόμενα σου, ότι δηλ. δεν τίθεται κατά της αξιολόγησης υπό προϋποθέσεις. Και φυσικά και σε όσα προανέφερα νομίζω ότι κι εγώ υπογράμμισα τη σημασία του να τεθούν συγκεκριμένα κριτήρια, προκειμένου να ισχύσει κάτι τέτοιο. Και πάντως στην κατάθεση και διαμόρφωση των συγκεκριμένων θέσεων με έχει οδηγήσει η χρόνια θα έλεγα αγανάκτηση, που έχει προκληθεί και απ'όσα έζησα στα χρόνια της μαθητείας μου σε δημόσιο σχολείο, όπου πραγματικά κάποιοι -οι περισσότεροι τολμώ να πω- δε θα έπρεπε καν να επιχειρήσουν να ασχοληθούν με τον τομέα της εκπαίδευσης και ό,τι αυτός συνεπάγεται αλλά και από τωρινές συζητήσεις με γνωστούς διορισμένους στη δημόσια εκπαίδευση, που το μόνο για το οποίο ενδιαφέρονται είναι πως θα τελειώσει όσο το δυνατόν ανώδυνα η ώρα διδασκαλίας, γιατί έχουν μπουχτίσει, γιατί οι μαθητές είναι  κακομαθημένα τέρατα, γιατί τα χρήματα είναι λιγοστά (κυρίως αυτό) και άλλες τέτοιες τερατολογίες που έχω ακούσει κατά καιρούς, ξεχνώντας ότι πρόκειται για λειτούργημα και ότι όταν αποφασίσαμε να επιλέξουμε το εν λόγω επάγγελμα - λειτούργημα δεν το κάναμε για να βολευτούμε αλλά για να υποστούμε βάσανον ψυχής.  Και πάντως το άρθρο που παραθέτει ο Τηλέμαχος είναι ενδεικτικό του τρόπου, με τον οποίο οι απόφοιτοι Λυκείου επιλέγουν συγκεκριμένο επαγγελματικό προσανατολισμό κάτι που - κατά τη δική μου άποψη είναι τουλάχιστον θλιβερό!

Κι εδώ να σημειώσω προς αποφυγήν παρεξηγήσεων ότι σαφώς ο μισθός των εκπαιδευτικών - λειτουργών είναι γελοίος σε σύγκριση με όλα όσα προσφέρουν και το έργο που επιτελούν.

[daniel]

Αγαπητή marion,χρησιμοποίησα τον όρο παρεξήγηση αθώα, πάνω στην κουβέντα και το θέμα πήρε από σένα ..επικές διαστάσεις..   
Το γεγονός είναι ότι σαφώς φαίνεται από αυτά που έγραψε η συνάδελφος chryssoulaki ότι η έκφραση "δόλιοι καθηγητές" πρόκειται για φραστική υπερβολή - εξάλλου πιο πάνω στο μήνυμά της "χώνει" γερά σε αρκετούς από δαύτους που δε θα 'πρεπε να βρίσκονται στα σχολεία - και καν δε θα 'πρεπε να "απολογηθεί".. Ο νοών νοείτω..

Εσύ κατα πως φάνηκε όμως, στάθηκες στην έκφραση αυτή, την απομόνωσες για να πεις κατι άλλο (που δεν ήταν και τόσο πολύ άλλο αν καλοδιαβάσεις τη γνώμη της Χρύσας, ειδικά τις 5 πρώτες γραμμές) που ήθελες. Να στο θυμίσω:

Δε θα συμφωνήσω με τη φράση "οι δόλιοι οι καθηγητές" ούτε και γενικότερα με τη νοοτροπία ότι για όλα τα κακώς κείμενα ευθύνεται το εκπαιδευτικό σύστημα, έτσι γενικά και αόριστα...κλπ...κλπ..

(Το "γενικότερα κλπ" από που προκύπτει από αυτά που έγραψε η συνάδελφος;; Αυτό κατάλαβες από το μήνυμά της; Ότι δεν αναγνωρίζει ευθύνες σε εκπαιδευτικούς και είναι κατά της αξιολογητικής διαδικασίας;)

Και μετά συνεχίζεις να λες τα σωστά που λες, (εξάλλου κανένας δεν είχε διαφωνήσει με την αξιολόγηση, ούτε η Χρυσα την οποία ίσως παρερμήνευσες μόνο και μόνο από την έκφρασή της "δόλιοι"..)

Επί της ουσίας δηλαδή, κανείς δε διαφωνεί με κανέναν εδώ. Όλοι τα ίδια λέμε και τους ίδιους προβληματισμούς πάνω -κάτω θέτουμε..

Και σαφώς και έχει ο καθένας το δικαίωμα "με αφορμή έναν χαρακτηρισμό που δε τον βρήκε σύμφωνο να ξεκίνησει να καταγράφει τις σκέψεις του", αρκεί να προσπαθεί να μην παρα-ερμηνεύει τα γραφόμενα του άλλου και να μην χάνει το δάσος που του δείχνουν (ολο το κείμενο) κοιτώντας το δέντρο (συγκεκριμένη έκφραση), γιατί έτσι τον βάζει στην απολογητική θεση να αποδεικνύει ότι δεν είναι ελέφαντας (πράγμα που το chryssoulaki ήδη έκανε)..

Αν θέλει κάποιος να πει κάτι δικό του ή να αναπτύξει την άποψη του για ένα θέμα (πχ τη διαφορά δημόσιου τομέα και ιδιωτικού ή τις ευθύνες των εκπαιδευτικών ή ότι άλλο, δε χρειάζεται να "πιάνεται" πάντα από τα γραφόμενα του προηγούμενου.. Μπορεί να το θέτει έτσι απλά..

Υ.Γ1: chryssoulaki δεν είμαι ...σεξιστής (αυτό τουλάχιστον πιστεύω), αλλά μη μου αλλάζεις το   
        φύλο..     
Υ.Γ2: Μήπως όταν γράφεις morgan εννοείς marion;;