Σχολικές Εκδρομές

[Scout]

Το σχολείο όμως οφείλει να έχει μια εικόνα των σχέσεων μεταξύ των μαθητών και να φροντίσει να μην περισσέψει παιδί, επικαλούμενο πχ την ηλικία να πει ότι για την Α θα χρειαστεί ένα τετράκλινο για να μην χρειαστεί κάποιο μικρό παιδί να πάει με μεγαλύτερα. Το ποια παιδιά «περισσεύουν», στα τέλη Μαρτίου, πρέπει να το έχει καταλάβει το σχολείο.

Μα, το να «περισσεύει» (εντός πολλών εισαγωγικών) ένα παιδί δεν οφείλεται, ούτε σημαίνει κατ’ ανάγκη κάποια περιθωριοποίησή του την οποία το σχολείο όφειλε να είχε καταλάβει. Μπορεί να είναι θέμα απλής αριθμητικής. Δηλαδή, πόσα παιδιά από την Α’ τάξη συμμετέχουν; Ας πούμε δεκαέξι. Ατελής διαίρεση με το τρία (κλίνες ανά δωμάτιο), άρα σε κάθε περίπτωση ένα, οποιοδήποτε, θα «περίσσευε». Μην ξεχνάτε και ότι μιλάμε για πρόγραμμα, στο οποίο ίσως οι πιο κοντινοί φίλοι/-ες κάποιων παιδιών να μη συμμετέχουν και άρα αυτά να μη σπεύσουν εγκαίρως να κλείσουν roommates.

Η δική μου εκτίμηση είναι ότι η άρνηση των γονέων να συναινέσουν οφείλεται στην πολύ εύλογη ανησυχία τους και όχι σε κάποιο αίσθημα «περιθωριοποίησης» που μπορεί να νιώθουν για λογαριασμό του παιδιού τους. Το σχολείο λοιπόν οφείλει κάπως να λύσει τον γόρδιο δεσμό, και αυτό είναι το ζητούμενο.

[PDE ads]

[emmaki]

Μα, το να «περισσεύει» (εντός πολλών εισαγωγικών) ένα παιδί δεν οφείλεται, ούτε σημαίνει κατ’ ανάγκη κάποια περιθωριοποίησή του την οποία το σχολείο όφειλε να είχε καταλάβει. Μπορεί να είναι θέμα απλής αριθμητικής. Δηλαδή, πόσα παιδιά από την Α’ τάξη συμμετέχουν; Ας πούμε δεκαέξι. Ατελής διαίρεση με το τρία (κλίνες ανά δωμάτιο), άρα σε κάθε περίπτωση ένα, οποιοδήποτε, θα «περίσσευε». Μην ξεχνάτε και ότι μιλάμε για πρόγραμμα, στο οποίο ίσως οι πιο κοντινοί φίλοι/-ες κάποιων παιδιών να μη συμμετέχουν και άρα αυτά να μη σπεύσουν εγκαίρως να κλείσουν roommates.

Η δική μου εκτίμηση είναι ότι η άρνηση των γονέων να συναινέσουν οφείλεται στην πολύ εύλογη ανησυχία τους και όχι σε κάποιο αίσθημα «περιθωριοποίησης» που μπορεί να νιώθουν για λογαριασμό του παιδιού τους. Το σχολείο λοιπόν οφείλει κάπως να λύσει τον γόρδιο δεσμό, και αυτό είναι το ζητούμενο.

Εξακοκουθω να αναρρωτιεμαι γιατι να περισσευει το Χ παιδι; Πως βγηκε αυτο ετσι; Μηπως μια διερευνηση μεταξυ ολων των παιδιων να ελυνε το θεμα, καθως ισως να φανερωνε καποιες φιλιες «μικρων» με «μεγαλους» ή καποια συγγενικη σχεση; 
Το θεμα ειναι του σχολειου, οπως και να εχει, και το σχολειο οφειλει να το λυσει, χωρις να αποκλεισει καποιο παιδι!

[ppil]

Παρόλο που δεν συνοδεύω σε εκδρομές η ίδια, η διαδικασία οργάνωσής τους είναι πολύ συγκεκριμένη. Και στο δικό μας σχολείο οι πολυήμερες του εξωτερικού είναι πολυήμερες σχολείου και όχι τάξεων (οι πολυήμερες εσωτερικού και οι μονοήμερες αφορούν σε τάξεις) και αυτό επειδή δεν είμαστε τόσο μεγάλο σχολείο. Έτσι αρχικά δηλώνεται πρόθεση για εκδρομή, μετά συμφωνούμε στα άτομα και μετά (ανάλογα με τον αριθμό και την αναλογία μαθητών- μαθητριών) καθορίζονται και κλείνονται τα δωμάτια ανά τάξεις. Τότε και μόνο τότε επιλέγονται οι παρέες για να μην υπάρχουν προβλήματα σαν αυτό που αντιμετωπίζετε.Υποθέτω πως μιλάμε για μαθητή που "περισσεύει" μόνο με την έννοια πως δεν έχει επιλέξει παρέα και δεν καθορίστηκαν τα δωμάτια ανά τάξεις σωστά . Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορείς να παίζεις με γονείς και μαθητή που έχεις αποδεχτεί, επειδή εσύ ως σχολείο έκανες λάθος, ούτε να βγάζεις περισσευούμενο κάποιον επειδή δεν είχε σχηματίσει παρέα λες και είναι παρείσακτος γενικά. Ο μόνος τρόπος να διορθωθεί το λάθος είναι να γίνει διερεύνηση ώστε να πάει κάποιος μαθητής που επιθυμεί με άλλη τάξη στα δωμάτια και ας σπάσει μια παρεούλα για το καλό όλων και όχι να βρει ο διευθυντής τους γονείς του παιδιού που είναι μόνο και να αρχίσει τις ανοησίες, ώστε να τους κάνει να νιώσουν άσχημα (και πόσο αντιπαιδαγωγική στάση!).
Όλα όσα είπε η emmaki δηλαδή.

[Scout]

Παρόλο που δεν συνοδεύω σε εκδρομές η ίδια, η διαδικασία οργάνωσής τους είναι πολύ συγκεκριμένη. Και στο δικό μας σχολείο οι πολυήμερες του εξωτερικού είναι πολυήμερες σχολείου και όχι τάξεων (οι πολυήμερες εσωτερικού και οι μονοήμερες αφορούν σε τάξεις) και αυτό επειδή δεν είμαστε τόσο μεγάλο σχολείο. Έτσι αρχικά δηλώνεται πρόθεση για εκδρομή, μετά συμφωνούμε στα άτομα και μετά (ανάλογα με τον αριθμό και την αναλογία μαθητών- μαθητριών) καθορίζονται και κλείνονται τα δωμάτια ανά τάξεις. Τότε και μόνο τότε επιλέγονται οι παρέες για να μην υπάρχουν προβλήματα σαν αυτό που αντιμετωπίζετε.Υποθέτω πως μιλάμε για μαθητή που "περισσεύει" μόνο με την έννοια πως δεν έχει επιλέξει παρέα και δεν καθορίστηκαν τα δωμάτια ανά τάξεις σωστά . Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορείς να παίζεις με γονείς και μαθητή που έχεις αποδεχτεί, επειδή εσύ ως σχολείο έκανες λάθος, ούτε να βγάζεις περισσευούμενο κάποιον επειδή δεν είχε σχηματίσει παρέα λες και είναι παρείσακτος γενικά. Ο μόνος τρόπος να διορθωθεί το λάθος είναι να γίνει διερεύνηση ώστε να πάει κάποιος μαθητής που επιθυμεί με άλλη τάξη στα δωμάτια και ας σπάσει μια παρεούλα για το καλό όλων και όχι να βρει ο διευθυντής τους γονείς του παιδιού που είναι μόνο και να αρχίσει τις ανοησίες, ώστε να τους κάνει να νιώσουν άσχημα (και πόσο αντιπαιδαγωγική στάση!).
Όλα όσα είπε η emmaki δηλαδή.

Εγώ δεν θα καταλόγιζα ευθύνη στη διεύθυνση του σχολείου επειδή θα ρωτούσε τους γονείς του παιδιού αν συναινούν να μείνει με μεγαλύτερα. Θα μπορούσε να αποτελέσει μια λύση, αν συναινούσαν. Ειδικά σε τέτοιες εκδρομές, που προκύπτουν ως "προϊόν" προγράμματος ή ομίλου και άρα δεν έχουν τη (σχεδόν) καθολική συμμετοχή που έχουν εκδρομές μιας τάξης χωρίς άλλα κριτήρια, μπορεί απλώς να τύχει και κάποιο παιδί να μη βρει συγκατοίκους, γιατί πολύ απλά μπορεί να μη συμμετείχαν στο πρόγραμμα φίλοι του ή ούτε καν παιδιά από το τμήμα του. Χωρίς αυτό να σημαίνει κατ' ανάγκη ότι βιώνει... περιθωριοποίηση εντός του σχολικού περιβάλλοντος.

Το λάθος του σχολείου ήταν που ίσως δεν άφησε από την αρχή ανοιχτό το ενδεχόμενο μικρής (ανα)προσαρμογής της τιμής συμμετοχής -όπως προανέφερε η Έσπερος-, με βάση τις ανάγκες σε δωμάτια που θα προέκυπταν από την τελική κατανομή ανά τάξη και φύλο εντός κάθε τάξης. Και καθώς το αναμενόμενο είναι οι γονείς του "πλεονάζοντος" (αριθμητικά και μόνο) παιδιού να μη συναινούσαν στη διαμονή του με μεγαλύτερης ηλικίας παιδιά, τώρα... "τρεχάτε, ποδαράκια μου" για το σχολείο που πρέπει να βρει λύση σε συνεργασία με το ταξιδιωτικό γραφείο.

Όλα αυτά βέβαια δεν θα είχαν δημιουργηθεί καν, αν υπήρχε ένα σαφές πλαίσιο (εγκύκλιος, οδηγία, υπουργική απόφαση κ.α) που να καθόριζε συγκεκριμένα ότι η συγκατοίκηση στις διαταξικές εκδρομές επιτρέπεται μόνο ανά τάξη (και φύλο), και ότι βάσει αυτής της αρχής θα καθορίζεται το πλήθος των αναγκαιούντων δωματίων. Με τον τρόπο αυτό, δεν θα χρειαζόταν καν το σχολείο να μπει στη διαδικασία να ρωτήσει τους γονείς για τη συναίνεσή τους. Αν θέλετε μάλιστα την άποψή μου, εγώ διαφωνώ ακόμα και με τη διερεύνηση ανάμεσα σε όλα τα παιδιά για συγκατοίκηση κάποιου με παιδιά άλλης ηλικίας. Ειδικά στο γυμνάσιο (ίσως λιγότερο στο λύκειο) ακόμα και διαφορά μιας τάξης είναι μεγάλη και καθιστά απαγορευτική τη συγκατοίκηση, έστω και αν οι υποψήφιοι συγκάτοικοι είναι αδάμαντες ως προς τον χαρακτήρα τους. Όλοι ξέρουμε ότι τα παιδιά, στα ξενοδοχεία (κυρίως του εξωτερικού), μετά τη βραδινή κατάκλιση παίζουν με τα κανάλια της τηλεόρασης στα δωμάτια, και κυρίως όλοι ξέρουμε για τι... είδους τέτοια κανάλια ψάχνουν. Ακόμα και χωρίς την παραμικρή κακή πρόθεση από κανένα παιδί, είναι σωστό να εκτίθεται ένα παιδί της Α΄τάξης στα τηλεοπτικά... ερεθίσματα ενός παιδιού της Γ' τάξης;

[PDE ads]

[ppil]

Το σχολείο υποχρεούται να πει συγκεκριμένη τιμή και όχι στο περίπου στους γονείς. Επίσης δεν χρειάζεται εγκύκλιος για τα αυτονόητα. Το σχολείο έκανε λάθος για να του περισσεύει παιδί εκτός δωματίων τάξης. Χρειαζόταν ένα τετράκλινο ή δυο δίκλινα που δεν φρόντισε να κλείσει έγκαιρα. Τώρα λέμε διορθωτικές και μόνο κινήσεις, αφού η σοβαρή προσέγγιση δεν έγινε εξαρχής. Σίγουρα όμως δεν είναι σοβαρή κίνηση να καλέσεις κηδεμόνες που έχουν συναινέσει ενυπόγραφα για να πεις: αχ, το παιδί σας δεν έχει μεριμνήσει για συγκατοίκους στο δωμάτιο και ξέμεινε και αφού ξέμεινε, μήπως να το βάλουμε με άλλη τάξη; όχι, δεν πάει έτσι. Δεν μπορείς να τους υποχρεώσεις να δώσουν αυτοί την λύση και να τους φέρεις σε δύσκολη θέση. Σαφώς απαγορεύεται να τους θέσεις και δίλημμα για μη συμμετοχή πλέον. Ούτε να αναπροσαρμόσεις το αντίτιμο για όλους φυσικά. Διερευνάς προθέσεις παιδιών με φιλική ή συγγενική σχέση και ακόμη και εκεί παίρνεις την συναίνεση των γονέων τους. Και λες πάλι καλά όταν καταφέρεις, γιατί ως σχολείο ήσουν πολύ φλου στην οργάνωση. Ασφαλώς και υπάρχει ευθύνη για όλα.

[Scout]

Το σχολείο υποχρεούται να πει συγκεκριμένη τιμή και όχι στο περίπου στους γονείς. (...) Ούτε να αναπροσαρμόσεις το αντίτιμο για όλους φυσικά."

Η Έσπερος παραπάνω έγραψε το εξής:

Εξ όσων γνωριζω το τι είδους δωμάτια θα διατεθούν κανονίζεται από το ξενοδοχείο (η λεπτομερεια δλδ ποσα τρίκλινα ποσα δίκλινα) όταν οριστικοποιηθεί και ο αριθμός αγοριών κ κοριτσιών και αυτό μπορεί να επηρεάσει την τελική τιμή.

Δεν είναι, λοιπόν, ούτε ασύνηθες, ούτε ακατανόητο να υπάρχει κάποια προσαρμογή της αρχικώς προϋπολογισθείσας τιμής, αν η αναλογία που προκύπτει τελικά απαιτήσει κάτι τέτοιο. Σκεφτείτε π.χ. το εξής ακραίο αλλά πιθανό παράδειγμα: σε ξενοδοχείο με τρίκλινα δωμάτια που δεν μπορούν για χωροταξικούς λόγους να γίνουν τετράκλινα, να προκύψει στο τέλος "πλεόνασμα" ενός αγοριού και ενός κοριτσιού σε κάθε τάξη, ήτοι έξι "πλεονάζοντα" παιδιά που θα δημιουργήσουν ανάγκη για μετατροπή έξι τρίκλινων σε δίκλινα και προσθήκη έξι δίκλινων ακόμα. Επηρεάζεται η τελική τιμή, ή δεν επηρεάζεται;

[ppil]

Μα εδώ δόθηκε ήδη τελική τιμή και τώρα υπάρχει σκέψη για αλλαγή της και μάλιστα με την αιτιολογία πως έγινε λάθος στα δωμάτια που έχουν ήδη κλειστεί. Πρέπει να καταλάβουμε πως δεν προσθέτουμε αγόρια κορίτσια και διαιρούμε κάθε σύνολο με το τρία. Εγώ το βλέπω έτσι, όπως είπα.

[Έσπερος]

Η Έσπερος παραπάνω έγραψε το εξής:

Δεν είναι, λοιπόν, ούτε ασύνηθες, ούτε ακατανόητο να υπάρχει κάποια προσαρμογή της αρχικώς προϋπολογισθείσας τιμής, αν η αναλογία που προκύπτει τελικά απαιτήσει κάτι τέτοιο. Σκεφτείτε π.χ. το εξής ακραίο αλλά πιθανό παράδειγμα: σε ξενοδοχείο με τρίκλινα δωμάτια που δεν μπορούν για χωροταξικούς λόγους να γίνουν τετράκλινα, να προκύψει στο τέλος "πλεόνασμα" ενός αγοριού και ενός κοριτσιού σε κάθε τάξη, ήτοι έξι "πλεονάζοντα" παιδιά που θα δημιουργήσουν ανάγκη για μετατροπή έξι τρίκλινων σε δίκλινα και προσθήκη έξι δίκλινων ακόμα. Επηρεάζεται η τελική τιμή, ή δεν επηρεάζεται;

Εγώ έχω δει πρόβλεψη σε προσφορες μιας απόκλισης 5 ευρώ +/- σε περίπτωση αυξομείωσης αριθμού μαθητών (γιατί κάποια σχολείο προκηρύσσουν κατ εκτίμηση) ή ανάλογα με το ποσα δίκλινα τρίκλινα αλλά αυτό δεν γίνεται εκ των υστέρων εφόσον έχουν συναινέσει και υπογράψει κα δώσει χρήματα κλπ.

Διαταξικες εκδρομές λόγω προγραμμάτων ή άλλων εκδηλώσεων συμβαίνουν. Εγω δεν θα θεωρούσα απαγορευτική τη συνύπαρξη Α με Β ή Β με Γ, ειδικά αν τα παιδιά είναι επιλεγμένα, άρα όχι όποιος  κι όποιος και λογικά με κοινά ενδιαφέροντα. Δεν είναι ότι βάζεις ένα συνεσταλμένο παιδί της Α με το πιο αλανιάρικο της Β, σε αυτό το πλαίσιο λογικά δεν θα υπάρχουν τέτοιες αποκλίσεις σε παιδιά που συμμετέχουν σε πρόγραμμα.

Εμείς πάντως στην εκδρομή που έχει μαθητες Β και Γ, δεν βάλαμε ποτέ ως απαγόρευση να είναι μαζί παιδιά Β και Γ. Κάποια το επέλεξαν γιατί κάνουν παρέα και οι γονείς θα προτιμούσαν σίγουρα ένα επιλεγμένο παιδί της παρέας παρα ένα λιγότερο οικείο της ίδιας τάξης.

Δεν ξέρω αν θα έπρεπε να έχουμε  οδηγίες που θα ρυθμίζουν και το πώς αναπνέουμε, κάποια ζητήματα δεν μπορούν να προβλεφτούν ούτως ή άλλως.

[Scout]

Δεν ξέρω αν θα έπρεπε να έχουμε  οδηγίες που θα ρυθμίζουν και το πώς αναπνέουμε, κάποια ζητήματα δεν μπορούν να προβλεφτούν ούτως ή άλλως.

Η έλλειψη αυτορρύθμισης όμως, που ενίοτε οφείλεται σε έλλειψη εμπειρίας (μπορεί στο συγκεκριμένο σχολείο να μην έχει ξανατύχει τέτοια περίπτωση), είναι που τελικά οδηγεί στην "ανάγκη" να έχεις ένα κράτος-"πατερούλη" που ρυθμίζει "και το πώς αναπνέουμε" όπως είπατε.

[emmaki]

Η έλλειψη αυτορρύθμισης όμως, που ενίοτε οφείλεται σε έλλειψη εμπειρίας (μπορεί στο συγκεκριμένο σχολείο να μην έχει ξανατύχει τέτοια περίπτωση), είναι που τελικά οδηγεί στην "ανάγκη" να έχεις ένα κράτος-"πατερούλη" που ρυθμίζει "και το πώς αναπνέουμε" όπως είπατε.

Εγω θα ξαναρωτησω, γιατι η απορια δεν μου λυνεται, γιατι εμεινε το συγκεκριμενο παιδι να περισσευει; Πηγε αλφαβητικα ο χωρισμος; Δημιουργηθηκαν πρωτα οι παρεες και εκλεισαν τα δωματια; Εγινε κληρωση; Επιλεχθηκε ενα παιδι στην τυχη απο τη διευθυνση;
Ειναι σημαντικο να δειτε πως εμεινε αυτο το παιδι μονο του και να διορθωσετε το λαθος σας με καποιον τροπο

Ξαναλεω οτι αν εγω ήμουν γονιος παιδιου που «ξεμενε» ενω ηταν να ερθει στην εκδρομη και ειχετε παρει κανονικοτατα τα χρηματα μου, θα εκανα χαμο!

Επισης, σκεφτειτε οτι οι προκαταβολες πιθανον εχουν ηδη καταναλωθει για να προπληρωθουν εισητηρια και ξενοδοχεια, τα οποια εκλεισαν για χ αριθμο συμμετεχοντων. Το χ-1 ενδεχομενως να σημαινει αλλαγη στην τιμη για ολους!!!!!

[Scout]

Δημιουργηθηκαν πρωτα οι παρεες και εκλεισαν τα δωματια;

Επαναλαμβάνω ότι, ειδικά σε εκδρομές διαταξικές και με ούτως ή άλλως περιορισμένο πλήθος συμμετοχών -θυμίζω ότι πρόκειται για πρόγραμμα-, δεν είναι δύσκολο να δημιουργηθεί το πρόβλημα. Το τάδε παιδί μπορεί να μην είχε φίλους του, ή έστω άλλα παιδιά από το ίδιο τμήμα της τάξης του, που να συμμετέχουν στο πρόγραμμα, και όταν υφίσταται αυτή η συνθήκη κατά τη δημιουργία των τριάδων είναι πολύ εύκολο να βρεθεί χωρίς συγκατοίκους. Το λάθος, λοιπόν, του σχολείου, είναι που δεν ξεκαθάρισε από την αρχή ότι στην τελική τιμή μπορεί να υπάρξει απόκλιση της τάξης των 5-10 ευρώ, κάτι που θα επιτρέψει σε ένα τρίκλινο να σπάσει σε 2 δίκλινα. Από εκεί και πέρα, η μόνη εφικτή "τέτοια ώρα, τέτοια λόγια" λύση είναι η άσκηση πίεσης προς το ταξιδιωτικό γραφείο ώστε αυτό με τη σειρά του να ασκήσει την επιρροή του στο ξενοδοχείο (ή να σμικρύνει το περιθώριο του κέρδους του) προκειμένου να βρεθεί λύση με προσθήκη δωματίου χωρίς να μεταβληθεί η τιμή.

[emmaki]

Επαναλαμβάνω ότι, ειδικά σε εκδρομές διαταξικές και με ούτως ή άλλως περιορισμένο πλήθος συμμετοχών -θυμίζω ότι πρόκειται για πρόγραμμα-, δεν είναι δύσκολο να δημιουργηθεί το πρόβλημα. Το τάδε παιδί μπορεί να μην είχε φίλους του, ή έστω άλλα παιδιά από το ίδιο τμήμα της τάξης του, που να συμμετέχουν στο πρόγραμμα, και όταν υφίσταται αυτή η συνθήκη κατά τη δημιουργία των τριάδων είναι πολύ εύκολο να βρεθεί χωρίς συγκατοίκους. Το λάθος, λοιπόν, του σχολείου, είναι που δεν ξεκαθάρισε από την αρχή ότι στην τελική τιμή μπορεί να υπάρξει απόκλιση της τάξης των 5-10 ευρώ, κάτι που θα επιτρέψει σε ένα τρίκλινο να σπάσει σε 2 δίκλινα. Από εκεί και πέρα, η μόνη εφικτή "τέτοια ώρα, τέτοια λόγια" λύση είναι η άσκηση πίεσης προς το ταξιδιωτικό γραφείο ώστε αυτό με τη σειρά του να ασκήσει την επιρροή του στο ξενοδοχείο (ή να σμικρύνει το περιθώριο του κέρδους του) προκειμένου να βρεθεί λύση με προσθήκη δωματίου χωρίς να μεταβληθεί η τιμή.

Δεν καυαλαβα παλι (ισως εγω ειμαι μειωμενη αντιληψης) πώς βρεθηκε να περισσευει το χ παιδι! Γιατι δεν περισσεψε καποιο αλλο; Εγινε καποια κληρωση; Επιλεχθηκαν οι παρεες απο την αρχη; Επιλεχθηκε το χ στην τυχη γιατι τελικα δεν εβγαινε ο αριθμος;
Αυτο ειναι το πρωτο που θα ρωτησει ο γονιος!

Ακομα, εαν ο αριθμος των συμμετεχοντων ηταν ουτως ή αλλως περιοτισμενος, οπως λετε, το σχολειο επρεπε να τον λαβει υποψη του αυτο τον αριθμο και να δει εαν βγαινουν τριαδες!

Γενικα μαλλον βλεπω εναν σχεδιασμο της εκδρομης «στο ποδι»

[Scout]

Δεν καυαλαβα παλι (ισως εγω ειμαι μειωμενη αντιληψης) πώς βρεθηκε να περισσευει το χ παιδι! Γιατι δεν περισσεψε καποιο αλλο; Εγινε καποια κληρωση; Επιλεχθηκαν οι παρεες απο την αρχη; Επιλεχθηκε το χ στην τυχη γιατι τελικα δεν εβγαινε ο αριθμος;
Αυτο ειναι το πρωτο που θα ρωτησει ο γονιος!

Την απάντηση σάς την έδωσα παραπάνω. Σχηματίστηκαν οι τριάδες, και το "πλεονάζον" παιδί δεν βρήκε τριάδα για να μπει (που και να έβρισκε, κάποιο άλλο θα έμενε εκτός τριάδας κ.ο.κ) γιατί στο πρόγραμμα δεν έτυχε να συμμετέχουν φίλοι του ή έστω άλλα παιδιά του ίδιου φύλου από το τμήμα του. Δεν είναι καθόλου δύσκολο να συμβεί υπό τέτοιες συνθήκες. Δεν μιλάμε για μια μαζική εκδρομή ολόκληρης τάξης.

[Έσπερος]

Τα προγράμματα όμως έχουν σκοπό και την κοινωνικοποιηση. Αν ένα παιδί δεν έχει ενταχθεί σε μια ομάδα, δεν είναι απαραίτητο ότι έχει συμβεί κάποια τραγική αμέλεια από πλευράς σχολείου, άλα σίγουρα δείχνει μια κάποια δυσκολία από πλευράς του παιδιού ή από πλευράς άλλων παιδιών να καλλιεργήσουν σχέσεις συνεργασίας.  Κάποιο άλλο παιδί μπορεί και να μην «περίσσευε». Μπορεί να είχε βρει παρέα της Β τάξης πχ και να είχε ενταχθεί εκεί. Αλλά επειδή κι αυτό δεν είναι δεδομένο, το σχολείο όφειλε να προνοήσει βλέποντας τα δεδομένα, να ζητήσει 2 δίκλινα ή 1 τετρακλινο. Τώρα εκ των υστέρων η μόνη λύση είναι να βάλει τα παιδιά της Α και Β να βρουν από κοινού μια λύση. Όχι να προτείνει συγκατοίκηση Α και Γ.

Αν η νομοθεσία Scout ρύθμιζε υποχρεωτική συγκατοίκηση και ανά τάξη και ειχες παιδί που ο καλύτερος του φίλος ήταν σε μεγαλύτερη τάξη και ένιωθε αποκλεισμένο και καταναγκασμένο; Κι αυτό θα μπορούσε να συμβεί. Εκεί δεν θα μας ενοχλούσε η ασφυκτική ρύθμιση ζητημάτων; Ή απλα θα λέγαμε ότι αυτός είναι ο νόμος, σκάσε και κολύμπα;