0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
αν όλοι θέλουν διακαως να πάνε κάπου, ας κανονίσει κ το κάθε σχολείο να μοιράσει όλη τη Γ τάξη σε 2-3 διαφορετικές εκδρομές, συνδεδεμένες με συγκεκριμένο σκοπό για συγκεκριμένη ομάδα παιδιών, με 1 διανυκτέρευση, 2 το πολύ,
Αν οι δράσεις τρώνε χρόνο απ' το μάθημα τότε πολύ κακώς γίνονται. Αν γίνονται μετά τη λήξη του ωραρίου τότε ok.
Ποια Γ´; Εκεί έχετε μείνει; Μπορώ να σας δείξω σε ένα μόνο σχολείο, φετινές εκδρομές, με 3 διανυκτερεύσεις, η μία αμιγώς στο εξωτερικό και η άλλη με συνδυασμό εσωτερικού-εξωτερικού, και κυρίως με διαταξική συμμετοχή, δηλαδή ΚΑΙ από την Α’ τάξη…
Εκπαιδευτική επίσκεψη σημαίνει συγκεκριμένος σκοπός, εστιασμένος σε κάτι συγκεκριμένο και συναφές με τον σκοπό του πλαισίου στο οποίο διοργανώνεται η μετακίνηση, και ει δυνατόν επιλογή δραστηριοτήτων που εμπλακούν τους μαθητες (ΚΕΠΕΑ, μουσειοπαιδαγωγικο πρόγραμμα, βιωματικές δράσεις).
Δηλαδή θεωρείς ότι μια συνάντηση με έναν συγγραφέα ή μια επίσκεψη στη βιβλιοθήκη για πρόγραμμα φιλαναγνωσίας, είναι επιβλαβής για τη διδασκαλία της νεοελληνικής λογοτεχνίας επειδή τα παιδιά θα χάσουν 2 διδακτικές ώρες στις οποίες δεν θα «διδαχτούν» κάποιο κείμενο; ή θα χάσουν τα παιδιά κάτι αν μια μέρα χαθεί η ώρα των μαθηματικών επειδή την ώρα εκείνη έκαναν μια δράση για τα ΑμεΑ; Πόσες ώρες τον χρόνο ανά μάθημα χάνονται λόγω κάποιας δρασης; Ποσο πιθανό είναι στο ίδιο τμήμα στο ίδιο μάθημα να χαθεί λόγω δράσης πάνω από μια, άντε δυο ώρες τον χρόνο; Μόνο αν το σχολείο έχει πολύ κακό προγραμματισμό.
Αν χάνονται πολλές ώρες λόγω δράσεων υπάρχει πρόβλημα. Μαθαίνω για σχολεία που συμβαίνει ακριβώς αυτό. Αν, όμως, χαθεί μια ώρα (άντε δυο) φυσικής το χρόνο τότε ok. Αλλά όχι να χάνονται δυο ώρες φυσικής για τη μια δράση δυο ώρες για την άλλη και ούτω καθεξής. Τη στιγμή που χάνονται τόσες ώρες και για εκδρομές και γιορτές και καταλήψεις και δε συμμαζεύεται. Είναι που 'ναι μόνο δυο ώρες το μάθημα στην πρώτη λυκείου στο τέλος θα τα λέμε τα της φυσικής με... περιλήψεις. Δε γίνεται δουλειά έτσι.
Ψάχνω, ψάχνω, αλλά δεν βρίσκω καμιά εγκύκλιο ή οδηγία που να διέπει το παρακάτω:Ας υποθέσουμε ότι σε μια πολυήμερη πολυταξική εκδρομή προγράμματος «περισσεύει» κατά την ταξιθεσία σε τρίκλινα δωμάτια ένα παιδί της Α’ γυμνασίου. Ζητείται από τους γονείς του να συναινέσουν προκειμένου να μοιραστεί το δωμάτιο με 2 παιδιά της Γ’ τάξης, τα οποία δεν γνωρίζει. Οι γονείς, όπως αναμένεται, αρνούνται να συναινέσουν. Το σχολείο υποχρεούται, στην περίπτωση αυτή, να βρει λύση η οποία όμως θα είναι πιο δαπανηρή (ένα από τα τρίκλινα της Α’ τάξης σπάει σε δύο δίκλινα και χωράει έτσι και το «πλεονάζον» παιδί; Ή δικαιούται να πει στους γονείς «αφού δεν συναινείτε, δεν συμμετέχει»; Και στην περίπτωση αυτή, πώς δικαιολογείται ο αποκλεισμός μη υφισταμένου άλλου λόγου (π.χ. πειθαρχικού παραπτώματος) που να στοιχειοθετεί αποκλεισμό από την εκδρομή, αν οι γονείς εμμείνουν, αρνηθούν να πάρουν πίσω τα χρήματα που κατέβαλαν και απαιτήσουν από το σχολείο να κόψει το λαιμό του για να βρει λύση;
Δεν είναι σωστό να αποκλειστεί το παιδί της Α τάξης. Από την αρχή έπρεπε να προνοήσετε τη διάταξη των δωματίων ώστε να μην υπάρχει προβλημα. Η λύση είναι αυτή που έγραψες. Ένα τρίκλινο της Α μαζί με το παιδί που δεν έχει δωμάτιο να γίνει δύο δίκλινα της Α. Εγώ αυτό θα έκανα. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορείς να πεις στον γονιό να πάρει πίσω τα λεφτά του και να μην έρθει το παιδί του.
Η θεωρητικά ευκολότερη και μη κοστοβόρα λύση θα ήταν η μετατροπή ενός τρίκλινου της Α’ σε τετράκλινο, αλλά αυτό μπορεί να μην το επιτρέπει (ούτε καν να βάλουν ράντζο) η επιφάνεια των δωματίων του ξενοδοχείου.Οπότε, με δεδομένο ότι προστίθεται άλλο ένα δωμάτιο (που και γι’ αυτό είναι αμφίβολο -τέτοια ώρα, τέτοια λόγια- αν υπάρχει διαθεσιμότητα) ποιος θα επωμιστεί το έξτρα κόστος, έστω κι αν αυτό είναι π.χ. της τάξης των 5 ευρώ ανά συμμετέχον παιδί; Αν οι άλλοι γονείς, που δεν επηρεάζονται από το πρόβλημα, αρνηθούν να πληρώσουν, πώς τους υποχρεώνεις;Επίσης, ως αντίλογος στην πολύ εύλογη επισήμανσή σας «σε καμιά περίπτωση δεν μπορείς να πεις στον γονιό να πάρει πίσω τα λεφτά του και να μην έρθει το παιδί του» και με την οποία σε προσωπικό επίπεδο συμφωνώ, υπάρχει, ξέρετε, και η κυνική βουλγαράκειος αποστροφή «ό,τι είναι νόμιμο, είναι και ηθικό», και επομένως το σχολείο κάτι τέτοιο μπορεί να αποζητά -ελλείψει κανονιστικού πλαισίου για τις περιπτώσεις αυτές- ώστε να ξεφορτωθεί το πρόβλημα.
@emmakiΣωστότατη παρατήρηση, που εμπεριέχει και την λύση.