Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη

[Sali]

Αυτό που λες έχει νόημα, αν εκλάβουμε το ὑφελομένους ως αμετάβατο και το πλεῖστα ως επίρρημα. Για μένα όμως, είναι φανερό ότι το πλεῖστα είναι επίθετο, όχι επίρρημα, και ότι η μετοχή έχει την κανονική της σύνταξη με αιτιατική. Αλλά ακόμη κι αν αποκαταστήσουμε πλήρως την επιρρηματική αναφορική πρόταση, πάλι το πλεῖστα επίθετο βγαίνει ως αντικ. του απαρεμφάτου: ὡς πλεῖστα οἷόν τ' ἐστὶν αὐτοῖς ὑφελέσθαι. Μετά τη σύντμησή της έμεινε το ὡς πλεῖστα. Επίσης, η γενική διαιρετική τῶν ὑμετέρων ταιριάζει να εξαρτάται περισσότερο από επίθετο παρά από επίρρημα (= όσο το δυνατόν περισσότερα από τα χρήματά σας).

Και οι μεταφράσεις (αν και τις βλέπω  πάντα με σκεπτικισμό) εκεί καταλήγουν: (α) "after abstracting as much of your property" (Perseus)· (β) "αφού κλέψουν όσον το δυνατόν περισσότερα" (Πύλη, Τζουμελέας)

[PDE ads]

[apri]

Εγώ δεν λέω ότι το "πλεῖστα" είναι επίρρημα. Επίθετο το θεωρώ και συμφωνώ μαζί σου ότι η γενική εξαρτάται από αυτό.

Για το "ως πλεῖστα" λέω ότι μπορεί να λειτουργεί ως επιρρηματικός που συμπληρώνει το "υφελομένους", επειδή η αναφορική στην οποία ανήκε ήταν επιρρηματική.

Βασικά, ξέρεις τι; Μου θυμίζει τη διαφορά του "λέγει ὧδε/εὖ/αληθῶς" με το "λέγει τάδε/ταῦτα/ἀληθῆ".
Και στις δύο περιπτώσεις συμπληρώματα έχεις. Αλλά το "ταδε/ταῦτα/ἀληθῆ" είναι αντικείμενο, ενώ τα επιρρήματα όχι.

Δεν είμαι απολύτως σίγουρη ότι είναι ίδια περίπτωση μ' αυτήν που συζητάμε. Γι' αυτό προβληματίζομαι.

[ΓΙΟΡΙΚΑΣ]

Μπορεί κάποιος να μου πει αν το παρακάτω κείμενο ανήκει σε γνωστό αρχαίο έργο (τίνος;)  ή είναι πλαστό; Το πήρα απ' το διαδίκτυο χωρίς καμιά παραπομπή. Πιο πολύ με ξενίζει η προσφώνηση "ἄνδρες Ἕλληνες"  [Ὦ ἄνδρες Ἕλληνες, πολλὰ μὲν ἔστιν ἃ κελεύει με λέγειν πρὸς ὑμᾶς ἡ τῶν Ὀλυμπίων ἑορτή, ἣν ἔν τε τῷ παρόντι συνήλθατε, καὶ τὸ τῶν προγόνων ἔργον, ὃ καλὸν μὲν αὐτοῖς, μέγα δὲ τοῖς Ἕλλησιν ὑπάρχει. Δεῖ δὲ τοὺς Ἕλληνας μὴ μόνον ἀγῶνας θέαν, ἀλλὰ καὶ περὶ τῆς κοινῆς σωτηρίας βουλεύεσθαι.
Οἱ γὰρ πρόγονοι ἡμῶν, ἄνδρες ἀγαθοί, μεγάλων κακῶν αἴτιοι τοῖς βαρβάροις ἐγένοντο, τὰς ναῦς καταναυμαχήσαντες ἐν Σαλαμῖνι καὶ πεζῇ κρατήσαντες ἐν Μαραθῶνι. Τοιαῦτα δὲ πράξαντες οὐ μόνον τὴν Ἑλλάδα ἠλευθέρωσαν, ἀλλὰ καὶ τὰς ψυχὰς αὐτῶν ἀθάνατον δόξαν ἔσχον.]

Ευχαριστώ.

[ΓΙΟΡΙΚΑΣ]

Μπορεί κάποιος να μού εξηγήσει πως δικαιολογείται η άρνηση οὐ σε τελική μετοχή [ἐγώ δέ ἥκω οὐ μικρολογησόμενος οὐδέ περί ὀνομάτων μαχούμενος / Λυσίας ὁλυμπικός, 3.]. Διάβασα κάπου ότι η άρνηση ανήκει στο ρήμα ἤκω. Δεν έχω συναντήσει όμως άρνηση μετά το ρήμα. Δεν έπρεπε να είναι οὐκ ἥκω;

[PDE ads]

[Sali]

Καλώς βρίσκεται εκεί η άρνηση. Δεν ανήκει όμως στη μετοχή ("για να μη..."), αλλά εξυπηρετεί απλώς την αντίθεση με το ἀλλὰ (σχήμα κατ' άρσιν και θέσιν): "όχι για να..., αλλά για να...".

Για να το καταλάβεις καλύτερα, σκέψου ότι το ίδιο συμβαίνει και με τις τελικές προτάσεις: Ισοκρ. Νικ. 2 τὰς ἄλλας ἀρετὰς ἐπιτηδεύομεν, οὐχ ἵνα τῶν ἄλλων ἔλαττον ἔχωμεν, ἀλλ' ὅπως ἂν ὡς μετὰ πλείστων ἀγαθῶν τὸν βίον διάγωμεν.

[Sali]

Μπορεί κάποιος να μου πει αν το παρακάτω κείμενο ανήκει σε γνωστό αρχαίο έργο (τίνος;)  ή είναι πλαστό; Το πήρα απ' το διαδίκτυο χωρίς καμιά παραπομπή. Πιο πολύ με ξενίζει η προσφώνηση "ἄνδρες Ἕλληνες"  [Ὦ ἄνδρες Ἕλληνες, πολλὰ μὲν ἔστιν ἃ κελεύει με λέγειν πρὸς ὑμᾶς ἡ τῶν Ὀλυμπίων ἑορτή, ἣν ἔν τε τῷ παρόντι συνήλθατε, καὶ τὸ τῶν προγόνων ἔργον, ὃ καλὸν μὲν αὐτοῖς, μέγα δὲ τοῖς Ἕλλησιν ὑπάρχει. Δεῖ δὲ τοὺς Ἕλληνας μὴ μόνον ἀγῶνας θέαν, ἀλλὰ καὶ περὶ τῆς κοινῆς σωτηρίας βουλεύεσθαι.
Οἱ γὰρ πρόγονοι ἡμῶν, ἄνδρες ἀγαθοί, μεγάλων κακῶν αἴτιοι τοῖς βαρβάροις ἐγένοντο, τὰς ναῦς καταναυμαχήσαντες ἐν Σαλαμῖνι καὶ πεζῇ κρατήσαντες ἐν Μαραθῶνι. Τοιαῦτα δὲ πράξαντες οὐ μόνον τὴν Ἑλλάδα ἠλευθέρωσαν, ἀλλὰ καὶ τὰς ψυχὰς αὐτῶν ἀθάνατον δόξαν ἔσχον.]

Το κείμενο αυτό δεν φαίνεται να ανήκει σε κάποιον γνωστό συγγραφέα· είναι σαφώς πεποιημένο, και μάλιστα δεν αποφεύγει κάποια λάθη.

Όσο για την προσφώνηση ὧ ἄνδρες Ἕλληνες, δεν είναι πολύ συνηθισμένη, αλλά υπάρχει και ταιριάζει όταν ο ομιλητής απευθύνεται γενικότερα σε Έλληνες και όχι ειδικά σε Αθηναίους ή Λακεδαιμονίους κ.λπ.: Ξενοφ. ΚΑ 2.5.38 Κλέαρχος μέν, ὦ ἄνδρες Ἕλληνες, ... ἔχει τὴν δίκην καὶ τέθνηκε.

[apri]

Κι εγώ συμφωνώ ότι πρέπει να είναι κατασκευασμένο χωρίο. Το "ην" στην αναφορική πρόταση θα έπρεπε να είναι σε δοτική λόγω του "συνήλθατε" και το "θέαν" θα έπρεπε να είναι απαρέμφατο (θεάσθαι) δίπλα στο "αγώνας" ή να είχε μια μορφή του τύπου "εἰς θέαν αγώνων ἔρχεσθαι".
Και να υπήρχαν σε χειρόγραφο αυτές οι γραφές, θα είχαν διορθωθεί από τον εκδότη.

Κατά πάσα πιθανότητα, μιμείται τον Ολυμπιακό του Λυσία.
Αυτός είχε απευθυνθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες στους Έλληνες ζητώντας τους να ενωθούν, για να ανατρέψουν τον τύραννο των Συρακουσών, όπως έκαναν οι πρόγονοί τους κατά των Περσών.

[ΓΙΟΡΙΚΑΣ]

Θέλω την άποψή σας για τη σύνταξη του παρακάτω κομματικού [πρῶτον μὲν γὰρ ὅσων οὐδεμιᾶς στρατείας ἀπελείφθη, ἀλλ᾽ ἐστρατεύετο  // Λυσ. Υπέρ Πολυστράτου 23.]. Πώς θα συντάξουμε την αντωνυμία ὅσων; (θα εννοήσουμε κάποιο ρήμα για να γίνει μια αναφορική πρόταση;)

[apri]

Έχουν προταθεί δύο λύσεις. Βλ.σχόλιο 23 παρακάτω
https://books.google.gr/books?id=LLy0AAAAMAAJ&pg=PA539&dq=%CF%80%CF%81%E1%BF%B6%CF%84%CE%BF%CE%BD+%CE%BC%E1%BD%B2%CE%BD+%CE%B3%E1%BD%B0%CF%81+%E1%BD%85%CF%83%CF%89%CE%BD+%CE%BF%E1%BD%90%CE%B4%CE%B5%CE%BC%CE%B9%E1%BE%B6%CF%82+%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82+%E1%BC%80%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CF%86%CE%B8%CE%B7,+%E1%BC%80%CE%BB%CE%BB%E1%BE%BD+%E1%BC%90%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%8D%CE%B5%CF%84%CE%BF&hl=el&newbks=1&newbks_redir=0&source=gb_mobile_search&sa=X&ved=2ahUKEwjH27_O__COAxWcR_EDHQWgLhoQ6AF6BAgFEAM#v=onepage&q=%CF%80%CF%81%E1%BF%B6%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%BC%E1%BD%B2%CE%BD%20%CE%B3%E1%BD%B0%CF%81%20%E1%BD%85%CF%83%CF%89%CE%BD%20%CE%BF%E1%BD%90%CE%B4%CE%B5%CE%BC%CE%B9%E1%BE%B6%CF%82%20%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%E1%BC%80%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CF%86%CE%B8%CE%B7%2C%20%E1%BC%80%CE%BB%CE%BB%E1%BE%BD%20%E1%BC%90%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%8D%CE%B5%CF%84%CE%BF&f=false

Η μία του Reiske είναι να θεωρηθεί η αναφορική ελλειπτική και να εννοηθεί ως ρήμα το "εστρατεύσασθε", το οποίο προφανώς παρελείφθη για αποφυγή πλεονασμού.
Σ' αυτήν την περίπτωση το "όσων" ως αντικείμενό του λογικά έχει υποστεί έλξη από εννοούμενο "τούτων " (γεν.διαιρετική στο "οὐδεμιᾶς στρατείας").

Η άλλη λύση, που έχει προταθεί από τον Dobree, είναι να θεωρηθεί φθαρμένος τύπος το "όσων" και προτείνει ως αρχικό τύπο το "νέος ων".
Νοηματικά ταιριάζει, αλλά μου φαίνεται τραβηγμένο να έχει γίνει τέτοια παραφθορά.

[Sali]

Έχουμε θέμα εδώ: οι προτάσεις ὅσων οὐδεμιᾶς στρατείας ἀπελείφθη, ἀλλ' ἐστρατεύετο δεν είναι κύριες· από τις δύο αγγλικές μεταφράσεις που έχω υπόψιν μου, βλέπω πως λαμβάνονται ως πλάγιες ερωτηματικές, αντικείμενο στο ακόλουθο ἂν εἴποιεν, ίσως και στο συνειδότες, τα οποία πράγματι δεν μπορούν να μείνουν ασυμπλήρωτα (στη δεύτερη μπορούμε να εννοήσουμε ως σύστ. αντικ. το ὅσας). Η μία μετάφραση είναι του Perseus: https://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Lys.+20+23&fromdoc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0153.
Η άλλη είναι του Todd: "In the first place, the members of his deme would be able to say from personal knowledge how often he served on campaign without a break".

Από τις μεταφράσεις αυτές διαπιστώνω ότι αποδίδεται η δεύτερη πλάγια ερώτηση ("he served"), ενώ η πρώτη αποδίδεται με αρνητική έκφραση ("without once shirking his duty" και "without a break"), σαν να έγραφε δηλαδή ο Λυσίας: "ὅσας στρατείας ἐστρατεύετο οὐδεμιᾶς ἀπολειφθείς". Έτσι όπως είναι όμως το κείμενο, παρέχει δυσκολίες στη σύνταξη και ακόμη μεγαλύτερες στη μετάφραση. Λαμβανομένου δηλαδή υπόψιν ότι η πρώτη πρόταση είναι πλάγια ερωτηματική (και όντως είναι), το αντικείμενο του ἀπελείφθη είναι το (οὐδεμιᾶς) στρατείας και το ὅσων γενική διαιρετική, μια σύνταξη που ευνοείται και από αλλού στον Λυσία (χωρίς όμως αναφορικό, γι' αυτό και χωρίς πρόβλημα): Ὑπὲρ Μαντιθ. 18 τῶν τοίνυν ἄλλων στρατειῶν καὶ φρουρῶν οὐδεμιᾶς ἀπελείφθην πώποτε. Στο Ὑπὲρ Πολυστράτου όμως χωρίο αυτή η σύνταξη δεν ευνοεί καμία πιστή μετάφραση ή, τουλάχιστον, εγώ δεν μπορώ να βρω κάποιαν.

Ας βοηθήσει και κάποιος άλλος.

[apri]

Δεν μπορεί να είναι πλάγια ερωτηματική η πρώτη κι ας τη μεταφράζουν ελεύθερα έτσι. Κι εγώ το σκέφτηκα στην αρχή λόγω των μεταφράσεων  αλλά δεν βγαίνει η σύνταξη.

Αν εξαρτήσεις την πρόταση από το "αν ειποιεν" ή το "συνειδότες", δεν δικαιολογείται η γενική στην αναφορική αντωνυμία. Θα έπρεπε να είναι σε αιτιατική.

Αντιθέτως, αν θεωρήσεις ότι είναι αναφορική πρόταση μπορεί να δικαιολογηθεί η γενική δίπλα στο "οὐδεμιᾶς στρατείας ", όπως ανέφερα πιο πάνω.
Το άλλο χωρίο του Λυσία που βρήκες ενισχύει αυτήν την ανάγνωση.

Η πιο πιστή μετάφραση που βρήκα είναι του remacle, που ταιριάζει με τη σύνταξη που είχε προτείνει ο Reiske (δηλ την αναφορικη πρόταση με εννοούμενο το "εστρατεύσασθε ").
Σ' αυτήν την περίπτωση το "ως" δεν συνοδεύει τη μετοχή "συνειδότες", αλλά εισάγει αναφορική παραβολική.

Η μετάφραση του remacle είναι η εξής:
[23] D'abord, il ne se refusa à aucune de vos expéditions, il les partagea toutes, comme le peuvent dire les citoyens de son bourg qui en sont témoins.
(https://remacle.org/bloodwolf/orateurs/lysias/polystrate.htm)

Μεταφράζω από τα γαλλικά:
"Πρώτον, δεν αρνήθηκε καμία από τις εκστρατείες σας, συμμετείχε σε όλες, όπως μπορούν να βεβαιώσουν οι πολίτες από τον δήμο του που είναι μάρτυρες."



Κατά λέξη, θα έλεγα ότι το αρχαίο κείμενο λέει:
Πρώτον, από όσες (εκστρατείες κάνατε) δεν έλειπε από καμιά, αλλά εκστράτευε, όπως από προσωπική γνώση μπορούν να πουν οι συνδημότες του.

ΥΓ . Βρήκα και αυτήν τη λατινική μετάφραση που κινείται στο ίδιο πνεύμα:
Primum enim nullam earum quas vos militavistis militiarum detrectavit; sed meruit, quemadmodum possent dicere omnes ipsius demotae qui testes sunt.
(https://books.google.gr/books?id=Mas5AQAAMAAJ&pg=PA189&dq=%CF%80%CF%81%E1%BF%B6%CF%84%CE%BF%CE%BD+%CE%BC%E1%BD%B2%CE%BD+%CE%B3%E1%BD%B0%CF%81+%E1%BD%85%CF%83%CF%89%CE%BD+%CE%BF%E1%BD%90%CE%B4%CE%B5%CE%BC%CE%B9%E1%BE%B6%CF%82+%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82+%E1%BC%80%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CF%86%CE%B8%CE%B7+lysias&hl=el&newbks=1&newbks_redir=0&source=gb_mobile_search&sa=X&ved=2ahUKEwicstqa-_OOAxUvSfEDHWU_NmwQ6AF6BAgGEAM#v=onepage&q=%CF%80%CF%81%E1%BF%B6%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%BC%E1%BD%B2%CE%BD%20%CE%B3%E1%BD%B0%CF%81%20%E1%BD%85%CF%83%CF%89%CE%BD%20%CE%BF%E1%BD%90%CE%B4%CE%B5%CE%BC%CE%B9%E1%BE%B6%CF%82%20%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%E1%BC%80%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CF%86%CE%B8%CE%B7%20lysias&f=false)

[Sali]

Ξέρεις τι διαπίστωσα μόλις τώρα; Ότι εν αντιθέσει με το ηλεκτρονικό κείμενο που έχω στη διάθεσή μου, και με το κείμενο του Περσέα (που κρατούν τη γραφή ὅσων, την οποία έχει ένα μόνο χειρόγραφο), στη στερεότυπη έκδοση της Οξφόρδης γίνεται αποδεκτή η γραφή ὅσον, μια ήπια παρέμβαση του Scaliger που νομίζω πως λύνει προβλήματα. Δηλαδή το αναφορικό προσδιορίζει ποσοτικά τα ρήματα ἀπελείφθη και ἐστρατεύετο, θα μετέφραζα δε την πρώτη πρόταση,  χωρίς να προσθέσω νόημα που δεν ταιριάζει, ως εξής: "πόσο δεν απέφυγε καμία εκστρατεία", δηλαδή "με πόσο σθένος αρνήθηκε να αποφύγει κάθε εκστρατεία".

Έτσι κρατάμε τις προτάσεις ως πλάγιες ερωτήσεις (και το ὡς στη μτχ. συνειδότες), γιατί - για να είμαι ειλικρινής - αυτή η έλλειψη του ρήματος (ἐστρατεύσασθε) της αναφορικής πρότασης σε συνδυασμό με μια έλξη ((τούτων) ὅσων αντί για (τούτων) ὅσας) μου φαίνεται σύνταξη αδιανόητη· συνιστά βαρύτατο σφάλμα για έναν πολύ προσεκτικό συγγραφέα όπως ο Λυσίας, όταν μάλιστα δεν προηγείται κάποιο χωρίο από το οποίο θα μπορούσε να προκύψει αυτή την έλλειψη. Η γαλλική και η λατινική μετάφραση δίνουν σαφές και αποδεκτό νόημα, βασισόμενες όμως σε μια ελλειπτική δομή που δεν μπορώ με τίποτε να δικαιολογήσω. Με άλλα λόγια, θεωρώ πως αν εδώ είχαμε όντως αναφορική πρόταση, το ρήμα της θα έπρεπε εξάπαντος να δηλώνεται, γιατί χωρίς αυτό δεν βγαίνει νόημα.

Εκτός αν θεωρήσουμε ότι το κείμενο εδώ είναι φθαρμένο και ότι ο Λυσίας είχε εξ αρχής γράψει, όπως λέει ο Reiske, ὅσων ἐστρατεύσασθε οὐδεμιᾶς στρατείας. Αλλά από το κριτικό υπόμνημα δεν φαίνεται να υπάρχει εδώ κάποια φθρορά.

Από την άλλη, αν πρέπει να διατηρηθεί η γραφή ὅσων, η πρόταση του Dobree ότι αυτή η γραφή μπορεί να προήλθε από το νέος ὢν δικαιολογείται παλαιογραφικά και γίνεται πλήρως αποδεκτή νοηματικά.

[apri]

Koίτα, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η γραφή "όσων" είναι παράδοξη, γιατί δεν συνηθιζόταν -τουλάχιστον όσο ξέρω- μια ελλειπτική αναφορική πρόταση να μένει μόνο με την αναφορικη αντωνυμία. Και δεν μιλάμε καν για μια ιδιωματική παγιωμένη έκφραση (πχ μύρια όσα/πλεῖστα όσα), που ένας ακροατής θα την καταλάβαινε αμέσως όσο περίεργη κι αν ήταν.

Από αυτήν την άποψη, κι εγώ προτιμώ την ιδέα του φθαρμένου κειμένου. Το θέμα είναι ποια μπορεί να ήταν η αρχική λέξη.

Το "νέος ων" εμένα δεν με πείθει καθόλου παλαιογραφικά, παρότι ταιριάζει πολύ στο νόημα. Το "νέ" είναι ολόκληρη συλλαβή και μάλιστα τονισμένη. Πόσο πιθανό είναι κάποιος να την είδε ή να την άκουσε και να μην την πρόσεξε;

Το "όσον" είναι οπωσδήποτε πιο πιθανός τύπος. Ήταν πολύ εύκολο να μπερδευτεί το "ο" με το "ω".
Δεν είμαι σίγουρη αν στέκει νοηματικά όμως.
Να εκφράζει ποσότητα ή συχνότητα της ρηματικής πράξης είναι απίθανο, αφού υπάρχει το "ουδεμία" που είναι απόλυτο. Το να δηλώνει μέγεθος σθένους πάλι μου φαίνεται περίεργο, γιατί δεν έχουμε μια πράξη που να μπορεί να γίνει με ένταση. Εδώ δεν έχουμε το "ηρνήθη", που θα μπορούσε να εκφραστεί με ένταση, αλλά το "απελείφθη" που σημαίνει "απουσίασε".

Υπάρχει και μια τρίτη γραφή που διασώζει ο κώδικας C. Είναι το "ότι".
Παλαιογραφικά, είναι λιγότερο πιθανός τύπος σε σχέση με το "όσον", αλλά όχι και απίθανος, αφού είναι δισύλλαβη δασυνομενη λέξη που ξεκινά από "ο".
Νοηματικά στέκει. Μπορεί να είναι ειδικό (η πρόταση να εξαρταται από εννοούμενο "αποδειξω") ή αιτιολογικό (η πρόταση να εξαρτάται από το εννούμενο "δημοτικός ην" που έχει προηγηθεί στο κείμενο).

Γενικά, και στο "όσον" και στο "ότι" σκέφτομαι περισσότερο την εξάρτηση από τύπο που έχει προηγηθεί παρά από το "αν ειποιεν" στο τέλος (εκδοχή που προϋποθέτει ότι το "ως" ανήκει στη μετοχή "συνειδότες").
Για να συνόδευε το "ως" τη μετοχή, θα έπρεπε είτε η μετοχή να είναι κατηγορηματική δίπλα σε ρήμα γνωστικό/δηλωσεως (που εδώ δεν είναι) ή αιτιολογική υποκειμενικής αιτιολογίας.
Δεν νομίζω ότι το "συνειδότες" μπορεί να δείχνει υποκειμενική αιτιολογία. Πόσο υποκειμενική γνώση μπορεί να ήταν το αν εκστράτευε κάποιος ή όχι;
Πιο πολύ με πείθει ότι το "ως" εισάγει αναφορική παραβολική.

ΥΓ. Αν παρ' όλα αυτά το κείμενο είχε "όσων", δεν βλέπω άλλη ερμηνεία πέραν της γεν.διαιρετικής.

[ΓΙΟΡΙΚΑΣ]

Θέλω τη γνώμη σας για την πρόταση με το μή  στο παρακάτω κομμάτι [Λυσίας Υπέρ  Πολυστράτου, 34  // οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι τοὺς παῖδας παραστησάμενοι ἐξαιτοῦνται ὑμᾶς, ἡμεῖς δὲ τὸν πατέρα τουτονὶ καὶ ἡμᾶς ἐξαιτούμεθα, μὴ ἡμᾶς ἀντὶ μὲν ἐπιτίμων ἀτίμους ποιήσητε, ἀντὶ δὲ πολιτῶν ἀπόλιδας·  [είναι ονοματική πρόταση; / ποιό το αντικείμενο του ἐξαιτούμεθα; / πώς θα μεταφράσουμε όλο το κομμάτι;]