Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη

[Ρεγγίνα Φιλίππου]

Μήπως ως γενική διαιρετική;

[PDE ads]

[Sali]

Μήπως ως γενική διαιρετική;

Όχι, δεν δίνει νόημα ως γενική διαιρετική. Η γενική ὧν δικαιολογείται απόλυτα ως γενική κτητική από τον όρο τὰ ὀνόματα.

[θάνος73]

Προφανώς προσδιορίζει τον όρο πολλούς, αμέσως μετά τον οποίο υπάρχει κόμμα στη στερεότυπη έκδοση της Οξφόρδης αλλά και στην έκδοση Loeb. Κατά τη γνώμη μου, το κόμμα είναι δικαιολογημένο, καθώς η αναφ. πρόταση περιέχει πληροφορία όχι απαραίτητη για την αποσαφήνιση του όρου αναφοράς· λειτουργεί δηλαδή η αναφ. πρόταση όπως η παράθεση.

δηλαδή η πρόταση είναι προσθετική; δίνει μια επιπλέον πληροφορία, χωρίς όμως να είναι αναγκαίο συμπλήρωμα;
 

[Sali]

δηλαδή η πρόταση είναι προσθετική; δίνει μια επιπλέον πληροφορία, χωρίς όμως να είναι αναγκαίο συμπλήρωμα;

Αυτό ακριβώς νομίζω, Θάνο.

[PDE ads]

[anemona]

Ερώτηση....Το επίθετο άξιος δίνει γενική της αξίας. Αν όμως έχουμε γενική προσώπου τότε είναι αντικειμενική ακόμα και αν έχουμε το επίθετο άξιος;

[steven_seagal]

οὔτε γὰρ ἐξήγετο τῶν ἐκ τῆς χώρας γιγνομένων οὐδὲν οὔτ' εἰσήγεθ' ὧν ἐδεῖτ' αὐτῷ

ερωτηση:τι θα βάζατε υποκείμενο στο "ἐδεῖτ'"

πως θα χαρακτηρίζατε συντακτικά της υπογραμμισμένες λέξεις;

τι είδος θα λέγατε την δευτερεύουσα πρόταση;

[anemona]

οὔτε γὰρ ἐξήγετο τῶν ἐκ τῆς χώρας γιγνομένων οὐδὲν οὔτ' εἰσήγεθ' ὧν ἐδεῖτ' αὐτῷ

ερωτηση:τι θα βάζατε υποκείμενο στο "ἐδεῖτ'"

πως θα χαρακτηρίζατε συντακτικά της υπογραμμισμένες λέξεις;

τι είδος θα λέγατε την δευτερεύουσα πρόταση;

Αναφορική γενική διαιρετική στο οὐδὲν.Υποκ του ἐδεῖτ' το ουτος. Το ὧν αντικείμενο διότι το δέομαι δέχεται γενική,το αὐτῷ είναι δοτική προσωπική χαριστική;

Μτφρ. Γ. Κορδάτος. [1939] χ.χ. Δημοσθένης. Ι, Περί του Στεφάνου. Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια. Αθήνα: Ζαχαρόπουλος.

[145] Ο Φίλιππος λοιπόν (πρέπει να το γνωρίζετε) δεν ημπορούσε να δώση τέλος εις τον εναντίον σας πόλεμον, ούτε να απαλλαγή από αυτόν, εάν δεν τα κατάφερνε να κάμη τους Θηβαίους και τους Θεσσαλούς εχθρούς της πόλεώς μας. Αλλά και πάλιν, αν και οι δικοί σας στρατηγοί διεξήγαγον τον κατά του Φιλίππου πόλεμον κακώς και κατά τρόπον άθλιον, όμως από τον πόλεμον αυτόν και από τους ατάκτους αναρίθμητα κακά επάθαινεν ούτος. Διότι από τα προϊόντα της χώρας του δεν ήτο δυνατόν να γίνη ουδεμία εξαγωγή και ούτε πάλιν εισαγωγή των όσων είχεν ανάγκην.
Επιφύλαξη έχω στην πρόταση και στη δοτική. Αναμένω απόψεις.

[marcella]

Υποκείμενο θα μπορούσε να εννοηθεί η χώρα με βάση την προηγούμενη πρόταση.

[anemona]

 Το οὐδὲν δεν ταιριάζει πιο πολύ ως υποκείμενο στο οὔτε ἐξήγετο....οὔτ' εἰσήγεθ';

[marcella]

Εννοούσα υποκείμενο του  ἐδεῖτ' . Για το οὐδὲν συμφωνώ.

[anemona]

Ναι αλλά είχε ανάγκη ο Φίλιππος εννοείται. Επίσης μήπως το αὐτῷ δοτική αναφοράς;

[Sali]

οὔτε γὰρ ἐξήγετο τῶν ἐκ τῆς χώρας γιγνομένων οὐδὲν οὔτ' εἰσήγεθ' ὧν ἐδεῖτ' αὐτῷ

ερωτηση:τι θα βάζατε υποκείμενο στο "ἐδεῖτ'"

πως θα χαρακτηρίζατε συντακτικά της υπογραμμισμένες λέξεις;

τι είδος θα λέγατε την δευτερεύουσα πρόταση;

Η δευ/σα είναι αναφορική ονοματική ως υποκείμενο του εἰσήγετο.
Το ἐδεῖτο ανήκει σε μια κατηγορία ιδιόρρυθμων απρόσωπων ρημάτων, τα οποία έχουν σύστοιχο υποκείμενο· έτσι κι εδώ, ως υποκ. του ρήματος εννοείται το: ἔνδεια.
Το ὧν είναι αντικείμενο του ρήματος αυτού.
Το αὐτῷ είναι απλώς δοτική προσωπική.

[Sali]

Το οὐδὲν δεν ταιριάζει πιο πολύ ως υποκείμενο στο οὔτε ἐξήγετο....οὔτ' εἰσήγεθ';

Αν λάβουμε το οὐδὲν ως υποκείμενο και του εἰσήγετο - πράγμα τελείως αποδεκτό - η αναφορική πρόταση θα επέχει θέση γενικής διαιρετικής, οπότε η γενική ὧν θα έχει διπλή εξάρτηση: πρώτον από το οὐδὲν και δεύτερον από το ἐδεῖτο.
Αλλιώς, αν δηλ. η πρόταση ληφθεί ως υποκ. του εἰσήγετο, η εισαγωγική αντωνυμία εξηγείται μόνο ως αντικείμενο του ιδιόρρυθμου απρόσωπου ἐδεῖτο.
Και οι δύο συντάξεις είναι απολύτως ορθές.

[apri]

Αν λάβουμε το οὐδὲν ως υποκείμενο και του εἰσήγετο - πράγμα τελείως αποδεκτό - η αναφορική πρόταση θα επέχει θέση γενικής διαιρετικής, οπότε η γενική ὧν θα έχει διπλή εξάρτηση: πρώτον από το οὐδὲν και δεύτερον από το ἐδεῖτο.
Αλλιώς, αν δηλ. η πρόταση ληφθεί ως υποκ. του εἰσήγετο, η εισαγωγική αντωνυμία εξηγείται μόνο ως αντικείμενο του ιδιόρρυθμου απρόσωπου ἐδεῖτο.
Και οι δύο συντάξεις είναι απολύτως ορθές.

Πάντως, επειδή η σύνταξη είναι εμφατική (ούτε..ούτε), είναι πιθανότερο να υπάρχει πλήρης αναλογία στη σύνταξη και στα δυο μέρη, δηλ. ουδέν+γενική διαιρετική+ρήμα----(ουδέν)+ γενική διαιρετική+ρήμα.
Δηλ. παρόλο που και οι δυο συντάξεις είναι ορθές, θα πόνταρα ότι ο συγγραφέας είχε στο μυαλό του την πρώτη που παραθέτεις.

Θαρρώ δε πως έχουμε κατά κάποιον τρόπο μια "αφανή" έλξη του αναφορικού. Δηλ. το "ων" βρίσκεται σε γενική γιατί έλκεται από μια εννοούμενη γενική διαιρετική (π.χ τούτων), αλλά επειδή τυχαίνει να συντάσσεται με γενική και το ρήμα της αναφορικής, δεν φαίνεται η έλξη.
Αν ο συγγραφέας είχε επιλέξει λ.χ το "βούλομαι", θα ήταν εμφανής η έλξη:
"οὔτ' εἰσήγεθ' ὧν ἐβούλετο (ουδέν)"
(κατά το "Οἱ τριάκοντα ἀπέκτεινάν τινάς  ὧν ἐβούλοντο ἀποκτεῖναι)

Το ἐδεῖτο ανήκει σε μια κατηγορία ιδιόρρυθμων απρόσωπων ρημάτων, τα οποία έχουν σύστοιχο υποκείμενο· έτσι κι εδώ, ως υποκ. του ρήματος εννοείται το: ἔνδεια.

Είναι και το μέσο ρήμα (εδείτο) ιδιόρρυθμο απρόσωπο; Δεν είναι μόνο το ενεργητικό "δει";
Δεν το ρωτώ ρητορικά.