Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη

[anemona]

Έτσι που το θέτεις δεν μπορώ να αρνηθώ πως έχεις ένα δίκιο.Όμως επειδή συμβαίνει αυτό με τις επιθετικές μετοχές και τα απαρέμφατα,που ως ρηματικοί τύποι έχουν μια ιδιαιτέροτητα,προτιμώ να τα δηλώνω όπως οι περισσότεροι.

[PDE ads]

[Dwrina]

Σε περιπτώσεις στις οποίες το λανθάνω δεν έχει αντικείμενο, όπως ελάνθανε τρέφων / έλαθον εισελθόντες,  η σωστή μετάφραση είναι: έτρεφε χωρίς να το ξέρει (δηλ. ο ίδιος) / εισήλθαν χωρίς να το καταλάβουν (δηλ. οι ίδιοι)
 ή
έτρεφε κρυφά (από κάποιον άλλον) / εισήλθαν χωρίς να γίνουν αντιληπτοί (από κάποιον άλλον); Αυτό το "από κάποιον άλλον" δεν θα έπρεπε όμως να δηλώνεται πάντοτε με αντικείμενο; 

[kathrin_]

''διέκπλοι τε οὐκ εἰσὶν οὐδ’ ἀναστροφαί, ἅπερ νεῶν ἄμεινον πλεουσῶν ἔργα ἐστίν,...'' (EΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ 2015)
Η ανάλυση της μετοχής πλεουσῶν είναι ''των νεων αι πλέουσι '' ή αι νηες πλεουσι'' ;
Εφόσον η μετοχή είναι άναρθη και το υποκείμενο της των νεων, κανονικά το υποκείμενό της δεν θα γίνει υποκείμενο της δευτερεύουσας...;

[apri]

Σε περιπτώσεις στις οποίες το λανθάνω δεν έχει αντικείμενο, όπως ελάνθανε τρέφων / έλαθον εισελθόντες,  η σωστή μετάφραση είναι: έτρεφε χωρίς να το ξέρει (δηλ. ο ίδιος) / εισήλθαν χωρίς να το καταλάβουν (δηλ. οι ίδιοι)
 ή
έτρεφε κρυφά (από κάποιον άλλον) / εισήλθαν χωρίς να γίνουν αντιληπτοί (από κάποιον άλλον); Αυτό το "από κάποιον άλλον" δεν θα έπρεπε όμως να δηλώνεται πάντοτε με αντικείμενο;

Το σύνηθες είναι να κάνεις κάτι κρυφά από τους άλλους, οπότε είτε υπήρχε η αιτιατική είτε εννοούνταν, αναφερόταν σε κάποιο άλλο πρόσωπο. Αν όμως ήθελαν να αναφερθούν σε μια πράξη που γινόταν ασυνείδητα, τότε η αιτιατική ήταν αυτοπαθής αντωνυμία (π.χ ελάνθανε εαυτόν).
 

[PDE ads]

[apri]

''διέκπλοι τε οὐκ εἰσὶν οὐδ’ ἀναστροφαί, ἅπερ νεῶν ἄμεινον πλεουσῶν ἔργα ἐστίν,...'' (EΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ 2015)
Η ανάλυση της μετοχής πλεουσῶν είναι ''των νεων αι πλέουσι '' ή αι νηες πλεουσι'' ;
Εφόσον η μετοχή είναι άναρθη και το υποκείμενο της των νεων, κανονικά το υποκείμενό της δεν θα γίνει υποκείμενο της δευτερεύουσας...;

Η αναφορική/επιθετική μετοχή αναλύεται με αναφορική πρόταση. Το υποκείμενό της δεν αλλάζει πτώση, γιατί διατηρεί τον ίδιο συντακτικό ρόλο (γενική κτητική/δημιουργού) στην πρόταση.
Δηλ. "ἅπερ νεῶν πλεουσῶν (=αι πλέουσι) ἔργα ἐστίν

[kathrin_]

Δηλ.  στις περιπτώσεις που λειτουργεί μόνο ως υποκείμενο της μετοχής τότε μπαίνει κανονικά ως υποκείμενο της δευτερεύουσας...;

[apri]

Σου τα ξαναλέω πιο αναλυτικά:

Η επιθετική/αναφορική μετοχή αναλύεται με αναφορική πρόταση.

Υποκείμενο αυτής της αναφορικής πρότασης είναι μια αναφορική αντωνυμία. Γι' αυτό άλλωστε λέγεται αναφορική η πρόταση.

Η αναφορική πρόταση προσδιορίζει τη λέξη που ήταν υποκείμενο της μετοχής και συνεχίζει να έχει συγκεκριμένο συντακτικό ρόλο στην πρόταση.
Αυτός είναι ο όρος αναφοράς της και από αυτόν παίρνει αριθμό και γένος η αναφορική αντωνυμία.

[kathrin_]

Σ'ευχαριστώ πολύ...Τώρα τα ξεμπέρδεψα...

[Sali]

Αν όμως ήθελαν να αναφερθούν σε μια πράξη που γινόταν ασυνείδητα, τότε η αιτιατική ήταν αυτοπαθής αντωνυμία (π.χ ελάνθανε εαυτόν).

Apri, θεωρείς πως η αιτιατική της αυτοπαθούς αντωνυμίας πρέπει να εννοηθεί όταν παραλείπεται ή δεν είναι απαραίτητο, αφού συμπίπτει με το υποκείμενο; Ηροδ. Ι, 44, 2 φονέα τοῦ παιδὸς ἐλάνθανε βόσκων.

Πάντως, είναι αξιοπρόσεκτο ότι, ακόμη κι όταν υπάρχει η αιτιατ. της αυτοπαθούς αντωνυμίας, η κατηγορηματική μετοχή βρίσκεται σε ονομαστική. Μπορεί όμως να κάνω και λάθος, αλλά αυτή τη στιγμή δεν μου έρχεται στο μυαλό κατηγορηματική μετοχή σε αιτιατική. Όχι πως έχει σημασία, αλλά έτσι, λόγος να γίνεται.

[MARKOS]

"και διωκόμενος υπό των προστεταγμένων κατά πύστιν η (με δασεία, περισπωμένη και υπογεγραμμένη) χωροίη, αναγκάζεται καταλυσαι..."

το "η" είναι μια δοτική του τόπου (= σε ποιο μέρος πήγαινε). Η πρόταση είναι πλάγια ερωτηματική. Μπορούμε να την πούμε αντικείμενο στο "πύστιν"(πυνθάνομαι);

όσο για τον επιθετικό προσδιορισμό, στο ιδιο κείμενο που διδαξα σήμερα (Θουκυδίδης, Ι παρ.136 ) συνάντησα επίρρημα με αρθρο "ες την ήπειρον την καταντικρύ"

[anemona]

Μήπως αναφορική που δηλώνει τόπο;Πείτε και σεις συνάδελφοι.Δεν είμαι βεβαία.

[Sali]

"και διωκόμενος υπό των προστεταγμένων κατά πύστιν η (με δασεία, περισπωμένη και υπογεγραμμένη) χωροίη, αναγκάζεται καταλυσαι..."

το "η" είναι μια δοτική του τόπου (= σε ποιο μέρος πήγαινε). Η πρόταση είναι πλάγια ερωτηματική. Μπορούμε να την πούμε αντικείμενο στο "πύστιν"(πυνθάνομαι);

Καλύτερο είναι να την πεις συμπλήρωμα στο ρηματικό ουσιαστικό πύστιν. Δηλαδή ουσιαστικά είναι αντικείμενο στη ρηματική φύση του ουσιαστικού, κάτι σαν γενική αντικειμενική, αλλά δεν μπορείς να πεις ούτε το ένα ούτε το άλλο. Τέτοιες συντάξεις έχουμε με όλες τις ουσιαστικές προτάσεις.

[primus inter pares]

υμεις εστε μεγαλων δημων. Τι είδους γενική είναι;

[anemona]

Γενική κατηγορηματική κτητική ή καταγωγής.