Η ΚΥΡΙΑ Χ.

[Pixie]

Με αφορμή κυρίως το σχόλιο του/ης returnaround, αλλά και όλη την προηγούμενη συζήτηση, που έχει γίνει πια κουραστική κυρίως εξαιτίας όσων συνεχίζουν να γενικεύουν και να αναπαράγουν, χωρίς στοιχεία και επιχειρήματα (ή με λογικοφανή επιχειρήματα), το στερεότυπο του άχρηστου δημοσίου υπαλλήλου... Ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη για το "σεντόνι".

Τα τελευταία 10-15 χρόνια γίνεται όλο και περισσότερο "της μόδας" (για να χρησιμοποιήσω την έκφραση του/ης returnaround) να κατηγορούνται οι δημόσιοι υπάλληλοι. Είναι ένα από τα αγαπημένα θέματα συζήτησης στις παρέες (εκτός φυσικά από αυτές που αποτελούνται από δ.υ.) και στα καφενεία, και η χαρά εκπομπών τύπου Ευαγγελάτου. Παλιότερα οι δημόσιοι υπάλληλοι ήταν μια μάλλον συμπαθής κατηγορία εργαζομένων ή, τουλάχιστον, όχι τόσο αντιπαθής (οι πιο παλιοί θυμόμαστε τι είχε γίνει όταν ο Μητσοτάκης είχε ιδιωτικοποιήσει την ΕΑΣ και τι συμπαράσταση είχαν οι εργαζόμενοι).

Τι άλλαξε; Μήπως πριν όλοι οι δ.υ. ήταν εργατικοί και ευσυνείδητοι και μετά έγιναν τεμπέληδες, άχρηστοι και ασυνείδητοι; Ή μήπως βελτιώθηκαν οι συνθήκες ζωής τους; Τίποτα από αυτά. Αυτό που άλλαξε, προς το χειρότερο, είναι οι συνθήκες ζωής των άλλων εργαζομένων, καθώς και πολλών μικρομεσαίων. Χάθηκαν θέσεις εργασίας και αυξήθηκε η ανεργία, κι αυτό έδωσε τη δυνατότητα στους εργοδότες να εφαρμόσουν, με την αρωγή του κράτους, ελαστικές μορφές εργασίας (part time ή "part time", απλήρωτες υπερωρίες, ανασφάλιστη εργασία...), εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη κυρίως των νέων ανθρώπων να εργαστούν με τις συνθήκες και την αμοιβή που αναλογούν στις σπουδές τους και στον κόπο τους. Η επέλαση των μεγάλων αλυσίδων οδήγησε στο κλείσιμο πολλές μικρές εμπορικές επιχειρήσεις...

Αντί όμως πολλά από τα θύματα των αναδιαρθρώσεων της τελευταίας 15ετίας να καθίσουν να σκεφτούν και βρουν τα αίτια αυτής της κατάστασης, στρέφονται -το πιο εύκολο- εναντίον μιας άλλης ομάδας ανθρώπων. Δεν φταίει, δηλαδή, ο καπιταλισμός για τη ζούγκλα του ιδιωτικού τομέα, δεν φταίει η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση για το κλείσιμο πολλών επιχειρήσεων και τη μεταφορά τους σε χώρες με ακόμα πιο χαμηλό κόστος εργασίας και για τη γιγάντωση των πολυεθνικών, δε φταίει το κράτος που αφήνει τους αεριτζήδες επιχειρηματίες να αλωνίζουν... Όχι... Φταίνε οι δ.υ., δηλαδή αυτοί που είναι όχι σε αντικειμενικά καλή (γιατί δεν είναι πλούσιος κάποιος που παίρνει 1000-1200 ευρώ το μήνα), αλλά σε καλύτερη θέση και έχουν ακόμα κάποια αυτονόητα δικαιώματα (σταθερή εργασία, ωράριο, δυνατότητα απεργίας) που κατακτήθηκαν με αίμα... Το λένε, άλλωστε, ο Πρετεντέρης κι ο Ευαγγελάτος (ανάλογα με τις προτιμήσεις και το "επίπεδο" του καθενός που εκτονώνεται μπροστά στην τηλεόραση), ότι αυτοί φταίνε...

Κανείς δεν αρνείται την ύπαρξη μιας "δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας" που διακατέχει ένα μέρος των εκπαιδευτικών (ναι, υπάρχουν "κυρίες Χ.") και των εργαζόμενων στο δημόσιο γενικότερα. Όμως αυτή η υπαρκτή κατάσταση δε δικαιολογεί τις γενικεύσεις και κυρίως δεν εξηγεί το μένος που βγάζουν ορισμένα μηνύματα και σε αυτό το νήμα και σε άλλα. Πιστεύω ότι πίσω από την ισοπέδωση και το μένος κρύβεται ο φθόνος. Είναι πιο εύκολο για πολλούς να φθονούν αυτόν που έχει ό,τι δεν έχουν οι ίδιοι, εκλογικεύοντας το φθόνο τους, παρά να σκέφτονται βαθύτερα. Και πιο εύκολο να στρέφονται εναντίον του διπλανού τους, παρά εναντίον όσων είναι πάνω τους και τους θεωρούν πανίσχυρους... "Απεχθάνονται" το δημόσιο, αλλά θέλουν να μπουν σ' αυτό... Συχνά ο φθόνος αντανακλάται και σε όσους είναι σε αντικειμενικά χειρότερη θέση, π.χ. τους οικονομικούς μετανάστες "που μας παίρνουν τις δουλειές", γιατί όποιος φθονεί αυτούς που είναι σε καλύτερη θέση έχει ανάγκη να νιώθει ανώτερος από κάποιους άλλους...  Υπάρχουν βέβαια και οι "εντός των τειχών" ιδεολόγοι του συντηρητισμού και της "τάξης"...

Ο μαζικός φθόνος καλλιεργείται και υποθάλπεται από τις κυβερνήσεις, που λαϊκίζουν για να περάσουν εύκολα τα μέτρα υπέρ των κεφαλαιοκρατών και των εργοδοτών. Κάποιοι, κάποτε, τον καλλιέργησαν για να εγκαθιδρύσουν φασιστικά καθεστώτα. Στον σύγχρονο λαϊκισμό ο "λαός" έχει αντικατασταθεί από τον "μέσο πολίτη" (και ειδικά τον "φορολογούμενο"). Και υπάρχουν πάντα και οι "νοικοκυραίοι" που δε θέλουν απεργίες, παρά μόνο "ησυχία, τάξη κι ασφάλεια". Ήδη η εφαρμογή ελαστικών μορφών εργασιας έχει επεκταθεί και στο δημόσιο (π.χ. ωρομίσθιοι, Stage). Οι δ.υ. είναι πια η μοναδική κατηγορία εργαζομένων που έχει ακόμα δικαιώματα (που, όπως ξαναέγραψα, κατακτήθηκαν με αίμα). Αν καταργηθούν αυτά, όχι μόνο δε θα βελτιωθεί η ζωή των υπολοίπων, αλλά ο ιδιωτικός τομέας θα γίνει ακόμα μεγαλύτερη ζούγκλα, γιατί δε θα υπάρχει μέτρο σύγκρισης. Πάρτε για παράδειγμα τους δασκάλους, που λόγω της μεγάλης "απορροφητικότητάς" τους τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει περιζήτητοι, κι έτσι οι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων, προκειμένου να τους κρατήσουν, τους προσφέρουν μισθό και συνθήκες εργασίας αντίστοιχες με του δημοσίου.

Οι εκπαιδευτικοί στην Ελλάδα του σήμερα, είναι άρχοντες. Μισθός τουλάχιστον 1000Ε. Ωράριο ανθρώπινο και με το παραπάνω (για ρωτάτε και τους... 700). Διακοπές αβέρτα. Έλεγχος μηδέν. Και θέλετε και απεργία

Υπάρχουν κι αυτοί που παίρνουν 400 ευρώ, ενώ άλλοι είναι άνεργοι. Με τη λογική σου, οι "700" πρέπει να είναι ευχαριστημένοι, αφού υπάρχουν άλλοι που είναι σε χειρότερη θέση, και να μη διεκδικούν κάτι καλύτερο, αν έχουν τη δυνατότητα.

Επαναλαμβάνω: στην Ελλάδα ζείτε, κοιτάξτε γύρω σας, και δείτε τι γίνεται.

Εδώ έχεις ένα δίκιο, φίλε/η returnaround. Κάποιοι δ.υ., κυρίως όσοι δεν έχουν κάνει άλλη δουλειά, ζουν στο μικρόκοσμό τους και δεν έχουν αντιληφθεί τι γίνεται "εκεί έξω". Αυτοί όμως είναι μίζεροι και συνήθως δεν κάνουν απεργία, για να μη χάσουν το μεροκάματο...

[PDE ads]

[k_k]

το κυριοτερο ειναι οτι η επιχειρηση δουλευει ρολοι, ο πολιτης μενει ικανοποιημενος,εξυπηρετειται στην ωρα του και δεν νιωθει να του  κανουν χαρη που τον εξυπηρετουν ,ο ανικανος υπαλληλος που βλαπτει την επιχειρηση (αρα και μενα ως πελατη)  απολυεται (για φαντασου ο ανικανος εκπαιδευτικος που βλαπτει το δημοσιο σχολειο τι παθαινει )  ο πελατης μπορει να πει καπου το παραπονο του και να ακουστει ( για φαντασου ο γονιος που μπορει να πει το παραπονο του για τον καθηγητη του παιδιου του και το κυριοτερο ποσο μπορει να εισακουστει και να βρει το δικιο του)...γενικα αυτα προκυπτουν οταν συγκρινεις μια οποιαδηποτε δημοσια υπηρεσια με μια ιδιωτικη..δυστυχως...

αλλον ενα δείγμα Αγάπη .

αναρρωτιέμαι όμως γιατι αυτά μόνο προκύπτουν απο την σύγκριση μιας δημόσιας με κάποια ιδιωτική . Υπάρχει και άλλη όψη στο νόμισμα ..........

[Αγάπη]

γιατι εχουμε ονειρο να κανουμε το δημοσιο τομεα να λειτουργει με τις αρετες του ιδιωτικου....

ενα δείγμα Αγάπη .

Μάλλον το κατάλαβα αλλιώς.

Εγώ κατάλαβα ότι αναφέρεται στα στοιχεία εκείνα του ιδιωτικού τομέα που εξυπηρετούν το κοινό,κάτι που δε χαρακτιρίζει κατά γενική ομολογία το δημόσιο.
Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι θα μπορούσε ποτέ να έλεγε κάποιος εδώ μέσα ότι "καλά κάνουν τα φροντιστήρια και δεν κολάνε ένσημα"

Επίσης κατάλαβα από τα γραφόμενά του ότι εννοεί πως στον ιδιωτικό τομέα δε σε παίρνει να είσαι τεμπέλης γιατί θα σε στείλουν αδιάβαστο,αφού κάθε μέρα,σε κάθε πελάτη δίνεις τις εξετάσεις σου. Επειδή ο πατέρας μου ήταν ιδιωτικός υπάλληλος,αυτά τα έχω ζήσει από μέσα.
Στο δημόσιο δε σε ελέγχει κανένας ώστε να σκεφτείς ότι αν δεν είσαι τυπικός στη δουλειά σου ή στον τρόπο που αντιμετωπίζεις το κοινό,θα χάσεις τη δουλειά σου.

[leonigp]

Η άποψη που έχουμε  για τα σχολεία των ξένων χωρών βασίζεται στην ελίτ (όπως οι διδακτικές ασκήσεις αποκλειστικά σε πειραματικά) και σε νούμερα οργανισμών. Με τον ίδιο τρόπο που ακούμε για αξιολόγηση στη Γαλλία π.χ., έτσι και εκεί μπορεί ο καθένας να δει πόσα μαθήματα ή πόσες ώρες κάνει ένας μαθητής εδώ και να θεωρήσει ότι εκείνοι κάνουν λίγα. Η εμπειρία που μεταφέρθηκε σε προηγούμενη απάντηση από τη Γαλλία είναι πιο σημαντική από στατιστικές (όπως ο δείκτης ανεργίας ). Η ιδιωτικοποίηση των σχολείων της Αγγλίας με τις χειρότερες επιδόσεις στις εξετάσεις πού ακριβώς βοήθησε; Γενικά η κατάσταση που μεταφέρουν οι περισσότεροι που έχουν ζήσει εκεί απέχει από την εξιδανικευμένη εικόνα που έχουμε εμείς στο μυαλό μας. Από το αγγλικό σχολείο (μέχρι και για εισαγωγές εκπαιδευτικών είχα διαβάσει σε μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα πριν χρόνια, λόγω απαξίωσης του επαγγέλματος) μέχρι το αγγλικό πανεπιστήμιο με τους χαμηλόβαθμους να ψωμολυσσάνε και να έχουν το άγχος να φτάσουν τον απαιτούμενο αριθμό δημοσιεύσεων για να μην τους διώξουν και με μια αξιολόγηση που οδηγεί συχνά στο κλείσιμο τμημάτων αντί στην αναβάθμισή τους από πανεπιστήμια με κύρος, η κατάσταση δεν είναι καθόλου ρόδινη. Οι ανθρωπιστικές σπουδές επιβιώνουν με το ζόρι. Εννοείται ότι πρέπει να είμαστε ενημερωμένοι, στο μέτρου του δυνατού, για τις εξελίξεις στις άλλες χώρες, αλλά η άκριτη αποδοχή και λατρεία τους δεν έχει νόημα.
Οι περισσότερες χώρες της Ευρώπης δρομολόγησαν την αξιολόγηση από το '98 και μετά με την προώθηση της εκπαιδευτικής μεταρύθμισης πανευρωπαϊκά. Αν δε τη χρειαζόταν για να "φτιάξει όνομα" μια Σορβόννη, σημαίνει ότι δεν είναι το απαραίτητο γνώρισμα για την ποιότητα. Διατυπώσεις όπως "στην Αγγλία έχουν από το '80" (Θάτσερ αν θυμάμαι) δεν είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει να πειστούμε να προχωρήσουμε στην αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου. Και πάνω σε ποια ζητήματα θα γίνει η αξιολόγηση: το πώς γράφουν οι μαθητές στις εξετάσεις, το πόσο συμπαθούν οι μαθητές την καθηγήτρια, το πόσο τη συμπαθούν οι γονείς, αν βγάζει γρήγορα την ύλη, πώς συνεργάζεται με τους άλλους καθηγητές, αν είναι πάντα μα πάντα ευδιάθετη, κλπ; Προσωπικά, θα ήθελα να μου πει κάποιος ότι αυτό το εξήγησες καλά, αλλά πρέπει να είσαι πιο φιλική ή αυστηρή με τη συγκεκριμένη τάξη, πρέπει να επιμείνεις περισσότερο εδώ ή να πας πιο γρήγορα εκεί, αυτό το παιδί το θεώρησε ειρωνικό ενώ εσύ εξέφραζες μια απλή απορία... (νομίζω καταλαβαίνετε τί εννοώ). Αυτά, όμως, θα τα προσφέρει περισσότερο μι κουβέντα με τους μαθητές ή τους συναδέλφους ή τους φίλους εκπαιδευτικούς (ή και μη εκπαιδευτικούς), όχι μια αξιολόγηση απ'έξω. Άνθρωποι που δεν ενδιαφέρονται βρίσκονται στη δημόσια ή ιδιωτική εκπαίδευση, στην υπηρεσία ή το κατάστημα, επειδή κάποιοι τους έβαλαν εκεί. Ο διευθυντής που κάνει πλάτες σε αδιάφορους είναι και αυτός αδιάφορος (εκτός και αν θέλει απλώς να τους έχει έξω από τα πόδια του για να κάνει ό,τι μπορεί ). Ένα σύστημα που αδιαφορεί πώς θα επιβραβεύσει τον εκπαιδευτικό που, ενδιαφερόμενος για τα παιδιά, θα κάνει κάτι παραπάνω; Τί σξιολόγηση θα οργανώσει αυτό το σύστημα;

[PDE ads]

[Αγάπη]

Ρε παιδιά...............σας παρακαλώ....................βρείτε μου έναν ιδιωτικό υπάλληλο,οποιαδήποτε θέση και αν έχει στην εταιρεία, που έχει τα κότσια να αδιαφορήσει.

[k_k]

Ιωαννα εκφράζεις και δικές μου σκέψεις .

(χρησιμοποιώντας το δικό σου σεντόνι , μπορώ να εκφραστώ μόνο με μια - την παραπάνω - πρόταση .   )

[k_k]

Ρε παιδιά...............σας παρακαλώ....................βρείτε μου έναν ιδιωτικό υπάλληλο,οποιαδήποτε θέση και αν έχει στην εταιρεία, που έχει τα κότσια να αδιαφορήσει.

Δεν θα αδιαφορήσει , αλλα αν μιλάμε για την εκπαίδευση δεν αρκεί .
Οπως ήδη ανέφερα συνάδελφοι μαθηματικοί σε φροντιστήριο , κάνανε τραγικά λάθη στο γνωστικό επιπέδου γυμνασίου .
Για εμένα πολυ χειρότερο απο το να δώσει κάποιος συνάδελφος λιγότερες ασκήσεις , αλλα να τις διδάξει σωστά .

(Χωρίς να ισχυρίζομαι οτι δεν υπάρχουν κακοί εκπαιδευτικοί στο δημόσιο.)

[mat]

Όσο προσπαθούσα να γράψω την απάντηση μου στην Αγάπη στο μύνημα της:

Ποιος εξύμνησε τις αρετές του ιδιωτικού τομέα?

Αμφιβάλεις ότι΄στον ιδιωτικό τα πράγματα για τον εργαζόμενο είναι πολύ πιο δύσκολα από ότι στο δημόσιο?

Εμένα προσωπικά δε με νοιάζει αν θα δουλέψω στον ιδιωτικό ή στον δημόσιο τομέα.
Εμένα με νοιάζει να ΕΧΩ ΔΟΥΛΕΙΑ.

γράφτηκαν 11 περίπου απαντήσεις.
Κάποιες εκ των οποίων με κάλυψαν. Ιδιαίτερα θα συμφωνήσω με την απάντηση της ioannas89.
Θα προσθέσω μόνο δύο προτάσεις από την απάντηση που πήγαινα να γράψω.
.....Δεν αντέχω όμως άλλο τον άκριτο μηδενισμό και αρνητισμό και τον φθηνό λαϊκισμό που μας καταλαμβάνει ως λαό και κοινωνία.
Επιτέλους ας μιλάμε περιγράφοντας τα πράγματα χωρίς υπερβολές και υπερμεγεθύνσεις που μας έχουν οδηγήσει στο αδιέξοδο που είμαστε.


Σημ. Αγάπη φέρω στις "πλάτες" μου σχεδόν δυο δεκαετίες εμπειρία στον ιδιωτικό τομέα

[vassilo]

Αγάπη ξεχνάς ότι σε ελέγχει ο εαυτός σου. Αν είσαι ασυνείδητος θα είσαι παντού. Αν είσαι εργατικός θα είσαι παντού.

Όταν μπήκα στο δημόσιο αυτή την εντύπωση είχα ότι θα ηρεμήσω , θα ξεκουραστώ αλλά ....όχι μόνο δεν ξεκουράζομαι αλλά κουρ΄ζομαι περισσότερο γιατί πάντα ήθελα να κάνω καλά την δουλειά μου και τελικά συνειδητποποίησα ότι αν θες να είσαι εντάξει με τον εαυτό σου, τους μαθητές σου , τους γονείς τους , τους συναδέλφους σου , την κοινωνία έξω από το σχολείο που όταν είναι μικρή θα σε κρίνει θες δεν θες τότε δουλεύεις σωστά . Αν τα γράφεις όλα και όλους και κοιτάς μόνο την πάρτη σου τότε γίνεσαι αυτός ο δημόσιος υπάλληλος που βρίζουν οι περισσότεροι.

Και διαφωνώ απόλυτα με την άποψη ότι θα διάλεγες την δουλειά που πληρώνει καλύτερα. Η μονιμότητα σε μερικούς φέρνει την συμπεριφορά του καλοπερασάκια αλλά σε μερικούς άλλους φέρνει το συναίσθημα της ευγνωμοσύνης. Και επειδή ούτε για αυτήν μπορεί να είναι κανείς σίγουρος ας φροντίσουμε να δουλεύουμε καλά και σωστά , να ενημερωνόμαστε για καινούριες μεθόδους και προγράμματα ενίσχυσης των μαθητών μας και δεν έχουμε φόβο.

ioanna89 συμφωνώ απόλυτα . Είπες ό,τι ακριβώς σκεπτόμουν αλλά ποτέ δεν θα μπορούσα να εκφράσω τόσο όμορφα.

[Αγάπη]

Όσο προσπαθούσα να γράψω την απάντηση μου στην Αγάπη στο μύνημα της:

Ποιος εξύμνησε τις αρετές του ιδιωτικού τομέα?

Αμφιβάλεις ότι΄στον ιδιωτικό τα πράγματα για τον εργαζόμενο είναι πολύ πιο δύσκολα από ότι στο δημόσιο?

Εμένα προσωπικά δε με νοιάζει αν θα δουλέψω στον ιδιωτικό ή στον δημόσιο τομέα.
Εμένα με νοιάζει να ΕΧΩ ΔΟΥΛΕΙΑ.

γράφτηκαν 11 περίπου απαντήσεις.
Κάποιες εκ των οποίων με κάλυψαν. Ιδιαίτερα θα συμφωνήσω με την απάντηση της ioannas89.
Θα προσθέσω μόνο δύο προτάσεις από την απάντηση που πήγαινα να γράψω.
.....Δεν αντέχω όμως άλλο τον άκριτο μηδενισμό και αρνητισμό και τον φθηνό λαϊκισμό που μας καταλαμβάνει ως λαό και κοινωνία.
Επιτέλους ας μιλάμε περιγράφοντας τα πράγματα χωρίς υπερβολές και υπερμεγεθύνσεις που μας έχουν οδηγήσει στο αδιέξοδο που είμαστε.


Σημ. Αγάπη φέρω στις "πλάτες" μου σχεδόν δυο δεκαετίες εμπειρία στον ιδιωτικό τομέα

Εγώ μεγάλωσα σε οικογένεια στην οποία ο μόνος μισθός που έπεφτε ήταν του πατέρα μου.

[k_k]

Αγάπη αν θέλεις παράπονο εξυπηρέτησης απο τον ευρύτερο ιδιωτικό τομέα , εχω πρόχειρο το πρόβλημα που μου δημιούργησε ιδιωτική εταιρεία τηλεφωνίας , που χωρίς να ζητήσω πακέτο τηλεφωνίας , αλλα μόνο ιντερνετ , μου έκανε και αλλαγή προεπιλογής φορέα . Ακόμα δεν εχω καταφέρει να διορθώσω το λάθος τους (και τους έχω κάνει πολλά τηλεφωνήματα). Προφανώς οι υπεύθυνο πωλήσεων έχουν κάποια μπονους απο τους πελάτες που φέρνουν .
Σε γενικές γραμμές στόχος των εταιρειων είναι το κέρδος και οχι ο σεβασμός στον άνθρωπο .

[apostolisd]

sorry ίσως φανεί ξεκάρφωτο με τη ροή της συζήτησης η οποία μου είναι  πολύ ενδιαφέρουσα,και μου "γέννησε" ένα "θέλω" : όσοι 'Ελληνες έχουν αντιληφθεί πραγματικά την όλη θεωρία , να την κάνουν πράξη! Κι όσοι 'Ελληνες δεν την έχουν ακόμα αντιληφθεί να ξυπνήσουν να την αντιληφθούν, συνεπώς θέλω όλοι οι 'Ελληνες να κάνουν ένα βήμα μπροστά
(ελπίζω να μην παρεξηγηθώ   )

[Αγάπη]

Εγώ δεν είπα οτι ο ιδιωτικός τομέας είναι τέλειος.........ότι δεν κοιτάνε οι εταιρείες το συμφέρον τους.........αλλά δε νομίζω ότι το θέμα μας είναι αυτό.
Δε μου απάντησε κανένας όμως........
Ξέρει κανένας ιδιωτικό υπάλληλο που να έχει τα κότσια να αδιαφορήσει ?
Γιατί εγώ ξέρω μαθηματικό που έλεγε ανέκδοτα όλη την ώρα μέσα στην τάξη αντί να λύνει ασκήσεις.

[k_k]