0 μέλη και 8 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Κατ' αρχάς, ας διευκρινιστεί ότι το suus και το se δεν αναφέρονται γενικώς μόνο στο υποκείμενο του ρήματος της ίδιας (ή άλλης) πρότασης αλλά και σε άλλους όρους αυτής: Cic. Sest. 142 hunc (= Hannibalem) sui cives e civitate eiecerunt (= αυτόν οι συμπολίτες του τον έδιωξαν από την πολιτεία) [στο αντικ.]· Caes. BG VI, 23, 1 civitatibus maxima laus est ... circum se vastatis finibus solitudines habere [circum se = circum civitates] (= ο πιο μεγάλος έπαινος για τις πολιτείες είναι ... αφού λεηλατήσουν τις γύρω τους χώρες, να έχουν ερημικές εκτάσεις) [στη δοτ. προσωπ.].Στο προκείμενο παράδειγμα, επειδή το sui στην ενεργητική σύνταξη αναφέρεται στο υποκ. (Porcia), είναι (όχι προαιρετικό αλλά) επιβεβλημένο στην παθητική σύνταξη να αναφέρεται στο ποιητικό αίτιο (αφού άλλωστε κανένας κανόνας δεν το αποκλείει), ώστε να διατηρηθεί και η αυτοπάθεια: cum cognitum a Porcia esset consilium viri sui de interficiendo Caesare. Με το eius θα δινόταν η εντύπωση πως πρόκειται για τον άντρα κάποιας άλλης.