0 μέλη και 2 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Παράθεση από: AnnaB στις Σεπτεμβρίου 07, 2008, 01:58:43 amΚαλοκαιρι...πριν απο μερικα χρονια...σε μια παιδικη κατασκηνωση....η συνθεση της ομαδας 16 αγορακια ηλικιας 7 - 9 ετων. Αναμεσα τους ο Α, ιδιαιτερα μαζεμενο παιδακι, το οποιο πρωτη φορα αποχωριζοταν τους γονεις του και τις πρωτες ημερες εκλαιγε, γεγονος για το οποιο οι υπολοιποι τον πειραζαν και ιδιαιτερα ο
Καλοκαιρι...πριν απο μερικα χρονια...σε μια παιδικη κατασκηνωση....η συνθεση της ομαδας 16 αγορακια ηλικιας 7 - 9 ετων. Αναμεσα τους ο Α, ιδιαιτερα μαζεμενο παιδακι, το οποιο πρωτη φορα αποχωριζοταν τους γονεις του και τις πρωτες ημερες εκλαιγε, γεγονος για το οποιο οι υπολοιποι τον πειραζαν και ιδιαιτερα ο
Θα σας πω ένα δικό μου μαργαριταρι....Είμαι σε πρακτικη σε νηπιαγωγειο της Ρόδου και στο διαλειμμα ένα κοριτσάκι μου λέει:-Κυρία, να μετρήσω μεχρι το χίλια;Δεν της απαντάω αμέσως γιατί σκέφτομαι....Καλά πώς γίνεται να έμαθε κιόλας να μετράει μεχρι το χίλια;και μετα λεω τη σκέψη μου δυνατά.-Εμαθες κιόλας να μετράς μέχρι το χίλια;Η ηλιθια κ αφελής, είχα ξεχάσει το παρα πολύ γνωστό αλλά παλιό κολπάκι....-Μάτια, μύτη, χίλια, που φυσικά ήταν η απάντηση του παιδιού.Γελούσε η μικρή που με κορόιδεψε, γελούσαν οι συμφοιτήτριες μου, γελούσα κ γω...
Στο φροντιστήριο αγγλικών που εργαζόμουν με ρωτάει ένα παιδάκι από την τάξη junior που δίδασκα: Κυρία, τι δουλειά κάνετε;
Κι εγώ απόρησα... Φαντάσου τι σκέφτονται για μας τα μικρά....