0 μέλη και 2 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Στη δεύτερη περίπτωση το τοὺς πολεμίους είναι αντικείμενο κατά πρόληψη στο είχε.
Ισχύει! Βρήκα στο liddel scott το παράδειγμα από την Εκάβη του Ευριπίδη πόλιν κίνδυνος ἔσχε πεσεῖν και τα αρχαία σχόλια δίνουν ως ερμηνεία ἔσχε=ἐκράτησε.Οπότε είναι αντίστοιχη έκφραση του τρόμος ἔχει/φόβος ἔχει, γι' αυτό και στο συντακτικό τα έχει μαζί στις εκφράσεις που παίρνουν ενδοιαστική ως αντικείμενο.
β.΄Κίνδυνος εἶχε τοὺς πολεμίους μὴ ἀμφοτέρωθεν κυκλωθεῖεν.Η δευτερεύουσα ενδοιαστική πρόταση είναι υποκείμενο στην απ΄ροσωπη έκφραση Κίνδυνος εἶχε . Το τοὐς πολεμίους τι είναι;
Θα ήθελα εδώ να προτείνω κάτι "τολμηρό", πλην όμως λογικό (κατά τη γνώμη μου). Γιατί να μη θεωρήσουμε την ενδοιαστική πρόταση συμπλήρωμα του ουσιαστικού "κίνδυνος";
Βασικά θα έπρεπε να ρωτήσεις γιατί να θεωρούμε απρόσωπη έκφραση το "κίνδυνος έχει".Κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχει λόγος για να είναι απρόσωπη έκφραση. Υπάρχει προσωπικό υποκείμενο στο "έχει" και αυτό είναι ο "κίνδυνος".Κίνδυνος καταλαμβάνει τους εχθρούς: Υ+Ρ+Α
Από εκεί και πέρα, το φαινόμενο συμπλήρωσης ενός ονόματος με ονοματική πρόταση είναι σύνηθες και στα αρχαία και στα νέα ελληνικά (έχω την πεποίθηση ότι...) αλλά σε πολλές γλώσσες.Μια χαρά λογικό το βρίσκω το επιχείρημά σου. Γιατί τολμηρό;
Το "ώρα εστι" ειναι απροσωπη εκφραση;
Και τότε το "κινδυνος έχει" γιατι να μην είναι απροσωπη εκφραση;