PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Ακόμα και αν το υπουργείο δώσει πιστοποίηση σε όλους, θα χρειάζεται κάτι παραπάνω για να ξεχωρίσει κάποιος στον επαγγελματικό χώρο.

Αυτο είναι προφανές.. Πάντα έτσι ήταν και πάντα θα είναι.. Αλλά τα βασικά θα τα έχει. Κι αυτη τη στιγμή βασικά θεωρούνται τα Αγγλικα και οι υπολογιστές. Ε, λοιπόν πρέπει να τα έχει αυτά.
Δηλαδη (κατα τη γνωμη μου) ένα επίπεδο Β2 (Lower) αγγλικών και το ΕCDL πρέπει να το χορηγει, να το πιστοποιεί το ίδιο το σχολείο.. Από κει και πέρα όποιος θέλει να συνεχισει παραπάνω, παραπερα κλπ, είναι άλλη δουλειά.. Και δε θεωρω πως αν το σχολειο δινει επάρκεια και πιστοποίηση πληροφορικής σε όλους, αυτοί δε θα έχουν αξία στην αγορά εργασίας..
Γιατί τώρα που δε δίνει και χρειάζεται να το έχουν όλοι και τρέχουν να το βγάλουν με 700 ευρώ είναι καλύτερα;..

Επίσης δεν καταλαβαινω γιατί κάποιο παιδι σημερα με την τόση ενασχόληση με τις νέες τεχνολογίες και με υπολογιστη στο σπίτι δε μπορει να μάθει χειρισμό επιπέδου ecdl κάνοντας το μαθημα της Πληροφορικής από την πρωτη δημοτικού μέχρι και την τρίτη λυκείου σχεδόν (σχεδόν 12 χρόνια!) και μπορεί κάποιος άσχετος ενηλικας μέσα σε ένα-δυο μήνες..

Δεν ξερω, λέω.. Και δεν ειναι δικές μου απορίες αυτές, αλλά μεγάλου μερους τόσο του κόσμου που έχει παιδιά στο σχολείο αλλά και της  εκπαιδευτικης κοινοτητας..

gpapage

Έχουν τοποθετηθεί εννοώ πάνω στο θέμα... Με τις θέσεις τους. Όχι στα Ολοήμερα.
Προσωπικά διαφωνώ με αυτό που κάνεις και εξακολουθώ να το θεωρώ μηδενισμό. Δεν υπάρχει άσπρο και μαύρο. Απόλυτα σωστή και απόλυτα λάθος γνώμη πάνω σε κάποιο θέμα. Σέβομαι τα επιχειρήματα που θέτει κάποιος ακόμα και αν δεν με συμφέρουν "συντεχνειακά" και προφανώς θα θέσω τα δικά μου επιχειρήματα. Αρκεί ό,τι λέμε να ευσταθεί και να μη χρησιμοποιούμε ψευδή στοιχεία. Προφανώς δεν θα λύσουμε το πρόβλημα εδώ πέρα... Συζήτηση κάνουμε, όλοι είμαστε μορφωμένοι άνθρωποι, κάποιοι με διδακτορικά και μεταπτυχιακά και θέλω να πιστεύω οτι μπορούμε μέσα από διάλογο να σχηματίσουμε πληρέστερη άποψη για το θέμα ή ακόμα και να αναθεωρήσουμε τις δικές μας θέσεις.

Έστω και ένας από εμάς να έχει όντως ως πρωταρχικό στόχο το συμφέρον των παιδιών και όχι το βόλεμά του (όπως κάποιοι γονείς που έχουν τοποθετηθεί), αυτή τη στιγμή προσβάλεται από τη δική σου τοποθέτηση (στο θέμα). Ανταλλάσσοντας απόψεις δεν βαυκαλιζόμαστε ακόμα και αν κάποιοι ρίχνουν το επίπεδο.

Υ.Γ. Μάλλον ανήκω στους λίγους που δεν ξέρουν τη θέση σου, για τα Νέα Ολοήμερα...

Που το είδες πάλι στα όσα έγραψα το άσπρο-μαύρο;..   Αυτό που είπα εν συντομία είναι αυτό που ανέφεραν και άλλοι: Βαρεθήκαμε, οι διάφορες ειδικότητες να ερίζουν μεταξύ τους πάνω από τα κεφαλια των παιδιών για το ποιος θα παρει μεγαλύτερο κομματι από ..τις σάρκες τους. Αυτό ειπα. Και δε νομίζω να ειναι ψεμματα. Σαφως και δεν το κανουν όλοι.

Αλλά, μου έχει λειψει αυτο το άδολο, το αγνό, να καθήσουν καποιοι πέρα από συντεχνιακες σκοπιμότητες και να συζητησουν για το γενικότερο καλό. Και, προσοχη, ακόμα και όταν το κανουν (χωρίς δηλαδη συμφερον προσωπικό), να μην κρίνουν τι χρειαζεται το σύγχρονο σχολείο και η παιδεία μας βασει της επιστημης τους και κατα πόσο τη θεωρούν σημαντική, αλλά βάσει γνωσεως και των άλλων αντικειμενων. Ε, αυτο θεωρω πως μπορουν να το κανουν ακομα λιγότεροι..

Κι αυτο γιατί οι περισσότεροι από μας είμαστε μονομερως σπουδαγμενοι και καταρτισμενοι και όχι πολύπλευρα και σφαιρικά.. Και γι αυτό ευθυνόμαστε τόσο εμεις, όσο και το προγραμμα σπουδων του συστηματος που κι εμεις ως μαθητες-φοιτητες βγάλαμε. (Και αυτα τα ειπα με άλλα λόγια πριν)..

Επίσης, τυχαίνει να θεωρω πως όσοι εχουν τις τυχες του σχολείου στα χερια τους (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων), πέρα του ότι είναι σφουγγοκωλάριοι της εκάστοτε κυβερνησης και αχυράνθρωποι (βλεπε Π.Ι. κλπ) που τρεμουν για την καρεκλα και το αξίωμα τους και άρα δεν έχουν την ακεραιότητα και το καθαρό μυαλό να πράξουν κατι τετοιο (να αναμορφωσουν δηλαδη το σχολείο), δεν είναι αυτό που λεμε βαθεις γνώστες των θεμάτων παιδειας και πρόσωπα καθολικής αποδοχής.. Ξερουμε όλοι πως βρισκονται εκει που βρίσκονται.. Άσε που οι περισσότεροι (για να μην πω όλοι) αν εχουνε πατησει το πόδι τους σε τάξη εχει συμβει πολύ παλιά, και δεν ξερουν τι είναι εφαρμόσιμο και τι όχι από όσα "οραματίζονται"..

Είδες τίποτα σοβαρούς να ρωτησουν η να κανουν (σοβαρη) διαβουλευση για το πως θα πρέπει να διδάσκεται το εκαστοτε αντικείμενο (με τι τρόπο, με ποια υλικοτεχνική υποδομή, ποια προσέγγιση, σε τι αιθουσα, πόσες ώρες, συνεχόμενες ή όχι και γιατί, κλπ κλπ), τους άμεσα ενδιαφερομενους καθηγητες και δασκάλους του κάθε αντικειμενου;;..

Ολοι μιλανε για ωρες και ωρες και κοντρα παραπανω ωρες, και ελαχιστοι αναρωτιουνται και επικεντρωνονται για την ποιότητα των ωρων αυτων.. Αλλά αυτο δε μας αφορα.. σημασια εχει να ανοιξουν θεσεις δια μεσου των παραπανω ωρων..  Από κει και πέρα ισχυει αυτο που ειπε καποιος καποτε από ενα ΠΥΣΔΕ: "Εσεις κανετε πως δουλεύετε και μεις πως σας πληρώνουμε" εννοώντας πως ουτε οι μεν κανουν αυτό που πρέπει όπως πρέπει (ειτε γιατι δεν ξερουν, ειτε γιατι δε θελουν και πολυ περισσοτερο γιατι δε μπορούν με τις υπάρχουσες συνθηκες), ουτε οι δε αμοίβουν ικανοποιητικά τον εκπαιδευτικό για το έργο που παράγει και τη σημασία που αυτό εχει σε μια κοινωνία..

Όσο για τις θεσεις που ειπα πως κατα καιρους εχω διατυπώσει, δεν αφορουσαν το Νεο Ολοήμερο συγκεκριμένα (μιας και είναι καινούριος θεσμός και δεν έχω τοποθετηθει εδώ μεσα γι' αυτό), αλλά την εκπαιδευση γενικότερα και το ..παλιό ολοήμερο.

Αν όμως θες να πάρεις μια ιδέα για τις θέσεις μου το λινκ που παρέθεσε ο φίλος παραπάνω με καλύπτει κατά πολύ μεγάλο βαθμό: http://www.scribd.com/doc/39631452/%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B1-800

Με λίγα λόγια: Ναι σε ένα σοβαρό ολοήμερο και σε ένα σχολείο που θα λειτουργει με γνώμονα, περα από τον κοινωνικοποιητικό του ρόλο, τη σφαιρική αλλά και ουσιαστική καλλιέργεια του μαθητή που μαθαινει και περνα ευχαριστα και δημιουργικά, αλλά και προετοιμαζεται τόσο για το δικό του επαγγελματικό μελλον όσο και για να παρει κάποια στιγμή το μελλον της χωρας στα χερια του ως πολίτης. Ναι σε ένα σχολείο που θα παρεχει πιστοποιημένα αντικείμενα και γνωσεις, που το παιδι δε θα χρειαζεται να πληρωνει έξω για να τα αναπληρώσει (αγγλικά, υπολογιστες, εικαστικά, αθλητισμό κλπ).. Ναι σε ένα σχολείο  από το οποίο ο μαθητής θα πηγαίνει σπίτι του και θα είναι ετοιμος για την επόμενη μέρα με το υπόλοιπό της μερας δικό του για παιχνίδι και δραστηριότητες που του αρέσουν..

Όχι στα πασαλείματα και την προχειρότητα που στηνονται τα πραγματα, επειδη κάποιος/-οι ξυπνησαν καποιια μερα με την ιδεα των "Νεων Ολοήμερων" με τη ματαιοδοξία να αφησουν το ..στιγμα τους στην παιδεια ή για να μπορει η υπόλοιπη κρατικη εξουσια, να στίβει όλο και περισσότερο τη ζωή των γονιών τους από το πρωί μεχρι τις 10 το βραδι..
Γιατι τότε καποια μερα δε θε μιλαμε για ολοημερα, αλλά για οικοτροφεία με εσωκλειστους μαθητες που θα βλέπονται με τους γονεις τους τα Σαββατοκύριακα, όταν αυτοι σαν χαμστερακια που συνεχεια κυλανε τη ρόδα τους θα ξεκλεβουν λίγο χρόνο να τα επισκεφτουν..

Επίσης το 90% των φιλολόγων του φόρουμ θα συμφωνήσει οτι τα παιδιά όταν τελειώνουν το Δημοτικό δεν ξέρουν να γράφουν ούτε το όνομα τους και βεβαίως ένα μέρος των μαθηματικών θα συμφωνήσει οτι δεν ξέρουν ούτε τις 4 πράξεις.... Με το συμπάθιο, νομίζω οτι καταντάει κάπως κουραστικό αυτό το τροπάρι...

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Eν ολίγοις πολλοί γάιδαροι μαλώνουνε/-με σε ξένο αχυρώνα ή για να το πω αλλιώς ο καθένας θέλει κι ένα κομμάτι από τη σάρκα των παιδιών (βλέπε "Άρωμα"-Ζισκίντ).. Όλα τα σαρκοβόρα πέφτουν/-με πάνω τους σαν τις ύαινες που μυρίζονται αίμα.. Γιατι;..

Γιατι, (στην καλύτερη περίπτωση) ο καθένας θεωρεί το αντικείμενό του του σημαντικότερο των άλλων, ή (στη χειρότερη) απλά θέλει να τρουπώσει... Αν συμβαίνει το πρωτο, δείχνει τη λειψή παιδεία μας σαν άνθρωποι (παιδί σου είμαι σχολείο και σου μοιάζω), αν συμβαίνει το δεύτερο, την απελπισία μας που δεν αφήνει καθαρό μυαλό και σκέψη παρά χαμηλα ένστικτα..

Αντί να δούμε σφαιρικά, αντικειμενικά και περα από προσωπικό-συντεχνιακό συμφέρον ποιο είναι το καλό για την ολοκλήρωση της προσωπικότητας των παιδιών σαν να ήταν τα δικά μας παιδιά.. Αντι να δούμε μακροπρόθεσμα τι πολίτες και τι κοινωνία θέλουμε να φτιάξουμε, τι μέλλον και προοπτικές θέλουμε να της δώσουμε..
 
Βρε δε πάμε να ...  

Αν και το ξεκινάς μάλλον ..ανάποδα (δεν πας σύμφωνα με το τι είναι στη φύση σου, τι σου αρέσει, αλλά με γνώμονα το διορισμό και την απορροφητικότητα), έτσι όπως δείχνουν τα πράγματα "μέλλον" (αν και δεν είναι καλή λέξη συμφωνα με το σφικτό πλάνο διορισμών που γίνονται ήδη και θα γίνονται), οι κλάδοι που και τώρα τα τελευταία χρόνια είναι στα πάνω τους στην εκπαιδευση: Αγγλικά και πληροφορική. (Τέτοιους "εργάτες" θέλουν να παράξουν για τα "εργοστάσια" της Ε.Ε - Να χειρίζονται υπολογιστες και να ξερουν αγγλικά). Επίσης και οι τεχνικές ειδικότητες (ΕΠΑΛ). Εκτίμησή μου.

Το μέλλον στην Ε.Ε. (για να μην πω το παρόν), εστιάζεται στην τηλε-εκπαίδευση, στην εξ' αποστάσεως διδασκαλία. Ειδικά στην Ελλαδίτσα με τα τόσα νησάκια με 5-15-35 μαθητές και δυσπρόσιτα, απομακρυσμένα κλπ κλπ... Θα με θυμηθείτε..

Δεν ξέρω αν αξίζει όμως, κάποιος να επενδύσει χρόνο και χρήμα να κανει κατι που ενδεχομένως δεν του αρέσει, δεν του πάει (αν το κανει από αναγκη και μόνο), για το μελλοντικό μισθό του δημοσίου (μετα 4 χρόνια), μόνο και μονο για να λεει ότι είναι διορισμένος και ..σίγουρος (χαχαχχαχαα!!)..  

Πάρε και ένα ..ρομαντικό και αφελες (!) για τους σκληρούς καιρους που ζούμε:

"Διάλεξε μια δουλειά που αγαπάς και δεν θα αναγκαστείς να εργαστείς ούτε μια μέρα στη ζωή σου" - Κομφούκιος

(Εντάξει, μην ξεχνας πως τό'πε 2.500 χρόνια προ ...Γιωργάκη και Μνημονίου   )

Προσωπικά, δε μου 'χει βγει σε κακό.. (Αν και έχω κάνει στο παρελθόν δουλειές που δεν αγαπούσα - Ποιος δεν έχει κάνει άλλωστε;    )

(Συνεχεια από προηγουμενο..)

‘’Και γιατί να πάρω πρόγραμμα;’’ Μια καλή ερώτηση που πολλοί συνάδελφοι σκέφτονται αλλά δεν ομολογούν ίσως. ‘’Και μάλιστα με τέτοιες συνθήκες;’’

Πρώτα πρώτα, γιατί είναι χρέος μας ως εκπαιδευτικοί που βρεθήκαμε στο συγκεκριμένο τόπο να κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας γι’ αυτά τα ‘’ιδιαίτερα παιδιά’’, τα ‘’παιδιά ενός κατώτερου Θεού’’.

Μην κάνετε αγγαρεία σε ένα τέτοιο μέρος. Οι περισσότεροι συνάδελφοι βρεθήκαμε εκεί παρά τη θέλησή μας, μόνο και μόνο από το ‘’τικ’’ στο χαρτί της αίτησης διορισμού στο συγκεκριμένο κουτάκι. Ξέραμε όμως εξ’ αρχής πως το παιχνίδι έτσι παίζεται, αυτοί είναι οι κανόνες του. Δε μας υποχρέωσε κανένας να συμμετάσχουμε. Είναι μια από τις επιλογές μας και οφείλουμε να τη σεβαστούμε, να κάνουμε το καλύτερο. Καλός παίχτης εξάλλου είναι εκείνος που ξέρει να παίζει ένα κακό φύλλο.

Αναλογιστείτε πως σε αντίθεση με μας που ξέραμε το παιχνίδι, οι μαθητές μας δε διάλεξαν. Δε διάλεξαν ούτε τον τόπο γέννησης, ούτε τις συνθήκες διαβίωσης. Δε φταίνε λοιπόν σε τίποτα να βιώσουν τη δική μας μιζέρια, αδιαφορία, τυπικότητα, μόνο και μόνο γιατί βρεθήκαμε στην ‘’εξορία του Αδάμ’’. Ας δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό, τον πιο φρέσκο, δροσερό, ανθρώπινο σ’ αυτά τα παιδιά.

Τα παιδιά που κάνουν μάθημα με ελλείψεις σε βιβλία, καθηγητές, υποδομές. Τα παιδιά που αλλάζουν δασκάλους κάθε χρόνο βιώνοντας ένα είδος ‘’εγκατάλειψης’’ και ψυχικής κούρασης που οδηγεί και σε σκληρότητα, σε κυνισμό. Χρόνος υπάρχει άφθονος σε ένα τέτοιο μέρος. Μην είστε φειδωλοί. Μη φοβάστε να δώσετε, να επενδύσετε, θα πάρετε πίσω πιο πολλά. Στη χειρότερη περίπτωση θα έχουν μάθει πέντε πράγματα 1-2 παιδιά και ίσως να έχετε ξυπνήσει κάποιο ενδιαφέρον σε 2-3 ακόμα, τη στιγμή ακριβώς που κι εσείς παράλληλα μάθατε από εκείνα, γίνατε πιο έμπειροι μέσα από τη διαδικασία αυτή.

Ας έχουμε στο νου μας επίσης πως σχολικές δραστηριότητες όπως τα προγράμματα Π.Ε. ή Α.Υ., λόγω της βιωματικής τους προσέγγισης βοηθούν στην κοινωνικοποίηση των μαθητών, ενισχύουν την ομαδικότητα και τη συνεργατική τους ικανότητα, αναπτύσσουν αίσθημα αλληλεγγύης και εμπιστοσύνης στα μέλη της σχολικής κοινότητας (συμμαθητές μεταξύ τους αλλά και με τους καθηγητές), αίσθημα ευθύνης, κριτική σκέψη, αλλά και μάθηση της μάθησης που είναι ένα μεγάλο ζητούμενο του σύγχρονου σχολείου.

Οι έφηβοι μέσα από αυτά τα προγράμματα ερευνούν, επεξεργάζονται, σταχυολογούν, διαρθρώνουν, και διαμορφώνουν εν τέλει σφαιρική άποψη για το αντικείμενο έρευνας τους, που οφείλεται στην πολύπλευρη κάλυψη και στη διεπιστημονική του θεώρηση.

Σημαντική παράμετρος για την ανάληψη και υλοποίηση προγραμμάτων επίσης είναι και το άνοιγμα του σχολείου στην τοπική κοινωνία, άνοιγμα που βοηθά στην ανάδειξη του εκπαιδευτικού έργου αλλά και των ικανοτήτων των παιδιών, ικανοτήτων και δυναμικής που πολλές φορές αμφισβητούνται ή δεν έχουν καν ανακαλυφτεί από τους ίδιους τους γονείς.

Ας φύγουμε από τα δυσπρόσιτα σχολεία, από τα ακριτικά νησιά μας, έχοντας αφήσει πίσω μας έργο, έχοντας επηρεάσει παιδικά μυαλά και ψυχές, έχοντας δώσει κίνητρα και ερεθίσματα. Και τότε ο χρόνος μας εκεί σίγουρα δε θα ‘χει πάει χαμένος..

‘’Ωραία.. Πες ότι το παίρνω… Πως θα πετύχει το πρόγραμμα που θα αναλάβω; Πως θα πείσω τα παιδιά να συμμετάσχουν ουσιαστικά;… Να ψάξουν, να φέρουν υλικό, να έρχονται στις συναντήσεις; Πως θα τα βγάλω πέρα με υλικά που θα χρειαστούν και δεν υπάρχουν; Ή με τα έξοδα του προγράμματος;…’’

Αφού είδαμε και εντοπίσαμε σε γενικές γραμμές τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε συνήθως σε προβληματικές και παραμεθόριες περιοχές, θα προσπαθήσουμε να διατυπώσουμε μια σειρά από προτάσεις και τακτικές που ελπίζουμε να βοηθήσουν:


•   Μην κάνετε μεγαλεπήβολα και μεγαλόπνοα σχέδια αν δεν έχετε σαφή εικόνα του υλικού σας (έμψυχου και άψυχου). Είναι προτιμότερο να βάζεις χαμηλότερα τον πήχη και να τον περνάς με επιτυχία, παρά να αποτυγχάνεις εκκωφαντικά. Όχι ότι θα σας πει κανείς κάτι, αλλά για τη δική σας ψυχολογία και των μαθητών σας, είναι προτιμότερο να επιλέξετε ένα πρόγραμμα που θα τους φανεί βατό και ενδιαφέρον και θα συμμετάσχουν με όρεξη, παρά ένα δυσνόητο, ασαφές και έξω από τα ενδιαφέροντά τους “πρόγραμμα αγγαρείας” που εν τέλει θα ολοκληρώσετε μόνος σας, μόνο και μόνο για να μπει στο βιογραφικό σας και να σβήσει τη μουτζούρα της αποτυχίας.

•   Μην επιλέξετε μόνος σας το πρόγραμμα. Συζητείστε με τα παιδιά, προτείνετε τις ιδέες σας, αφουγκραστείτε τις ανάγκες τους και τα ενδιαφέροντά τους, ακούστε τις προτάσεις τους, προσαρμόστε και συνθέστε σε κάτι που μπορεί να είναι ενδιαφέρον για όλους. Σκεφτείτε τους τομείς δράσης, τα διαφορετικά πεδία που ανοίγονται, “προχωρήστε” με το μυαλό σας και “οραματιστείτε’’ την εξέλιξη του προγράμματος.

•   Προγραμματίστε με όση ακρίβεια μπορείτε τη μεθοδολογία, το ημερολόγιο δράσης και δραστηριοτήτων, τις ανάγκες για στήριξη πάσης φύσεως (οικονομική ή επαγγελματική), τις συνεργασίες τόσο των μαθητών μεταξύ τους, όσο και με καθηγητές που το μάθημά τους ή τα ενδιαφέροντά τους συνδέονται με το πρόγραμμα. Δώστε βάση στην καλή προετοιμασία του προγράμματος. Η μισή επιτυχία βασίζεται ακριβώς εκεί.

•   Μιλήστε στα παιδιά απλά, κατανοητά, με λέξεις και εκφράσεις που γνωρίζουν. Ενθαρρύνετέ τα να σας ρωτούν όπου δεν καταλαβαίνουν. Πολλοί από σας θα εκπλαγείτε από το πλήθος των λέξεων ή εκφράσεων που αγνοούν…

•   Κάντε τους μαθητές σας συμμέτοχους εξηγώντας τους όλες τις φάσεις παραγωγής ενός προγράμματος, όσο πιο απλά γίνεται. Από την πρώτη συνάντηση-συμβόλαιο, τον καθορισμό αρμοδιοτήτων και ομάδων δράσης, τις τυχόν επισκέψεις-εκδρομές, τη συγκέντρωση και το σχολιασμό υλικού, τη διαλογή του, μέχρι και τη τελική μορφή του προϊόντος.

•   Κατευθύνετέ τα επακριβώς όπου βλέπετε ότι χρειάζεται. Κάποιοι μαθητές μας αισθάνονται μπερδεμένοι κι αναποφάσιστοι και έχουν ανάγκη τον καθορισμό των καθηκόντων και των ευθυνών τους.

•   Μη ζητάτε κατ’ ανάγκη αθρόα συμμετοχή. Συντονιστείτε και συνεργαστείτε με συναδέλφους σας. Μην ξεχνάτε πως είστε σε σχολεία με μικρό αριθμό μαθητών. Σε σχολείο 20 παιδιών και 15 καθηγητών πχ, δε γίνεται εύκολα να υλοποιηθούν με επιτυχία 3-4 προγράμματα Π.Ε. ή Α.Υ., παράλληλα με καλλιτεχνικούς αγώνες (ζωγραφική, θέατρο, χορό κλπ)  και σχολικές γιορτές. Εξάλλου δεν είναι ο αριθμός των συμμετοχών που κάνει επιτυχημένο ένα πρόγραμμα.

•   Εκμεταλλευτείτε το οικογενειακό κλίμα των μικρών σχολείων, τις διαπροσωπικές σχέσεις που αναπτύσσονται συνήθως μεταξύ εκπαιδευτικών για το καλύτερο αποτέλεσμα.
Αν γνωρίζετε συναδέλφους από κεντρικά σχολεία, ζητείστε τους να σας βοηθήσουν με αγορά και αποστολή υλικών, αφού για σας είναι μάλλον πολύ δύσκολη η μετακίνηση για το σκοπό αυτό.
Προσπαθήστε ειδικά στην αρχή να αναλάβετε το πρόγραμμα μαζί με συνάδελφο που συνεργάζεστε καλά ή έχει σχετική εμπειρία. Η βοήθειά του και η στήριξη που θα σας παρέχει θα είναι πολύτιμη.

•   Αν χρειαστείτε επιπλέον στήριξη υλικοτεχνική ή οικονομική αναζητείστε τη στους γονείς των παιδιών ως επαγγελματίες (ξυλουργοί, σιδεράδες κλπ), στο σύλλογο γονέων, στο δήμο ή στη συνεργασία με συναδέλφους.
Με το συνάδελφο των καλλιτεχνικών πχ, οργανώστε bazaar με έργα και κατασκευές των μαθητών (έργα ζωγραφικής, διακοσμητικά στολίδια όπως βότσαλα ζωγραφισμένα, κορνίζες, μικρο-γλυπτά και κατασκευές). Επίσης σε συνεργασία με κάποιο μαγαζί μπορείτε να διοργανώσετε πάρτι ώστε μέρος των κερδών να δοθούν για το σχολείο και το πρόγραμμα. Να είστε εφευρετικοί και ευέλικτοι.

•   Μην ξεχνάτε πως έχετε να κάνετε με παιδιά, και μάλιστα με παιδιά που συμμετέχουν εθελοντικά. Και παιδί σημαίνει παιχνίδι. Μην αγνοείτε τον ψυχαγωγικό και παιδευτικό χαρακτήρα του παιχνιδιού.
Εισάγετε δράσεις και δραστηριότητες, “φτιάξτε” το αντικείμενο του προγράμματος διαδραστικό και βιωματικό.
Πως;;… Με χρήση πχ συνεντεύξεων-ερωτηματολογίων, λήψη φωτογραφιών και δημιουργία βίντεο, δημιουργία σκετς και βιντεοσκόπησης τους για το τελικό προϊόν, κατασκευή σταυρολέξων, επιτραπέζιων παιχνιδιών ή ηλεκτρονικών κουίζ σε συνεργασία με τα παιδιά, κατασκευές και δημιουργίες γενικότερα (αφίσες, κολάζ, ζωγραφιές, γλυπτά), εμπνευσμένες από το θέμα.

•   Εντάξτε στο πρόγραμμά σας κάποια σχετική εκδρομή αν εξυπηρετεί. Μπορείτε να επισκεφτείτε Κ.Π.Ε. ή κάτι άλλο χρήσιμο για το πρόγραμμα σας. Συνήθως οι μαθητές με την ιδέα της εκδρομής ενθουσιάζονται και συμμετέχουν από την αρχή με όρεξη στο πρόγραμμα. Οργανώστε την εκδρομή σας καλά και κοιτάξτε να βγει υλικό και από εκεί. Είναι ευκαιρία για τα παιδιά να βγουν έξω από το νησί και να αντλήσουν νέα δεδομένα και προοπτικές, να δουν καινούρια πράγματα, να βρουν κίνητρα. Συζητείστε το με τους συναδέλφους σας σχετικά νωρίς και αφού βρείτε που, πως, γιατί, εξασφαλίστε τις σχετικές άδειες. 

•   Ενθαρρύνετε ευφάνταστες πρωτοβουλίες και δράσεις και πέρα από τα “πολιτικώς ορθά” πρότυπα, όπου αυτό εξυπηρετεί. Μη ξεχνάμε την αυθόρμητη και διερευνητική φύση που αναπτύσσει ένα παιδί. Είναι λάθος να τα περιορίζουμε διαρκώς και να τα “κλείνουμε” σε νόρμες και “κουτάκια”. Μη ξεχνάμε επίσης ότι πρόκειται για μια άλλη γενιά με δικούς της κώδικες και επικοινωνίες. Αυτοσχεδιάστε προς όφελος του τελικού αποτελέσματος και των ίδιων.

•   Βασιστείτε στις ικανότητες, στις δεξιότητες, στα χόμπι και στα ταλέντα τους. Δε θα σας διαψεύσουν. Δώστε τους ευθύνες και απευθυνθείτε τους (ειδικά σε Β’-Γ’ Γυμνασίου και πάνω) σαν ενήλικες, σαν ώριμα άτομα που περιμένετε αποτελέσματα από αυτούς. Τονίστε τους βέβαια πως δεν είναι σωστό μέσα στον αρχικό ενθουσιασμό τους να υπόσχονται περισσότερα από όσα μπορούν ή θέλουν. Μάθετέ τους τι σημαίνει ανάληψη ευθύνης.

•   Δείξτε το ενδιαφέρον σας για το πρόγραμμα και εντός ωρών σχολείου, πχ στα διαλλείματα. Μιλήστε μαζί τους, ρωτήστε πως τα πάνε, πως προχωράνε, αν θα είναι έτοιμοι μέχρι την συνάντηση που έχετε. Μην αφήνετε να επαναπαύονται. Κάντε τους να πιστέψουν πως συμμετέχουν σε κάτι σημαντικό, πως είναι μέρος μιας ιδιαίτερης παρέας με ένα κοινό σκοπό.

•   Μην παίρνετε προγράμματα μόνο και μόνο για να πλουτίσετε το βιογραφικό σας. Ούτε για συμπλήρωση ωραρίου. Να τα πάρετε πάνω απ’ όλα γιατί αισθάνεστε την ανάγκη να πλουτίσετε εσείς και οι μαθητές σας. Σε εμπειρίες, σε γνώσεις, συναισθήματα, δημιουργία.  Όλα τα άλλα έπονται και έρχονται από μόνα τους. Μη βάζετε τις προσωπικές φιλοδοξίες σας πάνω από σημαντικότερα πράγματα όπως η συνεργασία για ένα κοινό σκοπό, η διαπροσωπική σχέση, η εκτίμηση, η φιλία, η αγάπη. Αλλιώς θα καταλήξετε να ολοκληρώνετε προγράμματα μόνοι σας. Ότι δίνεις, παίρνεις.

Να πούμε εδώ πως κάθε περίπτωση, σχολείο, πρόγραμμα κλπ είναι διαφορετική περίπτωση, και δεν υπακούει κατ’ ανάγκη σε όσα αναφέραμε. Όπως επίσης πως τούτες εδώ οι ιδέες, δεν είναι η πανάκεια και η φόρμουλα στην υλοποίηση δραστηριοτήτων, πέρα από αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών. Καλό όμως είναι να είμαστε ευέλικτοι, δημιουργικοί, δραστήριοι, ανοιχτοί σε ιδέες, προτάσεις και συνεργασίες.

Ο αυτοσχεδιασμός σε τέτοια δύσκολα μέρη είναι το άλλο πόδι της καλής οργάνωσης.

Θα κλείσουμε υπενθυμίζοντας και κάτι που είπαμε και πιο πάνω:

Ας φύγουμε από τα δυσπρόσιτα σχολεία, ας γυρίσουμε στις πατρίδες μας, έχοντας αφήσει πίσω μας έργο για το οποίο είμαστε περήφανοι, έχοντας σημαδέψει παιδικές ψυχές, έχοντας καταθέσει κομμάτια του εαυτού μας με στόχο μια καλύτερη κοινωνία, ένα λιγότερο σκληρό κόσμο. Είναι ακριβώς αυτά τα παιδιά, με τις λιγοστές εμπειρίες και ερεθίσματα, που έχουν ανάγκη να διευρύνουν τους ορίζοντές τους. Μη ξεχνάμε τον ουσιαστικό λόγο που ασχοληθήκαμε με την εκπαίδευση, και ας δώσουμε τον πιο καλό μας εαυτό στα πιο ιδιαίτερα και δύσκολα σχολεία της χώρας μας.


Ευχαριστώ για την προσοχή σας. Καλή επιτυχία στο έργο σας.

miss daniel: 18.20 p.m., 16/6/2010 (Παγκόσμια αναγνωρισμένη ημέρα του πατέρα), 3250kg, 51cm.



Γεννήθηκα...    (Στίχοι: Κ.Χ Μύρης, Μουσική: Γ. Μαρκόπουλος, Ερμηνεία: Ν. Ξυλούρης)
http://www.youtube.com/watch?v=L-UQVv1Y0OM

Γεννήθηκα στο βλέφαρο του κεραυνού,
σβήνω κυλώντας στα νερά..
Ανέβηκα στην κορυφή της συννεφιάς
σαλτάροντας με τις τριχιές
του λιβανιού,
πήρα το δρόμο της σποράς..

Κοιμήθηκα στο προσκεφάλι
του σπαθιού,
είχα τον ύπνο του λαγού..
Αγνάντευα την πυρκαγιά
της θεμωνιάς
αμίλητος την ώρα της συγκομιδής,
πήρα ταγάρι ζητιανιάς..

Αντάμωσα τον χάρο της ξερολιθιάς,
το άλογο στ' αλώνι να ψυχομαχεί,
πήρα ταγάρι ζητιανιάς..

Αφιερωμένο στην κόρη μου, και σε όλα τα μωρά που γεννιούνται σ’ αυτά τα δύσκολα, περίεργα χρόνια.. με την ευχή να μη ζήσει όσα ζήσαν οι γενιές των πατεράδων και των παππούδων μας (τους 65 και άνω δηλαδή..), αλλά κι αν χρειαστεί να τα ζήσει, να το κάνει παλεύοντας για αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη, ισονομία...

Όσο για τη μαμά της (δε νοούνται γεννητούρια χωρίς η μαμά να έχει την τιμητική της), τίποτα λιγότερο από αυτό (όχι γιατί είχε γίνει ..σημαδούρα με την κοιλιά, εσείς οι βιαστικοί..   ):

Η σημαδούρα                   (Στίχοι-Μουσική-Ερμηνεία: Βαγγέλης Γερμανός)
http://www.youtube.com/watch?v=RgQ6EDuXWvo

Είναι βελόνα περασμένη στο κορμί
που ταξιδεύει και την ζωή μου κλέβει
Είναι μια δίψα μια φωτιά
σαν από πάνθηρα δαγκωματιά...

Είν' η αγάπη μας απλά
μια σημαδούρα στ' ανοιχτά
και μια γοργόνα στην κορφή
της δίνει σχήμα και μορφή... (δις)

Τρελό σαξόφωνο και νύχτα μαγική
μια περιπέτεια ζωντανή
μπροστά στου κόσμου την ψευτιά
θα ξεγυμνώνεται κάθε βραδιά...

Είν' η αγάπη μας απλά
μια σημαδούρα στ' ανοιχτά
και μια γοργόνα στην κορφή
της δίνει σχήμα και μορφή... (δις)


Ευχαριστώ όλους σας για τις αφιερώσεις, τις ευχές σας, και τα καλά σας λόγια..

Daniel, πες νέα....

Για σένα αγαπητό ..Ριτoλαμπάκι (Ritalamp) το παρακάτω άσμα...  


Άγγελος εξάγγελος     (Στίχοι-ερμηνεία: Δ.Σαββόπουλος, Μουσική: B.Dylan)
http://www.youtube.com/watch?v=H8tOxlOBlF4&feature=related


Άγγελος εξάγγελος μας ήρθε από μακριά
γερμένος πάνω σ' ένα δεκανίκι
δεν ήξερε καθόλου μα καθόλου να μιλά
και είχε γλώσσα μόνο για να γλείφει..

Τα νέα που μας έφερε ήταν όλα μια ψευτιά
μα ακούγονταν ευχάριστα στ' αυτί μας
γιατί έμοιαζε μ' αλήθεια η κάθε του ψευτιά
κι ακούγοντάς τον ησύχαζε η ψυχή μας..

Έστησε το κρεβάτι του πίσω απ' την αγορά
κι έλεγε καλαμπούρια στην ταβέρνα
μπαινόβγαινε κεφάτος στα κουρεία και στα λουτρά
και χάζευε τα ψάρια μες στη στέρνα..

Και πέρασε ο χειμώνας κι ήρθε η καλοκαιριά
κι ύστερα πάλι ξανάρθανε τα κρύα
ώσπου κάποιο βραδάκι βρε τι του 'ρθε ξαφνικά
κι άρχισε να φωνάζει με μανία..

Τα πόδια μου καήκανε σ' αυτή την ερημιά
η νύχτα εναλλάσσεται με νύχτα
τα νέα που σας έφερα σας χάιδεψαν τ' αυτιά
μα απέχουνε πολύ απ' την αλήθεια..

Αμέσως καταλάβαμε τι πήγαινε να πει
και του 'παμε να φύγει μουδιασμένα
αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει
καλύτερα να μην μας πει κανένα...


Tα νεα μας τα ξερετε από το Μάρκο.. Το αργότερο μέχρι Πέμπτη, με πιθανότερες Τρίτη-Τετάρτη..

Φιλιά..