PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Κάποιος ρώτησε πριν λίγο ποιοί και πού είμαστε οι όψιμοι υπερασπιστες της κατάληψης.
Απαντώ:
Είμαστε εδώ και είμαστε όποιοι θέλουμε, δεν θα δώσουμε λογαριασμό και Ε1.

Ο ίδιος (νομίζω) ρώτησε:

Τι πέτυχε αυτή η κατάληψη πέρα από την ταλαιπωρία κτλ κτλ κτλ
Απαντώ:
Πέτυχε, σε πρώτη φάση, να δεσμευθεί το ΙΝΕΔΙ

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις.

@ L.a.

Τα ποστ δικηγορικού γραφείου σε διάφορα σχετικά thread είναι η (προφανής) απάντησή στο ερώτημά σου.

Καμία επιστολή, και γενικά καμία κινητοποίηση, δεν έχει καμία τύχη έαν δεν συμπεριλαμβάνει και δεν στοχεύει στο καλό των ίδιων των γονέων και τών μαθητών.
Το βασικό που διαχωρίζει τον εκπαιδευτικό από τον υπουργό είναι ότι ο ένας δουλεύει για το καλό της κοινωνίας, ενώ ο άλλος για το καλό των δανειστών και της καρέκλας του.
Συνεπώς μία επιστολή/κινητοποίηση που δεν αφορά τους μόνους πραγματικούς συμμάχους μας είναι δεδομένο ότι θα αντιμετωπιστεί, κι εν μέρει δικαίως, ως συντεχνιακή κραυγή ανθρώπων που χάνουν την ελπίδα τους για μία θεσούλα.

Γιατί δικαίως;
Γιατί από ότι φαίνεται πολλοί συνάδελφοι μπλέκουν κάποια πράγματα:
Το ότι τελειώσαμε ένα γνωστικό ή και το το ότι πήραμε μία παιδαγωγική μετεκπαίδευση δεν μας κάνει εκπαιδευτικούς. Και δεν μας κάνει καλούς εκπαιδευτικούς.
Αν θέλουμε να μιλάμε ως εκπαιδευτικοί θα πρέπει να "εκπαιδεύσουμε" και τα υπόλοιπα κομμάτια της κοινωνίας μέσα από τις κινητοποιήσεις μας.
Η σαλαμοποίηση και η κλαδική λογική έχει αποτύχει.

Data τα οποία μένουν εγκληματικά ανεκμετάλλευτα και η απουσία τους θα καθιστά οποιαδήποτε κινητοποίηση βορά στα θηρία του κυβερνητικού και του κοινωνικού αυτοματισμού:

1)Ποσοστό ανεργίας γενικά
2)Υπογεννητικότητα και η σχέση της με την ένταξη των προσφύγων
3)Το νέο Λύκειο και γενικά η κατεύθυνση προς ένα υποβαθμισμένο σχολείο
4)Τα εργασιακά του κλάδου
5)Η φιλοσοφία επιτυχίας/αποτυχίας και η αναγωγή της στο χρυσό κανόνα
6)Η "αριστεία"
7)Ο όλο κι αυξανόμενος αριθμός μαθητών που εγκαταλείπουν το σχολείο.

Ενδεικτικά αυτά.

Μαρκέλλα, να υποθέσουμε ότι είσαι καθηγήτρια Γαλλικής και φοβήθηκες για τη θέση σου;

Σωστά, αλλά εγώ αναφέρομαι στο θέμα του χρονικού ορίου....ο Αντώνης  ο Λιάκος έχει δίκιο όταν μιλάει για κατάργηση σπουδών με διδασκαλία τύπου αμφιθεάτρου...καλύτερό είναι, όπως λέει, το σεμιναριακού τύπου μάθημα...λιγότεροι φοιτητές σε καθένα από αυτά...συγγραφή μικρών εργασιών σε τακτά διαστήματα κλπ...προφανώς ο Λιάκος μιλάει βάσει αυτών που ξέρει από την φιλοσοφική σχολή....σε επιστήμες με εργαστήρια κλπ...τα πράγματα ίσως είναι αλλιώς και δεν υπεισέρχομαι αφού δεν το γνωρίζω...

Με συγχωρείς, αλλά αυτά τα δύο (χρονικό deadline ολοκλήρωσης σπουδών - αλλαγή εκπαιδευτικής προσέγγισης στην τριτοβάθμια) δεν σχετίζονται στα δικό μου μυαλό παρά μονάχα εντός ενός άξονα:
Της εντατικοποίσης και της υπαγωγής της γνώσης στις ανάγκες της αγοράς.
Εντατικοποίηση που συμπυκνώνεται στο deadline φοίτησης και αντικατάσταση της ακαδημαϊκής γνώσης με πιστωτικές μονάδες και σεμιναριακού τύπου μαθήματα που αντανακλά τις ανάγκες της αγοράς.

Προσωπικά διαφωνώ με αυτήν την προσέγγιση από δύο σκοπιές:
1) Ταυτίζονται οι ανάγκες της αγοράς με τις ανάγκες της κοινωνίας. Η πραγματικότητα δείχνει ότι αυτά τα δύο όχι μόνο δεν ταυτίζονται, αλλά πολλές φορές κινούνται σε εντελώς αντίθετες κατευθύνσεις. Άρα, αν η λογική είναι να υπηρετούμε όσο το δυνατόν καλύτερα τον παραλογισμό της αγοράς, τότε με συγχωρείτε, αλλά όχι μόνο δεν θα πάρω, αλλά θα με βρείτε κι απέναντί σας.
2) Ακόμα και αν δεχτούμε ως ορθό και δεδομένο τον ρόλο της εκπαίδευσης ως φορέα αναπαραγωγής του υπάρχοντος status quo, τότε θα σας θυμήσω πόσο αστεία είναι πολλά από τα πτυχία των πανεπιστημίων του εξωτερικού. Υποβάθμιση κι επιφανειακή εξέταση του ακαδημαϊκού πεδίου και απόκτηση επί της ουσίας εργασιακών δεξιοτήτων κι όχι μίας ακαδημαϊκής κι επιστημονικής προσέγγισης για τη γνώση. Για αυτό και συχνά παρατηρούμε φοιτητές ελληνικών ΑΕΙ να φοιτούν σε μάστερ του εξωτερικού και το μόνο που τους δυσκολεύει ναείναι τα deadline, ο όγκος δουλειάς και η τρεχάλα που ρίχνουν να τα προλάβουν κι όχι αυτό καθεαυτό το επιστημονικό ζήτημα που προσεγγίζουν.
Στην πραγματικότητα όμως, τα deadline και η εντατικοποίηση μαθαίνονται και συνηθίζονται πανεύκολα με το που θα βγεις στην παραγωγή. Το φιλοσοφικό ζήτημα όμως της εκάστοτε επιστήμης μόνο σοβαρά ιδρύματα με υψηλή εκπαιδευτική παράδοση το προωθούν.
Και η πλάκα ποιά είναι; Ότι πολλά από τα δικά μας είναι μέσα σε αυτά.
Αλλά εμείς τι λέμε; Φόκο σε όλα, να λειτουργήοσυν αποκλειστικά για ότι χρειάζεται η αγορά και να μας δίνουν δεξιότητες.
Αυτή είναι η αλλη όψη του νομίσματος της ανάθεσης ευθύνης: βρες μου δουλειά και προετοίμασέ με, κι ας σε πληρώνω κιόλας αφού θα τα αποσβέσω έχοντας skills για την αγορά εργασίας.
Αμ δε, γιατί σε 5-10 χρόνια η αγορά θα θέλει άλλα skills κι εσύ πάλι θα τρέχεις να πληρώνεις, κάτι που ήδη γίνεται.
Δηλαδή αν είναι έτσι να καταργήσουμε την τριτοβάθμια και να τα κάνουμε όλα ΚΕΚ.

Τέλος πάντων μακρυγορώ και βγαίνω εκτός θέματος.

Πανεπιστήμια δύο, τριών και πολλών ταχυτήτων ανάλογα την ταξική θέση του καθενός δεν υπάρχουν ακόμα στην Ελλάδα στον βαθμό που υπάρχουν στο εξωτερικό κι αντί αυτό να το υπερασπιζόμαστε και να διεκδικούμε το δικαίωμα όλων στην γνώση, καθόμαστε και συζητάμε για το αν θα διαγράφουμε κόσμο ή θα πλένουμε τους τοίχους.

Η περίφημη σύνδεση της αγοράς εργασίας με το πτυχίο υπήρχε συνάδελφοι και λεγόταν επετηρίδα.
Δεν συζητάω αν ήταν καλό ή κακό το σύστημα αυτό, αλλά αν αυτό θέλει ο κλάδος, αυτό πρέπει να διεκδικήσει, κι όχι να μπούνε τα McDonalds στο Γεωπονικό να μας μάθουνε για το μοσχάρι.

Τζήμερος, Λιάκος και Σημίτης μου ακούγονται όλα αυτά και δεν συμφωνώ καθόλου.

Συνάδελφοι νομίζω ότι το θέμα τίθεται σε λάθος βάση κι ο καθένας μας από τον πανικό του λέει λίγο τα δικά του.

Η εκπαίδευση, η γνώση, η ακαδημαϊκή μόρφωση έχουν πλέον ανοίξει στην κοινωνία.
Το να συντηρείται μία κατάσταση στα ΑΕΙ όπου για να μπεις πρέπει να δώσεις πανελλήνιες εξετάσεις είναι κάτι το οποίο μέχρι να πεθάνουμε θα έχει αλλάξει.Και πώς μπορεί να γίνει αλλιώς όταν θα αρχίσει το Coursera (και το κάθε πανεπιστήμιο εννοείται) να δίνει πτυχία μέσω ίντερνετ. Γιατί αυτό θα γίνει, κι αν δεν το βλέπουμε εθελοτυφλούμε.
Ήδη τα μαθήματα που προσφέρει η εν λόγω πλατφόρμα είναι αρκετά υψηλού επιπέδου κι από πολύ αναγνωρισμένα πανεπιστήμια.
Συνεπώς, η γνώση είναι εκεί έξω, τουλάχιστον σε επίπεδο μπάτσελορ.
Καλό θα είναι σε αντιστοιχία, να επιτραπεί σε όσους θέλουν να (επιχειρούν τουλάχιστον να) σπουδάζουν αυτό που θέλουν κι αν τα καταφέρουν, ας ανακηρυχθούν πτυχιούχοι.
Αλλιώς, οι υπέρμαχοι της πρότασης του περιορισμού αριθμού εισακτέων ανά σχολή, θα πρέπει να αιτιολογήσουν γιατί δεν θέλουν αντίστοιχα μέτρα κεντρικού σχεδιασμού και σε άλλους τομείς της οικονομίας.
Αλλού ελεύθερη αγορά κι αλλού κεντρικός σχεδιασμός; Δύο μέτρα και δύο σταθμά συνάδελφοι.
Εξάλλου, το μπάτσελορ για τον τριτογενή τομέα είναι πλέον ότι το αντίστοιχο απολυτήριο λυκείου για τους πατεράδες μας. Κι αυτό είναι καλό, σημαίνει υψηλότερο ακαδημαϊκό επίπεδο στην κοινωνία.
Δεν αναφέρομαι σε κοινωνική μόρφωση, μόνο σε ακαδημαϊκή.

Σε δέυτερο επίπεδο, για να μπω και ον τόπικ, θεωρώ δεδομένο ότι οποιοσδήποτε άνθρωπος σέβεται τον εαυτό του, την επιστήμη του και την κοινωνία στην οποία ζει, ψάχνεται συνεχώς εργασιακά και δεν περιμένει τον όσιο διορισμό που μπορεί να έρθει, μπορεί και να μην έρθει ποτέ.
Αλλιώς, το μόνο που κάνει είναι να αφήνεται στην ψυχοπαθολογία της ανωριμότητας και της πλήρης εξάρτησης από τον Άλλο (μάνα, πατέρας, σχολείο, υπουργείο κ.ο.κ.), κάτι που σίγουρα θα εμφανίζεται και σε άλλες εκφάνσεις της ζωής του.
Ο εκπαιδευτικός όμως δεν πρέπει να είναι έτσι. Πρέπει να είναι έτοιμος να αναλάβει την ευθύνη της διαπαιδαγώγησης της μελλοντικής γενιάς, άρα θα πρέπει ήδη να έχει αναλάβει τουλάχιστον την ευθύνη της δικιά του διαπαιδαγώγησης και ζωής.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι ο δρόμος είναι ατομικός: ο κλάδος των εκπαιδευτικών πρέπει συνεχώς να διεκδικεί μαζικά καλύτερους όρους εργασίας στα σχολεία, κι αυτό να συμπεριλαμβάνει και τα στενά εργασιακά που μας αφορούν αλλά και το τι σχολείο και τι εκπαίδευση θέλουμε τελικά (αναλυτικό πρόγραμμα, υποδομές, πλαίσιο λειτουργία των σχολικών μονάδων κτλ).
Αλλά πρέπει να γίνεται και δουλειά προσωπική, αλλιώς...πως να το πω ευγενικά...δεν είσαι κατάλληλος για το συγκεκριμένο επάγγελμα, σύμφωνα με την δικιά μου οπτική. Αν πιστεύεις ότι το υπουργείο σου χρωστάει που δεν σε διόρισε επειδή τελειωσες ένα ΑΕΙ δεν κατανοείς δύο βασικά πράγματα:
1) Πώς δουλεύει το κοινωνικό σύστημα,
2) Πώς δουλεύει το εσωτερικό σου σύστημα. Δεν σου χρωστάει κανείς τίποτα επειδή γεννήθηκες, η πάλη για την επιβίωση είναι συνεχής και μέχρι να πεθάνουμε.

Τέλος, θα κάνω κάποια quote που μου χτύπησαν πολύ άσχημα κι όποιος θέλει ας τοποθετηθεί:

Είναι λάθος να θεωρείς τον εαυτό σου μορφωμένο και ανώτερο από τους υπόλοιπους, αυτό πίστευα κι εγώ αλλά στην πράξη δεν ισχύει. Τα μαθητικά δεν με χρησιμεύουν σε τίποτα! Το αποτέλεσμα είναι να μην έχω κάνει τίποτα στη ζωή μου περά από το να μορφωθώ και να διαβάζω συγκριτικά με τους υπόλοιπους, τουλάχιστον βρήκα μια άσχετη  δουλειά αν και παίρνω λιγότερα λεφτά από αμόρφωτους αλλοδαπούς , απόφοιτους ΤΕΙ, και οδηγούς. Φυσικά ψάχνω κάτι καλύτερο αλλά δεν υπάρχει τίποτα ούτε μου επιτρέπουν να πάρω τηλέφωνο ή να στείλω βιογραφικό αφού παντού επιβάλλεται η προϋπηρεσία ως προϋπόθεση.

Συνάδελφε, αντιφάσκεις. Από την μία λες ότι η μόρφωση δεν σε κάνει ανώτερο (συμφωνώ), από την άλλη χρησιμοποιείς το επίπεδο εκπαίδευσης για να παραπονεθείς ότι υποαμοίβεσαι.
Έχε υπόψη σου ότι οι αμόρφωτοι αλλοδαποί μπορεί να είναι πολύ πιο ικανοί από μένα και σένα σε πολλά πράγματα.
Τον υφέρποντα ρατσισμό τον αφήνω να περάσει για την ώρα.

Να ξεκαθαρισουμε ορισμένα πράγματα που αφορούν το πρόσωπο μου.Αρχικά, δεν έχω προγραμματίσει τη ζωή μου περιμένοντας το διορισμό και απορώ πως εκφράζετε αυτή την άποψη δίχως να με γνωρίζετε. Αν το εκανα αυτο ,θα καθομουν να μαθω τελεια ολη την υλη ασεπ φιλολογων εδω και χρονια, και θα περιμενα το διαγωνισμο.Ας πάμε τώρα στις θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα για τους νέους φιλολόγους (με πτυχίο από 2010 και μετά).Επειδή πάρα πολλοί φίλοι και συνάδελφοι νέοι έψαξαν σε φροντιστήρια, δεν τους πήραν φυσικά και ας ήταν άριστοι γιατί δεν είχαν γνωριμίες. Ας πάρουμε το ενδεχόμενο ότι κάποιους από αυτούς τους έπαιρναν, μιλάμε για 2.5 - 3.5 ευρώ καθαρά κάθε διδακτική ώρα (έτσι έχω μάθει, και από γνωστούς και έχω διαβάσει και εδώ στο φόρουμ).Πάμε στα ιδιαίτερα τώρα, πολλοί γονείς (όχι όλοι ευτυχώς) κυνηγούν τα ιδιαίτερα των 5 ευρώ, και σε μένα τον Σεπτέμβριο μου έγινε πρόταση να αναλάβω μαθητή να του κάνω και φιλολογικά, και να τον βοηθάω σε αγγλικά, γαλλικά σχολείου παίρνοντας 3.5 ολόκληρα ευρώ την ωρα...εννοείται ότι αρνήθηκα. Προσωπικά, έχω αλλάξει ηλικιακό γκρουπ και απευθύνομαι σε φοιτήτριες της φιλοσοφικής. Το προτιμώ από το να παίρνω 3 & 5 ευρώ στα ιδιαίτερα. Πάμε τώρα στην επιλογή της εργοθεραπειας.  Περα από το γεγονός ότι μου αρέσει απίστευτα και θα ασχοληθώ με παιδιά, δεν παραβλεπω το γεγονός ότι έχει πολύ καλή επαγγελματική αποκατάσταση (όχι στο δημόσιο, αλλά στον ιδιωτικό τομέα) και εκεί δε μιλάμε για 3 ή 5 ευρώ τη συνεδρία την ώρα. Οσες κοπελες γνωριζω εχουν δουλεια πριν ορκιστουν και ειναι ικανοποιημενες(θεση εργασιας στον ιδιωτικο τομεα συναφή με το πτυχίο τους,συνήθως δουλειά σε κέντρα ειδικής αγωγής ως εργοθεραπευτριες και χωρίς βύσμα ).Παράλληλα, την επέλεξα έχοντας κάνει μεγάλη έρευνα και στο εξωτερικό όπου υπάρχει ζήτηση τόσο σε Ευρώπη όσο και σε Αμερική. Αν χρειαστεί που το απευχομαι να φύγω από τη χώρα θα το κάνω, έχοντας ένα ισχυρό πτυχίο - εφόδιο, πιο ισχυρό από τη φιλολογία πάντως. Αυτό είναι ξεκάθαρο για μένα. Εκανα λοιπόν αυτή την επιλογή για να μπορέσω να έχω μελλοντικά μια αξιοπρεπή εργασία - δε ξέρω αν θα συμβεί στη χώρα αυτή - αλλά θα το κυνηγησω όσο δεν πάει. Γιατί δεν έχω μάθει να τα παραταω τόσο εύκολα. Από εκεί και πέρα, όποιος με ρωτάει για τη φιλολογία, του λέω την άποψη μου, δεν υπάρχουν πολλές θέσεις εργασίας αυτή την στιγμή, αλλά δεν παραβλεπω το γεγονός ότι είναι μια πολύ αξιόλογη σχολή που μου έμαθε πολλά και μπορεί να σου ανοίξει και άλλους δρόμους: έχοντας μάθει τη χρήση της ελληνικής γλώσσας, μπορεί να σου ανοίξει πόρτες και σε αξιόλογα μεταπτυχιακά πχ μεταπτυχιακά στη διοίκηση, επαγγελματικο προσανατολισμό, ειδική αγωγή και άλλα. Και μένα με έχει βοηθήσει απίστευτα στη δεύτερη σχολή 😊 ειδικά σε ιατρικά μαθήματα,που είναι πιο δύσκολα, χάρη στη φιλολογία κατανοώ τι διαβάζω και ειμαι σε θεση να το αποδωσω στα νεα ελληνικα.Επιπλεον, η παρεα μου απο τη φιλολογια,κανει μεταπτυχιακα σε αλλα επαγγελματα (διοικητικα,οικονομικα,ναυτιλιακα) γιατι ψαχνουν ευκαιριες σε αλλους τομεις.Από εκεί και πέρα, η άποψη μου είναι ότι πρωτίστως ευθύνεται η διαχρονική έλλειψη σχεδιασμού και προγραμματισμού από την πλευρά της πολιτείας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και σαφώς οι άπειρες θέσεις που δίνονται κάθε έτος σε κορεσμένα επαγγέλματα. Αν προσεξατε στη δημοσίευση μου, μίλησα για αύξηση θέσεων σε σχολές με επαγγελματική αποκατάσταση που δεν είναι τεχνικές σχολές, αλλά σχολές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση πχ εργοθεραπεια, λογοθεραπεία και άλλα. Πάνω από όλα όμως, ας φροντίσουν οι υπεύθυνοι να ενημερώνουν αναλυτικά και με στοιχεία τους μαθητές της γ λυκείου για όλα τα επαγγέλματα, τη ζήτηση, την προσφορά των θέσεων αναλυτικά, και μετά ας κάνει ο καθένας την επιλογή του. Αυτή είναι η άποψη μου.Ο λόγος που έκανα τη δημοσίευση είναι γιατί δε μου αρέσουν αυτοί οι χαρακτηρισμοί περί δημοσίου προς το πρόσωπο μου - τη στιγμή μάλιστα που έχω δηλώσει δημόσια εδώ στο φορουμ τη θέση μου, για την αμεση αποκατάσταση των μεγαλύτερων  συναδέλφων με προϋπηρεσία και ασεπ ως προτεραιότητα στους διορισμούς -.

Συναδέλφισσα, η φιλολογία είναι γνωσ΄το τουλάχιστον από το 2000 που έκανα μηχανογραφικό ότι είναι ένας κλάδος χωρίς καλές προοπτικές επαγγελματικής αποκατάστασης. Δεν ξέρω τι περίμενες να συναντήσεις στο εργασιακό πεδίο τελειώνοντας την.
Επίσης, αδυνατώ να σε φανταστώ φιλόλογο μέσα σε τάξη την στιγμή που στα κείμενά σου, δεν πατάς ένα αναθεματισμένο έντερ, να φτιάξεις καμία παράγραφο που μας έχουν βγει τα μάτια.
Στο λέω με σεβασμό αυτό, ειλικρινά.

Αυτό που λέω είναι ότι στην Ελλάδα το ζητούμενο δεν είναι η μόρφωση στα αει και τει ως μόρφωση αυτή καθεαυτή στην αντίληψη πολλών ανθρώπων, αλλά η κοινωνική αποκατάσταση που εξασφάλιζε μέχρι πριν  αρκετά χρόνια το πτυχίο για πολύ κόσμο...αυτό είναι το ζήτημα...επίσης συμφωνώ απόλυτα με την ελεύθερη πρόσβαση σε αει και τει, αλλά τα πανεπιστήμια και τα τει να λειτουργούν με τον τρόπο που λειτουργούν σε αντίστοιχα εκπαιδευτικά συστήματα στο εξωτερικό...εκεί τελειώνει όποιος όντως μπορεί να τελειώσει και το θέλει συνειδητά το αντικείμενο σπουδών του και όχι όποιος μπήκε κατά τύχη  και περιμένει να πάρει το 5 για να ορκιστεί...και οπωσδήποτε με αυτό τον τρόπο σε αυτές τις χώρες οι απόφοιτοι στο τέλος των σπουδών είναι λιγότεροι των εισαχθέντων στο πρώτο έτος...εδώ εισάγεσαι στο αει ή τει και απλά περιμένεις κάποια στιγμή να τελειώσεις...μπήκε κάποια στιγμή χρονικό όριο περαίωσης σπουδών...αλλά ξαναβγήκε...αν κάνω λάθος σε αυτό διορθώστε με...

Συνάδελφε, από την μία λες ότι συμφωνείς με την ελεύθερη πρόσβαση κι από την άλλη υποννοείς ότι θέλεις χρονικό περιορισμό και ν+2. Δεν γίνεται να πατάς έτσι σε δύο βάρκες. Κάποιος μπορεί να θέλει να μπει σε μία σχολή και να την συνδυάσει με δουλειά. Μπορεί να μην μπορεί να κάνει αλλιώς. Η πρόταση ν+2 συνδέεται απευθείας με την εντατικοποίηση και τα φοιτητοδάνεια του Αμέρικα. Επί της ουσίας μιλώντας, μόνο έτσι συνδυάζονται και τα δύο.

Και κάτι ακόμα για τι βάσεις:
Συνάδελφοι οι βάσεις είναι προσφορά και ζήτηση. Στην πιο ωμή τους μορφή.
Δεν υπάρχει κάποιο αντικειμενικά ορθό επίπεδο βάσεων, παρά το επίπεδο που έχει ο καθένας μας στο κεφάλι του.

Ευχαριστώ και με συγχωρείτε για το σεντόνι.