PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Μέσα είσαι, αλλά έπεσε μεγάλος κουβάς στην Α' Φάση και είμαι επιφυλακτικός.

Η Α' Φάση για πρώτη φορά στα χρονικά δεν είχε καθόλου προσλήψεις από Τακτικό Προϋπολογισμό (...)

(...) ξέρουμε από πέρυσι ότι είναι γενικότερη κατεύθυνση να μειωθούν οι πιστώσεις για Αναπληρωτές από Τακτικό Προϋπολογισμό, αλλά εδώ μιλάμε για μηδενισμό (μέχρι στιγμής).

(..)

Φυσικά, ό,τι και να γίνει δεν πρόκειται να καλυφθούν ούτε τα μισά εναπομείναντα κενά. Δεν νομίζω να πιστεύει κάποιος ότι (...) τα κενά είναι λιγότερα από 20Κ. Στην πραγματικότητα είναι περίπου 22,5Κ. Φυσικά (...) στην Α' Φάση αν προσέξατε δεν διαψεύστηκε ότι έφθασαν 47Κ κενά, αλλά ότι τα κενά που έφθασαν δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, όπως την αντιλαμβάνεται το Υπουργείο). Τώρα το τι αναγράφεται ότι "με 10.000 Αναπληρωτές το Υπουργείο Παιδείας θα καλύψει όλα τα κενά τα οποία έχουν καταγραφεί κι έχουν δηλωθεί στην ηλεκτρονική πλατφόρμα από τους Διευθυντές Εκπαίδευσης", κανείς σώφρων άνθρωπος δεν το πιστεύει.

Καλησπέρα στην ολομέλεια!

Θεωρώ πως, η ουσιαστική συμβολή των αναρτήσεων του Patreas στο forum (άξιος ευχαριστίας για όλες του), βρίσκονται στις παρατηρήσεις του επί των αριθμών (των οποίων το μέγεθος, είναι πάντα έγκυρο και αποδεκτό ως τέτοιο). Η επιλεκτική παράθεση της πρόσφατης ανάρτησής του, περιέχει τα σημεία που λειτούργησαν σε εμένα ως τροφή για σκέψη και σε αυτά εδράζεται ο ακόλουθος συλλογισμός.

Η διαφορά μεταξύ φυσικής και... υπουργικής πραγματικότητας ανέρχεται σε ~12.500 κενά. Αυτά, υποθέτω, θα μετακυλιστούν στην επόμενη φάση προσλήψεων αναπληρωτών και, μέχρι και την τελευταία φάση για φέτος, θα συνεχίσει να υπάρχει μία τέτοια διαφορά μέχρι -ιδανικά- να μηδενιστεί. Αν κατάλαβα και υπολόγισα σωστά και αν ισχύει αυτή η υπόθεση, παρατηρώ τα εξής:
    - Ο αριθμός που καθορίζει το πλήθος των κενών που θα ανακοινωθεί σε κάθε φάση πρόσληψης, είναι η διαφορά στις πραγματικότητες! Αυτό με οδηγεί να πιστεύω πως, δεν έχει καμία ουσία να ρωτάμε όλη την ώρα για εκτιμήσεις καθώς, το τί θα ανακοινωθεί, δεν βασίζεται στις φυσικά επαληθεύσιμες αλλά στις επιθυμητές ανάγκες (σ. σε αυτό το σημείο, κάνω την ακροβασία να συνδέσω την υπουργική πραγματικότητα με τις επιθυμίες του καθώς, η όποια απόκλιση δεν προκύπτει από τις -εν πολλοίς, υπαρκτές- τεχνολογικές αδυναμίες αλλά από τον προγραμματισμό / τρόπο οργάνωσης. Η άλλη εξήγηση θα ήταν η εκτελεστική / σχεδιαστική ανικανότητα των υπευθύνων αλλά, δεν πιστεύω πως θα εξυπηρετήσει τη συζήτηση η ενασχόληση με αυτό -προς το παρόν, τουλάχιστον). Θεωρώ πως, όποιος γνωρίζει έγκυρα στοιχεία και έχει τη θέληση -και την κάνει πράξη- να τα ανακοινώσει, είναι κάποιος που τα μαθαίνει αφού έχει συμφωνηθεί η επιθυμία (και, μάλλον, σε ανώτερο επίπεδο). Και, συνήθως, όταν τα ανακοινώνει, πολύ σύντομα (0-2 μέρες) ανακοινώνονται και επίσημα. Δεν έχει καμία σημασία να παρακαλάμε να μας λυπηθεί ή να βιαστεί ή... ή... για να γράψει κάτι καθώς, δεν εξαρτάται από τις ορέξεις του το πότε θα τα γνωρίζει (εκτός αν πιστεύετε πως είναι κάποιος σαδιστής που ικανοποιείται με το να ακούει / διαβάζει τις κραυγές των θυμάτων του). Έτι περαιτέρω, το να "αγωνιούμε" για το μέγεθος (και να εξαντλούμε τα ερωτήματά μας σε αυτό), δηλώνει αποδοχή, συμφωνία ή "βόλεμα" με την ύπαρξή του ως διαρκή πραγματικότητα (οποία, όμως, στηριζόμενη στο "κατά το δοκούν", η διάρκειά της δεν προεξοφλεί και σταθερότητα του μεγέθους της). Άρα, αυτό που -νιώθω πως- αξίζει να αναρωτηθούμε και να επιχειρήσουμε να διερευνήσουμε συλλογικά είναι η ανάγκη ύπαρξης (η επιθυμία;) της διαφοράς από το υπουργείο.
   - Αν, στην προηγούμενη παρατήρηση, προσθέσω και την -εδραιωμένη, πλέον- πραγματικότητα των τμημάτων με 25 μαθητές (κατά μέσο όρο. Στην Αθήνα και άλλες μεγάλες πόλεις είναι 27-28, σε μικρότερες γνωρίζω και για <20) τότε μπορούμε να υποθέσουμε με σχετική ασφάλεια πως η δύναμη που ασκείται για να μηδενιστεί η διαφορά των κενών (με άλλα λόγια, η τάση) είναι αυτή της συρρίκνωσης. Και, δυστυχώς, η συρρίκνωση δεν επιτυγχάνεται μόνο με τη μεγέθυνση των τμημάτων (η οποία οδηγεί και σε κατάργηση / αφομοίωση τμημάτων και, κατ' επέκτασιν, σχολείων).
   - Συνεχίζοντας περί συρρίκνωσης, βιωματικά αλλά και από αφηγήσεις μεταξύ συναδέλφων από άλλα σχολεία και διευθύνσεις, ένα ποίημα που έμαθαν όλοι οι καινούριοι διευθυντές και απήγγειλαν με περισσή ευφράδεια στις πρώτες συνελεύσεις, ήταν αυτό που είχε στίχους για 6ωρο/5ήμερο/30ωρο, απασχόληση μαθητών σε κενά, ομάδες αξιολόγησης, μέντορες, σύμβουλους σχολικής ζωής κ.λπ. Αυτό, δηλαδή, που εξυμνεί την αύξηση του φόρτου εργασίας και ευθυνών του εκπαιδευτικού και, πιθανόν, να μπορεί να παρουσιαστεί με τέτοιον τρόπο ώστε να πιστοποιεί τα λιγότερα κενά ή να καρφώνει το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του λοιπού βοηθητικού προσωπικού (καθώς, πλέον, κομμάτι των καθηκόντων τους θα έχει μετακυλιστεί στους εκπαιδευτικούς). Και, φευ, οι τρόποι δεν εξαντλούνται εκεί. Υπάρχουν, για παράδειγμα, και η επίσημη αύξηση ωραρίου, η κατάργηση κλάδων / ειδικοτήτων, η μετακύλιση ευθύνης στελέχωσης, εξοπλισμού και συντήρησης στους δήμους κ.α. Αυτός ο τελευταίος δε, αιτιολογεί και τις μηδενικές προσλήψεις από τον τακτικό προϋπολογισμό ως... διαμορφωτική αξιολόγηση του ελάχιστου κόστους που οφείλει να διαθέτει το κράτος στην Εκπαίδευση.

...

Δεν θέλω να συνεχίσω να παρατηρώ μόνο. Θέλω και να μπορέσω να συμβάλλω στη βελτίωση του χώρου στον οποίο λειτουργώ. Τα ζητήματα που αναγνωρίζουμε πως επιδέχονται ή / και χρειάζονται βελτίωση, τα διακρίνω σε θεσμικά (εννοώντας τα όσα απορρέουν από νόμους, εγκυκλίους και οδηγίες) και λειτουργικά (εννοώντας τα όσα αναφέρονται στην καθημερινή μας διεπαφή με συνάδελφους και μαθητές και απορρέουν -κυρίως- από τον κανονισμό του σχολείου αλλά και την κοινωνική δυναμική εντός αυτού) -χάριν συνεννόησης, ας μείνουμε στα εννοούμενα και όχι στη σημειολογία.

Τα όσα παρατηρώ μέχρι στιγμής, άπτονται των θεσμικών ζητημάτων (κάποιων εξ αυτών). Ιστορικά, οι αλλαγές / βελτιώσεις αυτών ήταν απόρροια πίεσης από κάποιο αρραγές μέτωπο εργαζομένων. Στην παρούσα περίοδο, πιστεύω πως δεν είμαι ο μόνος που παρατηρεί πως, δεν υπάρχει διάθεση για δημιουργία ή συμμετοχή σε κάποιο. Και αυτό, ίσως, γιατί δεν υπάρχει. Ή, καλύτερα, αυτά που υπάρχουν και αντιπροσωπεύονται από σωματεία, συλλόγους και ενώσεις, λειτουργούν με τον ίδιο (ανεπίκαιρο, πλέον) τρόπο τα τελευταία 40 χρόνια. Και, σίγουρα, ο κλάδος μας δεν είναι απρόσβλητος από το φαινόμενο της παθητικής κατανάλωσης περιεχομένου που αναγνωρίζουμε και στους μαθητές μας (εστιάζοντας το φταίξιμο κυρίως στην χρήση κινητού από αυτούς) και, κατ' επέκταση, του ωχαδερφισμού που καλλιεργεί. Και, βέβαια (και ακόμα χειρότερα), κάθε προσπάθεια διαλόγου επί των εν λόγω θεμάτων, γρήγορα ελαττώνεται σε κομματική (και όχι πολιτική) κουβέντα καφενείου, η οποία καταλήγει σε κάποιον αγώνα μεταξύ Υμών και Ημών, έχοντας εξαιρετικά ικανοποιημένους θεατές στις εξέδρες του γηπέδου τους ιθύνοντες, τους καρεκλοκένταυρους, τους οσφυοκάμπτες και τους Εφιάλτες που κάθονται στον πάγκο και λιγουρεύονται τις θέσεις ή / και την εύνοια της εξέδρας.

Σε αυτό το σημείο, θα ολοκληρώσω το συλλογισμό μου με κάποιες, προσωπικές παραδοχές που, θέλω να πιστεύω πως, επικουρούν στη βελτίωση των λειτουργικών θεμάτων και, ευχής έργον, καλλιεργούν την ανάπτυξη της απαιτούμενης συλλογικής αντίληψης για την αντιμετώπιση των θεσμικών.

Δεν μπορώ να βελτιώσω κάτι μόνος μου. Πρέπει να συνεργαστώ.

Δεν μπορώ να συνεργαστώ αν δεν το επιδιώξω. Πρέπει να επικοινωνήσω.

Δεν μπορώ να επικοινωνήσω αν δεν υπάρχει κοινός κώδικας επικοινωνίας. Πρέπει να καταλάβω.

Δεν μπορώ να καταλάβω αν δεν ακούω. Πρέπει να δεχτώ πως υπάρχουν και άλλες αλήθειες.

Δεν μπορώ να δεχτώ πως υπάρχουν και άλλες αλήθειες αν δεν παραδεχτώ πως μπορεί να κάνω λάθη.

-----------
Να τονίσω πως τα όσα γράφω δεν είναι κάποια προσπάθεια να προσβάλλω, μειώσω ή νουθετήσω καμία / κανέναν. Είναι μια προσπάθεια να παραθέσω με μία κάποια δόμηση τις σκέψεις μου. Αν κάποια / κάποιος κρίνει πως σφάλλω κάπου, θα χαρώ να διαβάσω τον αντίλογο. Σε κάθε περίπτωση, θα χαρώ αν λειτουργήσουν, όπως λειτούργησαν και σε εμένα τα γραφόμενα του Patreas. Αν, τέλος, επειδή τα όσα γράφω εδώ, αν και εκπορευόμενα από οικεία του νήματος ανάρτηση, μπορούν να θεωρηθούν ως ξένα με το βασικό θέμα του νήματος, ας τα μεταφέρουν οι διαχειριστές σε ξεχωριστό νήμα ή ας μου το ζητήσουν και θα το κάνω εγώ.

s93060 καλημέρα!

Αν έσφαλλα στον υπολογισμό μου, δηλώνω αδαής και σου ζητώ συγγνώμη. Αν υπάρχει κάποιος που γνωρίζει το ορθό, πιστεύω πως θα απαντήσει.

Αναφορικά με το εκκαθαριστικό σου, το έχω παρατηρήσει πως δεν έχεις συμπεριλάβει τα στοιχεία σου. Εξακολουθώ, όμως, να το βρίσκω κάπως... ριψοκίνδυνο να ανεβάζεις τέτοια στοιχεία δημόσια. Υπάρχουν τρόποι (για κάποιους κακόβουλους και ψηφιακά ικανούς) να συνδυάσουν αυτά τα στοιχεία με την ταυτότητά σου. Πες με, αν θες, υπερβολικά επιφυλακτικό! Σε κάθε περίπτωση, το ανέφερα καλοπροαίρετα.

Καλή σου συνέχεια. 

ΦΕΚ αρ. Φύλλου 4837- 1η Αυγούστου 2023

...
Απαλλάσσονται από τα δίδακτρα, για το ακαδημαϊκό έτος 2023-2024 , όπου αυτά προβλέπονται, οι φοιτητές Προγραμμάτων Μεταπτυχιακών σπουδών , των οποίων:

    Α. Το ατομικό εισόδημα, εφόσον διαθέτουν ίδιο εισόδημα, δεν υπερβαίνει τα 9.520,00

γιατι το συντριπτικό ποσοστό παιδιών που τελειώνουν ένα σχολείο ΔΕΝ γίνονται εγκληματίες

Μάλιστα... Αν και δεν έχω στατιστικά στοιχεία, έτσι θέλω να πιστεύω και εγώ.

Συνάδελφοι καλησπέρα σας παρακαλώ όποιος μπορεί ας βοηθήσει...
Αν έχει κάποιος υπόψιν του το παρακάτω βιβλίο, θα του ήμουν ευγνώμων γιατί έχω κολλήσει και μεθαύριο δίνω.
 Στο Παντελιάδου- Μπότσας "Μαθησιακές δυσκολίες, βασικές έννοιες και χαρακτηριστικά" του 2007, αναφέρονται δυσκολίες σε γραπτό και προφορικό λόγο χωρίς συγκεκριμένη αναφορά στους όρους δυσλεξία, δυσγραφία, δυσορθογραφία,δυσαριθμησία, κλπ. αυτό με μπερδεύει. Μηπως κάποιος που το έχει διαβάσει μπορεί να πει για ποιο λόγο παραλείπει την αναφορά αυτών των βασικών όρων; αναφέρεται σε κάτι άλλο ρε παιδιά; Συγγνώμη, οι μαθησιακές δυσκολίες σε γραπτό λόγο αυτές που λέω πιο πάνω δεν είναι;με έπιασε πανικός ή τον εκαψα τον εγκεφαλο;;;Ευχαριστώ προκαταβολικά!!!!!!

Πάντως, επειδή δεν αναφέρονται στους Παντελιάδη - Μπότσου, δεν πάει να πει πως δεν είναι καταγεγραμμένες αλλού. Σου παραθέτω ένα απόσπασμα:

Σύμφωνα με τους Γεωργιάδη, Κουρκούτα, Καλύβα (2007) "... τα άτομα με Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες είναι άτομα με σοβαρές δυσκολίες μάθησης και προβλήματα προσαρμογής εξαιτίας σωματικών, πνευματικών, ψυχολογικών, συναισθηματικών, αλλά και κοινωνικών προβλημάτων. Άτομα με Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες έχουν συνήθως δυσκολίες όπως:
- γνωστική ανεπάρκεια ή ανωριμότητα,
- κυρίως προβλήματα όρασης (τυφλοί, αμβλύωπες),
- ακοής (κωφοί, βαρήκοοι),
- σοβαρά νευρολογικά,
- προβλήματα υγείας,
- διαταραχές στην ομιλία και τη γλώσσα,
- μαθησιακές δυσκολίες, όπως δυσλεξία, δυσαριθμησία, δυσγραφία,
- σύνθετες γνωστικές, συναισθηματικές και κοινωνικές δυσκολίες,
- αυτισμό, και
- άλλες διαταραχές της ανάπτυξης.
Οι μαθητές που εμπίπτουν στις κατηγορίες αυτές, πρέπει να λαμβάνουν ειδική εκπαιδευτική μεταχείριση και εξειδικευμένο διδακτικό προσωπικό από την πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και τεχνική εκπαίδευση. Το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να έχει ως στόχο την ανάπτυξη της προσωπικότητας και των δεξιοτήτων τους, έτσι ώστε να μπορέσουν να ενταχθούν ή να επανενταχθούν στο γενικό εκπαιδευτικό σύστημα. "


Πηγή:
Γεωργιάδη, Μ., Κουρκούτας, Η., & Καλύβα, Ε. (2007). Η συνεκπαίδευση (inclusion) στην Ευρώπη. Η Πρωτοβάθµια Εκπαίδευση και οι Προκλήσεις της Εποχής µας, 17-20.

Σύνδεσμος:
https://specialeducation.gr/specialedu/wp-content/uploads/2020/11/inclusion.pdf


Όπως παρατηρείς, δεν αναφερόμαστε πλέον σε "Μαθησιακές δυσκολίες" αλλά σε "Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες". Κατ' εμέ, είναι σημειολογικά προτιμότερο γιατί, άλλη χροιά έχουν οι "δυσκολίες" και άλλη οι "ανάγκες".

Ελπίζω να το βρεις χρήσιμο! 

erietta καλησπέρα!

Από τη στιγμή που έχεις πάρει την παιδαγωγική επάρκεια (για το πρώτο σου πτυχίο), δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα να προσθέσεις και δεύτερο κλάδο στο ΟΠΣΥΔ και να παίρνεις

Trust, τα αντανακλαστικά σου είναι πιο γρήγορα και απ' το φως!

Respect.