Διαχείριση προβλημάτων σχολικής τάξης

[kittoulini]

δεν ειμαι και πολυ χαρουμενη για αυτο που κανω..για την ακριβεια, δεν μ'αρεσει καθολου..αλλα το δοκιμασα ως μια λυση..προσωρινα δειχνει να λειτουργει..δε ξερω για ποσο ακομα ομως

[PDE ads]

[kathyk]

Θα βοηθησει πιστευω αν μια μερα που εισαι ευχαριστημενη τους πεις ότι για αυτό ακτιβως το λόγο δεν θα γραψουν τεστ..

[shania]

πραγματικα συγκλονιστικό... μα και σε όλες τις δουλειες αυτό δεν γίνεται; εχετε δει κανεναν που δουλευει με μερακι και δοτικότητα να το φωνάζει;; άντε να το ξερει η οικογενεια και οι φίλοι. οι άλλοι όμως;; οι άλλοι που δεν δουλευουν το φωνάζουν δυνατα! ίσως γιατί μετα από μια ξεκούραστη μερα έχουν το κουράγιο να το κάνουν... οι άλλοι είναι πολύ κουρασμένοι γιαυτό...

kathyk δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σου!!!Πιστεύω ακράδαντα ακριβώς μα ακριβώς το ίδιο...Εχω αμέτρητα παραδείγματα από τη ζωή μου που το επιβεβαιώνουν...Ισως ακουστει ακραίο αλλά με όσα έχω δει τολμώ να πω ότι το πόσο "φωνάζει" κάποιος υπέρ της δουλειάς του θα μπορούσε ακόμα και να αποτελέσει κριτήριο ότι δεν την ασκεί σωστά!!!
 Πέρα από την κούραση όσων δουλεύουν σωστά ένας ακόμα λόγος που δεν το διατυμπανίζουν είναι ίσως ότι βρίσκουν την ανταμοιβή μέσα τους...Ο αγαπημένος μου Νίκος Καζαντζάκης λέει κάπου:"Οποιος δε βρίσκει την ανταμοιβή μέσα του είναι σκλάβος".
 Αγάπη πραγματικά συγκινήθηκα με το περιστατικό που μας περιέγραψες για το θείο σου!!Τέτοιοι άνθρωποι πάνε μπροστά την κοινωνία,τέτοιους η κοινωνία χρειάζεται.Και αυτή τη νοοτροπία πρέπει και εμείς ως εκπαιδευτικοί να καλλιεργούμε στους μαθητές μας...

[maryk]

Εγώ αν και δουλεύω σε φροντιστήριο έχω αρκετούς αδιάφορους μαθητές.Όταν δε μου φέρνουν ασκήσεις τους βάζω να τις κάνουν στην τάξη ενώ συνεχίζω την παράδοση στους υπόλοιπους.Όσοι έχουν φιλότιμο νιώθουν άσχημα.Στην α γυμνασίου για να παρακολουθούν τους βάζω σκορ κ στο τέλος του μαθήματος βγάζω το νικητή.Τα αποτελέσματα ήταν θεαματικά.Αλλά αυτό βέβαια δε μπορεί να γίνεται συνέχεια κ κυρίως σε μεγαλύτερες τάξεις.

[PDE ads]

[Αγάπη]

Μια και έθιξες το θέμα τις τάξεις των φροντιστηρίων.......................

Πως αντιμετωπίζεται τα παιδιιά που σας μειώνουν?
Και τα αφεντικά που δε σας υποστηρίζουν?

[maryk]

  Δεν έχω αντιμετωπίσει προς το παρόν ιδιαίτερο πρόβλημα.Απο τα αφεντικά μου η μία είναι επίσης φιλόλογος και επικοινωνούμε αρκετά.Όσον αφορά τους μαθητές από την αρχή προσπάθησα να τους δείξω ότι είμαι πολύ απαιτητική από αυτούς ώστε να εμπεδώσουν τη σχέση καθηγητής-μαθητής και δεν τους άφηνα περιθώρια για να τεμπελιάζουν και να ασχολούνται με άσχετα θέματα την ώρα του μαθήματος. Όταν βλέπω ότι πάει να ξεφύγει κάποιος γίνομαι ακόμα πιο αυστηρή.
  Στην αρχή της χρονιάς βέβαια ένας μαθητής δεν πειθαρχούσε στο μάθημα και κάποια στιγμή μου ανέφερε ότι υπεύθυνοι για το φροντιστήριο ήταν άλλοι.Του ξεκαθάρισα ότι για το συγκεκριμένο μάθημα υπέυθυνη ήμουν εγώ και δεν ξαναμίλησε.Ευτυχώς σε όποια παρεκτροπή έχω την υποστήριξη των αφεντικών.

[kittoulini]

συνηθως συμβαινει στα φροντιστηρια να υποστηριζουν τους μαθητες και οχι τους καθηγητες για να μην χασουν τους πελατες..υπαρχουν βεβαια και σωστοι εργοδοτες που υποστηριζουν τους καθηγητες τους

[maryk]

Eξαρτάται!!Αν κάποιον τον ενδιαφέρει το όνομα και θεωρεί ότι από κάποιους μαθητές κινδυνεύει τότε φτάνει κ στο σημείο να τον διώξει.Στο φροντιστήριο που δουλεύω έχει συμβεί να διώξουν μαθητή επειδή ήταν απείθαρχος και κινδύνευε το όνομα του φροντιστηρίου...

[mat]

σας ειχα πει οτι καθε φορα που τα παιδια εκαναν φασαρια, εβαζα τεστ.θελω να σας πω τι εχει γινει τωρα.μετα απο τρεις συνεχομενες φορες που εχουν γραψει τεστ,τα παιδια που δεν κανουν φασαρια εχουν αρχισει να γκρινιαζουν στα παιδια που κανουν φασαρια, τους λενε να μην κανουν φασαρια και ετσι εκεινα για να μη γκρινιαζουν οι συμμαθητες τους εχουν περιοριστει.και το καταπληκτικο..τα παιδια που κανουν φασαρια με πιανουν και μου λενε να μην τιμωρω ολη την ταξη γιατι τα αλλα παιδια δεν φταινε..πως το βλεπετε τωρα ολο αυτο;

Φαντάζομαι ότι έχεις καταλάβει ότι η όλη επιτυχία του εγχειρήματος σου βασίζεται στον φόβο και μόνον. Γι αυτό όπως λές σε άλλο σημείο δεν σου αρέσει καθόλου αυτό που κάνεις. Δεν ξέρω αν έχεις κερδίσει τον σεβασμό των μαθητών σου σίγουρα όμως κατάφερες να τους κινητοποιήσεις την αλληλεγγύη μεταξύ τους.
Θα σε κουράσω αλλά θα σου πω μια ιστορία. Όταν πήγαινα πέμπτη δημοτικού ήρθε στη τάξη ένας πολύ όμορφος νεοδιόριστος δάσκαλος. Μέχρι τότε οι περισσότεροι δάσκαλοι μου ήταν ηλικιωμένοι, η δε δασκάλα της δευτέρας μερικές φορές κοιμόταν στην έδρα . Το γεγονός ότι αυτός ήταν νέος, όμορφος και φρέσκος έκανε όλη την τάξη να "πετάξει" από χαρά μέχρι να ανακαλύψουμε τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού. Ο κύριος αυτός είχε ένα μοναδικό τρόπο για να βάζει σε τάξη στην αταξία της τάξης. Ένας έκανε φασαρία? τρώγαμε όλοι ξύλο!!! Ναι ξύλο δέκα χαρακιές το λιγότερο σε κάθε χέρι ανάλογα με το παράπτωμα του συμμαθητή μας.  Σούζα η τάξη μπροστά στον "κύριο" και οι πιο ατίθασοι αισθάνονταν την αδικία και είχαν την ευαισθησία να κάθονται ήσυχα διότι δεν άντεχαν να βλέπουν τους υπόλοιπους να τρώνε ξύλο. Αυτοί ήξερα πόσο πολύ πονάει. Μας σεβάστηκαν οι συμμαθητές μας και κέρδισαν και τον δικό μας σεβασμό. Ο δάσκαλος αυτός όμως δεν κέρδισε κανέναν από εμάς, όλοι ακόμη και σήμερα τον θυμόμαστε για το ξύλο όχι για ότι μας έμαθε. Τον συνάντησα μετά από πολλά χρόνια ως δάσκαλο και πάλι στο ίδιο δημοτικό σχολείο που αυτή τη φορά πήγαινε ο ανιψιός μου. Με που τον είδα ταράχτηκα. Σκέφτηκα μέσα μου: «Παναγία μου ας μην τον έχει το παιδί δάσκαλο». Τον πλησίασα τον χαιρέτησα και του είπα ότι τον είχα δάσκαλο στην πέμπτη τη δεκαετία του '70. Αυτός αναθάρρησε πήρε ύφος ευχαριστημένου που κάποια μαθήτρια του τον θυμόταν μετά από 20 χρόνια. Εμ έλα που εγώ του την φίλαγα και τη στιγμή που μου είπε: «έλα βρε παιδί μου και με γνώρισες μετά από τόσα χρόνια?» «

[Αγάπη]

Πλάκα με κάνεις...............!!!!!!!!!!!
 

Παναγία μου.............ανατρίχιασα...........

[happiness]

....

οκ, ας κάνω λίγο τον δικηγόρο του διαβόλου (γιατί μ'αρέσει )
μας λες δλδ ότι σε όλη την πέμπτη τάξη δεν έμαθες τίποτα; με τόση ησυχία μέσα στην τάξη δεν παρακολουθούσες ποτέ το μάθημα; δεν διάβασες ποτέ σπίτι σου; δεν σου έμεινε τίποτα; πως τα κατάφερες μετά στις επόμενες τάξεις;

εγώ από την εξιστόρησή σου έβγαλα το συμπέρασμα ότι αυτός ο δάσκαλος, εάν τουλάχιστον δεν σας έμαθε "γράμματα" όπως λες, σας έμαθε βασικές κοινωνικές αλήθειες. όπως το γεγονός ότι όταν είμαστε ενταγμένοι σε ένα κοινωνικό σύνολο (όπως η ήταν η τάξη τότε), του οποίου τα μέλη δεν επιλέγουμε (όπως συμβαίνει συνήθως άλλωστε), πρέπει να προσέχουμε τις πράξεις μας γιατί αυτές δεν έχουν επίπτωση μόνο στο άτομό μας αλλά και σε όλο το κοινωνικό σύνολο. το γεγονός ότι τα παιδιά στην τάξη της/του kittoulini "φωνάζουν" σε όποιον κάνει φασαρία είναι μία συμπεριφορά , κατά την γνώμη μου, επικροτούμενη. διότι τα γαλουχεί στην ιδέα ότι είναι ευθύνη του κοινωνικού συνόλου η κριτική της συμπεριφοράς των μελών του. τα μαθαίνει να διεκδικούν να μην δέχονται αρνητικές συνέπειες στην ζωή τους λόγω των επιλογών αλλονών. και κάνει σαφές στους "άτακτους" ότι οι δικές τους επιλογές μπορεί να βλάπτουν και τους άλλους.


οκ... και τώρα που τελείωσα με την δικηγορία, περνάω σε πιο διαλεκτική φάση...
το σύστημα "μαζική τιμωρία" είναι καλό για να δημιουργείται ομογενοποίηση στον στρατό, αλλά δεν είναι και ότι καλύτερο για τάξη (και μάλιστα δημοτικού). σίγουρα υπάρχει καλύτερος τρόπος να μάθουν τα παιδιά τις παραπάνω αξίες. να τις μάθουν όμως !!! γιατί μιας και λέμε προσωπικές εμπειρίες να βάλω και γω την δική μου:
σε μία τάξη λυκείου έχω πρόβλημα φασαρίας στην τάξη. κράτησα εδώ και πολύ καιρό αυστηρή τάξη μοιράζοντας αποβολές αλλά δεν είχα μεγάλη βελτίωση και επιπλέον ήρθα και σε σύγκρουση με μερικούς μαθητές. την τελευταία φορά που μπήκα στην τάξη δεν έκανα σχεδόν καμία παρατήρηση και σίγουρα δεν έβγαλα κανέναν έξω. από την άλλη όμως σε καμία φάση του μαθήματος δεν ύψωσα την ένταση της φωνής μου για να ακούγομαι. είδα λοιπόν τα ένα-δύο παιδιά που θέλαν να προσέξουν , στο πίσω μέρος της τάξης, να πασχίζουν σε αρκετές φάσεις να με παρακολουθήσουν και να μπερδεύονται ταυτόχρονα και από τα "αστεία" που πετούσαν στο άσχετο δεξιά - αριστερά οι συμμαθητές τους. παρόλα αυτά δεν γύρισαν ποτέ να πουν μια κουβέντα στους "ομιλούντες" συμμαθητές τους για να σταματήσουν λίγο. "χάρισαν" δηλαδή το δικαίωμά τους να παρακολουθήσουν το μάθημα προκειμένου οι άλλοι να κάνουν την πλάκα τους.

εν κατακλείδι λοιπόν, προσωπικά δεν έχω πρόβλημα με το σύστημα "μαζική τιμωρία" , αρκεί να πηγαίνει πακέτο με το "μαζική ανταμοιβή". δλδ (κι αυτό πηγάινει και ως γνώμη μου στον/στην kittoulini ) εάν όταν κάνει φασαρία ένας βάζεις τεστ σε όλο το τμήμα, τότε όταν ένας ή δύο κάνουν κάτι καλό δώσε μία ανταμοιβή σε όλους. εγώ παρόλο που δεν χρησιμοποίησα το "μαζική τιμωρία" σε 2 τμήματα, στο ένα είπα τις προάλλες ότι άμα γράψουν πάνω από 15 μέσο όρο τμήματος θα δούμε ταινία στην τάξη. στο άλλο επειδή δίνω κάτι σαν "πόντους" σε κάθε μάθημα θα τους υποσχεθώ ότι στο τέλος της χρονιάς όποιος έχει μαζέψει τους περισσότερους θα μπορεί να ζητήσει κάτι εκ μέρους της τάξης. ελπίζω να "πιάσει" το σύστημα :\

[mat]

μας λες δλδ ότι σε όλη την πέμπτη τάξη δεν έμαθες τίποτα; με τόση ησυχία μέσα στην τάξη δεν παρακολουθούσες ποτέ το μάθημα; δεν διάβασες ποτέ σπίτι σου; δεν σου έμεινε τίποτα; πως τα κατάφερες μετά στις επόμενες τάξεις;

μάλιστα και εσύ από όλη αυτή την ιστορία αυτό κατάλαβες?

[persef33]

Ίσως είναι άσχετο με το θέμα αυτό που θα γράψω αλλά είναι προσωπική εμπειρία που καταδεικνύει πόσο οι ενέργειες ενός εκπαιδευτικού ιδιαίτερα στην τρυφερή ηλικία του δημοτικού στιγματίζει ολή τη ζωή ενός μαθητή. Ημουν καλή μαθήτρια σε όλες τις τάξεις του δημοτικού με αδυναμία στα μαθηματικά οπου ήμουν μετρια.Στην 6η Δημοτικού ήρθε ενας νέος δάσκαλος πολύ αυστηρός και στους βαθμούς.Είχε πει οτι απολυτήριο με Α θα πάρουν μόνο 4 άτομα από τα 30,μονο αυτά που γνώριζαν καλή αριθμητική,τότε κάναμε κάτι επιτόκια που ακόμη και τωρα δεν τα ξέρω. Μάλιστα στη μητέρα μου είπε μετά το δημοτικό να με γράψει σε τεχνική σχολή να μάθω μια τέχνη γιατι δεν θα μπορέσω να τελειώσω το γυμνάσιο.
Σημειωτέον οτί έγραφα τα καλύτερα διαγωνίσματα στην τάξη εκτός από την αριθμητική βέβαια.Τελικά πήραμε απολυτήριο Α σχεδον όλοι και μετά από παρέμβαση του διευθυντή μετά από παράπονα γονέων.Όταν πήγα γυμνάσιο ήμουν ένα φοβισμένο παιδί και ξέροντας προκαταβολικά οτί δεν θα τα καταφέρω έβλεπα το γυμνάσιο με δέος.Διάβαζα σαν τρελή για να καταφέρω να μην κοπώ.Μόνο που μόλις τελείωσε το πρώτο τρίμηνο ήμουν η απουσιολόγος της τάξης χωρίς να το έχω σκοπό.Η μητέρα μου έχοντας πιστέψει τα λόγια του εξεπλάγην.Τυχαία το έμαθε ο δάσκαλος και συνεχισε να λεει οτι χωρίς τα μαθηματικά δεν θα μπορέσω να σταδοδρομίσω και οτί ακόμα θα έπρεπε να σκεφτώ την επιλογή της τεχνικής σχολής.Δεν τον ξαναείδα από τότε.Ομως την πληγή αυτή της αυτοεκπληρούμενης προφητείας,που δεν πέτυχε,την έσερνα χρόνια μέσα μου.Θα ήθελα να δω τι θα έλεγε αν έβλεπε οτι είμαι διορισμένη φιλόλογος και μάλιστα με ΑΣΕΠ.Συγνώμη για το μακροσκελές αλλά ήθελα να το μοιραστώ.ΕΝΘΑΡΥΝΕΤΕ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΑΣ,ΜΗ ΤΟΥΣ ΚΟ

[marias]

**********************************