Προβλήματα λόγου

[kathyk]

διαβαζα τις προαλλες σε ενα φορουμ γονιων οτι θεωρουν πολυ ωραιο και πολυ φυσιολογικο να θυλαζουν τα παιδια τους μεχρι τα 3!!το αποδιδουν στο καλο ανοσοποιητικο κτλ..την ανεξαρτητοποιηση του ενος απο τον αλλο και την αυτονομια του παιδιου δεν την βλεπουν πουθενα και προτιμουν να καθηλωνουν το παιδι σε ενα σταδιο παρα να το αφησουν να φυγει.αυτο το παιδι δεν ειναι λογικο να εχει μπιμπερο ακομη στα 5;και ολη η σταση του να θυμιζει μωρο;γιατι να μην εχει κ προβληματα λογου και ολα οσα ακολουθουν;δεν ειμαστε κ στην κατοχη να δικαιολογειται αυτη η παροχη φαγητου!!

[PDE ads]

[rozy4]

έτερον εκάτερον σε σχέση με το θηλασμό. σε πολλές χώρες της ευρώπης ο θηλασμός συστήνεται μέχρι τη συμπλήρωση του πρώτου χρόνου. στην αμερική υπάρχουν σχολές που λένε μέχρι και τη συμπλήρωση και του 2ου χρόνου κοκ. το ότι στην ελλάδα το προτεινόμενο όριο είναι το εξάμηνο έχει να κάνει και με τις γενικότερες εργασιακές συνθήκες και την προστασία της μητρότητας.

[kathyk]

πιστευεις οτι αν η συγκεκριμενη μαμα δεν αφηνει το παιδι της να φυγει απο την αγκαλια της θα ακουσει την νηπιαγωγο που ενα χρονο μετα θα της δωσει συμβουλες για την ομιλια του παιδιου;

[rozy4]

πιστευεις οτι αν η συγκεκριμενη μαμα δεν αφηνει το παιδι της να φυγει απο την αγκαλια της θα ακουσει την νηπιαγωγο που ενα χρονο μετα θα της δωσει συμβουλες για την ομιλια του παιδιου;

τα παιδιά των τσιγγάνων που θηλάζουν και μέχρι τα δύο τους χρόνια θεωρείς ότι στερούνται αυτονομίας;
το κίνητρο όσων παρατείνουν το θηλασμό δεν είναι η παράταση της βρεφικής ηλικίας αλλά η πίστη ότι προσφέρουν στο παιδί τους το καλύτερο δυνατόν, οπότε, ναι πιστεύω ότι θα συνεργαστούν στην πλειοψηφία τους άψογα με τον εκπαιδευτικό και μάλιστα πιστεύω ότι το πιθανότερο αυτό το παιδί να μην παρουσιάσει προβλήματα λόγου γιατί η μητέρα του του διέθεσε ΧΡΟΝΟ.

[PDE ads]

[elranna]

Υπάρχει χρόνος και χρόνος, που διαθέτουν οι γονείς στα παιδιά τους. Έχω παράδειγμα γονιών, οι οποίοι δεν αφήνουν το παιδί τους να πλησιάζει τα άλλα παιδιά, γιατί τα άλλα παιδιά είναι "φορείς μικροβίων". Είναι οι γονείς που πηγαινοφέρνουν τον κανακάρη τους στο σχολείο με αυτοκίνητο και το περιμένουν για να σχολάσει, για να μην το πατήσουν οι ασυνείδητοι οδηγοί. Σημειωτέον, το παιδί πάει

[Athanasiou]

Πιστεύω πως πρέπει να ξεκινήσουν σεμινάρια ειδικής αγωγής,ι για το πως να αντιμετωπίσετε αυτά τα παιδιά που έχουν προβλήματα. Η πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία συνάδελφοι. Επειδή είμαι ήδη στην ειδική αγωγή, είμαστε οι πλεον κατάλληλοι για να αντιμετωπίσουν κάθε είδους προβλήματα.

[kellykou]

Τα προβληματα προφορικου λογου βελτιωνονται κυριως με τη λογοθεραπεια, τα προβληματα γραπτου λογου θελουν ειδικο προγραμμα αποκαταστασης μαθησιακων δυσκολιων.

[limnioti]

εδω και 4 μήνες ο μεγάλος μου γιος που είναι 4,5 χρόνων άρχισε να σέρνει κάποια φωνήεντα.Αρχικά το α και έπειτα το ο και όλα αυτά κατά την έναρξη του λόγου του
.Είμαι νηπιαγωγός και όμως μπροστά το δικό μου παιδί αρχικά σάστισα.Δεν ήξερα αν είναι τραυλισμός ή κάτι άλλο. Το παιδί είναι από εκείνα που ,αν απομονώσω την ιδιότητα μου ως μητέρα και αφήσω μόνο εκείνη της νηπιαγωγού, θα χαρακτήριζα αρκετά έξυπνο.Μίλησε πολύ νωρίς έχει μια φαντασία αναμενόμενη  για την ηλικία του και ρουφά σα σφουγγάρι λέξεις που προσπαθεί να βρει τρόπους να καταλάβει την χρήση τους. Έχει όμως και δύο αδέρφια που άρχισαν πλέον στα 3 τους να χειρίζονται το λόγο με μεγαλύτερη ευχέρια.
Αρχικά λοιπόν πίστεψα πως οι λόγοι είναι αυτή η ζήλια και το αγχος του να μην χάσει την πρωτιά του σε κάτι που ξέρει να κάνει τόσο καλά:ΝΑ ΜΙΛΑ
Άφησα το χρόνο να λειτουργήσει, χωρίς να του μεταφέρω την ανησυχία μου, ως προς τη δυσκολία του.Όμως γρήγορα συνειδητοποίησα πως δεν πρέπει να περιμένω άλλο μιας και καμία μου ιδιότητα δεν είναι αρκετή για να βοηθήσει.Έκανα τη πρώτη επαφή  σε κέντρο ψυχικής υγιεινής.Είδαν μόνο τους γονεις και είπαν πως μαλλον δεν θα χρειαστεί να δουν το παιδί.Η πρώτη εκτίμηση είναι πως το παιδί χρειάζεται να έχει ένα συνομίληκό του φίλο που θα έρχεται σπίτι μας και θα πηγαίνει στο δικό του, με απουσία των διδύμων αδερφών του. Μια δραστηριότητα εκτός σχολείο που θα έχει την ευκαιρία σιγά σιγά να δομεί τη δική του ζωή.
Το σημαντικό είναι πως μου επιβεβαίωσα πως σαυτές τις ηλικίες οι πληροφορίες και οι λέξεις έρχονται στα παιδιά καταιγιστικά και πως δεν μπορούμε ξεκάθαρα σε αυτή τη φάση να μιλήσουμε για τραυλισμό.Σε ένα μήνα θα μας ξαναδουν και θα συνεχίσουμε αναλογα με τις οδηγίες.

[kellykou]

Οι συγχρονες αποψεις για τον τραυλισμο ειναι οτι δεν εχει ως αιτιο την τεχνικη της χρησης της γλωσσας αρα ελαχιστα ωφελειται απο λογοθεραπεια. Ο τραυλισμος θεωρειται μια καθηλωση στα διαφορα αναπτυξιακα σταδια του παιδιου.
Σημαντικό ρόλο παίζουν εγγενείς και περιβαλλοντικοί παράγοντες. Η κληρονομική προδιάθεση. Οι γενικότερες δυσκολίες που μπορεί να έχει το παιδί στην ανάπτυξή του. Οι ειδικότερες δυσκολίες που μπορεί να έχει στην εξέλιξη του λόγου και της ομιλίας και η επικοινωνιακή του ικανότητα και αποτελεσματικότητα. Οι απαιτήσεις που θέτει το περιβάλλον του παιδιού σε σχέση με τις ικανότητες που έχει το παιδί με βάση την ανάπτυξή του. Ο τρόπος που λειτουργούν οι σχέσεις μεταξύ των μελών της οικογένειας. Οι αντιδράσεις του άμεσου και ευρύτερου περιβάλλοντος του παιδιού στην εμφάνιση του τραυλισμού. Σημαντικά γεγονότα που συμβαίνουν στη ζωή του παιδιού ή της οικογένειας τη δεδομένη χρονική στιγμή.

Τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται συνήθως μεταξύ του δεύτερου και του πέμπτου έτους σαν μία δυσχέρεια στη ροή της ομιλίας που χαρακτηρίζεται κυρίως από επαναλήψεις της αρχικής συλλαβής, επαναλήψεις ολόκληρων λέξεων (κυρίως μικρών) ή φράσεων και σπανιότερα από απώλεια ελέγχου του ρυθμού της αναπνοής, μπλοκαρίσματα και συσπάσεις του προσώπου. Για πολλά παιδιά (όχι για όλα) η δυσχέρεια αυτή είναι ένα αναμενόμενο, φυσιολογικό και παροδικό χαρακτηριστικό του σταδίου εξέλιξης της ομιλίας στο οποίο βρίσκονται. Για άλλα παιδιά τα συμπτώματα αυτά μπορεί να είναι τα σημάδια ενός αρχόμενου τραυλισμού. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, πριν την εμφάνιση της δυσχέρειας στη ροή της ομιλίας προηγείται μία περίοδος καλής ομιλίας χωρίς κολλήματα ή επαναλήψεις. Η εκκίνηση μπορεί να είναι σταδιακή ή και αιφνίδια. Άλλες φορές σχετίζεται με κάποιο σημαντικό γεγονός στη ζωή του παιδιού και άλλες όχι.

[kellykou]

Ο τραυλισμός εκδηλώνεται με διαφορετικό και ιδιαίτερο τρόπο σε κάθε παιδί και «συντηρείται» από διαφορετικούς λόγους, επομένως μπορούν να δοθούν μόνο κάποιες γενικές συμβουλές που έχουν αποδειχθεί χρήσιμες:
Μειώστε την ταχύτητα με την οποία μιλάτε στο παιδί. Εάν εσείς μειώσετε την ταχύτητα που μιλάτε, τότε και το παιδί θα πάψει να προσπαθεί να μιλήσει γρήγορα. Μην πείτε στο παιδί σας να μιλά αργά ή να μην βιάζεται. Αποφεύγετε να σχολιάζετε τον τρόπο που μιλάει. Μη σχολιάσετε τον τρόπο που αναπνέει και ποτέ μην του υποδείξετε να ελέγξει την αναπνοή του. Η προσπάθεια παρέμβασης σε μια λειτουργία που γίνεται αντανακλαστικά, όπως η αναπνοή και η ομιλία, μπορεί να έχει αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα. Σε αυτή την ηλικία και φάση δε θα πρέπει το παιδί να συνειδητοποιήσει ότι «κολλάει» όταν μιλά, ούτε να προσπαθήσει να βάλει σε έλεγχο την ομιλία του.
Κάνετε παύσεις στην ομιλία σας κατά τις οποίες το παιδί μπορεί να παρέμβει και να πει αυτό που θέλει.
Πολλές φορές η δυσχέρεια στη ροή συνυπάρχει με μια εξελικτική διαταραχή στο λόγο. Για να σας κατανοεί το παιδί χρησιμοποιείτε απλές και μικρές προτάσεις και κάνετε παύσεις ενδιάμεσα. Μη χρησιμοποιείτε δύσκολο λεξιλόγιο και φράσεις με συντακτική πολυπλοκότητα μεγαλύτερη από τις ικανότητες του παιδιού στην κατανόηση και στην έκφραση. Μη θέτετε υπερβολικούς , μη ρεαλιστικούς στόχους και μην έχετε υπερβολικές απαιτήσεις από το παιδί σε επικοινωνιακούς και γνωστικούς τομείς.

[limnioti]

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

    * Τριπλή τουλάχιστον επανάληψη μέρους μιας λέξης (π.χ. Θε θε θε λω)
    * Τέτοιου είδους επαναλήψεις εμφανίζονται σε 2 τουλάχιστον λέξεις, σε ένα δείγμα 100 λέξεων
    * Επαναλήψεις μέρους της λέξης που δεν συμβαδίζει ουσιαστικά με την συγκεκριμένη συλλαβή (π.χ. Θα θα θα θέλω)
    * Επιμηκύνσεις διάρκειας άνω του ενός δευτερολέπτου.
      (π.χ. Θθθθθθθθθθέλω)
    * Συχνή εμφάνιση δευτερευόντων συμπτωμάτων, όπως π.χ. σφίξιμο γροθιών, σχηματισμός μορφασμών, χτύπημα ποδιού κλπ.
    * Συναισθηματικές διαταραχές ως αντίδραση στον τραυλισμό π.χ. φόβος, οργή, απογοήτευση, ντροπή μ.α.
    * Κοινωνική απόσυρση, μέσω της αποφυγής της ομιλίας υπό συγκεκριμένες συνθήκες
    * Συμπεριφορά αποφυγής της ομιλίας: απόπειρα απόκρυψης του τραυλισμού, μέσω της διαρκούς μεταβολής των προτάσεων όπου αναμένεται να εμφανιστούν τα τραυλικά συμπτώματα, κάλυψη του στόματος με το χέρι κλπ.

Ο τραυλισμός εκδηλώνεται με διαφορετικό και ιδιαίτερο τρόπο σε κάθε παιδί και «συντηρείται» από διαφορετικούς λόγους, επομένως μπορούν να δοθούν μόνο κάποιες γενικές συμβουλές που έχουν αποδειχθεί χρήσιμες:
Μειώστε την ταχύτητα με την οποία μιλάτε στο παιδί. Εάν εσείς μειώσετε την ταχύτητα που μιλάτε, τότε και το παιδί θα πάψει να προσπαθεί να μιλήσει γρήγορα. Μην πείτε στο παιδί σας να μιλά αργά ή να μην βιάζεται. Αποφεύγετε να σχολιάζετε τον τρόπο που μιλάει. Μη σχολιάσετε τον τρόπο που αναπνέει και ποτέ μην του υποδείξετε να ελέγξει την αναπνοή του. Η προσπάθεια παρέμβασης σε μια λειτουργία που γίνεται αντανακλαστικά, όπως η αναπνοή και η ομιλία, μπορεί να έχει αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα. Σε αυτή την ηλικία και φάση δε θα πρέπει το παιδί να συνειδητοποιήσει ότι «κολλάει» όταν μιλά, ούτε να προσπαθήσει να βάλει σε έλεγχο την ομιλία του.
Κάνετε παύσεις στην ομιλία σας κατά τις οποίες το παιδί μπορεί να παρέμβει και να πει αυτό που θέλει.
Πολλές φορές η δυσχέρεια στη ροή συνυπάρχει με μια εξελικτική διαταραχή στο λόγο. Για να σας κατανοεί το παιδί χρησιμοποιείτε απλές και μικρές προτάσεις και κάνετε παύσεις ενδιάμεσα. Μη χρησιμοποιείτε δύσκολο λεξιλόγιο και φράσεις με συντακτική πολυπλοκότητα μεγαλύτερη από τις ικανότητες του παιδιού στην κατανόηση και στην έκφραση. Μη θέτετε υπερβολικούς , μη ρεαλιστικούς στόχους και μην έχετε υπερβολικές απαιτήσεις από το παιδί σε επικοινωνιακούς και γνωστικούς τομείς.

[limnioti]

υπάρχει όμως και αυτό

 Τo taboo του παρελθόντος, ότι αγγίζοντας τον τραυλισμό αντί να βοηθηθεί το παιδί, ουσιαστικά ενδυναμώνεται τη διαταραχή, έχει πλέον καταρριφθεί πανηγυρικά. Από έρευνες προκύπτει, ότι τα παιδιά από πολύ μικρή ηλικία κιόλας, αντιλαμβάνονται τη διαφορετικότητα της ομιλίας τους και είναι ευεργετικό για αυτά να μπορούν να μοιραστούν με κάποιον τις ανησυχίες τους. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι η διαφορετικότητά τους αυτή προκαλεί ανησυχίες και στον περίγυρό τους, παρόλο που αυτός αποφεύγει συστηματικά να αφήσει να φανεί κάτι τέτοιο. Έτσι τους δίνεται η σωστή εντύπωση, ότι νοιαζόμαστε γι' αυτά και ότι παίρνουμε στα σοβαρά τις σκέψεις και τις φοβίες τους. Είναι σαν να έχει κάποιος ένα τεράστιο σπυράκι στη μύτη, να το βλέπουν όλοι, να το σχολιάζουν, αλλά υπό την παρουσία του να προσποιούνται ότι δεν υπάρχει κανένα θέμα. Εν κατακλείδι,

πρέπει να μιλάμε ανοιχτά με τα παιδιά για τον τραυλισμό τους

και όχι να το αποφεύγουμε και να το δαιμονοποιούμε!!!

[marianV]

      καλημέρα σε ολες τις φίλες και τους φίλους

      θα συμφωνήσω με όσους μίλησαν προηγουμένως και θα σας πω και την δική μου άποψη.
Όσα περισσότερα ξέρεις, τόσο πιο δύσκολο είναι να συμπεριφερθείς σωστά στο δικό σου παιδί..... Όταν δούλευα σε ιδιωτικό, είχα ένα κοριτσάκι που τραύλιζε. Σας πληροφορώ πως ήμουν αντικειμενική και ίσως για αυτό κατάφερα να βοηθήσω και το κοριτσάκι και τους γονείς του να στραφουν σε ειδικό κέντρο και μαζί να εργαστούμε για το καλό του παιδιού.

     ο γιος μου είναι 6 ετών. Απο τα 2,5 του χρόνια παρατήρησα οτι δεν μπορούσε να πει σχεδόν τα μισά σύμφωνα του αλφάβητου. Ρώτησα μια φίλη λογοθεραπεύτρια και μαζί με υλικό που μου έδωσε, ξεκίνησα να φτιάχνω παιχνίδια και να τον βοηθώ να μάθει γράμμα γραμμα. Τα καταφέραμε με όλα εκτός απο το ρ και κάποια πλέγματα. Η παγίδα στην οποία έπεσα, είναι οτι προσπαθούσα μέχρι και φέτος μόνη μου, ωσπου τελικά απευθύνθηκα σε κέντρο λογοθεραπείας, οπου το παιδί απο το 3ό κιολας μάθημα είπε το ρ. Τώρα ακολουθώ κατα γράμμα τις οδηγίες τους και βλέπω τρομερή βελτίωση στο παιδι.

      Επιπλέον έχει νυχτερινή ενούρηση και κάνουμε και ψυχόδραμα γιατι η παιδοψυχολόγος θεωρεί οτι είναι καθαρά ψυχολογικά τα αίτια.....
     Το θετικό είναι οτι  υπάρχουν ειδικοί που μπορούν και βοηθούν τα παιδιά μας, αρκεί να το αντιληφθούμε πρώτα εμείς οι ίδιοι. Το πρόβλημα το είχα αντιληφθεί απο νωρίς και μάλιστα είχα βρεί και ειδικά κέντρα, όμως έλεγα.... άντε να το δουλέψουμε και λίγο μόνοι μας.. άντε...... άντε......

      Το να είσαι καλός εκπαιδευτικός είναι πολύ δύσκολο, το να είσαι όμως καλός γονιός είναι ακόμη δυσκολότερο. Το μόνο που ξέρω είναι οτι σε όποια θέση και να βρισκόμαστε ένα είναι το μυστικό : γνώση και αυτοκριτική......

         

[walse]

Ανύπαρκτη η μέριμνα-Με διαταραχές λόγου ένα στα έξι παιδιά


Μαθησιακές δυσκολίες και διαταραχές λόγου και ομιλίας, όπως προβλήματα άρθρωσης, καθυστέρηση στην εξέλιξη του λόγου ή ακόμη και τραυλισμό, αντιμετωπίζει το 15% των παιδιών προσχολικής και σχολικής ηλικίας στη χώρα μας.


Είναι χαρακτηριστικό ότι το 60% των περιπτώσεων που αναζητεί βοήθεια σε εξειδικευμένα ιατροπαιδαγωγικά κέντρα αντιμετωπίζει προβλήματα προφορικού λόγου, τα οποία εξελίσσονται στη συνέχεια σε προβλήματα και του γραπτού λόγου.


Ωστόσο, όπως επισημαίνουν οι λογοπεδικοί, ο έγκαιρος εντοπισμός και η αντιμετώπιση των περιστατικών αυτών δυσχεραίνονται από την έλλειψη των κατάλληλων δομών στα σχολεία, όπως τμήματα ειδικής διδασκαλίας, αλλά και δασκάλων και καθηγητών εξειδικευμένων σε προβλήματα δυσλεξίας, μαθησιακές δυσκολίες και διαταραχές λόγου-ομιλίας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τόσο την ψυχολογική όσο και την οικονομική επιβάρυνση της οικογένειας. Την ίδια στιγμή ο αριθμός των ιατροπαιδαγωγικών κέντρων που υπάρχουν στη χώρα μας δεν επαρκεί, για να καλυφθούν οι αυξημένες ανάγκες εξέτασης και θεραπείας των περιπτώσεων αυτών, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται μεγάλες λίστες αναμονής, οι οποίες φτάνουν έως και τους τρεις μήνες.


“Τα περισσότερα παιδιά αναπτύσσουν την ομιλία τους φυσιολογικά, ώστε, όταν αρχίζουν το δημοτικό σχολείο, να έχουν πλούσιο λεξιλόγιο, να κάνουν μεγάλες προτάσεις και να επικοινωνούν. Αρκετά παιδιά όμως έχουν αργή εξέλιξη στην ομιλία τους και μένουν πιο πίσω από τα συνομήλικά τους. Αυτό δεν αποτελεί πάντοτε πρόβλημα, διότι κάθε παιδί έχει το ρυθμό του. Ωστόσο χρειάζεται να δοθεί προσοχή, γιατί μπορεί να υπάρχουν σοβαροί λόγοι για τη βραδύτητα αυτή”, εξηγεί στη “ΜτΚ” ο λογοπεδικός στο Ιατροπαιδαγωγικό Κέντρο του Νοσοκομείου Παπανικολάου, υπεύθυνος της υπηρεσίας λογοθεραπείας και μέλος του επιστημονικού συμβουλίου του νοσοκομείου Θεολόγος Σεϊτανίδης. Παράλληλα επισημαίνει ότι τα προβλήματα λόγου-ομιλίας οφείλονται είτε σε μία αναπτυξιακή ανωριμότητα του παιδιού είτε σε οργανικά, γενετικά ή μεταγεννητικά (βαρηκοΐα, οδοντικές ανωμαλίες, εγκεφαλική παράλυση, νοητική υστέρηση) ή σε ψυχολογικά και ψυχιατρικά προβλήματα.


ΠΟΤΕ ΝΑ ΑΝΗΣΥΧΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ


Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι ανάλογα με την ηλικία του παιδιού πρέπει να ανησυχήσουν, όταν αυτό είναι:


- 18 μηνών και λέει μόνο φωνήεντα και καθόλου σύμφωνα. Χρησιμοποιεί δύο-τρεις λέξεις δυσκατάληπτες ή λέει δύο-τρεις λέξεις, αλλά δεν τις χρησιμοποιεί πάντα, για να δηλώσει το ίδιο πράγμα (π.χ. βλέποντας τη μαμά λέει “μαμά”, αλλά το ίδιο λέει, κι όταν βλέπει τον μπαμπά, τον αδελφό κ.ά.).


- 2 χρόνων και το λεξιλόγιό του εκτός από το “μαμά” αποτελείται από λίγες και δυσκατάληπτες λέξεις και δεν παραθέτει δύο λέξεις, σχηματίζοντας προτάσεις του τύπου “μαμά πα”, δηλαδή “η μαμά πάει, έφυγε”.


- 3 χρόνων και η ομιλία του εξακολουθεί να είναι δυσκατάληπτη, το λεξιλόγιό του περιορίζεται σε ουσιαστικά και λίγα ή καθόλου ρήματα, δεν χρησιμοποιεί άρθρα, επίθετα, επιρρήματα, προθέσεις, δεν έχει κατανοήσει την έννοια του πληθυντικού και δεν σχηματίζει απλές προτάσεις (π.χ. Η Έλλη πίνει γάλα).


- 4 χρόνων και οι προτάσεις του είναι μικρές και όχι σωστά οργανωμένες. Παραδείγματος χάριν λέει “όχι φάω”, αντί να λέει “δεν θέλω να φάω” ή λέει “θέλω να πάω τι κούνιε” αντί “θέλω να πάω στις κούνιες”. Η ομιλία του δεν είναι πάντα κατανοητή, δηλαδή αφαιρεί συλλαβές από πολυσύλλαβες λέξεις, δεν λέει απλά συμπλέγματα συμφώνων, όπως “καίω” αντί “κλαίω” ή “βέπω” αντί “βλέπω”. Δεν μπορεί να διηγηθεί απλά και πρόσφατα γεγονότα.


- 5 χρόνων και το λεξιλόγιό του είναι περιορισμένο και οι προτάσεις του μικρές και φτωχές σε περιεχόμενο. Σε αυτήν την ηλικία το παιδί πρέπει να χρησιμοποιεί προτάσεις με δέκα-έντεκα λέξεις. Δεν μπορεί να διηγηθεί άνετα ένα γεγονός και στην ομιλία του κάνει πολλά λάθη. Σε αυτήν την ηλικία συνήθως υπάρχει ανοχή μόνο για τα φωνήματα ρ, σ, δ, τα οποία μπορεί ακόμη να μην προφέρει σωστά.


Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ


Σύμφωνα με τον κ. Σεϊτανίδη, η πρώιμη παρέμβαση σε περιστατικά με προβλήματα λόγου-ομιλίας μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να ξεπεράσουν τις δυσκολίες στο μέλλον. Για το λόγο αυτό οι γονείς οφείλουν να είναι προσεκτικοί και να μην αγνοούν τις ενδείξεις, αλλά να τις παρατηρούν και να ζητούν εγκαίρως βοήθεια από ειδικούς.


“Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια όλο και μεγαλύτερος αριθμός γονέων απευθύνεται σε μονάδες ψυχικής υγείας, εκφράζοντας την ανησυχία του για τη μη ομαλή γλωσσική εξέλιξη των παιδιών του. Η ανησυχία αυτή είναι εντονότερη, όσο πλησιάζει ο καιρός για τη σχολική ένταξη των παιδιών (δημοτικό). Περίπου το 15% του μαθησιακού πληθυσμού της χώρας μας εμφανίζει γλωσσικές ή μαθησιακές δυσκολίες, με αποτέλεσμα τη δυσχερή ή μη ομαλή μαθησιακή εξέλιξή τους”, τονίζει ο κ. Σεϊτανίδης.


Παράλληλα εξηγεί ότι τα δημόσια ιατροπαιδαγωγικά κέντρα και τα κέντρα ψυχικής υγιεινής, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που καταβάλλουν, δυσκολεύονται να καλύψουν τον τεράστιο όγκο των περιστατικών που χρήζουν εξέτασης και θεραπείας, με αποτέλεσμα τη μεγάλη αναμονή των ραντεβού.


Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι μόνο ο δυτικός τομέας της Θεσσαλονίκης, με πληθυσμό πάνω από 500.000 κατοίκους, καθώς και οι όμοροι νομοί της Κεντρικής Μακεδονίας εξυπηρετούνται από δύο ιατροπαιδαγωγικά κέντρα, ένα του Παπανικολάου και ένα του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου, τα οποία παρά τον τεράστιο φόρτο εργασίας συχνά καλούνται να αναλάβουν και άλλες σοβαρές ψυχοκοινωνικές υποθέσεις.


“Η ανάπτυξη και η στελέχωση αντίστοιχων δομών σε όλη την επικράτεια της Μακεδονίας, δηλαδή ένα ιατροπαιδαγωγικό κέντρο σε κάθε νομό, θα συμβάλει τα μέγιστα στην ομαλότερη εξέλιξη της ψυχικής υγείας, της συναισθηματικής-μαθησιακής και κατʼ επέκταση κοινωνικής ανάπτυξης των παιδιών αλλά και των οικογενειών τους”, επισημαίνει ο κ. Σεϊτανίδης.


Από την πλευρά τους οι γονείς καλό είναι να δίνουν ερεθίσματα και κίνητρα στο παιδί, να το ενθαρρύνουν να επικοινωνεί και να του μιλούν κανονικά, χρησιμοποιώντας σωστές προτάσεις και απλές λέξεις και όχι μωρουδίστικα.




ΑΠΟ τη Νικολέτα Μπούκα, Μακεδονία