Έκθεση Γ' Λυκείου

[despoina25]

Συμφωνώ! Το κείμενο δεν πρέπει να αναφέρει υπερβολικά πολλά αίτια, τρόπους αντιμετώπισης κτλ, γιατί μέσα σε 600 λέξεις δε θα μπορέσει ο μαθητής να τα ανανπτύξει. Καλύτερα να έχει 4-5 θεματικές περιόδους, οι οποίες ανταπύσσονται επαρκώς σε παραγράφους, παρά σε κάθε παράγραφο να προσπαθεί να εντάξει όσο το δυνατόν περισσότερα. "Πρότυπα" προλόγων ή επιλόγων μπορείς να βρεις, όμως στο κυρίως θέμα καλό είναι να προσπαθεί το παιδί καθε φορά να γράψει κάτι διαφορετικό. 

     Το κακό είνια ότι πολλά παιδιά προσπαθούν να μάθουν απέξω πολύπλοκα σχεδιαγράμματα, αλλά όταν έρχεται η ώρα να γράψουν την έκθεση πελαγώνουν, σκεπτόμενοι ότι "όσο περισσότερα προτείνω, τόσο πιο έξυπνο θα με θεωρήσουν". Αυτό όμως στο οποίο ουσιαστικά εξετάζεται ο μαθητής είναι η ικανότητα διαπραγμάτευσης ενός θέματος.  Γι' αυτό και οφείλει να απαντάει μονο σε ό,τι του ζητούν και να ξεχωρίζει το σημαντικό απο το ασήμαντο

[PDE ads]

[Πέτρος]

Κι εγώ είμαι της άποψης ότι πρέπει να επιλέγουμε μερικά βασικά στοιχεία και αυτά να αναλύουμε αλλά έχω ακούσει και διαφορετικές εκδοχές όπως όσο περισσότερα τόσο το καλύτερο, κάτι που μου φαίνεται μάλλον κακή προσέγγιση. Αν δεν αναλύουν αυτά που γράφουν και απλώς τα παραθέτουν τότε η έκθεση θα είναι ένα απλό σχεδιάγραμμα και τίποτε περισσότερο. Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας.

Σημείωση: Είναι ο Sun

[daffyduck]

Σημείωση: Είναι ο Sun

Σωστά!!!!! Sun, χίλια συγνώμη 

[Sun]

Και κάτι ακόμη : στόχος δεν είναι η αποστήθιση στείρων ,τετριμμένων και συχνά παρωχημένων απόψεων και ιδεών ,αλλά ο συνδυασμός των "προσωπικών" απόψεων με την κατάλληλη μορφή. Σκοπός είναι να ανασύρουμε από το μαθητή τις προσωπικές του ιδέες -επηρεασμένες βέβαια,όπως όλων μηδενός εξαιρουμένου -από τις απόψεις άλλων και να του μάθουμε να τις συντάσσει και να τις βάζει στη σωστή σειρά ,ώστε να προκύψει ένα ενιαίο, συμπαγές και κυρίως πρωτότυπο κείμενο. Θεωρώ εγκληματικό σφάλμα συναδέλφων που βάζουν τα παιδιά να μαθαίνουν ολόκληρες εκθέσεις απ'έξω σαν να είναι ...ιστορία. Το θεωρώ εντελώς απαράδεκτο και αντιπαιδαγωγικό κάτι τέτοιο. Δηλώνει αδυναμία από μέρους του καθηγητή και εν πολλοίς ανικανότητα. Ο μαθητής πρέπει να μάθει να γράφει δικές του εκθέσεις και όχι να αποστηθίζει κείμενα άλλων. Αυτό βέβαια ,είναι δύσκολο ,γιατί χρειάζεται υπομονή και επιμονή -χώρια που τ'αποτελέσματά του φαίνονται σε βάθος χρόνου. Γι'αυτό όμως αποφεύγεται από πολλούς συναδέλφους (. Είναι αυτοί που στις πανελληνίες εξετάσεις διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για το θέμα που έπεσε ,λες και έχει σημασία.
Για μένα δεν υπάρχει : έυκολο ή δύσκολο θέμα έκθεσης. Για μένα υπάρχει : ξέρω ή δεν ξέρω να γράφω εκθέσεις.

[PDE ads]

[daffyduck]

Και κάτι ακόμη : στόχος δεν είναι η αποστήθιση στείρων ,τετριμμένων και συχνά παρωχημένων απόψεων και ιδεών ,αλλά ο συνδυασμός των "προσωπικών" απόψεων με την κατάλληλη μορφή. Σκοπός είναι να ανασύρουμε από το μαθητή τις προσωπικές του ιδέες -επηρεασμένες βέβαια,όπως όλων μηδενός εξαιρουμένου -από τις απόψεις άλλων και να του μάθουμε να τις συντάσσει και να τις βάζει στη σωστή σειρά ,ώστε να προκύψει ένα ενιαίο, συμπαγές και κυρίως πρωτότυπο κείμενο. Θεωρώ εγκληματικό σφάλμα συναδέλφων που βάζουν τα παιδιά να μαθαίνουν ολόκληρες εκθέσεις απ'έξω σαν να είναι ...ιστορία. Το θεωρώ εντελώς απαράδεκτο και αντιπαιδαγωγικό κάτι τέτοιο. Δηλώνει αδυναμία από μέρους του καθηγητή και εν πολλοίς ανικανότητα. Ο μαθητής πρέπει να μάθει να γράφει δικές του εκθέσεις και όχι να αποστηθίζει κείμενα άλλων. Αυτό βέβαια ,είναι δύσκολο ,γιατί χρειάζεται υπομονή και επιμονή -χώρια που τ'αποτελέσματά του φαίνονται σε βάθος χρόνου. Γι'αυτό όμως αποφεύγεται από πολλούς συναδέλφους (. Είναι αυτοί που στις πανελληνίες εξετάσεις διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για το θέμα που έπεσε ,λες και έχει σημασία.
Για μένα δεν υπάρχει : έυκολο ή δύσκολο θέμα έκθεσης. Για μένα υπάρχει : ξέρω ή δεν ξέρω να γράφω εκθέσεις.

+ 1.000.000....και βάλε!

Το να ΔΙΔΑΞΕΙΣ πραγματικά Έκθεση όπως πρέπει, ώστε να έχει και ένα αποτέλεσμα στα παιδιά, είναι ΠΟΛΥ δύσκολο πράγμα, ειδικά σε μεγάλη τάξη.

Προς όλους τους συναδέλφους εδώ πάντως θα ξαναπώ για χιλιοστή φορά αυτό που μαλλιάζει η γλώσσα μου να λέω όλη τη χρονιά στα παιδιά: όταν βαθμολογούμε στις Πανελλήνιες αντιμετωπίζουμε (το 90% των συναδέλφων τουλάχιστον) με πολύ μεγαλύτερη επιείκεια και κατανόηση ένα ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ κείμενο, που δείχνει παιδί που προσπαθεί να γράψει την δική του άποψη για το -όποιο -θέμα, παρά ένα στείρο "φροντιστηριακό"γραπτό που φωνάζει παπαγαλία από χιλιόμετρα, το οποίο στην καλύτερη περίπτωση, και εάν έχει πάει πολύ καλά στις ασκήσεις και στην περίληψη δεν θα ξεπεράσει το 15-16! Θέλουμε προτάσεις που να βγάζουν πραγματικά νόημα, παιδιά που να δείχνουν ότι ξέρουν τι λένε και τι γράφουν!

Ευτυχώς το ζητούμενο στις Πανελλήνιες αρχίζει ν'αλλάζει και ίσως έτσι αλλάξουμε κι εμείς μαζί του, αρκεί να έχουμε τα αυτιά μας ανοιχτά!

[stris]

Πολύ κατατοπιστικά όλα όσα αναφέρετε. Αλλά θα ήθελα να δώσω και συνέχεια στο αρχικό ερώτημα του petros005. Διδάσκω και εγώ έκθεση Γ'Λυκείου και έχω δει σε βοηθήματα ότι στη δομή της έκθεσης θεωρείται απαραίτητη, αμέσως μετά τον πρόλογο (στον οποίο απλά θίγουμε με δικά μας λόγια το θέμα της έκθεσης ανάλογα και με το επικοινωνικό πλαίσιο),  μια παράγραφος, ως αρχή του κυρίου μέρους, όπου παρουσιάζουμε  διαπιστώσεις απο την επικαιρότητα, ιστορική αναδρομή ή ακόμη και τα αίτια του προβλήματος - αν βέβαια δε ζητούνται ξεκάθαρα ως ζητούμενα στη έκθεση -, προκειμένου να φανεί μια σφαιρική επεξεργασία του όλου θέματος που μας δίνουν. Στο τέλος της ίδιας παραγράφου μπαίνει και μεταβατική πρόταση για να αρχίσουμε να ασχολούμαστε με το πρώτο από τα δύο ζητούμενα. Ισχύει κάτι τέτοιο στις πανελλήνιες; Το θεωρούν απαραίτητο οι διορθωτές;

[bikini]

Από αυτό που ζητάει το θέμα (πχ αίτια, συνέπειες, τρόποι αντιμετώπισης ενός φαινομένου) θα βάζεις τους μαθητές σου να επιλέξουν από 2 -3 για την κάθε περίπτωση, τα πιο σημαντικά, και αυτά να αναπτύσσουν. Στις Πανελλήνιες φαντάσου ότι περιμένουμε να δούμε από 3 παράγοντες για κάθε ένα από τα -συνήθως 2 -ζητούμενα του θέματος (πχ 3 αίτια + 3 τρόπους αντιμετώπισης). Δεν χρειάζεται δηλ. μια έκθεση να περιέχει ΟΛΑ τα αίτια ενός φαινομένου ή ΟΛΟΥΣ τους τρόπους αντιμετώπισης, κάτι που άλλωστε θα ήταν αδύνατον πρακτικά χωρίς το κείμενο να γίνει χαοτικό!

Εγώ, πάλι, διδάσκω στους μαθητές μου την έκθεση ως εξής:

- Πρόλογος: εφόσον η έκθεση δεν έχει πια τη μορφή δοκιμίου, γράφεται κάθε φορά ανάλογα με το επικοινωνιακό πλαίσιο.
- Κύριο Θέμα: έστω ζητούνται τα αίτια και οι τρόποι αντιμετώπισης.
2 παράγραφοι με πλήρως αναπτυγμένα αίτια + 1 συμπυκνωνένη, δηλαδή 3-4 αίτια που συνδέονται μεταξύ τους με διαρθρωτικές λέξεις.
2 παράγραφοι με πλήρως αναπτυγμένους τρόπους αντιμετώπισης + 1 συμπυκνωνένη, δηλαδή 3-4 τρόπους αντιμετώπισης που συνδέονται μεταξύ τους με διαρθρωτικές λέξεις.
- Επίλογος.

Υ.Γ.: daffyduck, θα με ενδιέφερε η άποψή σου ως διορθωτή. 

[despoina25]

Πολύ κατατοπιστικά όλα όσα αναφέρετε. Αλλά θα ήθελα να δώσω και συνέχεια στο αρχικό ερώτημα του petros005. Διδάσκω και εγώ έκθεση Γ'Λυκείου και έχω δει σε βοηθήματα ότι στη δομή της έκθεσης θεωρείται απαραίτητη, αμέσως μετά τον πρόλογο (στον οποίο απλά θίγουμε με δικά μας λόγια το θέμα της έκθεσης ανάλογα και με το επικοινωνικό πλαίσιο),  μια παράγραφος, ως αρχή του κυρίου μέρους, όπου παρουσιάζουμε  διαπιστώσεις απο την επικαιρότητα, ιστορική αναδρομή ή ακόμη και τα αίτια του προβλήματος - αν βέβαια δε ζητούνται ξεκάθαρα ως ζητούμενα στη έκθεση -, προκειμένου να φανεί μια σφαιρική επεξεργασία του όλου θέματος που μας δίνουν. Στο τέλος της ίδιας παραγράφου μπαίνει και μεταβατική πρόταση για να αρχίσουμε να ασχολούμαστε με το πρώτο από τα δύο ζητούμενα. Ισχύει κάτι τέτοιο στις πανελλήνιες; Το θεωρούν απαραίτητο οι διορθωτές;

       Αυτό με τη μεταβατική παράγραφο μ'εχει προβληματίσει κι εμένα. Δε θεωρώ όμως ότι είναι κάτι απαραίτητο μετά τον πρόλογο, ίσως και μία μεταβατική πρόταση στο τέλος του προλόγου θα αρκούσε για να διασφαλίσει τη συνοχή. Πάντα, βέβαια, παίζει ρόλο και το θέμα. Π.χ. εγώ αν ήμουν μαθήτρια, στο φετινό θέμα της Γ' λυκείου θα συνέδεα το α' και το β' ζητούμενο με μία μεταβατική παράγραφο.
    Εγώ έχω διδάξει μέχρι έκθεση β'λυκείου και φέτος για πρώτη φορά θα αναλάβω 2 ιδιαίτερα γ΄λυκείου. Προβληματίζομαι αρκετά για το κατά πόσο θα τους βοηθήσω στην παραγωγή γραπτού λόγου, καθως για κάποια πράγματα δε νομίζω ότι υπάρχουν κανόνες. Σίγουρα βοηθούν ο εμπλουτισμός του λεξιλογίου, η χρήση συνδετικών λέξεων, η συζήτηση πάνω σε ποικίλα θέματα, όμως στο τέλος κι εγώ πιστεύω ότι το παιδί που επιβραβεύεται είναι αυτό που αποτυπώνει στο γραπτό την προσωπικότητά του, όχι εκείνο που απλώς παπαγαλίζει σχεδιαγράμματα. Μία συνάδελφός μου τους δίνει πρότυπες εκθέσεις, όμως αυτό δε ξέρω αν σίγουρα βοηθάει.
       Ποια βοήθηματα προτείνεται για θεωρία έκθεσης, ασκήσεις κτλ για τη Γ' λυκείου;

[elranna]

Νομίζω και εγώ ότι σε γενικές γραμμές επιβραβεύονται αυτά που αποκαλούμε "πρωτότυπα" γραπτά, αλλά έχω την αίσθηση ότι αυτό που κερδίζει τις εντυπώσεις είναι η ομοιομορφία του γραπτού. Σε γενικές γραμμές, από τη δική μου εμπειρία διαπιστώνω ότι τα παιδιά παπαγαλίζουν σχεδιαγράμματα απο βοηθήματα (σύμφωνα με τις οδηγίες ορισμένων φροντιστηρίων- ας μην τα χαρακτηρίσω), με αποτέλεσμα τα περισσότερα γραπτά να είναι ουσιαστικά μια συγκόλληση ετερογενών προτάσεων που τυχαίνει να θυμούνται εκείνη την ώρα τα παιδιά, με τραγικές μεταβατικές προτάσεις και παραγράφους. Ένας μεγάλος αριθμός μαθητών διαχειρίζεται την έκθεση περίπου σαν την ιστορία, γράφω ότι θυμάμαι σχετικό με το θέμα. Αυτό φυσικά έχει σαν αποτέλεσμα εντελώς ανομοιογενή γραπτά, σε περιεχόμενο, δομή και ύφος. Ένας εξαιρετικός πρόλογος, που αγγίζει ακροθιγώς το θέμα - τι να κάνουμε, αυτόν παπαγαλίσαμε, μια μέτρια μεταβατική παράγραφος-πρόταση, το ένα αίτιο ανεπτυγμένο εξαιρετικά με τρελούς βερμπαλισμούς μέσα και το επόμενο αίτιο ανεπτυγμένο με γλώσσα παιδιού δημοτικού. Αντίθετα, τα παιδιά που έχουν αφομοιώσει το θέμα δίνουν γραπτά ομοιογενή, τα οποία στα μάτια τα δικά μας φαίνονται πρωτότυπα και εν μέρει, είναι, από τη στιγμή που δεν είναι αναπαραγωγή σχεδιαγραμμάτων άλλων.

Αυτό που κάνω εγώ και στο σχολείο αλλά και έξω είναι να δίνω τρομερή βάση στους τρόπους ανάπτυξης παραγράφων. Στο σχολείο, με την ευκαιρία της παράδοσης ενός καινούριου τρόπου ανάπτυξης (που υπάρχει τόσο στην α' όσο και στη β') και έξω από την αρχή. Πρώτα θα μάθουμε να γράφουμε παραγράφους και μετά θα γράψουμε ολόκληρη έκθεση. Επίσης, φέτος έκανα ένα πείραμα. Έβαλα ένα τμήμα β' λυκείου να ανταλλάξουν γραπτά και να διορθώσουν ο ένας το γραπτό του άλλου. Τα αποτελέσματα ήταν εκπληκτικά. Τα παιδιά παρατήρησαν τα άλματα στη σκέψη των συμμαθητών τους και καταλήξαμε μαζί στο συμπέρασμα ότι τα αυτονόητα της δικής μας σκέψης δεν είναι αυτονόητα για τη σκέψη κάποιου άλλου. Τα επόμενα γραπτά -ορισμένων- μαθητών είχαν τρομερή βελτίωση ως προς τη δομή. Κατά τα άλλα, συμφωνώ απόλυτα με το duffy και το Sun.

ΥΓ. Δεν είναι πολύ αστείο όταν από ένα σημείο και πέρα αναγνωρίζεις ποιο βοήθημα έχει παπαγαλίσει ο κάθε μαθητής; 

[stris]

Σε συνέχεια των όσων αναφέρει η bikini:

Αν ο daffyduck είναι διορθωτής, θα μ΄ενδιέφερε κι εμένα η άποψή του. Θα με βγάλει από αδιέξοδο.

Επιτέλους, τι λένε αυτές οι περιβόητες οδηγίες του υπουργείου προς στους διορθωτές για τη δομή μιας έκθεσης;; Είναι κρίμα ο καθένας να διδάσκει με τον τρόπο που ξέρει - βέβαια σέβομαι την προσπάθεια κάθε φιλολόγου να διδάξει αυτό το μάθημα - κι είναι κρίμα περισσότερο για τα παιδιά που άλλα ακούνε στο φροντιστήριο άλλα στο σχολείο, προσθέστε και τον εγωισμό του καθενός συναδέλφου που θέλει να ακολουθείτε ο δικός του τρόπος και.... καταλαβαίνετε ότι τα παιδιά μπερδεύονται και αγανακτούν! Και με το δίκιο τους. Ποια είναι λοιπόν αυτή η δομή;

Despoina25,
Το καλύτερο βοήθημα είναι αυτό που βολεύει εσένα. Αν έχεις χρόνο, επισκέψου βιβλιοπωλείο και ψάξε με την ησυχία σου Ενδεικτικά, όμως, δες από εκδόσεις Χατζηθωμά το "Ορθός στοχασμός, θεωρία της έκθεσης" (είναι για όλες τις τάξεις, αλλά έχει καλά παραδείγματα), από εκδόσεις Πατάκη "Τράπεζα θεμάτων για τις ερωτήσεις κατανόησης του κειμένου στις Πανελλήνιες εξετάσεις", από εκδόσεις Κοκοτσάκη "Πληροφοριοδείκτες για την Έκθεση", από εκδόσεις Ρώσση "Αλφαβητάρι παραγωγής κειμένων" , από εκδόσεις Ρώσση "Περίληψη, σύνθεση και αξιολόγησή της" κ.α

[despoina25]

Ευχαριστώ πολύ για τη βοήθεια!

        Κι εγώ πάντως δίνω έμφαση στις παραγράφους.Απλώς φέτος αγχώνομαι λίγο γιατί θα αναλάβω δύο απόφοιτες που δεν τις είχα μέχρι τώρα, πέρισυ δεν είχαν γράψει καλά και γενικά δε ξέρω με πώς θα μπορούσα να είμαι πιο αποτελεσματική στη διδασκαλία μου. Αν π.χ. εγώ ξεκινήσω χαλαρά με παραγράφους και ασκήσεις, πότε θα προλάβω να δω πώς ανατπύσσουν ένα θέμα; Μάλλον θα τα κάνω παράλληλα.
    Αντίθετα, με ένα μαθητή που έχω από την α'λυκείου και φέτος θα συνεχίσουμε στη β'  είμαι πιο χαλαρή, γιατί ξέρω ήδη πια είναι τα δυνατά και τα αδύνατά του σημεία. Ειδικά πέρισυ στην Α'λυκείου δεν του έδινα καθόλου σχεδιαγράμματα, γιατί διαπίστωσα ότι το μόνο του πρόβλημα ήταν η βιαστική διαπραγμάτευση ενός θέματος και η ανασφάλειά του για το αν τα όσα γράφει είναι στις προτεινόμενες απαντήσεις. Του έδινα, λοιπόν, μόνο κείμενα για να διαβάσει και δημιουργούσαμε το σχεδιάγραμμα μαζί, κάναμε λεξιλογικές ασκήσεις σχετικές με το θέμα κτλ.  Στην περίπτωση αυτή όμως είχα χρόνο να το βοηθήσω να "απελευθερωθεί"  από το άγχος της παπαγαλίας και πιστεύω ότι στην τρίτη λυκείου θα είναι αστέρι!

[daffyduck]

Stris, οι οδηγίες προς τους διορθωτές δεν λένε σχεδόν τίποτα. Τα ίδια ακριβώς που διαβάζεις και στις οδηγίες διδασκαλίας του μαθήματος, τίποτα παραπάνω ή λιγότερο. Μονοι μας ξεστραβωνόμαστε, συζητάμε σχεδόν κάθε γραπτό με άλλους 3-4 και πάει λέγοντας -γι'αυτό και φέτος διόρθωνα 22 ολόκληρες μέρες!!!!!!!!

Γενικά αξιολογούμε αρκετά τους τρόπους μετάβασης, όχι μόνο από τον πρόλογο στο κυρίως θέμα αλλά και από παράγραφο σε παράγραφο και κυρίως από το α'ζητούμενο του θέματος στο β. Δεν μας ενδιαφέρει τόσο η μετάβαση να είναι μια ολόκληρη, ξεχωριστή παράγραφος, η πετυχημένη μετάβαση μπορει να γίνει και με 1-2 προτάσεις. Θέλουμε ωστόσο να είναι σαφής ο τρόπος με τον οποίο ο μαθητής συνδέει τις σκέψεις του ωστε το κείμενο να "ρεει".

[stris]

Ευχαριστώ πολύ daffyduck !!

[Εγώ είμαι]

υπάρχει κάποια στερεότυπη βαθμολόγηση;Για παράδειγμα 12 περιεχομενο.12 εκφραση,12δομη,4 ορθογραφία ,συνολο 40.Tί πρέπει να προσεχθεί περισσότερο;