0 μέλη και 5 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Αυτά τα δακρύβρεχτα που ποτέ δεν ακούγεται η άλλη πλευρά και έχουν πάντα στόχο να θίξουν τα σχολεία, γιατί τα πιστεύουμε τόσο εύκολα; Δηλαδή ένα παιδί που δεν έχει δώσει αφορμή και για κάτι άλλο, αποφασίζει μια μέρα να τα βάλει με μια άλλη μαθήτρια που ούτε αυτή έχει δώσει αφορμή. Ε δεν στέκει αυτό λογικά. Να μου πεις ότι υπάρχει μια συμμορία που επιτίθεται σε αλλοδαπούς ας πούμε, να το δεχτω. Ένας επιθετικός μαθητής που τα βάζει με όλους, επίσης να το δεχτω ότι μπορεί να συμβεί. Τα υπόλοιπα δεν τα πολυπιστεύω. Και κακώς έχουμε δεχτεί στα σχολεοα να γίνεται τόση φασαρία για τον υποτιθέμενο εκφοβισμό που όλοι ακούμε και ποτέ δεν βλέπουμε.
Δε αμφιβάλλω ότι υπάρχουν μαθητες με βίαιη συμπεριφορά. Δεν έχω δει βέβαια στο δικό μου σχολείο παρολο που είμαι επαρχία. Για το λεγόμενο bullying έχω επιφυλάξεις γιατί ποτέ δεν έχω ακούσει από κανέναν να λέει ότι είχε τέτοιο θέμα στο σχολείο του. Έχω ακούσει χίλια μυρια θέματα και σοβαρών παραβάσεων ακόμα, αλλά τέτοιες καταστάσεις δεν έχω ακούσει ποτέ. Γι αυτό αναρωτιέμαι αν είναι κάτι τεχνητά διογκωμένο.
Η σωματική επαφή και η βία πρέπει να αντιμετωπίζεται ως τέτοια και όχι ως εκφοβισμός/bullying. Είναι παραβατική συμπεριφορά.Πρέπει κάποτε να υπάρξουν και ποινικές ευθύνες στους γονείς ανηλίκων εφ' όσον οι συμβατικοί οδοί δεν επαρκούν.Όσο η σιωπηλή, συντριπτική πλειοψηφία δεν αντιδρά, δεν θα αλλάξει τίποτα και τα αποτελέσματα (όταν αυτά τα παιδιά ενηλικιωθούν) τα βλέπουμε και μας σοκάρουν.Πόσο υποκριτές είμαστε;
H βία/ παρενόχληση όταν ασκείται επανειλημμένα από το ίδιο/α άτομο/α με θύμα συγκεκριμένο παιδί είναι bullying. Και η διαχείρισή του όταν εμφανίζεται στο σχολικό πλαίσιο είναι υποχρέωσή μας. Έχω ακούσει συνάδελφο με τα αυτιά μου να λέει σε σχετική συνεδρίαση του συλλόγου "Μα καλά! Μεγάλο παιδί δε μπορεί να το διαχειριστεί και όλο έρχεται στο γραφείο και βάζει τη μαμά του και μας ζαλίζει λες και δεν έχουμε άλλες δουλειές!" Όποιος δεν θέλει να το δει, δεν θα το δει. Για μένα κάποιες απόψεις είναι ντροπή να ακούγονται από εκπαιδευτικούς και ειδικά από εκπαιδευτικούς που είναι και γονείς.
Ναι αυτό σαφώς είναι εκφοβισμός. Πόσο συχνό είναι όμως; Συμβαίνει κάθε χρόνο σε πόσα σχολεία της χώρας; 10; 100; 1000; Έχουμε σαφή εικόνα ή απλώς αποδεχόμαστε σαν πρόβατα την «πληροφορία» ότι έχει μεγάλη έκταση, χωρίς να κρίνουμε; Μήπως είναι σαν την περίφημη παραβατικότητα στα ΑΕΙ που η σκόπιμη διόγκωση της εξυπηρετεί άλλες σκοπιμότητες; Το άλλο θέμα ειναι, ωραία τα λόγια αλλά εις δεν έχουμε κανένα μέσο να το αντιμετωπίσουμε ενδοσχολικά. Μόνο αν κινηθούμε νομικά. Που δεν έχουμε όμως καμία προστασία. Και συγγνώμη κιόλας, εγω φιλόλογος σπούδασα για να μάθω στα παιδιά λογοτεχνία. Αν ήθελα να είμαι σε δουλειά με νομικές αντιδικίες, θα σπούδαζα κάτι άλλο και μπορεί να έβγαζα και χρήματα και να είχα και κυρος. Ο κάθε κομπλεξικός που παρατάει τα παιδιά του, ανακαλύπτει μια ωραία πρωΐα ότι το παιδί του έχει πρπβλημα και τα βάζει με τον πιο αδύναμο κρίκο γις να μην τον τρέχουν εκείνον για παραμέληση.
Αν δεν σου αρέσουν τα καθήκοντά σου, μπορείς κάλλιστα να παραιτηθείς και να κάνεις κάτι άλλο που σου αρέσει. Ενημερωτικά ένα παιδί που υφίσταται bullying το πιθανότερο είναι ότι δεν θα μπορέσει να μάθει λογοτεχνία. Δεν θα μπορέσει να συγκεντρωθεί σ'αυτό. Και είναι άλλο πράγμα να προσπαθήσεις να στηρίξεις ένα παιδί με όσα μέσα (αυτά τα λίγα) σου δίνονται και άλλο να προεξοφλείς ότι οι γονείς του θύματος είναι "κομπλεξικοί" που δεν ασχολούνται με το παιδί τους κι εμένα τι με νοιάζει. Ντράπηκε και η ντροπή.Nαι όλοι συμφωνούμε ότι τα μέσα που μας δίνονται για να αντιμετωπίσουμε αυτό το εξαιρετικά συχνό φαινόμενο δεν επαρκούν. Αλλά το να κλείνεις τα μάτια ή να βρίσκεις άλλες δικαιολογίες για να μην κάνεις τίποτα εμένα με ξεπερνάει σαν εκπαιδευτικό και σαν άνθρωπο.