*

Αποστολέας Θέμα: To ποίημα της ημέρας  (Αναγνώστηκε 304266 φορές)

0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

Αποσυνδεδεμένος ageliki87

  • Νέο μέλος
  • *
  • Μηνύματα: 37
  • Φύλο: Γυναίκα
  • ...κι αν σου κάτσει ;;;
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #84 στις: Απρίλιος 16, 2010, 11:16:05 μμ »
ΜΕΤΑΞΥ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ

Μεταξύ αποχώρησης και παραμονής διστάζει η μέρα
ερωτευμένη με την ίδια της τη διαφάνεια.

Το κυκλικό απόγευμα γίνεται τώρα κόλπος
όπου ακίνητος ο κόσμος λικνίζεται.

Όλα είναι ορατά κι όμως ακαθόριστα,
όλα κοντά μα δεν αγγίζονται.


Ποτήρι, βιβλίο, μολύβι, χαρτί,
στέκουν στην σκιά των ονομάτων τους.

Παλλομένος ο χρόνος στους κροτάφους μου γυρίζει
στην ίδια απαράλλακτη συλλαβή του αίματος.

Το φως μεταμορφώνει τον αδιάφορο τοίχο
σ΄ένα απόκοσμο θέατρο ανακλάσεων.

Βρίσκω τον εαυτό μου στο μέσο ενός ματιού,
παρατηρώντας τον στο κενό του βλέμμα.

Η στιγμή διαλύεται. Ακίνητος,
μένω και φεύγω: Είμαι μια παύση.

Octavio Paz (1914-1998)

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 16:31:34 »

Αποσυνδεδεμένος domenica

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1170
  • Φύλο: Γυναίκα
  • ΠΕ 03
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #85 στις: Απρίλιος 16, 2010, 11:27:40 μμ »

Σβήσε τα μάτια μου

Σβήσε τα μάτια μου· μπορώ να σε κοιτάζω,
τ’ αυτιά μου σφράγισέ τα, να σ’ ακούω μπορώ.
Χωρίς τα πόδια μου μπορώ να ‘ρθω σ’ εσένα,
και δίχως στόμα, θα μπορώ να σε παρακαλώ.
Κόψε τα χέρια μου, θα σε σφιχταγκαλιάζω,
σαν να ήταν χέρια, όμοια καλά, με την καρδιά.
Σταμάτησέ μου την καρδιά, και θα καρδιοχτυπώ με το κεφάλι.
Κι αν κάμεις το κεφάλι μου σύντριμμα, στάχτη, εγώ
μέσα στο αίμα μου θα σ’ έχω πάλι.


Ράινερ Μαρία Ρίλκε ( μετάφραση: Κωστής Παλαμάς )

ageliki87
είσαι η "αιτία" (με τις όμορφες επιλογές σου ) που το θυμήθηκα  ;)
" ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει "
   Τάσος Λειβαδίτης

Αποσυνδεδεμένος MARKOS

  • Moderator
  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 8048
  • Φύλο: Άντρας
  • Ο ΡΟΜΠΕΝ
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #86 στις: Απρίλιος 16, 2010, 11:30:59 μμ »
Tσιριτρό

Σέ μια ρώγα από σταφύλι
έπεσαν οχτώ σπουργίτες
και τρωγόπιναν οι φίλοι.
Τσίρι - τίρι, τσιριτρό,
τσιριτρί, τσιριτρό!
Έχτυπούσανε τις μύτες
και κουνούσαν τις ουρές
κι είχαν γέλια και  χαρές.
Τσίρι -τίρι, τσιριτρό,
τσιριτρί, τσιριτρό!

Πώ πω πώ πω σε μια ρώγα
φαγοπότι και φωνή!
την αφήκαν αδειανή.
Τσίρι -τίρι, τσιριτρό,
τσιριτρί, τσιριτρό!

Και μέθυσαν κι ολημέρα
πάνε δώθε, πάνε πέρα,
τραγουδώντας στον αέρα:
Τσίρι -τίρι, τσιριτρό,
τσιριτρί, τσιριτρό!

Ζαχαρίας Παπαντωνίου

 
 
υ.γ domenica, ageliki87  ειστε η αιτια για τις υπεροχες επιλογες μου
Ο μαθητής κάνει τον δάσκαλο

Αποσυνδεδεμένος aeee

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1305
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #87 στις: Απρίλιος 16, 2010, 11:41:15 μμ »

Σβήσε τα μάτια μου


Γύρισα τα μάτια.  δάκρυα γιομάτα

κατά το παραθύρι

Και κοιτώντας έξω  καταχιονισμένα

τα δέντρα των κοιλάδων

Αδελφοί μου, είπα  ως κι αυτά μια μέρα

κι αυτά θα τ' ατιμάσουν

Προσωπιδοφόροι  μες στον άλλον αιώνα

τις θηλιές ετοιμάζουν

Άξιον Εστί (απόσπασμα) του Οδυσσέα Ελύτη


Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 16:31:34 »

Αποσυνδεδεμένος MARKOS

  • Moderator
  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 8048
  • Φύλο: Άντρας
  • Ο ΡΟΜΠΕΝ
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #88 στις: Απρίλιος 16, 2010, 11:41:27 μμ »
Δώδεκα και μισή. Γρήγορα πέρασεν η ώρα
απ’ τες εννιά που άναψα την λάμπα,
και κάθισα εδώ. Κάθουμουν χωρίς να διαβάζω,
και χωρίς να μιλώ. Με ποιόνα να μιλήσω
κατάμονος μέσα στο σπίτι αυτό.



ασε το "με ποιον να μιλησεις " και στρωσου στο διαβασμα για τον ασεπ. ;D
-πολυ γλυκο το μωρο που εβαλες!!!!!!
Ο μαθητής κάνει τον δάσκαλο

Αποσυνδεδεμένος ageliki87

  • Νέο μέλος
  • *
  • Μηνύματα: 37
  • Φύλο: Γυναίκα
  • ...κι αν σου κάτσει ;;;
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #89 στις: Απρίλιος 16, 2010, 11:42:00 μμ »
Μάρκο, επειδή οι επιλογές σου είναι καίριες σου αφιερώνω το ακόλουθο ποίημα:

ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ

ξέρω ότι
αν είχα
μια φορεσιά
-ένα φράκο-
χρώματος πράσινο ανοιχτό
με μεγάλα κόκκινα σκοτεινά λουλούδια

αν στη θέση της
αόρατης
αιολικής άρπας που χρησιμεύει
για κεφάλι
είχα μια τετράγωνη πλάκα
πράσινο σαπούνι

έτσι που ν΄ακουμπά
απαλά
η μια της άκρη
ανάμεσα στους δυο μου ώμους

αν ήταν δυνατό
ν΄αντικαταστήσω
τα ιερά σάβανα
της φωνής μου
με την αγάπη
που έχει
μια μεταφυσική μουσική κόρη
για τις μαύρες ομπρέλλες τις βροχής

ίσως τότες
μόνο τότες
θα μπορούσα να πω
τα φευγαλέα οράματα
της χαράς
που είδα κάποτε
-σαν ήμουνα παιδί-
κοιτάζοντας ευλαβικά
μέσα στα στρογγυλά
μάτια
των πουλιών

Νίκος Εγγονόπουλος, Μην ομιλείτε εις τον οδηγόν, 1938


... άκρως υπερρεαλιστικό και χωρίς τον έλεγχο του ασυνείδητου... βεβαίως, βεβαίως!!!
« Τελευταία τροποποίηση: Απρίλιος 16, 2010, 11:45:12 μμ από ageliki87 »

Αποσυνδεδεμένος aeee

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1305
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #90 στις: Απρίλιος 16, 2010, 11:44:46 μμ »
Δώδεκα και μισή. Γρήγορα πέρασεν η ώρα
απ’ τες εννιά που άναψα την λάμπα,
και κάθισα εδώ. Κάθουμουν χωρίς να διαβάζω,
και χωρίς να μιλώ. Με ποιόνα να μιλήσω
κατάμονος μέσα στο σπίτι αυτό.



ασε το "με ποιον να μιλησεις " και στρωσου στο διαβασμα για τον ασεπ. ;D
-πολυ γλυκο το μωρο που εβαλες!!!!!!

  :o  :o ΑΣΕΠ  :o  :o
περιμενει με το κουταλι στο χερι να φαει......... αλλα η Διαμαντοπουλου δε του δινει τιποτα! :(
« Τελευταία τροποποίηση: Απρίλιος 17, 2010, 05:36:04 μμ από aeee »

Αποσυνδεδεμένος xenos

  • Έμπειρο μέλος
  • ****
  • Μηνύματα: 686
  • Φύλο: Άντρας
  • Λίγες λέξεις,πολλές σκέψεις
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #91 στις: Απρίλιος 17, 2010, 12:10:10 πμ »
αφιερωμένο σε μια.........  καινοτόμο εκπαιδευτικό  ;)

από τα μάτια φαίνεσαι
πως είσαι μια ζηλιάρα
κι από τη μέση τη λιανή
πως είσαι παιχνιδιάρα...

 ;D ;D ;D


Αποσυνδεδεμένος domenica

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1170
  • Φύλο: Γυναίκα
  • ΠΕ 03
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #92 στις: Απρίλιος 17, 2010, 05:06:04 μμ »


Ο ἀκέραιος κὺρ Ἀλέξανδρος

Θαμνώδη ρήματα καὶ φύλλα καταπράσινα τῆς γλώσσας.
Μεγάλος ἄνθρωπος κι ἀνέσπερος ἕλληνας ποὺ κράτησε
τὸν πόνο στὸ σωστό του τὸ ὕψος
ἀγνοώντας καὶ δημοτικισμοὺς καὶ ἐξελικτισμοὺς καὶ μόδες
ἀγνοώντας τὰ ἑκάστοτε μορμολύκεια
τὴν ἀσίγαστη γενικότητα τῶν πιθήκων
ἀγνοώντας τὸν αἰώνα τῆς καλπάζουσας ἐξυπνάδας
ὁ ἀνοξείδωτος.
Ἤδη τὰ θύματα τῆς Προόδου ποὺ πρόωρα σκουριάζει
πᾶνε στὴν πατρίδα του τὴ Σκιάθο
κι ἀγοράζουν ἐλπίζοντας οἰκόπεδα
πᾶνε γιὰ λίγο ἀεράκι λίγη θάλασσα καὶ φρέσκο φεγγάρι.
Μὰ εἶν’ ἀδύνατο νὰ κοροϊδέψουμε τὴ ρημαγμένη φύση
μὲ ξιπόλητα Σαββατοκύριακα καὶ μὲ τροχόσπιτα.
Ὁ ἀκέραιος κὺρ Ἀλέξανδρος
ἐκεῖνος ὁ περιούσιος Παπαδιαμάντης
καὶ τὸ κεράκι μας ἀκόμη δὲν τὸ θέλει.

Νίκος Καρούζος
Ἀπὸ τὴν συλλογὴ «Χορταριασμένα χάσματα» 1974

" ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει "
   Τάσος Λειβαδίτης

Αποσυνδεδεμένος MARKOS

  • Moderator
  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 8048
  • Φύλο: Άντρας
  • Ο ΡΟΜΠΕΝ
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #93 στις: Απρίλιος 17, 2010, 05:53:41 μμ »
Καλοκαίρι στο χωριό 


Τελειώσαν τα σχολεία και θα πάμε διακοπές
Δεν κλίνουμε πια ρήματα,μα κάνουμε βουτιές.

Δεν έχουμε πια βιβλία,δεν έχουμε πια τσάντες,
έχουμε μόνο κέφι,για ξάπλες στις βεράντες.

Τέρμα πια οι εκθέσεις ,εργασίες κι αφαιρέσεις,
ετοιμάσου με λαχτάρα, το μαγιό σου να φορέσεις.

Θα φύγουμε για ένα ταξιδάκι,να ξεπιαστούμε και λιγάκι.


Ο μαθητής κάνει τον δάσκαλο

Αποσυνδεδεμένος aeee

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1305
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #94 στις: Απρίλιος 17, 2010, 06:02:23 μμ »
Καλοκαίρι στο χωριό  

Τελειώσαν τα σχολεία και θα πάμε διακοπές
Δεν κλίνουμε πια ρήματα,μα κάνουμε βουτιές.


ΤΟ ΕΓΚΩΜΙΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ                Κώστας Καρυωτάκης

Η θάλασσα είναι η μόνη μου αγάπη. Γιατί έχει την όψη του ιδανικού. Και τ' όνομά της είναι ένα θαυμαστικό.

Δε θυμάμαι το πρώτο αντίκρισμά της. Χωρίς άλλο θα κατέβαινα από μια κορφή, φέρνοντας αγκαλιές λουλούδια. Παιδί ακόμα, εσκεπτόμουν το ρυθμό του φλοίσβου της. Ξαπλωμένος στην αμμουδιά, εταξίδευα με τα καράβια που περνούσαν. Ένας κόσμος γεννιόταν γύρω μου. Οι αύρες μού άγγιζαν τα μαλλιά. Άστραφτε η μέρα στο πρόσωπό μου και στα χαλίκια. Όλα μου ήταν ευπρόσδεκτα: ο ήλιος, τα λευκά σύννεφα, η μακρινή βοή της.

Αλλά η θάλασσα επειδή ήξερε, είχε αρχίσει το τραγούδι της, το τραγούδι της που δεσμεύει και παρηγορεί.

Είδα πολλά λιμάνια. Στοιβαγμένες πράσινες βάρκες επήγαιναν δώθε κείθε σαν εύθυμοι μικροί μαθητές. Κουρασμένα πλοία, με ονόματα περίεργα, εξωτικά, ύψωναν κάθε πρωί τη σκιά τους. Άνθρωποι σκεφτικοί, ώριμοι από την άλμη, ανέβαιναν σταθερά τις απότομες, κρεμαστές σκάλες. Άγρια περιστέρια ζυγίζονταν στις κεραίες.

Ύστερα ενύχτωσε. Μια κόκκινη γραμμή στον ορίζοντα, μόλις έβρισκε απάντηση στις ράχες των μεγάλων, αργών κυμάτων. Εσάλευαν σαν από κάποια μυστική, εσωτερική αιτία, και άπλωναν πλησιάζοντας, για να σπάσουν απαλά, βουβά. Όλα τ' άλλα -- ο ουρανός, τα βουνά αντίκρυ, το ανοιχτό πέλαγος -- ένα τεράστιο μαύρο παραπέτασμα.

 :)

Αποσυνδεδεμένος domenica

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1170
  • Φύλο: Γυναίκα
  • ΠΕ 03
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #95 στις: Απρίλιος 17, 2010, 06:44:26 μμ »

ΤΟ ΕΓΚΩΜΙΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ                Κώστας Καρυωτάκης

Η θάλασσα είναι η μόνη μου αγάπη. Γιατί έχει την όψη του ιδανικού. Και τ' όνομά της είναι ένα θαυμαστικό.

Φωνή απ’ την Θάλασσα - Κ.Καβάφης   

Βγάζει η θάλασσα κρυφή φωνή —
        φωνή που μπαίνει
μες στην καρδιά μας και την συγκινεί
        και την ευφραίνει.

Τραγούδι τρυφερό η θάλασσα μας ψάλλει,
τραγούδι που έκαμαν τρεις ποιηταί μεγάλοι,
        ο ήλιος, ο αέρας και ο ουρανός.
Το ψάλλει με την θεία της φωνή εκείνη,
όταν στους ώμους της απλώνει την γαλήνη
        σαν φόρεμά της ο καιρός ο θερινός.

Φέρνει μηνύματα εις ταις ψυχαίς δροσάτα
η μελωδία της. Τα περασμένα νειάτα
        θυμίζει χωρίς πίκρα και χωρίς καϋμό.
Οι περασμένοι έρωτες κρυφομιλούνε,
αισθήματα λησμονημένα ξαναζούνε
        μες στων κυμάτων τον γλυκόν ανασασμό.


Τραγούδι τρυφερό η θάλασσα μας ψάλλει,
τραγούδι που έκαμαν τρεις ποιηταί μεγάλοι,
        ο ήλιος, ο αέρας και ο ουρανός.
Και σαν κυττάζεις την υγρή της πεδιάδα,
σαν βλέπεις την απέραντή της πρασινάδα,
        τον κάμπο της πούναι κοντά και τόσο μακρυνός,
γεμάτος με λουλούδια κίτρινα που σπέρνει
το φως σαν κηπουρός, χαρά σε παίρνει
        και σε μεθά, και σε υψώνει την καρδιά.
Κι αν ήσαι νέος, μες σταις φλέβες σου θα τρέξη
της θάλασσας ο πόθος· θα σε ’πη μια λέξι
το κύμα απ’ τον έρωτά του, και θα βρέξη
        με μυστική τον έρωτά σου μυρωδιά.




Βγάζει η θάλασσα κρυφή φωνή —
        φωνή που μπαίνει
μες στην καρδιά μας και την συγκινεί
        και την ευφραίνει.


Τραγούδι είναι, ή παράπονο πνιγμένων; —
το τραγικό παράπονο των πεθαμένων,
        που σάβανό των έχουν τον ψυχρόν αφρό,
και κλαίν για ταις γυναίκες των, για τα παιδιά των,
και τους γονείς των, για την έρημη φωλιά των,
           ενώ τους παραδέρνει πέλαγο πικρό,


σε βράχους και σε πέτραις κοφτεραίς τους σπρώχνει,
τους μπλέκει μες στα φύκια, τους τραβά, τους διώχνει,
        κ’ εκείνοι τρέχουνε σαν νάσαν ζωντανοί
με ολάνοιχτα τα μάτια τρομαγμένα,
και με τα χέρια των άγρια, τεντωμένα,
        από την αγωνία των την υστερνή.

Τραγούδι είναι, ή παράπονο πνιγμένων;—
το τραγικό παράπονο των πεθαμένων
        που κοιμητήριο ποθούν χριστιανικό.
Τάφο, που συγγενείς με δάκρυα ραντίζουν,
και με λουλούδια χέρια προσφιλή στολίζουν,
        και που ο ήλιος χύνει φως ζεστό κ’ ευσπλαγχνικό.

Τάφο, που ο πανάχραντος Σταυρός φυλάει,
που κάποτε κανένας ιερεύς θα παή
        θυμίαμα να κάψη και να ‘πη ευχή.
Χήρα τον φέρνει που τον άνδρα της θυμάται
ή υιός, ή κάποτε και φίλος που λυπάται.
Τον πεθαμένο μνημονεύουν· και κοιμάται
        πιο ήσυχα, συγχωρεμένη η ψυχή.

(Από τα Αποκηρυγμένα, Ίκαρος 1983)




aeee έχω διάβασμα και εσύ μου φέρνεις μια θάλασσα στα πόδια μου και περιμένεις να μην τα αφήσω "να βραχούν" ;

 :)
" ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει "
   Τάσος Λειβαδίτης

Αποσυνδεδεμένος ekfrasi

  • Νέο μέλος
  • *
  • Μηνύματα: 65
  • Φύλο: Γυναίκα
  • shit happens, συχνά...
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #96 στις: Απρίλιος 17, 2010, 07:37:02 μμ »
Με τόσα κύματα και θάλασσες...

”Μη μας προδώσεις Ουρανέ”
απο τον Νίκο Βούρο,


Κλέβουν της νύχτας τα πουλιά

Του έρωτα το μέλι

Πόλεμος είναι τα φιλιά

Χωρίς σπαθιά και βέλη

——-

Μη μας προδώσεις ουρανέ

Τ ‘αστέρια σου μη σβήσεις

Βλέπω στα μάτια της τα μπλε

Αγάπης παραισθήσεις

——–

Όμορφη γίνεσαι ζωή

Το αίνιγμά σου λύνω

Έρωτα γίνε αφορμή

Παιδί να ξαναγίνω

——–

Μήνυμα στέλνου οι ψυχές

Με σώματα παρθένα

Κύματα αγάπης, μουσικές

Στου κόσμου την αρένα
Μόνο δύο "βιομηχανίες" λένε τους πελάτες τους "χρήστες" :) η 2η είναι οι υπολογιστές.

Αποσυνδεδεμένος ageliki87

  • Νέο μέλος
  • *
  • Μηνύματα: 37
  • Φύλο: Γυναίκα
  • ...κι αν σου κάτσει ;;;
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #97 στις: Απρίλιος 17, 2010, 11:58:49 μμ »
Κι όταν πεθάνουμε να μας
θάψετε κοντά για να μη
τρέχουμε μέσα στη νύχτα
να συναντηθούμε.

Τάσος Λειβαδίτης, Έρωτας

 

Pde.gr, © 2005 - 2024

Το pde σε αριθμούς

Στατιστικά

μέλη
  • Σύνολο μελών: 32278
  • Τελευταία: Parask
Στατιστικά
  • Σύνολο μηνυμάτων: 1158534
  • Σύνολο θεμάτων: 19198
  • Σε σύνδεση σήμερα: 575
  • Σε σύνδεση έως τώρα: 1964
  • (Αύγουστος 01, 2022, 02:24:17 μμ)
Συνδεδεμένοι χρήστες
Μέλη: 17
Επισκέπτες: 377
Σύνολο: 394

Πληροφορίες

Το PDE φιλοξενείται στη NetDynamics

Όροι χρήσης | Προφίλ | Προσωπικά δεδομένα | Υποστηρίξτε μας

Επικοινωνία >

Powered by SMF 2.0 RC4 | SMF © 2006–2010, Simple Machines LLC
TinyPortal 1.0 RC1 | © 2005-2010 BlocWeb

Δημιουργία σελίδας σε 0.111 δευτερόλεπτα. 35 ερωτήματα.