0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
απορω πως δεν τους αγγιζουν οι δικες μου ποιητικες ανησυχιες !!!
H Κατερίνα Γώγου έγραψε επίσης... Πώς με κοιτάζει έτσιαυτό το άσπρο κομμάτι χαρτίπώς με κοιτάζει έτσι το φεγγάρι...Πώς θροΐζει μέσα μουαυτό τον παγωμένο χάρτη στο βυθόπώς με κοιτάει έτσι το φεγγάρι...Ποιανού καιρού το λυπημένο δάχτυλοκρυμμένο πίσω από δάση και βουνάδείχνει παντού και πουθενάτι θέλει το φεγγάρι...Ποιανού αλόγου τρελαμένου το χλιμίντρισμακάνει τόση αντήχηση μέσα μουμού διογκώνει το Εγώ μου...Ποιανής σελήνης έκλειψηποιου φεγγαριού η χάσημαζί σηκώνει μέσα μουάμπωτη και παλίρροια δίδυμες αδερφές μου...πώς με κοιτουνΠώς σκύβει έτσι πάνω στο στόμα μου να δειαν ανασαίνω ο Καρυωτάκης...Πάω στοίχημα οτι διάβαζε το: Ιδανικοί αυτόχειρεςΓυρίζουν το κλειδί στην πόρτα, παίρνουντα παλιά, φυλαγμένα γράμματά τους,διαβάζουν ήσυχα, κι έπειτα σέρνουνγια τελευταία φορά τα βήματά τους. Ήταν η ζωή τους, λένε, τραγωδία.Θεέ μου, το φρικτό γέλιο των ανθρώπων,τα δάκρυα, ο ίδρως, η νοσταλγίατων ουρανών, η ερημιά των τόπων. Στέκονται στο παράθυρο, κοιτάνετα δέντρα, τα παιδιά, πέρα τη φύση,τους μαρμαράδες που σφυροκοπάνε,τον ήλιο που για πάντα θέλει δύσει. Όλα τελείωσαν. Το σημείωμα να το,σύντομο, απλό, βαθύ, καθώς ταιριάζει,αδιαφορία, συγχώρηση γεμάτογια κείνον που θα κλαίει και θα διαβάζει. Βλέπουν τον καθρέφτη, βλέπουν την ώρα,ρωτούν αν είναι τρέλα τάχα ή λάθος,«όλα τελείωσαν» ψιθυρίζουν «τώρα»,πως θ' αναβάλουν βέβαιοι κατά βάθος..Και οι δύο αυτοκτόνησαν πάντως... Και στις δύο περιπτώσεις η αυτοκτονία δεν είναι απλώς μια λέξη... Στην περίπτωση του Καρυωτάκη σφράγισε το τέλος μιας εποχής (Γενιά του '20) και την αρχή μιας άλλης (Γενιά του ΄30: Νόμπελ Λογοτεχνίας- προσδιορισμός εθνικής ταυτότητας κ.ά.)... Στην περίπτωση της Γώγου έχουμε πάλι μια οριακή εποχή... μια κοινωνία στ΄απόνερα της γενιάς των Βeat (1950: Αμερική, 1970: Ελλάδα), η δικτατορία και η έξοδος απ΄αυτήν, ο καταναλωτισμός, η προδοσία αξιών... Οι ποιητές της αμιφισβήτησης συσπειρώνονται γύρω από τα περιοδικά: Πάλι, Παντέρμα... Ο Καρυωτάκης και η Γώγου είναι οι αγαπημένοι μου ποιητές.... sorry Markos!