0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Λώρα ,ευχαριστώ για τις πολύτιμες πληροφορίες σου,η Κύπρος είναι πολύ καλή ιδέα.
Η Αμερική είναι καμμένη γη...θα συμφωνήσω απόλυτα. Εργάστηκα εκεί για κάποιους μήνες και δεν θέλω να ξαναπάω ποτέ. Η Σουηδία είναι εξαιρετική περίπτωση αν κι εκεί αρχίζουν να αγριεύουν κάπως τα πράγματα εξαιτίας των πολλών γκετοποιημένων πλέον-από μετανάστες και πρόσφυγες- περιοχών. Οι άλλοτε φιλεύσπλαχνοι και ανθρωπιστές Σκανδιναβοί αρχίζουν και προσγειώνονται λίγο στην άγρια πραγματικότητα. Δεν είναι τυχαίο πως οι ακροδεξιοί πολλαπλασιάζονται.
Πήγα με τουριστική visa 3 μηνών για road trip αλλά μου πρότειναν δουλειά σε ελληνική ταβέρνα και έμεινα. Η Αμερική δεν έχει ευκαιρίες κατ'εμέ όταν είσαι από ανθρωπιστικές σπουδές. Συνάδελφος γκαρσόνα συμπλήρωνε χαρτζηλίκι για να ζει ούσα η ίδια δασκάλα. Δάσκαλοι, καθηγητές και αστυνομικοί οι πιο χαμηλά αμειβόμενοι. Δεν θα την ξαναπροτιμούσα. Ποτέ των ποτών.
Και πουλάς όσα εχεις και δεν εχεις για γυναικολογικές εξετάσεις ( βλέπε υπέρηχο 1500 δολάρια) Εγω έζησα 7 χρονια. Τα πράγματα εχουν δυσκολέψει και στη βίζα αλλα και στην εύρεση εργασιας ακομη και για τους Αμερικανούς.Δεν ειναι οπως ήταν το 1980 π.χ. που πρωτοπήγα.Για τους εκπαιδευτικούς οπως είπα χρειάζεται έκδοση licensure και η καθε πολιτεια εχει δικό της σύστημα με tiers και τρόπους σα να λέμε « διορισμού» καθηγητών.Μια βόλτα στο σουπερ μάρκετ θα σας πείσει για το κόστος ζωής ( ενα ψωμί σχεδόν 4 δολάρια).Συνεπως εαν δεν εχεις καλο μισθό ειναι απαγορευτική η ζωή.Και οι μισθοί δεν ειναι οπως ήταν το 1980 που πήγα αλλα 30% κάτω.Υπαρχουν ευκαιρίες αν καταφέρεις να ξεχωρίσεις μεσα στον θηριώδη ανταγωνισμό.[/quoteΈτσι ακριβώς. Not for me. Mόλις μπήκα στο αεροπλάνο επιστροφής είπα no more USA. ;)όχι για εμένα.