Πληροφορική Γ' Γυμνασίου

[Dr_Michael]

ψάχνω να βρω ένα παράδειγμα από την καθημερινή ζωή που θα τους "συνεπάρει" (πιατεύω όταν έρθει η ώρα θα το καταφέρω). Αν έχει έτοιμο κάτι τέτοιο ένας από σας, ας το μοιραστεί μαζί μου

Θα μπεις μέσα στην αίθουσα και θα πεις ότι θα παίξουμε ένα παιχνίδι. Παίξτε το παιχνίδι με το λύκο, το πρόβατο, το σανό και το βοσκό που θέλουν να περάσουν το ποτάμι με τη βάρκα (δες και το καινούριο βιβλίο Πληροφορικής που το έχει το παράδειγμα). Γράψτε στον πίνακα τη διαδικασία επίλυσης του προβλήματος. Μετά πες τους ότι αυτό καλείται αλγόριθμος, δηλαδή...

[PDE ads]

[mat]

....l έρχονται στην επιφάνεια τα δύο μεγάλα στρατόπεδα.

Το ένα στρατόπεδο προσεγγίζει την Πληροφορική σαν αυτόνομη επιστήμη και έχει τη γνώμη ότι έτσι πρέπει να προσεγγιστεί και στο σχολείο.

Το άλλο στρατόπεδο εκτιμά ότι οι μαθητές πρέπει να αποκτήσουν μερικές πρακτικές δεξιότητες στους υπολογιστές, και όλα τα άλλα είναι ή πολυτέλεια ή άχρηστα πράγματα.

.....

Με αφορμή αυτή την  επισήμανση παίρνω το θάρρος να μπω στη συζήτηση σας παρότι δεν είμαι Πληροφορικός.
Η επισήμανση αυτή θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντική γιατι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αφορά όλες τις επιστήμες στις οποίες βασίζονται οι γνώσεις που υποτίθεται μεταβιβάζει το σχολείο στους μαθητές.
Αναρωτιέμαι για παράδειγμα ποιος είναι ο στόχος του μαθηματικού σε ένα σχολείο. Να μάθει τους μαθητές του μόνο να κάνουν αριθμητικές πράξεις? – Για να μην τον γελάσει ο μπακάλης στους λογαριασμούς? Έτσι μου αιτιολογούσε ο παππούς μου γεννημένος στις αρχές του περασμένου αιώνα γιατι θα έπρεπε να μάθω αριθμητική. Κι όχι ότι είχε δίκιο αλλά, μου έλεγε τη μισή αλήθεια. –
Είναι πιο σημαντικό για αυτόν που αποφοιτά από το σχολείο να ξέρει να λύνει δευτεροβάθμιες εξισώσεις ή να έχει κατακτήσει τη γνώση, τη μέθοδο εκείνη που του επιτρέπει να αξιοποιήσει «τη μαθηματική σκέψη» στην μετέπειτα ζωή του?
Αναρωτιέμαι, διδάσκοντας πχ κοινωνιολογία στο σχολείο τι είναι πιο σημαντικό να αναγνωρίζουν οι μαθητές ποιος έχει παραβατική συμπεριφορά? Να παπαγαλίζουν τι είπαν και τι δεν είπαν οι διάφοροι θεωρητικοί? Ή να μάθουν πως η κοινή γνώση το πραγμάτων δεν είναι η μοναδική «αλήθεια» ή πιθανόν δεν έχει σε τίποτα να κάνει με την ερμηνεία και την αιτιολόγηση της πραγματικότητας που βασίζεται στην κοινωνική θεωρία? Δηλαδή τι θέλουμε να μάθουν μια κοινή αλήθεια που βασίζεται σε γενικεύσεις ελλιπή, αποσπασματικών και α-λογων (μη βασιζόμενων στη λογική) στοιχείων και διαστρεβλώνει, ή παραμορφώνει την πραγματικότητα? Ή μια αλήθεια που βασίζεται στη σκέψη με λογική συνέχεια, αλληλουχία και τεκμηρίωση στοιχείων που συνθέτουν ολόκληρη την εικόνα της πραγματικότητας?
Ποιος είναι ο στόχος της διδασκαλίας της Πληροφορικής στο σχολείο? Είναι μόνο για να μάθουν τα παιδιά πώς να χειρίζονται ένα PC ως «αναγκαίο κακό» για την μετέπειτα επαγγελματική τους αποκατάσταση?. Ή μας ενδιαφέρει να κατανοήσουν και το γιατί και πως αυτό που έχουν απέναντί τους δεν είναι εχθρός τους, μια μηχανή μπροστά στην οποία είναι έρμαια της μαγικο-θεολογικής δύναμης κάποιων άλλων? Γιατί η πληροφορική να είναι μόνο η χρήση μια μηχανής ενώ μπορούν τα παιδιά να μάθουν ότι δεν είναι παρά ένας άλλος τρόπος σκέψης και έκφρασης της με λογική συνέχεια και αλληλουχία? Το PC και τα προγράμματα είναι απλώς το αποτέλεσμα αυτού του τρόπου σκέψης.
Μήπως η γνώση είναι κάτι παραπάνω από τη χρηστική της αξία?
Μήπως ο εκπαιδευτικός πριν αποφανθεί τι και με ποιο τρόπο θα διδάξει πρέπει να έχει την γνώση να απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα?
Σας κούρασα ίσως με την επανάληψη σκέψεων που πολλοί από εσάς διατυπώνεται με άλλα λόγια. Ίσως να σας ενοχλήσει και η παρέμβασή μου ούσα άσχετη με το αντικείμενο. Επιτρέψτε μου όμως, με αυτό τον τρόπο να παρέμβω στη συζήτηση σας γιατί συμμερίζομαι την άποψη που θέλει την πληροφορική:

  ...... Μια επιστήμη που έχει σχέση με την επίλυση προβλημάτων και την ανάπτυξη της κριτικής ικανότητας του παιδιού.

Γιατί νομίζω αυτή είναι η θέση που αρμόζει και αξίζει σε όλες τις επιστήμες είτε είναι η Ιστορία, Μαθηματικά, ή Νομική κτλ και με αυτή την έννοια, κανένα μάθημα δεν είναι «κατώτερο» ή «ανώτερο» έναντι κάποιου άλλου. Γιατί με αυτό τον τρόπο προσέγγισης των αντικειμένων που διδάσκουμε στο σχολείο, το σχολείο μπορεί να γίνει φορέας κοινωνικής αλλαγής, (για να δανειστώ και λίγο το πνεύμα του βιβλίου της Κοινωνιολογίας στο Λύκειο) κι όχι μόνο αναπαραγωγικός μηχανισμός μιας κατάστασης απέναντι στην οποία πολλές φορές δυσφορούμε μεγάλο μέρος των ανθρώπων αυτού του κόσμου ή γιατι αν θέλετε το δημιουργικό πνεύμα του ανθρώπου θέλει πάντα κατι τις παραπάνω από αυτό που ήδη έχει.
Μέσα από ένα τέτοιο πλαίσιο προβληματισμού νομίζω ότι καθε ένας απο τους εκπαιδευτικούς είτε διδάσκει Πληροφορική είτε οποιοδήποτε άλλο μάθημα μπορεί να χρησιμοποιήσει τη δική του "επιστημονική φαντασία" (παραφράζοντας τον όρο κοινωνιολογική φαντασία) και να βρεί σίγουρα άπειρους τρόπους να προσκαλέσει τους μαθητές του στον μαγικό κόσμο της γνώσης.

[Dr_Michael]

Άλλαξα τον τίτλο σε «Πληροφορική Γυμνασίου» αφού είχαμε βγει ουσιαστικά εκτός θέματος. 

[lio]

Άλλαξα τον τίτλο σε «Πληροφορική Γυμνασίου» αφού είχαμε βγει ουσιαστικά εκτός θέματος. 

Αυτό μου θυμίζει λίγο την «τακτική» στα εκάστοτε ιεκ-τει: «αφού δε μπορούμε να τους κάνουμε να πειθαρχήσουν και να πάρουν ΑΠΟΦΑΣΗ ότι αυτό είναι το μάθημα ΑΣ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ»
ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΨΗΛΑ ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΔΗΛΑΔΗ  [/b]

[PDE ads]

[euler]

Σίγουρα κανένα μάθημα δεν είναι ανώτερο ή κατώτερο κάποιου άλλου (αν και προσωπικά πιστεύω ότι τα Μαθηματικά και η Νεοελληνική Γλώσσα είναι τα πιο σημαντικά μαθήματα) και όλα μπορούν να διδαχθούν έτσι ώστε να αναπτύξουν την κριτική ικανότητα του παιδιού. Υπάρχει όμως μια σημαντική παράμετρος. Ότι στην πληροφορική υπάρχει ο ηλεκτρονικός υπολογοστής. Στην περίπτωση της επίλυσης ενός προβλήματος ο μαθητής μπορεί να προγραμματίσει τον αλγόριθμο επιλυσης κατευθείαν στον υπολογιστή και να δει αν αυτό που σκέφτηκε είναι σωστό. Αν είναι λάθος τότε προσπαθεί να βρει το λάθος μέσα από μια διαδικασία ανατροφοδότησης πληροφορίας μεταξύ του μαθητή και του υπολογιστή. Αυτό δεν μπορεί να γίνει σε κανένα άλλο μάθημα. Δηλαδή να μαθαίνει ο μαθητής μόνος του και ο καθηγητής απλά να δίνει κάποιες κατευθύνσεις. Για αυτό λέω ότι η επίλυση προβλημάτων ταιριάζει περισσότερο στην πληροφορική από οποιοδήποτε άλλο μάθημα.
    Σκέψου το και διαφορετικά. Πότε είσαι βέβαιος ότι έχεις πραγματικά αφομοιώσει μια έννοια? Όταν τη μάθεις απ'έξω; όταν την εφαρμόσεις; Η αλήθεια είναι ότι έχεις σίγουρα κατανοήσει πλήρως κάτι όταν το διδάξεις σε κάποιον. Τότε θα βγουν στην επιφάνεια όλες οι παρανοήσεις που έχεις για το αντικείμενο. Και ποιος είναι ο πιο χαζός μαθητής που θα μπορούσες να είχες; Ο ηλεκτρονικός υπολογιστής φυσικά. Πως διδάσκεις έναν Η/Υ; προγραμματίζοντάς τον. Δηλαδή όταν έχεις καταφέρει να προγραμματίσεις σωστά έναν αλγόριθμο τότε είναι βέβαιο ότι τον έχεις καταλάβει.

Γιατί νομίζω αυτή είναι η θέση που αρμόζει και αξίζει σε όλες τις επιστήμες είτε είναι η Ιστορία, Μαθηματικά, ή Νομική κτλ και με αυτή την έννοια, κανένα μάθημα δεν είναι «κατώτερο» ή «ανώτερο» έναντι κάποιου άλλου.

[Dr_Michael]

Άλλαξα τον τίτλο σε «Πληροφορική Γυμνασίου» αφού είχαμε βγει ουσιαστικά εκτός θέματος. 

Αυτό μου θυμίζει λίγο την «τακτική» στα εκάστοτε ιεκ-τει: «αφού δε μπορούμε να τους κάνουμε να πειθαρχήσουν και να πάρουν ΑΠΟΦΑΣΗ ότι αυτό είναι το μάθημα ΑΣ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ»
ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΨΗΛΑ ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΔΗΛΑΔΗ  [/b]

Αυτή είναι η δική σου (ειρωνική) οπτική γωνία. Δεν είναι απαραίτητα και η σωστή, διότι καμιά φορά είναι δόκιμο να διευρύνεις το πεδίο σου όπως εν προκειμένω που γίνεται ένας γόνιμος διάλογος για το μάθημα της Πληροφορικής στο Γυμνάσιο, πέρα από τα θέματα εξεταστικής που αρχικώς συζητήθηκαν. Το αν κρατάω ή όχι υψηλά το επίπεδο, δεν θα το κρίνεις εσύ, τουλάχιστον όχι μόνος σου. Θα το κρίνουν οι χιλιάδες επισκέπτες του pde._

[mat]

.... Ότι στην πληροφορική υπάρχει ο ηλεκτρονικός υπολογοστής. Στην περίπτωση της επίλυσης ενός προβλήματος ο μαθητής μπορεί να προγραμματίσει τον αλγόριθμο επιλυσης κατευθείαν στον υπολογιστή και να δει αν αυτό που σκέφτηκε είναι σωστό. Αν είναι λάθος τότε προσπαθεί να βρει το λάθος μέσα από μια διαδικασία ανατροφοδότησης πληροφορίας μεταξύ του μαθητή και του υπολογιστή. Αυτό δεν μπορεί να γίνει σε κανένα άλλο μάθημα. Δηλαδή να μαθαίνει ο μαθητής μόνος του και ο καθηγητής απλά να δίνει κάποιες κατευθύνσεις. Για αυτό λέω ότι η επίλυση προβλημάτων ταιριάζει περισσότερο στην πληροφορική από οποιοδήποτε άλλο μάθημα.
   

Αν και δεν έχω σκοπό να σας βγάλω από το θέμα σας. Ούτε και διαφωνώ με τον euler για την "δύναμη" του υπολογιστή ως εργαλείου ή αν θέλετε ως εποπτικό μέσο, τα επιχειρήματα του είναι αναμφισβήτητα, μόνο μια μικρή παρέμβαση-παρατήρηση. Δεν διαθέτει μόνο το μάθημα Πληροφορικής ένα τόσο ισχυρό εργαλείο- μέσο διδασκαλίας όπως είναι ο Η/Υ. Πιστέψτε με πως και σε άλλα μαθήματα υπάρχουν τρόποι να ανακαλύψει μόνος του ο μαθητής τη γνώση, να επαληθέψει τα αποτελέσματα της σκέψης του και ο καθηγητής απλά να δίνει κάποιες κατευθύνσεις και μάλιστα ο Η/Υ και η Πληροφορική να είναι απολύτως απαραίτητα σε αυτή τη διαδικασία.. Δεν πρόκειται εδώ να επιχειρηματολογήσω για αυτό διότι δεν είναι αυτό το θέμα σας.
Δύο είναι οι λόγοι που κάνω αυτή τη παρατήρηση. Πρώτον γιατί αναγνωρίζω πως η πληροφορική και τα μέσα που αυτή διαθέτει είναι μεγάλης σημασίας και για τα άλλα μαθήματα του σχολείου και τις επιστήμες γενικότερα.
Δεύτερος και πιο σημαντικός λόγος είναι γιατί θέλω να τονίσω πόσο μεγάλης σημασίας είναι όχι το μέσο διδασκαλίας (ή τα εργαλεία μιας επιστήμης)αυτό κάθε αυτό αλλά το πόσο ευέλικτος είναι στη σκέψη του ο εκπαιδευτικός σε ότι αφορά το αντικείμενο ή καλύτερα θα έλεγα το περιεχόμενο της επιστήμης του.
Ευχαριστώ για την υπομονή σας να με ακούσετε.
.

[lio]

Θα το κρίνουν οι χιλιάδες επισκέπτες του pde._

Να ευχηθώ ολόψυχα οι ΧΙΛΙΑΔΕΣ επισκέπτες να είναι του «ποιοτικού». Στο λέω δίχως ίχνος ειρωνείας.

(υπάρχει βέβαια το θέμα του ποιος δίνει την πιστοποίηση ποιότητας π.χ. ο ΕΛΟΤ? Αλλά και ποιο είναι το πιστοποιητικό π.χ. ISO9001? Δεν συνεχίζω γιατί με την ευελιξία που σε διακρίνει μπορεί να αλλάξεις πάλι το θέμα )

[spaceoddity]

Πήγαινε στη σελίδα:

http://dide.eyv.sch.gr/break.htm

και κατέβασε τα τρία τεστ ευφυίας (πάνω δεξιά στη σελίδα)

Θα μπεις μέσα στην αίθουσα και θα πεις ότι θα παίξουμε ένα παιχνίδι. Παίξτε το παιχνίδι με το λύκο, το πρόβατο, το σανό και το βοσκό που θέλουν να περάσουν το ποτάμι με τη βάρκα (δες και το καινούριο βιβλίο Πληροφορικής που το έχει το παράδειγμα). Γράψτε στον πίνακα τη διαδικασία επίλυσης του προβλήματος. Μετά πες τους ότι αυτό καλείται αλγόριθμος, δηλαδή...

Σχετικά με το 1ο μάθημα για την αλγοριθμική μπορείς να δείξεις το πρόβλημα με τον λύκο την κατσίκα και το λάχανο και αυτό με τους κανίβαλλους και τους ιεραπόστολους και ύστερα να σχεδιάσεις τον αλγόριθμο ώστε να καταλάβουν ότι πρόκειται για εντολές που εκτελέουνται σειριακά

Λέμε, ΕΚΤΟΣ από κατσικάκια, προβατάκια, λυκάκια, λαχανάκια και κανίβαλους υπάρχει κάτι άλλο; Μα όλοι έτσι ξεκινάτε τους αλγόριθμους; Είναι σύμπτωση, ή υπάρχει κάτι που μου διαφεύγει;

Όσο για τα υπόλοιπα, μπήκε η φίλη μου η mat στο νήμα, τι νόημα πια έχει η δική μου η γνώμη... σίγουρα μια γενικόλογη ανάλυση ταιριάζει καλύτερα στο θέμα (και σε κάθε θέμα, άλλωστε έχω κατηγορηθεί που προβάλλω παραδείγματα αντί αναλύσεων ως μέσο πειθούς)
Euler, ένα πράγμα μονο: αρχικώς είχα σκεφτεί να τους πάρω για έπαθλα usb memory sticks (όχι των 2ΜΒ όμως, καλύτερα να τους έδινα μια δισκέτα ... κατέληξα όμως στο mp3 player γιατί: μπορεί να το χρησιμοποιήσει και ένας μαθητής που ΔΕΝ έχει υπολογιστή (ενώ το φλασάκι θα του ήταν παντελώς άχρηστο), μπορεί να χρησιμεύσει το ίδιο ΚΑΙ ως flash memory (γι'αυτούς που έχουν υπολογιστή), και έχει επιπλέον ενσωματωμένη τη δυνατότητα εγγραφής φωνής (για να ηχογραφήσουν π.χ. κάποιο μάθημα που τους ενδιαφέρει). Αυτάαααα...

[my8os]

Εγώ ξεκίνησα τους αλγόριθμους σηκώνοντας μαθητές να γράψουν συνταγή για ομελέτα στον πίνακα. Το είδαν σαν πλάκα και δεν πίστευαν στα αυτιά τους. Αλλά τράβηξε την προσοχή τους. 'Μα τι σχέση έχει η μαγειρική με την Πληροφορική κύριε;'. Δεν τους απάντησα μέχρις ότου κατάλαβαν οι ίδιοι από μόνοι τους.
Και φυσικά κάθε φορά που νόμιζαν ότι είχαν γράψει τη συνταγή σωστά βρίσκαμε λαθάκια που είχαν να κάνουν με την σαφήνεια κι άλλα χαρακτηριστικά των αλγορίθμων.
Βέβαια δε μπορώ να κρύψω ότι παρόλα αυτά βρήκαν δύσκολο να καταλάβουν τις βασικές αλγοριθμικές δομές.

[Dr_Michael]

Λέμε, ΕΚΤΟΣ από κατσικάκια, προβατάκια, λυκάκια, λαχανάκια και κανίβαλους υπάρχει κάτι άλλο; Μα όλοι έτσι ξεκινάτε τους αλγόριθμους; Είναι σύμπτωση, ή υπάρχει κάτι που μου διαφεύγει;

Ναι μάλλον σου διαφεύγει μεγάλη βιβλιογραφία. Όποιο βιβλίο και αν ανοίξεις, θα δεις αρκετά τέτοια παραδείγματα. Και πίστεψέ με τα έχω σχεδόν όλα τα βιβλία Πληροφορικής Γυμνασίου. Αν δεν σου κάνουν αυτές οι προσεγγίσεις, μπορείς κάλλιστα να εφεύρεις δικά σου και να τα μοιραστείς μαζί μας.

[spaceoddity]

Εγώ ξεκίνησα τους αλγόριθμους σηκώνοντας μαθητές να γράψουν συνταγή για ομελέτα στον πίνακα. Το είδαν σαν πλάκα και δεν πίστευαν στα αυτιά τους. Αλλά τράβηξε την προσοχή τους. 'Μα τι σχέση έχει η μαγειρική με την Πληροφορική κύριε;'. Δεν τους απάντησα μέχρις ότου κατάλαβαν οι ίδιοι από μόνοι τους.
Και φυσικά κάθε φορά που νόμιζαν ότι είχαν γράψει τη συνταγή σωστά βρίσκαμε λαθάκια που είχαν να κάνουν με την σαφήνεια κι άλλα χαρακτηριστικά των αλγορίθμων.
Βέβαια δε μπορώ να κρύψω ότι παρόλα αυτά βρήκαν δύσκολο να καταλάβουν τις βασικές αλγοριθμικές δομές.

Να, κάτι τέτοιο εννοούσα...

[spaceoddity]

Λέμε, ΕΚΤΟΣ από κατσικάκια, προβατάκια, λυκάκια, λαχανάκια και κανίβαλους υπάρχει κάτι άλλο; Μα όλοι έτσι ξεκινάτε τους αλγόριθμους; Είναι σύμπτωση, ή υπάρχει κάτι που μου διαφεύγει;

Ναι μάλλον σου διαφεύγει μεγάλη βιβλιογραφία. Όποιο βιβλίο και αν ανοίξεις, θα δεις αρκετά τέτοια παραδείγματα. Και πίστεψέ με τα έχω σχεδόν όλα τα βιβλία Πληροφορικής Γυμνασίου. Αν δεν σου κάνουν αυτές οι προσεγγίσεις, μπορείς κάλλιστα να εφεύρεις δικά σου και να τα μοιραστείς μαζί μας.

σίγουρα μου διαφεύγει η βιβλιογραφία σε θέματα πληροφορικής γυμνασίου, άλλωστε το είχα δηλώσει από την πρώτη στιγμή. Αλλά επειδή τη μια και μοναδική φορά έως τώρα που έχω διδάξει προγραμματισμό (εργαστήριο C σε ΤΕΙ), ειλικρινά είχα ξετινάξει το Ίντερνετ τόσο στα ελληνικά όσο στα αγγλικά για να βρω υλικό εμπνευσμένο που να πείθει πρώτα-πρώτα εμένα και μετά τους μαθητές (φοιτητές) μου, και κατέληξα να αγοράσω το βιβλίο των kernighan-ritchie στα αγγλικά (εξαιρετικό το βρίσκω, από άποψη πληρότητας και πάθους/ζήλου για το αντικείμενο, φυσικό άλλωστε αφού οι ίδιοι δημιούργησαν τη γλώσσα C), και επειδή ούτε από το Πανεπιστήμιο έχω τις καλύτερες αναμνήσεις στο συγκεκριμένο αντικείμενο, να είσαι σίγουρος πως κάτι θα επινοήσω, και θα επανέλθω...

[euler]

Ξέρω ότι αυτό που θα πω είναι άσχετο με το θέμα (και ο dr michael θα με εγκαλέσει στην τάξη, αλήθεια τι μεταπτυχιακές σπουδές έχεις κάνει ακριβώς;)
αλλά μια και αναφέρθηκε στο συγκεκριμένο thread απλά να πω τη γνώμη μου ότι

Ένα πολύ καλό βιβλίο για C (συγκρίνεται μόνο με του Deitel αλλά αυτό είναι για C++) μπορείτε να δείτε εδώ

http://www.amazon.com/Art-Science-Library-Introduction-Computer/dp/0201543222

Δεν νομίζω να υπάρχει καλύτερο αυτή τη στιγμή από θέμα διδασκαλίας της γλώσσας και γενικότερα εκμάθησης του προγραμματισμού σε C.