Μουσικά αφιερώματα

[apri]

Villancico Ruso



Ξύλινη εκκλησία αφιερωμένη στη Μεταμόρφωση του Σωτήρα στο Kizhi,
ένα από τα πολλά νησιά στη λίμνη Onega στη Ρωσία.
Χτίστηκε το 1714 κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Μεγάλου Πέτρου.
Το εκπληκτικό στην εκκλησία αυτή είναι ότι είναι κατασκευασμένη
χωρίς ούτε ένα καρφί ούτε και κανένα άλλο μεταλλικό στήριγμα εκτός από τα ξύλα.
 

[PDE ads]

[apri]

apri η εκκλησία είναι υπέροχη...

Όντως είναι υπέροχη. Το καλό είναι ότι η συγκεκριμένη, όπως και άλλα ξύλινα κτίσματα στο ίδιο νησί,
τη δεκαετία του '90 συμπεριελήφθησαν στη λίστα της UNESCO ως μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς.
Καλό, γιατί πολλά ξύλινα κτίσματα στη Ρωσία έχουν διαβρωθεί ή καεί, καθώς δεν προστατεύονται.

Αν θέλεις, μπορείς να δεις αυτό το τρίλεπτο βιντεάκι του BBC που είναι αφιερωμένο στην περίφημη αυτή εκκλησία: http://www.youtube.com/watch?v=8JubGa1Ik24&feature=related

[apri]

Kαλησπέρα.
Ο Damien μου έκανε καλή πάσα, βλέπω...

Ο τρόπος που εξελίχθηκε και τέλειωσε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος (1914-1918)
είχε μεταξύ άλλων και δυο σημαντικές συνέπειες στη μετέπειτα ιστορία:

Πρώτον, την εθνική και οικονομική ταπείνωση της Γερμανίας,
η οποία ευνόησε την άνοδο του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος του Χίτλερ
και τελικά οδήγησε στο

[apri]

Χριστούγεννα παραμονές



«Χριστούγεννα παραμονές. Χριστούγεννα καὶ χιονιᾶς πάντα πᾶνε μαζί.
Μὰ ἐκείνη τὴ χρονιὰ οἱ καιροὶ ἤτανε φουρτουνιασμένοι παρὰ φύση.
Χιόνι δὲν ἔρριχνε.
Μοναχὰ ποὺ ἡ ἀτμόσφαιρα ἤτανε θυμωμένη
καὶ φυσούσανε σκληροὶ βοριάδες μὲ χιονόνερο καὶ μ᾿ ἀστραπές.

Καμμιὰ βδομάδα ὁ καιρὸς καλωσύνεψε καὶ φυσοῦσε μία τραμουντάνα ποὺ ἀρμενιζότανε.
Μὰ τὴν παραμονὴ τὰ κατσούφιασε.
Τὴν παραμονὴ ἀπὸ τὸ πρωΐ ὁ οὐρανὸς ἤτανε μαῦρος σὰν μολύβι
κι ἔπιασε κι ἔρριχνε βελονιαστὸ χιονόνερο.»

 

Νικηφόρος Λύτρας «Κάλαντα», (1872), ιδιωτική συλλογή.


«…στοὺς μαχαλάδες γυρίζανε τὰ παιδιὰ μὲ τὰ φανάρια καὶ λέγανε τὰ κάλαντα στὰ σπίτια.
Οἱ πόρτες ἤτανε ἀνοιχτές,
οἱ νοικοκυραῖοι, οἱ νοικοκυρᾶδες καὶ τὰ παιδιά τους, ὅλοι ἤτανε χαρούμενοι κι ὑποδεχόντανε τοὺς ψαλτάδες,
καὶ κεῖνοι ἀρχίζανε καλόφωνοι σὰν χοτζᾶδες:

Καλὴν ἑσπέραν, Ἄρχοντες, ἂν εἶναι ὁρισμός σας,
Χριστοῦ τὴν θείαν γέννησιν νὰ πῶ στ᾿ ἀρχοντικό σας.

Χριστὸς γεννᾶται σήμερον ἐν

[PDE ads]

[why]

Πέθανε  ο Αμερικανός σαξοφωνίστας Σαμ Ρίβερς, γνωστός για τους free jazz ήχους του…

Ο Ρίβερς, ο οποίος απεβίωσε σε ηλικία 88 ετών στο Ορλάντο της Φλόριντα, γεννήθηκε μέσα σε μία οικογένεια που αγαπούσε τη μουσική και η συνάντησή του με τον Μάιλς Ντέιβις το 1964 έμελλε να απογειώσει την καριέρα του, αφού έπαιξε στο live Αλμπουμ του, «Miles in Tokyo».

Εναλλακτικός και ατίθασος, κυκλοφόρησε πολλά επαναστατικά άλμπουμ συμπεριλαμβανομένου του «Fuchia Swing Song».

Στη δεκαετία ’70 μετέτρεψε το λοφτ του στο Studio Rivbea, τόπο συνάντησης για τους μουσικούς και τους λάτρεις της τζαζ.

«Στα μάτια μου, ο πατέρας μου ήταν σε διακοπές ολόκληρη τη ζωή του», δήλωσε η κόρη του και ιμπρεσάριος Μονίκ Ρίβερς Ουίλιαμς.

SAM RIVERS
http://www.youtube.com/watch?v=GiWkCcSmHrc&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=nNSmFXOO8MA

http://www.youtube.com/watch?v=9SDncLIGLnI

[apri]

Καλή χρονιά και από εμένα.
Ξεκίνησα τα Χριστούγεννα με το αφιέρωμα για τον Α' Παγκόσμιο,
να ξεκινήσω την Πρωτοχρονιά με το τέλος του
και μια ευχή εν είδει αυτοεκπληρούμενης προφητείας που μοιάζει τόσο επίκαιρη...



"To 1918 θα έχει τελειώσει ο πόλεμος.
Θα ξαναποκτήσουμε τη ζωή της αλλοτινής ευτυχίας" 

Ακούστε κι ένα τραγούδι που αγαπώ πολύ.
http://www.youtube.com/watch?v=ccM-z7gpNYU&feature=related

[enastron]

''...Χάρτινα πουλιά τα όνειρά μου κι αντίκρυ τους μια κάννη να στοχεύει κατευθείαν στην καρδιά τους. Τα κρύβω στο κατώι. Μια αραχνοκλωστή τα αιχμαλωτίζει. Γίνονται κατοικία του σφαλαγγιού. Η παιδική ηλικία με προσπέρασε χωρίς να την αισθανθώ, λες και γεννήθηκα μεγάλος. Χρονιές του δράκου. Οι κορφάδες των ιδεών κλαδεύονται. Οι ποιητές καταδικάζονται στο θάνατο διά πυράς. Εκείνος που έμαθα να λέω πατέρα κρατάει στο χέρι του ένα καμουτσίκι, φετίχ, όπως άλλος θα κρατούσε ένα κομπολόι ή μια μαγκούρα. Η μάνα μου η Αυγή πορεύεται στις φωτοσκιάσεις της ζωής και στη μυρωδιά βάμματος ιωδίου. Όμως μέσα στο απόλυτο σκοτάδι έγινε κάποτε μια έκρηξη και γεννήθηκε ένα άστρο. Είμαι ο Μάριος της Αυγής ...

Τα χάρτινα πουλιά-Ελένη Πριοβόλου''

Anouar Brahem - Vague, E la nave va




http://www.youtube.com/watch?v=tOyG3xbZ3Qc

[apri]

«Να κοιτάτε τα αστέρια και όχι τα πόδια σας.
Όσο δύσκολη κι αν φαίνεται η ζωή, πάντα μπορείς να ασχοληθείς με κάτι και να το πετύχεις».
Όταν αυτά τα δηλώνει ο κορυφαίος φυσικός Στίβεν Χόκινγκ,
ένας άνθρωπος παράλυτος και βουβός,
που καταφέρνει να παραμένει ζωντανός τα τελευταία 50 χρόνια, αντίθετα προς κάθε ιατρική προσδοκία,
κάτι πρέπει να ξέρει παραπάνω…

Όπως κάτι πρέπει να ήξεραν και οι Μανιάτες της ιστορίας που θα σας διηγηθώ,
που δεν το έβαζαν κάτω με τίποτα...





Οι περιπέτειες των Μανιατών
στην Κορσική




«Δέκα βρύσες με νερό κι εξήντα δυο πηγάδια
δε μας τη σβήνουν τη φωτιά μεσ' απ' τα φυλλοκάρδια
Φύγαμ' από τον τόπο μας κι' από τα γονικά μας,
μας διώξαν απ' τα σπίτια μας κι' απ' όλα τα καλά μας
ανάθεμα τον αίτιον και την κακήν αιτίαν
αλλά δεν του ευχόμαστε την ίδιαν καταντίαν.

Γλυκεία που 'ταν η Μάνη μας, πικρός ο χωρισμός της
πικρότερος στην ξενιτιά θε να 'ναι ο καημός της.
Είμαστε απ' το Οίτυλο και Στεφανοπουλιάνοι
κι ήρθαμε στην Κορσική καταδιωγμένοι και φτωχοί.
- Κορσικανοί μου καημένοι κι απ' το Οίτυλο φερμένοι!»
                                                       
 Μοιρολόι των Μανιατών της Κορσικής

Λένε πως η ανέχεια και ο πόλεμος αλλάζουν δραματικά τη ζωή των ανθρώπων.
Τη ζωή των Μανιατών την άλλαξαν ουκ ολίγες φορές.

Ζώντας σε μια περιοχή ορεινή και απομονωμένη,
όπου η επίσημη δικαιοσύνη ήταν απούσα ακόμα και επί Τουρκοκρατίας,
η αυτοδικία όριζε τη ζωή τους.
Και σαν να μην ήταν αυτό αρκετό, όταν έληξε ο

[apri]

Τα Πολιτάκια



Τη σημαδιακή χρονιά του 1898,
όταν δηλαδή στην Ελλάδα αρχίζει τη δράση του ο Διεθνής Οικονομικός ‘Ελεγχος (ΔΟΕ),
στην προκυμαία της Σμύρνης κάποιοι νεαροί μουσικοί
με προεξάρχοντες τον

[apri]

Ένας πρίγκιπας ελληνικής καταγωγής, γεννημένος σε μολδαβικό χωριό που σήμερα ανήκει στη Ρουμανία…

[apri]

Εμπνεύσεις από την Καταλονία




Τον 16ο αιώνα  στην περιοχή της Ripoll στην Καταλονία
τραγουδούσαν ένα λαϊκό τραγούδι εμπνευσμένο από έναν  τυραννικό αριστοκράτη του Μεσαίωνα,
τον Κόμη Arnau, 
που λάτρευε το κυνήγι αλλά και το ωραίο φύλο…

Σύμφωνα με το θρύλο, ο κόμης είχε εγκαταλείψει τη γυναίκα του Elvira
και είχε εμπλακεί σε διάφορες ερωτικές ιστορίες
ακόμα και με καλογριές της μονής του Sant Joan de les Abadesses, όπου κατάφερνε να εισέρχεται με σατανικό τρόπο.
Μάλιστα, λένε πως μια βροχερή νύχτα απήγαγε την ηγουμένη Adalaisa και την έκανε ερωμένη του.
Την επομένη βρέθηκαν τα πτώματά τους φαγωμένα από τα σκυλιά του…

Έκτοτε, ο κόμης είναι καταδικασμένος λόγω των ανομιών του
να πετά αιωνίως τα βροχερά βράδια  πάνω σε ένα μαύρο άλογο
βγάζοντας φλόγες από τα μάτια και το στόμα και συνοδευόμενος από σκυλιά που αλυχτούν.

Αυτή η παράδοση του καταραμένου τρομακτικού φαντάσματος που ιππεύει μέσα στη νύχτα (Wild Hunt),
απηχεί το φόβο των ανθρώπων στις βραδινές καταιγίδες
και απαντάται από πολύ παλιά στη

[apri]

-Αν με ξεχάσεις… 


Ένα θέλω να ξέρεις.
Ξέρεις πώς είν’ αυτό:
Αν κοιτάξω το κρυστάλλινο φεγγάρι,
το κόκκινο κλαδί του αργού φθινοπώρου στο παράθυρό μου,
αν αγγίξω πλάι στη φωτιά την ατάραχη στάχτη
ή το ρυτιδωμένο σώμα του ξύλου,
όλα με φέρνουν σε σένα,
λες και ό,τι υπάρχει, αρώματα, φως, μέταλλα,
είναι μικρά πλεούμενα που ταξιδεύουν
προς τα νησιά σου που με περιμένουν.

Μα..
Αν λίγο-λίγο πάψεις πια να μ’αγαπάς,
θα πάψω κι εγώ να σ’ αγαπώ λίγο-λίγο.
Κι αν ξαφνικά με ξεχάσεις,
μην ψάξεις να με βρεις
θα σ’ έχω ήδη λησμονήσει.

Αν θεωρήσεις ότι κρατάει πολύ
κι είναι τρελός ο άνεμος από σημαίες που περνάει απ’ τη ζωή μου
κι αποφασίσεις να με αφήσεις στην όχθη της καρδιάς που έχω ρίζες,
σκέψου πως εκείνη τη μέρα, την ώρα εκείνη,
θα σηκώσω τα χέρια και θα βγουν οι ρίζες μου
για να βρούνε άλλη γη.

Όμως αν κάθε μέρα, κάθε ώρα,
νιώθεις προορισμένη για μένα με γλυκύτητα αψεγάδιαστη..
Αν κάθε μέρα ανεβαίνει ένα λουλούδι στα χείλη σου για να με βρει..
Αχ αγάπη μου, δικιά μου,
μέσα μου όλη τούτη η φωτιά θα επαναλαμβάνεται.
Μέσα μου τίποτα δε θα σβήσει ούτε θα ξεχαστεί..
Η αγάπη μου τρέφεται από την αγάπη σου, αγαπημένη,
κι όσο θα ζεις, θα είναι μες στην αγκαλιά σου,
χωρίς απ’ τη δική μου να φύγει.  


ΠΑΜΠΛΟ ΝΕΡΟΥΔΑ




 

-Ποτέ !


Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Στίχοι Λίνα Νικολακοπούλου
Ερμηνεία: Μανώλης Μητσιάς


http://www.youtube.com/watch?v=H_RYbqnl4W4&feature=related


Ποτέ τόσες νύχτες για σένα
Ποτέ τόσο εσύ πουθενά
Κι εκεί που σε παίρνω για ψέμα
Στο αίμα μου μπαίνεις ξανά
Κι εγώ που χρόνια ζω για σένα

Ποτέ δε θα μπω σ' άλλο σώμα
Ποτέ κι ας γυρνώ σαν σκιά
Ποτέ κι ας μοιράζομαι ακόμα
στο πριν, στο ποτέ, στο μετά

Ποτέ τόσες νύχτες για νύχτες
Ποτέ τέτοιο τέλος φωτιά
Κι εκεί που κοιμόσουν και μ' είχες
Καπνός από στάχτη παλιά
Κι εγώ που χρόνια ζω λες κι ήρθες

[apri]

HOLODOMOR



http://www.youtube.com/watch?v=2YhfBOq09bE


Μνημείο για το Holodomor (ουκρ.=λιμοκτονία) στο Κίεβο της Ουκρανίας.



Τo διάστημα 1932-1933 εκατομμύρια Ουκρανοί (γίνεται λόγος για 3 ως 7 εκατομμύρια)
πέθαναν κυριολεκτικά της πείνας,
όταν οι σοβιετικές αρχές κατέσχεσαν τα αποθέματα σιτηρών των αγροτών
και επέβαλαν την αναγκαστική αγροτική κολεκτιβοποίηση
(αναγκαστική εργασία όλων των αγροτών σε συλλογικά αγροκτήματα, τα κολχόζ)
με στόχο τον απόλυτο έλεγχο της γεωργικής παραγωγής από το κράτος.

Οι ιστορικοί δεν έχουν καταλήξει αν η ανθρωπιστική τραγωδία
οφειλόταν σε ακούσιο σφάλμα της νέας πολιτικής
ή σε σκόπιμη εξόντωση των Ουκρανών (όπως υποστηρίζουν οι ίδιοι),
επειδή ο εθνικισμός τους ενοχλούσε το καθεστώς.

Ένα είναι βέβαιο: Η λιμοκτονία δεν ήταν θεόσταλτη…

Πηγές:
http://en.wikipedia.org/wiki/Holodomor
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%BC%CF%8C%CF%81   

[apri]

«Όταν τίθεται εν κινδύνω το αυτεξούσιον ενός λαού, ξυπνάει το έθνος.
Δηλαδή το πολιτικό αυτονόητο του συνανήκειν.
Όπως έγινε στην Κύπρο με το Σχέδιο Ανάν, κι όπως γίνεται τώρα στην Ελλάδα με το Μνημόνιο.

Κι όταν λέμε έθνος, δεν εννοούμε ούτε τους εθνικιστές ούτε τους εθνικόφρονες
ούτε τους πολεμοκάπηλους ούτε τους ραγιάδες
όπως οι δωσίλογοι της Κατοχής ή οι Γενίτσαροι της Τουρκοκρατίας.

Εννοούμε τους ποιητές μας, την ευχή της μάνας μας
κι ότι δεν θα παραδώσουμε την πατρίδα μικρότερη απ' όσην την παραλάβαμε, ή σκλάβα.

Στην ιστορία οι γραικύλοι κουμάντο έκαναν προσωρινώς.
Όσο κι αν άνοιγαν κουβέντα με τον Διάολο,
κουβέντα με τον Θεό ανοίγουν πάντα οι ήρωες και οι άγιοι
 - με έναν λόγο οι αντάρτες και οι τίμιοι...»


Απόσπασμα από το άρθρο του Στάθη "Λογοδοσία" στη σημερινή Realnews
( http://listonplace.blogspot.com/2012/01/blog-post_1172.html )





Στην τραγωδία "Φάουστ" του Γκαίτε
ο Δόκτωρ Ιωάννης Φάουστ παραχωρεί τη ψυχή του στο διάβολο, τον Μεφιστοφελή,
με αντάλλαγμα τη νεότητά του.



Κινηματογραφική διασκευή της ιστορίας ήταν η ελληνική ταινία «Αλίμονο στους νέους» (1961)
όπου ένας ηλικιωμένος κύριος (Δημήτρης Χορν) γινόταν ξανά νέος,
για να κατακτήσει τη καρδιά μιας φτωχής νέας (Μάρω Κοντού) με αντάλλαγμα την ψυχή του στο διάβολο.
Σύντομα όμως διαπίστωνε ότι τα νιάτα δεν ήταν αρκετά για την ευτυχία.

Η σκηνή της συμφωνίας:  http://www.youtube.com/watch?v=eYjE2Tcci7o


Και δυο τραγούδια της ταινίας
σε μουσική Χατζηδάκη και ερμηνεία του Χορν

Ας είναι καλά το γινάτι σου
http://www.youtube.com/watch?v=N327VBs7eWU&feature=related


Πες μου μια λέξη
http://www.youtube.com/watch?v=l20XXaDwKU8